ΤΟ ΝΕΡΟ ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ ΜΝΗΜΕΣ
Κάπου πίσω στο 1990, η τότε αρχές της Πόλης του Βόλου, δήμος και νομαρχία, έδωσαν την άδεια στην 3Ε να εγκατασταθεί και να καταναλώνει 6000κμ νερό τη μέρα πόσιμο για να ικανοποιεί τις ανάγκες της. Επρόκειτο για κλασσική περίπτωση ιδιωτικοποίησης την εποχή που η έλλειψη νερού στην πόλη ήταν μόνιμο πρόβλημα που απαιτούσε άμεση λύση.
Και η λύση βρέθηκε. Αποφάσισαν να αξιοποιήσουν την πηγή της Λαγωνίκας, που βρίσκεται στην άλλη πλευρά του Πηλίου που βλέπει Αιγαίο και ανήκει στην κοινότητα του Πουριού. Από τα νερά της Λαγωνίκας υδρεύεται το χωριό και ποτίζονται οι μηλιές, τα καστανοχώραφα, οι Μπαξέδες και το πλούσιο σε πράσινο δάσος.
Οι συζητήσεις με τους κατοίκους κράτησαν δυο χρόνια για να καταλήξουν σε σύγκρουση το ‘92, ανάμεσα σε πολλές διμοιρίες των ΜΑΤ της εποχής και σύσσωμο το χωριό που ανέβηκε στο βουνό για να σταματήσει τις μπουλντόζες.
Οι δυναμίτες και τα κυνηγετικά όπλα έτρεψαν σε φυγή τους ΜΑΤατζήδες και σταμάτησαν την αρπαγή της Λαγωνίκας που γι αυτούς ήταν πηγή ζωής και οικονομικής επιβίωσης. Μετά από μερικές μέρες συνελήφθη νεαρός Πουριανός στο Βόλο, δικάστηκε και κλείστηκε στη φυλακή για ένα εξάμηνο.
Επρόκειτο για μια μεγάλη ήττα της τοπικής και κεντρικής εξουσίας που στο όνομα της δημιουργίας 93 θέσεων εργασίας στην 3Ε, δεν δίστασε να θυσιάσει πολύ περισσότερες στο Πουρί. Δεν τα κατάφεραν.
Οι Πουριανοί πάντως άφησαν ως παρακαταθήκη στα υπόλοιπα χωριά την αίσθηση ότι μπορούν να υπερασπιστούν τα φυσικά τους αγαθά και την ανάγκη να είναι πάντα σε ετοιμότητα.
Από την πλευρά της εξουσίας εμπεδώθηκε η ανάγκη να βρούνε άλλους τρόπους, υπόγειους και παρασκηνιακούς, για να βάζουν στην άκρη τις τοπικές κοινωνίες όταν κάνουν τις βρώμικες δουλειές τους, χωρίς αντιδράσεις.
ΕΠΟΧΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
Οκτώ χρόνια αργότερα , η πολιτεία θεσμοθετεί τον Καποδιστριακό Δήμο. Στο μεταξύ ο Δήμος Βόλος και η ΔΕΥΑΜΒ την οποία διαχειρίζεται, έχουν ήδη αξιοποιήσει το μάθημα που πήραν από την ήττα στο Πουρί. Μετά από μια σειρά παρασκηνιακών επαφών και ενός δημοψηφίσματος στην Πορταριά που μαγειρεύονταν για κάποιους μήνες (!!!), εξαγοράζουν χωρίς αντίδραση ένα μεγάλο μέρος της παροχής νερού της Μάνας, της μεγαλύτερης πηγής του Βουνού που βλέπει στον Παγασητικό και απέχει 10 χλμ από την πόλη. Το χωριό "έπεσε" αμαχητί υποθηκεύοντας το μέλλον του νερού και πληρώνοντας το μάρμαρο μιας άναρχης τουριστικής ανάπτυξης και μιας αδιάφορης για τα κοινά κοινωνίας.
Η Καποδιστριακή διεύρυνση των δήμων και η ως εκ τούτου συγκεντρωτική και κοινωνικά ανεξέλεγκτη διαχείριση των κοινών, άνοιξε την όρεξη κάποιων να εκμεταλλευτούν το νερό. Οι προσπάθειες ωστόσο πέφτουν στο κενό με τις τοπικές κοινωνίες στη Δράκεια και στις Σταγιάτες να αντιδρούν δυναμικά στην πολιτική των δημάρχων τους να ιδιωτικοποιήσουν τις πηγές τους.
ΕΠΟΧΗ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ
Το καλοκαίρι 2010, οι κάτοικοι 10 χωριών του Δυτικού Πηλίου μαθαίνουν από τα τοπικά ΜΜΕ ότι στο πλαίσιο του νέου Καλλικρατικού χάρτη της τοπικής αυτοδιοίκησης ,αποτελούν κομμάτι του Δήμου Βόλου που επεκτείνει τα σύνορά ως την κορυφή του βουνού από τη Μακρινίτσα ως τον Άγιο Βλάση αυξάνοντας την έκτασή του 26 φορές. Για κάποιους, όπως τους Δρακιώτες και τους Σταγιατιώτες που πρόσφατα διέσωσαν τον δημόσιο χαρακτήρα του νερού, αυτό ερμηνεύτηκε ως μια επεκτατική και επιθετική κίνηση από πλευράς του Δήμου Βόλου, με στόχο την ένταξη όλων των πηγών της περιοχής στην ΔΕΥΑΜΒ. Το γεγονός κινητοποίησε αρχικά την ομάδα ΑΠΟΔΡΑΣΗ των Σταγιατών, η οποία για πρώτη φορά κάνει λόγο δημόσια στην οικογιορτή στο πάρκο του Αγίου Κωνςταντίνου στο Βόλο τον Σεπτέμβρη 2010, για τον κίνδυνο εμπορευματοποίησης του νερού με την χωροταξική σχεδίαση του δήμου χωρίς διαβούλευση με τις τοπικές κοινότητες. Το Νοέμβρη 2010, πριν αναλάβει καθήκοντα η ήδη εκλεγμένη πρώτη Καλλικρατική δημοτική αρχή, κάτοικοι των Σταγιατών και της Δράκειας καλούν με σχετικό κείμενο τα υπόλοιπα χωριά σε συνελεύσεις για να συζητήσουν για το νερό. Ακολούθησαν συνελεύσεις στην Πορταριά και τον Άγιο Βλάση με τον νέο δήμαρχο, αρχιτέκτονα της επέκτασης του δήμου, μνημονιακό και απολυταρχικό να αναλαμβάνει καθήκοντα από την Πρωτοχρονιά του '11.
Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΣΟΚ
Με τρεις πολιτικές κινήσεις ο δήμαρχος επιχειρεί να βάλει στην άκρη τους κατοίκους των χωριών, να εκμεταλλευτεί πολιτικά και οικονομικά τις πηγές και να καλύψει το πραγματικό πρόβλημα της ύδρευσης της πόλης. Οι μεγάλες διαρροές του εγκαταλειμμένου δικτύου και η κακή διαχείριση της ΔΕΥΑΜΒ από τις εκάστοτε δημοτικές αρχές (φαινόμενα σκανδάλων που απασχόλησαν τη δικαιοσύνη, υποβαθμισμένες υπηρεσίες, κακή σχέση με τους πολίτες και κυρίως κακής ποιότητας νερό) δημιουργούν μια καλή π[λατφόρμα εκκίνησης της ιδιωτικοπόιησης του νερού.
1η κίνηση
Ο Δήμαρχος κουνόντας το δάκτυλό του προς τους κατοίκους του Πηλίου, διαμηνύει ότι τα χωριά ότι είναι πλέον συνοικίες του Βόλου και δεν μπορούν να μιλάνε για δικές τους πηγές.Επιχειρεί να κόψει έτσι τον ομφάλιο λώρο που συνδέει τις τοπικές κοινωνίες με τις πηγές τους.
2η κίνηση
Τον Ιούλη του '11, η ΔΕΥΑΜΒ χλωριώνει, χωρίς λόγο, μόνιμα το πόσιμο νερό στις Σταγιάτες. Στις έντονες αντιδράσεις των κατοίκων ο πρόεδρος της επιχείρησης δηλώνει ότι η χλωρίωση γίνεται για προληπτικούς λόγους ακόμη και όταν το νερό των πηγών είναι πεντακάθαρο!!!
Από τον Νοέμβρη του '11 ως τον Γενάρη του 12 χλωριώνει το πόσιμο νερό σε όλα τα χωριά με την ίδια λογική. Επιπρόσθετα αρχίζει να μιλά για κοινωνική δικαιοσύνη ( "Γιατί εσείς να πίνετε νερό πηγαίο και οι υπόλοιποι χλωριωμένο")
3ή κίνηση
Τον Γενάρη του '13, η ΔΕΥΑΜΒ αποφασίζει να πάρει από τον Δήμο και από τις τοπικές κοινότητες την άρδευση. Ουσιαστικά μετατρέπει τους χρήστες του νερού της άρδευσης σε καταναλωτές της ΔΕΥΑΜΒ, θεατές της διαχείρισης του νερού και βάζει τις προϋποθέσεις για το επόμενο βήμα, την μεταφορά της σε ιδιώτη επενδυτή.
Η ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ
Μέσα σε δύο χρόνια Καλλικρατικής διακυβέρνησης η καθημερινότητα στα χωριά αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς προς το χειρότερο. Το πόσιμο νερό υποβαθμίζεται και το τιμολόγιο αυξάνεται κατά 25%, η άρδευση μεταφέρεται στη ΔΕΥΑΜΒ με τελικό προορισμό τους ιδιώτες που θα αυξήσουν φυσικά τα τιμολόγια. Τα χωριά αποκλείονται από τα κέντρα των αποφάσεων λόγω Καλλικράτη και αστικοποιούνται θεωρούμενα συνοικίες του Βόλου.
Η προστασία των πηγών και η συντήρηση των κοινοτικών δικτύων εγκαταλείπεται από την ΔΕΥΑΜΒ με τη λογική της χλωρίωσης.
Η θεωρία του ΣΟΚ σε πλήρη εφαρμογή από την πρώτη μέρα της Καλλικρατικής διακυβέρνησης. Σε συνδυασμό με τις αφόρητες οικονομικές συνθήκες των μνημονίων δημιουργεί τις προϋποθέσεις ερήμωσης της περιφέρειας.
Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ- ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ (1η Καλλικρατική περίοδο)
Α. ΧΛΩΡΙΩΣΗ
Η απάντηση των τοπικών κοινωνιών στα κτυπήματα σοκ της δημοτικής αρχής ήταν δυναμική.
Τον Γενάρη 2012 σε συνέλευση στο Κατηχώρι, αποφασίζουν την δημιουργία της Κίνησης Πολιτών Πηλίου για το Νερό. Ζητούν συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο με θέμα την χλωρίωση. Η δημοτική αρχή απορρίπτει το αίτημα. Τον Φλεβάρη εκατοντάδες πολίτες από τα χωριά και την πόλη, γεμίζουν την αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου και απαιτούν να συζητηθεί το θέμα μέσα σε κλίμα έντασης και το επιβάλλουν. Αποφασίζεται να ξεκινήσει άμεσα διάλογος σε όλα τα χωριά και σε ένα μήνα να συγκληθεί ΔΣ στο οποίο να παρθούν αποφάσεις για το ζήτημα της διαχείρισης του νερού εφόλης της ύλης. Ωστόσο στα πρακτικά η απόφαση αλλιώνεται. Από την επόμενη, αντί για συνελεύσεις, η ΔΕΥΑΜΒ καλεί έναν-έναν ξεχωριστά τους προέδρους των τοπικών κοινοτήτων στα κεντρικά της γραφεία και επιχειρεί να τους πείσει για την ανάγκη της χλωρίωσης. Οι πρόεδροι αρνούνται να δεχτούν αυτή την πρακτική που αντίκειται στην απόφαση του ΔΣ.
Η πολιτική της δημ. Αρχής δημιούργησε ένταση στα χωριά στα οποία οργανώνονται συνελεύσεις που αποφασίζουν να αντιδράσουν δυναμικά. Αρχίζει ένα μπαράζ δολιοφθορών στις κεντρικές δεξαμενές με καταστροφή των χλωριωτών. Η ΔΕΥΑΜΒ αντιδρά με μηνύσεις κατά αγνώστων και επιμένει στη χλωρίωση. Τα χωριά δεν υποχωρούν. Οι δολιοφθορές συνεχίζονται νύχτα ή μέρα, κάποιες φορές μετά από τις συνελεύσεις. Αποτέλεσμα της δυναμικής αντίστασης είναι ένα άτυπο μορατόριουμ. Τα χωριά τροφοδοτούνται στο εξής και μέχρι την Άνοιξη του '15, με πηγαίο νερό χωρίς χλώριο.
Β. ΑΡΔΕΥΣΗ
Η αιφνίδια απόφαση του ΔΣ Βόλου για μεταφορά της άρδευσης από τον Δήμο στην ΔΕΥΑΜΒ, χωρίς διαβούλευση, πυροδότησε νέες αντιδράσεις από την πλευρά των ορεινών κοινοτήτων. Σαράντα και πλέον πολίτες εισβάλλουν στην αίθουσα συνεδρίασης του ΔΣ της ΔΕΥΑΜΒ την μέρα της απόφασης και διαμαρτύρονται για την υφαρπαγή της άρδευσης από μια δημοτική επιχείρηση που ομολογουμένως δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Για να ολοκληρωθεί η μεταφορά πρέπει να εγκριθεί ένας κανονισμός άρδευσης αφού περάσει από διαβούλευση. Οι κάτοικοι αξιοποιούν τον Καλλικρατικό νόμο σχετικά με τις συνελεύσεις στις τοπικές κοινότητες οι οποίες απορρίπτουν τον κανονισμό. Η δημοτική αρχή για πολιτικάντικους λόγους αποφεύγει τη σύγκρουση ενόψει των επερχόμενων εκλογών (Άνοιξη 2014) και αφήνει το θέμα σε εκκρεμότητα.
Ο ΜΠΕΟΣ, ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΩΝ ΕΚΟΛΩΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗ ΣΚΥΤΑΛΗ
Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
Στις δημοτικές εκλογές του 2014, η πολιτική μιζέρια στο χώρο της αριστεράς δίνει την ευκαιρία στην παράταξη του Μπέου να αναλάβει τη διαχείριση του Δήμου Βόλου με την υπόσχεση πως θα διατηρήσει τον δημόσιο χαρακτήρα του Νερού. Με την ανάληψη των καθηκόντων του δείχνει τις πραγματικές του προθέσεις.
Με σημαία την ιδιωτικοποίηση παίρνει τη σκυτάλη από την προηγούμενη δημοτική αρχή για να προχωρήσει και να τελειώσει την εμπορευματοποίηση του νερού.
Η σύγκρουση με την Κίνηση είναι αναπόφευκτη. Η κλασική πολιτικάντικη πρακτική της προηγούμενης δημοτικής αρχής παραχωρεί τη θέση της σε μαφιόζικες πρακτικές. Οι φουσκωτοί και οι σεκιουριτάδες κάνουν την εμφάνισή τους στο δημαρχείο και στην ΔΕΥΑΜΒ. Παράλληλα η κεντρική κυβέρνηση θέτει στη διάθεση του τις αστυνομικές δυνάμεις της περιοχής και όχι μόνο. Στο παιχνίδι της στήριξης μπαίνει και η δικαστική εξουσία.
Στις 13 Μάρτη του '15, ο Μπέος κατεβάζει για έγκριση έναν κανονισμό άρδευσης τον οποίο για πολλοστή φορά τα χωριά έχουν απορρίψει. Εκατοντάδες πολίτες διεκδικούν το δικαίωμα να παραστούν στο διοικητικό συμβούλιο της ΔΕΥΑΜΒ. Αντιμετωπίζονται με πρωτοφανή βιαιότητα από τρεις διμοιρίες ΜΑΤ, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν πολίτες και να προσαχθεί σε δίκη νεαρός αγρότης. Το ΔΣ πέρασε τον κανονισμό άρδευσης μέσα σε κλίμα αστυνομικής και δικαστικής καταστολής και ολοκληρώθηκε η μεταφορά της άρδευσης στη ΔΕΥΑΜΒ, κάτι που αμφισβητήθηκε από την Κίνηση που φέρνει το θέμα στο ΣτΕ.
Τα χωριά απαντούν με συνελεύσεις και αποφασίζουν να αυτοδιαχειριστούν την άρδευση. Δεν αναγνωρίζουν την ΔΕΥΑΜΒ ως διαχειριστή της άρδευσης και στερούν έτσι τη δυνατότητα της καταγραφής των αγροτών και συνεπώς την ιδιωτικοποίηση της άρδευσης.
Η σύγκρουση με το νέο δήμαρχο ήταν δυναμική και νικηφόρα. Το μήνυμα ότι τα χωριά δε πρόκειται να χαλαρώσουν ήταν ηχηρό.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
Βαριά πληγωμένη η δημοτική αρχή από την αντίδραση των αγροτών επανέρχεται αποφασιστικά στην υπόθεση της χλωρίωσης. Παρά τις αντιδράσεις και τις δολιοφθορές εγκαθιστά χλωριωτές σε όλα τα χωριά την Άνοιξη 2015.
Στη Δράκεια οι κάτοικοι ισοπεδώνουν τις τσιμεντένιες κατασκευές που η ΔΕΥΑΜΒ κατασκευάζει για τη μεταφορά ρεύματος στην κεντρική δεξαμενή του χωριού για τη λειτουργία του χλωριωτή.
Στην Πορταριά κάτοικοι καταστρέφουν τους χλωριωτές 5-6 φορές μέσα σε δυο μήνες. Ο δήμαρχος κλείνει όλες σχεδόν τις δημόσιες βρύσες και οι κάτοικοι τις επανασυνδέουν, ενώ στις Σταγιάτες τρεις κάτοικοι μηνύονται και προσάγονται σε δίκες με τις κατηγορίες της στάσης και της κράτησης σε ομηρία και εξύβριση εργαζομένων στην ΔΕΥΑΜΒ όταν αντιστάθηκε όλο το χωριό στη εγκατάσταση χλωριωτή.
Τα χωριά δεν εγκαταλείπουν τον αγώνα ενάντια στην υποβάθμιση του πόσιμου νερού. Στον Άγιο Βλάση και στις Σταγιάτες συνεχίζονται οι δολιοφθορές στις κεντρικές δεξαμενές και μέσα την επόμενη χρονιά (2016).
ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΠΕΦΤΟΥΝ. ΕΠΙΧΕΙΡΤΕΙΤΑΙ ΑΝΟΙΚΤΑ Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΑΚΑΘΑΡΤΩΝ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ
Τον Γενάρη 2017, η δημοτική αρχή ανακοινώνει σε συνέντευξη τύπου, αντίθετα με τα όσα διακήρυττε προεκλογικά για την προστασία του δημόσιου χαρακτήρα του νερού, την πρόθεσή της να παραδώσει σε ιδιώτη τον Βιολογικό καθαρισμό των ακαθάρτων της πόλης.
Η Κίνηση καλεί πολίτες και συλλογικότητες σε συγκέντρωση για να οργανωθεί η αντίδραση σε αυτή την απόφαση, στην οποία αποφασίζεται η δημιουργία της Συμμαχίας Βόλου για το Νερό.
Η κινηματική δράση με συγκεντρώσεις στα δημοτικά συμβούλια και στη ΔΕΥΑΜΒ αντιμετωπίστηκε με ΜΑΤ και απανωτές αναβολές συνεδριάσεων του ΔΣ με στόχο την κούραση και τον εκφοβισμό, χωρίς αποτέλεσμα. Το ξεπούλημα μπήκε στο χρονοντούλαπο και το Κίνημα του Νερού βγήκε νικητής σε αυτή τη μεγάλη σύγκρουση.
ΕΡΓΗΛ, Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ
Καθώς τα χρονικά περιθώρια στενεύουν ενόψει των δημοτικών εκλογών, τον Μάη του 2019, ο Μπέος ανεβάζει στροφές στο δρόμο προς την ιδιωτικοποίηση.
Οι υποσχέσεις που φαίνεται να έχει δώσει στους υποστηρικτές του, στην κυβέρνηση και στους ιδιώτες επενδυτές εγχώριους και ξένους, πρέπει να ικανοποιηθούν.
Πατώντας πάνω στο σκάνδαλο της ΕΡΓΗΛ, φέρνει τον Αύγουστο 2018 στο ΔΣ Βόλου για ψήφιση την πρότασή του για εκκαθάριση(διάλυση) της ΔΕΥΑΜΒ και μεταφορά της στον Δήμο.
Το μη αποδεκτό από την ΔΕΥΑΜΒ χρέος των 4 εκατομμυρίων στην εργοληπτική εταιρεία ΕΡΓΗΛ από το 2008, για επιπλέον έργα που υποστηρίζει ότι έχει κάνει, έφτασε στα 9,5 εκατομμύρια αφού έχει δικαιωθεί από όλες τις βαθμίδες της δικαιοσύνης. Παρότι το ΤΕΕ το 2014) αποφάνθηκε ότι η ΕΡΓΗΛ, αντίθετα, χρωστάει στη ΔΕΥΑΜΒ, προσφέροντας ένα καλό χαρτί στη δημοτική αρχή στους εν εξελίξει δικαστικούς αγώνες, αυτή αδρανεί περιέργως και ο χρόνος κυλά προς όφελος της ΕΡΓΗΛ η οποία πέτυχε την δέσμευσή λογαριασμών της ΔΕΥΑΜΒ και την εκταμίευση ως τώρα, τον Σεπτέμβρη 2018, περίπου 3 εκατομμυρίων ευρώ.
Μέσα σε κλίμα έντασης στο δημοτικό συμβούλιο στις 27 και 28/8, όπου για μια ακόμη φορά ο Μπέος επιστρατεύει μπράβους, ασφαλίτες και διμοιρίες ΜΑΤ για την προστασία του, βρίζει τους εκατοντάδες πολίτες που πλημμύρισαν το δημαρχείο για να διαμαρτυρηθούν για το ξεπούλημα της ΔΕΥΑΜΒ στους οποίους αρνείται το λόγο, η πρότασή του για εκκαθάριση της ΔΕΥΑΜΒ απορρίπτεται. Οι συγκεντρωμένοι πολίτες αντέδρασαν δυναμικά στην παρουσία μπράβων στην αίθουσα του ΔΣ, τους οποίους πέταξαν έξω, στέλνοντας ένα μήνυμα στον Μπέο και την παράταξή του ότι οι δημοτικοί χώροι δεν μπορεί να λειτουργούν σε καθεστώς μαφίας.
Ωστόσο έγιναν προσαγωγές, συλλήψεις και άγριο κυνηγητό σε χωριά του Πηλίου και συνοικίες του Βόλου για σύλληψη και προσαγωγή σε δίκη συναγωνιστών.
Τα τελευταία γεγονότα έχουν ενεργοποιήσει αρκετό κόσμο και έφεραν πιο κοντά τα κινήματα της περιοχής που αγωνίζονται για την προστασία του Νερού, ενάντια στην καύση σκουπιδιών και την προστασία του Κραυσίδωνα.
Η άκαμπτη στάση του Μπέου για διάλυση και ξεπούλημα της ΔΕΥΑΜΒ, προδικάζει νέες εξελίξεις στο άμεσο μέλλον. Στις τελευταίες συνελεύσεις της Κίνησης αποφασίστηκε η οργάνωση μιας ενημερωτικής καμπάνιας σε όλες τις γειτονιές και τα χωριά με στόχο την ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή στον αγώνα που μάλλον κορυφώνεται.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Στην αφήγηση αυτή έμειναν απέξω λεπτομέρειες από τον επταετή αγώνα της Κίνησης, όπως οι ενημερωτικές εκδηλώσεις, οι επαφή με άλλα κινήματα όπως των Σκουριών, της Μεσοχώρας, της Κρήτης και του Αώου, η συμμετοχή στην Πανελλαδική Συμμαχία για το Νερό, η άρνηση των κατοίκων να εγκαταστήσουν υδρόμετρα σε κάποια χωριά, η συμμετοχή σε αντιρατσιστικά φεστιβάλ, κλπ.
Από πολιτική σκοπιά αξίζει ιδιαίτερης προσοχής η αυτοδιαχείριση της άρδευσης που συνεχίστηκε για 4η φορά και εν μέρει της υδρευςης ( προστασία των πηγών), η θέσμιση των άτυπων συνελεύσεων και η αλληλεγγύη ανάμεσα στα χωριά.
Βαγγέλης Γαλανόπουλος
Κάπου πίσω στο 1990, η τότε αρχές της Πόλης του Βόλου, δήμος και νομαρχία, έδωσαν την άδεια στην 3Ε να εγκατασταθεί και να καταναλώνει 6000κμ νερό τη μέρα πόσιμο για να ικανοποιεί τις ανάγκες της. Επρόκειτο για κλασσική περίπτωση ιδιωτικοποίησης την εποχή που η έλλειψη νερού στην πόλη ήταν μόνιμο πρόβλημα που απαιτούσε άμεση λύση.
Και η λύση βρέθηκε. Αποφάσισαν να αξιοποιήσουν την πηγή της Λαγωνίκας, που βρίσκεται στην άλλη πλευρά του Πηλίου που βλέπει Αιγαίο και ανήκει στην κοινότητα του Πουριού. Από τα νερά της Λαγωνίκας υδρεύεται το χωριό και ποτίζονται οι μηλιές, τα καστανοχώραφα, οι Μπαξέδες και το πλούσιο σε πράσινο δάσος.
Οι συζητήσεις με τους κατοίκους κράτησαν δυο χρόνια για να καταλήξουν σε σύγκρουση το ‘92, ανάμεσα σε πολλές διμοιρίες των ΜΑΤ της εποχής και σύσσωμο το χωριό που ανέβηκε στο βουνό για να σταματήσει τις μπουλντόζες.
Οι δυναμίτες και τα κυνηγετικά όπλα έτρεψαν σε φυγή τους ΜΑΤατζήδες και σταμάτησαν την αρπαγή της Λαγωνίκας που γι αυτούς ήταν πηγή ζωής και οικονομικής επιβίωσης. Μετά από μερικές μέρες συνελήφθη νεαρός Πουριανός στο Βόλο, δικάστηκε και κλείστηκε στη φυλακή για ένα εξάμηνο.
Επρόκειτο για μια μεγάλη ήττα της τοπικής και κεντρικής εξουσίας που στο όνομα της δημιουργίας 93 θέσεων εργασίας στην 3Ε, δεν δίστασε να θυσιάσει πολύ περισσότερες στο Πουρί. Δεν τα κατάφεραν.
Οι Πουριανοί πάντως άφησαν ως παρακαταθήκη στα υπόλοιπα χωριά την αίσθηση ότι μπορούν να υπερασπιστούν τα φυσικά τους αγαθά και την ανάγκη να είναι πάντα σε ετοιμότητα.
Από την πλευρά της εξουσίας εμπεδώθηκε η ανάγκη να βρούνε άλλους τρόπους, υπόγειους και παρασκηνιακούς, για να βάζουν στην άκρη τις τοπικές κοινωνίες όταν κάνουν τις βρώμικες δουλειές τους, χωρίς αντιδράσεις.
ΕΠΟΧΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
Οκτώ χρόνια αργότερα , η πολιτεία θεσμοθετεί τον Καποδιστριακό Δήμο. Στο μεταξύ ο Δήμος Βόλος και η ΔΕΥΑΜΒ την οποία διαχειρίζεται, έχουν ήδη αξιοποιήσει το μάθημα που πήραν από την ήττα στο Πουρί. Μετά από μια σειρά παρασκηνιακών επαφών και ενός δημοψηφίσματος στην Πορταριά που μαγειρεύονταν για κάποιους μήνες (!!!), εξαγοράζουν χωρίς αντίδραση ένα μεγάλο μέρος της παροχής νερού της Μάνας, της μεγαλύτερης πηγής του Βουνού που βλέπει στον Παγασητικό και απέχει 10 χλμ από την πόλη. Το χωριό "έπεσε" αμαχητί υποθηκεύοντας το μέλλον του νερού και πληρώνοντας το μάρμαρο μιας άναρχης τουριστικής ανάπτυξης και μιας αδιάφορης για τα κοινά κοινωνίας.
Η Καποδιστριακή διεύρυνση των δήμων και η ως εκ τούτου συγκεντρωτική και κοινωνικά ανεξέλεγκτη διαχείριση των κοινών, άνοιξε την όρεξη κάποιων να εκμεταλλευτούν το νερό. Οι προσπάθειες ωστόσο πέφτουν στο κενό με τις τοπικές κοινωνίες στη Δράκεια και στις Σταγιάτες να αντιδρούν δυναμικά στην πολιτική των δημάρχων τους να ιδιωτικοποιήσουν τις πηγές τους.
ΕΠΟΧΗ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ
Το καλοκαίρι 2010, οι κάτοικοι 10 χωριών του Δυτικού Πηλίου μαθαίνουν από τα τοπικά ΜΜΕ ότι στο πλαίσιο του νέου Καλλικρατικού χάρτη της τοπικής αυτοδιοίκησης ,αποτελούν κομμάτι του Δήμου Βόλου που επεκτείνει τα σύνορά ως την κορυφή του βουνού από τη Μακρινίτσα ως τον Άγιο Βλάση αυξάνοντας την έκτασή του 26 φορές. Για κάποιους, όπως τους Δρακιώτες και τους Σταγιατιώτες που πρόσφατα διέσωσαν τον δημόσιο χαρακτήρα του νερού, αυτό ερμηνεύτηκε ως μια επεκτατική και επιθετική κίνηση από πλευράς του Δήμου Βόλου, με στόχο την ένταξη όλων των πηγών της περιοχής στην ΔΕΥΑΜΒ. Το γεγονός κινητοποίησε αρχικά την ομάδα ΑΠΟΔΡΑΣΗ των Σταγιατών, η οποία για πρώτη φορά κάνει λόγο δημόσια στην οικογιορτή στο πάρκο του Αγίου Κωνςταντίνου στο Βόλο τον Σεπτέμβρη 2010, για τον κίνδυνο εμπορευματοποίησης του νερού με την χωροταξική σχεδίαση του δήμου χωρίς διαβούλευση με τις τοπικές κοινότητες. Το Νοέμβρη 2010, πριν αναλάβει καθήκοντα η ήδη εκλεγμένη πρώτη Καλλικρατική δημοτική αρχή, κάτοικοι των Σταγιατών και της Δράκειας καλούν με σχετικό κείμενο τα υπόλοιπα χωριά σε συνελεύσεις για να συζητήσουν για το νερό. Ακολούθησαν συνελεύσεις στην Πορταριά και τον Άγιο Βλάση με τον νέο δήμαρχο, αρχιτέκτονα της επέκτασης του δήμου, μνημονιακό και απολυταρχικό να αναλαμβάνει καθήκοντα από την Πρωτοχρονιά του '11.
Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΣΟΚ
Με τρεις πολιτικές κινήσεις ο δήμαρχος επιχειρεί να βάλει στην άκρη τους κατοίκους των χωριών, να εκμεταλλευτεί πολιτικά και οικονομικά τις πηγές και να καλύψει το πραγματικό πρόβλημα της ύδρευσης της πόλης. Οι μεγάλες διαρροές του εγκαταλειμμένου δικτύου και η κακή διαχείριση της ΔΕΥΑΜΒ από τις εκάστοτε δημοτικές αρχές (φαινόμενα σκανδάλων που απασχόλησαν τη δικαιοσύνη, υποβαθμισμένες υπηρεσίες, κακή σχέση με τους πολίτες και κυρίως κακής ποιότητας νερό) δημιουργούν μια καλή π[λατφόρμα εκκίνησης της ιδιωτικοπόιησης του νερού.
1η κίνηση
Ο Δήμαρχος κουνόντας το δάκτυλό του προς τους κατοίκους του Πηλίου, διαμηνύει ότι τα χωριά ότι είναι πλέον συνοικίες του Βόλου και δεν μπορούν να μιλάνε για δικές τους πηγές.Επιχειρεί να κόψει έτσι τον ομφάλιο λώρο που συνδέει τις τοπικές κοινωνίες με τις πηγές τους.
2η κίνηση
Τον Ιούλη του '11, η ΔΕΥΑΜΒ χλωριώνει, χωρίς λόγο, μόνιμα το πόσιμο νερό στις Σταγιάτες. Στις έντονες αντιδράσεις των κατοίκων ο πρόεδρος της επιχείρησης δηλώνει ότι η χλωρίωση γίνεται για προληπτικούς λόγους ακόμη και όταν το νερό των πηγών είναι πεντακάθαρο!!!
Από τον Νοέμβρη του '11 ως τον Γενάρη του 12 χλωριώνει το πόσιμο νερό σε όλα τα χωριά με την ίδια λογική. Επιπρόσθετα αρχίζει να μιλά για κοινωνική δικαιοσύνη ( "Γιατί εσείς να πίνετε νερό πηγαίο και οι υπόλοιποι χλωριωμένο")
3ή κίνηση
Τον Γενάρη του '13, η ΔΕΥΑΜΒ αποφασίζει να πάρει από τον Δήμο και από τις τοπικές κοινότητες την άρδευση. Ουσιαστικά μετατρέπει τους χρήστες του νερού της άρδευσης σε καταναλωτές της ΔΕΥΑΜΒ, θεατές της διαχείρισης του νερού και βάζει τις προϋποθέσεις για το επόμενο βήμα, την μεταφορά της σε ιδιώτη επενδυτή.
Η ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ
Μέσα σε δύο χρόνια Καλλικρατικής διακυβέρνησης η καθημερινότητα στα χωριά αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς προς το χειρότερο. Το πόσιμο νερό υποβαθμίζεται και το τιμολόγιο αυξάνεται κατά 25%, η άρδευση μεταφέρεται στη ΔΕΥΑΜΒ με τελικό προορισμό τους ιδιώτες που θα αυξήσουν φυσικά τα τιμολόγια. Τα χωριά αποκλείονται από τα κέντρα των αποφάσεων λόγω Καλλικράτη και αστικοποιούνται θεωρούμενα συνοικίες του Βόλου.
Η προστασία των πηγών και η συντήρηση των κοινοτικών δικτύων εγκαταλείπεται από την ΔΕΥΑΜΒ με τη λογική της χλωρίωσης.
Η θεωρία του ΣΟΚ σε πλήρη εφαρμογή από την πρώτη μέρα της Καλλικρατικής διακυβέρνησης. Σε συνδυασμό με τις αφόρητες οικονομικές συνθήκες των μνημονίων δημιουργεί τις προϋποθέσεις ερήμωσης της περιφέρειας.
Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ- ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ (1η Καλλικρατική περίοδο)
Α. ΧΛΩΡΙΩΣΗ
Η απάντηση των τοπικών κοινωνιών στα κτυπήματα σοκ της δημοτικής αρχής ήταν δυναμική.
Τον Γενάρη 2012 σε συνέλευση στο Κατηχώρι, αποφασίζουν την δημιουργία της Κίνησης Πολιτών Πηλίου για το Νερό. Ζητούν συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο με θέμα την χλωρίωση. Η δημοτική αρχή απορρίπτει το αίτημα. Τον Φλεβάρη εκατοντάδες πολίτες από τα χωριά και την πόλη, γεμίζουν την αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου και απαιτούν να συζητηθεί το θέμα μέσα σε κλίμα έντασης και το επιβάλλουν. Αποφασίζεται να ξεκινήσει άμεσα διάλογος σε όλα τα χωριά και σε ένα μήνα να συγκληθεί ΔΣ στο οποίο να παρθούν αποφάσεις για το ζήτημα της διαχείρισης του νερού εφόλης της ύλης. Ωστόσο στα πρακτικά η απόφαση αλλιώνεται. Από την επόμενη, αντί για συνελεύσεις, η ΔΕΥΑΜΒ καλεί έναν-έναν ξεχωριστά τους προέδρους των τοπικών κοινοτήτων στα κεντρικά της γραφεία και επιχειρεί να τους πείσει για την ανάγκη της χλωρίωσης. Οι πρόεδροι αρνούνται να δεχτούν αυτή την πρακτική που αντίκειται στην απόφαση του ΔΣ.
Η πολιτική της δημ. Αρχής δημιούργησε ένταση στα χωριά στα οποία οργανώνονται συνελεύσεις που αποφασίζουν να αντιδράσουν δυναμικά. Αρχίζει ένα μπαράζ δολιοφθορών στις κεντρικές δεξαμενές με καταστροφή των χλωριωτών. Η ΔΕΥΑΜΒ αντιδρά με μηνύσεις κατά αγνώστων και επιμένει στη χλωρίωση. Τα χωριά δεν υποχωρούν. Οι δολιοφθορές συνεχίζονται νύχτα ή μέρα, κάποιες φορές μετά από τις συνελεύσεις. Αποτέλεσμα της δυναμικής αντίστασης είναι ένα άτυπο μορατόριουμ. Τα χωριά τροφοδοτούνται στο εξής και μέχρι την Άνοιξη του '15, με πηγαίο νερό χωρίς χλώριο.
Β. ΑΡΔΕΥΣΗ
Η αιφνίδια απόφαση του ΔΣ Βόλου για μεταφορά της άρδευσης από τον Δήμο στην ΔΕΥΑΜΒ, χωρίς διαβούλευση, πυροδότησε νέες αντιδράσεις από την πλευρά των ορεινών κοινοτήτων. Σαράντα και πλέον πολίτες εισβάλλουν στην αίθουσα συνεδρίασης του ΔΣ της ΔΕΥΑΜΒ την μέρα της απόφασης και διαμαρτύρονται για την υφαρπαγή της άρδευσης από μια δημοτική επιχείρηση που ομολογουμένως δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Για να ολοκληρωθεί η μεταφορά πρέπει να εγκριθεί ένας κανονισμός άρδευσης αφού περάσει από διαβούλευση. Οι κάτοικοι αξιοποιούν τον Καλλικρατικό νόμο σχετικά με τις συνελεύσεις στις τοπικές κοινότητες οι οποίες απορρίπτουν τον κανονισμό. Η δημοτική αρχή για πολιτικάντικους λόγους αποφεύγει τη σύγκρουση ενόψει των επερχόμενων εκλογών (Άνοιξη 2014) και αφήνει το θέμα σε εκκρεμότητα.
Ο ΜΠΕΟΣ, ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΩΝ ΕΚΟΛΩΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗ ΣΚΥΤΑΛΗ
Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
Στις δημοτικές εκλογές του 2014, η πολιτική μιζέρια στο χώρο της αριστεράς δίνει την ευκαιρία στην παράταξη του Μπέου να αναλάβει τη διαχείριση του Δήμου Βόλου με την υπόσχεση πως θα διατηρήσει τον δημόσιο χαρακτήρα του Νερού. Με την ανάληψη των καθηκόντων του δείχνει τις πραγματικές του προθέσεις.
Με σημαία την ιδιωτικοποίηση παίρνει τη σκυτάλη από την προηγούμενη δημοτική αρχή για να προχωρήσει και να τελειώσει την εμπορευματοποίηση του νερού.
Η σύγκρουση με την Κίνηση είναι αναπόφευκτη. Η κλασική πολιτικάντικη πρακτική της προηγούμενης δημοτικής αρχής παραχωρεί τη θέση της σε μαφιόζικες πρακτικές. Οι φουσκωτοί και οι σεκιουριτάδες κάνουν την εμφάνισή τους στο δημαρχείο και στην ΔΕΥΑΜΒ. Παράλληλα η κεντρική κυβέρνηση θέτει στη διάθεση του τις αστυνομικές δυνάμεις της περιοχής και όχι μόνο. Στο παιχνίδι της στήριξης μπαίνει και η δικαστική εξουσία.
Στις 13 Μάρτη του '15, ο Μπέος κατεβάζει για έγκριση έναν κανονισμό άρδευσης τον οποίο για πολλοστή φορά τα χωριά έχουν απορρίψει. Εκατοντάδες πολίτες διεκδικούν το δικαίωμα να παραστούν στο διοικητικό συμβούλιο της ΔΕΥΑΜΒ. Αντιμετωπίζονται με πρωτοφανή βιαιότητα από τρεις διμοιρίες ΜΑΤ, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν πολίτες και να προσαχθεί σε δίκη νεαρός αγρότης. Το ΔΣ πέρασε τον κανονισμό άρδευσης μέσα σε κλίμα αστυνομικής και δικαστικής καταστολής και ολοκληρώθηκε η μεταφορά της άρδευσης στη ΔΕΥΑΜΒ, κάτι που αμφισβητήθηκε από την Κίνηση που φέρνει το θέμα στο ΣτΕ.
Τα χωριά απαντούν με συνελεύσεις και αποφασίζουν να αυτοδιαχειριστούν την άρδευση. Δεν αναγνωρίζουν την ΔΕΥΑΜΒ ως διαχειριστή της άρδευσης και στερούν έτσι τη δυνατότητα της καταγραφής των αγροτών και συνεπώς την ιδιωτικοποίηση της άρδευσης.
Η σύγκρουση με το νέο δήμαρχο ήταν δυναμική και νικηφόρα. Το μήνυμα ότι τα χωριά δε πρόκειται να χαλαρώσουν ήταν ηχηρό.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
Βαριά πληγωμένη η δημοτική αρχή από την αντίδραση των αγροτών επανέρχεται αποφασιστικά στην υπόθεση της χλωρίωσης. Παρά τις αντιδράσεις και τις δολιοφθορές εγκαθιστά χλωριωτές σε όλα τα χωριά την Άνοιξη 2015.
Στη Δράκεια οι κάτοικοι ισοπεδώνουν τις τσιμεντένιες κατασκευές που η ΔΕΥΑΜΒ κατασκευάζει για τη μεταφορά ρεύματος στην κεντρική δεξαμενή του χωριού για τη λειτουργία του χλωριωτή.
Στην Πορταριά κάτοικοι καταστρέφουν τους χλωριωτές 5-6 φορές μέσα σε δυο μήνες. Ο δήμαρχος κλείνει όλες σχεδόν τις δημόσιες βρύσες και οι κάτοικοι τις επανασυνδέουν, ενώ στις Σταγιάτες τρεις κάτοικοι μηνύονται και προσάγονται σε δίκες με τις κατηγορίες της στάσης και της κράτησης σε ομηρία και εξύβριση εργαζομένων στην ΔΕΥΑΜΒ όταν αντιστάθηκε όλο το χωριό στη εγκατάσταση χλωριωτή.
Τα χωριά δεν εγκαταλείπουν τον αγώνα ενάντια στην υποβάθμιση του πόσιμου νερού. Στον Άγιο Βλάση και στις Σταγιάτες συνεχίζονται οι δολιοφθορές στις κεντρικές δεξαμενές και μέσα την επόμενη χρονιά (2016).
ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΠΕΦΤΟΥΝ. ΕΠΙΧΕΙΡΤΕΙΤΑΙ ΑΝΟΙΚΤΑ Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΑΚΑΘΑΡΤΩΝ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ
Τον Γενάρη 2017, η δημοτική αρχή ανακοινώνει σε συνέντευξη τύπου, αντίθετα με τα όσα διακήρυττε προεκλογικά για την προστασία του δημόσιου χαρακτήρα του νερού, την πρόθεσή της να παραδώσει σε ιδιώτη τον Βιολογικό καθαρισμό των ακαθάρτων της πόλης.
Η Κίνηση καλεί πολίτες και συλλογικότητες σε συγκέντρωση για να οργανωθεί η αντίδραση σε αυτή την απόφαση, στην οποία αποφασίζεται η δημιουργία της Συμμαχίας Βόλου για το Νερό.
Η κινηματική δράση με συγκεντρώσεις στα δημοτικά συμβούλια και στη ΔΕΥΑΜΒ αντιμετωπίστηκε με ΜΑΤ και απανωτές αναβολές συνεδριάσεων του ΔΣ με στόχο την κούραση και τον εκφοβισμό, χωρίς αποτέλεσμα. Το ξεπούλημα μπήκε στο χρονοντούλαπο και το Κίνημα του Νερού βγήκε νικητής σε αυτή τη μεγάλη σύγκρουση.
ΕΡΓΗΛ, Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ
Καθώς τα χρονικά περιθώρια στενεύουν ενόψει των δημοτικών εκλογών, τον Μάη του 2019, ο Μπέος ανεβάζει στροφές στο δρόμο προς την ιδιωτικοποίηση.
Οι υποσχέσεις που φαίνεται να έχει δώσει στους υποστηρικτές του, στην κυβέρνηση και στους ιδιώτες επενδυτές εγχώριους και ξένους, πρέπει να ικανοποιηθούν.
Πατώντας πάνω στο σκάνδαλο της ΕΡΓΗΛ, φέρνει τον Αύγουστο 2018 στο ΔΣ Βόλου για ψήφιση την πρότασή του για εκκαθάριση(διάλυση) της ΔΕΥΑΜΒ και μεταφορά της στον Δήμο.
Το μη αποδεκτό από την ΔΕΥΑΜΒ χρέος των 4 εκατομμυρίων στην εργοληπτική εταιρεία ΕΡΓΗΛ από το 2008, για επιπλέον έργα που υποστηρίζει ότι έχει κάνει, έφτασε στα 9,5 εκατομμύρια αφού έχει δικαιωθεί από όλες τις βαθμίδες της δικαιοσύνης. Παρότι το ΤΕΕ το 2014) αποφάνθηκε ότι η ΕΡΓΗΛ, αντίθετα, χρωστάει στη ΔΕΥΑΜΒ, προσφέροντας ένα καλό χαρτί στη δημοτική αρχή στους εν εξελίξει δικαστικούς αγώνες, αυτή αδρανεί περιέργως και ο χρόνος κυλά προς όφελος της ΕΡΓΗΛ η οποία πέτυχε την δέσμευσή λογαριασμών της ΔΕΥΑΜΒ και την εκταμίευση ως τώρα, τον Σεπτέμβρη 2018, περίπου 3 εκατομμυρίων ευρώ.
Μέσα σε κλίμα έντασης στο δημοτικό συμβούλιο στις 27 και 28/8, όπου για μια ακόμη φορά ο Μπέος επιστρατεύει μπράβους, ασφαλίτες και διμοιρίες ΜΑΤ για την προστασία του, βρίζει τους εκατοντάδες πολίτες που πλημμύρισαν το δημαρχείο για να διαμαρτυρηθούν για το ξεπούλημα της ΔΕΥΑΜΒ στους οποίους αρνείται το λόγο, η πρότασή του για εκκαθάριση της ΔΕΥΑΜΒ απορρίπτεται. Οι συγκεντρωμένοι πολίτες αντέδρασαν δυναμικά στην παρουσία μπράβων στην αίθουσα του ΔΣ, τους οποίους πέταξαν έξω, στέλνοντας ένα μήνυμα στον Μπέο και την παράταξή του ότι οι δημοτικοί χώροι δεν μπορεί να λειτουργούν σε καθεστώς μαφίας.
Ωστόσο έγιναν προσαγωγές, συλλήψεις και άγριο κυνηγητό σε χωριά του Πηλίου και συνοικίες του Βόλου για σύλληψη και προσαγωγή σε δίκη συναγωνιστών.
Τα τελευταία γεγονότα έχουν ενεργοποιήσει αρκετό κόσμο και έφεραν πιο κοντά τα κινήματα της περιοχής που αγωνίζονται για την προστασία του Νερού, ενάντια στην καύση σκουπιδιών και την προστασία του Κραυσίδωνα.
Η άκαμπτη στάση του Μπέου για διάλυση και ξεπούλημα της ΔΕΥΑΜΒ, προδικάζει νέες εξελίξεις στο άμεσο μέλλον. Στις τελευταίες συνελεύσεις της Κίνησης αποφασίστηκε η οργάνωση μιας ενημερωτικής καμπάνιας σε όλες τις γειτονιές και τα χωριά με στόχο την ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή στον αγώνα που μάλλον κορυφώνεται.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Στην αφήγηση αυτή έμειναν απέξω λεπτομέρειες από τον επταετή αγώνα της Κίνησης, όπως οι ενημερωτικές εκδηλώσεις, οι επαφή με άλλα κινήματα όπως των Σκουριών, της Μεσοχώρας, της Κρήτης και του Αώου, η συμμετοχή στην Πανελλαδική Συμμαχία για το Νερό, η άρνηση των κατοίκων να εγκαταστήσουν υδρόμετρα σε κάποια χωριά, η συμμετοχή σε αντιρατσιστικά φεστιβάλ, κλπ.
Από πολιτική σκοπιά αξίζει ιδιαίτερης προσοχής η αυτοδιαχείριση της άρδευσης που συνεχίστηκε για 4η φορά και εν μέρει της υδρευςης ( προστασία των πηγών), η θέσμιση των άτυπων συνελεύσεων και η αλληλεγγύη ανάμεσα στα χωριά.
Βαγγέλης Γαλανόπουλος
RSS Feed
