Απαιτούνται πολύ περισσότερα από τις κυβερνήσεις!
Η συμφωνία του Κατοβίτσε αποτελεί κάποια επιτυχία στις πολιτικές για το κλίμα. Αυτό που λείπει, όμως, είναι η θαρραλέα πολιτική που θα φέρειε ένα μέλλον χωρίς άνθρακα. Αποφασίσθηκαν κάποιοι κανόνες, αλλά αναβλήθηκε η έξοδος από την οικονομία των υδρογονανθράκων για αργότερα, ενώ οι επιστήμονες λένε ότι δεν υπάρχει χρόνος!
Μιά Πύρρεια νίκη(γιατί για νίκη μίλησαν οι διοργανωτές Πολωνοί[1] που η οικονομία τους στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στον άνθρακα) θα λέγαμε ότι επιτεύχθηκε στο Κατοβίτσε, μαζί με τον βασιλιά Πύρρο στον πόλεμό του ενάντια στη Ρώμη : «Ακόμα μια τέτοια νίκη και είμαστε χαμένοι». Στη διπλωματία για το κλίμα αυτό ισχύει και μπορεί να διατυπωθεί με τον ίδιο τρόπο. Γιατί το "πακέτο Katowice", το οποίο έγινε αποδεκτό από την 24η διάσκεψη του ΟΗΕ για την αλλαγή του κλίματος αργά το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, είναι πράγματι μια επιτυχία. Υπάρχουν επι τέλους κανόνες για την εφαρμογή των συμφωνιών του Παρισιού από τις κυβερνήσεις των χωρών που ρυπαίνουν- ακόμη και για τους μεγάλους ρυπαντές όπως η Ινδία και η Κίνα-αλλά με αυτό και μόνο δεν αποφεύγεται ούτε ένα γραμμάριο διοξειδίου του άνθρακα, το οποίο εκπέμπεται στην ατμόσφαιρα από την καύση άνθρακα, πετρελαίου και φυσικού αερίου και ωθεί στην αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη.
Στα 24 χρόνια που άρχισαν οι κλιματικές συνδιασκέψεις του ΟΗΕ, οι εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου αυξάνονταν συνεχώς - κατά ένα τρίτο περίπου. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της Σύμβασης-Πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για την Αλλαγή του Κλίματος και του συστήματος της απογοητευτικής μέχρι τώρα διπλωματίας. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο μοντέλο «ανάπτυξης» των «αναδυόμενων» οικονομιών, όπως η Κίνα και η Ινδία, οι οποίες αναπτύχθηκαν με βάση τον άνθρακα, αλλά κυρίως οφείλεται στη σκληρή αντίσταση των βιομηχανιών ορυκτών καυσίμων και των «αναπτυγμένων» βιομηχανικών κρατών που στηρίχθηκαν σε αυτό το οικονομικό μοντέλο. Έτσι, σχεδόν όλοι είναι υπαίτιοι, εκτός από τα «υποανάπτυκτα» φτωχά κράτη. Το γεγονός ότι αυτά τα κράτη υποσχέθηκαν το ένα στο άλλο να τερματίσουν την εξάρτησή τους από τα ορυκτά καύσιμα ήταν η πρόοδος που επιτεύχθηκε στο Παρίσι. Τώρα στο Κατοβίτσε απλά βρήκαν και συμφώνησαν τη συνταγή για αυτή την απεξάρτηση.
Ας μην ελπίζουμε ότι αυτό το «πακέτο» είναι κάτι παραπάνω από το συνηθισμένο ψήφισμα για την Πρωτοχρονιά, γιατί δυστυχώς, αυτός ο συνασπισμός της θέλησης των κρατών εμφανίζεται μέχρι τώρα μόνο όταν απειλείται η καταστροφή.
Θα ήταν ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός εάν η HAC( «Συνασπισμός υψηλής φιλοδοξίας» 107 χωρών) θα αποτελέσει μόνιμο παράγοντα στην παγκόσμια προστασία του κλίματος. Δεν θα μπορούσε να συμπτυχθεί ένα μέτωπο για ένα συνετό μέλλον, από μια ισχυρή ομάδα χωρών που θα αντιταχθεί στους διασπαστές, στους εθνικιστές, στο λόμπυ του άνθρακα- πετρελαίου και στους G20 και G7, για να τους βάλει φρένο, πέρα από τις συνδιασκέψεις του ΟΗΕ;
Δε θα μπορούσε να οργανωθεί πάλι ένα παγκόσμιο κίνημα πολιτών με αίτημα «αλλάξτε το σύστημα και όχι το κλίμα», που θα πρότεινε ένα «αποαναπτυξιακό» τρόπο ζωής στους πολίτες του αναπτυγμένου κόσμου-οι οποίοι θα πρέπει να μειώσουν τις εκπομπές στο ένα δέκατο[2]- και ένα αποαναπτυξιακό- κοινοτικό μοντέλοκοινωνικής εξέλιξης στους πολίτες του 3ου κόσμου, παρεμβαίνοντας και μπλοκάροντας π.χ. τους G20 και G7, όπως έγινε παλιότερα με το παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ;
[1] Είχαν αποφασίσει το "βιβλίο κανόνων" των 133 σελίδων με το οποίο από το 2024 όλα τα κράτη στον κόσμο πρέπει να αναφέρουν τις προσπάθειές τους για την προστασία του κλίματος σύμφωνα με τους ίδιους ελάχιστους κανόνες.
[2] Βλέπε: http://www.topikopoiisi.eu/902rhothetarhoalpha/4966263 και
http://www.topikopoiisi.eu/902rhothetarhoalpha/5839843
Η συμφωνία του Κατοβίτσε αποτελεί κάποια επιτυχία στις πολιτικές για το κλίμα. Αυτό που λείπει, όμως, είναι η θαρραλέα πολιτική που θα φέρειε ένα μέλλον χωρίς άνθρακα. Αποφασίσθηκαν κάποιοι κανόνες, αλλά αναβλήθηκε η έξοδος από την οικονομία των υδρογονανθράκων για αργότερα, ενώ οι επιστήμονες λένε ότι δεν υπάρχει χρόνος!
Μιά Πύρρεια νίκη(γιατί για νίκη μίλησαν οι διοργανωτές Πολωνοί[1] που η οικονομία τους στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στον άνθρακα) θα λέγαμε ότι επιτεύχθηκε στο Κατοβίτσε, μαζί με τον βασιλιά Πύρρο στον πόλεμό του ενάντια στη Ρώμη : «Ακόμα μια τέτοια νίκη και είμαστε χαμένοι». Στη διπλωματία για το κλίμα αυτό ισχύει και μπορεί να διατυπωθεί με τον ίδιο τρόπο. Γιατί το "πακέτο Katowice", το οποίο έγινε αποδεκτό από την 24η διάσκεψη του ΟΗΕ για την αλλαγή του κλίματος αργά το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, είναι πράγματι μια επιτυχία. Υπάρχουν επι τέλους κανόνες για την εφαρμογή των συμφωνιών του Παρισιού από τις κυβερνήσεις των χωρών που ρυπαίνουν- ακόμη και για τους μεγάλους ρυπαντές όπως η Ινδία και η Κίνα-αλλά με αυτό και μόνο δεν αποφεύγεται ούτε ένα γραμμάριο διοξειδίου του άνθρακα, το οποίο εκπέμπεται στην ατμόσφαιρα από την καύση άνθρακα, πετρελαίου και φυσικού αερίου και ωθεί στην αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη.
Στα 24 χρόνια που άρχισαν οι κλιματικές συνδιασκέψεις του ΟΗΕ, οι εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου αυξάνονταν συνεχώς - κατά ένα τρίτο περίπου. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της Σύμβασης-Πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για την Αλλαγή του Κλίματος και του συστήματος της απογοητευτικής μέχρι τώρα διπλωματίας. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο μοντέλο «ανάπτυξης» των «αναδυόμενων» οικονομιών, όπως η Κίνα και η Ινδία, οι οποίες αναπτύχθηκαν με βάση τον άνθρακα, αλλά κυρίως οφείλεται στη σκληρή αντίσταση των βιομηχανιών ορυκτών καυσίμων και των «αναπτυγμένων» βιομηχανικών κρατών που στηρίχθηκαν σε αυτό το οικονομικό μοντέλο. Έτσι, σχεδόν όλοι είναι υπαίτιοι, εκτός από τα «υποανάπτυκτα» φτωχά κράτη. Το γεγονός ότι αυτά τα κράτη υποσχέθηκαν το ένα στο άλλο να τερματίσουν την εξάρτησή τους από τα ορυκτά καύσιμα ήταν η πρόοδος που επιτεύχθηκε στο Παρίσι. Τώρα στο Κατοβίτσε απλά βρήκαν και συμφώνησαν τη συνταγή για αυτή την απεξάρτηση.
Ας μην ελπίζουμε ότι αυτό το «πακέτο» είναι κάτι παραπάνω από το συνηθισμένο ψήφισμα για την Πρωτοχρονιά, γιατί δυστυχώς, αυτός ο συνασπισμός της θέλησης των κρατών εμφανίζεται μέχρι τώρα μόνο όταν απειλείται η καταστροφή.
Θα ήταν ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός εάν η HAC( «Συνασπισμός υψηλής φιλοδοξίας» 107 χωρών) θα αποτελέσει μόνιμο παράγοντα στην παγκόσμια προστασία του κλίματος. Δεν θα μπορούσε να συμπτυχθεί ένα μέτωπο για ένα συνετό μέλλον, από μια ισχυρή ομάδα χωρών που θα αντιταχθεί στους διασπαστές, στους εθνικιστές, στο λόμπυ του άνθρακα- πετρελαίου και στους G20 και G7, για να τους βάλει φρένο, πέρα από τις συνδιασκέψεις του ΟΗΕ;
Δε θα μπορούσε να οργανωθεί πάλι ένα παγκόσμιο κίνημα πολιτών με αίτημα «αλλάξτε το σύστημα και όχι το κλίμα», που θα πρότεινε ένα «αποαναπτυξιακό» τρόπο ζωής στους πολίτες του αναπτυγμένου κόσμου-οι οποίοι θα πρέπει να μειώσουν τις εκπομπές στο ένα δέκατο[2]- και ένα αποαναπτυξιακό- κοινοτικό μοντέλοκοινωνικής εξέλιξης στους πολίτες του 3ου κόσμου, παρεμβαίνοντας και μπλοκάροντας π.χ. τους G20 και G7, όπως έγινε παλιότερα με το παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ;
[1] Είχαν αποφασίσει το "βιβλίο κανόνων" των 133 σελίδων με το οποίο από το 2024 όλα τα κράτη στον κόσμο πρέπει να αναφέρουν τις προσπάθειές τους για την προστασία του κλίματος σύμφωνα με τους ίδιους ελάχιστους κανόνες.
[2] Βλέπε: http://www.topikopoiisi.eu/902rhothetarhoalpha/4966263 και
http://www.topikopoiisi.eu/902rhothetarhoalpha/5839843
RSS Feed
