Όχι δεν είναι σκηνικό από κινηματογραφική ταινία, είναι από την φωτιά στον δρυμό της Πάρνηθας με τα εγκλωβισμένα ελάφια
Προλογικό / επιμέλεια Γιώργος Μεριζιώτης
Προλογικό
Μια βδομάδα μετά το πανηγυράκι για την παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος και ένα χρόνο μετά την καταστροφή του Δρυμού της Πάρνηθας, δημοσιεύουμε αυτή τη σχετικά άγνωστη και «προφητική» επιστολή του αναρχοκομμουνιστή – οικολόγου Μάρεϊ Μπούκτσιν προς το οικολογικό κίνημα. Ένα κίνημα που ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες, αλλά που σχεδόν μέσα σε μια εικοσαετία αφομοιώθηκε τόσο που έγινε μια από τις συνιστώσες του συστήματος. Δεν υπήρξε ιστορικό προηγούμενο τόσο γρήγορης αφομοίωσης κινήματος από το σύστημα. Ούτε η σοσιαλδημοκρατία δεν αφομοιώθηκε τόσο γρήγορα.
Τώρα που όλοι «πρασινίζουν», ακόμα και τ΄ αφεντικά, μένει πάντα επίκαιρο το σύνθημα που φωνάζουν οι αναρχικοί οικολόγοι από παλιά: Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΜΟΛΥΝΣΗΣ ΔΕΝ ΚΑΘΑΡΙΖΕΤΑΙ – ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ γι΄ αυτό … η αντίσταση στην εξαθλίωση και την εξόντωση της ζωής μας, η δημιουργία της «ουτοπικής» κοινωνίας, περνά μέσα από την εξέγερση και την ανατροπή της κεφαλαιοκρατικής «κοινωνίας», διαφορετικά η οικολογία κινδυνεύει να γίνει (και έχει γίνει) επιστημονισμός και περιβαλλοντολογία ή αλλιώς το καλλυντικό του καπιταλισμού!
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ *
ΜΑΡΕΪ ΜΠΟΥΚΤΣΙΝ
Open Road, Βανκούβερ, Καλοκαίρι 1980
Με την έναρξη της δεκαετίας του 1980, το οικολογικό κίνημα, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη, αντιμετωπίζει, μια κατάσταση σοβαρότατης κρίσης, η κρίση αυτή αφορά συγκεκριμένα την ταυτότητα και τους σκοπούς του κινήματος: πρόκειται για μια κρίση που δυστυχώς θέτει σε αμφισβήτηση την Ικανότητα του κινήματος να εκπληρώσει την υπόσχεση του ότι μπορεί να προωθήσει εναλλακτικές λύσεις ως προς την κυρίαρχη αισθαντικότητα, τους ιεραρχικούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς, και τις χειραγωγητικές στρατηγικές για την κοινωνική αλλαγή που επέφεραν την καταστροφική διάσπαση ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση.
Συνέχεια →
Προλογικό / επιμέλεια Γιώργος Μεριζιώτης
Προλογικό
Μια βδομάδα μετά το πανηγυράκι για την παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος και ένα χρόνο μετά την καταστροφή του Δρυμού της Πάρνηθας, δημοσιεύουμε αυτή τη σχετικά άγνωστη και «προφητική» επιστολή του αναρχοκομμουνιστή – οικολόγου Μάρεϊ Μπούκτσιν προς το οικολογικό κίνημα. Ένα κίνημα που ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες, αλλά που σχεδόν μέσα σε μια εικοσαετία αφομοιώθηκε τόσο που έγινε μια από τις συνιστώσες του συστήματος. Δεν υπήρξε ιστορικό προηγούμενο τόσο γρήγορης αφομοίωσης κινήματος από το σύστημα. Ούτε η σοσιαλδημοκρατία δεν αφομοιώθηκε τόσο γρήγορα.
Τώρα που όλοι «πρασινίζουν», ακόμα και τ΄ αφεντικά, μένει πάντα επίκαιρο το σύνθημα που φωνάζουν οι αναρχικοί οικολόγοι από παλιά: Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΜΟΛΥΝΣΗΣ ΔΕΝ ΚΑΘΑΡΙΖΕΤΑΙ – ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ γι΄ αυτό … η αντίσταση στην εξαθλίωση και την εξόντωση της ζωής μας, η δημιουργία της «ουτοπικής» κοινωνίας, περνά μέσα από την εξέγερση και την ανατροπή της κεφαλαιοκρατικής «κοινωνίας», διαφορετικά η οικολογία κινδυνεύει να γίνει (και έχει γίνει) επιστημονισμός και περιβαλλοντολογία ή αλλιώς το καλλυντικό του καπιταλισμού!
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ *
ΜΑΡΕΪ ΜΠΟΥΚΤΣΙΝ
Open Road, Βανκούβερ, Καλοκαίρι 1980
Με την έναρξη της δεκαετίας του 1980, το οικολογικό κίνημα, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη, αντιμετωπίζει, μια κατάσταση σοβαρότατης κρίσης, η κρίση αυτή αφορά συγκεκριμένα την ταυτότητα και τους σκοπούς του κινήματος: πρόκειται για μια κρίση που δυστυχώς θέτει σε αμφισβήτηση την Ικανότητα του κινήματος να εκπληρώσει την υπόσχεση του ότι μπορεί να προωθήσει εναλλακτικές λύσεις ως προς την κυρίαρχη αισθαντικότητα, τους ιεραρχικούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς, και τις χειραγωγητικές στρατηγικές για την κοινωνική αλλαγή που επέφεραν την καταστροφική διάσπαση ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση.
Συνέχεια →