Καρκίνος Πνεύμονα και Διατροφή
Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι ο συχνότερος καρκίνος στον γενικό πληθυσμό κι ένας από τους σοβαρότερους. Διαβάστε για τον ρόλο της διατροφής στην πρόληψη και ό,τι άλλο χρειάζεται να γνωρίζετε στο άρθρο αυτό.


Διαβάστε Περισσότερα

Μπροστά σε αυτό το πλαίσιο οι εργαζόμενοι παρακολουθούν αμήχανοι την αντιπαράθεση που έχει “ξεσπάσει” στην ΟΜΕ-ΕΥΔΑΠ και δεν αγγίζει τα προβλήματα τους, ούτε γίνεται για να τα επιλύσει.


Διαβάστε περισσότερα...

Η Διυπουργική Επιτροπή ΣΔΙΤ, ενέκρινε και αναμένεται η προκήρυξη του διαγωνισμού εντός του Α' τριμήνου του 2021, τρία εργα ΣΔΙΤ μεταξύ των οποίων είναι η λειτουργία, συντήρηση, επισκευή και αποκατάσταση των παγίων του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (Ε.Υ.Σ) για την κάλυψη των αναγκών της μείζονος περιοχής πρωτευούσης με ενδεικτικό προϋπολογισμός του έργου στα 235 εκατ. ευρώ.


Διαβάστε περισσότερα...

Νέλλη Ψαρρού

Σας προωθώ το πέμπτο και το έκτο (και  πρότελευταίο) μέρος της έρευνάς μου, μαζί με μια περίληψη των σημαντικότερων σημείων τους. Την επόμενη φορά, που θα σας στείλω το 7ο και τελευταίο μέρος με τα συμπεράσματα, θα επαναλάβω την αποστολή του συνολικού αρχείου, με κάποιες μικρές διοθρώσεις (ως τελειομανής, το οφείλω στον... εαυτό μου).
Επίσης, αυτές τις μέρες θα σας στείλω και δύο συνεντεύξεις (ραδιοφωνική και Skype) που έδωσα για τα θέματα αυτά αυτές τις μέρες.
Χαιρετώ και εύχομαι η ανθρωπότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
 
Περί "Εμμεσης" Υποχρεωτικότητας και Άλλων Εκβιασμών (5)

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει ότι, δεν θα επιβάλει τον εμβολιασμό αλλά μπορεί να το επιβάλει η ελεύθερη αγορά! Και φυσικά ψεύδεται. Οι άνθρωποι, οι ενώσεις τους, η ιδιωτική πρωτοβουλία, οι επιχειρήσεις, τα πάντα μέσα σε μια επικράτεια ρυθμίζονται από το Σύνταγμα (πρωτίστως) και τους νόμους της, και επιβλέπονται από τις αρμόδιες δημόσιες αρχές. Δεν υφίσταται το ότι καθένας κάνει οτιδήποτε θελήσει, τουλάχιστον σε θεωρητικό και νομικό επίπεδο. Δηλαδή, για να πάρουμε το παράδειγμα του κυρίου πρωθυπουργού, αν μια αεροπορική εταιρεία πει αύριο το πρωί, “εγώ στις πτήσεις μου δεν θα βάζω μαύρους ή εβραίους ή ομοφυλόφιλους, ή… γυναίκες”, φαντάζεστε τι έχει να γίνει; Και δεν θα παρέμβει ο εισαγγελέας την ίδια στιγμή και θα διωχθεί ο υπεύθυνος και η εταιρεία για παραβίαση των πολλαπλών νόμων περί ισότητας, περί μη διακρίσεων βασισμένων στο φύλο, στη φυλή, στο θρήσκευμα κλπ; Και δεν θα μιλήσουν όλοι για τις συνταγματικές και διεθνείς διατάξεις περί ανθρώπινης αξιοπρέπειας που παραβιάζονται; Και δεν θα πάρουν φωτιά οι “πένες” των υπερασπιστών των δικαιωμάτων, που τώρα έχουν εξαφανιστεί (στην καλύτερη περίπτωση); Δεν νομίζω πως χρειάζεται να παραθέσω εδώ όλους τους σχετικούς νόμους και διατάξεις για να πείσω κανέναν: τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα δεν μπορεί κανείς να τα παραβεί με απλή δήλωσή του. Ας αναφέρω μόνο ενδεικτικά την Παγκόσμια Διακήρυξη για την Βιοηθική και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της UNESCO, που ορίζει στο άρθρο 11 ότι δεν μπορεί να γίνει διάκριση εναντίον κανενός ή ο στιγματισμός του για κανένα λόγο σε ότι αφορά την αξιοπρέπεια, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του (Non-discrimination and non-stigmatization).
Ταυτοχρόνως, ο πρωθυπουργός δηλώνει στα ΜΜΕ την πρόθεσή του να είναι προαιρετικός ο εμβολιασμός. Όμως, μέσα στο 2020 έχουν υπάρξει 2 νομοθετικές παρεμβάσεις που προετοιμάζουν νομικά το έδαφος για υποχρεωτικό εμβολιασμό! ...
 
Πολιτικό Υπόβαθρο και Σύγκρουση Συμφερόντων: Υποχρεωτικός Εμβολιασμός (6)

... Ήδη οι πλουσιότεροι έχουν κερδίσει αρκετά περισσότερα δισεκατομμύρια δολάρια εν μέσω κορωναϊού: όπως αναφέρει το ίδιο το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, μέσα στο 2020 οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη (2.000 άτομα) αύξησαν τον πλούτο τους κατά 27%, ανεβάζοντάς τον συνολικά στα 10 τρις! Ανάμεσα σε αυτούς, τέσσερα άτομα μόνο, ο Jeff Bezos (Amazon), o Elon Musk (Tesla), o Bill Gates (Microsoft, Cascade, Bill & Mellinda Gates Foundation Trust) και ο Mark Zuckerberg (Facebook) αύξησαν τον πλούτο τους κατά 229 δις δολάρια, παρόλο που είχαν και μια βδομάδα χρηματιστηριακής χασούρας 44 δις δολαρίων. ... Ταυτοχρόνως, η καταστολή και περιστολή των δικαιωμάτων γίνεται όλο και πιο ολοκληρωτική.
Οι πολιτικές αποφάσεις που παίρνονται στην Ελλάδα δεν παίρνονται από την ελληνική κυβέρνηση, ... πρόκειται για αποφάσεις που δικαιολογούνται λόγω κοροναϊού αλλά έχουν παρθεί πολύ πριν τον κορωνοϊό.
... Το Μητρώο Εμβολιασμών και το “διαβατήριο ανοσίας” είναι κάτι που μελετάται επισήμως εδώ και τρία χρόνια από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (το μη εκλεγμένο διευθυντήριο της ΕΕ). Το σχετικό της πρόγραμμα Οδικός Χάρτης προς τον Εμβολιασμό έχει μπει σε εφαρμογή από το 2018 με ορίζοντα δράσεων ως το 2022, και προβλέπει και την αποτελεσματική παρακολούθηση των εμβολιασμών μέσω ηλεκτρονικής καταγραφής... Στο οδικό χάρτη προβλέπεται (μεταξύ άλλων) και η ενίσχυση της συνεργασίας με την GAVI. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διέθεσε 300 εκατομμύρια ευρώ στην GAVI το 2020 για την ενίσχυση των εμβολιασμών παιδιών σ' όλο τον κόσμο και των αποθεμάτων σημαντικών εμβολίων γενικώς. Αυτά τα 300 εκατ. είναι μέρος του συνολικά 1,5 δις ευρώ που συγκεντρώθηκαν στην εκδήλωση συγκέντρωσης δωρεών «Παγκόσμια Αντίδραση στον Κορωνοϊό» που διοργάνωσε η Επιτροπή στις 4 Μαΐου...
Η σύμπραξη της GAVI ιδρύθηκε το 1999 με εγγυητική που κατέθεσε το Ίδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς (Bill & Melinda Gates Foundation), ένα φιλανθρωπικό μη-κερδοσκοπικό ίδρυμα που ίδρυσε ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτής της Microsoft δυο χρόνια πριν την GAVI, το 1997 [και διοικείται από τους Gates και τον δισεκατομμυριούχο ιδιοκτήτη της Berkshire Hathaway, Waren Buffet που συμμετέχει στο σχήμα από το 2008 έχοντας μεταφέρει σε αυτό μετοχές πολλών δις]. Στην GAVI συμμετέχουν επίσης η UNICEF, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), και η Παγκόσμια Τράπεζα.
Ο Waren Buffet μέσα στο 2020 επένδυσε για πρώτη φορά σε φαρμακευτικές εταιρείες (Merck, Abbvie, Bristol-Myers Squibb που πρόσφατα αγόρασε την Celgene), συμπεριλαμβανομένης της αγοράς 3.711.780 μετοχών της εταιρείας Pfizer, αξίας 136,2 εκατ. δολαρίων. Ο Bill Gates, από την άλλη δεν περίμενε το 2020 για να επενδύσει σε μετοχές φαρμακευτικών εταιρειών, αλλά το κάνει ήδη από το 2002, λίγο μετά αφότου δημιούργησε την GAVI. Είτε μέσω του Ιδρύματος Gates είτε μέσω της επενδυτικής εταιρείας Cascade που έχει ιδρύσει, κατέχει μετοχές των κολοσσών της φαρμακοβιομηχανίας, Merck, Johnson&Johnson και Pfizer.
Το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates [των Gates & Buffet] αγόρασε μετοχές της μικρής γερμανικής εταιρείας που συνεταιρίστηκε με την Pfizer για το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού, της BioNTech, τον Σεπτέμβρη του 2019. Πριν από αυτό, ήταν κύριος επενδυτής της νεοιδρυθείσας το 2016-17 εταιρείας Vir Biotechnology, εταιρείας παραγωγής εμβολίων και έρευνας της τεχνολογίας mRNA, που σήμερα κάνει μελέτες για την παραγωγή φαρμάκου αντισωμάτων για την Covid 19 μαζί με την GlaxoSmithKline. Επένδυσε επίσης το 2015 στην CureVac, με την οποία έκανε και επιπλέον συμφωνίες χρηματοδότησης για την παραγωγή εμβολίων με βάση την τεχνολογία mRNA!
Δεν είναι όμως μόνο οι φαρμακευτικές που έχουν ενδιαφέρον. Η διεθνής εταιρεία μεταφορών FedEx έχει αναλάβει την διανομή του εμβολίου της Pfizer/BioNTech και της Moderna σε διάφορες χώρες, και έχει ήδη ξεκινήσει να το διανέμει στις ΗΠΑ και στον Καναδά. Σε περίπτωση που αναρωτιέστε, ναι, το Ίδρυμα Gates έχει μετοχές στην εταιρεία αυτή.
... Το 2016 εγκαινιάστηκε το σχέδιο Project ID2020 (πρόγραμμα Ταυτότητα 2020), σύμφωνα με το οποίο "θεμελιακό μας ανθρώπινο δικαίωμα είναι η ψηφιακή ταυτότητα". Στην ετήσια Σύνοδο στη Νέα Υόρκη του 2020, αναφέρεται ότι, «παρόλο που η πανδημία κατέστησε αδύνατον να συναντηθούμε, εντούτοις έχει φέρει την τεχνολογία της ψηφιακής ταυτότητας στην συνείδηση του κόσμου και έχει δώσει νέα ώθηση στην συλλογική μας δουλειά». Έτσι, διοργανώθηκαν διαδικτυακές συναντήσεις με θεματολογία όπως «Καλή ψηφιακή ταυτότητα για όλους: πώς φτάνουμε εκεί;» και «Ψηφιακά Πιστοποιητικά Ανοσίας: σχεδιάζοντας μια Νέα Εποχή στην Παγκόσμια Υγεία». Η συμμαχία συνδέεται στενά με το πρόγραμμα του ΟΗΕ Αειφόρος Ανάπτυξη 2030 – χρονιά υλοποίησης του στόχου "Εμβόλια για όλους, εμβόλια παντού". Οι “σύμμαχοι” που έφτιαξαν τον στόχο Ταυτότητα 2020 είναι ήδη γνωστοί μας: η GAVI, η Microsoft, το Rockefeller Foundation, η Accenture και η Ideo-Org [η Accenture παρέχει συμβουλευτική και τεχνολογική υποστήριξη, και δημιουργεί πλατφόρμες ανάπτυξης βιομετρικής πρόσβασης στην τεχνολογία (π.χ. αναγνώρισης προσώπου)].
Και στη συνέχεια έχουμε το περίφημο Event 201 (Γεγονός -Συμβάν-Σύνοδος 201), μια άσκηση/προσομοίωση για το τι θα συνέβαινε και πως θα έπρεπε να αντιδράσει ο κόσμος σε περίπτωση πανδημίας κάποιου κορωναϊού που θίγει το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα του ανθρώπου. Πραγματοποιήθηκε στις 18 Οκτώβρη του 2019 στη Νέα Υόρκη , από το Ίδρυμα Bill & Mellinda Gates, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (ΠΟΦ) και το Πανεπιστήμιο John Hopkins.

contact@nellypsarrou.com

Απέναντι στους σύγχρονους Κρέοντες, η σύγχρονη Αντιγόνη θα χρειασθεί να γίνουμε εσύ και γω!

H Kay Sara, η ιθαγενής ακτιβίστρια περιγράφει με σαφήνεια τις ανείπωτες συνθήκες που επικρατούν σήμερα στον Αμαζόνιο, επίσης λόγω του Corona. Η διακινούμενη παντού έκκλησή της, απευθύνεται σε όλο τον κόσμο, απευθύνεται σε όλους μας, σε μένα σε σένα!

«Κάποιοι εγκατέλειψαν τα δάση για να δουλέψουν στα χωράφια. Όμως μετά το τέλος της δουλειάς, τούς σκότωναν για να μην τους πληρώσουν. Σήμερα έχουμε απομείνει ελάχιστοι. Είμαι μία από τις τελευταίες Tariano. Και όμως πριν μερικές εβδομάδες ήρθε σε εμάς μια καινούργια αρρώστια από την Ευρώπη: ο κορονοϊός. Μπορεί να έχετε ακούσει ότι στο Manaus, την πρωτεύουσα του Αμαζονίου, η αρρώστια εξαπλώνεται ραγδαία. Δεν υπάρχει καιρός για κανονικές κηδείες, οι νεκροί ρίχνονται σε μαζικούς τάφους, τους οποίους κλείνουν τα τρακτέρ. Άλλοι κείτονται στο δρόμο άθαφτοι, όπως ο αδερφός της Αντιγόνης.
Οι λευκοί εκμεταλλεύονται το χάος για να εισβάλουν ακόμα πιο βαθιά στα δάση. Οι φωτιές δε σβήνονται πλέον. Kαι ποιος να τις σβήσει; Όποιος πέσει στα χέρια των υλοτόμων θα θανατωθεί. Και τι κάνει ο Μπολσονάρο; Αυτό που έκανε πάντα: συγχαίρει τους υποστηρικτές του και χλευάζει τους νεκρούς. Έβαλε τους συνεργάτες του, απλώς να μας ενημερώσουν ότι έχει ξεσπάσει μια αρρώστια. Μας αφήνει να πεθάνουμε. Ο Μπολσονάρο θέλει να αποτελειώσει τη γενοκτονία των αυτοχθόνων που ξεκίνησε πριν 500 χρόνια.
Ξέρω ότι είστε συνηθισμένοι σε λόγους σαν αυτόν. Πάντα, όταν είναι πια πολύ αργά, έρχεται κάποιος προφήτης σε εσάς. Στις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες όταν εμφανίζεται η Κασσάνδρα ή ο Τειρεσίας, ξέρουμε ότι η συμφορά έχει ήδη πάρει το δρόμο της. Σας αρέσει να μας ακούτε να τραγουδάμε, αλλά δε σας αρέσει να μας ακούτε να μιλάμε. Και όταν μας ακούτε, δε μας καταλαβαίνετε. Το πρόβλημα δεν είναι ότι δε γνωρίζετε ότι τα δάση μας καίγονται και οι άνθρωποί μας πεθαίνουν. Το πρόβλημα είναι ότι έχετε εξοικειωθεί πια με αυτή την πληροφορία.
Θα σας πω, λοιπόν, αυτό που όλοι ξέρετε. Πριν μερικά χρόνια στέρεψαν οι παραπόταμοι του Αμαζονίου, για πρώτη φορά από τότε που υπάρχει ανθρώπινη μνήμη. Σε δέκα χρόνια από τώρα το οικοσύστημα του Αμαζονίου θα καταρρεύσει, αν δε δράσουμε άμεσα. Η καρδιά αυτού του πλανήτη θα σταματήσει να χτυπάει. Αυτό το λένε τόσο οι δικοί μας, όσο και οι δικοί σας επιστήμονες, και ίσως είναι το μόνο στο οποίο συμφωνούν. Θα αφανιστούμε, αν δε δράσουμε.
Τις τελευταίες εβδομάδες έχουμε λάβει πολλά κείμενα διαμαρτυρίας, υπογεγραμμένα από διάφορες διασημότητες. Επιθυμείτε λιγότερους ρύπους, λιγότερες κλοπές, λιγότερους θανάτους. Μα πώς πιστεύετε ότι έπειτα από 500 χρόνια αποικιοκρατίας και χιλιάδες χρόνια υποδούλωσης του κόσμου, θα μπορούσατε να σκεφτείτε κάτι, χωρίς αυτό να περιέχει περαιτέρω καταστροφή; Αν ακούσετε τους εαυτούς σας, θα βρείτε μόνο τις ενοχές σας. Και όταν ταξιδεύετε ανά τον κόσμο, θα βρίσκετε μόνο τη βρομιά με την οποία εσείς το λερώσατε. Για εσάς δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής. Δε φοβάμαι για εμένα. Φοβάμαι για εσάς.
Ήρθε, λοιπόν, η στιγμή να σωπάσετε. Ήρθε η ώρα να ακούσετε. Μας χρειάζεστε, εμάς τους φυλακισμένους αυτού του κόσμου, για να κατανοήσετε τους εαυτούς σας. Γιατί το πράγμα είναι τόσο απλό: δεν υπάρχει κανένα κέρδος σε αυτόν τον κόσμο, υπάρχει μόνο η ζωή. Επομένως είναι καλό που δε στέκομαι αυτή τη στιγμή στη σκηνή του Burgtheater, που δε σας μιλάω ως ηθοποιός. Γιατί δεν έχει να κάνει πια με την τέχνη, δεν έχει να κάνει με το θέατρο. Η δική μας τραγωδία συμβαίνει τώρα εδώ, στον κόσμο, μπροστά στα μάτια μας.
Και ίσως αυτό να είναι που με ανησυχεί πιο πολύ όταν ακούω τον Κρέοντα να μιλάει. Ξέρει ότι έχει άδικο. Ξέρει ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό. Είναι λάθος από κάθε άποψη. Θα επιφέρει την πτώση του, την πτώση της οικογένειάς του, την Αποκάλυψη. Και παρ’ όλα αυτά το κάνει. Κρίνει τον εαυτό του, μισεί τον εαυτό του, αλλά συνεχίζει να κάνει αυτό που μισεί.
Αυτή η τρέλα πρέπει να σταματήσει. Ας σταματήσουμε να είμαστε ο Κρέοντας. Ας γίνουμε η Αντιγόνη. Γιατί όταν η ανομία γίνεται νόμος, η αντίσταση γίνεται χρέος. Ας αντισταθούμε όλοι μαζί. Ας γίνουμε άνθρωποι. Ο καθένας με τον τρόπο του, όπου κι αν βρίσκεται, ενωμένοι με τη διαφορετικότητά μας και την αγάπη μας για τη ζωή, που μας ενώνει όλους.»
Kay Sara, noted by Milo Rau
μετάφραση από τα γερμανικά: Κατερίνα Παπανδρέου

Eίπε κανείς τίποτα;

Το νέο ρομπότ μπορεί τώρα να αντεπιτεθεί! (Ψηφιακός διάδρομος)
Προς το παρόν το ετοιμάζουν να αντιδράσει με βία ενάντια στη βία, αλλά στη συνέχεια θα αποφασίζει μόνο του πότε θα γίνεται βίαιο.
Καλώς ορίσατε και στον πόλεμο των cyborgs, δεν μας φθάνει ο πόλεμος μεταξύ των ανθρώπων:
https://www.youtube.com/watch?v=dKjCWfuvYxQ&feature=youtu.be

Μετάφραση από τα αγγλικά του άρθρου του Jack Z. Bratich*, από τον Γιώργο Κολέμπα

Ο ρόλος του QAnon στην εξέγερση της 6 Ιανουαρίου(εννοεί στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ) γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρος. Οι περισσότεροι αναγνώστες είναι πλέον εξοικειωμένοι με την ανεπίσημη μασκότ, του «υπερστρατιώτη» (και ίσως του μελλοντικού μέλους της ομάδας WWE[1] του Τραμπ) Q Shaman[2]. Επιπλέον, τουλάχιστον δύο από τους πέντε νεκρούς ήταν οπαδοί του QAnon. Ακόμη και ο νεκρός αστυνομικός ακολούθησε τους οπαδούς του QAnon στο Κοινοβούλιο.
Εν τω μεταξύ, ο αινιγματικός προφήτης τους / ο «από τα μέσα» έμπιστος Q, δεν έχει δημοσιεύσει πάνω από ένα μήνα, και μόνο την τέταρτη ανάρτηση από την Ημέρα των Εκλογών (συγκρίνετε αυτό με τον μέσο όρο των πάνω από 130 αναρτήσεων ανά μήνα, κατά τη διάρκεια της τριετούς περιόδου). Πώς συνδυάζουμε αυτήν τη σιωπή με την εξέχουσα θέση του στον συρφετό; Θα τολμούσα να πω ότι το QAnon συνεχίζεται επειδή έχει εξαφανιστεί και έγινε ένα με το πλήθος. Η αποστολή του QAnon τελείωσε και ήταν επιτυχής σε αυτό. Αλλά αυτό που έρχεται μετά, θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερο.
Για να το θέσω απλά, το QAnon παρείχε στους νομιμόφρονες Τραμπιστές  μια υπερβατική αφήγηση, ηθική βεβαιότητα, αντίπαλο εχθρό, και ομαδική συνοχή . Ο QAnon επεδίωξε να κινητοποιήσει μια μάζα για να «αλλάξει την αφήγηση» μέσω μιας υποτιθέμενης στρατιωτικής επιχείρησης. Η φάση αγκιτάτσιας (Το Μεγάλο Ξύπνημα) έχει πλέον τελειώσει, καθώς κέρδισε με επιτυχία έναν επαρκή αριθμό καρδιών και μυαλών. Η Καταιγίδα είναι εδώ τώρα, και αυτή η φάση της αποστολής είναι διαφορετική, όπως θα δούμε παρακάτω
Οι σπόροι φυτεύτηκαν μήνες πριν. Ως ένας τρόπος για την αποφυγή κατεβάσματος πλατφορμών και απαγόρευσης από τα Big Tech (προφανώς δεν λειτούργησε), οι QAnons καμουφλάρονταν μέσω κωδικών όπως «17» (η θέση του γράμματος Q στο αγγλικό αλφάβητο), ή αναφορών στον Q ως «αγαπημένο μας anon», «ιδιαίτερος έμπιστος», και «στρατιωτικός έμπιστος». Πιο πρόσφατα, ένας από τους σημαντικότερους αγκιτάτορες-οπαδούς του υποστήριξε ότι δεν υπάρχει QAnon, μόνο Q και anons.
Το QAnon ως μια επώνυμη κοινότητα ή συγκεκριμένη οντότητα μπορεί να είναι νεκρό. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα αποτελέσματα αυτού του τρίχρονου μαχητικού πνευματικού κινήματος των Magaist έχουν τελειώσει. Η ομάδα των αγκιτατόρων και των ταραχοποιών έχει μεταλλαχθεί, διασκορπιστεί, και επανακαταδύεται σε κάτι πιο επικίνδυνο: ένα δικτυωμένο κοινωνικό σώμα σε μια θανάσιμη πορεία προς τον εμφύλιο πόλεμο. Η 6η Ιανουαρίου ήταν ο ενακτήριος κανονιοβολισμός του.

Παρακάτω τα επιτεύγματα κλειδιά του, σαν ανάγλυφο, κατά τους τελευταίους έξι μήνες:

• Έχει κατασκευάσει επιδέξια έναν εχθρό με φαινομενικά λαϊκά απλά νοήματα. Το QAnon στρατολόγησε και ενσωμάτωσε τους ζηλωτές του μέσω κλασικών τεχνικών προπαγάνδας εν καιρώ πολέμου, ανακατεύοντας τα πάθη για να εφεύρει έναν παντοδύναμο αλλά τελικά εξοντωτοποιήσιμο εχθρό. Οι σκληροπυρηνικοί υποστηρικτές του δεν θα δουν ποτέ τον Biden ως νόμιμο πρόεδρο, επειδή ηγείται του κόμματος των αιμοδιψών αρπακτικών των παιδιών. Χτίζοντας πάνω σε αυτόν τον αφρισμένο ηθικισμό, άλλοι γνωστοί εχθροί συγχωνεύονται: Κομμουνιστές, Σατανιστές, και Ξένες Επιρροές(Σώρος, υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης, με ειδικούς καλεσμένους την κινεζική κυβέρνηση).
• Έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο έγκυρων ερμηνευτών και «αποκωδικοποιητών» που έχουν εδραιώσει την αξιοπιστία τους μεταξύ των πλατιά ακόλουθων και συνεχίζουν να αναπτύσσουν ένα οικοσύστημα μέσων επικοινωνίας, παρά τις συνεχιζόμενες προσπάθειες για το κατέβασμα των πλατφορμών τους. Τους αποκαταστατικούς δεξιόστροφους καθρέφτες, την ενσωμάτωση της νοημοσύνης της εποχής του Russia gate και των υπαλλήλων ασφαλείας σε MSNBC και CNN. Το QAnon προσθέτει αντιδραστικά εξεγερτικά στρώματα στα υπάρχοντα «οπλισμένα αντιαεροπορικά» (όπως αποκαλεί ο Brian Goss, επεκτείνοντας την ανάλυση για την προπαγάνδα των Chomsky και Herman, τις προόδους του 21ου αιώνα στον ανταγωνισμό των μέσων ενημέρωσης για τη διαμόρφωση της πολιτικής γνώμης). Αλλά αντί της παραγωγής επαγγελματικών ειδήσεων με αυθεντίες ως πολλαπλασιαστές δύναμης, η εκδοχή του QAnon χρησιμοποιεί πρώην στρατιωτική νοημοσύνη και άλλους για να οικοδομήσει τα δικά του πολεμικά μέσα ενημέρωσης. Δεν είναι πλέον μια προσπάθεια πίεσης στα κύρια μέσα μαζικής ενημέρωσης,  διακόπτει τους δεσμούς μαζί τους, αναπτύσσει αυτόνομα δίκτυα μέσων ενημέρωσης και αγκιτάτορες-προπαγανδιστές ως μέρος μιας πολεμικής επιχείρησης (δείτε την περίεργη ξαφνική εμφάνιση ιστότοπων όπως το WorldView Weekend και το American Periscope Media).
• Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, το QAnon έχει υποδαυλίσει τον πόλεμο σε διάφορους τομείς. Από την ίδρυσή του, το QAnon έχει στηριχτεί στην προφητεία ενός επικείμενου στρατιωτικού πραξικοπήματος εναντίον του βαθέος κράτους. Αυτό συγχωνεύθηκε γύρω από τις προεδρικές εκλογές. Τον Ιούλιο του 2020 είδαμε τον QAnon να κυκλοφορεί έναν όρκο ψηφιακών στρατιωτών στον οποίο τα μέλη ορκίστηκαν πίστη στον Τραμπ και το Σύνταγμα. Αυτή η εκστρατεία συνέκλινε με τον στρατό για τον Τραμπ, μέρος της προεδρικής προσφοράς του που περιελάμβανε την παρακολούθηση (μετάφραση: ανάμειξη με) τη διαδικασία ψηφοφορίας. Αυτές οι πολεμικές προσομοιώσεις τελικά συνέκλιναν με οργανωμένες πολιτοφυλακές και μαχητές boogaloo (των οποίων τα χαβανέζικα πουκάμισα φαίνεται επίσης να έχουν μετατραπεί σε μαύρα) για την παραγωγή μιας πολιτικής πολεμικής μηχανής που περιμένει με ανυπομονησία τις εντολές της από τον Τραμπ (και φατρίες του μόνιμου στρατού).

Για τη δίμηνη περίοδο μεταξύ 3ης Νοεμβρίου -6ης Ιανουαρίου, οι αγκιτάτορες-προπαγανδιστές  κρατούσαν ψηλά το ηθικό, ενθαρρύνοντας τους οπαδούς τους να «κρατήσουν τη γραμμή» μπροστά στις πολυάριθμες ήττες των νόμιμων εκστρατειών των Τραμπιστών. Οι προβλέψεις (μετάφραση: κλήσεις για) εμφύλιο πόλεμο από Lin Wood, Michael Flynn, και πρώην Στρατηγούς ηγήθηκαν των καθηκόντων.
Κατά τη διάρκεια της τριετούς πορείας του, το QAnon βοήθησε στην επιτάχυνση αυτού του προβλεπόμενου εμφυλίου πολέμου με τον πολλαπλασιασμό των κοινωνικών διαχωρισμών. Οι φανατικοί στράφηκαν ενάντια στους γείτονες, τους εραστές, και τα μέλη βιολογικών-οικογένειών σαν να ήταν ύποπτοι για πράκτορες του βαθέος κράτους, ή για εμπορία παιδιών, ή και τα δύο.
Αλλά ο μεγαλύτερος διαχωρισμός είναι από το βασίλειο της εμπειρίας. Οι πυρετώδεις φαντασιώσεις τους έχουν απομακρύνει εχθρικά τους πιστούς από τον κοινό κόσμο, παράγοντας μια επαυξημένη πραγματικότητα με μειωμένες ικανότητες. Το QAnon είναι μια υποδειγματική περίπτωση των προβολών και των αντιστροφών της προπαγάνδας. Προβάλλουν τις πράξεις τους (π.χ. πραξικόπημα, προδοσία, φασισμός) στους εχθρούς τους. Ακόμα και η δική τους επίθεση στο Καπιτώλιο έχει πλέον θεωρηθεί επίσημα ως επιχείρηση των antifa.
Σε μια αξιοσημείωτη στροφή 180 μοιρών, από το στρατόπεδο συγκέντρωσης FEMA της Νέας Παγκόσμιας Τάξης που πανικοβάλλανε από τη δεκαετία του 1990 με τις αφηγήσεις συνωμοσίας, στη σιελόρροια για τους σημερινούς μαχητές της «ελευθερίας» που ζουν με την πιθανότητα του στρατιωτικού νόμου και για να βάλουν τους πολίτες στο Γκουαντάναμο. Οι λάτρεις της ελευθερίας αγαπούν να φαντάζονται άλλους να την στερούνται -- φυλακισμένοι, βασανισμένοι και σκοτωμένοι. Το τελικό συμπέρασμα είναι η επιδίωξη της ελευθερίας να ασκήσει δεσποτική εξουσία, μια κυρίαρχη απόλαυση που παρέχεται στον ηγέτη τους, καθώς και στα εκατομμύρια των μίνι-τυράννων. Αν μια τέτοια μικροφασιστική σκληρότητα μπορεί να στραφεί κατά των γυναικών και των έγχρωμων ανθρώπων, τόσο το καλύτερο.
Το QAnon προετοίμασε επίσης το δρόμο για μια τελική ανησυχητική διάσταση στον μεσσιανικά επικαλεσμένο πόλεμο: τη θυσία της ζωής. Ο Kyle Rittenhouse δικηγόρος υπεράσπισης, ο αγαπημένος του QAnon, και οι 1776 φετιχιστές του Lin Wood προβλέπουν το θάνατο ως κανονικότητα, στις εκκλήσεις τους για δράση. Στις αρχές Δεκεμβρίου σε ένα συλλαλητήριο στη Τζώρτζια, ο Wood φώναξε από τη σκηνή «θα πεθάνουμε πριν τους αφήσουμε να κλέψουν την ελευθερία μας!». Περίπου την ίδια στιγμή, ο διοργανωτής της εκστρατείας Stop the Steal(σταματήστε το κλέψιμο) Ali Alexander, τουίταρε, «Είμαι πρόθυμος να δώσω τη ζωή μου για αυτόν τον αγώνα». Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα της Αριζόνα απάντησε στο τουίτ- μήνυμα του Alexander με μια πρόκληση: «Αυτός είναι. Εσύ είσαι;». Στις 6 Ιανουαρίου στο Save America συλλαλητήριο στην Ουάσιγκτον, ο Rep. Mo Brooks επικαλέστηκε τη θυσία του αίματος των Αμερικανών προγόνων και στη συνέχεια ρώτησε αν το πλήθος ήταν πρόθυμο να κάνει το ίδιο.
Το QAnon έχει ανακινήσει τα νεκρωτικά πάθη με τέτοιο τρόπο ώστε ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού να είναι έτοιμο για το μαρτύριο. Κάποιος μπορεί να φανταστεί τις μελλοντικές αναρτήσεις στο instagram inspo από τώρα: «Πεθαίνοντας τον καλύτερο θάνατό μου»! Έχουν ήδη κάποιους μάρτυρες ως αποτέλεσμα της 6ης Ιανουαρίου. Πόσοι ακόμα θα έρθουν; Κάτι περισσότερο, πώς θα θέλουν τα συνθήματά τους «όπου πάει ένας, πάμε όλοι» να περιλαμβάνουν αυτά που λαμβάνονται παρά τη θέλησή τους;
Το QAnon, τώρα δημοσίως μελλοθάνατο επειδή κατοικεί κρυφά στις καρδιές και τα hashtag-προφίλ των θαυμαστών του, έχει ολοκληρώσει την πρώτη φάση της αποστολής του. Έχει αναπτύξει ένα εθνικό κοινωνικό δίκτυο που ετοιμάζεται για έναν ιερό πόλεμο, έτοιμο να γίνει τροφή για τους χειριστές του. Κάποια μέρα οι ιστορικοί θα προβληματιστούν για αυτό το άπιαστο γράμμα του αλφάβητου, όπως κάνουμε πάνω από τα παπούτσια Nike στα πτώματα της Heaven’s Gate (Πύλης του Παραδείσου)[3]. Αλλά το διακύβευμα αυτή τη φορά είναι πολύ υψηλότερο.
 
* Jack Z. Bratich είναι αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα σπουδών δημοσιογραφίας και μέσων στο Πανεπιστήμιο Rutgers. Η πιο πρόσφατη δημοσίευσή του είναι Civil Society Must Be Defended: Misinformation, Moral Panics, and Wars of Restoration( η κοινωνία των πολιτών πρέπει να υπερασπιστεί: παραπληροφόρηση, ηθικοί πανικοί και πόλεμοι αποκατάστασης). Είναι συγγραφέας του Conspiracy Panics(Πανικοί συνωμοσίας: Πολιτικός ορθολογισμός και λαϊκός πολιτισμός και επί του παρόντος ολοκληρώνει ένα χειρόγραφο με τίτλο «Deathstyle Fascism»(Φασισμός του θανατικού στιλ) για το Common Notions Press.Επικοινωνία: jbratich@rutgers.edu.
Δημοσιεύθηκε στο www.counterpunch.org

Σημειώσεις από τον μεταφραστή:

[1] WWE: World Wrestling Entertainment είναι αμερικανική εταιρεία ψυχαγωγίας η οποία διοργανώνει σόου επαγγελματικής πάλης.

[2] Δεν μπορεί να μπει πια κανείς στον λογαριασμό του στο τουίτερ.

[3] Το Heaven's Gate είναι μια αμερικανική θρησκευτική σέκτα λατρείας των UFO με έδρα κοντά στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια. Ιδρύθηκε το 1974 με επικεφαλής τους Marshall Applewhite και Bonnie Nettles, σύμφωνα με την Wikipedia

«Το Ισραήλ δεν μπορεί πλέον να χαρακτηρίζεται ως δημοκρατία, αλλά ως καθεστώς απαρτχάιντ». Αυτή είναι η περίληψη μιας έκθεσης της μεγαλύτερης οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ισραήλ, της B’Tselem, που δημοσιεύθηκε την Τρίτη 12 Ιανουαρίου.
Η B’Tselem που, όπως τονίζει, μέχρι πρότινος ασχολούνταν μονάχα με τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις κατεχόμενες Παλαιστινιακές περιοχές, πλέον επιλέγει να ασχοληθεί με το συνολικό «καθεστώς» από τον Ιορδάνη ποταμό μέχρι τη Μεσόγειο.
Αιτία για τη μεταστροφή της οργάνωσης είναι, όπως αναφέρει στο κείμενό της, η υιοθέτηση του «Βασικού Νόμου: Ισραήλ — το έθνος-κράτος των Εβραίων» το 2018, και οι ανοιχτές συζητήσεις για επίσημη προσάρτηση της Δυτικής Όχθης το 2020.
Η παραδοσιακή οπτική του Ισραήλ ως μίας δημοκρατίας που συνυπάρχει με την προσωρινή κατοχή των παλαιστινιακών περιοχών είναι, σύμφωνα με την B’Tselem, «διαζευγμένη από την πραγματικότητα». «Πιο σημαντικά, ο διαχωρισμός αυτός αποκρύπτει το γεγονός ότι ολόκληρη η περιοχή ανάμεσα στη Μεσόγειο και τον Ιορδάνη είναι οργανωμένη υπό μία αρχή: την προώθηση και την εδραίωση της κυριαρχίας μίας ομάδας — των Εβραίων — έναντι μίας άλλης — των Παλαιστίνιων», επισημαίνει η Ισραηλινή οργάνωση στην έκθεσή της.
Το Ισραήλ επιβάλλει διαφορετικούς κανόνες για τους Εβραίους πολίτες και διαφορετικά σετ κανόνων για τους Παλαιστίνιους, βάσει του πού κατοικούν: Άλλα δικαιώματα έχουν οι Παλαιστίνιοι πολίτες του Ισραήλ, άλλα οι κάτοικοι της Ανατολικής Ιερουσαλήμ που έχουν άδεια παραμονής στο Ισραήλ, άλλα οι κάτοικοι της Δυτικής Όχθης και άλλα οι κάτοικοι της Λωρίδας της Γάζας, που βρίσκεται υπό αποκλεισμό από το Ισραήλ.
Η έκθεση της B’Tselem καταγράφει τέσσερις βασικούς τρόπους με τους οποίους το Ισραηλινό καθεστώς προωθεί την Εβραϊκή κυριαρχία: Α) τη μετανάστευση στο Ισραήλ, που επιτρέπεται μόνο σε Εβραίους — ακόμα κι αν ένας μη-Εβραίος παντρευτεί πολίτη του Ισραήλ, η μετανάστευσή του στη χώρα υπόκειται σε έγκριση του υπουργού Εσωτερικών (στις Ισραηλινές περιοχές) ή του στρατιωτικού διοικητή (στις κατεχόμενες περιοχές), Β) την κατάληψη εδαφών για τους Εβραίους και τον ταυτόχρονο περιορισμό των Παλαιστίνιων σε θύλακες, Γ) τον περιορισμό της ελευθερίας κίνησης των Παλαιστίνιων, και Δ) την άρνηση του δικαιώματος των Παλαιστίνιων στην πολιτική συμμετοχή.
«Ένα καθεστώς που χρησιμοποιεί νόμους, πρακτικές και οργανωμένη βία για να εδραιώσει την κυριαρχία μίας ομάδας έναντι μίας άλλης, είναι ένα καθεστώς απαρτχάιντ», καταλήγει η έκθεση.
Η Ισραηλινή πρεσβεία στο Λονδίνο αντέδρασε χαρακτηρίζοντας την έκθεση «μη βασισμένη στην πραγματικότητα, αλλά σε μία διεστραμμένη ιδεολογική οπτική».
Από την πλευρά της, η B’Tselem υποστηρίζει ότι η αναγνώριση του Ισραήλ ως ενός καθεστώτος απαρτχάιντ δεν αποτελεί παραδοχή ήττας ή παράδοσης. Είναι, λέει, ένα κάλεσμα για αλλαγή. «Άνθρωποι δημιούργησαν αυτό το καθεστώς και άνθρωποι μπορούν να το κάνουν χειρότερο — ή να δουλέψουν για την αντικατάστασή του».
Η οργάνωση απευθύνει κάλεσμα στη διεθνή κοινότητα να «αναλάβει δράση» για να αντιμετωπίσει τις πολιτικές του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστίνιους. Δεν διευκρινίζει, όμως, ποια θα πρέπει να είναι αυτή η «δράση» και αν συμπεριλαμβάνει διεθνείς οικονομικές και πολιτιστικές κυρώσεις, όπως αυτές που επιβλήθηκαν από πολλές χώρες στο καθεστώς απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής.

Σε σημείο καμπής ο αγώνας του Παλαιστινιακού λαού
Για το Ισραήλ και τους συμμάχους του το 2020 αποτέλεσε ένα από τα καλύτερα χρόνια από ιδρύσεως του, ενώ η Παλαιστίνη βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο

Πηγή: Aaron Bastani – Novara Media
Μετάφραση-Επιμέλεια: Δήμητρα Μπέη

Καθώς τα γεγονότα ξετυλίγονταν στο Καπιτώλιο την περασμένη εβδομάδα, αντίκρισα επανειλημμένα παραλλαγές της ίδιας δήλωσης: ότι οι ΗΠΑ είναι το σπίτι της δημοκρατίας, ότι είναι συνώνυμη με τη δημοκρατία, ότι η κεντρική αποστολή τους είναι δημοκρατική τόσο σε περιεχόμενο όσο και σε μορφή. 
Αυτή η τοποθέτηση επαναλήφθηκε σε ασυνήθιστο βαθμό – στις ειδήσεις, στα podcast και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – για να τονιστεί πώς οι ενέργειες του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, των οποίων η κορύφωση συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα, ήταν μια παρέκκλιση και αντίθετες με τον πυρήνα της ουσίας των ΗΠΑ. Δεδομένου ότι κέρδισε την προεδρία το 2016, και ακόμη και στην ήττα τον περασμένο Νοέμβριο συγκέντρωσε 74 εκατομμύρια ψήφους, κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να το πιστέψουμε. 
Όπως πάντα, το Twitter ήταν το καλύτερο μέρος για να βρεις εκπληκτικά παραδείγματα ασυνάρτητων υπερβολών. Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Τζον Φαβρό ισχυρίστηκε ότι οι ενέργειες του προέδρου ήταν «χωρίς αμφιβολία, η πιο κακή, επικίνδυνη συμπεριφορά που έδειξε οποιοσδήποτε Αμερικανός πρόεδρος στην ιστορία». 
Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι ο Τραμπ μας λέει πολλά για την Αμερική. Συγκεκριμένα για το ότι είναι ένα έθνος με δύο διαφορετικές και συχνά αντικρουόμενες ταυτότητες. Το να υποστηρίξει κανείς ότι είναι μια μοναδικά φωτισμένη, ευγενής χώρα – η οποία έχει συμβάλει μόνο θετικά στον κόσμο – δεν είναι μόνο μια ανακριβής δήλωση, αλλά και βαθιά διαβρωτική και πολύ περισσότερο στο εσωτερικό. 
Κατά βάση, οι ΗΠΑ δεν ήταν λειτουργική δημοκρατία μέχρι το 1965 και το ψήφισμα του νόμου για τα δικαιώματα ψήφου. Μέχρι τότε, πολλά κράτη στο νότο διατηρούσαν τους νόμους «Τζιμ Κρόου» που στερούσαν το δικαίωμα ψήφου σε μαύρους ψηφοφόρους μέσω κεφαλικών φόρων, εξετάσεις για την διαπίστωση γνώσης γραφής και ανάγνωσης και διαφόρων άλλων μέτρων – στόχος των οποίων ήταν η καταστολή των ψηφοφόρων αυτών. Παράλληλα υπήρχαν νόμοι «ενάντια στην επιμιξία», επίσης κατάλοιπο του τέλους του 19ου αιώνα, που απαγόρευε στους λευκούς να παντρεύονται άτομα αφρικανικής, ασιατικής και ιθαγενικής καταγωγής. Τέτοιοι νόμοι υπήρχαν σε μισές από όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ μέχρι τη δεκαετία του 1940, αν και μέχρι τη δεκαετία του 1960 ο αριθμός είχε μειωθεί σε περίπου δώδεκα. Μόλις το 1967 το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ομόφωνα ότι ο διαφυλετικός γάμος προστατεύεται από το Σύνταγμα. 
Η ανισότητα και η αντιδημοκρατική πολιτική δεν είναι ένα «παραστράτημα» του αμερικανικού έθνους, αλλά μάλλον μια μόνιμη και διαρκής κατάσταση. Αυτό διαφαίνεται πρώτα πρώτα και από την ιδρυτική «επανάστασή» της. Μια «επανάσταση» που ίσως πρέπει καλύτερα να περιγραφεί ως εξέγερση από μια ελίτ γαιοκτημόνων που κατείχε σκλάβους και επιζητούσε την αυτοδιοίκηση έναντι της δικτατορίας του Λονδίνου. Όπως γίνεται σαφές σε μια πρόταση που γράφτηκε το 1765 από τον Τζον Άνταμς, τον δεύτερο πρόεδρο του έθνους, συνοψίζοντας τα κίνητρα πίσω από το αίτημα για ανεξαρτησία: «Δεν θα είμαστε οι νέγροι τους». Οι «αυτοί» εδώ ήταν οι Βρετανοί και αυτές οι πέντε λέξεις αποκαλύπτουν την αλήθεια του θεμέλιου της Αμερικής: η ελευθερία δεν προοριζόταν ποτέ ως καθολικό δικαίωμα, αλλά κάτι που ανήκε σε μια ελίτ. Το χειρότερο από όλα είναι πως αυτή η «ελευθερία» περιελάμβανε το δικαίωμα ιδιοκτησίας άλλων ανθρώπων. 
Πράγματι, δεν ήταν τυχαίο ότι 12 από τους πρώτους 16 προέδρους ήταν νότιοι και κάτοχοι σκλάβων. Τα συμφέροντά τους ευνοήθηκαν από τον τρόπο που διαμορφώθηκε και το Σύνταγμα. Το άρθρο 1, τμήμα 2 ανέφερε ότι κάθε άτομο που δεν ήταν ελεύθερο υπολογιζόταν ως τα τρία πέμπτα (3/5) ενός πολίτη για τους σκοπούς του καθορισμού της πολιτικής εκπροσώπησης. Αυτό σήμαινε ότι οι νότιες πολιτείες κατείχαν ένα τρίτο (1/3) περισσότερες έδρες στο Κογκρέσο – και ένα τρίτο (1/3) περισσότερες εκλογικές ψήφους- από ό,τι αν οι σκλάβοι είχαν αγνοηθεί εντελώς. Το αποτέλεσμα δεν ήταν μόνο να υπονομευθούν ως πολίτες οι Αφροαμερικανοί (προφανώς), αλλά και να προωθηθεί η υπεροχή των νότιων λευκών σε σχέση με τους βόρειους ανταγωνιστές τους.
Όπως θα έλεγε ο Αβραάμ Λίνκολν την παραμονή του εμφυλίου πολέμου: «Είναι μια αλήθεια που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, ότι σε όλες τις ελεύθερες πολιτείες κανένας λευκός δεν είναι ισάξιος με τον αντίστοιχο λευκό στις πολιτείες με σκλάβους». Αυτό το χαρακτηριστικό ήταν μοναδικό και επικρατούσε μόνο στην Αμερική. Ενώ πολλές άλλες χώρες επέκτειναν την αποκλειστική μεταβίβαση ψήφου στους λευκούς ιδιοκτήτες γης, πουθενά αλλού δεν υπήρχε τέτοιο χάσμα ανάμεσα σε άτομα της ίδιας κάστας. Παρόμοια μοναδικός και βάρβαρος, ήταν ο Νόμος περί πολιτογράφησης του 1790, ένας νόμος που επέτρεπε μόνο «ελεύθερους λευκούς […] καλού χαρακτήρα» να γίνουν πολίτες των ΗΠΑ, εξαιρώντας τα ατόμων που δεσμεύονταν με συμβόλαια για να παρέχουν την εργασία τους (εξαιτίας π.χ. χρηματικών διαφορών που είχαν με τον δανειστή τους), τους σκλάβους, τους ελεύθερους μαύρους και τους Αμερικανούς ιθαγενείς. 
Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δεν ήταν ποτέ δημοκρατία είναι επίσης εμφανές και στο ποιόν των ανθρώπων που εμπνεύστηκαν από τη χώρα. Ενώ για τον Γάλλο αριστοκράτη Ντε Τοκβίλ, οι ΗΠΑ ήταν ένα καταφύγιο ελευθερίας, για όσους συμμετείχαν στους απελευθερωτικούς αγώνες σε όλη τη Λατινική Αμερική, ήταν το Σεντ-Ντομίνγκ, η σημερινή Αϊτή, η οποία ήταν μια «λαμπρή πόλη στο λόφο». Για αυτούς τους αγώνες – που σε αντίθεση με τον Αμερικανικό πόλεμο της Ανεξαρτησίας συχνά πίστευαν στη φυλετική ισότητα – ήταν ο Τουσάν Λουβερτούρ που ενσάρκωνε την ελευθερία παρά ο Τζορτζ Ουάσινγκτον.
Πράγματι, ακριβώς λόγω του κύρους της Επανάστασης της Αϊτής απαγορεύτηκε σε άτομα προερχόμενα από το Σεντ-Ντομίνγκ να εισέλθουν σε ορισμένες πολιτείες για να μην μολύνουν το έθνος των σκλάβων, όπως το λέει ο καθηγητής Μάικλ Ζούκερμαν, με τις «επικίνδυνες ιδέες της ελευθερίας και της φυλετικής ισότητας». Εάν υπάρχει ένας τόπος γεννήσεως της σύγχρονης δημοκρατίας στο δυτικό ημισφαίριο δεν είναι οι ΗΠΑ, αλλά η Αϊτή. 
Τέτοια γεγονότα δεν απαριθμούνται ως ένα μάθημα ιστορίας. Αντίθετα, δείχνουν ότι η πολιτική του Τραμπ και οι βαθιές δυνάμεις που έχει κινητοποιήσει στην αμερικανική κοινωνία, δεν βρίσκονται στο περιθώριο της ιστορίας της χώρας αλλά στο κέντρο της. Οι νόμοι του Τζιμ Κρόου μπορεί να εισάχθηκαν πριν από σχεδόν 150 χρόνια, αλλά η νίκη ενός Εβραίου άνδρα και ενός Αφροαμερικανού στην πολιτεία της Τζόρτζια την περασμένη εβδομάδα ήταν ακόμη ένα απίθανο γεγονός επειδή οι προσπάθειες καταστολής των ψηφοφόρων έχουν ενταθεί την τελευταία δεκαετία. Ήταν σε αυτή την πολιτεία, πρέπει να θυμόμαστε, όπου μετά το 1829 ήταν ποινικό αδίκημα να διδάσκει κανείς έναν Αφροαμερικανό να διαβάζει. 
Ούτε αυτό σημαίνει ότι η Αμερική είναι αποκλειστικά κακή. Καμία σχέση με αυτό. Για κάθε Τζον Καλχούν υπήρχε μια Χάριετ Τάμπμαν. Για κάθε πολιτικό ιδιοκτήτη σκλάβων υπήρχε μια Ρόζα Παρκς ή μια Στέισι Άμπραμς. Πράγματι, δεδομένου ότι η χώρα σφυρηλατήθηκε από τα δεινά της δουλείας και της γενοκτονίας, δεν αποτελεί έκπληξη ότι είναι επίσης το μέρος όπου ο πόθος για την ελευθερία ακούγεται συχνά πιο δυνατός. Αλλά η διατήρηση αυτής της ελευθερίας, παγκοσμίως, δεν ήταν ποτέ ο θεμελιώδης στόχος της. Αυτό όχι μόνο εξηγεί τη σύνθλιψη πολλών εγχώριων αντιφρονούντων, αλλά και τον σφετερισμό της δημοκρατίας στο εξωτερικό όποτε θεωρείται ότι είναι προς το «εθνικό συμφέρον». Οι ίδιες αρχές και συμφέροντα οδήγησαν στην ανατροπή του Μοσάντεγκ στο Ιράν και στη δολοφονία του Φρεντ Χάμπτον στο Σικάγο. 
Η ιδέα ότι η Αμερική είναι το σπίτι της δημοκρατίας δεν έχει καμία βάση στην πραγματικότητα, και η ανεκτικότητα σε αυτόν τον παρηγορητικό αλλά εσφαλμένο μύθο δεν αποτελεί άμυνα ενάντια στον αυξανόμενο αυταρχισμό. Αντίθετα: μόνο αναγνωρίζοντας ότι οι ΗΠΑ είναι υπεύθυνες για πολλές ιστορικές αμαρτίες – τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό – μπορούμε καλύτερα να προστατευθούμε ενάντια στον φασισμό της εποχής μας. 

πηγή