Τη Δευτέρα που μας πέρασε, ο πρωθυπουργός της χώρας απευθύνθηκε για άλλη μία φορά στους νέους και τις νέες που τόσο αγαπάει, στο πλαίσιο μιας ακόμα συνάντησης για την επιχειρηματικότητα και την απασχόληση. Αυτή τη φορά δεν επιδίωξε να μιλήσει τη “γλώσσα της νεολαίας”, αλλά ούτε και να γίνει ένας από εμάς, όπως, για παράδειγμα, ο απλός, καθημερινός, ταλαιπωρημένος Κυριάκος του διαγγέλματος για τα μέτρα της ακρίβειας. Αντιθέτως, μίλησε ως ένας σοφός καθοδηγητής, χαρίζοντας μεγάλες αλήθειες για τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα.
του Άλεξ Παζαΐτη
Η Ελλάδα, όπως τόνισε, μπορεί να προσφέρει πολύ καλή ποιότητα ζωής, η οποία δεν μετριέται μόνο σε χρήματα. Προέτρεψε λοιπόν τους νέους να δουν τη ζωή τους πιο “ολιστικά” για να αξιολογήσουν άλλα πράγματα, όπως η οικογένεια, οι φίλοι, το περιβάλλον, ο ήλιος και η θάλασσα. Ως αποτέλεσμα, έγινε για άλλη μία φορά viral ως ο αγαπημένος μισητός όλων αφήνοντάς μας να στροβιλιζόμαστε σε μία ατελείωτη δίνη αντιφάσεων και μετα-ειρωνείας που καταλήγει να μοιάζει εν τέλει με χλευασμό. 
Γιατί δεν ζούμε “ολιστικά”; 
Για αρχή, ας ξεπεράσουμε την προφανή ειρωνεία ότι όλα αυτά έρχονται από το στόμα κάποιου που δεν χρειάστηκε ποτέ να ζυγίσει την αξία όλων αυτών των “ολιστικών” παραγόντων, έναντι της αξίας του να μπορείς να πληρώσεις το νοίκι, να έχεις φαγητό στο τραπέζι και βασικά επίπεδα αξιοπρέπειας στη δουλειά σου. Προσωπικά, ήμουν κι εγώ κάποτε ένας από τους νέους που αναγκάστηκαν να αναζητήσουν την τύχη του αλλού. Έτσι γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι δεν ήταν η απαξίωση της οικογένειας, των φίλων και της συντρόφου ή του μπριάμ της μαμάς που με οδήγησε σε αυτήν την απόφαση. Μπορώ με σχετική ασφάλεια να υποθέσω το ίδιο και για τις περισσότερες και τους περισσότερους που έκαναν την ίδια επιλογή. 
Αυτό που θα ήθελα να σταθώ είναι η αντίφαση ανάμεσα στην αντίληψη της αξίας που αντιπροσωπεύει ο κύριος πρωθυπουργός και το συνάφι του και σε αυτήν που κάνει επίκληση στη συγκεκριμένη περίσταση. Επιτρέψτε μου να μοντάρω μερικές από τις φράσεις με δική μου έμφαση στα σημεία που ανοίγουν διάπλατα τις πύλες προς το χάος, όπως: “για μένα το ζήτημα δεν είναι μόνο οι δουλειές”, “[…] ο σκοπός δεν είναι απλά πόσα λεφτά θα βγάλω” και “[…] δεν είναι το μοναδικό κίνητρο το να βγάζει κανείς ολοένα και περισσότερα λεφτά”. Οι φράσεις αυτές δεν θα μας έκαναν εντύπωση να έρχονται από κάποια/ον life coach, influencer ή έστω φιλόσοφο, εκφρασμένες σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βάθος. Όμως είναι σίγουρα έκπληξη, και μάλλον όχι ευχάριστη, όταν έρχονται από κάποιον που πρεσβεύει μία πολιτική και κοινωνική αντίληψη που στο όνομα του “δημιουργούμε δουλειές” δικαιολογεί κάθε καταπάτηση και καταστροφή φύσης και κοινωνίας. Μία αντίληψη όπου όλη η αξία μετριέται με τα λεφτά. 
Δεν ξέρω σε ποιόν κόσμο αναφέρεται ο κύριος πρωθυπουργός, αλλά εγώ μοιάζει να ζω σε κάποιον άλλον. Στον κόσμο που ζω εγώ οι άνθρωποι έχουν συστηματικά στερηθεί οποιασδήποτε εναλλακτικής πέρα από τη δουλειά για να συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή. Η ποιότητα μου ως άτομο από επίσημους θεσμούς, όπως τράπεζες και δημόσιες υπηρεσίες, κρίνεται ανάλογα με το πόσα λεφτά βγάζω και το ύψος της περιουσίας μου. Η χώρα μας σέρνεται εδώ και πάνω από μία δεκαετία στη λάσπη με βάση το πόσο υπολογίζουν “οι αγορές” ότι αξίζει. Οι “αγορές” δεν νοιάζονται και τόσο για τις οικογενειακές μας αξίες ή το ευχάριστο περιβάλλον εργασίας που προσφέρει η χώρα. Και ο κύριος πρωθυπουργός και οι παρατρεχάμενοί του έχουν υπάρξει αρωγοί και σθεναροί υποστηρικτές της κυριαρχιάς των αγορών, τόσο για την Ελλάδα όσο και παγκοσμίως. Πιστεύουν ότι αυτός ο κόσμος είναι η καλύτερη εκδοχή όσων έχει φτιάξει η ανθρωπότητα. Όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος, δεν τρέφει από αυταπάτες ότι όλες και όλοι γεννιόμαστε ίσες και ίσοι. Χρειαζόμαστε κάτι να μας αξιολογεί και το χρήμα είναι το καλύτερο μέσο που έχουμε αναπτύξει. 
Πώς μετριέται η ζωή μας; 
Και πώς αξιολογούνται, λοιπόν, οι άνθρωποι, η οικογένεια, το κοινωνικό περιβάλλον, ο ήλιος και η θάλασσα; Ο κύριος πρωθυπουργός έχει κάνει εδώ και καιρό την επιλογή του. Με την ποσοτικοποιημένη αξιολόγηση σε όλους του κλάδους. Με τις αποικιοκρατικού τύπου συμβάσεις που παραχωρούν γη και ύδωρ σε μεγαλοεργολάβους και ξένα κεφάλαια με αντάλλαγμα “δουλειές” και “ανάπτυξη”. Με τη συνεχή υποβάθμιση δημόσιας παιδείας, υγείας, υποδομών και κοινωνικού κράτους, δηλαδή των “μηχανισμών στήριξης” που σε αντίθεση με την οικογένεια και τους φίλους, αποτελούν δημόσιες επενδύσεις. 
Η οικογένεια, τα βουνά και τα ποτάμια δεν χωράνε στους ισολογισμούς των μεγαλοσυμβασιούχων, όπως η Ελληνικός Χρυσός ή η Lamda Development του κυρίου Λάτση. Δεν έχουν καμία αξία όταν οι μεγάλες “επενδύσεις” έρχονται να δημιουργήσουν “δουλειές” σε βάρος της οικογενειακής ζωής, του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος. Αντίθετα, όλα αυτά που ευαγγελίζεται ο κύριος πρωθυπουργός ως κίνητρα για να επιστρέψουν οι νέοι μας είναι όλα μέρος αυτών που συστηματικά απαξιώνει αυτός και οι πολιτικές του. 
Αλήθεια, τί έχει κάνει για αυτόν τον “μηχανισμό υποστήριξης” της οικογένειας και των φίλων; Ποιοί σηκώνουν το βάρος για να συνεχίσουν να υπάρχουν αυτοί οι παράγοντες στη ζωή; Σε ποιό σημείο των μεγάλων επενδυτικών σχεδίων λαμβάνεται υπόψη η απλήρωτη συναισθηματική και οικιακή εργασία που αναλαμβάνουν κατά κύριο λόγο γυναίκες; Η οικογένεια που συνεχίζει να στηρίζει υλικά και ψυχολογικά τα εκατομμύρια των ανέργων, των ξενιτεμένων και όσων υποφέρουν; Τα δέντρα και τα ποτάμια που προσπαθούν να κρατήσουν όρθιο ότι έχει απομείνει από τον πλανήτη; 
Η ολιστική ζωή είναι αγώνας, όχι ένα φθηνό μάθημα αυτοβοήθειας 
Ίσως ο κύριος πρωθυπουργός θα έπρεπε να δώσει λίγα μαθήματα ζωής και στον κύριο Λάτση ή τον κύριο Βαρδινογιάννη. Εάν θέλετε κύριοι να επενδύσετε στην Ελλάδα, δεν είναι “το μοναδικό κίνητρο το να βγάζει κανείς ολοένα και περισσότερα λεφτά”. Επενδύστε στην οικογένεια, στα βουνά και τα λαγκάδια, στη σπανακόπιτα, το συρτάκι. Σκοπός δεν είναι μόνο πόσα λεφτά θα βγάλετε, δείτε τη ζωή σας λίγο πιο ολιστικά τέλος πάντων! 
Στην τελική δεν χόρτασαν ακόμα οι μεγαλοεργολάβοι και οι ολιγάρχες; Από το 2010 έχει γίνει η μεγαλύτερη ιστορικά μεταφορά πλούτου από την κοινωνία στο 1% των πιο πλούσιων. Έχουν βγάλει αρκετά λεφτά για να ζήσουν “ολιστικά” για το υπόλοιπο του χρόνου ζωής του πλανήτη. Δεν είναι αυτό το πρόβλημά τους. Ο λόγος που θέλουν συνεχώς περισσότερο πλούτο είναι για να μην υπάρχει αρκετός για εμάς. Γιατί έτσι μπορούν να μας κρατήσουν φυλακισμένους στον κόσμο που έχουν φτιάξει, έναν κόσμο όπου όλα μετριούνται με λεφτά. Σε αυτόν τον κόσμο όποιος έχει τα λεφτά, έχει και την εξουσία να καθορίζει την αξία στη ζωή μας. 
Το ζήτημα, λοιπόν κύριε πρωθυπουργέ, είναι ποιός καθορίζει τι έχει σημασία στη ζωή μας. Τί λόγο έχουν οι οικογένειες, οι φίλοι, τα βουνά και τα δέντρα σε αυτό; Πού και με ποιόν τρόπο μετριέται η αξία τους; Ο κόσμος που έχετε φτιάξει είναι αυτός που απαξιώνει ό,τι δεν έχει να κάνει με τη δουλειά και τη δημιουργία πλούτου, και όχι οι νέες και οι νέοι που αναζητούν τρόπους να επιβιώσουν μέσα σε αυτόν τον κόσμο. 
Για να ανακτήσουμε το δικαίωμα σε μία “ολιστική” ζωή δεν αρκεί να επιβιώσουμε αυτόν τον κόσμο. Πρέπει να δημιουργήσουμε έναν νέο κόσμο, μέσα από τα συντρίμμια του παρόντος. Χρειάζεται να ξεκινήσουμε ανακτώντας το δικαίωμα να καθορίζουμε εμείς τί έχει σημασία στη ζωή μας. Ποιά πράγματα και ποιές καταστάσεις έχουν αξία και πώς θα τα προστατέψουμε από αυτούς που τα απαξιώνουν. Ας ξεκινήσουμε με την αντίσταση σε όποιον από αυτούς έρχεται να μας πει και πώς πρέπει να δούμε τη ζωή. 
*Ο Άλεξ Παζαΐτης είναι ερευνητής στο Πολυτεχνείο του Τάλιν και μέλος της ερευνητικής κολλεκτίβας του P2P Lab. Η έρευνά του αφορά την πολιτική οικονομία των ομότιμων τεχνολογιών και την αξία ως κοινό.

πηγή

1. Εξέλιξη του πολέμου

• Σήμερα είναι τρεις μήνες που τα στρατεύματα του Πούτιν εισέβαλαν στην Ουκρανία. Ο ρωσικός στρατός έχει καταλάβει μεγάλα τμήματα του εδάφους της, ιδιαίτερα στα ανατολικά και στο νότο της χώρας, ενώ υπέστη σοβαρή ήττα στην περιοχή του Κιέβου.
• Οι Ουκρανοί αντέταξαν μια εκπληκτική και μαζική αντίσταση, που συνδύασε ένοπλη και μή ένοπλη πάλη, στρατό, ομάδες τοπικής άμυνας, οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και νέες μορφές αυτοοργάνωσης. Έλαβαν όπλα, ανθρωπιστική βοήθεια και πληροφόρηση από τις χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Οι πρώτες επιτυχίες της αντίστασης αυτής ριζοσπαστικοποίησαν τις ουκρανικές ελπίδες για μια ήττα της ρώσικης επίθεσης. Οι πολίτες των κατεχόμενων περιοχών συνεχίζουν να διαδηλώνουν κατά της κατοχής και παρατηρούνται και αντάρτικες ενέργειες σε ορισμένες περιοχές.
• Οι στρατιώτες που σκοτώθηκαν και από τα δύο στρατόπεδα υπολογίζονται σε δεκάδες χιλιάδες, το ίδιο και τα θύματα από τον άμαχο ουκρανικό πληθυσμό. Τα εγκλήματα πολέμου που έχουν διαπράξει οι ρωσικές δυνάμεις είναι πολλά και αποδεδειγμένα, όπως στην Μπούτσα, στο Ιρπίν και σε άλλες πόλεις. Η πολιορκία των πόλεων από το ρώσικο στρατό ηθελημένα προκάλεσε το θάνατο χιλιάδων κατοίκων από στερήσεις και πείνα, ιδιαίτερα στη Μαριούπολη. Δώδεκα εκατομμύρια πολίτες έχουν μετακινηθεί, από τους οποίους πέντε εκατομμύρια προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
• Η σύγκρουση έχει επιφέρει μαζικές υλικές καταστροφές από τυφλούς βομβαρδισμούς σε πολιτικές και στρατιωτικές ζώνες, ενώ ορισμένες πόλεις έχουν σχεδόν ισοπεδωθεί.
• Μια αναπροσαρμογή της επίθεσης αποφασίστηκε από τον Βλαντιμίρ Πούτιν στις αρχές Απριλίου, με στόχο να προσαρτήσει το σύνολο του Ντονμπάς και τη βιομηχανική πόλη και λιμάνι της Μαριούπολης, καθώς και το μεγαλύτερο δυνατό τμήμα στο νότο, στη Μαύρη Θάλασσα. Αλλά και σε αυτές τις περιοχές, οι Ουκρανοί συνεχίζουν να αντιστέκονται.

2. Η θέση μας: υποστήριξη στον ουκρανικό αγώνα για αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία, σε συνθήκες ενδο-ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης

• Η εισβολή του Πούτιν είναι ένας επιθετικός πόλεμος, που έχει για στόχο να υποτάξει το ουκρανικό έδαφος σε ρώσικο έλεγχο, μέσα στο πλαίσιο της επαναφοράς ενός μεγαλο-ρώσικου ιμπεριαλιστικού σχεδίου.
• Οι Ουκρανοί διεξάγουν έναν αγώνα εθνικής απελευθέρωσης ενάντια στην εισβολή. Υποστηρίζουμε το δικαίωμά τους στην αντίσταση, ακόμα και στρατιωτική, και είμαστε αλληλέγγυοι με την επιλογή τους να το κάνουν. Υποστηρίζουμε το δικαίωμά τους να εξοπλιστούν και, επομένως, να λάβουν και τα όπλα που χρειάζονται για να αντισταθούν ενάντια σε έναν πολύ πιο ισχυρό στρατό.
• Ο πόλεμος αυτός διεξάγεται στο πλαίσιο μιας νέας ενδο-ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης. Στον πόλεμο αυτόν, ο δυτικός ιμπεριαλισμός, εκπροσωπούμενος από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, πήρε θέση και υποστηρίζει οικονομικά και υλικά την αντίσταση της Ουκρανίας. Αυτό σαφώς ενίσχυσε την αντίσταση και βελτίωσε τις προοπτικές της.
• Καταγγέλλουμε τον προφανή στόχο των ηγετών των ΗΠΑ και της ΕΕ να προσανατολίσουν τον πόλεμο με βάση τα δικά τους συμφέροντα: η προοπτική ενός δεύτερου αφγανικού εφιάλτη για τη Ρωσία ανοίγει ήδη τεράστιες δυνατότητες αύξησης των στρατιωτικών προϋπολογισμών, ανάπτυξης νέων στρατιωτικών τεχνολογιών, επέκτασης του ΝΑΤΟ και βελτίωσης της παγκόσμιας γεωστρατηγικής θέσης των ΗΠΑ. Ο στόχος τους είναι να χρησιμοποιήσουν το πεδίο μάχης της Ουκρανίας για να πραγματοποιήσουν τους γεωπολιτικούς τους στόχους.
• Προς το παρόν, οι δύο ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, η Ρωσία και το ΝΑΤΟ, έχουν αποφύγει κάθε άμεση σύγκρουση, που θα μπορούσε να καταλήξει σε έναν ενδο-ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Κανείς δεν έχει συμφέρον από μια τέτοια κλιμάκωση, αλλά θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα μιας ανεξέλεγκτης εξέλιξης. Ένα τέτοιο σενάριο παγκόσμιου πολέμου συνιστά αντικειμενικό κίνδυνο στην ιμπεριαλιστική φάση του καπιταλισμού. Θα ήταν καταστροφικό για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη και αντιτασσόμαστε σε κάθε τέτοια κλιμάκωση που θα μπορούσε να μετατρέψει τον πόλεμο αυτόν σε άμεση ενδο-ιμπεριαλιστική σύγκρουση.
• Ως επαναστάτες και διεθνιστές, υποστηρίζουμε πως η έξοδος από τη λογική της ενδο-ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης και κλιμάκωσης είναι η αντίσταση των λαών από τα κάτω: για την αυτοδιάθεση και ενάντια στις ξένες εισβολές. Η επιλογή των Ουκρανών να αντισταθούν εμπόδισε τη γρήγορη προσάρτηση που ήθελε η Ρωσία. Η ήττα του ρώσου εισβολέα από τον ουκρανικό λαό θα ήταν το καλύτερο σενάριο για τους αγώνες για αυτοδιάθεση και ενάντια στους κάθε λογής ιμπεριαλισμούς. Η ενίσχυση της ουκρανικής αντίστασης και των αντιπολεμικών κινημάτων στη Ρωσία (και στη Λευκορωσία) είναι οι δύο αναγκαίοι παράγοντες για να πραγματοποιηθεί το σενάριο αυτό.
• Η εισβολή του Πούτιν έδωσε τεράστια ώθηση στο επεκτατικό πρόγραμμα του ΝΑΤΟ, με τη Σουηδία και τη Φιλανδία να ζητούν την ένταξή τους σε αυτό. Εμείς αντιτασσόμαστε σε αυτή τη δυναμική: απορρίπτουμε τις λογικές των στρατιωτικών συνασπισμών και εργαζόμαστε για μια νέα διευρωπαϊκή έννοια ασφάλειας με βάση την αυτοδιάθεση, τις ισότιμες σχέσεις μεταξύ των λαών, συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσία, για κατεπείγουσες συνθήκες αποπυρηνικοποίησης και για διάλυση του ΝΑΤΟ και του ΟΣΣΑ.
• Επίσης, απορρίπτουμε τις συνθήκες, τους χρηματοπιστωτικούς θεσμούς και τις πολιτικές της ΕΕ και καταγγέλουμε τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούνται για να υποτάξουν τις χώρες της περιφέρειας της Ευρώπης μέσα από νεοαποικιακές σχέσεις. Οι αντιφάσεις ανάμεσα στο ουκρανικό αίτημα για “γρήγορη και δίκαιη” ευρωπαϊκή ένταξη και στην πραγματικότητα των κριτηρίων της ΕΕ θα έπρεπε να μας βοηθήσει να θέσουμε το ζήτημα νέων συνθηκών για ευρωπαϊκές σχέσεις που βασίζονται στη συνεργασία και όχι στον ανταγωνισμό της αγοράς και στο φορολογικό και κοινωνικό ντάμπινγκ.
• Θέλουμε να οικοδομήσουμε ένα κίνημα από τα κάτω, για μια δίκαιη και μόνιμη ειρήνη, σε αλληλεγγύη με τον αγώνα των λαών της Ουκρανίας και της Ρωσίας ενάντια στην εισβολή του Πούτιν και στις στρατηγικές του ΝΑΤΟ, για μια δίκαιη ειρήνη και για την αυτοδιάθεση της Ουκρανίας.
• Απαιτούμε την επείγουσα μεταφορά των στρατιωτικών προϋπολογισμών προς τις ζωτικές ανάγκες ενός οικοσοσιαλιστικού μετασχηματισμού του κόσμου, που βασίζεται στην κοινωνική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη και ενάντια σε όλες τις νεοαποικιακές σχέσεις.

3. Πολιτικές τάσεις στην Ουκρανία

• Ο Ζελένσκι και η κυβέρνησή του είναι μια νεοφιλελεύθερη δύναμη, που συνδέεται με τμήματα της ουκρανικής ολιγαρχίας. Η απρόσμενη εκλογική του επιτυχία, το 2019, έγινε πάνω στη βάση της κριτικής της διαφθοράς και με την ελπίδα μιας ειρηνικής διευθέτησης του υβριδικού πολέμου που είχε ήδη προκαλέσει πάνω από 15.000 νεκρούς από το 2014 και σε ένα πλαίσιο βαθιάς κρίσης όλων των πολιτικών κομμάτων, η οποία συνδεόταν και με μια άνοδο των κοινωνικών συγκρούσεων και των κινητοποιήσεων της κοινωνίας των πολιτών.
• Ο ουκρανικός πληθυσμός είναι ενωμένος στην αντίσταση με όλα τα μέσα κατά της ρωσικής εισβολής. Πολλοί αγωνιστές(-στριες), σοσιαλιστές και αναρχικοί, εντάχθηκαν στις δυνάμεις εδαφικής άμυνας. Ως διεθνιστές αγωνιστές, εμείς υποστηρίζουμε τους συντρόφους αυτούς που έκαναν αυτή την επιλογή.
• Ταυτόχρονα, οι Ουκρανοί αυτοοργανώνονται για να δώσουν στήριξη στα θύματα του πολέμου. Λαϊκές πρωτοβουλίες ξεκίνησαν για να βρεθούν καταφύγια, κοινωνική στέγη και υπηρεσίες φύλαξης παιδιών για τους πρόσφυγες και για τους ανθρώπους που μετακινήθηκαν στο εσωτερικό της χώρας, για να τους προσφέρουν δωρεάν υπηρεσίες περίθαλψης και ψυχολογικής στήριξης, μετακινήσεις και πολλά άλλα. Οι πρωτοβουλίες αυτές είναι μια εμπειρία νέων τύπων κοινωνικής οργάνωσης, που θα μπορούσαν να έρθουν σε ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη οπισθοδρόμηση των είκοσι τελευταίων ετών. Αλλά προσκρούουν πάντα στο κυρίαρχο πολιτικό και οικονομικό καθεστώς που προστατεύει τους ολιγάρχες.
• Στη παρούσα φάση του πολέμου, είναι κυρίως οι ρωσόφωνοι Ουκρανοί που υποφέρουν περισσότερο στα χέρια του ρώσικου στρατού. Αυτοί(ες) στρατεύονται μαζικά στην ένοπλη και πολιτική άμυνα, γεγονός που καταρρίπτει τους ισχυρισμούς του Πούτιν ότι η “επιχείρηση” έχει για σκοπό να προστατέψει τις εθνικές μειονότητες. Υποστηρίζουμε το δικαίωμα των πληθυσμών στην δημοκρατική αυτοδιάθεση, χωρίς εθνικούς ή ξένους εξαναγκασμούς.
• Η οικοδόμηση μιας ουκρανικής εθνικής ταυτότητας είναι μια κυρίαρχη πολιτική τάση, μια προοδευτική ιστορικά αντίσταση ενάντια σε αιώνες ρώσικης κυριαρχίας. Το αίσθημα αυτό έχει πάρει συχνά τα χρώματα του αντικομμουνισμού, πράγμα που συνδέεται με την καταπίεση κατά την περίοδο της ΕΣΣΔ. Αυτό δεν μπορεί να ξεπεραστεί παρά μόνο με ένα ριζοσπαστικό δημοκρατικό κίνημα με στόχο την ενίσχυση μιας ειρηνικής Ουκρανίας. Η λαϊκή αντίσταση και η νίκη κατά της ρωσικής εθνικής καταπίεσης θα έπρεπε να επιτρέψουν μια συλλογική οικειοποίηση των αντιφατικών ερμηνειών των μαύρων σελίδων της ουκρανικής ιστορίας, από τους ιστορικούς και από τα διάφορα πολιτικά ρεύματα, που πραγματεύονται όλες τις καταπιέσεις και όλα τα παλαιότερα εγκλήματα. Αλλά αυτό απαιτεί επίσης και την ενίσχυση μιας μεταπολεμικής Ουκρανίας απελευθερωμένης από τον ολιγαρχικό καπιταλισμό και τις κοινωνικά καταστροφικές πολιτικές.
• Είναι σαφές πως το πλαίσιο της βίας και της ενίσχυσης του εθνικού αισθήματος που δημιούργησε η εισβολή ευνοεί την “αντιρώσικη” και εθνικιστική ιδεολογία της ακροδεξιάς. Ταυτόχρονα, η μαζική στράτευση των ρωσόφωνων Ουκρανών και των Ρομά στην άμυνα της χώρας, καθώς και η άμεση κινητοποίηση των πολιτών στην ένοπλη και στην πολιτική αντίσταση, δημιουργούν ένα δυναμικό για μια πιο προοδευτική επίλυση των πολιτιστικών και γλωσσικών ζητημάτων, που εκμεταλλεύτηκε η άκρα δεξιά κατά τα τελευταία χρόνια.
• Πολλές γυναίκες εντάχθηκαν εθελοντικά στις ένοπλες δυνάμεις. Όπως το λένε οι ουκρανές φεμινίστριες, αυτές ξέρουν τί είδους μέλλον προσφέρει το καθεστώς Πούτιν στις φεμινίστριες και στους ΛΟΑΤΚΙ. Νά γιατί η πρώτη τους επιλογή είναι να αγωνιστούν για την ήττα του.
• Στο πλαίσιο του πολέμου και της πολεμοχαρούς ατμόσφαιρας, η έμφυλη κοινωνία τείνει να εξελιχθεί προς πιο πατριαρχικές μορφές, περιορίζοντας τις γυναίκες στους χώρους της φροντίδας και τους άντρες στις μάχες, ενώ αυξάνουν και οι σεξιστικές, βίαιες και αντιδραστικές συμπεριφορές (κατά των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ). Από το 2014, το βάρος της κοινωνικής αναπαραγωγής σε μια βαθιά νεοφιλελεύθερη κοινωνία πέφτει όλο και περισσότερο πάνω στις γυναίκες, στο βαθμό που οι κοινωνικές παροχές αποδιαρθρώνονται. Τμήμα αυτού του πλαισίου είναι και η μαζική ανάπτυξη στην Ουκρανία της βιομηχανίας των παρένθετων μητέρων. Μετά τη ρωσική εισβολή, η προσφυγή στο βιασμό και στη σεξουαλική βία ως πολεμικό όπλο άφησε στις γυναίκες βαθιά τραύματα, ειδικά με τις αθέλητες εγκυμοσύνες για τις οποίες δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε κατάλληλες φροντίδες. Υποστηρίζουμε τις φεμινιστικές συλλογικότητες που εργάζονται για να βοηθήσουν τις γυναίκες που αντιμετωπίζουν όλα τα περίπλοκα τραύματα τους.
• Ε ίναι μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο που δημιουργήθηκε η νέα σοσιαλιστική ΜΚΟ Sotsialnyi Rukh (Κοινωνικό Κίνημα). Υποστηρίζουμε τον προσανατολισμό τους, που περιλαμβάνει ανοιχτές επικρίσεις των μέτρων που έχουν ληφθεί στο όνομα του επείγοντος χαρακτήρα της πολεμικής κατάστασης, των μεταρρυθμίσεων του εργατικού δικαίου για να διευκολυνθούν οι απολύσεις εργαζομένων, της παραβίασης του κώδικα εργασίας, καθώς και ενός διεφθαρμένου δικαστικού συστήματος και δημοσίου τομέα που επιτρέπει στους ολιγάρχες και στους άλλους καπιταλιστές να αποφεύγουν να πληρώνουν μισθούς και φόρους ή να σέβονται την περιβαλλοντική νομοθεσία. Οικοδομούν μια λαϊκή αντίσταση κατά του εισβολέα, αντίσταση που ριζώνει στην αλληλεγγύη με τους αγώνες των εργαζομένων και τις ισότιμες σχέσεις (φεμινιστικές, αντιρατσιστικές, αντισεξιστικές) μέσα στο λαό. Κάνουν μια σημαντική καμπάνια για τη διαγραφή του εξωτερικού χρέους της Ουκρανίας.
• Τα ανεξάρτητα συνδικάτα εργαζομένων είναι επίσης παράγοντας κλειδί για την οικοδόμηση της αντίστασης καθώς και μιας εναλλακτικής πρότασης στο αστικό και φιλελεύθερο σχέδιο για την Ουκρανία.
• Οι δεσμοί αυτών των προοδευτικών δυνάμεων (ιδιαίτερα των συνδικάτων και των φεμινιστριών) με το αντιπολεμικό κίνημα στη Ρωσία και τη Λευκορωσία θα είναι κρίσιμης σημασίας για να ανοίξουν προοδευτικές εναλλακτικές απέναντι στις κυρίαρχες ενδο-ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις και διευθετήσεις.

4. Το πολιτικό κλίμα στη Ρωσία και το αντιπολεμικό κίνημα

• Η επανενεργοποίηση του μεγαλορώσικου ιμπεριαλισμού έχει επίσης πολιτικές επιπτώσεις και μέσα στο ρωσικό κράτος. Ο Πούτιν επωφελείται από την οργουελική του “ειδική επιχείρηση” για να πνίξει ακόμα περισσότερο τη ρωσική κοινωνία. Η πολιτική του είναι τόσο επιθετικά ιδεολογική (μεγαλο-ρώσικη εθνικιστική και “αντιναζί”) όσο και συστηματικά κατασταλτική. Θέλει να θέσει τέλος και για πολύ καιρό σε κάθε εσωτερική αντιπολίτευση.
• Η εκπαίδευση και τα ΜΜΕ έχουν μεταρρυθμιστεί έτσι ώστε να προωθούν τις αυταρχικές και ιμπεριαλιστικές αξίες και να εξαλείψουν κάθε αντιπολίτευση. Τα ανεξάρτητα συνδικάτα και τα δίκτυα ακτιβιστών, οι αγωνιστές ΛΟΑΤΚΙ και περιβαλλοντολόγοι, όλοι τους αντιμετωπίζουν αυξημένη καταστολή.
• Αυτές οι οπισθοδρομικές τάσεις κάνουν το ρωσικό καθεστώς να εξελίσσεται προς το νεοφασισμό, μέσα στον οποίο καταργούνται σταδιακά οι τυπικές δημοκρατικές διαδικασίες.
• Παρόλα αυτά, μερικοί τομείς της ρωσικής κοινωνίας επέδειξαν εξαίρετο θάρρος και αντιτάχθηκαν στον πόλεμο του Πούτιν. Κατά τις πρώτες μέρες του πολέμου, αυθόρμητες διαδηλώσεις έγιναν σε πολλές ρώσικες πόλεις ενάντια στην εισβολή. Καταστάλθηκαν σκληρά. Άνθρωποι συνεχίζουν να διαμαρτύρονται και έχουν καταδικαστεί σε πρόστιμα, σε φυλάκιση ή εκφοβίζονται στους χώρους δουλειάς ή σπουδών τους.
• Μερικοί στρατιώτες αρνούνται να πάρουν μέρος σε αυτό που αποκαλείται “ειδική επιχείρηση” και ο ρώσικος στρατός έχει να αντιμετωπίσει λιποταξίες και αρνήσεις πειθαρχίας. Οι περισσότεροι στρατιώτες που χρησιμοποιούνται και πεθαίνουν στην Ουκρανία προέρχονται από εθνικές μειονότητες της Ρωσίας που, έχοντας και μειωμένες πιθανότητες εύρεσης εργασίας, δυσκολεύονται να αποφύγουν τη στρατιωτική θητεία.
• Σήμερα, το μικρό φεμινιστικό κίνημα παίζει ρόλο κλειδί στην καταγγελία της εισβολής και στην αλληλεγγύη με την Ουκρανία, συμβάλλοντας στο συντονισμό πρωτοβουλιών σε εθνική κλίμακα.
• Το κίνημα των μητέρων των στρατιωτών παίζει επίσης σημαντικό ρόλο, καθώς δίνει φωνή σε αυτές και αυτούς που επικρίνουν τον πόλεμο και την προπαγάνδα του Πούτιν.
• Ταυτόχρονα, πράξεις σαμποτάζ, των οποίων η προέλευση δεν είναι ακόμα σαφής, έχουν περιπλέξει το έργο του ρωσικού κράτους και δείχνουν ότι η αντίθεση προς τον πόλεμο είναι πολύ πιο σημαντική απ’όσο εκφράζεται δημοσίως.
• Επίσης, υπήρξε ένα εντυπωσιακό σαμποτάζ της ρωσικής επιμελητείας στη Λευκορωσία. Το καθεστώς του Μινσκ χαρακτήρισε το σαμποτάζ αυτό ως τρομοκρατία, που επιφέρει τη θανατική ποινή. Οι Λευκορώσοι αγωνιστές υποστηρίζουν επίσης τους Ρώσους λιποτάκτες και τάσσονται κατά της συνεργασίας ή μιας μελλοντικής συμμετοχής της Λευκορωσίας στη ρωσική εισβολή. Τα ανεξάρτητα συνδικάτα, που οργάνωσαν διαμαρτυρίες κατά του πολέμου, καταστάλθηκαν πολύ σκληρά , ενώ ακόμα και αυτή η λειτουργία τους τίθεται υπό αμφισβήτηση.
• Η σοσιαλιστική και επαναστατική αριστερά στη Ρωσία, και ειδικά το Ρωσικό Σοσιαλιστικό Κίνημα, έχει να παίξει σημαντικό ρόλο, οικοδομώντας μια αγωνιστική αντιπολίτευση στο καθεστώς του Πούτιν, δημιουργώντας σχέσεις αλληλεγγύης με τους Ουκρανούς αγωνιστές, αλλά και ολάκερο το κόσμο. Αντιμετωπίζουν αυξανόμενη καταστολή και θα πρέπει να δουλέψουν σε συνθήκες ημιπαρανομίας.
• Ορισμένοι σοσιαλιστές, φεμινίστριες και άλλοι αγωνιστές, αναγκάστηκαν να φύγουν από τη χώρα, αλλά συνεχίζουν να δουλεύουν από την εξορία για να οικοδομήσουν μια ριζοσπαστική εναλλακτική στη Ρωσία. Δεσμευόμαστε να τους υποστηρίξουμε.

5. Τα καθήκοντά μας πέρα από την Ουκρανία και τη Ρωσία

• Ως δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, εκφράζουμε και οργανώνουμε την υποστήριξή μας στην ένοπλη και μη ένοπλη ουκρανική αντίσταση, ενώ παραμένουμε ανεξάρτητοι από τις κυβερνήσεις μας και τα ιμπεριαλιστικά τους προγράμματα και κίνητρα, στα οποία ασκούμε κριτική. Δεν εμποδίζουμε οποιαδήποτε πρωτοβουλία συμβάλλει στην ενίσχυση της αυτόνομης αντίστασης του ουκρανικού λαού.
• Συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης με τους Ουκρανούς και τις Ουκρανές και ενάντια στην εισβολή του Πούτιν, κάνοντας γνωστά στους Ουκρανούς πρόσφυγες και σε όσους εξοργίζονται με την επίθεση αυτή, τα δικά μας συνθήματα και τις ιδέες μας ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλισμούς, για το σοσιαλισμό και την αυτοδιάθεση.
• Υποστηρίζουμε και οικοδομούμε πρωτοβουλίες από τα κάτω που προσφέρουν υλική και ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία.
• Καταγγέλλουμε τις πολιτικές που έχουν ως στόχο να επωφεληθούν από τον πόλεμο στην Ουκρανία για να εξυπηρετήσουν το δυτικό ιμπεριαλισμό. Αντιτασσόμαστε σε όλους τους όρους που επιβάλλονται από τις δυτικές κυβερνήσεις με στόχο να βγάλουν κέρδη και να υποτάξουν την Ουκρανία στις σφαίρες οικονομικής και στρατιωτικής τους επιρροής.
• Αντιτασσόμαστε στην αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, που αποτελεί μέρος ενός προγράμματος αυξημένου μιλιταρισμού που είχε ξεκινήσει και πριν από την εισβολή του Πούτιν. Είμαστε κατά του ΝΑΤΟ και του ΟΣΣΑ, για τη διάλυσή τους, για να φύγει η κάθε χώρα από τις συμμαχίες αυτές και αντιτασσόμαστε ρητά στην επέκτασή τους.
• Εκφράζουμε και οργανώνουμε την αλληλεγγύη μας με τους πρόσφυγες και προσφύγισες της Ουκρανίας, ζητώντας να τελειώσουν και όλες οι διακρίσεις και να ανοίξει η πολιτική των συνόρων για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες όλων των προελεύσεων. Η αναγκαστική εξορία των Ουκρανών προκάλεσε μεγάλη λαϊκή και αυτοοργανωμένη αλληλεγγύη στις γειτονικές χώρες, ιδιαίτερα στην Πολωνία. Η μεταχείριση που επεφύλαξε η ΕΕ σήμερα στους Ουκρανούς πρόσφυγες θα πρέπει να υιοθετηθεί ως ενιαία πρακτική για όλους τους αιτούντες άσυλο.
• Υποστηρίζουμε τις δράσεις που γίνονται άμεσα κατά των Ρώσων ολιγαρχών. Αυτοί προστατεύονται από την αδιαφάνεια και την αδικία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, από το τραπεζικό απόρρητο, από τη φυγή κεφαλαίων και τη θεσμοποιημένη φοροδιαφυγή, από τα οποία επωφελούνται όλες οι ολιγαρχίες, μαζί τους και η ουκρανική. Δεν υποστηρίζουμε μακροχρόνιες κυρώσεις που θα είχαν για στόχο να “αιμοραγήσει” ή να “εξασθενίσει” η Ρωσία, με συνέπεια επομένως να αυξηθεί η φτώχεια μέσα στο ρωσικό πληθυσμό.
• Καταπολεμούμε κάθε ρωσοφοβία, που θα συνέδεε το λαό ή την κουλτούρα της Ρωσίας με τις πράξεις της κυβέρνησής της.
• Επισημαίνουμε την αντίφαση ανάμεσα στην υποστήριξη του ουκρανικού αγώνα από τις δυτικές κυβερνήσεις και τη συνενοχή τους στην καταπίεση του κούρδικου λαού από την Τουρκία, στην καταπίεση του παλαιστινιακού λαού από το Ισραήλ, και όλα τα άλλα καταπιεσμένα έθνη στον κόσμο.

6. Οι κύριοι άξονές μας

• Για την ήττα της ρωσικής εισβολής. Απόσυρση των ρώσικων στρατευμάτων από την Ουκρανία.
• Υποστήριξη της ουκρανικής αντίστασης, σε όλες τις μορφές της.
• Για την άμεση διαγραφή του ουκρανικού χρέους.
• Κάτω ο Πούτιν! Στήριξη του ρωσικού αντιπολεμικού κινήματος. Αλληλεγγύη με τους λιποτάκτες του ρωσικού στρατού και απόδοση της ιδιότητας του πρόσφυγα σε όλους.
• Ενάντια στον επεκτατισμό και τον παρεμβατισμό του ΝΑΤΟ, καθώς και του ΟΣΣΑ, που καθοδηγείται από τη Ρωσία. Ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς.
• Αλληλεγγύη με τους πρόσφυγες και τις προσφύγισες της Ουκρανίας όλων των προελεύσεων, και προσφορά πρακτικής βοήθειας που τους είναι απαραίτητη βραχυχρόνια και μακροχρόνια, παίρνοντας υπόψη ότι η μεγάλη τους πλειοψηφία είναι γυναίκες και παιδιά.
• Για μια μετάβαση προς ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, για να τελειώνουμε με τις εξαρτήσεις και τους εκβιασμούς των παραγωγών πετρελαίου και αερίου. Μεταβίβαση των στρατιωτικών προϋπολογισμών προς επενδύσεις για γρήγορη απο-ανθρακοποίηση της οικονομίας κάτω από λαϊκό έλεγχο.
• Για μια σοσιαλιστική Ευρώπη απελευθερωμένη από στρατιωτικούς συνασπισμούς και από κάθε νεοαποικιακή σχέση. Για μια επαναστατική οικοσοσιαλιστική εναλλακτική στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και στην καταστροφή της ζωής στον πλανήτη μας.

Εκτελεστικό Γραφείο της 4ης Διεθνούς
24 Μαΐου 2022
Μετάφραση: ΤΠΤ
ΠΗΓΗ: www.contra-xreos.gr
​

Η Θεωρία της Εξέλιξης: διαλύοντας τους μύθους. Μία ανοικτή συζήτηση για την εγκυρότητα, τις δυσκολίες αποδοχής και τις προεκτάσεις της Θεωρίας της Εξέλιξης.

Παρασκευή 27 Μαΐου 2022 στις 18.00, θα πραγματοποιηθεί στην Πάτρα, στο Επιμελητήριο Αχαΐας (Ρήγα Φεραίου 58), η πρώτη πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση με τίτλο: «Η Θεωρία της Εξέλιξης: διαλύοντας τους μύθους» Η εκδήλωση θα μεταδοθεί και διαδικτυακά, μέσω ΖΟΟΜ.

Σπύρος Μανουσέλης
Αν και έχουν περάσει 163 χρόνια από την πρώτη έκδοση του περίφημου βιβλίου του Δαρβίνου «Καταγωγή των ειδών», οι ριζοσπαστικές ιδέες του εξακολουθούν να προκαλούν σφοδρές επιστημονικές, φιλοσοφικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις, καθώς οι κοινωνίες μας αδυνατούν ακόμα να αποδεχθούν ότι όλοι οι έμβιοι οργανισμοί, του ανθρώπου συμπεριλαμβανομένου, έχουν κοινή προέλευση και είναι προϊόντα της διαρκούς διαδικασίας της εξέλιξης. Σε σύγκριση με τις περισσότερο αναπτυγμένες δυτικές κοινωνίες, η ελληνική κοινωνία φαίνεται πως βρίσκεται πολύ πίσω όσον αφορά την αποδοχή της εξελικτικής επιστήμης.
Σήμερα, η εξελικτική επιστήμη αγκαλιάζει και διαφωτίζει τις περισσότερες πτυχές της ζωής μας και η εξελικτική προσέγγιση συνεισφέρει αποφασιστικά στην έρευνα σε πολλούς επιστημονικούς τομείς, όπως στην ιατρική, ψυχολογία, οικονομία, κοινωνιολογία, φιλοσοφία, ακόμη και στην πολιτική. Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και σήμερα, οι περισσότερες κοινωνίες δυσκολεύονται να αποδεχθούν ότι όλοι οι έμβιοι οργανισμοί, του ανθρώπου συμπεριλαμβανομένου, έχουν κοινή προέλευση και είναι προϊόντα της διαρκούς διαδικασίας της εξέλιξης.
Η ελληνική κοινωνία και επιστήμη, ειδικότερα, εξακολουθούν να προβάλλουν αντιστάσεις στην αποδοχή της εξελικτικής σκέψης. Ως εκ τούτου, η ίδρυση πριν από 2,5 χρόνια της Ελληνικής Εξελικτικής Εταιρείας (ΕλΕξΕ) έθεσε ως πρωταρχικό της στόχο να προωθήσει την ελληνική εξελικτική παιδεία, προβάλλοντας -με επιστημονικά έγκυρο αλλά ευρύτερα κατανοητό τρόπο- τα πλεονεκτήματα της εξελικτικής μεθόδου σκέψης και τις πολυάριθμες εφαρμογές της.
Η πνευματική καραντίνα που επέβαλε, επί δύο χρόνια, η πανδημία του κορονοϊού στάθηκε εμπόδιο στην υλοποίηση αυτού του φιλόδοξου στόχου. Τώρα, με την πανδημική απειλή σε ύφεση, η ΕλΕξΕ επιστέφει και οργανώνει σε διάφορες πόλεις ανά την Ελλάδα μια σειρά από ομιλίες και ανοιχτές συζητήσεις, με στόχο να γίνει η εταιρεία ευρύτερα γνωστή στην ελληνική κοινωνία και να προσελκύσει νέα μέλη. Ομως, πρωτίστως, με αυτές τις εκδηλώσεις επιθυμεί να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει το ευρύτερο κοινό για επίκαιρα θέματα που αφορούν τις εφαρμογές της εξελικτικής θεωρίας και τις παρανοήσεις που συχνά τη συνοδεύουν, ακόμη και σήμερα.
Ετσι την Παρασκευή 27 Μαΐου 2022 στις 18.00, θα πραγματοποιηθεί στην Πάτρα, στο Επιμελητήριο Αχαΐας (Ρήγα Φεραίου 58), η πρώτη πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση με τίτλο: «Η Θεωρία της Εξέλιξης: διαλύοντας τους μύθους», μια ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση για την εγκυρότητα, τις γνωστικές παρανοήσεις που γεννούν τις δυσκολίες αποδοχής και τις κοινωνικές προεκτάσεις της Θεωρίας της Εξέλιξης.
Σε αυτή την εκδήλωση θα συμμετάσχουν ως ομιλητές: ο Σίνος Γκιώκας, καθηγητής στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, ο Γιώργος Ηλιόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, και ο Γιάννης Μανέτας, ομότιμος καθηγητής στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών και συγγραφέας πολλών αξιόλογων επιστημονικών βιβλίων. Η εκδήλωση θα μεταδοθεί και διαδικτυακά, μέσω ΖΟΟΜ.

Μέσα στο πλαίσιο των επικίνδυνων καταιγιστικών παγκόσμιων εξελίξεων, οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις περνούν αντικειμενικά σε άλλο επίπεδο.
Η περιοχή μας βρίσκεται γεωγραφικά εντός  του γεωπολιτικού τριγώνου Βαλκάνια – Ασιατικά Βαλκάνια (Γεωργία, Ιράν, Ιράκ Καζακστάν) –  Μέση Ανατολή, δηλαδή της διακεκαυμένης ζώνης αντιπαράθεσης αυτού που ονομάζουμε Ανατολή-Δύση.
Οι ιστορικές και σύγχρονες πολιτικές αντιπαραθέσεις των χωρών της περιοχής διατηρούν ακόμη και σήμερα τη δυναμική πολεμικών συγκρούσεων.
Οι αναθεωρητικές τάσεις της Τουρκίας και η υποταγή κεντρικών  επιλογών της εξωτερικής μας πολιτικής στα Αμερικανικά συμφέροντα είναι ικανοί παράγοντες να προκαλέσουν γεγονότα που θα οδηγούν σε νέα μορφή το γεωπολιτικό χάρτη της περιοχής.


   Η Τουρκική πολιτική
Η Τουρκική ηγεσία επιδίωκε πάντα να ακολουθεί δική της πολιτική ανάλογα με το εκάστοτε μέγεθος της γεωπολιτικής της ισχύος. Με αυτή τη στρατηγική επιλογή σήμερα, με εκφραστή τον Τ. Ερντογάν, αισθάνεται ότι η οικονομική και πολιτικοστρατιωτική ισχύς της επιτρέπει τη διεκδίκηση ηγετικού ρόλου στην περιοχή για τα Τουρκικά κεφάλαια. Ιδιαίτερα τώρα που παρατηρείται μια παγκόσμια αμφισβήτηση της Αμερικανικής παντοκρατορίας και μια δραματική υποβάθμιση του ρόλου της πάλαι ποτέ αποικιοκρατικής Ευρώπης στην περιοχή μας.
Η Τουρκική πολιτική για παράδειγμα δεν ακολουθεί την Αμερικανική πολιτική επιβολής κυρώσεων στη Ρωσία και ενισχύει πάρα πέρα την οικονομία της και ταυτόχρονα προβάλει εμπόδια   στην απρόσκοπτη ενίσχυση του ΝΑΤΟ (είσοδος Σουηδίας και Φιλανδίας) διεκδικώντας ενίσχυση των πολιτικών της θέσεων.


     Η Ελληνική πολιτική
Σε αντίθετη κατεύθυνση, επί σειρά ετών, βρίσκεται η πολιτική της Ελληνικής ηγεσίας. Αντιλαμβάνονται την πολιτική ως αποτύπωμα της  οικονομικής και γεωγραφικής ισχύος της χώρας.
Υπό το βάρος και της συχνά αμφισβητούμενης ταξικής τους ισχύος στο εσωτερικό της χώρας, επιλέγουν να διαβάζουν τις παγκόσμιες εξελίξεις ως παρακολούθημα της Αμερικάνικης πολιτικής.
Προσφέρουν χωρίς χρονικά και γεωγραφικά όρια στρατιωτικές βάσεις στο ΝΑΤΟ …διαφημίζοντας (ο σημερινός  πρωθυπουργός κατά την ομιλία του στο Αμερικανικό κογκρέσο) ότι η απόσταση της βάσης της  Αλεξανδρούπολης από την Ουκρανία είναι 500 χιλιόμετρα…βάζει κάτω από το χαλί ότι και η αντίστροφη διαδρομή πάλι 500 χιλιόμετρα είναι.
Πρωτοστατούν κυβέρνηση και αντιπολίτευση στην επιβολή οικονομικών και πολιτικών κυρώσεων στους αντιπάλους των Αμερικανών. Ακολουθούν άβουλα την αντίστοιχη διολίσθηση της ΕΕ και υπερηφανεύονται ότι έτσι κατακτούν νέα ανώτερα επίπεδα Ελληνοαμερικανικών σχέσεων.
Ο προηγούμενος Έλληνας πρωθυπουργός Α. Τσίπρας…ανακαλύπτει όταν επισκέπτεται τον Ντ. Τραμπ στις ΗΠΑ ότι «Η προσέγγισή του στα πράγματα και ο τρόπος που αντιμετωπίζει την πολιτική μπορεί να μοιάζει διαβολικός αλλά είναι για καλό». 
Ο σημερινός πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης ευχαριστεί τον Τζο Μπάιντεν ο οποίος τον υποδέχεται φορώντας γραβάτα με την Ελληνική σημαία και του εξηγεί ότι κάπως έτσι, όταν ήταν βουλευτής στο Ντέλαγουερ έπαιρνε το 92% των ψήφων της ελληνοαμερικανικής κοινότητας και για αυτό του είχαν δώσει το παρατσούκλι «Μπαϊντενόπουλος»!

Ανθρώπινες φιλοφρονήσεις θα μπορούσε να πει κάποιος. Δυστυχώς όμως για τη χώρα μας οι «διαβολικές πολιτικές» και ο «γραβατωμένος» τρόπος αντιμετώπισης  των λαών είναι η ιστορική αλήθεια. Μια πικρή αλήθεια, που συνοδεύεται από τη σύγκριση των επαναστατών του Μεσολογγίου με τους φασίστες των ταγμάτων του Αζόφ.
Σε αυτό το πλαίσιο η κεντρική θέση του Έλληνα πρωθυπουργού κατά την ομιλία του στο κογκρέσο ότι:
«Η Ελλάδα πάντα τείνει χείρα φιλίας στους γείτονες της, όμως μόνο ένα πλαίσιο υπάρχει για την επίλυση των διαφορών μας με τους γείτονες, αυτό του διεθνούς δικαίου. Δεν θα ανεχθούμε παραβιάσεις της κυριαρχίας μας και τις υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά, οι οποίες πρέπει να πάψουν άμεσα. Σας ζητώ να λάβετε υπόψη σας τον κίνδυνο αστάθειας στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ όταν λαμβάνετε αποφάσεις για την προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού στην περιοχή» αιωρείται στο πολιτικό κενό.
Οι Τουρκικές υπερπτήσεις στο Αιγαίο είναι χρόνια τώρα καθεστώς και συνέβαιναν και την ώρα όπου ο Κ. Μητσοτάκης δήλωνε χειροκροτούμενος ότι δεν τις ανεχόμαστε. Τι χειροκροτούσαν άραγε;
Η επίκληση του διεθνούς δικαίου σε μια ιστορική περίοδο που βρίσκονται σε παγκόσμια βίαιη αναθεώρηση τα γεωπολιτικά δεδομένα ως αποτέλεσμα αλλαγής  συσχετισμών δυνάμεων, δεν επαρκεί ως ορθολογική και αποτελεσματική πολιτική συμπεριφορά.
Σήμερα μόλις (19-5) ο Κύπριος πρόεδρος Αναστασιάδης δείχνει να χάνει δημόσια την εμπιστοσύνη του στους υπερασπιστές του διεθνούς δικαίου. Για τις  Τουρκικές προκλήσεις στη κατεχόμενη Αμμόχωστο δηλώνει: 
«Θα προβούμε στα δέοντα διαβήματα προς όσους σήμερα φαίνονται να είναι οι προασπιστές του Διεθνούς Δικαίου»


   Και η Αμερικανική πολιτική στην περιοχή.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς τις συμπεριφορές των ΗΠΑ απέναντι στους «συμμάχους» τους σε όλο τον πλανήτη για να οδηγηθεί στα εγκυρότερα συμπεράσματα για αυτά που αναμένεται να συμβούν στη περιοχή.
 Όποιος δυσκολεύεται ας ρωτήσει τους Κύπριους. Ας μελετήσει την πορεία που θα είχε το Κυπριακό ζήτημα χωρίς τα επανειλημμένα Σοβιετικά και Ρωσικά βέτο στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, απέναντι στις Τουρκικές αξιώσεις με την συνεπικουρία των Αμερικανών.
Αν ακόμη συνεχίσει να αισθάνεται φίλο - Αμερικάνος ας αναλογιστεί τις  ημέρες …παράκρουσης που διάγει η Ευρωπαϊκή ηγεσία. Ο Ντράγκι ας πούμε, ο Ιταλός πρωθυπουργός εκτίμησε την αξία της ελευθερίας με αυτήν της λειτουργίας των κλιματιστικών.
Οι ΗΠΑ αντιλαμβάνονται το σύνολο της περιοχής ως χώρο όχι ως γεωγραφική περιοχή η οποία κατοικείται από λαούς με διαφορετικούς πολιτισμούς. Ο «χώρος» που αντιλαμβάνονται οι Αμερικανοί  είναι κενός από ανθρώπους, υπάρχουν μόνο τα συμφέροντα των εταιριών τους.
Είναι «χώρος» όπου το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα πουλάει όπλα, οι φαρμακευτικές εταιρίες τα φάρμακά τους, οι επενδυτικές εταιρίες βρίσκουν φτηνό εργατικό δυναμικό … και κυρίως αποτελούν γεωγραφικά και πολιτικά εφαλτήριο για τη κυριαρχία τους απέναντι στη Ρωσία και στην Κίνα.  


  Ο λαϊκός παράγοντας
Ο μέγιστος σε δύναμη αντίπαλος των μικρο- μέγα- αστικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στην περιοχή είναι ο λαϊκός παράγοντας.
Την ώρα λοιπόν που ο Έλληνας πρωθυπουργός με τυμπανοκρουσίες επισκεπτόταν τις ΗΠΑ, δύο άλλοι Έλληνες εξέφραζαν στην Τουρκία μαζί με Τούρκους συναδέλφους τους μιαν άλλη άποψη για τον κόσμο και τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Πιστοποίησαν με αυθόρμητο τρόπο την ύπαρξη του άλλου πόλου απέναντι στις κρατικές ανταγωνιστικές πολιτικές των χωρών τους.
Απέναντι σε αυτή τη λαϊκή εκδοχή των Ελληνοτουρκικών σχέσεων βρίσκονται οι απόψεις των αστικών ηγεσιών των δύο χωρών.
 
 Η λαϊκή εκδοχή
 Η καλύτερη λοιπόν απάντηση από τη σκοπιά των λαών, στην επίσκεψη και στις δηλώσεις του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, βρίσκεται εντός της δήλωσης του Έλληνα διεθνή ποδοσφαιριστή Μανώλη Σιώπη ο οποίος αγωνίζεται μαζί με τον Τάσο Μπακασέτα στην Τουρκική ομάδα Τραμπζονσπόρ, η οποία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στη χώρα της.
«Ζούμε σε μια εποχή πολέμου, συγκρούσεων και ρατσισμού. Με αυτή την εικόνα θέλω να δείξω ότι ο αθλητισμός φέρνει τους ανθρώπους κοντά. Ζω στην Τουρκία για τρία χρόνια και έχω εισπράξει ατελείωτη αγάπη από τον λαό της Τουρκίας.
Δεν έχουμε διαφορές, ελπίζω σε καλύτερες μέρες χωρίς μίσος, διχόνοια και  εχθρότητα.
Είμαστε όλοι άνθρωποι και πρέπει να προχωράμε στη ζωή μας με αγάπη και χαμόγελο. Είμαι πολύ χαρούμενος που πανηγυρίζω το τρόπαιο με τους Τούρκους αδερφούς μου».

​Η εικόνα των Ελλήνων και Τούρκων ποδοσφαιριστών να κρατούν αγκαλιασμένοι την Ελληνική και Τουρκική σημαία είναι η απάντηση στην εικόνα του Αμερικάνικου κογκρέσου να χειροκροτεί τους όρκους πίστης του Έλληνα πρωθυπουργού στην βίαιη προώθηση της Νατοϊκής αντίληψης για τη συνεργασία των λαών.
Ο διεθνής μέσος ποζάρει μαζί με τον Τάσο Μπακασέτα κρατώντας την τουρκική σημαία, δίπλα σε δύο Τούρκους συμπαίκτες τους στην Τραμπζονσπόρ που κρατούν την ελληνική σημαία.
Αυτός είναι ο λαϊκός παράγοντας ο οποίος εκδηλώνεται αιφνίδια, απρογραμμάτιστα, απροσδόκητα με τη μορφή της άμπωτης και της πλημμυρίδας και υπογραμμίζει τη δυναμική που μπορούν να αποκτήσουν οι οργανωμένες λαϊκές αντιδράσεις.
Δρα κόντρα στη ψευδή πραγματικότητα που διαμορφώνουν τα δελτία ειδήσεων των ΜΜΕ και δύναται να αποτελέσει ισχυρή δύναμη πολιτικής αντιπαράθεσης στις Νατοϊκές επιδιώξεις στην περιοχή.

Γράφει ο Κώστας Λάμπος
claslessdemocracy@gmail.com,
http://www.classlessdemocracy.blogspot.com,
 
«Ν’ αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ, εγώ μονάχος μου
θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω».
Νίκος Κζαντζάκης
 
Όταν οι λεγόμενες ‘Μεγάλες Δυνάμεις’, μετά τον 2ο μεγάλο παγκόσμιο καταστροφικό πόλεμο, υποκριτικά υπόσχονταν, θανάσιμα ανταγωνιζόμενες, διαρκή ειρήνη και κοινωνική ευημερία θεμελιωμένη πάνω στην λεηλασία του πλανήτη και των χωρών του Νότου και της καπιταλιστικής Περιφέρειας, στην περιθωριοποίηση και στην άγρια εκμετάλλευση των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού και στους ασύδοτους πολεμικούς εξοπλισμούς, τότε η λαβωμένη Ευρώπη και η ανθρωπότητα θα έπρεπε να προβληματιστούν για το κατά πόσο θα έπρεπε να εμπιστευτούν το μέλλον τους στους επίδοξους ηγεμόνες του πλανήτη.
Όταν ο Αμερικανισμός[1] με την διαχρονικά μεροληπτική και συνεπώς καταχρηστική ενεργοποίηση όλων των διεθνών οργανισμών, υποτάσσει, εδώ και δεκαετίες, οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά και ιδεολογικά με την άμεση και έμμεση βία του δολαρίου και του ΝΑΤΟ ολόκληρη τη Δύση στα ιμπεριαλιστικά σχέδιά του, υπονομεύοντας τον υφιστάμενο πολυπολικό κόσμο με διακηρυγμένο, μέσω του προφήτη της παγκοσμιοποίησης, τον Sbignew Brzezinsky, σκοπό την αποκλειστική παγκόσμια ηγεμονία του, η Ευρώπη και η ανθρωπότητα θα έπρεπε να ανησυχούν σοβαρά και να επεξεργάζονται εναλλακτικές λύσεις για το μέλλον, γιατί διαφορετικά στο καταστροφικό παιχνίδι θα έμπαιναν, όπως και συνέβη και νέοι ‘προφήτες της αποκάλυψης’  και διεκδικητές της παγκόσμιας ηγεμονίας.
Σήμερα που ο μανιακός αμερικανισμός βλέπει και δημιουργεί παντού πραγματικούς και φανταστικούς εχθρούς, καταπατά συμφωνίες, ισοπεδώνει οικονομίες, πολιτισμούς και χώρες ολόκληρες και αναθεωρεί μονομερώς και βίαια διεθνείς συνθήκες σπέρνοντας παντού βάσεις θαΝΑΤΟυ και πολέμους με ‘πρόθυμους’ και αχυράνθρωπους, με σκοπό την μονοκρατορία του. Ο εφιάλτης του αμερικανισμού που στην τρέχουσα περίοδο καλύπτεται ιδεολογικά από τις θεωρητικές ανοησίες του ‘Μαντείου του Davos’ με πρωθιερέα τον Klaus Swab και δεξιό ιεροψάλτη τον πολύ Γιουβάλ Νώαχ Χαράρι, που προδιαγράφει την ιστορία του μέλλοντος μέσω της ‘μεγάλης επανεκκίνησης’ του καπιταλισμού, η Ευρώπη και η ολόκληρη η δετική ανθρωπότητα με την έννοια των αυτόνομων, ανεξάρτητων και αυτοδιεθυνόμενων κοινωνικών και πολυεθνικών, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση[2], οντοτήτων έχουν αφιονισμένες παραδοθεί στον αμερικανισμό. Αυτό όμως δεν σήμαινε κατά καμία έννοια ότι το ίδιο θα έκανε και η άμεσα απειλούμενη Ρωσία, ή και η Ανατολή και κυρίως η Ασία, που κι’ αυτή αισθάνεται στο σβέρκο της την ανάσα του αμερικανισμού, του ‘πολιτισμού του θανάτου’, όπως χαρακτηρίζει τον αμερικανισμό ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Jeremy Rifkin. Πάνω σ’ αυτή την δυστοπική πραγματικότητα των μεγάλων καπιταλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών συσσωρεύτηκαν τόσα όπλα και συστήματα μαζικής καταστροφής που μπορούν να καταστρέψουν τον πλανήτη χιλιάδες φορές, ενώ ημείς φερόμαστε ως χάνοι θεατές.
Το μεγάλο κακό έρχεται ολοταχώς, μέσω Ουκρανίας[3], και η τύχη της ανθρωπότητας και του πλανήτη εξαρτώνται από την εκρηκτική αφύπνιση των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού με στόχο την οριστική και ριζική, αλλά δημιουργική καταστροφή όλων των θεσμών και των δομών που προκαλούν ακραίες κοινωνικές ανισότητες και καταστρέφουν την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της.
Ο παραπλανητικά λεγόμενος ‘πόλεμος του Πούτιν’, στην ουσία δεν είναι παρά ένας πόλεμος μεταξύ του δυτικού και του ανατολικού καπιταλισμού για τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας και κατά συνέπεια της ανθρωπότητας. Το γεγονός πως οι δυτικοί ισχυρίζονται ότι πολεμούν τον αυταρχισμό για τη σωτηρία της δημοκρατίας αποτελεί μέγιστη απάτη, γιατί τι σόι δημοκρατία είναι αυτή που οι ακραίες κοινωνικές ανισότητες οδηγούν, κατά την μη κυβερνητική οργάνωση Oxfam και σύμφωνα με επίσημα στοιχείο του ΟΗΕ ώστε «ένα εκατομμύριο άνθρωποι να βυθίζονται στην ακραία φτώχεια κάθε ώρα που περνά», για να μπορεί το 1% να λεηλατεί τις ζωές του 99% των πολιτών της;
Το ίδιο απατηλός, αν και περισσότερο λογικοφανής, είναι και ο ισχυρισμός των ανατολικών, ότι πρόκειται για τον ‘πόλεμο του Μπάιντεν’, της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου και του αμερικανισμού, στον οποίο αντιστέκονται με στόχο να διατηρήσουν τον πολυπολικό κόσμο της ειρήνης και της προόδου, στον οποίο όμως την εξουσία ασκούν οι οικονομικά και πολιτικά κυρίαρχες ελίτ με τις κοινωνίες στο περιθώριο.
Μετά από αυτά το λίγα, που ορίζουν το πανανθρώπινο Γίγνεσθαι και γκριζάρουν το μέλλον, καταντάει γελοία η στράτευση ή ακόμα και η απλή τοποθέτηση του καθενός μας υπέρ του ενός και κατά του άλλου, με την ψευδαίσθηση πως έτσι ‘βρίσκεται από την σωστή πλευρά της ιστορίας’, όπως ισχυρίζεται ο μικρός και λίγος Μητσοτάκης, που όσοι σχεδιάζουν κυβερνήσεις κατάφεραν να έχει την τύχη ως μονόφθαλμος να κυβερνά τυφλούς, κωφούς και άλαλους δεξιούς, κεντρώους, σοσιαλδημοκράτες και τριτοδιεθνιστές δούλους ‘θείων σκιάχτρων’ και πέντε-έξι ντόπιων αφεντάδων που λειτουργούν ως υπεργολάβοι του αμερικανισμού.
Περισσότερο αξιολύπητοι είναι όσοι διαγκωνιζόμενοι, που ενώ γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει, σπρώχνονται στους προθάλαμους εφημερίδων, ιστοσελίδων, κομμάτων, μεγαλοπαραγόντων και πρεσβειών για να καταδικάσουν τον ‘πόλεμο του Πούτιν’, να αποθεώσουν τον αχυράνθρωπο Ζελένσκι που έσυρε την Ουκρανία στην καταστροφή, επειδή το αμερικανοΝΑΤΟϊκό κατεστημένο αποφάσισε να παγιδεύσει την Ρωσία στις πεδιάδες της Ουκρανίας[4], με την ελπίδα ότι θα την νικήσει, ή τουλάχιστον να την αποδυναμώσει για να σχεδιάσει την επόμενη κίνησή του απέναντι στην Κίνα, στην Ασία και στην Ανατολή. Το φαινόμενο να χειροκροτούν όρθιοι, οι διάφοροι εθνοπατέρες στα διάφορα κοινοβούλια της Δύσης, ένα ανθρωπάκι δέσμιο του Δεξιού Τομέα και των νεοναζί του Αζόφ, υποχρεώνοντάς το να βγαίνει σε παγκόσμια θέα με τον σιδηρούν σταυρό, το σύμβολο των SS, αποτελεί ύψιστη ύβρι κατά των εβδομήντα και πλέον εκατομμυρίων αγωνιστών και αμάχων που έδωσαν τη ζωή τους για να αποτραπεί το ‘Τρίτο Ράιχ των χιλίων ετών’, αλλά και ντροπή για ολόκληρη την ανθρωπότητα που άφησε τα πράγματα να εξελιχθούν μέχρι αυτό το σημείο, όπου το κεφάλαιο και οι ίδιες δυνάμεις στρώνουν τον δρόμο για ένα τέταρτο Ράιχ με τη μορφή του αμερικανικού ηγεμονισμού.
Απέναντι σε αυτές τις δρομολογημένες εξελίξεις υπάρχει μόνο μια δύναμη που μπορεί να σταθεί και να τις ακυρώσει και αυτή δεν είναι άλλη από εμάς τους ίδιους τους πολίτες, που ως δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού πρέπει να μετακινηθούμε από τη θέση του αντικειμένου εκμετάλλευσης από το κεφάλαιο, δυτικό ή ανατολικό, της ελεύθερης τάχα αγοράς, ή της κρατικομονοπωλιακής μορφής του, στην θέση του υποκειμένου της ιστορίας, που σημαίνει ότι αρνούμαστε να μας κυβερνούν ερπετά και άρπαγες, γιατί με τους διαχρονικούς αγώνες μας έχουμε δημιουργήσει όλες τις υλικές, πνευματικές, επιστημονικές και τεχνολογικές προϋποθέσεις για να μπορούμε να αυτοκυβερννιώμαστε σε συνθήκες κοινωνικής ισότητας, με τη μορφή της άμεσης δημοκρατίας[5] και τις αρχές και τις αξίες του αταξικού ανθρωπισμού[6].
Για να συμβεί όμως αυτό είναι αναγκαίο να ξεβολευτούμε και να σηκωθούμε από τον καναπέ που μας κοιμίζει με τα πνευματικά σκουπίδια που μας σερβίρει το κεφάλαιο και οι υπάλληλοί του, μέσω των ΜΜΕ και να ξεκινήσουμε μια επανάσταση ενάντια στα στερεότυπα που έχουν φυτέψει στο μυαλό μας, να σκεφτούμε και να συσκεφτούμε με τους γύρω μας, μέτρα, μέσα και τρόπους που θα μας κάνουν να κερδίσουμε τον αυτοσεβασμό και την αυτοπεποίθησή μας, για να μπορέσουμε να οραματιστούμε και όλοι μαζί ενωμένοι να αγωνιστούμε για έναν καλύτερο κόσμο[7]. Να αγωνιστούμε με τα μυαλά μας, που όταν απαλλαγούν από τους σκοταδιστικούς μύθους[8] και τις εξουσιαστικές ιδεολογίες καμιά προπαγάνδα, κανένα ψέμα και κανένα όπλο δεν μπορεί να τα νικήσει. Ξέρω και καθημερινά ακούω εκφράσεις, ‘τι να κάνω εγώ;’ ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη’, ‘είμαστε λίγοι, οι πολλοί δεν καταλαβαίνουν’, ‘μπορείς να τα βάλεις με τους ισχυρούς;’ Και τόσα άλλα δείγματα πνευματικής αδράνειας, δουλείας και ηττοπάθειας, που όμως αν δεν λέγονται λόγω άγνοιας, αποτελούν άλλοθι που παραπέμπει στην κουτοπονηριά που ο φορέας τους θέλει να ωφεληθεί από τον αγώνα των άλλων. Τόσο η ιστορία όσο και η Φύση διδάσκουν πως οι λίγοι μπορούν να γίνουν πολλοί όταν συμφωνήσουν για το καλό όλων και την αποτροπή εξελίξεων που θα βλάψουν όλους, όπως ακριβώς οι σταγόνες γίνονται ρυάκια, ρέματα, παραπόταμοι και ορμητικά ποτάμια που στον ρου τους καταστρέφουν κάθε εμπόδιο μέχρι να φτάσουν στην θάλασσα και στον Ωκεανό.
Αυτό, για το οποίο ο καθένας μας καταδικάζει την κυβέρνηση, το κεφάλαιο, το σύστημα ή την ‘μοίρα του’, σχετίζεται με την ανισότητα, την αδικία, την ανηθικότητα ανθρώπων και θεσμών, μπορεί επεξεργασμένο συλλογικά και υπεύθυνα να αποκαλύψει την συνολική ανηθικότητα του καπιταλιστικού συστήματος και όσων το υπηρετούν και στο βαθμό που θα γίνει κοινή πεποίθηση, κοινωνική συνείδηση της πλειονότητας των κοινωνιών στον ίδιο βαθμό θα εκφραστεί κάποια στιγμή και ως απόφαση αλλαγής του τρόπου της κοινωνικής συμβίωσης, από αυτόν που στηρίζεται στην ατομική ιδιοκτησία[9] πάνω στα μέσα παραγωγής που μας χωρίζει για το συμφέρον του 1% σε εκείνον που θα μας ενώνει στη βάση ‘από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του’. Η απλή Λογική των αγώνων και η εμπειρία των αιώνων μπορούν να μετασχηματιστούν στην δύναμη που θα μπορέσει ως παγκόσμια ειρηνική κοινωνική αντιηγεμονική και αμεσοδημοκρατική επανάσταση, να μετατρέψει αναίμακτα και ειρηνικά την ανισότητα 1%>99% στη μορφή της εξίσωση 99%=100%-1%.
Σε αυτή την κρίσιμη καμπή της ιστορίας της ανθρωπότητας οι λαοί της Ευρώπης[10] μπορούν και πρέπει να διαδραματίσουν καταλυτικό ρόλο που θα συμβάλει στην αλυσιδωτή πνευματική αντίδραση και επαναστατικοποίηση ολόκληρης της εργαζόμενης ανθρωπότητας κατά του ηγεμονισμού και υπέρ της αυτοδιεύθυνσης των κοινωνιών σε τοπικό, εθνικό και οικουμενικό επίπεδο.
Οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, είναι τώρα η ώρα τους να κλείσουν τα αυτιά τους στις σειρήνες του δυτικού και του ανατολικού ηγεμονισμού και να βγουν αποφασισμένες στους δρόμους, στις πλατείες, στους χώρους δουλειάς, εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας και ως σύγχρονες ‘Εκκλησίες του Δήμου’ και της Άμεσης Δημοκρατίας αρθρωμένες σε μια ενιαία και αδιαίρετη παγκόσμια ουμανιστική επανάσταση, για να ματαιώσουν τώρα τα ηγεμονικά σχέδια του κεφαλαίου, όλων των εκδοχών, μια για πάντα και παντού.


[1] Λάμπος Κώστας, Αμερικανισμός και Παγκοσμιοποίηση. Οικονομία του Φόβου και της Παρακμής, Παπαζήσης, Αθήνα 2009.
[2] Λάμπος Κώστας, Χωρίς Ευρωπαϊκή Ταυτότητα δεν υπάρχει μέλλον για την Ευρώπη,https://www.blogger.com/blog/post/edit/5909381204985884097/4097544794604472655 1
[3] Λάμπος Κώστας, Πόλεμος και πολιτική στον 21ο αιώνα, https://www.blogger.com/blog/post/edit/5909381204985884097/955452506224115095
[4] Λάμπος Κώστας, Αιτιολογώντας τον πόλεμο μεταξύ Αμερικής-Δύσης και Ρωσίας-Ανατολής,https://www.blogger.com/blog/post/edit/5909381204985884097/9187125630183701051
[5] Λάμπος Κώστας, Άμεση Δημοκρατία και Αταξική Κοινωνία. Η μεγάλη πορεία της ανθρωπότητας προς την κοινωνική ισότητα και τον Ουμανισμό, ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη 2012.
[6] Lampos Kostas, Social in/Equality and Classless Humanism, On Time Books, London 2021.
[7] Λάμπος Κώστας, Μερικές σκέψεις για μια οικονομία της ισότητας και της ελευθερίας, στο συλλογικό: Ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός. Να θεμελιώσουμε τον πολιτισμό της κοινωνικής ισότητας, ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2020.
[8] Λάμπος Κώστας, Θεός και Κεφάλαιο. Δοκίμιο για τη σχέση μεταξύ θρησκείας και εξουσίας, ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2015.
[9] Λάμπος Κώστας, Η γέννηση και ο θάνατος της ατομικής ιδιοκτησίας. Η ατομική ιδιοκτησία ως μήτρα βίας, εξουσίας, ανισότητας, εγκληματικότητας, σκοταδισμού και ανηθικότητας, ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2017.
[10] Λάμπος Κώστας, Η Ευρώπη στη δίνη της κρίσης Μεταξύ Ανατολής και Δύσης, https://www.blogger.com/blog/post/edit/5909381204985884097/723267917289500673
 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Πρόταση για κινητοποίηση
Η Περιβαλλοντική Πρωτοβουλία Μαγνησίας (ΠΠΜ) καλεί τους πολίτες και τους φορείς της περιοχής μας, που ενδιαφέρονται για συνδιοργάνωση κινητοποίησης, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος (5η Ιουνίου), σε συνάντηση στο θεατράκι του Αναύρου αύριο Τετάρτη 25 Μαΐου 2022 στις 6.30 το απόγευμα. Η πρόταση αφορά στην πραγματοποίηση πορείας από το Βόλο μέχρι τα Πευκάκια ενάντια στην κατασκευή εγκαταστάσεων LNG στο λιμάνι του Βόλου (περιοχή Πευκάκια), στην καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ, στην κατασκευή εργοστασίου παραγωγής SRF από το Δήμο Βόλου και στην ατμοσφαιρική ρύπανση της πόλης. Η ακριβής ημερομηνία της κινητοποίησης, η προετοιμασία της, τα οργανωτικά ζητήματα και οι άλλες λεπτομέρειες θα συζητηθούν και θα συναποφασιστούν στην αυριανή συνάντηση.
 
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
 
 
Λίτσα Στεργιοπούλου                                                 Κώστας Βολιώτης
 

Αυτήν την Τετάρτη 20:00 η συνέλευση των Ενεργών Πολιτών

Ενεργοί Πολίτες Βόλου
Οι Ενεργοί Πολίτες Βόλου καλούν τους Βολιώτες και τις Βολιώτισσες σε συνέλευση αυτήν την Τετάρτη 25 Μαΐου 2022 στο θεατράκι του Αναύρου στις 20:00. Μετά από ένα επιτυχημένο διήμερο με τους Support Earth όπου μεταδόθηκε το μήνυμα της αντίστασης στην καταδυνάστευση του περιβάλλοντος και μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού που επιδεικτικά αγνόησε τους πολίτες και τα αιτήματά τους πρέπει να συζητήσουμε για την ανασυγκρότηση του κινήματος που θα απαιτήσει να σταματήσει η καύση σκουπιδιών, θα διεκδικήσει ποιοτικότερο νερό και θα απαιτήσει περισσότερους ελεύθερους χώρους. Είναι ανάγκη για ουσιαστική διαχείριση των σκουπιδιών, με επανάχρηση και ανακύκλωση. Αντ’ αυτού ο Δήμος Βόλου αψηφώντας την φωνή μας και την υγεία μας, προχωρά στην κατασκευή του εργοστασίου των 42 εκατομμυρίων που θα πακετάρει τα σκουπίδια μας και θα τα στέλνει στην τσιμεντοβιομηχανία. Επιπλέον η πόλη μας μπαίνει στον σχεδιασμό προμήθειας υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) το οποίο θα ξεφορτώνεται λίγα μέτρα από την παραλία στα Πευκάκια. Φυσικά χωρίς καμία διαβούλευση ή ενημέρωση του λαού του Βόλου για τις επιπτώσεις που θα επιφέρουν όλα αυτά.
Ελάτε να συζητήσουμε τον τρόπο που θα απαλλαγούμε από όλα αυτά. Ήδη έχουν δημιουργηθεί ομάδες εργασίας που θα ασχοληθούν με αυτά τα θέματα και σας καλούμε να συμμετάσχετε με τη γνώμη σας και την ενεργή παρουσία σας.
 Σας περιμένουμε όλες και όλους
 

 Η ΕυτοπίαΗ Ευτοπία ξεκίνησε να υπάρχει από τον Μάρτη του 1999, αποτελώντας έναν εκδοτικό -κατ΄ αρχήν, αλλά όχι μόνο- κύκλο, ίσως τον «αρχαιότερο» πάνω στις αντιλήψεις του ελευθεριακού/συνομοσπονδιακού κοινοτισμού και της κοινωνικής οικολογίας σε διεθνές επίπεδο, με συνεχή παρουσία και δράση. Τότε, ξεκίνησε η κυκλοφορία της ομώνυμης περιοδικής έκδοσης (περιοδικό Ευτοπία), η οποία έως σήμερα αριθμεί 28 τεύχη. Από το 2003, η εκδοτική δραστηριότητα διευρύνθηκε, κυκλοφορώντας πάνω από 20 τίτλους βιβλίων πάνω σε διάφορα θέματα (π.χ. αναρχισμός, κοινωνική οικολογία, δικαιώματα ζώων, κοινωνική ιστορία, αυτονομία, εκπαίδευση, φεμινισμός κ.ά.). Από το 2007, ξεκίνησε η οργάνωση και λειτουργία της Βιβλιοθήκης της Ευτοπίας, συλλέγοντας έως σήμερα εκατοντάδες βιβλίων καθώς και ένα αξιόλογο αρχείο της ελευθεριακής σκέψης και των σύγχρονων αγώνων για την κοινωνική απελευθέρωση. Το καλοκαίρι του 2020, άρχισε να διοργανώνεται σε ετήσια βάση από την Ευτοπία, στην περιοχή των θεσσαλικών Αγράφων, το «Θερινό Εργαστήρι Κοινωνικής Οικολογίας», διευρύνοντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο τη μορφωτική της δραστηριότητα, πατώντας πάνω στα ίχνη σχεδόν πέντε δεκαετιών τώρα του Institute of Social Ecology, ιδρυτικό μέλος του οποίου υπήρξε ο Αμερικανός ελευθεριακός στοχαστής Murray Bookchin.

Τι χρειαζόμαστεΣήμερα, είμαστε έτοιμοι/ες για το επόμενο βήμα. Στόχος μας είναι πολύ άμεσα να διαμορφώσουμε ένα εστιακό σημείο στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο: 1) θα είναι χώρος διάθεσης, σε καθημερινή βάση, των εκδόσεών μας αλλά και άλλων εκδόσεων κυρίως οικολογικού χαρακτήρα και τοπικών/κοινωνικών/λαϊκών κινήσεων αγώνα, 2) θα καθιστά, σε καθημερινή βάση, προσβάσιμη τη συλλογή της Βιβλιοθήκης και του Αρχείου μας, και, το βασικότερο όλων, 3) φιλοδοξούμε να αποτελέσει ένα σημείο συνάντησης, αναφοράς και σύνδεσης ανθρώπων της ριζοσπαστικής οικολογικής δράσης και σκέψης και διαφόρων μορφών τοπικών αυτόνομων κοινοτήτων αγώνα. Η άμεση δημιουργία αυτού του εστιακού σημείου θα δώσει τη δύναμη στην Ευτοπία να διευρύνει τη δραστηριοποίησή της μέσα από ένα διαρκώς ζωντανό και ενεργό σημείο δράσης και προώθησης της εκδοτικής της παρουσίας, με σκοπό να ρίξει αγκύρια για νέα εστιακά σημεία δραστηριοποίησης και σε άλλες περιοχές της χώρας, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στην περαιτέρω θωράκισή τους από τα σχέδια άλωσης των μεγάλων ή μικρότερων εταιριών ενέργειας ή αγροβιομηχανίας και στη διαμόρφωση μιας άλλης κοινωνίας μέσα στην υπάρχουσα κοινωνία. Είναι κάτι απαραίτητο σε μια συνθήκη σαν τη σημερινή, όπου καλούμαστε να κάνουμε πράξη το «αδύνατο», για να αποφύγουμε το αδιανόητο.

Η Ευτοπία χρειάζεται την έμπρακτη στήριξή σου/σας, ενισχύοντάς την οικονομικά, προκειμένου να προχωρήσουμε άμεσα στο οδήγημα της σχεδίας της σε πιο ανοιχτά νερά. Το ποσό που χρειαζόμαστε θα καλύψει κάποια ενοίκια και λειτουργικά έξοδα του καινούριου χώρου, μέχρι να μεγαλώσουμε τον κύκλο φίλων που θα στηρίζουν το χώρο.
Ευτοπία
Κύκλος δράσης για τον ελευθεριακό κοινοτισμό