Στη Ρώμη, έλαβε χώρα ένα σημαντικό συνέδριο για τη παγκόσμια διατροφή, στο οποίο διερευνήθηκε η εναλλακτική λύση. Και αυτή είναι η Αγροοικολογία, που είναι επίσης ένας από τους δρόμους για την ειρήνη!
Όταν ο Οργανισμός τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO: Food and Agriculture Organization) βρίσκεται στο προσκήνιο, είναι συνήθως πολύ αργά. Έτσι το φθινόπωρο που μας πέρασε, ο διευθυντής του José Graziano da Silva παραδέχθηκε ότι και πάλι περισσότεροι άνθρωποι λιμοκτονούν. Εξαιτίας της αποδεδειγμένης αποτυχίας της γεωργικής έρευνας και πολιτικής, ο Βραζιλιάνος διευθυντής του FAO είναι τώρα υπέρ της αλλαγής παραδείγματος. Για έναν εκπρόσωπο του ΟΗΕ, αυτό που εκπλήσσει είναι η εκπληκτική καθαρότητα με την οποία χαρακτήρισε –στις δηλώσεις του την περασμένη εβδομάδα στη Ρώμη- την Πράσινη Επανάσταση, την κυρίαρχη δηλαδή σήμερα βιομηχανική γεωργία, ως έναν αναχρονισμό. Με τις χημικώς εξαρτώμενες καλλιέργειες, η Πράσινη Επανάσταση έχει επιτύχει υψηλές αποδόσεις, αλλά αυτό μόνο με αντίτιμο τη δραματική καταστροφή των μέσων διαβίωσης. Στη Ρώμη, έλαβε χώρα ένα σημαντικό συνέδριο στο οποίο διερευνήθηκε η εναλλακτική λύση. Και αυτή είναι η Αγροοικολογία.
Οι 700 σύνεδροι συναντήθηκαν για να ξεπεράσουν τα όρια της γραμμικής σκέψης στην καινοτομία. Εκτός από γεωπόνους ερευνητές, συμμετείχαν αγρότες, ζωοτρόφοι, αλιείς, αυτόχθονες, οικολόγοι ακτιβιστές, εθελοντές της αναπτυξιακής βοήθειας, εκπρόσωποι γυναικείων οργανώσεων και τοπικών κυβερνήσεων. Συνδυασμός μοντέρνων και παραδοσιακών, εξειδικευμένων και ολοκληρωμένων γνώσεων, στο πλαίσιο της ποικιλομορφίας των τοπικών σχέσεων, ήταν η βασική ιδέα του συνεδρίου.
Έτσι για παράδειγμα, αγρο-οικολογικά δίκτυα δεν θέλουν απλώς να μειώσουν τα χημικά βιομηχανικά λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα, αλλά να παράγουν εντελώς χωρίς χημικές ουσίες. Δεν θέλουν μόνο να προστατεύσουν τα εδάφη, αλλά και να τα ανανεώσουν. Με αυτόν τον τρόπο, δεν επικεντρώνονται μόνο στην προστιθέμενη αξία, αλλά και σε πολιτιστικά τοπία, στη κοινωνική συνοχή, στη δημοκρατία και, πάνω απ 'όλα, σε μια ασφαλή διατροφή για τους φτωχούς.
Επιστήμονες και αγρότες έχουν μετατρέψει την έρημο σε γόνιμο έδαφος και πάλι π.χ. στη Σενεγάλη. Στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, τέτοια δίκτυα βοήθησαν τους χωρικούς να επιβιώσουν στον πόλεμο χωρίς εξωτερική βοήθεια. Στην Ινδία, την Ιταλία ή το Μεξικό πειραματίζονται με πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά μικτές καλλιέργειες.
Πριν από δέκα χρόνια, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Γεωργίας προώθησε για πρώτη φορά αυτή τη μορφή της "οριζόντιας μάθησης". Από τότε, μελέτες έχουν αποδείξει πολλά επιτεύγματα της αγρο-οικολογίας. Αλλά εξακολουθεί να λείπει παραπέρα εμπειρία και πολιτικές προώθησής της. Ήταν π.χ. απαράδεκτο το γεγονός ότι η πρωτοβουλία του FAO υποστηρίχθηκε μόνο από μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού κυβερνήσεις των «αναπτυγμένων» χωρών, όπως η Γαλλία.
Η Κυβέρνηση της Γερμανίας, από την άλλη πλευρά, επικεντρώνεται προς το παρόν στην υποψηφιότητά της για το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και δήλωσε ότι δεν θα συμμετάσχει στην επίθεση των δυτικών χωρών στη Συρία, θέλοντας να προτάξει την ειρήνη έναντι του πολέμου, σαν λύση. Ο αγώνας όμως κατά της καταλήστευσης των πόρων και της πείνας είναι συχνά η καλύτερη αντιπολεμική πολιτική, και για αυτό η στάση της αυτή στην ουσία είναι μόνο στα λόγια και όχι στην πράξη αντιπολεμική, αφού δεν στηρίζει την αγροοικολογία, αλλά τις εταιρείες της αγροχημείας. Όπως τόνισε ένας αγρότης από το Μάλι στη Ρώμη: «Στην Αφρική, πολλοί άνθρωποι καταφεύγουν σε όπλα επειδή οι κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτα γι 'αυτούς»!
Όταν ο Οργανισμός τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO: Food and Agriculture Organization) βρίσκεται στο προσκήνιο, είναι συνήθως πολύ αργά. Έτσι το φθινόπωρο που μας πέρασε, ο διευθυντής του José Graziano da Silva παραδέχθηκε ότι και πάλι περισσότεροι άνθρωποι λιμοκτονούν. Εξαιτίας της αποδεδειγμένης αποτυχίας της γεωργικής έρευνας και πολιτικής, ο Βραζιλιάνος διευθυντής του FAO είναι τώρα υπέρ της αλλαγής παραδείγματος. Για έναν εκπρόσωπο του ΟΗΕ, αυτό που εκπλήσσει είναι η εκπληκτική καθαρότητα με την οποία χαρακτήρισε –στις δηλώσεις του την περασμένη εβδομάδα στη Ρώμη- την Πράσινη Επανάσταση, την κυρίαρχη δηλαδή σήμερα βιομηχανική γεωργία, ως έναν αναχρονισμό. Με τις χημικώς εξαρτώμενες καλλιέργειες, η Πράσινη Επανάσταση έχει επιτύχει υψηλές αποδόσεις, αλλά αυτό μόνο με αντίτιμο τη δραματική καταστροφή των μέσων διαβίωσης. Στη Ρώμη, έλαβε χώρα ένα σημαντικό συνέδριο στο οποίο διερευνήθηκε η εναλλακτική λύση. Και αυτή είναι η Αγροοικολογία.
Οι 700 σύνεδροι συναντήθηκαν για να ξεπεράσουν τα όρια της γραμμικής σκέψης στην καινοτομία. Εκτός από γεωπόνους ερευνητές, συμμετείχαν αγρότες, ζωοτρόφοι, αλιείς, αυτόχθονες, οικολόγοι ακτιβιστές, εθελοντές της αναπτυξιακής βοήθειας, εκπρόσωποι γυναικείων οργανώσεων και τοπικών κυβερνήσεων. Συνδυασμός μοντέρνων και παραδοσιακών, εξειδικευμένων και ολοκληρωμένων γνώσεων, στο πλαίσιο της ποικιλομορφίας των τοπικών σχέσεων, ήταν η βασική ιδέα του συνεδρίου.
Έτσι για παράδειγμα, αγρο-οικολογικά δίκτυα δεν θέλουν απλώς να μειώσουν τα χημικά βιομηχανικά λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα, αλλά να παράγουν εντελώς χωρίς χημικές ουσίες. Δεν θέλουν μόνο να προστατεύσουν τα εδάφη, αλλά και να τα ανανεώσουν. Με αυτόν τον τρόπο, δεν επικεντρώνονται μόνο στην προστιθέμενη αξία, αλλά και σε πολιτιστικά τοπία, στη κοινωνική συνοχή, στη δημοκρατία και, πάνω απ 'όλα, σε μια ασφαλή διατροφή για τους φτωχούς.
Επιστήμονες και αγρότες έχουν μετατρέψει την έρημο σε γόνιμο έδαφος και πάλι π.χ. στη Σενεγάλη. Στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, τέτοια δίκτυα βοήθησαν τους χωρικούς να επιβιώσουν στον πόλεμο χωρίς εξωτερική βοήθεια. Στην Ινδία, την Ιταλία ή το Μεξικό πειραματίζονται με πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά μικτές καλλιέργειες.
Πριν από δέκα χρόνια, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Γεωργίας προώθησε για πρώτη φορά αυτή τη μορφή της "οριζόντιας μάθησης". Από τότε, μελέτες έχουν αποδείξει πολλά επιτεύγματα της αγρο-οικολογίας. Αλλά εξακολουθεί να λείπει παραπέρα εμπειρία και πολιτικές προώθησής της. Ήταν π.χ. απαράδεκτο το γεγονός ότι η πρωτοβουλία του FAO υποστηρίχθηκε μόνο από μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού κυβερνήσεις των «αναπτυγμένων» χωρών, όπως η Γαλλία.
Η Κυβέρνηση της Γερμανίας, από την άλλη πλευρά, επικεντρώνεται προς το παρόν στην υποψηφιότητά της για το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και δήλωσε ότι δεν θα συμμετάσχει στην επίθεση των δυτικών χωρών στη Συρία, θέλοντας να προτάξει την ειρήνη έναντι του πολέμου, σαν λύση. Ο αγώνας όμως κατά της καταλήστευσης των πόρων και της πείνας είναι συχνά η καλύτερη αντιπολεμική πολιτική, και για αυτό η στάση της αυτή στην ουσία είναι μόνο στα λόγια και όχι στην πράξη αντιπολεμική, αφού δεν στηρίζει την αγροοικολογία, αλλά τις εταιρείες της αγροχημείας. Όπως τόνισε ένας αγρότης από το Μάλι στη Ρώμη: «Στην Αφρική, πολλοί άνθρωποι καταφεύγουν σε όπλα επειδή οι κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτα γι 'αυτούς»!
RSS Feed
