Στο πρόσωπο του Δ. Κουφοντίνα ο Κ. Μητσοτάκης εφαρμόζει μία προσωπική βεντέτα -- αλλά και μία μοναρχική αντίληψη του κράτους και της δημοκρατίας.
Του Ανδρέα Κοσιάρη
Ο κρατούμενος Δ. Κουφοντίνας βρίσκεται πλέον στην εντατική εκτίοντας την 42η ημέρα της απεργίας πείνας του. Ο θάνατός του δεν θα είναι ένα «ατύχημα» ή ένα «αναπόφευκτο συμβάν», αλλά μία προσωπική και πολιτική επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη έφερε την οικογένεια Μητσοτάκη σε συνθήκες προσωπικής βεντέτας με τον Δ. Κουφοντίνα. Το μαρτυρούν οι αλλεπάλληλες παρεμβάσεις της οικογένειας στη δημόσια σφαίρα το διάστημα που ο κρατούμενος διεκδικούσε και λάμβανε το νόμιμο δικαίωμά του σε άδειες. Το μαρτυρά και το αποκορύφωμα του φωτογραφικού νόμου για τη μη έκτιση της ποινής του σε αγροτικές φυλακές, που είναι και ο ίδιος νόμος τον οποίο ο Πρωθυπουργός και οι εντολοδόχοι του αρνούνται να εφαρμόσουν, καθώς ορίζει τη μεταγωγή του κρατούμενου στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθη, δηλαδή τον Κορυδαλλό.
Θα πρέπει να σημειωθεί ξανά και ξανά, ότι ο Δ. Κουφοντίνας δεν διεκδικεί «να πάει σπίτι του», όπως η παραπληροφόρηση των ΜΜΕ και της κυβέρνησης έχει οδηγήσει τον κόσμο να πιστεύει. Διεκδικεί να εφαρμοστεί στην περίπτωσή του ο νόμος — ακόμα κι αυτός ο φωτογραφικός, που γράφτηκε ειδικά για να στερήσει από αυτόν την κράτηση σε αγροτικές φυλακές. Και όσοι του αρνούνται αυτό το δικαίωμα, το κάνουν με έωλα και αστήρικτα επιχειρήματα, με υπεκφυγές και αρνήσεις ευθύνης.
Η βεντέτα αυτή της οικογένειας Μητσοτάκη, ίσως να είναι κατανοητή σε προσωπικό επίπεδο, δεν μπορεί όμως να είναι ανεκτή σε πολιτικό και πολιτειακό. Ενέχει μια μοναρχική αντίληψη της πολιτικής ζωής από τον Κ. Μητσοτάκη και μία εκδικητική επιθυμία – υπαρκτή στα χωριά της Κρήτης και της Μάνης, αλλά απαράδεκτη σε επίπεδο κράτους και δημοκρατίας.
Πέρα από προσωπικό, όμως, το ζήτημα είναι και άκρως πολιτικό. Ο Κ. Μητσοτάκης επιθυμεί να εμφανιστεί Θατσερικότερος της Θάτσερ, αγνοώντας επιδεικτικά τα νόμιμα δικαιώματα ενός κρατούμενου και οδηγώντας τον στον θάνατο, τον πρώτο στην Ευρώπη από απεργία πείνας έπειτα από εκείνον του Μπόμπι Σαντς.
Η κίνηση αυτή θα ικανοποιήσει τα άγρια, απάνθρωπα ένστικτα των ακροδεξιών βουλευτών και της βάσης που στηρίζουν τον Μητσοτάκη. Είναι όμως και προάγγελος της επόμενης ημέρας και της καταστολής των πολιτικών ελευθεριών που θα ακολουθήσουν.
Ο Κ. Μητσοτάκης γνωρίζει ότι ενδεχόμενος θάνατος του Δ. Κουφοντίνα θα προκαλέσει αντιδράσεις και έκρηξη στους δρόμους της χώρας. Όχι μόνο από όσους ταυτίζονται πολιτικά με τον Δ. Κουφοντίνα, αλλά και από όσους, αν και διαφωνούν έντονα με τη δράση του, θεωρούν ότι η δημοκρατία οφείλει να παρέχει ίσα δικαιώματα στους κρατούμενους και δεν μπορεί να τους εκδικείται ετσιθελικά. Όλοι τους θα χαρακτηριστούν «φιλοτρομοκράτες» – ήδη συμβαίνει. Οι καθηγητές πανεπιστημίου, οι δικηγόροι, οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι απλοί πολίτες που υπερασπίζονται των δικαιωμάτων του κρατούμενου Κουφοντίνα, έχουν ήδη χαρακτηριστεί ως «εχθροί» του πολιτεύματος, «μπολσεβίκοι» και «τρομοκράτες» από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ που ελέγχει – με τα ίδια «επιχειρήματα» έχουν απειληθεί ήδη και από τη νεολαία της ναζιστικής Χρυσής Αυγής.
Η καταστολή στις αντιδράσεις για ενδεχόμενο θάνατο του Κουφοντίνα θα έχει ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά, πιο άγρια ακόμα κι από την καταστολή που ήδη εφαρμόζεται σε όσους διαδηλώνουν για τα δικαιώματά του – θα είναι καταστολή εναντίον «εχθρών της δημοκρατίας», κι ας υπερασπίζονται αρκετοί από αυτούς ακριβώς αυτή την ίδια τη δημοκρατία. Θα είναι ένα πολιτικό «ξεκαθάρισμα λογαριασμών», ενάντια αρχικά στους αναρχικούς κι έπειτα στους αριστερούς — από εκείνα που ονειρεύονται οι Μπογδάνοι και οι πρώην τσεκουροφόροι υπουργοί Εσωτερικών. Θα είναι ένα λουτρό αίματος, χημικών και συλλήψεων, με τους οπαδούς της ΝΔ να ζητωκραυγάζουν ως θεατές στην αρένα, αφού η εικόνα που έχουν διαμορφώσει για το πολίτευμα είναι αυτή που τους δίνει ο Κ. Μητσοτάκης.
Η εικόνα της μοναρχικής «δημοκρατίας», όπου η οικογένεια του βασιλέως αποφασίζει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, ποιος έχει δικαιώματα και ποιος όχι.
πηγή
Σχόλιο: Τι είναι άλλωστε ένας θάνατος μπροστά στην πολιτική επιβίωση ενός Μητσοτάκη; Εδώ δεν δίστασαν να συγκαλύψουν βιασμούς ανηλίκων, στον Κουφοντίνα θα σταματήσουν;
Έχουν τη σιγουριά ότι δημιουργώντας τόσο τοξικό κλίμα, θα αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη μέσα από τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Δεν πρόκειται να σταματήσουν ούτε στην εξόντωση ενός απεργού πείνας, ούτε στη διεθνή κατακραυγή. Θεωρούν ότι η διαχείριση που κάνουν θα έχει μηδενική επίπτωση στους οπαδούς τους και μάλιστα ότι θα υπάρξει και συσπείρωση αν καταφέρουν να αλλάξουν την ατζέντα και να παραμερίσουν τον εφιάλτη του Λιγνάδη.
Να θυμίσουμε όμως ότι καμιά κυβέρνηση μετά τη χούντα δεν άφησε να πεθάνει ένας απεργός πείνας, ενώ οι τελευταίοι νεκροί απεργοί πείνας στην Ευρώπη (πλην Τουρκίας) ήταν το 1981 o Μπόμπι Σαντς, μέλος του IRA, και οι σύντροφοί του.
Να μην αφήσουμε να υπάρξει ο πρώτος νεκρός απεργός πείνας στις φυλακές από την μεταπολίτευση. Στην Ελλάδα, και σωστά, η θανατική ποινή έχει καταργηθεί. Να μην επιτρέψουμε την εισαγωγή της από την πίσω πόρτα!
Του Ανδρέα Κοσιάρη
Ο κρατούμενος Δ. Κουφοντίνας βρίσκεται πλέον στην εντατική εκτίοντας την 42η ημέρα της απεργίας πείνας του. Ο θάνατός του δεν θα είναι ένα «ατύχημα» ή ένα «αναπόφευκτο συμβάν», αλλά μία προσωπική και πολιτική επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη έφερε την οικογένεια Μητσοτάκη σε συνθήκες προσωπικής βεντέτας με τον Δ. Κουφοντίνα. Το μαρτυρούν οι αλλεπάλληλες παρεμβάσεις της οικογένειας στη δημόσια σφαίρα το διάστημα που ο κρατούμενος διεκδικούσε και λάμβανε το νόμιμο δικαίωμά του σε άδειες. Το μαρτυρά και το αποκορύφωμα του φωτογραφικού νόμου για τη μη έκτιση της ποινής του σε αγροτικές φυλακές, που είναι και ο ίδιος νόμος τον οποίο ο Πρωθυπουργός και οι εντολοδόχοι του αρνούνται να εφαρμόσουν, καθώς ορίζει τη μεταγωγή του κρατούμενου στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθη, δηλαδή τον Κορυδαλλό.
Θα πρέπει να σημειωθεί ξανά και ξανά, ότι ο Δ. Κουφοντίνας δεν διεκδικεί «να πάει σπίτι του», όπως η παραπληροφόρηση των ΜΜΕ και της κυβέρνησης έχει οδηγήσει τον κόσμο να πιστεύει. Διεκδικεί να εφαρμοστεί στην περίπτωσή του ο νόμος — ακόμα κι αυτός ο φωτογραφικός, που γράφτηκε ειδικά για να στερήσει από αυτόν την κράτηση σε αγροτικές φυλακές. Και όσοι του αρνούνται αυτό το δικαίωμα, το κάνουν με έωλα και αστήρικτα επιχειρήματα, με υπεκφυγές και αρνήσεις ευθύνης.
Η βεντέτα αυτή της οικογένειας Μητσοτάκη, ίσως να είναι κατανοητή σε προσωπικό επίπεδο, δεν μπορεί όμως να είναι ανεκτή σε πολιτικό και πολιτειακό. Ενέχει μια μοναρχική αντίληψη της πολιτικής ζωής από τον Κ. Μητσοτάκη και μία εκδικητική επιθυμία – υπαρκτή στα χωριά της Κρήτης και της Μάνης, αλλά απαράδεκτη σε επίπεδο κράτους και δημοκρατίας.
Πέρα από προσωπικό, όμως, το ζήτημα είναι και άκρως πολιτικό. Ο Κ. Μητσοτάκης επιθυμεί να εμφανιστεί Θατσερικότερος της Θάτσερ, αγνοώντας επιδεικτικά τα νόμιμα δικαιώματα ενός κρατούμενου και οδηγώντας τον στον θάνατο, τον πρώτο στην Ευρώπη από απεργία πείνας έπειτα από εκείνον του Μπόμπι Σαντς.
Η κίνηση αυτή θα ικανοποιήσει τα άγρια, απάνθρωπα ένστικτα των ακροδεξιών βουλευτών και της βάσης που στηρίζουν τον Μητσοτάκη. Είναι όμως και προάγγελος της επόμενης ημέρας και της καταστολής των πολιτικών ελευθεριών που θα ακολουθήσουν.
Ο Κ. Μητσοτάκης γνωρίζει ότι ενδεχόμενος θάνατος του Δ. Κουφοντίνα θα προκαλέσει αντιδράσεις και έκρηξη στους δρόμους της χώρας. Όχι μόνο από όσους ταυτίζονται πολιτικά με τον Δ. Κουφοντίνα, αλλά και από όσους, αν και διαφωνούν έντονα με τη δράση του, θεωρούν ότι η δημοκρατία οφείλει να παρέχει ίσα δικαιώματα στους κρατούμενους και δεν μπορεί να τους εκδικείται ετσιθελικά. Όλοι τους θα χαρακτηριστούν «φιλοτρομοκράτες» – ήδη συμβαίνει. Οι καθηγητές πανεπιστημίου, οι δικηγόροι, οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι απλοί πολίτες που υπερασπίζονται των δικαιωμάτων του κρατούμενου Κουφοντίνα, έχουν ήδη χαρακτηριστεί ως «εχθροί» του πολιτεύματος, «μπολσεβίκοι» και «τρομοκράτες» από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ που ελέγχει – με τα ίδια «επιχειρήματα» έχουν απειληθεί ήδη και από τη νεολαία της ναζιστικής Χρυσής Αυγής.
Η καταστολή στις αντιδράσεις για ενδεχόμενο θάνατο του Κουφοντίνα θα έχει ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά, πιο άγρια ακόμα κι από την καταστολή που ήδη εφαρμόζεται σε όσους διαδηλώνουν για τα δικαιώματά του – θα είναι καταστολή εναντίον «εχθρών της δημοκρατίας», κι ας υπερασπίζονται αρκετοί από αυτούς ακριβώς αυτή την ίδια τη δημοκρατία. Θα είναι ένα πολιτικό «ξεκαθάρισμα λογαριασμών», ενάντια αρχικά στους αναρχικούς κι έπειτα στους αριστερούς — από εκείνα που ονειρεύονται οι Μπογδάνοι και οι πρώην τσεκουροφόροι υπουργοί Εσωτερικών. Θα είναι ένα λουτρό αίματος, χημικών και συλλήψεων, με τους οπαδούς της ΝΔ να ζητωκραυγάζουν ως θεατές στην αρένα, αφού η εικόνα που έχουν διαμορφώσει για το πολίτευμα είναι αυτή που τους δίνει ο Κ. Μητσοτάκης.
Η εικόνα της μοναρχικής «δημοκρατίας», όπου η οικογένεια του βασιλέως αποφασίζει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, ποιος έχει δικαιώματα και ποιος όχι.
πηγή
Σχόλιο: Τι είναι άλλωστε ένας θάνατος μπροστά στην πολιτική επιβίωση ενός Μητσοτάκη; Εδώ δεν δίστασαν να συγκαλύψουν βιασμούς ανηλίκων, στον Κουφοντίνα θα σταματήσουν;
Έχουν τη σιγουριά ότι δημιουργώντας τόσο τοξικό κλίμα, θα αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη μέσα από τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Δεν πρόκειται να σταματήσουν ούτε στην εξόντωση ενός απεργού πείνας, ούτε στη διεθνή κατακραυγή. Θεωρούν ότι η διαχείριση που κάνουν θα έχει μηδενική επίπτωση στους οπαδούς τους και μάλιστα ότι θα υπάρξει και συσπείρωση αν καταφέρουν να αλλάξουν την ατζέντα και να παραμερίσουν τον εφιάλτη του Λιγνάδη.
Να θυμίσουμε όμως ότι καμιά κυβέρνηση μετά τη χούντα δεν άφησε να πεθάνει ένας απεργός πείνας, ενώ οι τελευταίοι νεκροί απεργοί πείνας στην Ευρώπη (πλην Τουρκίας) ήταν το 1981 o Μπόμπι Σαντς, μέλος του IRA, και οι σύντροφοί του.
Να μην αφήσουμε να υπάρξει ο πρώτος νεκρός απεργός πείνας στις φυλακές από την μεταπολίτευση. Στην Ελλάδα, και σωστά, η θανατική ποινή έχει καταργηθεί. Να μην επιτρέψουμε την εισαγωγή της από την πίσω πόρτα!
RSS Feed