Συνέντευξη στον Κ.Βλαχόπουλο. Φουσκωμένοι λογαριασμοί, προβλήματα στα δίκτυα και υπερκέρδη των εταιριών που διαχειρίζονται την αγορά του νερού είναι η βρετανική εμπειρία απο την ιδιωτικοποίηση του νερού. Η Catt Hobbes, διευθύντρια της οργάνωσης “We own it”, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον paratiritis.gr καταγράφει το παιγνίδι κερδοκοπίας με το νερό που θύματα του θα πέσουν και οι έλληνες καταναλωτές σε περίπτωση που προχωρήσουν τα σχέδια για ιδιωτικοποίηση των εταιριών ύδρευσης.
Πόσες εταιρείες μοιράζονται την πίτα της αγοράς του νερού στη Βρετανία; Έχει το κράτος κάποιο μερίδιο;
Στη Βρετανία έχουμε την εξής εικόνα: οι υπηρεσίες νερού στην Αγγλία είναι μοιρασμένες σε πολλές εταιρείες, ανάλογα με την περιοχή. Στη Σκωτία όμως, η κατάσταση είναι διαφορετική, καθώς εκεί δραστηριοποιείται η κρατική Scottish Water, ενώ στην Ουαλία το μεγαλύτερο δίκτυο ανήκει σε μία μη κερδοσκοπική εταιρεία. Στην Αγγλία βασικά εντοπίζεται το μεγάλο πρόβλημα, διότι το δίκτυο ανήκει σε πολλές διαφορετικές εταιρείες, που κερδίζουν τεράστια ποσά από την εκμετάλλευση των υπηρεσιών αυτών.
Ποιός είναι ο στόχος της οργάνωσης ‘We own it’;
Εμείς πιστεύουμε, ότι όλες οι δημόσιες υπηρεσίες είναι καλό να παραμένουν υπό τον έλεγχο του δημοσίου. Και το γεγονός αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στην περίπτρωση του νερού, καθώς οι Βρετανοί σήμερα, πληρώνουν ‘φουσκωμένους’ λογαριασμούς σε σχέση με το παρελθόν. Διαπιστώσαμε μετά από έρευνα, ότι οι εταιρείες που εκμεταλλεύονται το νερό στην Βρετανία, έχουν κέρδη περίπου 2 δις λίρες τον χρόνο. Το μεγαλύτερο κομμάτι από αυτά τα κέρδη πάνε στους μετόχους και στους επενδυτές, ενώ την ίδια στιγμή 20% των νοικοκυριών στην Βρετανία δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στους λογαριασμούς του νερού. Επίσης μη ξεχνάμε ότι οι εταιρείες έχουν δικαίωμα να κόψουν την παροχή νερού, όταν πελάτες δεν έχουν πληρώσει τους λογαριασμούς τους. Οπως και στην Ελλάδα, έτσι και στη Βρετανία, το νερό αποτελεί ένα από τα βασικότερα ανθρώπινα αγαθά, αλλά την ίδια στιγμή το γεγονός ότι διάφορες εταιρείες που το εκμεταλλεύονται μπορούν να κόψουν την παροχή του οποιαδήποτε στιγμή, είναι εξοργιστικό.
Έχετε παρατηρήσει τυχόν περιβαλλοντικές καταστροφές από τη δράση αυτών των εταιρειών;
Είναι γεγονός, ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα στο δίκτυο που διαχειρίζονται αυτές οι εταιρείες και θα ‘πρεπε να έχουν γίνει πολλές παρεμβάσεις, αλλά οι εταιρείες αυτές δεν επενδύουν στις υποδομές. Έτσι παρατηρούνται εκτεταμένες διαρροές από το σύστημα των αγωγών: καθημερινά 3.4 δις λίτρα νερού διαρρέουν από το δίκτυο, ενώ οι εταιρείες αρνούνται να επανεπενδύσουν τα κέρδη τους στην αναβάθμιση των υποδομών και των υπηρεσιών.
Από τα στοιχεία που έχετε, υπάρχει αύξηση στους λογαριασμούς του νερού;
Τα στοιχεία και η έρευνα που έχουμε κάνει δείχνουν, ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού σημαίνει αυτόματα και υψηλότερες τιμές στους λογαριασμούς. Αυτό γίνεται περισσότερο εμφανές αν παρατηρήσουμε τη διαφορά που υπάρχει στις χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου. Όταν για παράδειγμα συγκρίνουμε την Αγγλία με την Σκωτία, παρατηρούμε ότι ο μέσος λογαριασμός νερού ενός καταναλωτή της Scottish Water είναι μικρότερος κατά 52 λίρες σε σχέση με ένα μέσο λογαριασμό σε κάποια ιδιωτική εταιρεία στην Αγγλία. Στην ουσία, οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Αγγλία εισπράττουν τους λογαριασμούς από τους πολίτες, τους αυξάνουν και κρατούν τα κέρδη προς όφελός τους. Οι διευθύνοντες σύμβουλοι των συγκεκριμένων εταιρειών έχουν αμοιβές που φθάνουν τα 10 εκ. λίρες τα οποία περιλαμβάνουν μισθούς και bonus. Μπορείτε να καταλάβετε λοιπόν που πάνε τα λεφτά. Το 1/3 των χρημάτων πάει στις τράπεζες, σε επενδυτές και τόκους. Τα λεφτά δηλαδή, φεύγουν κατ’ευθείαν προς τους ανθρώπους στην κορυφή.
Στην Ελλάδα το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης του νερού βρίσκεται πολύ ψηλά στην ατζέντα. Η πίεση που ασκείται εκπορεύεται από το στόχο για μεταρρυθμίσεις στην οικονομία. Ποιο ήταν το κύριο επιχείρημα για να ανοίξει η συζήτηση στην Βρετανία την δεκαετία του ’80;
Νομίζω ότι το Ηνωμένο Βασίλειο, για πάνω από 30 χρόνια ταλαιπωρήθηκε από μια ιδεολογική προσέγγιση για τις δημόσιες υπηρεσίες, σύμφωνα με την οποία ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να κάνει τα πράγματα καλύτερα, ενώ τα στοιχεία δείχνουν το αντίθετο. Πιστεύω λοιπόν ότι στη Βρετανία η συζήτηση καθορίστηκε από ιδεολογικές εμμονές και η περίπτωση του νερού το αποδεικνύει.
Την ίδια στιγμή, η ιδέα της ελεύθερης αγοράς είναι μια ανοησία, καθώς το ρυθμιστικό πλαίσιο που εφαρμόζεται στη χώρα διευκολύνει τον σχηματισμό μονοπωλίων. Στην ουσία, σήμερα στην Βρετανία λειτουργεί μια κλειστή αγορά, καθώς οι εταιρείες νερού έχουν συμβόλαια διάρκειας 25 ετών. Επίσης, αυτό το καθεστώς είναι ενάντια στη βούληση των πολιτών. Το 70% των Βρετανών επιθυμούν το νερό να επανέλθει υπό τον έλεγχο του δημοσίου. Είναι αλήθεια, ότι οι πολίτες δεν θέλουν την ιδιωτικοποίηση του νερού, αλλά την ίδια στιγμή νομίζω ότι έχουμε παραιτηθεί και δεν αγωνιζόμαστε αρκετά.
Αντίθετα, στην Ελλάδα η συζήτηση είναι σε τελείως διαφορετική βάση. Οι πολίτες αγωνίζονται καθημερινά και αυτό είναι καταπληκτικό!
Ποιά θεωρείτε ως την πιο επικίνδυνη συνέπεια από την ιδιωτικοποίηση του νερού;
Αν προχωρήσουν τα σχέδια της κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση του νερού, οι Έλληνες θα αναγκαστούν να πληρώνουν πολλά περισσότερα σε λογαριασμούς και να αντιμετωπίσουν και τις συνέπειες της έλλειψης επενδύσεων από τις εταιρείες αυτές. Επίσης, είναι σημαντικό να τονιστεί σ’ αυτό το σημείο ότι θα απωλέσουν κάθε έλεγχο επί του θέματος. Δεν θα έχουν λόγο σε ζητήματα που αφορούν το σημαντικότερο ανθρώπινο αγαθό. Δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία και διαφάνεια στο σύστημα που έχουμε στην Αγγλία.
πηγή
Πόσες εταιρείες μοιράζονται την πίτα της αγοράς του νερού στη Βρετανία; Έχει το κράτος κάποιο μερίδιο;
Στη Βρετανία έχουμε την εξής εικόνα: οι υπηρεσίες νερού στην Αγγλία είναι μοιρασμένες σε πολλές εταιρείες, ανάλογα με την περιοχή. Στη Σκωτία όμως, η κατάσταση είναι διαφορετική, καθώς εκεί δραστηριοποιείται η κρατική Scottish Water, ενώ στην Ουαλία το μεγαλύτερο δίκτυο ανήκει σε μία μη κερδοσκοπική εταιρεία. Στην Αγγλία βασικά εντοπίζεται το μεγάλο πρόβλημα, διότι το δίκτυο ανήκει σε πολλές διαφορετικές εταιρείες, που κερδίζουν τεράστια ποσά από την εκμετάλλευση των υπηρεσιών αυτών.
Ποιός είναι ο στόχος της οργάνωσης ‘We own it’;
Εμείς πιστεύουμε, ότι όλες οι δημόσιες υπηρεσίες είναι καλό να παραμένουν υπό τον έλεγχο του δημοσίου. Και το γεγονός αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στην περίπτρωση του νερού, καθώς οι Βρετανοί σήμερα, πληρώνουν ‘φουσκωμένους’ λογαριασμούς σε σχέση με το παρελθόν. Διαπιστώσαμε μετά από έρευνα, ότι οι εταιρείες που εκμεταλλεύονται το νερό στην Βρετανία, έχουν κέρδη περίπου 2 δις λίρες τον χρόνο. Το μεγαλύτερο κομμάτι από αυτά τα κέρδη πάνε στους μετόχους και στους επενδυτές, ενώ την ίδια στιγμή 20% των νοικοκυριών στην Βρετανία δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στους λογαριασμούς του νερού. Επίσης μη ξεχνάμε ότι οι εταιρείες έχουν δικαίωμα να κόψουν την παροχή νερού, όταν πελάτες δεν έχουν πληρώσει τους λογαριασμούς τους. Οπως και στην Ελλάδα, έτσι και στη Βρετανία, το νερό αποτελεί ένα από τα βασικότερα ανθρώπινα αγαθά, αλλά την ίδια στιγμή το γεγονός ότι διάφορες εταιρείες που το εκμεταλλεύονται μπορούν να κόψουν την παροχή του οποιαδήποτε στιγμή, είναι εξοργιστικό.
Έχετε παρατηρήσει τυχόν περιβαλλοντικές καταστροφές από τη δράση αυτών των εταιρειών;
Είναι γεγονός, ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα στο δίκτυο που διαχειρίζονται αυτές οι εταιρείες και θα ‘πρεπε να έχουν γίνει πολλές παρεμβάσεις, αλλά οι εταιρείες αυτές δεν επενδύουν στις υποδομές. Έτσι παρατηρούνται εκτεταμένες διαρροές από το σύστημα των αγωγών: καθημερινά 3.4 δις λίτρα νερού διαρρέουν από το δίκτυο, ενώ οι εταιρείες αρνούνται να επανεπενδύσουν τα κέρδη τους στην αναβάθμιση των υποδομών και των υπηρεσιών.
Από τα στοιχεία που έχετε, υπάρχει αύξηση στους λογαριασμούς του νερού;
Τα στοιχεία και η έρευνα που έχουμε κάνει δείχνουν, ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού σημαίνει αυτόματα και υψηλότερες τιμές στους λογαριασμούς. Αυτό γίνεται περισσότερο εμφανές αν παρατηρήσουμε τη διαφορά που υπάρχει στις χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου. Όταν για παράδειγμα συγκρίνουμε την Αγγλία με την Σκωτία, παρατηρούμε ότι ο μέσος λογαριασμός νερού ενός καταναλωτή της Scottish Water είναι μικρότερος κατά 52 λίρες σε σχέση με ένα μέσο λογαριασμό σε κάποια ιδιωτική εταιρεία στην Αγγλία. Στην ουσία, οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Αγγλία εισπράττουν τους λογαριασμούς από τους πολίτες, τους αυξάνουν και κρατούν τα κέρδη προς όφελός τους. Οι διευθύνοντες σύμβουλοι των συγκεκριμένων εταιρειών έχουν αμοιβές που φθάνουν τα 10 εκ. λίρες τα οποία περιλαμβάνουν μισθούς και bonus. Μπορείτε να καταλάβετε λοιπόν που πάνε τα λεφτά. Το 1/3 των χρημάτων πάει στις τράπεζες, σε επενδυτές και τόκους. Τα λεφτά δηλαδή, φεύγουν κατ’ευθείαν προς τους ανθρώπους στην κορυφή.
Στην Ελλάδα το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης του νερού βρίσκεται πολύ ψηλά στην ατζέντα. Η πίεση που ασκείται εκπορεύεται από το στόχο για μεταρρυθμίσεις στην οικονομία. Ποιο ήταν το κύριο επιχείρημα για να ανοίξει η συζήτηση στην Βρετανία την δεκαετία του ’80;
Νομίζω ότι το Ηνωμένο Βασίλειο, για πάνω από 30 χρόνια ταλαιπωρήθηκε από μια ιδεολογική προσέγγιση για τις δημόσιες υπηρεσίες, σύμφωνα με την οποία ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να κάνει τα πράγματα καλύτερα, ενώ τα στοιχεία δείχνουν το αντίθετο. Πιστεύω λοιπόν ότι στη Βρετανία η συζήτηση καθορίστηκε από ιδεολογικές εμμονές και η περίπτωση του νερού το αποδεικνύει.
Την ίδια στιγμή, η ιδέα της ελεύθερης αγοράς είναι μια ανοησία, καθώς το ρυθμιστικό πλαίσιο που εφαρμόζεται στη χώρα διευκολύνει τον σχηματισμό μονοπωλίων. Στην ουσία, σήμερα στην Βρετανία λειτουργεί μια κλειστή αγορά, καθώς οι εταιρείες νερού έχουν συμβόλαια διάρκειας 25 ετών. Επίσης, αυτό το καθεστώς είναι ενάντια στη βούληση των πολιτών. Το 70% των Βρετανών επιθυμούν το νερό να επανέλθει υπό τον έλεγχο του δημοσίου. Είναι αλήθεια, ότι οι πολίτες δεν θέλουν την ιδιωτικοποίηση του νερού, αλλά την ίδια στιγμή νομίζω ότι έχουμε παραιτηθεί και δεν αγωνιζόμαστε αρκετά.
Αντίθετα, στην Ελλάδα η συζήτηση είναι σε τελείως διαφορετική βάση. Οι πολίτες αγωνίζονται καθημερινά και αυτό είναι καταπληκτικό!
Ποιά θεωρείτε ως την πιο επικίνδυνη συνέπεια από την ιδιωτικοποίηση του νερού;
Αν προχωρήσουν τα σχέδια της κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση του νερού, οι Έλληνες θα αναγκαστούν να πληρώνουν πολλά περισσότερα σε λογαριασμούς και να αντιμετωπίσουν και τις συνέπειες της έλλειψης επενδύσεων από τις εταιρείες αυτές. Επίσης, είναι σημαντικό να τονιστεί σ’ αυτό το σημείο ότι θα απωλέσουν κάθε έλεγχο επί του θέματος. Δεν θα έχουν λόγο σε ζητήματα που αφορούν το σημαντικότερο ανθρώπινο αγαθό. Δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία και διαφάνεια στο σύστημα που έχουμε στην Αγγλία.
πηγή
RSS Feed
