Μαργαρίτα Βεργολιά
«Ανάλογα με την πλευρά που την κοιτά κανείς, η επιβλητική κατασκευή των 3,4 χλμ. φαντάζει σαν διαστημόπλοιο που βυθίζεται στο νερό από τη μία, σαν δενδρόφυτος λόφος από την άλλη. Ομως το γιγαντιαίο μέγεθος και η φαινομενική στιβαρότητα του έργου κάθε άλλο παρά αποτελούν εγγύηση για την ανθεκτικότητά του».
Ετσι γλαφυρά περιγράφει ο Βέλγος δημοσιογράφος Ουίλσον Φας στη μεσανατολική ιστοσελίδα «Al Monitor» το υδροηλεκτρικό φράγμα της Μοσούλης, πάλαι ποτέ γνωστό και ως Φράγμα του Σαντάμ: το μεγαλύτερο στο Ιράκ, κομβικό για την ηλεκτροδότηση της μισής χώρας και την υδροδότηση των κουρδικών περιοχών στον βορρά και -εάν λάβει κανείς υπόψη του και τις τελευταίες προειδοποιήσεις των Αμερικανών- τη μεγαλύτερη πλέον απειλή για τους 1,47 εκατ. κατοίκους στην κοιλάδα του Τίγρη.
Μεγαλύτερη ακόμη και από το ίδιο το «Ισλαμικό κράτος»…
Χτισμένο τη δεκαετία του ’80 από γερμανο-ιταλικό κονσόρτσιουμ, το φράγμα παρουσιάζει σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα από κατασκευής του, καθώς τα θεμέλιά του χτίστηκαν εγκληματικά πάνω σε σαθρό γεωλογικά υπόβαθρο, αποτελούμενο κυρίως από γύψο, ασβεστόλιθο και ανυδρίτη.
Το Σώμα Μηχανικών του αμερικανικού στρατού το έχει χαρακτηρίσει από το 2007 «το πιο επικίνδυνο στον κόσμο».
Κι όπως προειδοποιεί τώρα η Ουάσινγκτον, το φράγμα της Μοσούλης υπάρχει κίνδυνος ανά πάσα στιγμή να καταρρεύσει, προκαλώντας «επικών διαστάσεων» καταστροφή, κατά τη θεώρηση της Αμερικανίδας πρέσβειρας στον ΟΗΕ, Σαμάνθα Πάουερ.
Σε περίπτωση ρήγματος, ο υδάτινος όγκος που συγκρατεί θα σχηματίσει ένα τεράστιο τσουνάμι, προκαλώντας «τεράστιες απώλειες ζωής, μαζική μετακίνηση πληθυσμών και καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους των υποδομών», όπως τονίζεται σε πρόσφατηανακοίνωση της αμερικανικής πρεσβείας στη Βαγδάτη.
Μέσα σε λίγη ώρα -επισημαίνεται- κύματα ύψους 21 μέτρων θα «καταπιούν» την ίδια τη Μοσούλη και το 1 εκατομμύριο κατοίκους στις περιοχές που εκτείνονται 40 χλμ. νοτιοανατολικά του φράγματος.
Και μόλις εντός 72ωρου εκτιμάται ότι θα βρεθούν στο μονοπάτι της καταστροφής κι άλλες μεγάλες πόλεις, όπως το Τικρίτ, η Σαμάρα, μέχρι και η ίδια η Βαγδάτη.
Για να αποφευχθεί το εφιαλτικό αυτό σενάριο -το οποίο η ίδια η ιρακινή κυβέρνηση χαρακτηρίζει ακραίο- ομάδες ειδικών εργάζονται νυχθημερόν, εγχέοντας μείγμα τσιμέντου κι άλλων σταθεροποιητικών υλικών στις τρύπες που δημιουργούνται συνεχώς στο γεωλογικό υπόβαθρο, στα υδατοδιαλυτά του μέρη.
Ορισμένες από αυτές εκτιμάται ότι ξεπερνούν σε βάθος τα 70 μέτρα!
Αντιμέτωπη με το κολοσσιαίο -όσο και πολυδάπανο- έργο, η ιρακινή κυβέρνηση υπέγραψε στις αρχές Μαρτίου συμβόλαιο, ύψους 273 εκατ. ευρώ, με την ιταλική Trevi Group για τη συντήρηση και την ασφάλεια του έργου.
Κι έτσι, εκτός από τους 450 τεχνικούς και μέλη προσωπικού της εταιρείας, στην περιοχή θα αναπτυχθούν και 450 Ιταλοί στρατιώτες.
Στο μεσοδιάστημα οι εργασίες αρμολόγησης συνεχίζονται, αν και μετ’ εμποδίων, καθώς στην περίμετρο του φράγματος συνεχίζονται οι μάχες με το «Ι.Κ.» (για την ακρίβεια, τον Αύγουστο του 2014 τα έργα είχαν διακοπεί για τουλάχιστον δύο εβδομάδες, όταν δυνάμεις της τρομοκρατικής οργάνωσης κατέλαβαν προσωρινά το φράγμα).
Η αληθινή απειλή
Μοιραία, λοιπόν, κατά τον ταξίαρχο Μπαϊζάτ Ταϊμές των Κούρδων πεσμεργκά -που μαζί με δυνάμεις του ιρακινού στρατού ετοιμάζονται τώρα να εξαπολύσουν επίθεση κατά του «Ι.Κ.» για την ανακατάληψη της Μοσούλης- η πραγματική απειλή για την περιοχή δεν είναι τα ασταθή θεμέλια του φράγματος, αλλά ο εχθρός που βρίσκεται σήμερα σε απόσταση μόλις 20 χλμ.
«Το επικίνδυνο», εξηγεί στο Al Monitor, «είναι το φράγμα να πέσει σε λάθος χέρια».
Το «Ι.Κ.» έχει εξάλλου αποδείξει ήδη ότι χρησιμοποιεί το νερό ως δυνάμει όπλο μαζικής καταστροφής, επισημαίνει ο επιστήμονας Τομπίας φον Λοσόφ του βερολινέζικου Ιδρύματος Επιστήμη και Πολιτική, μιλώντας στην Deutsche Welle.
Ελέγχοντας κατά διαστήματα 6 από τα συνολικά 8 φράγματα στο βόρειο Ιράκ και στη Συρία, η τρομοκρατική οργάνωση είχε αφήσει τον Μάιο του 2015 ολόκληρα χωριά και πόλεις χωρίς πόσιμο νερό στο Ραμάντι, στο κεντρικό Ιράκ, ανοιγοκλείνοντας κατά το δοκούν τη «στρόφιγγα» σε φράγμα του Ευφράτη.
Εναν χρόνο νωρίτερα, είχε προκαλέσει πλημμύρα σε περιοχές στη Φαλούτζα για να τρέψει σε φυγή τον ιρακινό στρατό, οδηγώντας ταυτόχρονα σε ξεριζωμό πάνω από 60.000 κατοίκους.
Τον Δεκέμβριο του 2014 δηλητηρίασε με πετρέλαιο ποσότητες πόσιμου νερού από τον Τίγρη.
Πρακτική, που τον περασμένο Ιούλιο αποπειράθηκε να χρησιμοποιήσει πυρήνας του «Ι.Κ.» στην Πρίστινα του Κοσσυφοπεδίου, ο οποίος εξαρθρώθηκε -σύμφωνα με τις τοπικές αρχές- προτού την εφαρμόσει.
pigi
«Ανάλογα με την πλευρά που την κοιτά κανείς, η επιβλητική κατασκευή των 3,4 χλμ. φαντάζει σαν διαστημόπλοιο που βυθίζεται στο νερό από τη μία, σαν δενδρόφυτος λόφος από την άλλη. Ομως το γιγαντιαίο μέγεθος και η φαινομενική στιβαρότητα του έργου κάθε άλλο παρά αποτελούν εγγύηση για την ανθεκτικότητά του».
Ετσι γλαφυρά περιγράφει ο Βέλγος δημοσιογράφος Ουίλσον Φας στη μεσανατολική ιστοσελίδα «Al Monitor» το υδροηλεκτρικό φράγμα της Μοσούλης, πάλαι ποτέ γνωστό και ως Φράγμα του Σαντάμ: το μεγαλύτερο στο Ιράκ, κομβικό για την ηλεκτροδότηση της μισής χώρας και την υδροδότηση των κουρδικών περιοχών στον βορρά και -εάν λάβει κανείς υπόψη του και τις τελευταίες προειδοποιήσεις των Αμερικανών- τη μεγαλύτερη πλέον απειλή για τους 1,47 εκατ. κατοίκους στην κοιλάδα του Τίγρη.
Μεγαλύτερη ακόμη και από το ίδιο το «Ισλαμικό κράτος»…
Χτισμένο τη δεκαετία του ’80 από γερμανο-ιταλικό κονσόρτσιουμ, το φράγμα παρουσιάζει σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα από κατασκευής του, καθώς τα θεμέλιά του χτίστηκαν εγκληματικά πάνω σε σαθρό γεωλογικά υπόβαθρο, αποτελούμενο κυρίως από γύψο, ασβεστόλιθο και ανυδρίτη.
Το Σώμα Μηχανικών του αμερικανικού στρατού το έχει χαρακτηρίσει από το 2007 «το πιο επικίνδυνο στον κόσμο».
Κι όπως προειδοποιεί τώρα η Ουάσινγκτον, το φράγμα της Μοσούλης υπάρχει κίνδυνος ανά πάσα στιγμή να καταρρεύσει, προκαλώντας «επικών διαστάσεων» καταστροφή, κατά τη θεώρηση της Αμερικανίδας πρέσβειρας στον ΟΗΕ, Σαμάνθα Πάουερ.
Σε περίπτωση ρήγματος, ο υδάτινος όγκος που συγκρατεί θα σχηματίσει ένα τεράστιο τσουνάμι, προκαλώντας «τεράστιες απώλειες ζωής, μαζική μετακίνηση πληθυσμών και καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους των υποδομών», όπως τονίζεται σε πρόσφατηανακοίνωση της αμερικανικής πρεσβείας στη Βαγδάτη.
Μέσα σε λίγη ώρα -επισημαίνεται- κύματα ύψους 21 μέτρων θα «καταπιούν» την ίδια τη Μοσούλη και το 1 εκατομμύριο κατοίκους στις περιοχές που εκτείνονται 40 χλμ. νοτιοανατολικά του φράγματος.
Και μόλις εντός 72ωρου εκτιμάται ότι θα βρεθούν στο μονοπάτι της καταστροφής κι άλλες μεγάλες πόλεις, όπως το Τικρίτ, η Σαμάρα, μέχρι και η ίδια η Βαγδάτη.
Για να αποφευχθεί το εφιαλτικό αυτό σενάριο -το οποίο η ίδια η ιρακινή κυβέρνηση χαρακτηρίζει ακραίο- ομάδες ειδικών εργάζονται νυχθημερόν, εγχέοντας μείγμα τσιμέντου κι άλλων σταθεροποιητικών υλικών στις τρύπες που δημιουργούνται συνεχώς στο γεωλογικό υπόβαθρο, στα υδατοδιαλυτά του μέρη.
Ορισμένες από αυτές εκτιμάται ότι ξεπερνούν σε βάθος τα 70 μέτρα!
Αντιμέτωπη με το κολοσσιαίο -όσο και πολυδάπανο- έργο, η ιρακινή κυβέρνηση υπέγραψε στις αρχές Μαρτίου συμβόλαιο, ύψους 273 εκατ. ευρώ, με την ιταλική Trevi Group για τη συντήρηση και την ασφάλεια του έργου.
Κι έτσι, εκτός από τους 450 τεχνικούς και μέλη προσωπικού της εταιρείας, στην περιοχή θα αναπτυχθούν και 450 Ιταλοί στρατιώτες.
Στο μεσοδιάστημα οι εργασίες αρμολόγησης συνεχίζονται, αν και μετ’ εμποδίων, καθώς στην περίμετρο του φράγματος συνεχίζονται οι μάχες με το «Ι.Κ.» (για την ακρίβεια, τον Αύγουστο του 2014 τα έργα είχαν διακοπεί για τουλάχιστον δύο εβδομάδες, όταν δυνάμεις της τρομοκρατικής οργάνωσης κατέλαβαν προσωρινά το φράγμα).
Η αληθινή απειλή
Μοιραία, λοιπόν, κατά τον ταξίαρχο Μπαϊζάτ Ταϊμές των Κούρδων πεσμεργκά -που μαζί με δυνάμεις του ιρακινού στρατού ετοιμάζονται τώρα να εξαπολύσουν επίθεση κατά του «Ι.Κ.» για την ανακατάληψη της Μοσούλης- η πραγματική απειλή για την περιοχή δεν είναι τα ασταθή θεμέλια του φράγματος, αλλά ο εχθρός που βρίσκεται σήμερα σε απόσταση μόλις 20 χλμ.
«Το επικίνδυνο», εξηγεί στο Al Monitor, «είναι το φράγμα να πέσει σε λάθος χέρια».
Το «Ι.Κ.» έχει εξάλλου αποδείξει ήδη ότι χρησιμοποιεί το νερό ως δυνάμει όπλο μαζικής καταστροφής, επισημαίνει ο επιστήμονας Τομπίας φον Λοσόφ του βερολινέζικου Ιδρύματος Επιστήμη και Πολιτική, μιλώντας στην Deutsche Welle.
Ελέγχοντας κατά διαστήματα 6 από τα συνολικά 8 φράγματα στο βόρειο Ιράκ και στη Συρία, η τρομοκρατική οργάνωση είχε αφήσει τον Μάιο του 2015 ολόκληρα χωριά και πόλεις χωρίς πόσιμο νερό στο Ραμάντι, στο κεντρικό Ιράκ, ανοιγοκλείνοντας κατά το δοκούν τη «στρόφιγγα» σε φράγμα του Ευφράτη.
Εναν χρόνο νωρίτερα, είχε προκαλέσει πλημμύρα σε περιοχές στη Φαλούτζα για να τρέψει σε φυγή τον ιρακινό στρατό, οδηγώντας ταυτόχρονα σε ξεριζωμό πάνω από 60.000 κατοίκους.
Τον Δεκέμβριο του 2014 δηλητηρίασε με πετρέλαιο ποσότητες πόσιμου νερού από τον Τίγρη.
Πρακτική, που τον περασμένο Ιούλιο αποπειράθηκε να χρησιμοποιήσει πυρήνας του «Ι.Κ.» στην Πρίστινα του Κοσσυφοπεδίου, ο οποίος εξαρθρώθηκε -σύμφωνα με τις τοπικές αρχές- προτού την εφαρμόσει.
pigi