1.Ζώντας μαζί αντί ο καθένας/μια μόνη

Η διαβίωση σε μια τέτοια κοινότητα έχει τα χαρακτηριστικά κοινοτικής ζωής που επωφελείται από ένα ισχυρό κοινωνικό δίκτυο εντός της ομάδας διαβίωσης. Οι κοινόχρηστοι χώροι κυρίως προσκαλούν για αυτό, αλλά συχνά και οι κοινές δραστηριότητες, είτε συζητήσεις για κοινού ενδιαφέροντος θέματα είναι αυτές, είτε για κοινές εργασίες στον κήπο, είτε για οργάνωση γιορτών και εκδρομών. Ωστόσο, θα μπορούν τα μέλη να αποσύρονται, αν το επιθυμούν. Αυτό θα τους επιτρέπει το δικό τους δωμάτιο ή σπιτάκι που θα διαθέτουν, με ταυτόχρονη πρόσβαση στους ομαδικούς χώρους, όταν το χρειάζονται.
Σε μια κοινότητα συμβίωσης ζουν μαζί ηλικιωμένοι που είτε έχουν ήδη συνταξιοδοτηθεί είτε πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν, αλλά και νέοι-ες που θα εργάζονται στις θέσεις εργασίας τις οποίες θα έχει δημιουργήσει η κοινότητα (π.χ.μαγείρου-σας για την κοινή κουζίνα, κηπουρού για τον κήπο ή τις καλλιέργειες μέρους της τροφής της κοινότητας, νοσοκόμου-ας για την καθημερινή φροντίδα υγείας όσων έχουν ανάγκη κ.λπ.). Το κίνητρο είναι ότι δεν θέλουν να ζήσουν μόνοι τους στα γηρατειά και επιθυμούν να συνεχίσουν να είναι κοινωνικοί και επικοινωνιακοί ή οικονομικό γιατί έχουν χαμηλές συντάξεις για να διατηρούν δικό τους σπίτι και δεν επιθυμούν να μπουν σε γηροκομείο.

2. Ενεργητική κοινότητα διαβίωσης
Λεγόμενη και ενεργητική κοινότητα διαβίωσης, απευθύνεται (αν και όχι αποκλειστικά σε δραστήριους ακόμα) ηλικιωμένους πολίτες, όπου σαν κάτοικοι ζουν μαζί αλλά και ανεξάρτητα και οργανώνουν τη ζωή τους χωρίς εξωτερική βοήθεια, αλλά με αλληλεγγύη μεταξύ τους και πιθανά με τη βοήθεια όσων από τη νέα γενιά θα αποφασίσουν να συμβιώσουν, ανταποδίδοντας στη στήριξη που θα απολαμβάνουν από την κοινότητα.
Στην ενεργητική κοινότητα ενηλικιωμένων μπορεί να υπάρχουν κυρίως ηλικίες 50 ετών και άνω. Οι περισσότεροι κάτοικοί της εξακολουθούν να είναι πολύ δραστήριοι και κάνουν πολλά μαζί. Μια τέτοια κοινότητα μπορεί να είναι και ένας συνδυασμός νέων οικογενειών και ηλικιωμένων πολιτών. Μπορεί πολλές γενιές να ζουν μαζί με στόχο τη συντροφικότητα, την αλληλεγγύη και αλληλοστήριξη (πολυγενεακή διαβίωση, λέγεται αυτό).
Οι κοινοί χώροι, όπως σάουνα, κοινόχρηστη κουζίνα, οι χώροι για χόμπι, πιθανό στούντιο ή εργαστήριο, ο ξενώνας, ενδεχομένως και κοινό σαλόνι, καθώς και οι χώροι του κήπου ή της καλλιέργειας μοιράζονται σύμφωνα με τους συμφωνημένους από τα μέλη κανόνες.
Μπορεί επίσης μια τέτοια κοινότητα να εξασφαλίζει ένα κοινό χώρο συνάντησης όπου τα μέλη μπορούν να συναντηθούν, να ανταλλάξουν και να στηρίξουν ο ένας τον άλλον, σε ένα φάσμα δραστηριοτήτων και υπηρεσιών που βασίζονται κυρίως στην αυτοβοήθεια ή την εθελοντική εργασία. Υπό αυτή την έννοια, συχνά μπορούν να συνδυάζουν τις υπηρεσίες των κοντινών κέντρων υγείας, των κέντρων ημερήσιας φροντίδας, ή κέντρων γυναικών και μητρότητας καθώς και απογευματινής απασχόλησης για παιδιά και των χώρων συνάντησης ηλικιωμένων-ΚΑΠΗ, για την παροχή υπηρεσιών μεταξύ των.
Το κοινό σημείο είναι ότι βασίζονται όλα αυτά στην επιθυμία να αναβιώσει η συντροφικότητα και η αλληλοϋποστήριξη μεταξύ νέων και ηλικιωμένων. Ο όρος που χρησιμοποιείται με αυτόν τον τρόπο αντιτίθεται σκόπιμα σε μορφές σύγκρουσης γενεών. Τα μέλη συχνά αναλαμβάνουν οι ίδιοι καθήκοντα και έτσι συμβάλλουν σημαντικά στην ομαδική συμβίωση.

3.Νομικές προϋποθέσεις
Κατά τη δημιουργία μιας τέτοιας κοινότητας, υπάρχουν ορισμένα νομικά προβλήματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Πάνω απ' όλα, είναι σημαντικοί οι σαφείς και προσυμφωνημένοι κανονισμοί της κοινότητας. Αυτό περιλαμβάνει και διάφορες συμβάσεις και συμφωνίες με τρίτους, όπως η πιθανή σύμβαση μίσθωσης υπαρχόντων κτιρίων ή η σύμβαση με εργολάβο, μηχανικό και αρχιτέκτονα στην περίπτωση κατασκευής νέων κτιρίων . Στην πρώτη περίπτωση μπορεί να θεωρηθεί σκόπιμο κάθε κάτοικος να συνάπτει ξεχωριστή σύμβαση μίσθωσης με τον ιδιοκτήτη. Έτσι αποφεύγονται τα προβλήματα όταν οι κάτοικοι φεύγουν από την κοινότητα ή μετακομίζουν.
Όσοι αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία να δημιουργήσουν από την αρχή μια τέτοια κοινότητα, θα χρειασθεί να ετοιμάσουν ένα λεπτομερές σχέδιο λειτουργίας της που θα αφορά: τους κανόνες συμβίωσης, τα οικονομικά της, τα αντίστοιχα νομικά ζητήματα.
Στην περίπτωση που θα δημιουργήσει και θέσεις εργασίας, θα πρέπει να προσδιορίζονται με σύμβαση τα καθήκοντα των εργαζομένων(π.χ. μάγειρου, κηπουρού ή νοσοκόμου) ή της υπηρεσίας υγειονομικής φροντίδας, πέραν όσων προσφέρονται εθελοντικά. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τον/ην εργαζόμενο/η με νοσηλευτική δραστηριότητα, ή αναλαμβάνει τη φροντίδα σε διάφορους τομείς όπως τα διοικητικά και οικιακά καθήκοντα. Για το σκοπό αυτό, τα πρόσωπα αυτά θα πρέπει να οριστούν από κοινού από τους κατοίκους της συμβίωσης. Χρειάζεται επίσης σύμβαση με τις κοινωνικές υπηρεσίες, έτσι ώστε η Κοινότητα να δικαιούται  την αντίστοιχη κοινωνική υπηρεσία.
Μπορεί και ένας/μια συγγενής κάποιου μέλους της κοινότητας να μετακομίσει στη κοινότητα διαβίωσης και να παρέχει υπηρεσίες φροντίδας. Η σύμβαση μίσθωσης που συνάπτει με τον πάροχο των κτιριακών εγκαταστάσεων θα πρέπει να υπόκειται στις ίδιες απαιτήσεις.
Θα πρέπει επίσης να εξασφαλίζεται και η πλήρης ενδονοσοκομειακή περίθαλψη των μελών, όταν θα είναι αναγκαίο. Εάν υπάρχει ανάγκη για περίθαλψη, μπορεί να ανατεθεί σε μια υπηρεσία εξωτερικής περίθαλψης η φροντίδα των ενοίκων της κοινότητας με απευθείας συνεννόηση με το ή τα αρμόδια ταμεία ασφάλισης-περίθαλψης
Επιπλέον, οι συγκάτοικοι της Κοινότητας θα πρέπει να ορίσουν από κοινού και κάποιον-εργαζόμενο ή μέλος της-που θα τους εκπροσωπεί προς τρίτους. Ο εκπρόσωπος αυτός μπορεί επίσης να υποστηρίζει την Κοινότητα με γενικές δραστηριότητες φροντίδας, διοίκησης και καθαριότητας.

4.Ενοίκιο ή αγορά;
Υπάρχουν δύο επιλογές για τη μετακόμιση σε μια κοινότητα συμβίωσης: ενοικίαση ή αγορά. Το ποια επιλογή είναι η καλύτερη εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Αυτό περιλαμβάνει τις προσωπικές προτιμήσεις των ήδη αποφασισμένων μελών, όσον αφορά τη βάση της κοινότητας και κυρίως την επιθυμητή τοποθεσία.
Αν υπάρχουν προσφερόμενες από κάποιον πάροχο κατάλληλες επιθυμητές εγκαταστάσεις, σε επιθυμητή τοποθεσία, τότε προχωρά σε συμβάσεις ενοικίασης. Αν δεν υπάρχουν τέτοια προσφορά και θα πρέπει από την αρχή να κατασκευασθούν π.χ. τα αυτόνομα σπιτάκια και οι κοινοί χώροι της κοινότητας, τότε τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για την «πρωτοβουλία δημιουργίας της Κοινότητας». Θα πρέπει να εξασφαλισθεί η κοινή ιδιοκτησία(συνιδιοκτησία) του οικοπέδου ή του κτήματος που θα γίνει η εγκατάσταση και στη συνέχεια η οργάνωση της κατασκευής των χώρων.
Σε αυτή την περίπτωση, υπάρχουν δύο εκδοχές: 1) κατασκευάζονται με συλλογική ευθύνη και «κοινό ταμείο»(από τα ποσά των μερίδων που θα καταβάλει το κάθε μέλος)- καθώς και με επιδίωξη εξωτερικής χρηματοδότησης από κάποιο κοινωνικό πρόγραμμα- οι παρόμοιοι ατομικοί και κοινοί χώροι με προαποφασισμένη από κοινού μέθοδο(π.χ. cob ή «τροχοβίλες» ή προκατασκευασμένα σπιτάκια). 2. Το κάθε μέλος, ανάλογα τους πόρους που διαθέτει κατασκευάζει το «δικό του» σπιτάκι με τις προδιαγραφές που προτιμά και απομένει η συλλογική απόφαση για το είδος, τη μέθοδο και τον αριθμό των κοινών δομών που θα κατασκευασθούν.
​
5.Τα πρώτα βήματα
Η ομάδα πρωτοβουλίας που αναλαμβάνει τη δημιουργία της Κοινότητας έχει καταρχήν μπροστά της τα παρακάτω «καθήκοντα»:

1. Επικοινωνία με την τοπική κοινωνία της προσπάθειας δημιουργίας της κοινότητας
2. Έρευνα για νέα πιθανά μέλη που θα την πλαισιώσουν
3. Διατύπωση των όρων της συμβίωσης και διαμόρφωση ενός «εσωτερικού κανονισμού» ή ενός καταστατικού αν θα θελήσει να πάρει και νομική μορφή(-.χ. συλλόγου, μη κερδοσκοπικής, ή ΚΟΙΝΣΕΠ)
4. Έρευνα για την τοποθεσία της εγκατάστασής της
5. Δημιουργία κοινού ταμείου για την αρχική χρηματοδότηση όπου ο/η καθένας/μια συνεισφέρει ανάλογα με τις δυνατότητές του ή ισόποσα(θέμα απόφασης).

Φαναριώτης Bio7νησα

​Is Lab-Grown Meat Healthy and Safe to Consume?

Μετά το πράσινο φως στις ΗΠΑ, 29 μεγάλες εταιρείες και εκατομμυριούχοι όπως ο Μπιλ Γκέιτς σχεδιάζουν να φέρουν στην αγορά Κοτόπουλο, Χοιρινό, Αγελαδινό, θαλασσινών ειδών, ζωοτροφές, κ.α. όλα προϊόντα εργαστηριακής καλλιέργειας. 
Για να πάρουν τα πρώτα κύτταρα που θα τα πολλαπλασιάσουν στο εργαστήριο επεμβαίνουν με άσχημο τρόπο σε ζωντανά ζώα και αυτό δεν αρέσει στους βίγκαν που κατά τα άλλα κάποιοι από αυτούς το βρίσκουν καλή ιδέα.
Επίσης, λόγω του ότι χρησιμοποιούν γενετικές μεταλλάξεις (πριν το τελικό προϊόν, πράγμα που έχει επιτραπεί στις ΗΠΑ, αλλά όχι στην Ε.Ε.), μια μελέτη του Χάρβαρντ έδειξε ότι σε πολλές περιπτώσεις στο τελικό προϊόν παράγονται καρκινικά κύτταρα, αντί για φυσιολογικά. 
Αυτό μας τρομάζει όλους, Όμως το Χάρβαρντ απλά συνέστησε την δημιουργία μηχανισμού που να τα αφαιρεί, η να μην επιτρέπει την παραγωγή τους. Έτσι πρόκειται να βγουν στην αγορά ,,,όπως όπως.
Και πολλά άλλα στοιχεία υπέρ και κατά, είναι μαζεμένα στο παραπάνω άρθρο.
Εμείς στην Ευρώπη, τι θα κάνουμε;
Μήπως πρέπει να πάρουμε θέση απο τώρα;
Η χρήση ΓΤΟ σε πρωτογενή διαδικασία (όχι στο τελικό προϊόν) στην ΕΕ δεν έχει (ευτυχώς) επιτραπεί. όπως έχει επιτραπεί στις ΗΠΑ. Όμως δεν το έχουν σε τίποτα να προσπαθήσουν να μας την περάσουν όπως τις ΤΤΙP και άλλες πονηρές διεθνείς εμπορικές συμφωνίες. 
Δείτε και
FDA Completes First Pre-Market Consultation for Human Food Made Using Animal Cell Culture Technology

και τον σχετικό διάλογο με την εταιρεία που κατέθεσε την πρόταση:
The FDA's response letter  to the firm

The FDA's scientific memo that describes our evaluation of the data and information provided by the firm

The firm's own assessment that their food is safe 

Και μετά τους το επέτρεψαν... 

Kostas Beveratos

Κρατικοποίηση, Εθνικοποίηση

​Παρένθεση
Προτού αναφερθούμε στους όρους Κρατικοποίηση και Εθνικοποίηση ας σταθούμε εν τάχει στην έννοια του Κράτους και του Έθνους.
Ο Κράτος, αδελφός της Βίας έχει ως αποστολή να επιβάλλει την κυριαρχία μιας κοινωνίας (κυρίαρχη-εκμεταλλευτική "τάξη") σε μία άλλη κοινωνία (υποτελής-εκμεταλλευόμενη "τάξη"). Για την κυρίαρχη κοινωνία το Κράτος και η βία αποτελούν τα εργαλεία βιοπορισμού, τα δικά της μέσα παραγωγής με την κυριολεκτική έννοια.
Το Έθνος θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένα κατά βούληση Ανήκειν, για το οποίο φυσικά επικρατεί η εκδοχή που επιθυμεί η κυρίαρχη κοινωνία διδάσκοντας πως το Έθνος είναι ένα σώμα του οποίου τα μέλη αποτελούν αυτονόητα και αδιαπραγμάτευτα ένα ενιαίο σύνολο με, λίγο-πολύ, γενετικής προέλευσης κοινές επιδιώξεις στον χώρο και τον χρόνο.
Δεν μπορούμε να αποφύγουμε να σταθούμε και στις έννοιες "τάξεις" και Κοινωνία. Η ιστορική προέλευση των σύγχρονων κρατών είναι τα δουλοκτητικά κράτη. Αυτά τα κράτη συντίθενται από μία κοινωνία δουλοκτητών και μία κοινωνία υπόδουλων. Αυτός ο σχηματισμός εισήγαγε με την βία το είδος ανθρώπινων σχέσεων που βιώνουμε μέχρι σήμερα, δηλαδή τις εντολές, τον καταναγκασμό, την δουλεία αλλά και την μισθωτή εργασία, την ίδια την εργασία, την ιδιοκτησία, τον υποβιβασμό των γυναικών, κλπ. Είναι παραπλανητικό να αναφερόμαστε σε "τάξεις" όταν στην πραγματικότητα μιλάμε για διαφορετικές κοινωνίες. Οι Σπαρτιάτες και οι Είλωτες δεν αποτέλεσαν ποτέ τάξεις στο πλαίσιο μιας ενιαίας κοινωνίας. Είμαι σίγουρος πως και οι δύο, για τους δικούς τους λόγους ο καθένας, θα μας έφτυναν στα μούτρα αν μας άκουγαν να ισχυριζόμαστε κάτι τέτοιο. Αποτελούσαν όμως μαζί έναν σαφή κρατικό μηχανισμό με τα δύο αναγκαία μέρη που τον προϋποθέτουν, δηλαδή τους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλευόμενους.
Στις σημερινές συνθήκες, να αναγνωρίζουμε τον άστεγο και αποκλεισμένο ως μέλος της ίδιας κοινωνίας με αυτόν που δημιουργεί τις συνθήκες αποκλεισμού του δεν αποτελεί μόνο πλάνη, αλλά πολύ περισσότερο ιδεολογική αυτοχειρία κάθε ανθρώπου που επιδιώκει ή οραματίζεται μια δίκαιη κοινωνία. Όταν απουσιάζει η αλληλεγγύη, ο αλληλοσεβασμός και η συνεργασία δεν αναφερόμαστε σε μία προβληματική κοινωνία αλλά σε μία μή-κοινωνία. Αν απαξιώνουμε αυτήν την οριοθέτηση θα παραμένουμε εσαεί εγκλωβισμένοι στο ιδεολογικό "γήπεδο" των κυρίαρχων-εκμεταλλευτών.
Η ύπαρξη ακόμα και ενός άστεγου, ενός αποκλεισμένου, ενός αγράμματου ανθρώπου σηματοδοτεί την απουσία ενιαίας κοινωνίας. Κοινωνία είμαστε με αυτούς που στεκόμαστε δίπλα, συμπαραστεκόμενοι, όρθιοι.


Κρατικοποίηση, Εθνικοποίηση
Μετά από την σύντομη παρένθεση ίσως συμφωνήσουμε πως αυτοί οι όροι, Κρατικοποίηση και Εθνικοποίηση, είναι κενοί νοήματος, όχι μόνο όμως επειδή αστοχούν στο να περιγράψουν σωστά την επιδίωξη, αλλά και ουσιαστικά, επειδή διόλου δεν πρέπει να υπάρχει τέτοια επιδίωξη. Δηλαδή, δεν έχουμε κανέναν λόγο να επιδιώκουμε την παράδοση κρίσιμων για τον λαό παραγωγικών μονάδων στο Κράτος, το οποίο δημιουργήθηκε και συντηρείται ως μηχανισμός διαιώνισης της κυριαρχίας των εκμεταλλευτών. Ούτε βέβαια και στο μεγαλόσχημο πλην κενό νοήματος ιδεολόγημα του εθνικού σκοπού που ανακατεύει μαζί ανερυθρίαστα τον μεροκαματιάρη, τον τηλεαστέρα, τον εθνικό εργολάβο, τις σεξεργάτριες με τους νταβατζήδες τους. 
Το Κράτος έχει την υποχρέωση να αναπαράγει τις γενεσιουργούς προθέσεις του, να κλωνοποιεί την απανθρωπιά του, να διαβρώνει ανυποψίαστες και υποψιασμένες συνειδήσεις. Το Κράτος θα ανοίξει την μισθολογική ψαλίδα ώστε τα "ανώτερα" στελέχη να αισθάνονται την ζεστή θαλπωρή της κυρίαρχης κοινωνίας που θα τους φροντίσει σαν παιδιά της, αρκεί να τσαλαπατήσουν στην εξαθλίωση των ασθενέστερων. Το Κράτος φροντίζει ώστε το "κατώτερο" προσωπικό να πνίγεται στην γραφειοκρατία, να μισεί την ταπείνωση που βιώνει, να προσπαθεί να "αλλάξει πίστα" με κάθε μέσο, να μιμείται την μεγάλη κλοπή με μικροαπάτες όπου φτάνει το χέρι του. Το Κράτος επιβάλλει την ιεραρχία που νεκρώνει κάθε σκέψη για πρωτοβουλία, βελτίωση, ανάληψη ευθύνης, δημιουργικότητα και χαρά. Το Κράτος αποζητά τα πουλημένα στην "ιδιωτική πρωτοβουλία" στελέχη γιατί η πρόθεσή του δεν υπήρξε ποτέ η φροντίδα των αδυνάτων. Η βάση του "Κοινωνικού Κράτους" περιγράφεται ιδανικά από τα λόγια που αποδίδει ο Ξενοφώντας στον Κύρο. "Λοιπόν δεν θα έχετε με αδικία ό,τι έχετε, αλλά από φιλανθρωπία δεν θα τους στερήσετε, αν τους αφήσετε να έχουν κάτι." - Ξενοφώντα, Κύρου Παιδεία, Βιβλίο Ζ, Ομιλία προς τους Ομότιμους.


Έλεγχος από τον ίδιο τον λαό σε όλους τους κρίσιμους για την διαβίωση του τομείς 
Τί μπορεί να σημαίνει αυτό;
Για αρχή τα αντίθετα από όλα τα παραπάνω!
Μερικές ιδέες:

1. Οικονομικός έλεγχος. Διαδικτυακή προβολή Εσόδων-Εξόδων σε πραγματικό χρόνο.
2. Ορισμός ενιαίου μισθού μέσα από δημόσιο διάλογο. 
3. Κλείδωμα της αναλογίας του ενιαίου μισθού με τον ανώτερο για όλους τους οργανισμούς μέσα από δημόσιο διάλογο.
4. Πλήρης ενοποίηση παροχών, επιδομάτων, αδειών, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
5. Συλλογικά όργανα με δημόσιο έλεγχο, ανοιχτές συνεδριάσεις, προβολή στο διαδίκτυο.
6. Αποκλεισμός των γκόλντεν μπόιζ, και θεσμοθέτηση συνεργασιών με πανεπιστήμια και φορείς έρευνας και καινοτομίας.
7. Ακύρωση του υφιστάμενου ιεραρχικού μοντέλου διοίκησης και κάθε είδους διοικητικού ή συνδικαλιστικού παραγοντισμού. Αναζήτηση αξιοκρατικών και συλλογικών μηχανισμών.
8. Δημόσιος έλεγχος και λογοδοσία.
9. Δημόσιος διάλογος για κάθε συνδικαλιστική διεκδίκηση και εφαρμογή των αποτελεσμάτων στο ενιαίο σύστημα αμοιβών. 

Φαναριώτης Δημήτρης <fanariotisd@gmail.com
​
Η "αερομίνα":  AEROMINE TECHNOLOGIES

Βασισμένη σε τεχνολογία airconditioning 3.000 ετών παθητικής ψύξης
Παράγει 150% περισσότερο σε ενέργεια από φωτοβολταϊκά του ιδίου κόστους:
https://newatlas.com/energy/aeromine-rooftop-wind

Ακίνδυνη, χωρίς οπτική ρυπανση, πολύ φιλική για πυκνοκατοικημένες περιοχές
Λειτουργεί ως εξής (βίντεο):

Insane Rooftop Wind Turbine Halves Solar Panel Costs
Η ίδια εταιρεία παράγει και σίδερο χωρίς εκπομπές co2
Παραδείγματα σίδερου χωρίς εκπομπές: #fossilfreesteel
Μέχρι το 2025 θα είναι διαθέσιμα παντού.


Καλύτερη από τις άλλες 2 που είχαμε δει, δηλαδή τις:
The RidgeBlade wind turbine (στην κορυφή της οροφής) που κυκλοφορεί ήδη
και την Accelerate Wind (στο χείλος της οροφής)
Chain Reaction Innovations: Demo Day - Accelerate Wind που είναι έτοιμη για κυκλοφορία σήμερα

Κλιματική δικαιοσύνη!
​Για να έχει η Δύση πράσινη ανάπτυξη κάποιοι πρέπει να έχουν ΄βρώμικη’ ζωή!!!

Κάποτε, για τους ψαράδες της περιοχής Bahodopi στην Ινδονησία, το να επιστρέψουν σπίτι τους με μια καλή ψαριά με σκουμπρί, τόνο, αστακό ή καλαμάρι ήταν εύκολη υπόθεση. Τα τελευταία χρόνια όμως, αναγκάζονται να εκτελούν δρομολόγια πολλών ωρών στη θάλασσα να βρουν 2-3 κιλά. Και όμως αυτές οι κοινότητες φαίνεται να πληρώνουν την πράσινη μετάβαση της Δύσης.
Τα σπίτια των ψαράδων, έχουν φόντο πίσω τους πανύψηλους γερανούς και τους λευκου΄ς καπνούς των καμινάδων της Morowali Industrial Park (IMIP), ενός εκτεταμένου συγκροτήματος επεξεργασίας νικελίου στην επαρχία του Κεντρικού Σουλαουέζι. Εκεί φιλοξενείται μια σειρά από κινεζικές εταιρείες και συνεργάτες τους, με επικεφαλής τον κολοσσό του ανοξείδωτου χάλυβα Tsingshan Holding Group.
Το νικέλιο θεωρείται εξαιρετικά σημαντικό για τον πλανήτη καθώς χάρη σε αυτό δημιουργούνται οι μπαταρίες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων που προκρίνουν στην ΕΕ στο πλαίσιο προώθησης καθαρών πηγών ενέργειας. Η Ινδονησία φιλοξενεί το μεγαλύτερο απόθεμα στον κόσμο, περίπου το 1/4 των αποδεδειγμένων αποθεμάτων του πλανήτη.
«Μπορούμε να δούμε ότι η ενεργειακή μετάβαση εξαρτάται από τις μπαταρίες, οι μπαταρίες εξαρτώνται από το νικέλιο και η ανάπτυξη του νικελίου εξαρτάται από την Ινδονησία. Χωρίς το ινδονησιακό νικέλιο, δεν θα υπάρξει ενεργειακή μετάβαση", είπε ο Στίβεν Μπράουν, σύμβουλος νικελίου με έδρα την Αυστραλία, στο Nickel Summit. στην Τζακάρτα τον Αύγουστο.
Έτσι εξηγείται γιατί είναι συγκεντρωμένοι τόσοι κολοσσοί σε αυτή την περιοχή των πλανήτη με τους φτωχούς ψαράδες, όπως αναφέρεται σε εκτενές αφιέρωμα του ιστότοπου asia.nikkei. Τα εργοστάσια της IMIP συγκαταλέγονται σε μια σειρά έργων που σχετίζονται με μπαταρίες, σε διάφορα στάδια ετοιμότητας, συνολικού ύψους τουλάχιστον 29 δις. δολ. σε επενδύσεις, σύμφωνα με το Συντονιστικό Υπουργείο Ναυτιλιακών Υποθέσεων και Επενδύσεων της Ινδονησίας. Τα έργα διευθύνονται κυρίως από κινεζικές εταιρείες.
Ραγκίπ Ντουράν
«Στην Τουρκία, ο Ερντογάν μας έμαθε την αξία της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας»
Συνδρομή >
Δωρεά >
ΕΝΙΣΧΥΣΕ ΤΗΝ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΤο τίμημα της ανάπτυξης
Μακροπρόθεσμα, η Ινδονησία βλέπει τα τεράστια αποθέματά της σε νικέλιο ως μέσο για να αναρριχηθεί στην παγκόσμια αλυσίδα της συγκεκριμένης βιομηχανίας. Από το να είναι ένας απλός προμηθευτής πρώτων υλών πριν από μερικά χρόνια, η μεγαλύτερη οικονομία της Νοτιοανατολικής Ασίας ελπίζει να γίνει κατασκευαστής μπαταριών και τελικά ηλεκτρικών οχημάτων.
Πολλά από τα εργοστάσια στο βιομηχανικό πάρκο -πολλά είναι ακόμη υπό κατασκευή- είναι παράγουν νικέλιο για μπαταρίες για λογαριασμό κινζικών ομίλων που, με τη σειρά τους, προμηθεύουν μπαταρίες σε μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της βιομηχανίας ηλεκτρικών αυτοκινήτων, όπως Tesla, Volkswagen και BMW. Η αυτοκινητοβιομηχανία και η Big Tech προσπαθεί να εξασφαλίσει προμήθειες νικελίου για την παραγωγή μπαταριών.
Η προσπάθεια της Ινδοκίνας να ενταχθεί στην πράσινη βιομηχανική επανάσταση έλαβε χώρα στο πλαίσιο των χαλαρών περιβαλλοντικών κανονισμών, ένας από τους παράγοντες που της επέτρεψαν να προσελκύσει επενδύσεις.
Θανάσιμος περιβαλλοντικός κίνδυνος


«Η Ινδονησία είναι ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς του κόσμου του νικελίου», είπε ο Μπράουν. «Ωστόσο, ο κίνδυνος [περιβαλλοντικός, κοινωνικός και διακυβέρνησης] στην Ινδονησία θεωρείται υψηλότερος από ό,τι σε άλλα μέρη σε όλο τον κόσμο».
Το νερό κάτω από τα σπίτια των ψαράδων που στηρίζονται σε ξύλινους πασάλους πάνω στο νερό, όχι απλώς έχει γίνει θολό, αλλά συχνά γίνεται τόσο ζεστό που τα ψάρια διώχνονται μακριά. Οι κάτοικοι κατηγορούν τα ζεστά λύματα που ξεχύνονται από τα εργοστάσια. «Τα παιδιά δεν μπορούν πια να κολυμπήσουν γύρω από το σπίτι», πρόσθεσε λέει μια γυναίκα στην περιοχ.  Οι αναθυμιάσεις που θολώνουν τον αέρα του Bahodopi, κατά ειρωνικό τρόπο, τροφοδοτούν το μέλλον της καθαρής ενέργειας.
Οι κάτοικοι του ψαροχώρι συχνά παραπονιούνται για αναπνευστικά προβλήματα, κατηγορώντας την αιθάλη από τον άνθρακα που εκφορτώνεται από τις φορτηγίδες για την τροφοδοσία των σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της IMIP. Η σκόνη μεταφέρεται από τον άνεμο στα σπίτια των κατοίκων της περιοχής. Ακόμη και στα σπίτια των πλουσιότερων κατοίκων, η αιθάλη επικαλύπτει τα κεραμικά δάπεδα. «Πρέπει να πλύνουμε ξανά τα πιάτα και τα κουτάλια πριν φάμε», είπε ένας κάτοικος.
Εκτός από την αιθάλη του άνθρακα και το ζεστό νερό στον ψαροχώρι, άλλα περιβαλλοντικά προβλήματα είναι ξεκάθαρα ορατά στο Bahodopi. Οι εξορυκτικές δραστηριότητες σκοτώνουν τα δάση. Τα κόκκινα απορρίμματα από τα ορυχεία ξεβράζονται σε ποτάμια και ρυάκια που διασχίζουν χωριά, μετατρέποντας τα προηγουμένως καθαρά νερά σε κοκκινωπά - και συχνά τοξικά, σύμφωνα με τους ειδικούς.
Η αντίθεση
Τα τελευταία 8 χρόνια το νικέλιο έχει μετατρέψει την ήσυχη παράκτια συνοικία Bahodopi σε μια βιομηχανική πόλη που ακμάζει, κυρίως χάρη στο IMIP, το οποίο ξεκίνησε το 2014. Ο αριθμός των κατοίκων αυξήθηκε από περίπου 10.000 σε πάνω από 100.000 κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, σύμφωνα με σε τοπική εκτίμηση. Οι περισσότεροι από τους νεοφερμένους είναι νεαροί άντρες 20 ή 30 ετών, που έρχονται από όλο το νησί Sulawesi και άλλα μέρη της Ινδονησίας για να εργαστούν είτε για την IMIP, είτε για τους ενοικιαστές της, είτε για προμηθευτές ορυχείων είτε για υπεργολάβους. Οι μικρές επιχειρήσεις έχουν αναδυθεί για να καλύψουν αυτόν τον ταχέως αναπτυσσόμενο πληθυσμό. Πάγκοι τροφίμων, φαρμακεία και καταστήματα, που πωλούν τα πάντα, από ρούχα μέχρι κινητά τηλέφωνα, εκτείνονται μίλια κατά μήκος του κεντρικού δρόμου που διασχίζει το Bahodopi και την περιοχή IMIP.
Πάντως για τις οικογένειες των ψαράδων στην κοινότητα Bahodopi, η πρόοδος στο περιβάλλον δεν μπορεί να έρθει πολύ σύντομα. Μερικά πλέον λειτουργούν μικρά περίπτερα στο πλάι που εξυπηρετούν τους υπαλλήλους του IMIP, αλλά αυτό δεν αρκεί για να αντισταθμίσει το χαμένο εισόδημά τους. «Τι να κάνουμε τη ζωή μας αν συνεχίσει να είναι έτσι», είπε μια από τις συζύγους του ψαρά. «Σε τι είδους δουλειές μπορούμε να στραφούμε όταν είμαστε μόνο απόφοιτοι δημοτικού;».

πηγή

Τα ακραία υδάτινα μετεωρολογικά φαινόμενα επηρέασαν όλο τον πλανήτη το 2021, ενώ δισεκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν ανεπαρκή ή καθόλου πρόσβαση στο νερό, υπογραμμίζει ο ΟΗΕ με βάση την ετήσια έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Μετεωρολογίας.

Διαβάστε ολόκληρη την ανάρτηση στο sekes-eydap.gr
​

Πλησιάζοντας πλέον στην καρδιά του χειμώνα, το Διεθνές Σχολείο της Θάλασσας (International School of the Sea) του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» συνεχίζει δυναμικά, παρά τις συχνά αντίξοες καιρικές συνθήκες, τις δράσεις εκπαίδευσης στην εφαρμοσμένη έρευνα πεδίου για την προστασία των θαλασσών.

Περισσότεροι από 20.000 νέοι άνθρωποι από 46 χώρες, μεταπτυχιακοί και προπτυχιακοί φοιτητές και νέοι επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων, έχουν εκπαιδευτεί τα τελευταία 22 χρόνια στο πλαίσιο ερευνητικών δράσεων πεδίου. Παραμένουν στο Αιγαίο καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, συνήθως με πολύμηνη ή πολυετή παρουσία, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της κάθε εκπαιδευτικής δράσης. Το Διεθνές Σχολείο της Θάλασσας δραστηριοποιείται στις χερσαίες βάσεις και στα εργαστήρια του Ινστιτούτου Αρχιπέλαγος στη Σάμο και στους Λειψούς και εν πλω στα 4 ερευνητικά σκάφη, ενώ μέσα στο 2023 θα επεκταθεί και σε άλλα νησιά του Αιγαίου.
 
Αποτελεί την πιο σημαντική αλλά και πιο δύσκολη δράση του Ινστιτούτου Αρχιπέλαγος, που φέρνει το Αιγαίο στο διεθνή χάρτη της εφαρμοσμένης εκπαίδευσης στη θαλάσσια έρευνα και προστασία. Είναι μία δράση που έχει επιτευχθεί χωρίς να έχουν ποτέ χρησιμοποιηθεί δημόσιοι πόροι (εθνικοί ή ευρωπαϊκοί). Υλοποιείται σε συνεργασία με κορυφαία πανεπιστήμια από Ευρώπη, ΗΠΑ και Καναδά τα οποία έχουν συνάψει για το σκοπό αυτό πρωτόκολλα συνεργασίας. Προσφέρει την ευκαιρία στη νέα γενιά επιστημόνων να αποκτήσουν πρακτική εμπειρία μάθησης, μέσα από field courses, προγράμματα study abroad, καθώς και ερευνητικές δράσεις στο πλαίσιο προπτυχιακών και μεταπτυχιακών σπουδών (MSc και PhD). Επιλεγμένα διδακτορικά μάλιστα, που επικεντρώνονται σε σημαντικές δράσεις θαλάσσιας έρευνας, στηρίζονται εν μέρη και από υποτροφίες που προσφέρει το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος, σε συνεργασία με διακεκριμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Η έρευνα που γίνεται στο πλαίσιο του Διεθνούς Σχολείου της Θάλασσας έχει μεταξύ πολλών άλλων γίνει αντικείμενο πολυάριθμων επιστημονικών δημοσιεύσεων σε συνεργασία με διακεκριμένους επιστήμονες ανά τον κόσμο. Συνδυάζοντας τη διεπιστημονικότητα με τη μόνιμη παρουσία στο πεδίο, είναι εφικτή η συνεχής καταγραφή των θαλάσσιων ειδών στο ανοιχτό πέλαγος αλλά τα παράκτια νερά. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι δράσεις του Διεθνούς Σχολείου της Θάλασσας όσο και του Ινστιτούτου Αρχιπέλαγος δεν διακόπηκαν ούτε μία ημέρα κατά τη διάρκεια της πανδημίας (λαμβάνοντας βέβαια και τότε όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας και τις σχετικές άδειες).
Ενδεικτικά, η εκπαίδευση επικεντρώνεται σε τομείς όπως η ωκεανογραφική έρευνα και η χαρτογράφηση προστατευόμενων οικοσυστημάτων με τη χρήση σύγχρονης τεχνολογίας (sonar, συστήματα ROV, biomass scanner, κ.α.), οι πολυεπίπεδες υποβρύχιες καταγραφές της βιοποικιλότητας και των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, η απορρόφηση του λεγόμενου γαλάζιου άνθρακα, η καταγραφή των πληθυσμών θαλάσσιων θηλαστικών με τη χρήση σύγχρονων οπτικοακουστικών μέσων και λογισμικών, καθώς και η εργαστηριακή έρευνα στη μικροπλαστική ρύπανση.

Καθώς διανύουμε τον 22ο χειμώνα με συνεχή παρουσία στο πεδίο των ελληνικών θαλασσών, το Διεθνές Σχολείο της Θάλασσας απαρτίζεται σήμερα από μία πολυμελή ομάδα φοιτητών και νέων επιστημόνων που προέρχονται από πολλές χώρες της Ευρώπης, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Νότιο Αμερική και την Αφρική.
Σκοπός μας για το 2023 είναι η διεύρυνση του Διεθνούς Σχολείου της Θάλασσας, με βάση και τις νέες συνεργασίες που έχουμε συνάψει πρόσφατα με πανεπιστήμια των ΗΠΑ και του Καναδά. Αυξάνοντας τις υποδομές μας και δημιουργώντας εγκαταστάσεις και σε άλλα νησιά του Αιγαίου, σε στενή συνεργασία πάντα με τις τοπικές κοινωνίες και αρχές, προσπαθούμε να ανταποκριθούμε στο ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον της διεθνούς πανεπιστημιακής κοινότητας για τα οικοσυστήματα των ελληνικών θαλασσών.
Παράλληλα με την εξειδικευμένη εκπαίδευση σε σύγχρονες τεχνολογίες και πρακτικές έρευνας, σε κάθε τόπο, τόσο οι επιστήμονες όσο και οι εκπαιδευόμενοι, αξιοποιούμε, καταγράφουμε και προωθούμε τη λεγόμενη Τοπική Οικολογική Γνώση, τη γνώση δηλαδή για το περιβάλλον που μας μεταφέρουν οι τοπικές κοινωνίες νησιών, τα οποία έως και πριν λίγες δεκαετίες αποτελούσαν πρότυπα αυτονομίας πόρων και πραγματικής αειφορίας.
Παράλληλα, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος των εκπαιδευτικών δράσεων γίνεται κυρίως εκτός της τουριστικής περιόδου, η πολύμηνη παρουσία των φοιτητών αποτελεί μια έμμεση αλλά σημαντική οικονομική στήριξη στις κοινωνίες των νησιών όπου δραστηριοποιείται το Διεθνές Σχολείο της Θάλασσας.

Σε μία εποχή που πλέον όλοι κατανοούμε ότι τα προβλήματα που έχουμε προκαλέσει στη φύση - σε στεριά και θάλασσα - διογκώνονται με ραγδαίους ρυθμούς και επηρεάζουν άμεσα τη ζωή μας καθημερινά, αντίστοιχα ραγδαία πρέπει να είναι και η προετοιμασία μας για να τα αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά. Συνεπώς είναι ιδιαίτερα σημαντικό να προετοιμάσουμε κατάλληλα, αλλά και να εμπνεύσουμε, τη νέα γενιά επιστημόνων που θα κληθούν να διαχειριστούν τα αυξανόμενα προβλήματα που απειλούν τη ζωή στις θάλασσές μας. Θεωρούμε ότι Το Διεθνές Σχολείο της Θάλασσας αποτελεί τη μεγαλύτερη επένδυση του Ινστιτούτου Αρχιπέλαγος για την προστασία των θαλασσών μας.

 
Για το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος
Θοδωρής Τσιμπίδης t.tsimpidis@archipelago.gr

 
Δείτε ένα σύντομο βίντεο για τα field course του Διεθνούς Σχολείου της Θάλασσας
 
Για φωτογραφικό υλικό και πληροφορίες επικοινωνήστε με το 2273061191 ή το info@archipelago.gr
​

Το Διεθνές Σχολείο της Θάλασσας στην ερευνητική βάση των Λειψών

 

Τάσος Τσακίρογλου
​
 (Ξανα)είδα προχθές την ταινία της Χάιφα Αλ Μανσούρ «Μαίρη Σέλεϊ» (2017), η οποία αναπαριστά μυθοπλαστικά τη ζωή της συγγραφέως του γοτθικού λογοτεχνικού αριστουργήματος «Φρανκενστάιν». Μια ζωή γεμάτη πόνο, απογοήτευση και απόρριψη στα χέρια του διάσημου συζύγου της και ποιητή Πέρσι Σέλεϊ.
Το έργο αυτό, μεταξύ πολλών άλλων, μας προειδοποιούσε για τις εκτροπές της επιστήμης και το σχιζοφρενικό πολλών επιστημόνων, ενώ εντάσσεται στο μεγάλο ρεύμα-κίνημα του Ρομαντισμού, το οποίο αναπτύχθηκε στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα.
Ο Ρομαντισμός αποτέλεσε την άλλη όψη του νομίσματος από τον Διαφωτισμό. Εάν Διαφωτισμός σήμαινε Λογική και Ορθολογισμό, ο Ρομαντισμός εκπροσωπούσε το Υποσυνείδητο και το Συναίσθημα. Πιο συγκεκριμένα, το ρεύμα του Επαναστατικού Ρομαντισμού είχε στραμμένο το βλέμμα στο μέλλον και δεν ονειρευόταν να παλινορθώσει μια «Χρυσή Εποχή» στο παρελθόν, κάτι που επεδίωκαν διάφορες ποικιλίες αντιδραστικών. Κάποιοι από τους εκπροσώπους του ήταν ο Γουίλιαμ Μόρις και ο Τζον Ράσκιν.
Αυτός λοιπόν ο Ρομαντισμός μάς χτύπησε πρώτος πολλαπλά καμπανάκια για τις στρεβλώσεις του Διαφωτισμού:
■ Για την εργαλειοποίηση του Ορθού Λόγου
■ Για την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος από την καλπάζουσα βιομηχανία
■ Για την πορεία μιας επιστήμης που υποδουλώνει τον ίδιο τον άνθρωπο
■ Για την έλλειψη της φαντασίας από την εξίσωση της ζωής
■ Για την ανάγκη καλλιέργειας του δημιουργικού πνεύματος
■ Για τις ψευδαισθήσεις της «προόδου» και της γραμμικής εξέλιξης της Ιστορίας
■ Για την ανάγκη ποιότητας και όχι μόνο ποσότητας στα πράγματα
Σήμερα θα χρειαζόμασταν όσο τίποτα έναν νέο Επαναστατικό Ρομαντισμό, σε συναίρεση με τις αξίες του Διαφωτισμού. Γιατί;
● Επειδή είμαστε αντιμέτωποι με νέες μορφές εργαλειοποίησης του ορθολογισμού: είτε με τη μορφή της βιοτεχνολογίας και των παρεμβάσεων στο ανθρώπινο DNA, είτε με την κρυονική επιστήμη και τον ιμορταλισμό, δηλαδή την ιδεολογία που επιδιώκει την αποφυγή του θανάτου και τη διατήρηση της φυσικής ύπαρξης, μέσα από την «κατάψυξη» του σώματος. Είτε με μιαν άλλη παραλλαγή «επιστημονικής» σχιζοφρένειας, τον διανθρωπισμό (transhumanism), δηλαδή την πίστη ότι το ανθρώπινο γένος μπορεί να εξελιχτεί πέραν των φυσικών και πνευματικών του περιορισμών, κυρίως μέσω της συγχώνευσής του με τις μηχανές. Η τεχνητή νοημοσύνη και οι ιδέες του cyborg είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Τέλος, υπάρχει και η κλιματική αλλαγή, η οποία δεν ρυπαίνει απλώς το περιβάλλον, όπως κάποτε η βιομηχανία, αλλά απειλεί να εξαφανίσει ολόκληρο τον πολιτισμό και το ανθρώπινο γένος.
«Ο βιοκαπιταλισμός είναι ενδεχομένως ένα νέο στάδιο σε μια μακρά διαδικασία. Ο καπιταλισμός βλέπει τον κόσμο σαν μια πηγή πόρων που μπορούν να αρπαχτούν, να πωληθούν και να αποφέρουν κέρδη. Το ανθρώπινο σώμα είναι μια νέα περιοχή προς εκμετάλλευση, όχι μόνο σαν εργατική δύναμη, αλλά και σαν υλικό. Αυτό το υλικό έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: είναι άπειρο και η ροή της ζωής δεν σταματά ποτέ». (Φρανκ Νταμούρ συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.» 14/10/18).
Οπως ο Φρανκενστάιν έφτιαξε το τέρας του από κομμάτια σάρκας, έτσι σήμερα θέλουμε να φτιάξουμε ένα τέρας συντιθέμενο από άνθρωπο και κομμάτια μηχανής. Η Ιστορία έδειξε ότι δεν είναι γραμμική, αλλά περιλαμβάνει μεγάλες δόσεις ενδεχομενικότητας, ενώ η «πρόοδος» είναι πάντα σχετική με το τίμημα που καλούμαστε να πληρώσουμε. Εάν αυτό το τίμημα είναι η καταστροφή, τότε πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις ενός νέου τύπου Ρομαντισμού.

Να σώσουμε το ΕΣΥ!
Όχι στην ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Περίθαλψης
Όλοι στη συγκέντρωση (1 μ.μ.) στη Βουλή
Με την πανδημία αποδείχτηκε ότι το δημόσιο σύστημα υγείας είναι το μόνο που μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας. Την ίδια στιγμή που οι ιδιωτικές κλινικές έδιωχναν τους ασθενείς Covid, τα δημόσια νοσοκομεία άνοιξαν τις πόρτες τους, οι εργαζόμενοι και εργαζόμενές τους με αυτοθυσία προσπάθησαν και έσωσαν όσες περισσότερες ζωές μπορούσαν.
Το ΕΣΥ συνεχίζει να προσφέρει δωρεάν περίθαλψη σε εκατομμύρια κατοίκους αυτής της χώρα, παρά τα προβλήματα, που εδώ και χρόνια οι κυβερνήσεις του έχουν συσσωρεύσει.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας από την στιγμή που ανέλαβε ξεκίνησε μια τεράστια επίθεση προς το δημόσιο σύστημα υγείας. Αποψίλωση ειδικοτήτων, ελαστικές σχέσεις εργασίας, χαμηλές αμοιβές που οδήγησαν στην έξοδο κομμάτι του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, ελλείψεις από τη συνεχόμενη μείωση των εξόδων του προϋπολογισμού για την υγεία. Εργαλειοποίησαν την υγειονομική κρίση, θέτοντας σε αναστολή χιλιάδες υγειονομικούς, και προωθώντας τους λοιπούς, πέραν του covid, ασθενείς στο σπίτι τους ή στον ιδιωτικό τομέα της υγείας.
Το κάνουν γιατί θέλουν να διαλύσουν το ΕΣΥ ώστε να πλουτίσουν οι ιδιώτες. Το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας επιχειρεί να αφαιρέσει το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται το ΕΣΥ: την μόνιμη, πλήρη  και αποκλειστική απασχόληση των γιατρών του.
Το βασικό πλεονέκτημα του ΕΣΥ είναι ότι έχει γιατρούς πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Με το νομοσχέδιο η κυβέρνηση επιχειρεί:

1. Να σταματήσει να έχει την υποχρέωση να πληρώνει καλά τους γιατρούς του ΕΣΥ σαν μόνιμους μισθωτούς υπαλλήλους αλλά να τους μετατρέψει σε ελαστικά εργαζόμενους “εξωτερικούς συνεργάτες” που θα πρέπει να έχουν και εκτός ΕΣΥ επαγγελματική δραστηριότητα για να βιοποριστούν
2. Να στείλει ασθενείς στον ιδιωτικό τομέα αφού και οι ίδιοι οι γιατροί θα εξαναγκάζονται να μεταφέρουν ασθενείς στην εκτός ΕΣΥ δραστηριότητα τους για να αυξήσουν το εισόδημα τους και η ποιότητα των υπηρεσιών του ΕΣΥ θα πέσει κατακόρυφα αφού πλέον δεν θα έχει το σταθερό προσωπικό που χρειάζεται για να λειτουργήσει.

Αν το νομοσχέδιο περάσει η Δημόσια Περίθαλψη θα επιστρέψει στην προ ΕΣΥ εποχή.
Οι εργαζόμενοι και της ΕΥΔΑΠ δεν πρέπει να κάτσουμε και να τους κοιτάμε όσο διαλύουν την δημόσια υγεία. Η κατάργηση της μόνιμης και αποκλειστικής απασχόληση των γιατρών του ΕΣΥ δεν πρέπει να περάσει! Ο αγώνας για δημόσιο σύστημα προσβάσιμο από όλους είναι αγώνας και για την διατήρηση και την ποιότητα των υπηρεσιών του υγειονομικού της ΕΥΔΑΠ.
Πρέπει να σώσουμε το ΕΣΥ τώρα! Να απαιτήσουμε:

• Αναδόμηση του δημόσιου ΕΣΥ (από Α΄βάθμιο έως ΜΕΘ), με μαζικές προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών.
• Οικοδόμηση σύγχρονου, αξιόπιστου και αξιοπρεπούς δημόσιου ΕΣΥ, με έμφαση στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, στην προληπτική και την επείγουσα ιατρική, προσβάσιμο σε όλους.

 Καλούμε και συμμετέχουμε στην 3ωρη στάση εργασίας
(12-15:00)  που κήρυξε το ΕΚΑ, την Πέμπτη 1 Δεκέμβρη,
ημέρα κατάθεσης του νομοσχεδίου στην Ολομέλεια της Βουλής,
και  στη συγκέντρωση που πραγματοποιείται στο Σύνταγμα στη 1 το μεσημέρι.
Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΚΕΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΥΔΑΠ