Απελευθερωτικός βεγκανισμός ή διατροφικός ολοκληρωτισμός

Σπύρος Μανουσέλης
Στις πιο πλούσιες χώρες, ένας διαρκώς αυξανόμενος αριθμός ατόμων φαίνεται πως έχει πειστεί ότι η κατανάλωση κρέατος είναι όχι μόνον επιβλαβής για την υγεία αλλά ηθικά και πολιτικά επιλήψιμη. Είναι όμως έτσι;
Στο σημερινό και το επόμενο άρθρο θα διερευνήσουμε αν η απόρριψη της κρεοφαγίας από όσους επιλέγουν την ολοκληρωτική χορτοφαγία –όχι από ανάγκη αλλά από «ελεύθερη» διατροφική επιλογή!– είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη και όχι ακόμη μία παραπλανητική «μόδα».
Αν δηλαδή η διαχρονική παμφάγος βιολογική μας προδιάθεση αποτελεί μόνο μια ενοχλητική κληρονομιά από το βάρβαρο εξελικτικό παρελθόν μας ή αν –αντίθετα με ό,τι υποστηρίζουν οι βέγκαν– πρόκειται για μία κάθε άλλο παρά εύκολα εξαλείψιμη ζωτική μας ανάγκη. Και η άκριτη αποδοχή από την πλειονότητα των ανθρώπων της μετανεωτερικής «φιλοζωικής» επιταγής υπέρ μιας αποκλειστικά χορτοφαγικής συμπεριφοράς δεν θα ισοδυναμούσε, άραγε, με αυτο-αλλοτρίωση του είδους μας από ένα πολύτιμο στοιχείο της βιολογικής του ταυτότητας: την παμφάγο βιολογική φύση μας;

η συνέχεια