Η ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΤΑ ΔΑΣΗ ΤΗΣ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑΣ ΡΥΠΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΗΠΑ
Μία από τις χειρότερες ανθρωπιστικές και περιβαλλοντικές καταστροφές, μαίνεται, την ώρα που διαβάζετε αυτό το κείμενο, αλλά λίγες είναι οι πιθανότητες να έχετε ακούσει τίποτα γι 'αυτό.Η Ινδονησία καίγεται, κυριολεκτικά. Και παρά το εκπληκτικό μέγεθος αυτής της πυρκαγιάς - η 5000 χιλιομέτρων φλεγόμενη λωρίδα γης καθημερινά παράγει περισσότερες εκπομπές από όλες τις οικονομικές δραστηριότητες στις Ηνωμένες Πολιτείες – τα ΜΜΕ σιωπούν.
Ο ρεπόρτερ της Guardian, George Monbiot γράφει:
«Ένα μεγάλο κομμάτι της Γης καίγεται. Φαντάζει σαν κόλαση. Ο αέρας έχει πάρει το χρώμα της ώχρας: η ορατότητα σε ορισμένες πόλεις έχει μειωθεί στα 30 μέτρα. Τα παιδιά προετοιμάζονται να εγκαταλείψουν την περιοχή τους σε πολεμικά πλοία. Ήδη ορισμένα έχουν πνιγεί. Διάφορα είδη ζώων ξεπετάγονται μέσα από τον καπνό με ένα ανεπανάληπτο ρυθμό. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή του 21ου αιώνα - μέχρι στιγμής ".
Ενδέχεται να είστε συνυπεύθυνοι για την αναζωπύρωση της πυρκαγιάς - που θεωρείται πλέον ωςέγκλημα κατά της ανθρωπότητας - αν αγοράζετε προϊόντα Nestle, Starbucks, PepsiCo, Heinz (μεταξύ άλλων), καθώς αυτές οι εταιρείες έχουν επικριθεί για τις εγκληματικά ανεύθυνες πρακτικές τους στη βιομηχανία φοινικέλαιου. Με την υπόθεση ότι η συγκεκριμένη κόλαση τελικά θα σβήσει, η κατάσταση είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επαναληφθεί - εκτός εάν οι εταιρείες αναλογιστούν τις ευθύνες τους.
Εν τω μεταξύ, πυκνός καπνός πνίγει ολόκληρη την περιοχή, δημιουργώντας αποκαλυπτικές καταστάσεις όπως η ανάγκη για μάσκες προσώπου μέσα στο κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια πολιτικής συζήτησης στο Καλιμαντάν στην επαρχία Palangkaraya, όπου με ορατότητα στα περίπου 20 μέτρα ηταυτοποίηση των συμμετεχόντων - για να μην αναφέρουμε τη δύσπνοια – είναι θέμα τύχης. Η φετινή κόλαση έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει εκείνη του 1997 - η οποία προκάλεσε πληθυσμιακό "κενό" 1,2% στην απογραφή του 2000 λόγω της προγεννητικής έκθεσης σε ρύπους.
Στην πραγματικότητα, αν και οι πυρκαγιές είναι αναμενόμενες κάθε χρόνο, οι περίπου 100.000 φετινές περιλαμβάνουν δύο πτυχές ιδιαίτερα δυσάρεστες, τις οποίες οι προηγούμενες δεν είχαν : καύση της τύρφης σε συνδυασμό με έντονο φαινόμενο Ελ Νίνιο.
Πέρα από τις μεγάλες ζώνες βλάστησης, η καιόμενη τύρφη ενέτεινε τον κίνδυνο στις μισές τουλάχιστον πυρκαγιές - με απλά λόγια, η γη αυταναφλέγεται. Ο Monbiot εξηγεί πως φτάσαμε ως εδώ:
«Οι υγρότοποι της τύρφης εμποδίζουν φυσικά την εξάπλωση της φωτιάς, αλλά χρόνια κακοδιαχείρισης με αποστράγγιση των πλούσιων σε οργανικές στρώσεις φυτών που αποσυντίθενται, έχουν δημιουργήσει μια πυριτιδαποθήκη. Η καύση δέντρων απελευθερώνει αρκετό διοξείδιο του άνθρακα από μόνη της, αλλά ο καιόμενος τυρφώνας απελευθερώνει επίσης υπερβολικά υψηλά επίπεδα μεθανίου και υποξειδίου του αζώτου – και ανεξάρτητα από τις απόψεις σας σχετικά με την κλιματική αλλαγή, αυτές οι χημικές ουσίες είναι ιδιαίτερα τοξικές για ανθρώπους και άλλα είδη. Πριν από λιγότερο από δύο εβδομάδες, ο αέρας στην κεντρική Ινδονησία έφθασε σε επίπεδα δέκα φορές μεγαλύτερα από αυτά που θεωρούνται επικίνδυνα».
«Η στεγνή τύρφη αναφλέγεται πολύ εύκολα και μπορεί να καίγεται για μέρες ή εβδομάδες, υποβόσκουσα και επανεμφανιζόμενη μακριά από την αρχική πηγή. Αυτό καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την κατάσβεση» εξήγησε ο καθηγητής Susan Page, ειδικός σε θέματα διατήρησης των τυρφώνων.
Σπάνια μέσα στα όρια των φυτειών φοινικέλαιου, οι φετινές πυρκαγιές διεισδύουν μέσα στα πυκνά δάση του Βόρνεο, απειλούν τους άγριους ουραγκοτάγκους, βούκερους, «συννεφιασμένες» λεοπαρδάλεις, ρινόκερους της Σουμάτρας, και μια σειρά από άλλα είδη. Πολεμικά πλοία είναι σε επιφυλακή για την εκκένωση μέρους του πληθυσμού που υποφέρει από δύσπνοια .
Η κυβέρνηση της Ινδονησίας διαιωνίζει τελικά την ανεύθυνη αποψίλωση των δασών με την καχυποψία απέναντι στις εταιρείες παραγωγής φοινικέλαιου που επιχειρούν στην πραγματικότητα αλλαγή στο καθεστώς της διαχείρισης. Πέντε τέτοιες εταιρείες δέχτηκαν την κυβερνητική κριτική τον πρόσφατο Σεπτέμβριο, για την προσπάθειά τους να αλλάξουν το καθεστώς της αποψίλωσης, με κυβερνητικούς αξιωματούχους να χαρακτηρίζουν την προσπάθεια ως επιζήμια για τους μικρούς αγρότες και να κάνουν χρήση της κυβερνητικής άποψης ότι «θα μπορούσε να αποτελέσουν ένα καρτέλ που κυριαρχείται από ξένα συμφέροντα".
Η κυβέρνηση βλέπει με καλό μάτι τη «Δέσμευση για το ΙνδονησιακόΦοινικέλαιο» (Indonisian Palm Oil Pledge- IPOP), που υπέγραψαν βιομηχανίες που χρησιμοποιούν φοινικέλαιο παρά την μάλλον συνεργατική δήλωση τους:
«Εμείς οι υπογράφοντες την δέσμευση αναγνωρίζουμε ότι, ενώ η βιομηχανία φοινικέλαιου έχει συμβάλει σημαντικά στην οικονομική ανάπτυξη της Ινδονησίας, μπορούμε να συνεργαστούμε με πολλούς φορείς για την εξεύρεση λύσεων για την αειφόρο καλλιέργεια φοινικόδενδρων χωρίς αποψίλωση των δασών, που να σέβεται τα ανθρώπινα και τα κοινοτικά δικαιώματα, και να δίνει αξία στις μετοχές "
Ο πρόεδρος της Ινδονησίας Joko Widodo φαίνεται να βλέπει με συμπάθεια το θέμα, αλλά αντιμετωπίζει τη σθεναρή αντίδραση από ομάδες που από το 1960 εξελίχθηκαν σε τάγματα θανάτου που λειτουργούσαν με την υποστήριξη της Δύσης κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του Σουχάρτο. Αυτές κερδοσκοπούν από το οργανωμένο έγκλημα, που περιλαμβάνει και την παράνομη αποψίλωση των δασών και έχουν την υποστήριξη των τριών εκατομμυρίων μελών της ισχυρής παραστρατιωτικής νεολαίας Pancasila – της οποίας «η πορτοκαλί στολή, ο κόκκινος μπερές, οι παθιασμένες συγκεντρώσεις και η ψευτοσυναισθηματική μουσική δίνουν την εμφάνιση φασιστικής πολιτοφυλακής όπως την φαντάστηκε ο επιστημονικής φαντασίας συγγραφέας JG Ballard», γράφει ο Monbiot.
Λαμβάνοντας υπόψη το εκτιμώμενο από την Ινδονησιακή κυβέρνηση κόστος των πυρκαγιών σε $ 35 δισεκατομμύρια, η κυβερνητική δικαιολογία για την συντήρηση του καθεστώτος της αποψίλωσης δεν στέκει. Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι τελικά θα καταφέρουν να σβήσουν τις φωτιές
http://watervolo.blogspot.gr/2015/11/blog-post_15.html
Μία από τις χειρότερες ανθρωπιστικές και περιβαλλοντικές καταστροφές, μαίνεται, την ώρα που διαβάζετε αυτό το κείμενο, αλλά λίγες είναι οι πιθανότητες να έχετε ακούσει τίποτα γι 'αυτό.Η Ινδονησία καίγεται, κυριολεκτικά. Και παρά το εκπληκτικό μέγεθος αυτής της πυρκαγιάς - η 5000 χιλιομέτρων φλεγόμενη λωρίδα γης καθημερινά παράγει περισσότερες εκπομπές από όλες τις οικονομικές δραστηριότητες στις Ηνωμένες Πολιτείες – τα ΜΜΕ σιωπούν.
Ο ρεπόρτερ της Guardian, George Monbiot γράφει:
«Ένα μεγάλο κομμάτι της Γης καίγεται. Φαντάζει σαν κόλαση. Ο αέρας έχει πάρει το χρώμα της ώχρας: η ορατότητα σε ορισμένες πόλεις έχει μειωθεί στα 30 μέτρα. Τα παιδιά προετοιμάζονται να εγκαταλείψουν την περιοχή τους σε πολεμικά πλοία. Ήδη ορισμένα έχουν πνιγεί. Διάφορα είδη ζώων ξεπετάγονται μέσα από τον καπνό με ένα ανεπανάληπτο ρυθμό. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή του 21ου αιώνα - μέχρι στιγμής ".
Ενδέχεται να είστε συνυπεύθυνοι για την αναζωπύρωση της πυρκαγιάς - που θεωρείται πλέον ωςέγκλημα κατά της ανθρωπότητας - αν αγοράζετε προϊόντα Nestle, Starbucks, PepsiCo, Heinz (μεταξύ άλλων), καθώς αυτές οι εταιρείες έχουν επικριθεί για τις εγκληματικά ανεύθυνες πρακτικές τους στη βιομηχανία φοινικέλαιου. Με την υπόθεση ότι η συγκεκριμένη κόλαση τελικά θα σβήσει, η κατάσταση είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επαναληφθεί - εκτός εάν οι εταιρείες αναλογιστούν τις ευθύνες τους.
Εν τω μεταξύ, πυκνός καπνός πνίγει ολόκληρη την περιοχή, δημιουργώντας αποκαλυπτικές καταστάσεις όπως η ανάγκη για μάσκες προσώπου μέσα στο κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια πολιτικής συζήτησης στο Καλιμαντάν στην επαρχία Palangkaraya, όπου με ορατότητα στα περίπου 20 μέτρα ηταυτοποίηση των συμμετεχόντων - για να μην αναφέρουμε τη δύσπνοια – είναι θέμα τύχης. Η φετινή κόλαση έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει εκείνη του 1997 - η οποία προκάλεσε πληθυσμιακό "κενό" 1,2% στην απογραφή του 2000 λόγω της προγεννητικής έκθεσης σε ρύπους.
Στην πραγματικότητα, αν και οι πυρκαγιές είναι αναμενόμενες κάθε χρόνο, οι περίπου 100.000 φετινές περιλαμβάνουν δύο πτυχές ιδιαίτερα δυσάρεστες, τις οποίες οι προηγούμενες δεν είχαν : καύση της τύρφης σε συνδυασμό με έντονο φαινόμενο Ελ Νίνιο.
Πέρα από τις μεγάλες ζώνες βλάστησης, η καιόμενη τύρφη ενέτεινε τον κίνδυνο στις μισές τουλάχιστον πυρκαγιές - με απλά λόγια, η γη αυταναφλέγεται. Ο Monbiot εξηγεί πως φτάσαμε ως εδώ:
«Οι υγρότοποι της τύρφης εμποδίζουν φυσικά την εξάπλωση της φωτιάς, αλλά χρόνια κακοδιαχείρισης με αποστράγγιση των πλούσιων σε οργανικές στρώσεις φυτών που αποσυντίθενται, έχουν δημιουργήσει μια πυριτιδαποθήκη. Η καύση δέντρων απελευθερώνει αρκετό διοξείδιο του άνθρακα από μόνη της, αλλά ο καιόμενος τυρφώνας απελευθερώνει επίσης υπερβολικά υψηλά επίπεδα μεθανίου και υποξειδίου του αζώτου – και ανεξάρτητα από τις απόψεις σας σχετικά με την κλιματική αλλαγή, αυτές οι χημικές ουσίες είναι ιδιαίτερα τοξικές για ανθρώπους και άλλα είδη. Πριν από λιγότερο από δύο εβδομάδες, ο αέρας στην κεντρική Ινδονησία έφθασε σε επίπεδα δέκα φορές μεγαλύτερα από αυτά που θεωρούνται επικίνδυνα».
«Η στεγνή τύρφη αναφλέγεται πολύ εύκολα και μπορεί να καίγεται για μέρες ή εβδομάδες, υποβόσκουσα και επανεμφανιζόμενη μακριά από την αρχική πηγή. Αυτό καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την κατάσβεση» εξήγησε ο καθηγητής Susan Page, ειδικός σε θέματα διατήρησης των τυρφώνων.
Σπάνια μέσα στα όρια των φυτειών φοινικέλαιου, οι φετινές πυρκαγιές διεισδύουν μέσα στα πυκνά δάση του Βόρνεο, απειλούν τους άγριους ουραγκοτάγκους, βούκερους, «συννεφιασμένες» λεοπαρδάλεις, ρινόκερους της Σουμάτρας, και μια σειρά από άλλα είδη. Πολεμικά πλοία είναι σε επιφυλακή για την εκκένωση μέρους του πληθυσμού που υποφέρει από δύσπνοια .
Η κυβέρνηση της Ινδονησίας διαιωνίζει τελικά την ανεύθυνη αποψίλωση των δασών με την καχυποψία απέναντι στις εταιρείες παραγωγής φοινικέλαιου που επιχειρούν στην πραγματικότητα αλλαγή στο καθεστώς της διαχείρισης. Πέντε τέτοιες εταιρείες δέχτηκαν την κυβερνητική κριτική τον πρόσφατο Σεπτέμβριο, για την προσπάθειά τους να αλλάξουν το καθεστώς της αποψίλωσης, με κυβερνητικούς αξιωματούχους να χαρακτηρίζουν την προσπάθεια ως επιζήμια για τους μικρούς αγρότες και να κάνουν χρήση της κυβερνητικής άποψης ότι «θα μπορούσε να αποτελέσουν ένα καρτέλ που κυριαρχείται από ξένα συμφέροντα".
Η κυβέρνηση βλέπει με καλό μάτι τη «Δέσμευση για το ΙνδονησιακόΦοινικέλαιο» (Indonisian Palm Oil Pledge- IPOP), που υπέγραψαν βιομηχανίες που χρησιμοποιούν φοινικέλαιο παρά την μάλλον συνεργατική δήλωση τους:
«Εμείς οι υπογράφοντες την δέσμευση αναγνωρίζουμε ότι, ενώ η βιομηχανία φοινικέλαιου έχει συμβάλει σημαντικά στην οικονομική ανάπτυξη της Ινδονησίας, μπορούμε να συνεργαστούμε με πολλούς φορείς για την εξεύρεση λύσεων για την αειφόρο καλλιέργεια φοινικόδενδρων χωρίς αποψίλωση των δασών, που να σέβεται τα ανθρώπινα και τα κοινοτικά δικαιώματα, και να δίνει αξία στις μετοχές "
Ο πρόεδρος της Ινδονησίας Joko Widodo φαίνεται να βλέπει με συμπάθεια το θέμα, αλλά αντιμετωπίζει τη σθεναρή αντίδραση από ομάδες που από το 1960 εξελίχθηκαν σε τάγματα θανάτου που λειτουργούσαν με την υποστήριξη της Δύσης κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του Σουχάρτο. Αυτές κερδοσκοπούν από το οργανωμένο έγκλημα, που περιλαμβάνει και την παράνομη αποψίλωση των δασών και έχουν την υποστήριξη των τριών εκατομμυρίων μελών της ισχυρής παραστρατιωτικής νεολαίας Pancasila – της οποίας «η πορτοκαλί στολή, ο κόκκινος μπερές, οι παθιασμένες συγκεντρώσεις και η ψευτοσυναισθηματική μουσική δίνουν την εμφάνιση φασιστικής πολιτοφυλακής όπως την φαντάστηκε ο επιστημονικής φαντασίας συγγραφέας JG Ballard», γράφει ο Monbiot.
Λαμβάνοντας υπόψη το εκτιμώμενο από την Ινδονησιακή κυβέρνηση κόστος των πυρκαγιών σε $ 35 δισεκατομμύρια, η κυβερνητική δικαιολογία για την συντήρηση του καθεστώτος της αποψίλωσης δεν στέκει. Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι τελικά θα καταφέρουν να σβήσουν τις φωτιές
http://watervolo.blogspot.gr/2015/11/blog-post_15.html
RSS Feed
