Στο ατύχημα του Ράνα Πλάζα στο Μπαγκλαντές, μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στον τομέα της βιομηχανίας ενδυμάτων κατά την οποία1.138 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τουςύστερα από την κατάρρευση του οχταόροφου εργοστασίου τον Απρίλιο του 2013,έγινε αναφορά( από τους ευρωβουλευτές Στέλιο Κούλογλου, Μπερντ Λάνγκε) κατά τη χθεσινή δημόσια ακρόαση της Επιτροπής Διεθνούς Εμπορίου του Ευρωκοινοβουλίου.
Θέμα της ακρόασης ήταν η ευρωπαϊκή εμπορική πολιτική και η διασφάλιση της βιωσιμότητας της παγκόσμιας αλυσίδας αξιών στους τομείς της ένδυσης, των τροφίμων και της γεωργίας.
«Πολύς κόσμος δε θυμάται την τραγωδία αυτή» υπογράμμισε ο Στέλιος Κούλογλου και τόνισε ότι η παιδική εργασία, η αναγκαστική εργασία, η υπερεργασία, τα χαμηλά ημερομίσθια, η κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων αποτελούν κοινοτοπία σε χώρες της Ασίας αλλά και στη γειτονική Τουρκία, από τις οποίες γίνονται οι περισσότερες εισαγωγές ενδυμάτων στην ΕΕ. Επίσης παρά τις δημόσιες επικρίσεις που έχουν δεχθεί οι πολυεθνικές εταιρίες ένδυσης που δραστηριοποιούνται στις χώρες αυτές, δεν έχει υπάρξει νομική και ηθική συμμόρφωση ούτε ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών εργασίας.
Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο της βρετανικής εφημερίδας Γκάρντιαν, ελάχιστη πρόοδος έχει σημειωθεί εκ μέρους των πολυεθνικών εταιριών για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και την προστασία της ασφάλειας των εργαζομένων στα εργοστάσια παραγωγής ενδυμάτων. Μόλις επτά από τα 1660 εργοστάσια, συνεχίζει το άρθρο, έχουν ολοκληρώσει την εφαρμογή διορθωτικών σχεδίων δράσης, περίπου 1.388 εργοστάσια έχουν καθυστερήσει κατά πολύ στο χρονοδιάγραμμα ενώ 186 δεν έχουν οριστικοποιήσει τα σχέδια αυτά και 22 δεν τα έχουν εφαρμόσει καθόλου.
Ενδιαφέρον παρουσίασε η παρέμβαση του υπεύθυνου οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας,Γιώργου Αλτιντζή, ο οποίος μίλησε για τις ανισορροπίες και ασυμμετρίες μέσα στην παγκόσμια αλυσίδα ανεφοδιασμού Σε ανάλυση που παρουσίασε σχετικά με το πόσο κοστίζουν τα τζιν 22 δολαρίων και πως διανέμεται αυτή η αξία στους διάφορους τομείς, ανέφερε ότι από τα 22 δολάρια, το εργοστάσιο στο Μπαγκλαντές βγάζει 1.16 δολάρια, από τα οποία 90 σεντς είναι το κέρδος αυτής της μικρής επιχείρησης και μόλις 26 σεντς πηγαίνουν στους εργάτες του εργοστασίου.
Σχόλιο δικό μας: βέβαια για να φθάσει π.χ. ένα τέτοιο τζιν των 22 δολ. το Λονδίνο, έχει ταξιδέψει αυτό και τα στοιχεία από τα οποία είναι ραμένο, 19.000 χιλιόμετρα κατά μέσο όρο. Η βιομηχανία ρούχων έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο οικολογικό κόστος επιπλέον, αλλά δεν το πληρώνει η ίδια, το πληρώνουν οι κοινωνίες και το οικοσύστημα. Αν ενσωματωνόταν αυτό το κόστος στην τελική τιμή του στο Λονδίνο, τότε δε θα μπορούσε να το αγοράσει και η φτωχή νεολαία του!
Το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό παραγωγικό σύστημα ληστεύει και τους εργάτες του Μπαγκλαντές και τις νέες ανθρώπινες γενιές παντού, γιατί αυτές αν θέλουν να επιβιώσουν στο μέλλον σε αυτό τον πλανήτη, θα πρέπει να ξεπληρώσουν αυτό το οικολογικό χρέος αποκαθιστώντας και πάλι το πλανητικό οικοσύστημα!
Θέμα της ακρόασης ήταν η ευρωπαϊκή εμπορική πολιτική και η διασφάλιση της βιωσιμότητας της παγκόσμιας αλυσίδας αξιών στους τομείς της ένδυσης, των τροφίμων και της γεωργίας.
«Πολύς κόσμος δε θυμάται την τραγωδία αυτή» υπογράμμισε ο Στέλιος Κούλογλου και τόνισε ότι η παιδική εργασία, η αναγκαστική εργασία, η υπερεργασία, τα χαμηλά ημερομίσθια, η κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων αποτελούν κοινοτοπία σε χώρες της Ασίας αλλά και στη γειτονική Τουρκία, από τις οποίες γίνονται οι περισσότερες εισαγωγές ενδυμάτων στην ΕΕ. Επίσης παρά τις δημόσιες επικρίσεις που έχουν δεχθεί οι πολυεθνικές εταιρίες ένδυσης που δραστηριοποιούνται στις χώρες αυτές, δεν έχει υπάρξει νομική και ηθική συμμόρφωση ούτε ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών εργασίας.
Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο της βρετανικής εφημερίδας Γκάρντιαν, ελάχιστη πρόοδος έχει σημειωθεί εκ μέρους των πολυεθνικών εταιριών για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και την προστασία της ασφάλειας των εργαζομένων στα εργοστάσια παραγωγής ενδυμάτων. Μόλις επτά από τα 1660 εργοστάσια, συνεχίζει το άρθρο, έχουν ολοκληρώσει την εφαρμογή διορθωτικών σχεδίων δράσης, περίπου 1.388 εργοστάσια έχουν καθυστερήσει κατά πολύ στο χρονοδιάγραμμα ενώ 186 δεν έχουν οριστικοποιήσει τα σχέδια αυτά και 22 δεν τα έχουν εφαρμόσει καθόλου.
Ενδιαφέρον παρουσίασε η παρέμβαση του υπεύθυνου οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας,Γιώργου Αλτιντζή, ο οποίος μίλησε για τις ανισορροπίες και ασυμμετρίες μέσα στην παγκόσμια αλυσίδα ανεφοδιασμού Σε ανάλυση που παρουσίασε σχετικά με το πόσο κοστίζουν τα τζιν 22 δολαρίων και πως διανέμεται αυτή η αξία στους διάφορους τομείς, ανέφερε ότι από τα 22 δολάρια, το εργοστάσιο στο Μπαγκλαντές βγάζει 1.16 δολάρια, από τα οποία 90 σεντς είναι το κέρδος αυτής της μικρής επιχείρησης και μόλις 26 σεντς πηγαίνουν στους εργάτες του εργοστασίου.
Σχόλιο δικό μας: βέβαια για να φθάσει π.χ. ένα τέτοιο τζιν των 22 δολ. το Λονδίνο, έχει ταξιδέψει αυτό και τα στοιχεία από τα οποία είναι ραμένο, 19.000 χιλιόμετρα κατά μέσο όρο. Η βιομηχανία ρούχων έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο οικολογικό κόστος επιπλέον, αλλά δεν το πληρώνει η ίδια, το πληρώνουν οι κοινωνίες και το οικοσύστημα. Αν ενσωματωνόταν αυτό το κόστος στην τελική τιμή του στο Λονδίνο, τότε δε θα μπορούσε να το αγοράσει και η φτωχή νεολαία του!
Το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό παραγωγικό σύστημα ληστεύει και τους εργάτες του Μπαγκλαντές και τις νέες ανθρώπινες γενιές παντού, γιατί αυτές αν θέλουν να επιβιώσουν στο μέλλον σε αυτό τον πλανήτη, θα πρέπει να ξεπληρώσουν αυτό το οικολογικό χρέος αποκαθιστώντας και πάλι το πλανητικό οικοσύστημα!
RSS Feed
