Στo «Κωµικό Μυστήριο» του Ντάριο Φο, στη Γέννηση του Γελωτοποιού, µαθαίνουµε την ιστορία ενός φτωχού ακτήµονα αγρότη που δούλευε όπου µπορούσε στα χωράφια άλλων. Μια µέρα περνώντας από ένα άδειο βουνό γεµάτο βράχους ρώτησε κι έµαθε πως το βουνό αυτό δεν ήταν ιδιοκτησία κανενός. Με ιδρώτα, εργασία και αγώνα ο αγρότης µαζί µε τα παιδιά του και τη γυναίκα του έσκαψαν τη γη, βρήκαν νερό και σιγά σιγά όλα τα είδη των δέντρων και των φυτών άρχισαν να φυτρώνουν.
Κάποια στιγµή πέρασε από το βουνό ο άρχοντας της κοιλάδας ο οποίος, ακούγοντας ότι το βουνό «δεν άνηκε σε κανέναν», γελώντας, βροντοφώναξε πως όλη αυτή η γη, µαζί και τα δέντρα και οι καρποί της ήταν δικά του. Ζήτησε λοιπόν από τον αγρότη να φύγει. Μαζί και ο παπάς και ο δικηγόρος του χωριού ζητούσαν από τον αγρότη να συµµορφωθεί στις υποδείξεις του άρχοντα. Μετά από µέρες, οι στρατιώτες του άρχοντα κατέστρεψαν τη γη, έκοψαν τα δέντρα και βίασαν τη γυναίκα. Τα παιδιά του πέθαναν και η γυναίκα του εξαφανίστηκε από τη ντροπή. Ο αγρότης αποφασισµένος κρέµασε ένα σκοινί στην καλύβα του και ετοιµάστηκε να αυτοκτονήσει.
Τελευταία στιγµή, τον έσωσε ένας κύριος (έµοιαζε κάπως µε τον Ιησού), ο οποίος τον έκανε ικανό να µιλάει για την ιστορία του κάνοντας τους ανθρώπους να γελούν. Έτσι γεννήθηκε ο γελωτοποιός – αυτός που γυρνάει από χωριό σε χωριό και µιλά ενάντια στους άρχοντες, ενάντια στις εξουσίες και στα δεινά που αυτές προκαλούν. Αυτός που µιλά για την αξιοπρέπεια και για την ανάγκη να αντιστέκονται. Γιατί «µέσω του γέλιου µπορούν οι άρχοντες να συντριβούν».
Αυτή είναι και η ιστορία της συσσώρευσης διά της υφαρπαγής, των πολλαπλών µεθόδων µε τις οποίες το κεφάλαιο ενορχηστρώνει τις κλίµακες των πολιτικών εξουσιών ώστε να περιφράξει πεδία της ζωής, τη γη, την ενέργεια, το νερό, την υγεία και να εξασφαλίσει τον κύκλο της αναπαραγωγής του. Οι πρόσφατες εξελίξεις µε την επιδιωκόµενη ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, του νερού, του ΟΣΕ, των εταιρειών διαχείρισης φυσικού αερίου αλλά και οι προωθούµενες µεταρρυθµίσεις στο χωροταξικό σχεδιασµό ώστε να θεσµοθετηθούν παρεµβάσεις του ιδιωτικού τοµέα στο δηµόσιο και κοινό πλούτο της κοινωνίας δεν είναι παρά η σηµερινή φωνή του άρχοντα της κοιλάδας.
Οι ιδιωτικοποιήσεις που προωθούνται είτε µέσω της πώλησης υποδοµών, είτε µέσω της απονοµής τίτλων ιδιοκτησίας/χρήσης σε πεδία που µέχρι σήµερα «δεν ανήκαν σε κανέναν», είτε µέσω της πλήρους απαξίωσης και εγκατάλειψης παραγωγικών δοµών, απαιτούν τη µετατροπή όλων µας σε γελωτοποιούς. Η απώλεια πεδίων της ζωής µας από τον κοινό και δηµόσιο έλεγχο καθιστά τον αγώνα αυτό αγώνα ενάντια στον κατεξοχήν πυρήνα του σύγχρονου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής: τη βίαιη υφαρπαγή των µέσων επιβίωσης και αναπαραγωγής της κοινωνίας που εξασφαλίζει τη µετατροπή της σε µια θάλασσα προλετάριων που σκέφτονται να κρεµάσουν τη θηλιά στην καλύβα τους.
Το 2014 ξεκινά µε αγώνες για τη γη και την ελευθερία. Ας τελειώσει µε το γέλιο µας που θα συντρίψει το πλέγµα πολιτικής και οικονοµικής εξουσίας που µας στερεί την αξιοπρέπεια και την ίδια τη ζωή.
Οικοτριβές
Η συντακτική οµάδα
http://oikotrives.wordpress.com/2014/01/26/editorial-10/
Κάποια στιγµή πέρασε από το βουνό ο άρχοντας της κοιλάδας ο οποίος, ακούγοντας ότι το βουνό «δεν άνηκε σε κανέναν», γελώντας, βροντοφώναξε πως όλη αυτή η γη, µαζί και τα δέντρα και οι καρποί της ήταν δικά του. Ζήτησε λοιπόν από τον αγρότη να φύγει. Μαζί και ο παπάς και ο δικηγόρος του χωριού ζητούσαν από τον αγρότη να συµµορφωθεί στις υποδείξεις του άρχοντα. Μετά από µέρες, οι στρατιώτες του άρχοντα κατέστρεψαν τη γη, έκοψαν τα δέντρα και βίασαν τη γυναίκα. Τα παιδιά του πέθαναν και η γυναίκα του εξαφανίστηκε από τη ντροπή. Ο αγρότης αποφασισµένος κρέµασε ένα σκοινί στην καλύβα του και ετοιµάστηκε να αυτοκτονήσει.
Τελευταία στιγµή, τον έσωσε ένας κύριος (έµοιαζε κάπως µε τον Ιησού), ο οποίος τον έκανε ικανό να µιλάει για την ιστορία του κάνοντας τους ανθρώπους να γελούν. Έτσι γεννήθηκε ο γελωτοποιός – αυτός που γυρνάει από χωριό σε χωριό και µιλά ενάντια στους άρχοντες, ενάντια στις εξουσίες και στα δεινά που αυτές προκαλούν. Αυτός που µιλά για την αξιοπρέπεια και για την ανάγκη να αντιστέκονται. Γιατί «µέσω του γέλιου µπορούν οι άρχοντες να συντριβούν».
Αυτή είναι και η ιστορία της συσσώρευσης διά της υφαρπαγής, των πολλαπλών µεθόδων µε τις οποίες το κεφάλαιο ενορχηστρώνει τις κλίµακες των πολιτικών εξουσιών ώστε να περιφράξει πεδία της ζωής, τη γη, την ενέργεια, το νερό, την υγεία και να εξασφαλίσει τον κύκλο της αναπαραγωγής του. Οι πρόσφατες εξελίξεις µε την επιδιωκόµενη ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, του νερού, του ΟΣΕ, των εταιρειών διαχείρισης φυσικού αερίου αλλά και οι προωθούµενες µεταρρυθµίσεις στο χωροταξικό σχεδιασµό ώστε να θεσµοθετηθούν παρεµβάσεις του ιδιωτικού τοµέα στο δηµόσιο και κοινό πλούτο της κοινωνίας δεν είναι παρά η σηµερινή φωνή του άρχοντα της κοιλάδας.
Οι ιδιωτικοποιήσεις που προωθούνται είτε µέσω της πώλησης υποδοµών, είτε µέσω της απονοµής τίτλων ιδιοκτησίας/χρήσης σε πεδία που µέχρι σήµερα «δεν ανήκαν σε κανέναν», είτε µέσω της πλήρους απαξίωσης και εγκατάλειψης παραγωγικών δοµών, απαιτούν τη µετατροπή όλων µας σε γελωτοποιούς. Η απώλεια πεδίων της ζωής µας από τον κοινό και δηµόσιο έλεγχο καθιστά τον αγώνα αυτό αγώνα ενάντια στον κατεξοχήν πυρήνα του σύγχρονου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής: τη βίαιη υφαρπαγή των µέσων επιβίωσης και αναπαραγωγής της κοινωνίας που εξασφαλίζει τη µετατροπή της σε µια θάλασσα προλετάριων που σκέφτονται να κρεµάσουν τη θηλιά στην καλύβα τους.
Το 2014 ξεκινά µε αγώνες για τη γη και την ελευθερία. Ας τελειώσει µε το γέλιο µας που θα συντρίψει το πλέγµα πολιτικής και οικονοµικής εξουσίας που µας στερεί την αξιοπρέπεια και την ίδια τη ζωή.
Οικοτριβές
Η συντακτική οµάδα
http://oikotrives.wordpress.com/2014/01/26/editorial-10/
RSS Feed
