Την μέρα της διαδήλωσης στην Χαλκιδική ο Γιάννης Λαθήρας,πρόεδρος της Γ ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης δέχτηκε δολοφονική επίθεση από τους μαινόμενους μεταλλωρύχους όταν διαπίστωσαν ότι ο ίδιος και η σύντροφός του φορούσαν μπλουζάκια του κινήματος ενάντια στις εξορύξεις
Η περιγραφή της επίθεσης από τον προσωπικό λογαριασμό του Γιάννη Λαθήρα στο Facebook:
“έργα των βανδάλων τραμπούκων της Εldorado …
12.30 με 1 περίπου η ώρα την Κυριακή 23 Αυγούστου στρίψαμε τον κόμβο Παλαιoχωρίου με κατεύθυνση τη Μεγάλη Παναγιά. Εκεί υπήρχε περιπολικό της αστυνομίας που προσπεράσαμε χωρίς κάποια ενημέρωση ή προειδοποίηση από μέρους των αστυνομικών. Λίγα μέτρα παρακάτω βρεθήκαμε ξαφνικά στο μέσον συγκέντρωσης των εργαζόμενων;; της Εldorado Gold καμιά εκατοστή ,σταματημένα αυτοκίνητα δεξιά-αριστερά δύσκολη η διέλευση. Οδηγούσα αργά ανάμεσα τους όταν εντελώς απότομα ένα κόκκινο αυτοκίνητο πετάχτηκε αστραπιαία κάθετα και παράνομα στο δρόμο κάνοντας “όπισθεν” κινούμενο με ταχύτητα κατά πάνω μας. Προσπάθησα να το αποφύγω αλλά χτύπησε στο πίσω μέρος και τινάχθηκε ο πίσω προφυλακτήρας από το αυτοκίνητο μας . Δεν μπορούσα να μην σταματήσω στην περίπτωση που το συμβάν ήταν τυχαίο .( δεν είμαι σίγουρος αν ήταν εσκεμμένο ).
Μόλις άνοιξα την πόρτα και είδαν το μπλουζάκι SOS Χαλκιδική που φορούσα, έγινε το απίστευτο! Ένα μαινόμενο και αλαλάζον πλήθος όρμησε κατά πάνω μας . Χωρίς κουβέντα μου έβγαλαν το μπλουζάκι ,έμεινα γυμνός περιστοιχισμένος από δεκάδες τύπους που έβριζαν, μας φτύνανε, πετούσαν πάνω μας αντικείμενα, μας τραβούσανε, μας χτυπούσαν με μίσος εμένα και την Ευδοξία, ανέβηκαν πάνω στο αυτοκίνητο, το τσαλαπατούσαν χτυπούσαν με μανία σε κάθε του σημείο. Μας ανάγκασαν να γυρίσουμε πίσω. Μπήκαμε κακήν -κακώς στο αμάξι οπότε ξεκίνησε νέα επίθεση! Κάποιος έσπασε το μπροστινό τζάμι , (αν το χτύπημα ήταν πιο δυνατό δε ξέρω που θα ήμασταν τώρα) άνοιξαν ξανά την πόρτα μας έσυραν έξω και συνέχισαν το ηρωικό τους έργο…Συνέχιζαν να μας βρίζουν , να μας φτύνουν, να μας προσβάλλουν, χωρίς να μας αφήνουν να πούμε κουβέντα. Με τα χίλια ζόρια ξαναμπήκαμε στο αμάξι και φύγαμε ενώ αυτοί χτυπούσαν ανελέητα το αυτοκίνητο.
Όταν ξανασυναντήσαμε έντρομοι τους αστυνομικούς και αναφέραμε το συμβάν αυτοί απλώς μας υπέδειξαν τo Α.Τ. Αρναίας παρόλο που περαστικοί οδηγοί τους φώναζαν να πάνε στον τόπο του ..εγκλήματος. Πήγαμε μετά στο ΑΤ όπου και καταθέσαμε μήνυση για σωματικές βλάβες, φθορά ξένης περιουσίας, προσβολή της αξιοπρέπειας μας, ψυχικό κλονισμό κ.λ.π. Μετά με το αμάξι σε κακά χάλια και το φόβο νέας επίθεσης περάσαμε μέσα από την Αρναία με κατεύθυνση τον Πολύγυρο. Από τη ταραχή μας χάσαμε το δρόμο και πήραμε ένα δρόμο μέσα στα βουνά. Στο νοσοκομείο Πολυγύρου όπου μας περίμεναν αγαπημένα πρόσωπα, φίλοι, συγγενείς και συναγωνιστές μας έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις .Εντοπίσθηκαν μώλωπες ,εκδορές, υψηλή πίεση. ..
Νόμισα ότι ζούσα σε ταινία φρίκης ! Δεν ξανασυνάντησα τέτοια βαρβαρότητα . Δεν μπορεί να είναι εργαζόμενοι αυτοί Η εργατική τάξη έχει ήθος και πολιτισμό. Δεν χτυπάνε έτσι με τέτοια λύσσα δυο ανυπεράσπιστους (και …κάποιας ηλικίας) ανθρώπους. Δεν μπορεί σκεφτόμουνα μετά να δίνεις όλη σου τη ζωή για τα δίκια των εργαζόμενων και να σε σκοτώνουν “εργαζόμενοι “!
Θα ήταν ψέμα να πω ότι δε φοβηθήκαμε, είδαμε το χάρο με τα μάτια μας…
Αλλά και περιττό να πούμε ότι δε το βάζουμε κάτω και θα συνεχίσουμε τον αγώνα για τη ζωή, την ελευθερία , το περιβάλλον.! Θα ξαναβάλουμε το …μπλουζάκι και θα είμαστε πάλι παρόντες στους αγώνες, πιο προσεκτικοί αλλά και πιο οργισμένοι!
VENCEREMOS!
EΥΧΑΡΙΣΤΟΎΜΕ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ !
ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΜΜΕ ΠΟΥ ΑΠΕΚΡΥΨΑΝ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
ΥΓ Η Ρόζα μας έπαθε νευρικό σοκ δεν έβγαλε ούτε ένα γάβγισμα! Ακόμα τρέμει…”
Η περιγραφή της επίθεσης από τον προσωπικό λογαριασμό του Γιάννη Λαθήρα στο Facebook:
“έργα των βανδάλων τραμπούκων της Εldorado …
12.30 με 1 περίπου η ώρα την Κυριακή 23 Αυγούστου στρίψαμε τον κόμβο Παλαιoχωρίου με κατεύθυνση τη Μεγάλη Παναγιά. Εκεί υπήρχε περιπολικό της αστυνομίας που προσπεράσαμε χωρίς κάποια ενημέρωση ή προειδοποίηση από μέρους των αστυνομικών. Λίγα μέτρα παρακάτω βρεθήκαμε ξαφνικά στο μέσον συγκέντρωσης των εργαζόμενων;; της Εldorado Gold καμιά εκατοστή ,σταματημένα αυτοκίνητα δεξιά-αριστερά δύσκολη η διέλευση. Οδηγούσα αργά ανάμεσα τους όταν εντελώς απότομα ένα κόκκινο αυτοκίνητο πετάχτηκε αστραπιαία κάθετα και παράνομα στο δρόμο κάνοντας “όπισθεν” κινούμενο με ταχύτητα κατά πάνω μας. Προσπάθησα να το αποφύγω αλλά χτύπησε στο πίσω μέρος και τινάχθηκε ο πίσω προφυλακτήρας από το αυτοκίνητο μας . Δεν μπορούσα να μην σταματήσω στην περίπτωση που το συμβάν ήταν τυχαίο .( δεν είμαι σίγουρος αν ήταν εσκεμμένο ).
Μόλις άνοιξα την πόρτα και είδαν το μπλουζάκι SOS Χαλκιδική που φορούσα, έγινε το απίστευτο! Ένα μαινόμενο και αλαλάζον πλήθος όρμησε κατά πάνω μας . Χωρίς κουβέντα μου έβγαλαν το μπλουζάκι ,έμεινα γυμνός περιστοιχισμένος από δεκάδες τύπους που έβριζαν, μας φτύνανε, πετούσαν πάνω μας αντικείμενα, μας τραβούσανε, μας χτυπούσαν με μίσος εμένα και την Ευδοξία, ανέβηκαν πάνω στο αυτοκίνητο, το τσαλαπατούσαν χτυπούσαν με μανία σε κάθε του σημείο. Μας ανάγκασαν να γυρίσουμε πίσω. Μπήκαμε κακήν -κακώς στο αμάξι οπότε ξεκίνησε νέα επίθεση! Κάποιος έσπασε το μπροστινό τζάμι , (αν το χτύπημα ήταν πιο δυνατό δε ξέρω που θα ήμασταν τώρα) άνοιξαν ξανά την πόρτα μας έσυραν έξω και συνέχισαν το ηρωικό τους έργο…Συνέχιζαν να μας βρίζουν , να μας φτύνουν, να μας προσβάλλουν, χωρίς να μας αφήνουν να πούμε κουβέντα. Με τα χίλια ζόρια ξαναμπήκαμε στο αμάξι και φύγαμε ενώ αυτοί χτυπούσαν ανελέητα το αυτοκίνητο.
Όταν ξανασυναντήσαμε έντρομοι τους αστυνομικούς και αναφέραμε το συμβάν αυτοί απλώς μας υπέδειξαν τo Α.Τ. Αρναίας παρόλο που περαστικοί οδηγοί τους φώναζαν να πάνε στον τόπο του ..εγκλήματος. Πήγαμε μετά στο ΑΤ όπου και καταθέσαμε μήνυση για σωματικές βλάβες, φθορά ξένης περιουσίας, προσβολή της αξιοπρέπειας μας, ψυχικό κλονισμό κ.λ.π. Μετά με το αμάξι σε κακά χάλια και το φόβο νέας επίθεσης περάσαμε μέσα από την Αρναία με κατεύθυνση τον Πολύγυρο. Από τη ταραχή μας χάσαμε το δρόμο και πήραμε ένα δρόμο μέσα στα βουνά. Στο νοσοκομείο Πολυγύρου όπου μας περίμεναν αγαπημένα πρόσωπα, φίλοι, συγγενείς και συναγωνιστές μας έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις .Εντοπίσθηκαν μώλωπες ,εκδορές, υψηλή πίεση. ..
Νόμισα ότι ζούσα σε ταινία φρίκης ! Δεν ξανασυνάντησα τέτοια βαρβαρότητα . Δεν μπορεί να είναι εργαζόμενοι αυτοί Η εργατική τάξη έχει ήθος και πολιτισμό. Δεν χτυπάνε έτσι με τέτοια λύσσα δυο ανυπεράσπιστους (και …κάποιας ηλικίας) ανθρώπους. Δεν μπορεί σκεφτόμουνα μετά να δίνεις όλη σου τη ζωή για τα δίκια των εργαζόμενων και να σε σκοτώνουν “εργαζόμενοι “!
Θα ήταν ψέμα να πω ότι δε φοβηθήκαμε, είδαμε το χάρο με τα μάτια μας…
Αλλά και περιττό να πούμε ότι δε το βάζουμε κάτω και θα συνεχίσουμε τον αγώνα για τη ζωή, την ελευθερία , το περιβάλλον.! Θα ξαναβάλουμε το …μπλουζάκι και θα είμαστε πάλι παρόντες στους αγώνες, πιο προσεκτικοί αλλά και πιο οργισμένοι!
VENCEREMOS!
EΥΧΑΡΙΣΤΟΎΜΕ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ !
ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΜΜΕ ΠΟΥ ΑΠΕΚΡΥΨΑΝ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
ΥΓ Η Ρόζα μας έπαθε νευρικό σοκ δεν έβγαλε ούτε ένα γάβγισμα! Ακόμα τρέμει…”
RSS Feed
