Νόρα Ράλλη
Ο Παναγιώτης Μαυροειδής, τόσο ως μεταλλειολόγος μηχανικός όσο και ως μέλος της Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δίνει επιστημονικές αλλά και πολιτικές απαντήσεις όσον αφορά τα κρίσιμα ζητήματα περί ΑΟΖ και εξορύξεων.
• Πολλές πολιτικές αναταράξεις έχει δημιουργήσει το σύμφωνο Τουρκίας-Λιβύης. Πώς κρίνετε τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης;
Η δρομολόγηση εξορύξεων μέσω συμβάσεων παραχώρησης της κυβέρνησης Ν.Δ. όπως και της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ σε μεγάλες πολυεθνικές (ExxonMobil, Total, ENI, ENERGEAN κ.λπ.) αφορά κυρίως τις εξορύξεις στις ΑΟΖ, οι οποίες είναι θαλάσσιες ζώνες πλάτους έως και 200 ναυτικά μίλια (περίπου 380 χιλιόμετρα) που βρίσκονται έξω από την αιγιαλίτιδα ζώνη εθνικής κρατικής κυριαρχίας των 6 ν.μ.
Κέντρο της αντίληψής μας είναι η απο-εμπορευματοποίηση της ενέργειας
Η πρόσφατη μονομερής ανακήρυξη (τμήματος) ΑΟΖ με το σύμφωνο Τουρκίας-Λιβύης, όπως και η συμμετοχή της Ελλάδας σε επιθετικές συμμαχίες με Ισραήλ και Αίγυπτο και η άτυπη χάραξη ΑΟΖ μαζί τους (και την Κύπρο), μάλιστα με προ-χαραγμένα και ήδη παραχωρημένα «θαλάσσια οικόπεδα», εγγράφονται στον κύκλο επιθετικών κινήσεων και τυχοδιωκτισμών και από τις δύο μεριές του Αιγαίου.
Το καθεστώς Ερντογάν κινείται με τον αέρα της απειλής χρήσης της διαφοράς ισχύος, ενώ η ελληνική αστική τάξη επιχειρεί να εκβιάσει τη στήριξη των «προστατών» της σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε. Το ερώτημα δεν είναι μόνο αν θα υπάρξουν πολεμικά επεισόδια, τα οποία όντως γίνονται όλο και πιο πιθανά, ή πώς θα τα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση της Ν.Δ.
Ηδη είναι δυσβάσταχτες οι συνέπειες της πολεμικής ρητορικής. Είμαστε η δεύτερη χώρα στο ΝΑΤΟ σε πολεμικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ και αυτά τα χρήματα αφαιρούνται από κοινωνικές δαπάνες, ενώ είναι σε εξέλιξη νέα εξοπλιστικά προγράμματα και έχει ανανεωθεί η συμφωνία και επέκταση αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων.
Η ενίσχυση του εθνικισμού, η αντιπροσφυγική υστερία και δολοφονική πολιτική ενάντια στους κυνηγημένους των πολέμων βαδίζουν χέρι χέρι με τη ρητορική περί «κυριαρχικών δικαιωμάτων». Η αστική τάξη παρουσιάζει τα δικά της οικονομικά συμφέροντα και τυχοδιωκτισμούς ως να αφορούν τον λαό γενικά, τα σπίτια και τη γη του.
• Ποια είναι η δική σας πρόταση;
Η αντικαπιταλιστική κομμουνιστική Αριστερά με αίσθημα ταξικής ευθύνης, καθώς και με διεθνιστικό κριτήριο, οφείλει να αποκαλύψει τον αντιδραστικό χαρακτήρα του ανταγωνισμού και από τη μεριά της Ελλάδας και από τη μεριά της Τουρκίας. Αν τώρα κυριαρχήσει η φωτιά της πατριδοκαπηλίας και του εθνικισμού, στις στιγμές της πολεμικής όξυνσης, η πλειονότητα θα είναι έτοιμη να σκοτώσει αλλά και να σκοτωθεί, όχι απλά για ακατοίκητες βραχονησίδες, αλλά και για εξέδρες πετρελαίου της ExxonMobil…
Η μόνη δύναμη επιβολής της ειρήνης, αποτροπής του πολεμικού κινδύνου ή/και της περιβαλλοντικής καταστροφής είναι η κοινή πάλη μεταξύ των λαών Ελλάδας και Τουρκίας. Αυτή ωστόσο μπορεί να υπάρξει μόνο στη βάση κοινών, δίκαιων, αμοιβαίων επωφελών θέσεων, στο πλαίσιο ειρηνικής συνεργασίας. Απαιτούνται έξοδος από ΝΑΤΟ και Ε.Ε., απαγκίστρωση από επιθετικές συμμαχίες με ΗΠΑ, Ισραήλ ή Ρωσία, περιορισμός των στρατιωτικών δαπανών, ανατροπή των αντεργατικών και δολοφονικών πολιτικών για τους πρόσφυγες και αντίθεση σε κάθε αλλαγή συνόρων (χερσαίων ή θαλάσσιων).
• Και όσον αφορά την ΑΟΖ;
Ο τεμαχισμός των διεθνών θαλασσών σε οικόπεδα που θα μοιραστούν στη μορφή της υφαλοκρηπίδας ή των ΑΟΖ δεν πρέπει να θεωρηθεί «φυσικός». Συνιστά μια ληστρική καπιταλιστική επέλαση, μια νέα «εποχή των περιφράξεων» και αποικιοποίησης, αυτή τη φορά στη θάλασσα.
Ακόμη και αν δεν υπήρχε ο ανταγωνισμός Ελλάδας-Τουρκίας, για ποιο λόγο θα έπρεπε να πούμε «ναι» σε μια νέα εποχή της οικονομίας των ορυκτών καυσίμων άνθρακα, τη στιγμή που ο πλανήτης βουλιάζει με την κλιματική αλλαγή και την περιβαλλοντική καταστροφή; Για να βγάλουν παράδες οι πολυεθνικές εξόρυξης στις οποίες θα νοικιαστούν οι εθνικές σημαίες στις ΑΟΖ; Θεωρούμε επιβεβλημένη μια σταθερή πορεία απομάκρυνσης από τη χρήση των ορυκτών καυσίμων και για την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής.
• Το ίδιο αφορά και τις εξορύξεις;
Οι εξορύξεις δεν θα φέρνουν πλούτο για τους εργαζομένους, τους αγρότες, τους ανέργους στην Ελλάδα. Στην πράξη, πρόκειται για την εκχώρηση αποκλειστικών δικαιωμάτων στις πολυεθνικές εξόρυξης. Το δήθεν μερίδιο προς το κράτος και τις περιφέρειες αναφέρεται επί των καθαρών κερδών που δεν είναι αφελείς να τα εμφανίσουν, τουλάχιστον στην πραγματική τους διάσταση.
Ας θυμηθούμε λίγο για το μερίδιο που δίνει στο κράτος ο εφοπλισμός! Οταν η ενέργεια παράγεται με στόχο το κέρδος, όπως γίνεται στον καπιταλισμό, το ζητούμενό της θα είναι η αέναη μεγέθυνση της παραγωγής της, με όλες τις συνέπειες που αυτή έχει, ακόμη και αν υμνολογείται η λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη».
• Υπάρχει εναλλακτική;
Χωρίς μια συνάντηση του σοσιαλιστικού/κομμουνιστικού προτάγματος με την προστασία της φύσης, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ειρήνη ούτε «πράσινη ανάπτυξη». Διεκδικούμε την ανατροπή της λογικής που θεωρεί την εργασία όσο και τη φύση «ανεξάντλητα» αποθέματα.
Επιδιώκουμε την ίση πρόσβαση στην ενέργεια, ενάντια στη γενικευμένη ενεργειακή φτώχεια, για την αξιοπρεπή κάλυψη νέου τύπου κοινωνικών αναγκών προσανατολισμένων σε πραγματικές αξίες χρήσης στο πλαίσιο της ανάπτυξης ενός συλλογικού κοινωνικού πολιτισμού και όχι στην ασυλλόγιστη κατανάλωση των σκουπιδιών της καπιταλιστικής αγοράς.
Μόνο σε αυτό το πλαίσιο, το κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον μπορούν να συναρθρώνονται αρμονικά και να διασφαλιστεί η οικολογική ισορροπία. Αγωνιζόμαστε για ένα ενεργειακό, αλλά και παραγωγικό πρότυπο, έξω από τη λογική της αγοράς, με σταδιακή αποδέσμευση από τον άνθρακα και την εξάντληση φυσικών πόρων και υποβιβασμού του περιβάλλοντος. Κέντρο της αντίληψής μας είναι η απο-εμπορευματοποίηση της ενέργειας.
πηγή
Ο Παναγιώτης Μαυροειδής, τόσο ως μεταλλειολόγος μηχανικός όσο και ως μέλος της Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δίνει επιστημονικές αλλά και πολιτικές απαντήσεις όσον αφορά τα κρίσιμα ζητήματα περί ΑΟΖ και εξορύξεων.
• Πολλές πολιτικές αναταράξεις έχει δημιουργήσει το σύμφωνο Τουρκίας-Λιβύης. Πώς κρίνετε τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης;
Η δρομολόγηση εξορύξεων μέσω συμβάσεων παραχώρησης της κυβέρνησης Ν.Δ. όπως και της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ σε μεγάλες πολυεθνικές (ExxonMobil, Total, ENI, ENERGEAN κ.λπ.) αφορά κυρίως τις εξορύξεις στις ΑΟΖ, οι οποίες είναι θαλάσσιες ζώνες πλάτους έως και 200 ναυτικά μίλια (περίπου 380 χιλιόμετρα) που βρίσκονται έξω από την αιγιαλίτιδα ζώνη εθνικής κρατικής κυριαρχίας των 6 ν.μ.
Κέντρο της αντίληψής μας είναι η απο-εμπορευματοποίηση της ενέργειας
Η πρόσφατη μονομερής ανακήρυξη (τμήματος) ΑΟΖ με το σύμφωνο Τουρκίας-Λιβύης, όπως και η συμμετοχή της Ελλάδας σε επιθετικές συμμαχίες με Ισραήλ και Αίγυπτο και η άτυπη χάραξη ΑΟΖ μαζί τους (και την Κύπρο), μάλιστα με προ-χαραγμένα και ήδη παραχωρημένα «θαλάσσια οικόπεδα», εγγράφονται στον κύκλο επιθετικών κινήσεων και τυχοδιωκτισμών και από τις δύο μεριές του Αιγαίου.
Το καθεστώς Ερντογάν κινείται με τον αέρα της απειλής χρήσης της διαφοράς ισχύος, ενώ η ελληνική αστική τάξη επιχειρεί να εκβιάσει τη στήριξη των «προστατών» της σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε. Το ερώτημα δεν είναι μόνο αν θα υπάρξουν πολεμικά επεισόδια, τα οποία όντως γίνονται όλο και πιο πιθανά, ή πώς θα τα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση της Ν.Δ.
Ηδη είναι δυσβάσταχτες οι συνέπειες της πολεμικής ρητορικής. Είμαστε η δεύτερη χώρα στο ΝΑΤΟ σε πολεμικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ και αυτά τα χρήματα αφαιρούνται από κοινωνικές δαπάνες, ενώ είναι σε εξέλιξη νέα εξοπλιστικά προγράμματα και έχει ανανεωθεί η συμφωνία και επέκταση αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων.
Η ενίσχυση του εθνικισμού, η αντιπροσφυγική υστερία και δολοφονική πολιτική ενάντια στους κυνηγημένους των πολέμων βαδίζουν χέρι χέρι με τη ρητορική περί «κυριαρχικών δικαιωμάτων». Η αστική τάξη παρουσιάζει τα δικά της οικονομικά συμφέροντα και τυχοδιωκτισμούς ως να αφορούν τον λαό γενικά, τα σπίτια και τη γη του.
• Ποια είναι η δική σας πρόταση;
Η αντικαπιταλιστική κομμουνιστική Αριστερά με αίσθημα ταξικής ευθύνης, καθώς και με διεθνιστικό κριτήριο, οφείλει να αποκαλύψει τον αντιδραστικό χαρακτήρα του ανταγωνισμού και από τη μεριά της Ελλάδας και από τη μεριά της Τουρκίας. Αν τώρα κυριαρχήσει η φωτιά της πατριδοκαπηλίας και του εθνικισμού, στις στιγμές της πολεμικής όξυνσης, η πλειονότητα θα είναι έτοιμη να σκοτώσει αλλά και να σκοτωθεί, όχι απλά για ακατοίκητες βραχονησίδες, αλλά και για εξέδρες πετρελαίου της ExxonMobil…
Η μόνη δύναμη επιβολής της ειρήνης, αποτροπής του πολεμικού κινδύνου ή/και της περιβαλλοντικής καταστροφής είναι η κοινή πάλη μεταξύ των λαών Ελλάδας και Τουρκίας. Αυτή ωστόσο μπορεί να υπάρξει μόνο στη βάση κοινών, δίκαιων, αμοιβαίων επωφελών θέσεων, στο πλαίσιο ειρηνικής συνεργασίας. Απαιτούνται έξοδος από ΝΑΤΟ και Ε.Ε., απαγκίστρωση από επιθετικές συμμαχίες με ΗΠΑ, Ισραήλ ή Ρωσία, περιορισμός των στρατιωτικών δαπανών, ανατροπή των αντεργατικών και δολοφονικών πολιτικών για τους πρόσφυγες και αντίθεση σε κάθε αλλαγή συνόρων (χερσαίων ή θαλάσσιων).
• Και όσον αφορά την ΑΟΖ;
Ο τεμαχισμός των διεθνών θαλασσών σε οικόπεδα που θα μοιραστούν στη μορφή της υφαλοκρηπίδας ή των ΑΟΖ δεν πρέπει να θεωρηθεί «φυσικός». Συνιστά μια ληστρική καπιταλιστική επέλαση, μια νέα «εποχή των περιφράξεων» και αποικιοποίησης, αυτή τη φορά στη θάλασσα.
Ακόμη και αν δεν υπήρχε ο ανταγωνισμός Ελλάδας-Τουρκίας, για ποιο λόγο θα έπρεπε να πούμε «ναι» σε μια νέα εποχή της οικονομίας των ορυκτών καυσίμων άνθρακα, τη στιγμή που ο πλανήτης βουλιάζει με την κλιματική αλλαγή και την περιβαλλοντική καταστροφή; Για να βγάλουν παράδες οι πολυεθνικές εξόρυξης στις οποίες θα νοικιαστούν οι εθνικές σημαίες στις ΑΟΖ; Θεωρούμε επιβεβλημένη μια σταθερή πορεία απομάκρυνσης από τη χρήση των ορυκτών καυσίμων και για την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής.
• Το ίδιο αφορά και τις εξορύξεις;
Οι εξορύξεις δεν θα φέρνουν πλούτο για τους εργαζομένους, τους αγρότες, τους ανέργους στην Ελλάδα. Στην πράξη, πρόκειται για την εκχώρηση αποκλειστικών δικαιωμάτων στις πολυεθνικές εξόρυξης. Το δήθεν μερίδιο προς το κράτος και τις περιφέρειες αναφέρεται επί των καθαρών κερδών που δεν είναι αφελείς να τα εμφανίσουν, τουλάχιστον στην πραγματική τους διάσταση.
Ας θυμηθούμε λίγο για το μερίδιο που δίνει στο κράτος ο εφοπλισμός! Οταν η ενέργεια παράγεται με στόχο το κέρδος, όπως γίνεται στον καπιταλισμό, το ζητούμενό της θα είναι η αέναη μεγέθυνση της παραγωγής της, με όλες τις συνέπειες που αυτή έχει, ακόμη και αν υμνολογείται η λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη».
• Υπάρχει εναλλακτική;
Χωρίς μια συνάντηση του σοσιαλιστικού/κομμουνιστικού προτάγματος με την προστασία της φύσης, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ειρήνη ούτε «πράσινη ανάπτυξη». Διεκδικούμε την ανατροπή της λογικής που θεωρεί την εργασία όσο και τη φύση «ανεξάντλητα» αποθέματα.
Επιδιώκουμε την ίση πρόσβαση στην ενέργεια, ενάντια στη γενικευμένη ενεργειακή φτώχεια, για την αξιοπρεπή κάλυψη νέου τύπου κοινωνικών αναγκών προσανατολισμένων σε πραγματικές αξίες χρήσης στο πλαίσιο της ανάπτυξης ενός συλλογικού κοινωνικού πολιτισμού και όχι στην ασυλλόγιστη κατανάλωση των σκουπιδιών της καπιταλιστικής αγοράς.
Μόνο σε αυτό το πλαίσιο, το κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον μπορούν να συναρθρώνονται αρμονικά και να διασφαλιστεί η οικολογική ισορροπία. Αγωνιζόμαστε για ένα ενεργειακό, αλλά και παραγωγικό πρότυπο, έξω από τη λογική της αγοράς, με σταδιακή αποδέσμευση από τον άνθρακα και την εξάντληση φυσικών πόρων και υποβιβασμού του περιβάλλοντος. Κέντρο της αντίληψής μας είναι η απο-εμπορευματοποίηση της ενέργειας.
πηγή