Τη Δευτέρα που μας πέρασε, ο πρωθυπουργός της χώρας απευθύνθηκε για άλλη μία φορά στους νέους και τις νέες που τόσο αγαπάει, στο πλαίσιο μιας ακόμα συνάντησης για την επιχειρηματικότητα και την απασχόληση. Αυτή τη φορά δεν επιδίωξε να μιλήσει τη “γλώσσα της νεολαίας”, αλλά ούτε και να γίνει ένας από εμάς, όπως, για παράδειγμα, ο απλός, καθημερινός, ταλαιπωρημένος Κυριάκος του διαγγέλματος για τα μέτρα της ακρίβειας. Αντιθέτως, μίλησε ως ένας σοφός καθοδηγητής, χαρίζοντας μεγάλες αλήθειες για τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα.
του Άλεξ Παζαΐτη Η Ελλάδα, όπως τόνισε, μπορεί να προσφέρει πολύ καλή ποιότητα ζωής, η οποία δεν μετριέται μόνο σε χρήματα. Προέτρεψε λοιπόν τους νέους να δουν τη ζωή τους πιο “ολιστικά” για να αξιολογήσουν άλλα πράγματα, όπως η οικογένεια, οι φίλοι, το περιβάλλον, ο ήλιος και η θάλασσα. Ως αποτέλεσμα, έγινε για άλλη μία φορά viral ως ο αγαπημένος μισητός όλων αφήνοντάς μας να στροβιλιζόμαστε σε μία ατελείωτη δίνη αντιφάσεων και μετα-ειρωνείας που καταλήγει να μοιάζει εν τέλει με χλευασμό. Γιατί δεν ζούμε “ολιστικά”; Για αρχή, ας ξεπεράσουμε την προφανή ειρωνεία ότι όλα αυτά έρχονται από το στόμα κάποιου που δεν χρειάστηκε ποτέ να ζυγίσει την αξία όλων αυτών των “ολιστικών” παραγόντων, έναντι της αξίας του να μπορείς να πληρώσεις το νοίκι, να έχεις φαγητό στο τραπέζι και βασικά επίπεδα αξιοπρέπειας στη δουλειά σου. Προσωπικά, ήμουν κι εγώ κάποτε ένας από τους νέους που αναγκάστηκαν να αναζητήσουν την τύχη του αλλού. Έτσι γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι δεν ήταν η απαξίωση της οικογένειας, των φίλων και της συντρόφου ή του μπριάμ της μαμάς που με οδήγησε σε αυτήν την απόφαση. Μπορώ με σχετική ασφάλεια να υποθέσω το ίδιο και για τις περισσότερες και τους περισσότερους που έκαναν την ίδια επιλογή. Αυτό που θα ήθελα να σταθώ είναι η αντίφαση ανάμεσα στην αντίληψη της αξίας που αντιπροσωπεύει ο κύριος πρωθυπουργός και το συνάφι του και σε αυτήν που κάνει επίκληση στη συγκεκριμένη περίσταση. Επιτρέψτε μου να μοντάρω μερικές από τις φράσεις με δική μου έμφαση στα σημεία που ανοίγουν διάπλατα τις πύλες προς το χάος, όπως: “για μένα το ζήτημα δεν είναι μόνο οι δουλειές”, “[…] ο σκοπός δεν είναι απλά πόσα λεφτά θα βγάλω” και “[…] δεν είναι το μοναδικό κίνητρο το να βγάζει κανείς ολοένα και περισσότερα λεφτά”. Οι φράσεις αυτές δεν θα μας έκαναν εντύπωση να έρχονται από κάποια/ον life coach, influencer ή έστω φιλόσοφο, εκφρασμένες σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βάθος. Όμως είναι σίγουρα έκπληξη, και μάλλον όχι ευχάριστη, όταν έρχονται από κάποιον που πρεσβεύει μία πολιτική και κοινωνική αντίληψη που στο όνομα του “δημιουργούμε δουλειές” δικαιολογεί κάθε καταπάτηση και καταστροφή φύσης και κοινωνίας. Μία αντίληψη όπου όλη η αξία μετριέται με τα λεφτά. Δεν ξέρω σε ποιόν κόσμο αναφέρεται ο κύριος πρωθυπουργός, αλλά εγώ μοιάζει να ζω σε κάποιον άλλον. Στον κόσμο που ζω εγώ οι άνθρωποι έχουν συστηματικά στερηθεί οποιασδήποτε εναλλακτικής πέρα από τη δουλειά για να συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή. Η ποιότητα μου ως άτομο από επίσημους θεσμούς, όπως τράπεζες και δημόσιες υπηρεσίες, κρίνεται ανάλογα με το πόσα λεφτά βγάζω και το ύψος της περιουσίας μου. Η χώρα μας σέρνεται εδώ και πάνω από μία δεκαετία στη λάσπη με βάση το πόσο υπολογίζουν “οι αγορές” ότι αξίζει. Οι “αγορές” δεν νοιάζονται και τόσο για τις οικογενειακές μας αξίες ή το ευχάριστο περιβάλλον εργασίας που προσφέρει η χώρα. Και ο κύριος πρωθυπουργός και οι παρατρεχάμενοί του έχουν υπάρξει αρωγοί και σθεναροί υποστηρικτές της κυριαρχιάς των αγορών, τόσο για την Ελλάδα όσο και παγκοσμίως. Πιστεύουν ότι αυτός ο κόσμος είναι η καλύτερη εκδοχή όσων έχει φτιάξει η ανθρωπότητα. Όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος, δεν τρέφει από αυταπάτες ότι όλες και όλοι γεννιόμαστε ίσες και ίσοι. Χρειαζόμαστε κάτι να μας αξιολογεί και το χρήμα είναι το καλύτερο μέσο που έχουμε αναπτύξει. Πώς μετριέται η ζωή μας; Και πώς αξιολογούνται, λοιπόν, οι άνθρωποι, η οικογένεια, το κοινωνικό περιβάλλον, ο ήλιος και η θάλασσα; Ο κύριος πρωθυπουργός έχει κάνει εδώ και καιρό την επιλογή του. Με την ποσοτικοποιημένη αξιολόγηση σε όλους του κλάδους. Με τις αποικιοκρατικού τύπου συμβάσεις που παραχωρούν γη και ύδωρ σε μεγαλοεργολάβους και ξένα κεφάλαια με αντάλλαγμα “δουλειές” και “ανάπτυξη”. Με τη συνεχή υποβάθμιση δημόσιας παιδείας, υγείας, υποδομών και κοινωνικού κράτους, δηλαδή των “μηχανισμών στήριξης” που σε αντίθεση με την οικογένεια και τους φίλους, αποτελούν δημόσιες επενδύσεις. Η οικογένεια, τα βουνά και τα ποτάμια δεν χωράνε στους ισολογισμούς των μεγαλοσυμβασιούχων, όπως η Ελληνικός Χρυσός ή η Lamda Development του κυρίου Λάτση. Δεν έχουν καμία αξία όταν οι μεγάλες “επενδύσεις” έρχονται να δημιουργήσουν “δουλειές” σε βάρος της οικογενειακής ζωής, του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος. Αντίθετα, όλα αυτά που ευαγγελίζεται ο κύριος πρωθυπουργός ως κίνητρα για να επιστρέψουν οι νέοι μας είναι όλα μέρος αυτών που συστηματικά απαξιώνει αυτός και οι πολιτικές του. Αλήθεια, τί έχει κάνει για αυτόν τον “μηχανισμό υποστήριξης” της οικογένειας και των φίλων; Ποιοί σηκώνουν το βάρος για να συνεχίσουν να υπάρχουν αυτοί οι παράγοντες στη ζωή; Σε ποιό σημείο των μεγάλων επενδυτικών σχεδίων λαμβάνεται υπόψη η απλήρωτη συναισθηματική και οικιακή εργασία που αναλαμβάνουν κατά κύριο λόγο γυναίκες; Η οικογένεια που συνεχίζει να στηρίζει υλικά και ψυχολογικά τα εκατομμύρια των ανέργων, των ξενιτεμένων και όσων υποφέρουν; Τα δέντρα και τα ποτάμια που προσπαθούν να κρατήσουν όρθιο ότι έχει απομείνει από τον πλανήτη; Η ολιστική ζωή είναι αγώνας, όχι ένα φθηνό μάθημα αυτοβοήθειας Ίσως ο κύριος πρωθυπουργός θα έπρεπε να δώσει λίγα μαθήματα ζωής και στον κύριο Λάτση ή τον κύριο Βαρδινογιάννη. Εάν θέλετε κύριοι να επενδύσετε στην Ελλάδα, δεν είναι “το μοναδικό κίνητρο το να βγάζει κανείς ολοένα και περισσότερα λεφτά”. Επενδύστε στην οικογένεια, στα βουνά και τα λαγκάδια, στη σπανακόπιτα, το συρτάκι. Σκοπός δεν είναι μόνο πόσα λεφτά θα βγάλετε, δείτε τη ζωή σας λίγο πιο ολιστικά τέλος πάντων! Στην τελική δεν χόρτασαν ακόμα οι μεγαλοεργολάβοι και οι ολιγάρχες; Από το 2010 έχει γίνει η μεγαλύτερη ιστορικά μεταφορά πλούτου από την κοινωνία στο 1% των πιο πλούσιων. Έχουν βγάλει αρκετά λεφτά για να ζήσουν “ολιστικά” για το υπόλοιπο του χρόνου ζωής του πλανήτη. Δεν είναι αυτό το πρόβλημά τους. Ο λόγος που θέλουν συνεχώς περισσότερο πλούτο είναι για να μην υπάρχει αρκετός για εμάς. Γιατί έτσι μπορούν να μας κρατήσουν φυλακισμένους στον κόσμο που έχουν φτιάξει, έναν κόσμο όπου όλα μετριούνται με λεφτά. Σε αυτόν τον κόσμο όποιος έχει τα λεφτά, έχει και την εξουσία να καθορίζει την αξία στη ζωή μας. Το ζήτημα, λοιπόν κύριε πρωθυπουργέ, είναι ποιός καθορίζει τι έχει σημασία στη ζωή μας. Τί λόγο έχουν οι οικογένειες, οι φίλοι, τα βουνά και τα δέντρα σε αυτό; Πού και με ποιόν τρόπο μετριέται η αξία τους; Ο κόσμος που έχετε φτιάξει είναι αυτός που απαξιώνει ό,τι δεν έχει να κάνει με τη δουλειά και τη δημιουργία πλούτου, και όχι οι νέες και οι νέοι που αναζητούν τρόπους να επιβιώσουν μέσα σε αυτόν τον κόσμο. Για να ανακτήσουμε το δικαίωμα σε μία “ολιστική” ζωή δεν αρκεί να επιβιώσουμε αυτόν τον κόσμο. Πρέπει να δημιουργήσουμε έναν νέο κόσμο, μέσα από τα συντρίμμια του παρόντος. Χρειάζεται να ξεκινήσουμε ανακτώντας το δικαίωμα να καθορίζουμε εμείς τί έχει σημασία στη ζωή μας. Ποιά πράγματα και ποιές καταστάσεις έχουν αξία και πώς θα τα προστατέψουμε από αυτούς που τα απαξιώνουν. Ας ξεκινήσουμε με την αντίσταση σε όποιον από αυτούς έρχεται να μας πει και πώς πρέπει να δούμε τη ζωή. *Ο Άλεξ Παζαΐτης είναι ερευνητής στο Πολυτεχνείο του Τάλιν και μέλος της ερευνητικής κολλεκτίβας του P2P Lab. Η έρευνά του αφορά την πολιτική οικονομία των ομότιμων τεχνολογιών και την αξία ως κοινό. πηγή 1. Εξέλιξη του πολέμου
24 Μαΐου 2022 Μετάφραση: ΤΠΤ ΠΗΓΗ: www.contra-xreos.gr Η Θεωρία της Εξέλιξης: διαλύοντας τους μύθους. Μία ανοικτή συζήτηση για την εγκυρότητα, τις δυσκολίες αποδοχής και τις προεκτάσεις της Θεωρίας της Εξέλιξης.
Παρασκευή 27 Μαΐου 2022 στις 18.00, θα πραγματοποιηθεί στην Πάτρα, στο Επιμελητήριο Αχαΐας (Ρήγα Φεραίου 58), η πρώτη πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση με τίτλο: «Η Θεωρία της Εξέλιξης: διαλύοντας τους μύθους» Η εκδήλωση θα μεταδοθεί και διαδικτυακά, μέσω ΖΟΟΜ. Σπύρος Μανουσέλης Αν και έχουν περάσει 163 χρόνια από την πρώτη έκδοση του περίφημου βιβλίου του Δαρβίνου «Καταγωγή των ειδών», οι ριζοσπαστικές ιδέες του εξακολουθούν να προκαλούν σφοδρές επιστημονικές, φιλοσοφικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις, καθώς οι κοινωνίες μας αδυνατούν ακόμα να αποδεχθούν ότι όλοι οι έμβιοι οργανισμοί, του ανθρώπου συμπεριλαμβανομένου, έχουν κοινή προέλευση και είναι προϊόντα της διαρκούς διαδικασίας της εξέλιξης. Σε σύγκριση με τις περισσότερο αναπτυγμένες δυτικές κοινωνίες, η ελληνική κοινωνία φαίνεται πως βρίσκεται πολύ πίσω όσον αφορά την αποδοχή της εξελικτικής επιστήμης. Σήμερα, η εξελικτική επιστήμη αγκαλιάζει και διαφωτίζει τις περισσότερες πτυχές της ζωής μας και η εξελικτική προσέγγιση συνεισφέρει αποφασιστικά στην έρευνα σε πολλούς επιστημονικούς τομείς, όπως στην ιατρική, ψυχολογία, οικονομία, κοινωνιολογία, φιλοσοφία, ακόμη και στην πολιτική. Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και σήμερα, οι περισσότερες κοινωνίες δυσκολεύονται να αποδεχθούν ότι όλοι οι έμβιοι οργανισμοί, του ανθρώπου συμπεριλαμβανομένου, έχουν κοινή προέλευση και είναι προϊόντα της διαρκούς διαδικασίας της εξέλιξης. Η ελληνική κοινωνία και επιστήμη, ειδικότερα, εξακολουθούν να προβάλλουν αντιστάσεις στην αποδοχή της εξελικτικής σκέψης. Ως εκ τούτου, η ίδρυση πριν από 2,5 χρόνια της Ελληνικής Εξελικτικής Εταιρείας (ΕλΕξΕ) έθεσε ως πρωταρχικό της στόχο να προωθήσει την ελληνική εξελικτική παιδεία, προβάλλοντας -με επιστημονικά έγκυρο αλλά ευρύτερα κατανοητό τρόπο- τα πλεονεκτήματα της εξελικτικής μεθόδου σκέψης και τις πολυάριθμες εφαρμογές της. Η πνευματική καραντίνα που επέβαλε, επί δύο χρόνια, η πανδημία του κορονοϊού στάθηκε εμπόδιο στην υλοποίηση αυτού του φιλόδοξου στόχου. Τώρα, με την πανδημική απειλή σε ύφεση, η ΕλΕξΕ επιστέφει και οργανώνει σε διάφορες πόλεις ανά την Ελλάδα μια σειρά από ομιλίες και ανοιχτές συζητήσεις, με στόχο να γίνει η εταιρεία ευρύτερα γνωστή στην ελληνική κοινωνία και να προσελκύσει νέα μέλη. Ομως, πρωτίστως, με αυτές τις εκδηλώσεις επιθυμεί να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει το ευρύτερο κοινό για επίκαιρα θέματα που αφορούν τις εφαρμογές της εξελικτικής θεωρίας και τις παρανοήσεις που συχνά τη συνοδεύουν, ακόμη και σήμερα. Ετσι την Παρασκευή 27 Μαΐου 2022 στις 18.00, θα πραγματοποιηθεί στην Πάτρα, στο Επιμελητήριο Αχαΐας (Ρήγα Φεραίου 58), η πρώτη πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση με τίτλο: «Η Θεωρία της Εξέλιξης: διαλύοντας τους μύθους», μια ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση για την εγκυρότητα, τις γνωστικές παρανοήσεις που γεννούν τις δυσκολίες αποδοχής και τις κοινωνικές προεκτάσεις της Θεωρίας της Εξέλιξης. Σε αυτή την εκδήλωση θα συμμετάσχουν ως ομιλητές: ο Σίνος Γκιώκας, καθηγητής στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, ο Γιώργος Ηλιόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, και ο Γιάννης Μανέτας, ομότιμος καθηγητής στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών και συγγραφέας πολλών αξιόλογων επιστημονικών βιβλίων. Η εκδήλωση θα μεταδοθεί και διαδικτυακά, μέσω ΖΟΟΜ. Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής (ΣΥΒΧΨΑ) στέκεται στο πλευρό των 10 απολυμένων συμβασιούχων στην Υπηρεσία Ασύλου. Στεκόμαστε στο πλευρό του Σωματείου Εργαζόμενων Συμβασιούχων Υπηρεσίας Ασύλου (ΣΕΣΥΑ) που καταγγέλλει τις απολύσεις .
Οι 10 εργαζόμενες, για δεύτερη φορά, έχασαν την εργασία τους στις 30 Απριλίου, μετά από μεθοδεύσεις του Υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου. Ανάμεσα στις δέκα απολυμένες συναδέλφισσες βρίσκονται τρεις γυναίκες σε κύηση, γυναίκες με ανήλικα παιδιά, η Πρόεδρος καθώς και ιδρυτικά μέλη του Σωματείου που εργάζονταν επί 7 και 8 έτη στην Υπηρεσία Ασύλου και αποτελούσαν εμπειρότατο προσωπικό. Τον Απρίλιο του 2020 ο Υπουργός είχε αποφασίσει να εξαιρέσει αδικαιολόγητα 17 άτομα από την ανανέωση 629 συμβάσεων εργασίας, στα οποία περιλαμβάνονταν και οι 10 συναδέλφισσες. Ο στόχος πίσω από αυτή την ενέργεια, ήταν το Σωματείο και η συνδικαλιστική δράση στην προδιατυπωμένη λογική του «να ξεμπερδεύουμε με τα αγριόχορτα», στάση που κρατούσαν στελέχη της διοίκησης ήδη από τα τέλη του 2017. Το ΣΕΣΥΑ από τις αρχές του 2017 βρισκόταν σε διαρκείς κινητοποιήσεις για τη διεκδίκηση της ανανέωσης των συμβάσεων εργασίας στην κατεύθυνση της μονιμοποίησης, την κατάρριψη των διακρίσεων όσον αφορά στα εργασιακά δικαιώματα των συμβασιούχων και την ανάδειξη ζητημάτων που αφορούσαν όχι μόνο στις συνθήκες εργασίας, αλλά και στις συνθήκες διαβίωσης των αιτούντων/σών άσυλο. Μετά από την απεργία διαρκείας του 2020, και το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης από φορείς και σωματεία, ο Υπουργός εμμένοντας στις εκδικητικές απολύσεις, εξώθησε τους/τις απολυμένους/ες σε δικαστικό αγώνα. Οι συναδέλφισσες, κατάφεραν να επιστρέψουν στην εργασία τους αφού αρχικά δικαιώθηκαν με τις αποφάσεις επί αιτημάτων ασφαλιστικών μέτρων. Πριν λίγες μέρες, και ενώ εκκρεμεί η δίκη στο Εφετείο, ο Υπουργός επέλεξε να υιοθετήσει δύο αντεργατικές δικαστικές αποφάσεις που εκδόθηκαν τέλη του 2021 επί των αγωγών των ανωτέρω συναδελφισσών, όπου ο Δικαστής γενικόλογα έκρινε πως είναι «ελεύθερη επιλογή» του κάθε εργοδότη να απολύει κατά το δοκούν! Έτσι προχώρησε σε νέα απόλυση των 10 πλέον συναδελφισσών, χωρίς να καταβάλει τις αποζημιώσεις που επιδικάστηκαν, αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά ότι ο Υπουργός εφαρμόζει το νόμο α λα καρτ και εις βάρος συγκεκριμένων ατόμων. Οι συναδέλφισσες οδηγήθηκαν ξανά στην ανεργία σε μια συγκυρία κατά την οποία υπάρχουν αντικειμενικές ανάγκες, ειδικά μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, όταν όλοι/ες οι λοιποί συμβασιούχοι του Υπουργείου μόλις ανανεώθηκαν για ακόμη ένα έτος και ενώ επικρατούν συνθήκες οικονομικής ασφυξίας. Το ΣΕΣΥΑ προχωρά σε μια σειρά δράσεων, με αρχή την στάση εργασίας την Τετάρτη 11/05/2022, με παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου (κτίριο Κεράνη) στη 13.00. Το ΣΕΣΥΑ θέτει τον Υπουργό προ των ευθυνών του: Θα είναι ο πρώτος Υπουργός κατά τη μεταπολίτευση που απολύει Πρόεδρο συνδικαλιστικού οργάνου και μάλιστα για δεύτερη φορά. Θα είναι ο πρώτος Υπουργός που απολύει δέκα γυναίκες, οι τρεις από τις οποίες είναι εγκυμονούσες, εν μέσω μιας πολυεπίπεδης κρίσης. Πολλές πρωτιές για τον Υπουργό, ο οποίος αρνείται τόσο καιρό να συναντηθεί με τα σωματεία. Που όσο και να προσπαθεί να φιλοτεχνήσει ένα «ανθρώπινο προφίλ», η πραγματική πολιτική αναλγησία, που ως στόχο αυτή τη φορά έχει και τις 10 συναδέλφισσες, θα τον ξεγυμνώνει. Στεκόμαστε στο πλάι των συμβασιούχων εργαζομένων της Υπηρεσίας Ασύλου, αλλά και σε κάθε συμβασιούχο, με όποιο πρόγραμμα και αν εργάζεται, που κινδυνεύει με απόλυση. Στηρίζουμε τον αγώνα τους για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία, ενάντια στις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Η επίθεση στο σωματείο είναι επίθεση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Καλούμε όλα τα εργατικά σωματεία και κάθε εργαζόμενο και πολίτη να καταγγείλουν τις απολύσεις και να στηρίξουν τον αγώνα των απολυμένων. Στείλτε μηνύματα συμπαράστασης και ψηφίσματα στο μέιλ του ΣΕΣΥΑ (somateio.sesya@gmail.com) Να επιστρέψουν άμεσα οι συναδέλφισσες στην εργασία τους. Μέσα στο πλαίσιο των επικίνδυνων καταιγιστικών παγκόσμιων εξελίξεων, οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις περνούν αντικειμενικά σε άλλο επίπεδο. Η περιοχή μας βρίσκεται γεωγραφικά εντός του γεωπολιτικού τριγώνου Βαλκάνια – Ασιατικά Βαλκάνια (Γεωργία, Ιράν, Ιράκ Καζακστάν) – Μέση Ανατολή, δηλαδή της διακεκαυμένης ζώνης αντιπαράθεσης αυτού που ονομάζουμε Ανατολή-Δύση. Οι ιστορικές και σύγχρονες πολιτικές αντιπαραθέσεις των χωρών της περιοχής διατηρούν ακόμη και σήμερα τη δυναμική πολεμικών συγκρούσεων. Οι αναθεωρητικές τάσεις της Τουρκίας και η υποταγή κεντρικών επιλογών της εξωτερικής μας πολιτικής στα Αμερικανικά συμφέροντα είναι ικανοί παράγοντες να προκαλέσουν γεγονότα που θα οδηγούν σε νέα μορφή το γεωπολιτικό χάρτη της περιοχής. Η Τουρκική πολιτική Η Τουρκική ηγεσία επιδίωκε πάντα να ακολουθεί δική της πολιτική ανάλογα με το εκάστοτε μέγεθος της γεωπολιτικής της ισχύος. Με αυτή τη στρατηγική επιλογή σήμερα, με εκφραστή τον Τ. Ερντογάν, αισθάνεται ότι η οικονομική και πολιτικοστρατιωτική ισχύς της επιτρέπει τη διεκδίκηση ηγετικού ρόλου στην περιοχή για τα Τουρκικά κεφάλαια. Ιδιαίτερα τώρα που παρατηρείται μια παγκόσμια αμφισβήτηση της Αμερικανικής παντοκρατορίας και μια δραματική υποβάθμιση του ρόλου της πάλαι ποτέ αποικιοκρατικής Ευρώπης στην περιοχή μας. Η Τουρκική πολιτική για παράδειγμα δεν ακολουθεί την Αμερικανική πολιτική επιβολής κυρώσεων στη Ρωσία και ενισχύει πάρα πέρα την οικονομία της και ταυτόχρονα προβάλει εμπόδια στην απρόσκοπτη ενίσχυση του ΝΑΤΟ (είσοδος Σουηδίας και Φιλανδίας) διεκδικώντας ενίσχυση των πολιτικών της θέσεων. Η Ελληνική πολιτική Σε αντίθετη κατεύθυνση, επί σειρά ετών, βρίσκεται η πολιτική της Ελληνικής ηγεσίας. Αντιλαμβάνονται την πολιτική ως αποτύπωμα της οικονομικής και γεωγραφικής ισχύος της χώρας. Υπό το βάρος και της συχνά αμφισβητούμενης ταξικής τους ισχύος στο εσωτερικό της χώρας, επιλέγουν να διαβάζουν τις παγκόσμιες εξελίξεις ως παρακολούθημα της Αμερικάνικης πολιτικής. Προσφέρουν χωρίς χρονικά και γεωγραφικά όρια στρατιωτικές βάσεις στο ΝΑΤΟ …διαφημίζοντας (ο σημερινός πρωθυπουργός κατά την ομιλία του στο Αμερικανικό κογκρέσο) ότι η απόσταση της βάσης της Αλεξανδρούπολης από την Ουκρανία είναι 500 χιλιόμετρα…βάζει κάτω από το χαλί ότι και η αντίστροφη διαδρομή πάλι 500 χιλιόμετρα είναι. Πρωτοστατούν κυβέρνηση και αντιπολίτευση στην επιβολή οικονομικών και πολιτικών κυρώσεων στους αντιπάλους των Αμερικανών. Ακολουθούν άβουλα την αντίστοιχη διολίσθηση της ΕΕ και υπερηφανεύονται ότι έτσι κατακτούν νέα ανώτερα επίπεδα Ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Ο προηγούμενος Έλληνας πρωθυπουργός Α. Τσίπρας…ανακαλύπτει όταν επισκέπτεται τον Ντ. Τραμπ στις ΗΠΑ ότι «Η προσέγγισή του στα πράγματα και ο τρόπος που αντιμετωπίζει την πολιτική μπορεί να μοιάζει διαβολικός αλλά είναι για καλό». Ο σημερινός πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης ευχαριστεί τον Τζο Μπάιντεν ο οποίος τον υποδέχεται φορώντας γραβάτα με την Ελληνική σημαία και του εξηγεί ότι κάπως έτσι, όταν ήταν βουλευτής στο Ντέλαγουερ έπαιρνε το 92% των ψήφων της ελληνοαμερικανικής κοινότητας και για αυτό του είχαν δώσει το παρατσούκλι «Μπαϊντενόπουλος»! Ανθρώπινες φιλοφρονήσεις θα μπορούσε να πει κάποιος. Δυστυχώς όμως για τη χώρα μας οι «διαβολικές πολιτικές» και ο «γραβατωμένος» τρόπος αντιμετώπισης των λαών είναι η ιστορική αλήθεια. Μια πικρή αλήθεια, που συνοδεύεται από τη σύγκριση των επαναστατών του Μεσολογγίου με τους φασίστες των ταγμάτων του Αζόφ. Σε αυτό το πλαίσιο η κεντρική θέση του Έλληνα πρωθυπουργού κατά την ομιλία του στο κογκρέσο ότι: «Η Ελλάδα πάντα τείνει χείρα φιλίας στους γείτονες της, όμως μόνο ένα πλαίσιο υπάρχει για την επίλυση των διαφορών μας με τους γείτονες, αυτό του διεθνούς δικαίου. Δεν θα ανεχθούμε παραβιάσεις της κυριαρχίας μας και τις υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά, οι οποίες πρέπει να πάψουν άμεσα. Σας ζητώ να λάβετε υπόψη σας τον κίνδυνο αστάθειας στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ όταν λαμβάνετε αποφάσεις για την προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού στην περιοχή» αιωρείται στο πολιτικό κενό. Οι Τουρκικές υπερπτήσεις στο Αιγαίο είναι χρόνια τώρα καθεστώς και συνέβαιναν και την ώρα όπου ο Κ. Μητσοτάκης δήλωνε χειροκροτούμενος ότι δεν τις ανεχόμαστε. Τι χειροκροτούσαν άραγε; Η επίκληση του διεθνούς δικαίου σε μια ιστορική περίοδο που βρίσκονται σε παγκόσμια βίαιη αναθεώρηση τα γεωπολιτικά δεδομένα ως αποτέλεσμα αλλαγής συσχετισμών δυνάμεων, δεν επαρκεί ως ορθολογική και αποτελεσματική πολιτική συμπεριφορά. Σήμερα μόλις (19-5) ο Κύπριος πρόεδρος Αναστασιάδης δείχνει να χάνει δημόσια την εμπιστοσύνη του στους υπερασπιστές του διεθνούς δικαίου. Για τις Τουρκικές προκλήσεις στη κατεχόμενη Αμμόχωστο δηλώνει: «Θα προβούμε στα δέοντα διαβήματα προς όσους σήμερα φαίνονται να είναι οι προασπιστές του Διεθνούς Δικαίου» Και η Αμερικανική πολιτική στην περιοχή. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τις συμπεριφορές των ΗΠΑ απέναντι στους «συμμάχους» τους σε όλο τον πλανήτη για να οδηγηθεί στα εγκυρότερα συμπεράσματα για αυτά που αναμένεται να συμβούν στη περιοχή. Όποιος δυσκολεύεται ας ρωτήσει τους Κύπριους. Ας μελετήσει την πορεία που θα είχε το Κυπριακό ζήτημα χωρίς τα επανειλημμένα Σοβιετικά και Ρωσικά βέτο στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, απέναντι στις Τουρκικές αξιώσεις με την συνεπικουρία των Αμερικανών. Αν ακόμη συνεχίσει να αισθάνεται φίλο - Αμερικάνος ας αναλογιστεί τις ημέρες …παράκρουσης που διάγει η Ευρωπαϊκή ηγεσία. Ο Ντράγκι ας πούμε, ο Ιταλός πρωθυπουργός εκτίμησε την αξία της ελευθερίας με αυτήν της λειτουργίας των κλιματιστικών. Οι ΗΠΑ αντιλαμβάνονται το σύνολο της περιοχής ως χώρο όχι ως γεωγραφική περιοχή η οποία κατοικείται από λαούς με διαφορετικούς πολιτισμούς. Ο «χώρος» που αντιλαμβάνονται οι Αμερικανοί είναι κενός από ανθρώπους, υπάρχουν μόνο τα συμφέροντα των εταιριών τους. Είναι «χώρος» όπου το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα πουλάει όπλα, οι φαρμακευτικές εταιρίες τα φάρμακά τους, οι επενδυτικές εταιρίες βρίσκουν φτηνό εργατικό δυναμικό … και κυρίως αποτελούν γεωγραφικά και πολιτικά εφαλτήριο για τη κυριαρχία τους απέναντι στη Ρωσία και στην Κίνα. Ο λαϊκός παράγοντας Ο μέγιστος σε δύναμη αντίπαλος των μικρο- μέγα- αστικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στην περιοχή είναι ο λαϊκός παράγοντας. Την ώρα λοιπόν που ο Έλληνας πρωθυπουργός με τυμπανοκρουσίες επισκεπτόταν τις ΗΠΑ, δύο άλλοι Έλληνες εξέφραζαν στην Τουρκία μαζί με Τούρκους συναδέλφους τους μιαν άλλη άποψη για τον κόσμο και τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Πιστοποίησαν με αυθόρμητο τρόπο την ύπαρξη του άλλου πόλου απέναντι στις κρατικές ανταγωνιστικές πολιτικές των χωρών τους. Απέναντι σε αυτή τη λαϊκή εκδοχή των Ελληνοτουρκικών σχέσεων βρίσκονται οι απόψεις των αστικών ηγεσιών των δύο χωρών. Η λαϊκή εκδοχή Η καλύτερη λοιπόν απάντηση από τη σκοπιά των λαών, στην επίσκεψη και στις δηλώσεις του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, βρίσκεται εντός της δήλωσης του Έλληνα διεθνή ποδοσφαιριστή Μανώλη Σιώπη ο οποίος αγωνίζεται μαζί με τον Τάσο Μπακασέτα στην Τουρκική ομάδα Τραμπζονσπόρ, η οποία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στη χώρα της. «Ζούμε σε μια εποχή πολέμου, συγκρούσεων και ρατσισμού. Με αυτή την εικόνα θέλω να δείξω ότι ο αθλητισμός φέρνει τους ανθρώπους κοντά. Ζω στην Τουρκία για τρία χρόνια και έχω εισπράξει ατελείωτη αγάπη από τον λαό της Τουρκίας. Δεν έχουμε διαφορές, ελπίζω σε καλύτερες μέρες χωρίς μίσος, διχόνοια και εχθρότητα. Είμαστε όλοι άνθρωποι και πρέπει να προχωράμε στη ζωή μας με αγάπη και χαμόγελο. Είμαι πολύ χαρούμενος που πανηγυρίζω το τρόπαιο με τους Τούρκους αδερφούς μου». Η εικόνα των Ελλήνων και Τούρκων ποδοσφαιριστών να κρατούν αγκαλιασμένοι την Ελληνική και Τουρκική σημαία είναι η απάντηση στην εικόνα του Αμερικάνικου κογκρέσου να χειροκροτεί τους όρκους πίστης του Έλληνα πρωθυπουργού στην βίαιη προώθηση της Νατοϊκής αντίληψης για τη συνεργασία των λαών.
Ο διεθνής μέσος ποζάρει μαζί με τον Τάσο Μπακασέτα κρατώντας την τουρκική σημαία, δίπλα σε δύο Τούρκους συμπαίκτες τους στην Τραμπζονσπόρ που κρατούν την ελληνική σημαία. Αυτός είναι ο λαϊκός παράγοντας ο οποίος εκδηλώνεται αιφνίδια, απρογραμμάτιστα, απροσδόκητα με τη μορφή της άμπωτης και της πλημμυρίδας και υπογραμμίζει τη δυναμική που μπορούν να αποκτήσουν οι οργανωμένες λαϊκές αντιδράσεις. Δρα κόντρα στη ψευδή πραγματικότητα που διαμορφώνουν τα δελτία ειδήσεων των ΜΜΕ και δύναται να αποτελέσει ισχυρή δύναμη πολιτικής αντιπαράθεσης στις Νατοϊκές επιδιώξεις στην περιοχή. Στο δρόμο για μια ειρηνική παγκόσμια αντιηγεμονική και αμεσοδημοκρατική κοινωνική επανάσταση25/5/2022 Γράφει ο Κώστας Λάμπος
claslessdemocracy@gmail.com, http://www.classlessdemocracy.blogspot.com, «Ν’ αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω». Νίκος Κζαντζάκης Όταν οι λεγόμενες ‘Μεγάλες Δυνάμεις’, μετά τον 2ο μεγάλο παγκόσμιο καταστροφικό πόλεμο, υποκριτικά υπόσχονταν, θανάσιμα ανταγωνιζόμενες, διαρκή ειρήνη και κοινωνική ευημερία θεμελιωμένη πάνω στην λεηλασία του πλανήτη και των χωρών του Νότου και της καπιταλιστικής Περιφέρειας, στην περιθωριοποίηση και στην άγρια εκμετάλλευση των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού και στους ασύδοτους πολεμικούς εξοπλισμούς, τότε η λαβωμένη Ευρώπη και η ανθρωπότητα θα έπρεπε να προβληματιστούν για το κατά πόσο θα έπρεπε να εμπιστευτούν το μέλλον τους στους επίδοξους ηγεμόνες του πλανήτη. Όταν ο Αμερικανισμός[1] με την διαχρονικά μεροληπτική και συνεπώς καταχρηστική ενεργοποίηση όλων των διεθνών οργανισμών, υποτάσσει, εδώ και δεκαετίες, οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά και ιδεολογικά με την άμεση και έμμεση βία του δολαρίου και του ΝΑΤΟ ολόκληρη τη Δύση στα ιμπεριαλιστικά σχέδιά του, υπονομεύοντας τον υφιστάμενο πολυπολικό κόσμο με διακηρυγμένο, μέσω του προφήτη της παγκοσμιοποίησης, τον Sbignew Brzezinsky, σκοπό την αποκλειστική παγκόσμια ηγεμονία του, η Ευρώπη και η ανθρωπότητα θα έπρεπε να ανησυχούν σοβαρά και να επεξεργάζονται εναλλακτικές λύσεις για το μέλλον, γιατί διαφορετικά στο καταστροφικό παιχνίδι θα έμπαιναν, όπως και συνέβη και νέοι ‘προφήτες της αποκάλυψης’ και διεκδικητές της παγκόσμιας ηγεμονίας. Σήμερα που ο μανιακός αμερικανισμός βλέπει και δημιουργεί παντού πραγματικούς και φανταστικούς εχθρούς, καταπατά συμφωνίες, ισοπεδώνει οικονομίες, πολιτισμούς και χώρες ολόκληρες και αναθεωρεί μονομερώς και βίαια διεθνείς συνθήκες σπέρνοντας παντού βάσεις θαΝΑΤΟυ και πολέμους με ‘πρόθυμους’ και αχυράνθρωπους, με σκοπό την μονοκρατορία του. Ο εφιάλτης του αμερικανισμού που στην τρέχουσα περίοδο καλύπτεται ιδεολογικά από τις θεωρητικές ανοησίες του ‘Μαντείου του Davos’ με πρωθιερέα τον Klaus Swab και δεξιό ιεροψάλτη τον πολύ Γιουβάλ Νώαχ Χαράρι, που προδιαγράφει την ιστορία του μέλλοντος μέσω της ‘μεγάλης επανεκκίνησης’ του καπιταλισμού, η Ευρώπη και η ολόκληρη η δετική ανθρωπότητα με την έννοια των αυτόνομων, ανεξάρτητων και αυτοδιεθυνόμενων κοινωνικών και πολυεθνικών, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση[2], οντοτήτων έχουν αφιονισμένες παραδοθεί στον αμερικανισμό. Αυτό όμως δεν σήμαινε κατά καμία έννοια ότι το ίδιο θα έκανε και η άμεσα απειλούμενη Ρωσία, ή και η Ανατολή και κυρίως η Ασία, που κι’ αυτή αισθάνεται στο σβέρκο της την ανάσα του αμερικανισμού, του ‘πολιτισμού του θανάτου’, όπως χαρακτηρίζει τον αμερικανισμό ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Jeremy Rifkin. Πάνω σ’ αυτή την δυστοπική πραγματικότητα των μεγάλων καπιταλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών συσσωρεύτηκαν τόσα όπλα και συστήματα μαζικής καταστροφής που μπορούν να καταστρέψουν τον πλανήτη χιλιάδες φορές, ενώ ημείς φερόμαστε ως χάνοι θεατές. Το μεγάλο κακό έρχεται ολοταχώς, μέσω Ουκρανίας[3], και η τύχη της ανθρωπότητας και του πλανήτη εξαρτώνται από την εκρηκτική αφύπνιση των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού με στόχο την οριστική και ριζική, αλλά δημιουργική καταστροφή όλων των θεσμών και των δομών που προκαλούν ακραίες κοινωνικές ανισότητες και καταστρέφουν την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της. Ο παραπλανητικά λεγόμενος ‘πόλεμος του Πούτιν’, στην ουσία δεν είναι παρά ένας πόλεμος μεταξύ του δυτικού και του ανατολικού καπιταλισμού για τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας και κατά συνέπεια της ανθρωπότητας. Το γεγονός πως οι δυτικοί ισχυρίζονται ότι πολεμούν τον αυταρχισμό για τη σωτηρία της δημοκρατίας αποτελεί μέγιστη απάτη, γιατί τι σόι δημοκρατία είναι αυτή που οι ακραίες κοινωνικές ανισότητες οδηγούν, κατά την μη κυβερνητική οργάνωση Oxfam και σύμφωνα με επίσημα στοιχείο του ΟΗΕ ώστε «ένα εκατομμύριο άνθρωποι να βυθίζονται στην ακραία φτώχεια κάθε ώρα που περνά», για να μπορεί το 1% να λεηλατεί τις ζωές του 99% των πολιτών της; Το ίδιο απατηλός, αν και περισσότερο λογικοφανής, είναι και ο ισχυρισμός των ανατολικών, ότι πρόκειται για τον ‘πόλεμο του Μπάιντεν’, της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου και του αμερικανισμού, στον οποίο αντιστέκονται με στόχο να διατηρήσουν τον πολυπολικό κόσμο της ειρήνης και της προόδου, στον οποίο όμως την εξουσία ασκούν οι οικονομικά και πολιτικά κυρίαρχες ελίτ με τις κοινωνίες στο περιθώριο. Μετά από αυτά το λίγα, που ορίζουν το πανανθρώπινο Γίγνεσθαι και γκριζάρουν το μέλλον, καταντάει γελοία η στράτευση ή ακόμα και η απλή τοποθέτηση του καθενός μας υπέρ του ενός και κατά του άλλου, με την ψευδαίσθηση πως έτσι ‘βρίσκεται από την σωστή πλευρά της ιστορίας’, όπως ισχυρίζεται ο μικρός και λίγος Μητσοτάκης, που όσοι σχεδιάζουν κυβερνήσεις κατάφεραν να έχει την τύχη ως μονόφθαλμος να κυβερνά τυφλούς, κωφούς και άλαλους δεξιούς, κεντρώους, σοσιαλδημοκράτες και τριτοδιεθνιστές δούλους ‘θείων σκιάχτρων’ και πέντε-έξι ντόπιων αφεντάδων που λειτουργούν ως υπεργολάβοι του αμερικανισμού. Περισσότερο αξιολύπητοι είναι όσοι διαγκωνιζόμενοι, που ενώ γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει, σπρώχνονται στους προθάλαμους εφημερίδων, ιστοσελίδων, κομμάτων, μεγαλοπαραγόντων και πρεσβειών για να καταδικάσουν τον ‘πόλεμο του Πούτιν’, να αποθεώσουν τον αχυράνθρωπο Ζελένσκι που έσυρε την Ουκρανία στην καταστροφή, επειδή το αμερικανοΝΑΤΟϊκό κατεστημένο αποφάσισε να παγιδεύσει την Ρωσία στις πεδιάδες της Ουκρανίας[4], με την ελπίδα ότι θα την νικήσει, ή τουλάχιστον να την αποδυναμώσει για να σχεδιάσει την επόμενη κίνησή του απέναντι στην Κίνα, στην Ασία και στην Ανατολή. Το φαινόμενο να χειροκροτούν όρθιοι, οι διάφοροι εθνοπατέρες στα διάφορα κοινοβούλια της Δύσης, ένα ανθρωπάκι δέσμιο του Δεξιού Τομέα και των νεοναζί του Αζόφ, υποχρεώνοντάς το να βγαίνει σε παγκόσμια θέα με τον σιδηρούν σταυρό, το σύμβολο των SS, αποτελεί ύψιστη ύβρι κατά των εβδομήντα και πλέον εκατομμυρίων αγωνιστών και αμάχων που έδωσαν τη ζωή τους για να αποτραπεί το ‘Τρίτο Ράιχ των χιλίων ετών’, αλλά και ντροπή για ολόκληρη την ανθρωπότητα που άφησε τα πράγματα να εξελιχθούν μέχρι αυτό το σημείο, όπου το κεφάλαιο και οι ίδιες δυνάμεις στρώνουν τον δρόμο για ένα τέταρτο Ράιχ με τη μορφή του αμερικανικού ηγεμονισμού. Απέναντι σε αυτές τις δρομολογημένες εξελίξεις υπάρχει μόνο μια δύναμη που μπορεί να σταθεί και να τις ακυρώσει και αυτή δεν είναι άλλη από εμάς τους ίδιους τους πολίτες, που ως δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού πρέπει να μετακινηθούμε από τη θέση του αντικειμένου εκμετάλλευσης από το κεφάλαιο, δυτικό ή ανατολικό, της ελεύθερης τάχα αγοράς, ή της κρατικομονοπωλιακής μορφής του, στην θέση του υποκειμένου της ιστορίας, που σημαίνει ότι αρνούμαστε να μας κυβερνούν ερπετά και άρπαγες, γιατί με τους διαχρονικούς αγώνες μας έχουμε δημιουργήσει όλες τις υλικές, πνευματικές, επιστημονικές και τεχνολογικές προϋποθέσεις για να μπορούμε να αυτοκυβερννιώμαστε σε συνθήκες κοινωνικής ισότητας, με τη μορφή της άμεσης δημοκρατίας[5] και τις αρχές και τις αξίες του αταξικού ανθρωπισμού[6]. Για να συμβεί όμως αυτό είναι αναγκαίο να ξεβολευτούμε και να σηκωθούμε από τον καναπέ που μας κοιμίζει με τα πνευματικά σκουπίδια που μας σερβίρει το κεφάλαιο και οι υπάλληλοί του, μέσω των ΜΜΕ και να ξεκινήσουμε μια επανάσταση ενάντια στα στερεότυπα που έχουν φυτέψει στο μυαλό μας, να σκεφτούμε και να συσκεφτούμε με τους γύρω μας, μέτρα, μέσα και τρόπους που θα μας κάνουν να κερδίσουμε τον αυτοσεβασμό και την αυτοπεποίθησή μας, για να μπορέσουμε να οραματιστούμε και όλοι μαζί ενωμένοι να αγωνιστούμε για έναν καλύτερο κόσμο[7]. Να αγωνιστούμε με τα μυαλά μας, που όταν απαλλαγούν από τους σκοταδιστικούς μύθους[8] και τις εξουσιαστικές ιδεολογίες καμιά προπαγάνδα, κανένα ψέμα και κανένα όπλο δεν μπορεί να τα νικήσει. Ξέρω και καθημερινά ακούω εκφράσεις, ‘τι να κάνω εγώ;’ ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη’, ‘είμαστε λίγοι, οι πολλοί δεν καταλαβαίνουν’, ‘μπορείς να τα βάλεις με τους ισχυρούς;’ Και τόσα άλλα δείγματα πνευματικής αδράνειας, δουλείας και ηττοπάθειας, που όμως αν δεν λέγονται λόγω άγνοιας, αποτελούν άλλοθι που παραπέμπει στην κουτοπονηριά που ο φορέας τους θέλει να ωφεληθεί από τον αγώνα των άλλων. Τόσο η ιστορία όσο και η Φύση διδάσκουν πως οι λίγοι μπορούν να γίνουν πολλοί όταν συμφωνήσουν για το καλό όλων και την αποτροπή εξελίξεων που θα βλάψουν όλους, όπως ακριβώς οι σταγόνες γίνονται ρυάκια, ρέματα, παραπόταμοι και ορμητικά ποτάμια που στον ρου τους καταστρέφουν κάθε εμπόδιο μέχρι να φτάσουν στην θάλασσα και στον Ωκεανό. Αυτό, για το οποίο ο καθένας μας καταδικάζει την κυβέρνηση, το κεφάλαιο, το σύστημα ή την ‘μοίρα του’, σχετίζεται με την ανισότητα, την αδικία, την ανηθικότητα ανθρώπων και θεσμών, μπορεί επεξεργασμένο συλλογικά και υπεύθυνα να αποκαλύψει την συνολική ανηθικότητα του καπιταλιστικού συστήματος και όσων το υπηρετούν και στο βαθμό που θα γίνει κοινή πεποίθηση, κοινωνική συνείδηση της πλειονότητας των κοινωνιών στον ίδιο βαθμό θα εκφραστεί κάποια στιγμή και ως απόφαση αλλαγής του τρόπου της κοινωνικής συμβίωσης, από αυτόν που στηρίζεται στην ατομική ιδιοκτησία[9] πάνω στα μέσα παραγωγής που μας χωρίζει για το συμφέρον του 1% σε εκείνον που θα μας ενώνει στη βάση ‘από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του’. Η απλή Λογική των αγώνων και η εμπειρία των αιώνων μπορούν να μετασχηματιστούν στην δύναμη που θα μπορέσει ως παγκόσμια ειρηνική κοινωνική αντιηγεμονική και αμεσοδημοκρατική επανάσταση, να μετατρέψει αναίμακτα και ειρηνικά την ανισότητα 1%>99% στη μορφή της εξίσωση 99%=100%-1%. Σε αυτή την κρίσιμη καμπή της ιστορίας της ανθρωπότητας οι λαοί της Ευρώπης[10] μπορούν και πρέπει να διαδραματίσουν καταλυτικό ρόλο που θα συμβάλει στην αλυσιδωτή πνευματική αντίδραση και επαναστατικοποίηση ολόκληρης της εργαζόμενης ανθρωπότητας κατά του ηγεμονισμού και υπέρ της αυτοδιεύθυνσης των κοινωνιών σε τοπικό, εθνικό και οικουμενικό επίπεδο. Οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, είναι τώρα η ώρα τους να κλείσουν τα αυτιά τους στις σειρήνες του δυτικού και του ανατολικού ηγεμονισμού και να βγουν αποφασισμένες στους δρόμους, στις πλατείες, στους χώρους δουλειάς, εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας και ως σύγχρονες ‘Εκκλησίες του Δήμου’ και της Άμεσης Δημοκρατίας αρθρωμένες σε μια ενιαία και αδιαίρετη παγκόσμια ουμανιστική επανάσταση, για να ματαιώσουν τώρα τα ηγεμονικά σχέδια του κεφαλαίου, όλων των εκδοχών, μια για πάντα και παντού. [1] Λάμπος Κώστας, Αμερικανισμός και Παγκοσμιοποίηση. Οικονομία του Φόβου και της Παρακμής, Παπαζήσης, Αθήνα 2009. [2] Λάμπος Κώστας, Χωρίς Ευρωπαϊκή Ταυτότητα δεν υπάρχει μέλλον για την Ευρώπη,https://www.blogger.com/blog/post/edit/5909381204985884097/4097544794604472655 1 [3] Λάμπος Κώστας, Πόλεμος και πολιτική στον 21ο αιώνα, https://www.blogger.com/blog/post/edit/5909381204985884097/955452506224115095 [4] Λάμπος Κώστας, Αιτιολογώντας τον πόλεμο μεταξύ Αμερικής-Δύσης και Ρωσίας-Ανατολής,https://www.blogger.com/blog/post/edit/5909381204985884097/9187125630183701051 [5] Λάμπος Κώστας, Άμεση Δημοκρατία και Αταξική Κοινωνία. Η μεγάλη πορεία της ανθρωπότητας προς την κοινωνική ισότητα και τον Ουμανισμό, ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη 2012. [6] Lampos Kostas, Social in/Equality and Classless Humanism, On Time Books, London 2021. [7] Λάμπος Κώστας, Μερικές σκέψεις για μια οικονομία της ισότητας και της ελευθερίας, στο συλλογικό: Ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός. Να θεμελιώσουμε τον πολιτισμό της κοινωνικής ισότητας, ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2020. [8] Λάμπος Κώστας, Θεός και Κεφάλαιο. Δοκίμιο για τη σχέση μεταξύ θρησκείας και εξουσίας, ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2015. [9] Λάμπος Κώστας, Η γέννηση και ο θάνατος της ατομικής ιδιοκτησίας. Η ατομική ιδιοκτησία ως μήτρα βίας, εξουσίας, ανισότητας, εγκληματικότητας, σκοταδισμού και ανηθικότητας, ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2017. [10] Λάμπος Κώστας, Η Ευρώπη στη δίνη της κρίσης Μεταξύ Ανατολής και Δύσης, https://www.blogger.com/blog/post/edit/5909381204985884097/723267917289500673 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Πρόταση για κινητοποίηση Η Περιβαλλοντική Πρωτοβουλία Μαγνησίας (ΠΠΜ) καλεί τους πολίτες και τους φορείς της περιοχής μας, που ενδιαφέρονται για συνδιοργάνωση κινητοποίησης, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος (5η Ιουνίου), σε συνάντηση στο θεατράκι του Αναύρου αύριο Τετάρτη 25 Μαΐου 2022 στις 6.30 το απόγευμα. Η πρόταση αφορά στην πραγματοποίηση πορείας από το Βόλο μέχρι τα Πευκάκια ενάντια στην κατασκευή εγκαταστάσεων LNG στο λιμάνι του Βόλου (περιοχή Πευκάκια), στην καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ, στην κατασκευή εργοστασίου παραγωγής SRF από το Δήμο Βόλου και στην ατμοσφαιρική ρύπανση της πόλης. Η ακριβής ημερομηνία της κινητοποίησης, η προετοιμασία της, τα οργανωτικά ζητήματα και οι άλλες λεπτομέρειες θα συζητηθούν και θα συναποφασιστούν στην αυριανή συνάντηση. ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Λίτσα Στεργιοπούλου Κώστας Βολιώτης Αυτήν την Τετάρτη 20:00 η συνέλευση των Ενεργών Πολιτών Ενεργοί Πολίτες Βόλου Οι Ενεργοί Πολίτες Βόλου καλούν τους Βολιώτες και τις Βολιώτισσες σε συνέλευση αυτήν την Τετάρτη 25 Μαΐου 2022 στο θεατράκι του Αναύρου στις 20:00. Μετά από ένα επιτυχημένο διήμερο με τους Support Earth όπου μεταδόθηκε το μήνυμα της αντίστασης στην καταδυνάστευση του περιβάλλοντος και μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού που επιδεικτικά αγνόησε τους πολίτες και τα αιτήματά τους πρέπει να συζητήσουμε για την ανασυγκρότηση του κινήματος που θα απαιτήσει να σταματήσει η καύση σκουπιδιών, θα διεκδικήσει ποιοτικότερο νερό και θα απαιτήσει περισσότερους ελεύθερους χώρους. Είναι ανάγκη για ουσιαστική διαχείριση των σκουπιδιών, με επανάχρηση και ανακύκλωση. Αντ’ αυτού ο Δήμος Βόλου αψηφώντας την φωνή μας και την υγεία μας, προχωρά στην κατασκευή του εργοστασίου των 42 εκατομμυρίων που θα πακετάρει τα σκουπίδια μας και θα τα στέλνει στην τσιμεντοβιομηχανία. Επιπλέον η πόλη μας μπαίνει στον σχεδιασμό προμήθειας υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) το οποίο θα ξεφορτώνεται λίγα μέτρα από την παραλία στα Πευκάκια. Φυσικά χωρίς καμία διαβούλευση ή ενημέρωση του λαού του Βόλου για τις επιπτώσεις που θα επιφέρουν όλα αυτά. Ελάτε να συζητήσουμε τον τρόπο που θα απαλλαγούμε από όλα αυτά. Ήδη έχουν δημιουργηθεί ομάδες εργασίας που θα ασχοληθούν με αυτά τα θέματα και σας καλούμε να συμμετάσχετε με τη γνώμη σας και την ενεργή παρουσία σας. Σας περιμένουμε όλες και όλους Η ΕυτοπίαΗ Ευτοπία ξεκίνησε να υπάρχει από τον Μάρτη του 1999, αποτελώντας έναν εκδοτικό -κατ΄ αρχήν, αλλά όχι μόνο- κύκλο, ίσως τον «αρχαιότερο» πάνω στις αντιλήψεις του ελευθεριακού/συνομοσπονδιακού κοινοτισμού και της κοινωνικής οικολογίας σε διεθνές επίπεδο, με συνεχή παρουσία και δράση. Τότε, ξεκίνησε η κυκλοφορία της ομώνυμης περιοδικής έκδοσης (περιοδικό Ευτοπία), η οποία έως σήμερα αριθμεί 28 τεύχη. Από το 2003, η εκδοτική δραστηριότητα διευρύνθηκε, κυκλοφορώντας πάνω από 20 τίτλους βιβλίων πάνω σε διάφορα θέματα (π.χ. αναρχισμός, κοινωνική οικολογία, δικαιώματα ζώων, κοινωνική ιστορία, αυτονομία, εκπαίδευση, φεμινισμός κ.ά.). Από το 2007, ξεκίνησε η οργάνωση και λειτουργία της Βιβλιοθήκης της Ευτοπίας, συλλέγοντας έως σήμερα εκατοντάδες βιβλίων καθώς και ένα αξιόλογο αρχείο της ελευθεριακής σκέψης και των σύγχρονων αγώνων για την κοινωνική απελευθέρωση. Το καλοκαίρι του 2020, άρχισε να διοργανώνεται σε ετήσια βάση από την Ευτοπία, στην περιοχή των θεσσαλικών Αγράφων, το «Θερινό Εργαστήρι Κοινωνικής Οικολογίας», διευρύνοντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο τη μορφωτική της δραστηριότητα, πατώντας πάνω στα ίχνη σχεδόν πέντε δεκαετιών τώρα του Institute of Social Ecology, ιδρυτικό μέλος του οποίου υπήρξε ο Αμερικανός ελευθεριακός στοχαστής Murray Bookchin.
Τι χρειαζόμαστεΣήμερα, είμαστε έτοιμοι/ες για το επόμενο βήμα. Στόχος μας είναι πολύ άμεσα να διαμορφώσουμε ένα εστιακό σημείο στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο: 1) θα είναι χώρος διάθεσης, σε καθημερινή βάση, των εκδόσεών μας αλλά και άλλων εκδόσεων κυρίως οικολογικού χαρακτήρα και τοπικών/κοινωνικών/λαϊκών κινήσεων αγώνα, 2) θα καθιστά, σε καθημερινή βάση, προσβάσιμη τη συλλογή της Βιβλιοθήκης και του Αρχείου μας, και, το βασικότερο όλων, 3) φιλοδοξούμε να αποτελέσει ένα σημείο συνάντησης, αναφοράς και σύνδεσης ανθρώπων της ριζοσπαστικής οικολογικής δράσης και σκέψης και διαφόρων μορφών τοπικών αυτόνομων κοινοτήτων αγώνα. Η άμεση δημιουργία αυτού του εστιακού σημείου θα δώσει τη δύναμη στην Ευτοπία να διευρύνει τη δραστηριοποίησή της μέσα από ένα διαρκώς ζωντανό και ενεργό σημείο δράσης και προώθησης της εκδοτικής της παρουσίας, με σκοπό να ρίξει αγκύρια για νέα εστιακά σημεία δραστηριοποίησης και σε άλλες περιοχές της χώρας, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στην περαιτέρω θωράκισή τους από τα σχέδια άλωσης των μεγάλων ή μικρότερων εταιριών ενέργειας ή αγροβιομηχανίας και στη διαμόρφωση μιας άλλης κοινωνίας μέσα στην υπάρχουσα κοινωνία. Είναι κάτι απαραίτητο σε μια συνθήκη σαν τη σημερινή, όπου καλούμαστε να κάνουμε πράξη το «αδύνατο», για να αποφύγουμε το αδιανόητο. Η Ευτοπία χρειάζεται την έμπρακτη στήριξή σου/σας, ενισχύοντάς την οικονομικά, προκειμένου να προχωρήσουμε άμεσα στο οδήγημα της σχεδίας της σε πιο ανοιχτά νερά. Το ποσό που χρειαζόμαστε θα καλύψει κάποια ενοίκια και λειτουργικά έξοδα του καινούριου χώρου, μέχρι να μεγαλώσουμε τον κύκλο φίλων που θα στηρίζουν το χώρο. Ευτοπία Κύκλος δράσης για τον ελευθεριακό κοινοτισμό Το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς δημοσιεύει κείμενο των Θανάση Δεληγιάννη (ερευνητή στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος), Γιώργου Παπανικολάου (επίκουρου καθηγητή στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο) και Μαρίας Χαϊδοπούλου Βρυχέα (ερευνήτριας στο Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς) με τίτλο Για έναν προοδευτικό ψηφιακό και τεχνολογικό μετασχηματισμό.
Όπως σημειώνουν οι συγγραφείς “το κείμενο δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση μια ενδελεχή παρουσίαση και ανάλυση του συνόλου των ζητημάτων που αφορούν τον ψηφιακό και τεχνολογικό μετασχηματισμό. Αναφέρεται ενδεικτικά σε κάποια θέματα με κύριο στόχο να καταδείξει ότι το οικοσύστημα των νέων τεχνολογιών είναι εξαιρετικά πιο πολύμορφο από την εικόνα που παρουσιάζεται από τις κυρίαρχες αφηγήσεις και πρακτικές και πως υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι παραγωγής και κοινωνικής ενσωμάτωσης της τεχνολογίας που μπορούν να υπηρετήσουν το όραμα ενός προοδευτικού τεχνολογικού μετασχηματισμού. Ευελπιστούμε το κείμενο να συμβάλλει στην αναγκαία εμβάθυνση της συζήτησης και του προβληματισμού για την ψηφιακή πολιτική και τον τεχνολογικό μετασχηματισμό από τη θέση της αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων. Η συζήτηση ενώ φαντάζει τεχνοκρατική είναι βαθιά πολιτική“. Download (PDF, Unknown) περισσότερα |
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΕΜΠΑΣ
Επικοινωνία: gkolempas@gmail.com Αποανάπτυξη-Κοινοτισμός
Ομιλία του Γιώργου Κολέμπα για την "αποανάπτυξη και τον κοινοτισμό" στα μέλη του Τομέα Ενέργειας του ΜΕΡΑ25 Uni4sse – Ημερίδα: Τα παιδία Κ.Αλ.Ο. παίζει
https://open.tube/videos/watch/bf2fd4a2-0a89-46c2-a3fa-c69a5141a0f5?fbclid=IwAR0SDEErwdjE1xvCEalGyG15U7xjowCIOplDI7qL5N9DkJMIZhCHsmyDAro Ένα καταπληκτικό βίντεο για την σημερινή "καταναλωτική ευτυχία"
Pursuit of Happiness, The Rat Race - A Short Film Animation By Steve Cutts | World King:
https://www.youtube.com/watch?v=MZZz1XrNnO8 Το πρόταγμα της αποανάπτυξης και η επανανοηματοδότηση της ζωής ως ζητούμενο
https://www.youtube.com/watch?v=wactd4Y5Wk4&feature=youtu.be Αποανάπτυξη - Τοπικοποίηση - Κοινοτισμός
Θέατρο Ροές - 23 Οκτωβρίου 2018 Συζητούν: -Δημήτρης Αποστολάκης (Χαϊνης) -Γιώργος Κολέμπας -Δημήτρης Κορνάρος -Γιάννης Μπίλλας Δείτε το βίντεο: Διεθνής Συμμαχία για την Τοπικοποίηση-International Alliance for Localization (IAL)
Η Διεθνής Συμμαχία για τον Τοπικοποίηση (IAL) είναι ένα διαπολιτισμικό δίκτυο διανοούμενων, ακτιβιστών και ΜΚΟ αφιερωμένων στην διερεύνηση ριζικά νέων οραμάτων κοινωνικής εξέλιξης. Μέχρι τώρα έχουν συνευρεθεί άτομα και ομάδες από 58 διαφορετικές χώρες. https://www.localfutures.org/programs/global-to-local/international-alliance-localization/ ΠΑΓΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΤ ΧΑΝΙΩΝ: μια συζήτηση με τον Γιώργο Κολέμπα
Μια συζήτηση στα πλαίσια της εκδήλωσης: “Η Κοινωνική Οικονομία Αγαθό για Όλη την Κοινωνία”. Όλη η συζήτηση εδώ O συγγραφέας και βιοκαλλιεργητής Γιώργος Κολέμπας στον 958fm του ΡΣΜ ...
http://webtv.ert.gr/ert3/radiofonikes-sinentefxis/o-singrafeas-ke-viokalliergitis-giorgos-kolempas-ston-958fm-tou-rsm-tis-ert3/ Περιμπανού "Η Κοινωνική Οικονομία Αγαθό για Όλη την Κοινωνία"
ΕΔΩ ΕΡΤ3 - Θεματική συζήτηση : Αποανάπτυξη - Τοπικοποίηση:
https://www.youtube.com/watch?v=hTzh9DooEoU&feature=c4-overview&list=UUqrgAOkMe5fpHqeebbWI-3w Ο ανθρωπολογικός τύπος της αποανάπτυξης-τοπικοποίησης:
https://www.youtube.com/watch?v=unjCjXh8gNc |