Ο τζιχαντισμός δε γεννήθηκε το 2003, αλλά πάει πίσω στη δεκαετία του ’70 και
συνιστά ακραία έκφραση της ανανεωμένης κυριαρχίας του ισλαμισμού εντός του
μουσουλμανικού κόσμου και της αραβικής του υποπεριοχής ειδικότερα. Τότε είναι που –
για λόγους που δε μπορούμε εδώ να συζητήσουμε- καταρρέει ο αραβικός εθνικισμός
(που είχε νεοτερικά, προοδευτικά στοιχεία, έστω στην αυταρχική, «εξαραβισμένη»
εκδοχή τους) και αρχίζει να ξαναπαίρνει κεφάλι ο ισλαμικός διεθνισμός. Τότε είναι που,
σταδιακά, η αντι-ιμπεριαλιστική και αντιαποικιοκρατική ρητορεία του αραβικού
εθνικισμού αρχίζει ν’ αντικαθίσταται από ένα μίσος για τη Δύση, όχι ως μητέρα κάθε
πολιτικής και στρατιωτικής καταπίεσης, αλλά ως λίκνο ακολασίας, βλασφημίας και
αθεΐας.
perissotera
συνιστά ακραία έκφραση της ανανεωμένης κυριαρχίας του ισλαμισμού εντός του
μουσουλμανικού κόσμου και της αραβικής του υποπεριοχής ειδικότερα. Τότε είναι που –
για λόγους που δε μπορούμε εδώ να συζητήσουμε- καταρρέει ο αραβικός εθνικισμός
(που είχε νεοτερικά, προοδευτικά στοιχεία, έστω στην αυταρχική, «εξαραβισμένη»
εκδοχή τους) και αρχίζει να ξαναπαίρνει κεφάλι ο ισλαμικός διεθνισμός. Τότε είναι που,
σταδιακά, η αντι-ιμπεριαλιστική και αντιαποικιοκρατική ρητορεία του αραβικού
εθνικισμού αρχίζει ν’ αντικαθίσταται από ένα μίσος για τη Δύση, όχι ως μητέρα κάθε
πολιτικής και στρατιωτικής καταπίεσης, αλλά ως λίκνο ακολασίας, βλασφημίας και
αθεΐας.
perissotera