Το νέος στέλεχος B.1.1.529 της νόσου, που εντοπίστηκε στην Μποτσουάνα, έχει 32 μεταλλάξεις, ανησυχώντας ιδιαίτερα τους ειδικούς επιδημιολόγους:
«Όσο περισσότερο ο ιός συνεχίζει να υφίσταται σε διάφορα μέρη του κόσμου όπου δεν υπάρχουν εμβόλια, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος εμφάνισης νέων μεταλλάξεων που θα μπορούσαν να είναι πιο επιθετικές ή πιο μεταδοτικές». (Οι νέες μεταλλάξεις ως επίπτωση: Ανισότητα εμβολίων και πατέντες)
Εξακολουθούν οι ειδικοί να θεωρούν ότι η λύση για την ανοσία στον άνθρωπο είναι τα εμβόλια, ενώ νοσούν και εμβολιασμένοι. Κατά τη γνώμη μας –και το έχουμε γράψει από την αρχή της εμφάνισης του κορονοϊού-θα υπάρχουν –πέρα από τις εκφυλιστικές του κυρίως μεταλλάξεις-και πιο ισχυρές μεταλλάξεις σε κάποιους των εκατομμυρίων ξενιστών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο-πιθανότητες είναι αυτές που έχουν να κάνουν με τους μεγάλους αριθμούς. Ο αριθμός των ανθρώπων με εξασθενημένο ανοσιοποιητικό σύστημα λόγω του σημερινού τρόπου ζωής-με πολλά υποκείμενα νοσήματα και μεγάλη ηλικία στη Δύση και με αδύναμο οργανισμό λόγω υποσιτισμού στο Νότο-είναι πολύ μεγάλος(βλέπε https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/270770_i-syndimia-o-pagkosmios-kapitalismos-kai-i-eykairia-gia-koinonies).
Το ανοσιοποιητικό τους σύστημα δεν μπορεί να αναπτύξει αντισώματα ούτε με τη βοήθεια των εμβολίων, που υποτίθεται ότι αυτό θέλουν να κάνουν. Η πιθανότητα λοιπόν να αναπτύξει ο ιός ισχυρές μεταλλάξεις σε τέτοιους ξενιστές αυξάνει παντού και κυρίως στο Νότο, όπου μαζί με όλα τα άλλα οι άνθρωποι δεν έχουν και εμβόλια, αφού οι αναπτυγμένες χώρες δεν δέχθηκαν να αρθούν οι πατέντες τους για να κατασκευασθούν και στις «φτωχές» χώρες(περισσότερες από 100 χώρες είχαν καταφύγει στον ΟΗΕ για αυτό τον λόγο, αλλά δεν κατάφεραν τίποτα).
Τώρα που οι μεταλλάξεις των ιών γίνονται γρηγορότερα και λόγω της κλιματικής αλλαγής(1)- που είναι και αλλαγή συνθηκών διαβίωσης τους-και τους κάνουν πιο ισχυρούς και επικίνδυνους, θα πρέπει να μιλήσουμε για τρόπους ενίσχυσης του ανοσιοποιητικού και όχι για εμβόλια που το υποβαθμίζουν; Το ίδιο είναι να νικάει το ανοσοποιητικό μας έναν ακμαίο ιό, με το να νικάει ένα αποδυναμωμένο αντίγραφό του; Ποιος μπορεί να είναι υγιής μακροχρόνια; Αυτός που το ανοσιοποιητικό του έμαθε να αντιμετωπίζει με επιτυχία δυνατούς ιούς ή αυτός που τα κατάφερνε με κάποιους αποδυναμωμένους των εμβολίων;
Η σημαντικότερη λοιπόν αντίσταση και στην πανδημία , αλλά και στις άλλες ασθένειες, είναι η βελτίωση του ανοσοποιητικού συστήματος των ανθρώπων, ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει με επιτυχία στις ανισορροπίες του οργανισμού που προκαλούν και προκαλούνται από τις ασθένειες. Το κυρίαρχο-πέρα από την εναλλακτική ιατρική- ιατροφαρμακευτικό σύστημα δε βοηθούσε σε αυτό με την πολυφαρμακία και τα εμβόλια, όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια, το αντίθετο. Τι μας προτείνουν, ένα μέλλον με μάσκες και αναπνευστήρες; Δεν πρέπει επιτέλους να βρούμε τη λύση σε ένα τρόπο ζωής που μας ενισχύει το ανοσιοποιητικό και στην εξάλειψη των αιτιών που το υποβαθμίζουν;
Επομένως ο καθένας μας θα χρειασθεί το επόμενο διάστημα να ασχοληθεί με την τόνωση και την εκγύμναση του ανοσοποιητικού του για να μπορεί καλύτερα ο οργανισμός του να αντεπεξέρχεται στις περιβαλλοντικές απειλές που όλο και θα αυξάνουν.
Μία κρίση όπως αυτή που ζούμε σήμερα-που από υγειονομική θα εξελιχθεί σίγουρα και σε οικονομική κρίση μεγαλύτερη από αυτήν του 2008-μας δείχνει καθαρά την άμεση εξάρτηση που έχουμε όλοι οι άνθρωποι μεταξύ μας, οι «από κάτω» του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού τουλάχιστον. Ανακαλύπτουμε σε πραγματικό χρόνο πως είμαστε πολύ περισσότερο διασυνδεδεμένοι ο ένας με τον άλλο, παρά τον άκρατο ατομικισμό στον οποίο μας ωθεί το βάρβαρο οικονομικό σύστημα που επικρατεί μέχρι τώρα.
Είμαστε όλοι μας αλληλο-συνδεδεμένοι, καθώς είναι πια αποδεδειγμένο ότι δεν υπάρχει ατομική υγεία, αλλά υγεία που μπορεί να διατηρηθεί μόνο σε συλλογικό επίπεδο, σε κάθε τόπο, αλλά και παγκόσμια. Όταν ο καθένας κάνει αυτά που πρέπει χάριν της υγείας της κοινότητας και η κοινότητα φροντίζει τα μέλη της, το καθένα χωριστά, γιατί η συλλογική υγεία εξαρτάται από την υγεία του καθένα.
Έχοντας όμως αυτό ως επίγνωση, μπορεί να σκεφτεί και να φανταστεί κανείς εύκολα, ένα εναλλακτικό σύστημα, στο οποίο δε θα χρειάζεται να αποθησαυρίζει, να λεηλατεί και να αρπάζει για να φροντίσει μόνο τον εαυτό και τους δικούς του, γιατί θα υπάρχει μοιρασιά στα διαθέσιμα αγαθά και φροντίδα της κοινότητας ακόμα και για τους πιο ευάλωτους. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται να επανανοηματοδοτήσουμε τη ζωή μας. Μας χρειάζεται ένα σύστημα που θα προωθεί και θα αναδεικνύει τη θετική μας πλευρά, αυτή της συλλογικής συνύπαρξης. Της πλευράς μας εκείνης που θα μας οδηγήσει σε κοινωνίες αποανάπτυξης, αποφεύγοντας τη επερχόμενη κατάρρευση!
(1)Πέρα από τους κορονοϊούς και τις ασθένειες που μεταφέρονται στον άνθρωπο λόγω της προσέγγισής του, όχι μόνο με τον ζωτικό χώρο των άγριων ζώων αλλά και με το εμπόριο της άγριας ζωής, υπάρχουν τώρα, παγιδευμένοι στον πάγο της Αρκτικής, ιοί και βακτήρια που προκαλούν ασθένειες, με τις οποίες ο άνθρωπος δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή. Η Αρκτική επίσης έχει αποθηκεύσει τρομακτικούς κινδύνους από τους πιο πρόσφατους χρόνους. Στην Αλάσκα, ήδη, οι ερευνητές έχουν ανακαλύψει υπολείμματα της γρίπης του 1918. Υπάρχουν όμως και στοιχεία που γνωρίζουμε για το πώς επηρεάζει το κλίμα κάποιες ασθένειες: η ελονοσία για παράδειγμα. Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι μέχρι το 2050, 5,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα έχουν να κάνουν με αυτήν την ασθένεια.