Ο ευάλωτος άνθρωπος
Προχωρώ αμέσως και κατευθείαν στο ουσιώδες.
Πιστεύουμε ότι είμαστε παντοδύναμοι, ενώ είμαστε ανήξεροι, ως προς το ουσιώδες, και κυρίως εξαιρετικά ευάλωτοι.
Είναι άραγε ίδιον του ανθρώπου να έχει αυτή τη θέληση για παντοδυναμία ; Δεν ξέρω. Ωστόσο, δεν είναι αυτό το χαρακτηριστικό όλων των εποχών της ύπαρξής του στη γη. Υπάρχουν υπέροχα έργα της ανθρώπινης δημιουργίας που δεν έχουν εμπνευστεί από αυτή τη θέληση.
Η ιδέα της κατοχής και της κυριαρχίας της φύσης, στην πραγματικότητα, αναδύεται αρκετά γρήγορα. Η ιδέα : να γίνουμε κύριοι και κάτοχοι της φύσης, αποτελεί ίσως το προγραμματικό φάντασμα της εποχής που ονομάστηκε νεωτερική (μοντέρνα). Καθώς η εποχή αυτή είναι ταυτόχρονα εξαιρετικά κριτική, οι κριτικές αυτής της ψευδαίσθησης εμφανίστηκαν γρήγορα.
Η διαφορά όσον αφορά τη νεωτερική εποχή, είναι, ωστόσο, η εξής : η ιδέα δεν εξαγγέλλεται – ή επικρίνεται – μόνο, αλλά τίθεται κυρίως σε εφαρμογή. Στην κοινή γλώσσα, η ιδέα ονομάζεται απεριόριστη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και κυριαρχία των πάντων με τη συνεχή πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας. Στο βάθος όλων, η λατρεία της τεχνο-επιστήμης, νέας θρησκείας, η οποία θα μπορούσε να λύσει όλα τα ανθρώπινα προβλήματα, να μας σώσει απ’ όλα τα δεινά, και να μας οδηγήσει με την απεριόριστη οικονομική ανάπτυξη στον επί γης παράδεισο.
Σε αυτή τη λογική βρισκόμαστε πάντα, και περισσότερο από ποτέ σήμερα.
Σήμερα ;! Περιορισμένοι στους ιδιωτικούς μας χώρους εξαιτίας μιας επίφοβης επιδημίας, στερημένοι απ’ τις πιο πολύτιμες ελευθερίες μας, ορθώς εξάλλου, η σκέψη που ξεπηδά σχεδόν αυθόρμητα από μέσα μας, δεν μπορεί να είναι άλλη από την ακόλουθη. Πόσο ευάλωτος είναι ο άνθρωπος και οι άνθρωποι, πόσο εύθραυστη είναι η ανθρωπότητα ολόκληρη !
Η εμφάνιση ενός ιού, η επιδημία που προκάλεσε, το γεγονός του περιορισμού, μας καλούν ν’ αντικρύσουμε κατάματα την ανθρώπινη κατάστασή μας. Είμαστε και θα είμαστε πάντα ευάλωτοι, εμείς οι θνητοί άνθρωποι. Τα των ανθρώπων πράγματα χαρακτηρίζονται πάντα από ευθραυστότητα. Ολόκληρη η ανθρωπότητα έχει σήμερα τη δυνατότητα να καταλάβει επιτέλους αυτές τις αλήθειες. Και προφανώς, την πιθανότητα και την ανάγκη να μεταβάλει τη σημερινή της οργάνωση, και οι ευάλωτοι άνθρωποι την καθημερινή τους ζωή.
νίκος ηλιόπουλος
Παρίσι, 21 Μαρτίου 2020
Κι ένα πιο φρέσκο σημείωμα. Στοχαστικής μελωδίας.
Απηχεί αυτό που αισθάνομαι από τα εξωτερικά ερεθίσματα που δέχομαι ως προς τη σημερινή κατάσταση. Και λέω ότι η ΠΟΛΙΤΙΚΗ (με την ευρεία και ευγενή έννοια) μας καλεί να συλλογιστούμε.
Φίλοι μη γελαστείτε !
Ας μη γελαστούμε !
Ζούμε ένα ιστορικό γεγονός οικουμενικής εμβέλειας, πλανητικής.
Είχαμε την τύχη,
τη δυστυχία
αλλά και την ευτυχία να το ζούμε.
Δίκοπο μαχαίρι είναι η ανθρώπινη ζωή, οι ανθρώπινες κοινωνίες, η ανθρωπότητα.
Φίλοι μη γελαστείτε, μη γελαστούμε !
Είναι καιρός, είναι ο καιρός ο πολιτικός,
να συλλογιστούμε !
Όχι να ψυχοπλακωθούμε,
ούτε ν’ αποκομίσουμε δόξα και κέρδη,
ούτε ν’ αναλωθούμε σε άσκοπες συγκρούσεις, αναγνώσεις, γραφές.
Να συλλογιστούμε, αυτό είναι όλο. Και να πράξουμε !
Προχωρώ αμέσως και κατευθείαν στο ουσιώδες.
Πιστεύουμε ότι είμαστε παντοδύναμοι, ενώ είμαστε ανήξεροι, ως προς το ουσιώδες, και κυρίως εξαιρετικά ευάλωτοι.
Είναι άραγε ίδιον του ανθρώπου να έχει αυτή τη θέληση για παντοδυναμία ; Δεν ξέρω. Ωστόσο, δεν είναι αυτό το χαρακτηριστικό όλων των εποχών της ύπαρξής του στη γη. Υπάρχουν υπέροχα έργα της ανθρώπινης δημιουργίας που δεν έχουν εμπνευστεί από αυτή τη θέληση.
Η ιδέα της κατοχής και της κυριαρχίας της φύσης, στην πραγματικότητα, αναδύεται αρκετά γρήγορα. Η ιδέα : να γίνουμε κύριοι και κάτοχοι της φύσης, αποτελεί ίσως το προγραμματικό φάντασμα της εποχής που ονομάστηκε νεωτερική (μοντέρνα). Καθώς η εποχή αυτή είναι ταυτόχρονα εξαιρετικά κριτική, οι κριτικές αυτής της ψευδαίσθησης εμφανίστηκαν γρήγορα.
Η διαφορά όσον αφορά τη νεωτερική εποχή, είναι, ωστόσο, η εξής : η ιδέα δεν εξαγγέλλεται – ή επικρίνεται – μόνο, αλλά τίθεται κυρίως σε εφαρμογή. Στην κοινή γλώσσα, η ιδέα ονομάζεται απεριόριστη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και κυριαρχία των πάντων με τη συνεχή πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας. Στο βάθος όλων, η λατρεία της τεχνο-επιστήμης, νέας θρησκείας, η οποία θα μπορούσε να λύσει όλα τα ανθρώπινα προβλήματα, να μας σώσει απ’ όλα τα δεινά, και να μας οδηγήσει με την απεριόριστη οικονομική ανάπτυξη στον επί γης παράδεισο.
Σε αυτή τη λογική βρισκόμαστε πάντα, και περισσότερο από ποτέ σήμερα.
Σήμερα ;! Περιορισμένοι στους ιδιωτικούς μας χώρους εξαιτίας μιας επίφοβης επιδημίας, στερημένοι απ’ τις πιο πολύτιμες ελευθερίες μας, ορθώς εξάλλου, η σκέψη που ξεπηδά σχεδόν αυθόρμητα από μέσα μας, δεν μπορεί να είναι άλλη από την ακόλουθη. Πόσο ευάλωτος είναι ο άνθρωπος και οι άνθρωποι, πόσο εύθραυστη είναι η ανθρωπότητα ολόκληρη !
Η εμφάνιση ενός ιού, η επιδημία που προκάλεσε, το γεγονός του περιορισμού, μας καλούν ν’ αντικρύσουμε κατάματα την ανθρώπινη κατάστασή μας. Είμαστε και θα είμαστε πάντα ευάλωτοι, εμείς οι θνητοί άνθρωποι. Τα των ανθρώπων πράγματα χαρακτηρίζονται πάντα από ευθραυστότητα. Ολόκληρη η ανθρωπότητα έχει σήμερα τη δυνατότητα να καταλάβει επιτέλους αυτές τις αλήθειες. Και προφανώς, την πιθανότητα και την ανάγκη να μεταβάλει τη σημερινή της οργάνωση, και οι ευάλωτοι άνθρωποι την καθημερινή τους ζωή.
νίκος ηλιόπουλος
Παρίσι, 21 Μαρτίου 2020
Κι ένα πιο φρέσκο σημείωμα. Στοχαστικής μελωδίας.
Απηχεί αυτό που αισθάνομαι από τα εξωτερικά ερεθίσματα που δέχομαι ως προς τη σημερινή κατάσταση. Και λέω ότι η ΠΟΛΙΤΙΚΗ (με την ευρεία και ευγενή έννοια) μας καλεί να συλλογιστούμε.
Φίλοι μη γελαστείτε !
Ας μη γελαστούμε !
Ζούμε ένα ιστορικό γεγονός οικουμενικής εμβέλειας, πλανητικής.
Είχαμε την τύχη,
τη δυστυχία
αλλά και την ευτυχία να το ζούμε.
Δίκοπο μαχαίρι είναι η ανθρώπινη ζωή, οι ανθρώπινες κοινωνίες, η ανθρωπότητα.
Φίλοι μη γελαστείτε, μη γελαστούμε !
Είναι καιρός, είναι ο καιρός ο πολιτικός,
να συλλογιστούμε !
Όχι να ψυχοπλακωθούμε,
ούτε ν’ αποκομίσουμε δόξα και κέρδη,
ούτε ν’ αναλωθούμε σε άσκοπες συγκρούσεις, αναγνώσεις, γραφές.
Να συλλογιστούμε, αυτό είναι όλο. Και να πράξουμε !