Το γύρο του Διαδικτύου έκανε η φωτογραφία που «ανέβασε» στο Instagram ένας Ισραηλινός στρατιώτης που εμφανίζει στο σταυρό της καραμπίνας του το κεφάλι ενός Παλαιστίνιου αγοριού.
Ο νεαρός στρατιώτης- στην ουσία νεαρό αγόρι σαν το θύμα, 20 μόλις ετών- που ανέβασε τη φωτογραφία, λέγεται Μορ Οστρόβσκι. Ο Ισραηλινός στρατός έσπευσε αμέσως να ανακοινώσει ότι διενεργούνται έρευνες σχετικά με το περιστατικό και ότι οι ενέργειες του νεαρού Ισραηλινού στρατιώτη «δεν συνάδουν με το πνεύμα του IDF», των αποκαλούμενων ισραηλινών αμυντικών δυνάμεων.
Αν δεν εκπαίδευσε ο ισραηλινός στρατός αυτόν τον νεαρό να αντιμετωπίζει τον φόνο που πάει να κάνει, σαν «παιγνίδι» και απόδειξη της «μαγκιάς» του στους φίλους του στο διαδίκτυο, τότε ακόμα χειρότερα. Τον εκπαίδευσε η ίδια η ισραηλινή κοινωνία. Να αντιμετωπίζει τον πόλεμο σαν παιγνίδι σκοποβολής, τα θύματα σαν στόχους αυτού του παιχνιδιού. Τους δε φόνους σαν αποτέλεσμα για καλή βαθμολογία με ανταμοιβή τα «μπράβο» των συνομηλίκων στρατιωτών και των «φίλων» που παρακολουθούν την εικονική αναπαράσταση μιας ζοφερής πραγματικότητας στη Μέση Ανατολή.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο ερώτημα: τι αντίκτυπο έχει τελικά αυτή η εικόνα στη νέα γενιά που ζει εκτός Μ. Ανατολής; Την έκανε περισσότερο ευαισθητοποιημένη απέναντι στον πόλεμο; Μα στην παγκοσμιοποιημένη εικονική πραγματικότητα έτσι αντιμετωπίζεται ο πόλεμος. Σαν βιντεογκέιμ στα οποία εθίζονται οι νεαροί, μέσα από την εικονική τους κατανάλωση. Αλλά και στους ενήλικες καταναλωτές εικόνων, μια τέτοια φωτογραφία το πολύ να προκαλέσει μια πρόσκαιρη και μικρής διάρκειας ευαισθησία. Φαίνεται από το πώς αντιμετωπίζεται η καταστροφή στη Γάζα και αλλού, από την καταναλωτική ενήλικη ανθρωπότητα. Διαφορετικά θα είχε απαιτήσει εδώ και χρόνια το σταμάτημα του νέου «ολοκαυτώματος», που γίνεται με άλλοθι το παλιό "Ολοκαύτωμα"
Ο νεαρός στρατιώτης- στην ουσία νεαρό αγόρι σαν το θύμα, 20 μόλις ετών- που ανέβασε τη φωτογραφία, λέγεται Μορ Οστρόβσκι. Ο Ισραηλινός στρατός έσπευσε αμέσως να ανακοινώσει ότι διενεργούνται έρευνες σχετικά με το περιστατικό και ότι οι ενέργειες του νεαρού Ισραηλινού στρατιώτη «δεν συνάδουν με το πνεύμα του IDF», των αποκαλούμενων ισραηλινών αμυντικών δυνάμεων.
Αν δεν εκπαίδευσε ο ισραηλινός στρατός αυτόν τον νεαρό να αντιμετωπίζει τον φόνο που πάει να κάνει, σαν «παιγνίδι» και απόδειξη της «μαγκιάς» του στους φίλους του στο διαδίκτυο, τότε ακόμα χειρότερα. Τον εκπαίδευσε η ίδια η ισραηλινή κοινωνία. Να αντιμετωπίζει τον πόλεμο σαν παιγνίδι σκοποβολής, τα θύματα σαν στόχους αυτού του παιχνιδιού. Τους δε φόνους σαν αποτέλεσμα για καλή βαθμολογία με ανταμοιβή τα «μπράβο» των συνομηλίκων στρατιωτών και των «φίλων» που παρακολουθούν την εικονική αναπαράσταση μιας ζοφερής πραγματικότητας στη Μέση Ανατολή.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο ερώτημα: τι αντίκτυπο έχει τελικά αυτή η εικόνα στη νέα γενιά που ζει εκτός Μ. Ανατολής; Την έκανε περισσότερο ευαισθητοποιημένη απέναντι στον πόλεμο; Μα στην παγκοσμιοποιημένη εικονική πραγματικότητα έτσι αντιμετωπίζεται ο πόλεμος. Σαν βιντεογκέιμ στα οποία εθίζονται οι νεαροί, μέσα από την εικονική τους κατανάλωση. Αλλά και στους ενήλικες καταναλωτές εικόνων, μια τέτοια φωτογραφία το πολύ να προκαλέσει μια πρόσκαιρη και μικρής διάρκειας ευαισθησία. Φαίνεται από το πώς αντιμετωπίζεται η καταστροφή στη Γάζα και αλλού, από την καταναλωτική ενήλικη ανθρωπότητα. Διαφορετικά θα είχε απαιτήσει εδώ και χρόνια το σταμάτημα του νέου «ολοκαυτώματος», που γίνεται με άλλοθι το παλιό "Ολοκαύτωμα"