Γράφει ο Νικόλαος Γ.Σαμπάτης:
«Το παρόν άρθρο θα αναπτύξει προτάσεις για ένα ακόμη χρόνιο πρόβλημα, που δεν αντιμετωπίστηκε εγκαίρως και προϊόντος του χρόνου, γιγαντώθηκε. Η ειδοποιός διαφορά όμως, είναι ότι η διαχείριση των απορριμμάτων αποτελεί ένα δυνητικό χρυσωρυχείο».
Σχόλιο: οι οικονομολόγοι δεν μπορεί παρά να ανακαλύπτουν εκ των υστέρων το «χρυσορυχείο» των απορριμμάτων και τι κέρδη μπορούν να αποφέρουν στις εταιρείες διαχείρισής τους. Δε μπορούν να σκεφθούν ότι στην ουσία το παραγγικοκαταναλωτικό σύστημα σήμερα δεν θα έπρεπε με κανένα τρόπο να παράγει σκουπίδια, μια που υπάρχουν πλανητικά όρια στη χρήση υλικών και πηγών ενέργειας. Όμως η παραγωγή αυτή των σκουπιδιών είναι αποδεκτή για αυτούς αφού τα σκουπίδια θεωρούνται δείκτης «ανάπτυξης» και συμβάλουν στην αύξηση του ΑΕΠ κάθε χώρας!
«Το παρόν άρθρο θα αναπτύξει προτάσεις για ένα ακόμη χρόνιο πρόβλημα, που δεν αντιμετωπίστηκε εγκαίρως και προϊόντος του χρόνου, γιγαντώθηκε. Η ειδοποιός διαφορά όμως, είναι ότι η διαχείριση των απορριμμάτων αποτελεί ένα δυνητικό χρυσωρυχείο».
Σχόλιο: οι οικονομολόγοι δεν μπορεί παρά να ανακαλύπτουν εκ των υστέρων το «χρυσορυχείο» των απορριμμάτων και τι κέρδη μπορούν να αποφέρουν στις εταιρείες διαχείρισής τους. Δε μπορούν να σκεφθούν ότι στην ουσία το παραγγικοκαταναλωτικό σύστημα σήμερα δεν θα έπρεπε με κανένα τρόπο να παράγει σκουπίδια, μια που υπάρχουν πλανητικά όρια στη χρήση υλικών και πηγών ενέργειας. Όμως η παραγωγή αυτή των σκουπιδιών είναι αποδεκτή για αυτούς αφού τα σκουπίδια θεωρούνται δείκτης «ανάπτυξης» και συμβάλουν στην αύξηση του ΑΕΠ κάθε χώρας!