ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΑΠ. ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟ
Από το: http://www.koutipandoras.gr/?p=30856
Δεν είναι η πρώτη φορά πού στη χώρα μας ανακαλύπτουμε το πετρέλαιο... Και μαζί ανακαλύπτουμε ότι η πραγματικότητα απέχει συχνά από τους μύθους που πλέκονται γύρω από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές. Μια συζήτηση με τον Απ. Αλεξόπουλο είναι ίσως ο καλύτερος εξοπλισμός για τη διάβαση της επικοινωνιακής ζούγκλας.
Τη συνέντευξη πήρε
ο Θόδωρος Μιχόπουλος
Τελικά είμαστε Σαουδική Αραβία και δεν το ξέραμε τόσα χρόνια; Ή από το «λεφτά υπάρχουν» περάσαμε στο «πετρέλαια υπάρχουν»; Υπάρχουν, δηλαδή, κοιτάσματα που μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την οικονομική κρίση;
Σαουδική Αραβία δεν είμαστε και ούτε θα γίνουμε ποτέ. Στην χώρα μας, με βάση τη μακροχρόνια γεωλογική της ιστορία και εξέλιξη, υπάρχουν αρκετές πετρελαιοπιθανές περιοχές. Δηλαδή υπάρχουν πετρώματα που η δημιουργία τους συνδέεται με τη δημιουργία υδρογονανθράκων, όπως υπάρχουν και άλλα πετρώματα και δομές (παγίδες), που μπορούν να φιλοξενήσουν υδρογονάνθρακες. Ξέρετε, οι υδρογονάνθρακες δεν μένουν εκεί που δημιουργούνται, συνήθως μεταναστεύουν. Εάν κατά τη μετανάστευσή τους δεν καταστραφούν, και εάν μπορέσουν και παγιδευτούν, τότε μπορούν να δημιουργηθούν «συγκεντρώσεις» υδρογονανθράκων. Εάν εντοπιστούν αυτές οι συγκεντρώσεις κι αν διαπιστωθεί ότι συμφέρει οικονομικά η εκμετάλλευσή τους, τότε και μόνο τότε μπορούμε να μιλάμε για κοιτάσματα υδρογονανθράκων.
Φαίνεται λοιπόν ότι σε κάποιες περιοχές του ελλαδικού χώρου υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για τη δημιουργία και τη συγκέντρωση υδρογονανθράκων. Η εκτίμηση μου, βασισμένη στην καλή γνώση της γεωλογίας της Ελλάδας, αλλά και στην αξιολόγηση των μέχρι τώρα ερευνών, είναι ότι υπάρχουν υδρογονάνθρακες, όχι όμως σε τέτοιες ποσότητες που θα αναδείκνυαν τη χώρα μας σε μια αξιόλογη πετρελαιοπαραγωγική χώρα.
Τώρα, για το εάν θα μπορούσαν να μας βγάλουν από την οικονομική κρίση, θα μπορούσα να απαντήσω ευθέως: όχι. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα τελευταία δέκα, δεκαπέντε χρόνια, εκατομμύρια δολάρια έχουν αλλάξει χέρια από το χρυσό της Χαλκιδικής, κι όμως μέχρι στιγμής δεν έχει παραχθεί ούτε ένα γραμμάριο χρυσού από την περιοχή αυτή.
Πόσος χρόνος χρειάζεται για την εκμετάλλευση τυχόν κοιτασμάτων; Ας υποθέσουμε ότι σήμερα επιβεβαιώνεται ότι βρέθηκε πετρέλαιο, πότε θα εισρεύσουν τα πρώτα; Πόσο χρονοβόρα είναι η ανακάλυψη κοιτασμάτων και η εξόρυξή τους;
Η ανακάλυψη και η εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων είναι διαδικασία που κρατά πολλά χρόνια. Πρέπει να γίνουν μια σειρά γεωλογικών, γεωφυσικών, γεωχημικών και γεωτρητικών εργασιών, από τις οποίες ενδέχεται να εντοπιστούν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Ενδεικτικά αναφέρω ότι η Κύπρος χρειάστηκε δέκα χρόνια συστηματικών ερευνών και ενεργειών, μέχρι να κάνει την πρώτη γεώτρηση. Με τη γεώτρηση αυτή επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη φυσικού αερίου σε βάθος 7.500 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας (βάθος θάλασσας 1.700 μ.). Σε λίγους μήνες θα ξεκινήσει η δεύτερη γεώτρηση, η οποία θα επιβεβαιώσει εάν το κοίτασμα στο περιβόητο οικόπεδο 12 είναι εμπορεύσιμο. Το βάθος, η ποιότητα, το κόστος μεταφοράς είναι κάποιοι από τους παράγοντες που καθορίζουν την εμπορευσιμότητα του κοιτάσματος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην έρευνα πετρελαίου, μόνο μια στις δεκαπέντε γεωτρήσεις είναι επιτυχής. Κάθε επιτυχία ή αποτυχία καθορίζει τα χρηματιστηριακά παιγνίδια γύρω από την εμπορία υδρογονανθράκων. Για την Ελλάδα έχω να πω τα εξής: Για τρεις περιοχές της Ελλάδας για τις οποίες υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες ότι φιλοξενούν υδρογονάνθρακές (Ιωάννινα, Πατραϊκός κόλπος και Κατάκολο), έχει προκηρυχθεί διεθνής διαγωνισμός τα αποτελέσματα του οποίου αναμένεται να ανακοινωθούν σύντομα. Βέβαια, το ότι δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμη είναι ένα άλλο θέμα. Το προσπερνώ αυτό και σας λέγω ότι κάτω από τις πιο ευνοϊκές συνθήκες, δηλαδή εάν όλα τα διαδοχικά βήματα είναι επιτυχή, για τις δυο πρώτες περιοχές αποτελέσματα θα έχουμε μετά από μια πενταετία τουλάχιστον, για δε την τρίτη θα περάσουν τρία τουλάχιστον χρόνια. Για τις περιοχές του Ιονίου και νότια της Κρήτης, που αυτή τη στιγμή κάνει γεωφυσικές έρευνες το νορβηγικό πλοίο Nordic Explorer, εάν όλα πάνε καλά, θα περάσουν τουλάχιστον δέκα χρόνια ακόμη πριν αρχίσει η όποια εκμετάλλευση των όποιων κοιτασμάτων εντοπιστούν.
Τα τυχόν έσοδα από τα κοιτάσματα πού θα πάνε; Πέρα από τις πετρελαϊκές εταιρίες, τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις έχουν δεσμεύσει όλους τους φυσικούς πόρους της χώρας;
Δυστυχώς, στη χώρα μας τα πάντα ξεπουλιούνται. Πλουτοπαραγωγικοί πόροι και δημόσια αγαθά εκποιούνται κάτω από την πίεση της τρόϊκα, και των δανειστών. Η μεγαλύτερη πληγή για τα συμφέροντα του δημοσίου είναι το περιβόητο Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ). Δυστυχώς εκεί μεταβιβάζονται διαρκώς περιουσιακά δικαιώματα του δημοσίου, και δυστυχώς όλα τα έσοδά του κατευθύνονται στην εξυπηρέτηση των δανειστών μας. Ήδη έχουν μεταβιβαστεί σ΄ αυτό όποιες υπόλοιπες μετοχές είχε το δημόσιο στην κατοχή του από την κερδοφόρα επιχείρηση «Ελληνικά Πετρέλαια», καθώς και τα «τα υφιστάμενα και μελλοντικά περιουσιακής φύσεως δικαιώματα του Δημοσίου, δικαιώματα διαχείρισης και εκμετάλλευσης, κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα, άυλα δικαιώματα λειτουργίας που απορρέουν από την 23 Νοεμβρίου 1999 σύμβαση μεταξύ του Δημοσίου και της KAVALA OIL Α.Ε.» πάνω στον Πρίνο. Και όλα τα δικαιώματα έρευνας, αξιοποίησης και εκμετάλλευσης τυχόν υδρογονανθράκων στο Ιόνιο και την Κρήτη, ανά πάσα στιγμή μπορούν να περάσουν και αυτά στο ΤΑΙΠΕΔ. Στο νόμο που αφορά το ΤΑΙΠΕΔ αναφέρεται ρητά ότι: τα έσοδα από την αξιοποίηση (ξεπούλημα) των περιουσιακών στοιχείων του Ταμείου πηγαίνουν αποκλειστικά στους ¨τοκογλύφους¨ δανειστές μας.
Έκθεση της Deutsche Bank, στηριζόμενη σε ελληνική μελέτη που, όμως, αμφισβητείται, εκτιμούσε την αξία των κοιτασμάτων στα 427 δισ. με όφελος 214 δισ. ευρώ. Η έκθεση αυτή στη συνέχεια διαψεύστηκε ενώ υποστηρίχθηκε ότι η Deutsche Bank ήθελε να προσφέρει οικονομικά επιχειρήματα στην κυβέρνησή της για την βοήθεια προς την Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ακόμα και τα μισά να είναι, τα οφέλη είναι υπερβολικά…
Ανάλογες εκθέσεις και εκτιμήσεις θα βλέπουμε συχνά από εδώ και πέρα στο φως της δημοσιότητας. Προχθές η Deutsche Bank επανήλθε με νέα έκθεσή της, διατηρώντας όμως κάποιες επιφυλάξεις για το πετρελαϊκό δυναμικό της χώρας μας. Και δυστυχώς παπαγαλάκια πάντα θα υπάρχουν. Έμμεσα ή άμεσα, ηθελημένα ή όχι θα συμμετέχουν σε χρηματιστηριακά παιγνίδια, σε γεωπολιτικές τακτικές και στρατηγικές που εύχομαι να μην έχουν αρνητικά αποτελέσματα για τη χώρα μας.
Γιατί τώρα; Γιατί ανοίχτηκε σήμερα ένα τέτοιο θέμα όταν είναι γνωστό, από τις 17 Δεκεμβρίου του 1973, πριν σαράντα χρόνια δηλαδή, ότι «κάτι υπάρχει στο Αιγαίο».
Οι λόγοι είναι πολλοί. Οι κυριότεροι είναι πολιτικοί και γεωπολιτικοί. Υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα, που αφορούν τις «επτά αδελφές» που εκμεταλλεύονται παγκόσμια τους υδρογονάνθρακες. Υπάρχουν τα συμφέροντα των ρωσικών και των παρακασπίων εταιριών και η διείσδυσή τους στην Ευρώπη. Υπάρχει το δόγμα της απεξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο. Υπάρχουν βεβαίως και λόγοι καθαρά οικονομικοί. Για παράδειγμα, έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια, να ανέβουν πολύ οι τιμές, για να καταστεί συμφέρουσα η εκμετάλλευση του κοιτάσματος του Πρίνου.
Πόσο κινδυνεύουμε οικολογικά από πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, ιδιαίτερα σε μια χώρα τουριστική; Περιμένουμε 17 εκ. τουρίστες το 2013...
Πράγματι, εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ έχουμε ιδιαίτερη ευαισθησία σε σχέση με το περιβάλλον. Ο κίνδυνος μιας αστοχίας από την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων και κατά συνέπεια αντίστοιχες περιβαλλοντικές επιπτώσεις είναι πάντα υπαρκτός. Οι ιδιαιτερότητες και η ευαισθησία του ελληνικού χερσαίου, νησιωτικού και θαλάσσιου χώρου, επιβάλλουν την ανάγκη λήψης υψηλών μέτρων ασφαλείας για την προστασία του θαλάσσιου ή παράκτιου περιβάλλοντος, καθώς και μέτρων ετοιμότητας για την αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης τόσο κατά την φάση των ερευνών, όσο και κατά τη διάνοιξη των γεωτρήσεων αλλά και κατά τη διάρκεια της εκμετάλλευσης.
Όμως ο βίος και η πολιτεία του ΥΠΕΚΑ, εν ονόματι της επιτάχυνσης των επενδύσεων, κάθε άλλο παρά μας διαβεβαιώνουν ότι ενδιαφέρεται ειλικρινά για την προστασία του περιβάλλοντος. Ο πρώην υπουργός κ. Παπακωνσταντίνου θα μείνει στην ιστορία, εκτός των άλλων, και ως ο κατ’ εξοχήν περιβαλλοντοκτόνος.
Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ή της ΑΟΖ δεν προσκρούει στις γνωστές δυσκολίες με την Τουρκία; Και η Αλβανία, άλλωστε, πήρε πίσω την υπογραφή της για την ΑΟΖ και θέλει εκ νέου συνομιλίες.
Το θέμα της ΑΟΖ είναι ένα ιδιαίτερα λεπτό θέμα. Η εκμετάλλευση υποθαλάσσιων ορυκτών πόρων είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ΑΟΖ. Η Τουρκία προβάλλει πάντα τις γνωστές της αξιώσεις στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο. Από την άλλη μεριά όμως, η Τουρκία έχει έρθει σε συμφωνία με τις χώρες που βρέχονται από τη Μαύρη θάλασσα κι εκεί έχει οριοθετηθεί η ΑΟΖ. Η Αλβανία μετά την καθοδήγηση της από την Τουρκία, πράγματι δεν προχώρησε στην υπογραφή των όσων είχαν συμφωνηθεί με τη χώρα μας. Εμπλοκές φαίνονται να υπάρχουν και στις συζητήσεις μας με τη Λιβύη. Ίσως η τακτική που ακολούθησε η Κυπριακή κυβέρνηση θα πρέπει να είναι ο οδηγός μας. Η Κύπρος προχώρησε σε μυστικές, και ταχείες, διμερείς συζητήσεις με Ισραήλ, Αίγυπτο κλπ. και κατέληξε σε συμφωνίες που φαίνεται ότι τής εξασφαλίζουν κυριαρχικά δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο. Όμως τα γεωπολιτικά παιγνίδια είναι μεγάλα. Χρειάζονται προσεκτικά βήματα με την ΑΟΖ και σωστές εκτιμήσεις.
Από το: http://www.koutipandoras.gr/?p=30856
Δεν είναι η πρώτη φορά πού στη χώρα μας ανακαλύπτουμε το πετρέλαιο... Και μαζί ανακαλύπτουμε ότι η πραγματικότητα απέχει συχνά από τους μύθους που πλέκονται γύρω από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές. Μια συζήτηση με τον Απ. Αλεξόπουλο είναι ίσως ο καλύτερος εξοπλισμός για τη διάβαση της επικοινωνιακής ζούγκλας.
Τη συνέντευξη πήρε
ο Θόδωρος Μιχόπουλος
Τελικά είμαστε Σαουδική Αραβία και δεν το ξέραμε τόσα χρόνια; Ή από το «λεφτά υπάρχουν» περάσαμε στο «πετρέλαια υπάρχουν»; Υπάρχουν, δηλαδή, κοιτάσματα που μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την οικονομική κρίση;
Σαουδική Αραβία δεν είμαστε και ούτε θα γίνουμε ποτέ. Στην χώρα μας, με βάση τη μακροχρόνια γεωλογική της ιστορία και εξέλιξη, υπάρχουν αρκετές πετρελαιοπιθανές περιοχές. Δηλαδή υπάρχουν πετρώματα που η δημιουργία τους συνδέεται με τη δημιουργία υδρογονανθράκων, όπως υπάρχουν και άλλα πετρώματα και δομές (παγίδες), που μπορούν να φιλοξενήσουν υδρογονάνθρακες. Ξέρετε, οι υδρογονάνθρακες δεν μένουν εκεί που δημιουργούνται, συνήθως μεταναστεύουν. Εάν κατά τη μετανάστευσή τους δεν καταστραφούν, και εάν μπορέσουν και παγιδευτούν, τότε μπορούν να δημιουργηθούν «συγκεντρώσεις» υδρογονανθράκων. Εάν εντοπιστούν αυτές οι συγκεντρώσεις κι αν διαπιστωθεί ότι συμφέρει οικονομικά η εκμετάλλευσή τους, τότε και μόνο τότε μπορούμε να μιλάμε για κοιτάσματα υδρογονανθράκων.
Φαίνεται λοιπόν ότι σε κάποιες περιοχές του ελλαδικού χώρου υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για τη δημιουργία και τη συγκέντρωση υδρογονανθράκων. Η εκτίμηση μου, βασισμένη στην καλή γνώση της γεωλογίας της Ελλάδας, αλλά και στην αξιολόγηση των μέχρι τώρα ερευνών, είναι ότι υπάρχουν υδρογονάνθρακες, όχι όμως σε τέτοιες ποσότητες που θα αναδείκνυαν τη χώρα μας σε μια αξιόλογη πετρελαιοπαραγωγική χώρα.
Τώρα, για το εάν θα μπορούσαν να μας βγάλουν από την οικονομική κρίση, θα μπορούσα να απαντήσω ευθέως: όχι. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα τελευταία δέκα, δεκαπέντε χρόνια, εκατομμύρια δολάρια έχουν αλλάξει χέρια από το χρυσό της Χαλκιδικής, κι όμως μέχρι στιγμής δεν έχει παραχθεί ούτε ένα γραμμάριο χρυσού από την περιοχή αυτή.
Πόσος χρόνος χρειάζεται για την εκμετάλλευση τυχόν κοιτασμάτων; Ας υποθέσουμε ότι σήμερα επιβεβαιώνεται ότι βρέθηκε πετρέλαιο, πότε θα εισρεύσουν τα πρώτα; Πόσο χρονοβόρα είναι η ανακάλυψη κοιτασμάτων και η εξόρυξή τους;
Η ανακάλυψη και η εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων είναι διαδικασία που κρατά πολλά χρόνια. Πρέπει να γίνουν μια σειρά γεωλογικών, γεωφυσικών, γεωχημικών και γεωτρητικών εργασιών, από τις οποίες ενδέχεται να εντοπιστούν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Ενδεικτικά αναφέρω ότι η Κύπρος χρειάστηκε δέκα χρόνια συστηματικών ερευνών και ενεργειών, μέχρι να κάνει την πρώτη γεώτρηση. Με τη γεώτρηση αυτή επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη φυσικού αερίου σε βάθος 7.500 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας (βάθος θάλασσας 1.700 μ.). Σε λίγους μήνες θα ξεκινήσει η δεύτερη γεώτρηση, η οποία θα επιβεβαιώσει εάν το κοίτασμα στο περιβόητο οικόπεδο 12 είναι εμπορεύσιμο. Το βάθος, η ποιότητα, το κόστος μεταφοράς είναι κάποιοι από τους παράγοντες που καθορίζουν την εμπορευσιμότητα του κοιτάσματος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην έρευνα πετρελαίου, μόνο μια στις δεκαπέντε γεωτρήσεις είναι επιτυχής. Κάθε επιτυχία ή αποτυχία καθορίζει τα χρηματιστηριακά παιγνίδια γύρω από την εμπορία υδρογονανθράκων. Για την Ελλάδα έχω να πω τα εξής: Για τρεις περιοχές της Ελλάδας για τις οποίες υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες ότι φιλοξενούν υδρογονάνθρακές (Ιωάννινα, Πατραϊκός κόλπος και Κατάκολο), έχει προκηρυχθεί διεθνής διαγωνισμός τα αποτελέσματα του οποίου αναμένεται να ανακοινωθούν σύντομα. Βέβαια, το ότι δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμη είναι ένα άλλο θέμα. Το προσπερνώ αυτό και σας λέγω ότι κάτω από τις πιο ευνοϊκές συνθήκες, δηλαδή εάν όλα τα διαδοχικά βήματα είναι επιτυχή, για τις δυο πρώτες περιοχές αποτελέσματα θα έχουμε μετά από μια πενταετία τουλάχιστον, για δε την τρίτη θα περάσουν τρία τουλάχιστον χρόνια. Για τις περιοχές του Ιονίου και νότια της Κρήτης, που αυτή τη στιγμή κάνει γεωφυσικές έρευνες το νορβηγικό πλοίο Nordic Explorer, εάν όλα πάνε καλά, θα περάσουν τουλάχιστον δέκα χρόνια ακόμη πριν αρχίσει η όποια εκμετάλλευση των όποιων κοιτασμάτων εντοπιστούν.
Τα τυχόν έσοδα από τα κοιτάσματα πού θα πάνε; Πέρα από τις πετρελαϊκές εταιρίες, τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις έχουν δεσμεύσει όλους τους φυσικούς πόρους της χώρας;
Δυστυχώς, στη χώρα μας τα πάντα ξεπουλιούνται. Πλουτοπαραγωγικοί πόροι και δημόσια αγαθά εκποιούνται κάτω από την πίεση της τρόϊκα, και των δανειστών. Η μεγαλύτερη πληγή για τα συμφέροντα του δημοσίου είναι το περιβόητο Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ). Δυστυχώς εκεί μεταβιβάζονται διαρκώς περιουσιακά δικαιώματα του δημοσίου, και δυστυχώς όλα τα έσοδά του κατευθύνονται στην εξυπηρέτηση των δανειστών μας. Ήδη έχουν μεταβιβαστεί σ΄ αυτό όποιες υπόλοιπες μετοχές είχε το δημόσιο στην κατοχή του από την κερδοφόρα επιχείρηση «Ελληνικά Πετρέλαια», καθώς και τα «τα υφιστάμενα και μελλοντικά περιουσιακής φύσεως δικαιώματα του Δημοσίου, δικαιώματα διαχείρισης και εκμετάλλευσης, κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα, άυλα δικαιώματα λειτουργίας που απορρέουν από την 23 Νοεμβρίου 1999 σύμβαση μεταξύ του Δημοσίου και της KAVALA OIL Α.Ε.» πάνω στον Πρίνο. Και όλα τα δικαιώματα έρευνας, αξιοποίησης και εκμετάλλευσης τυχόν υδρογονανθράκων στο Ιόνιο και την Κρήτη, ανά πάσα στιγμή μπορούν να περάσουν και αυτά στο ΤΑΙΠΕΔ. Στο νόμο που αφορά το ΤΑΙΠΕΔ αναφέρεται ρητά ότι: τα έσοδα από την αξιοποίηση (ξεπούλημα) των περιουσιακών στοιχείων του Ταμείου πηγαίνουν αποκλειστικά στους ¨τοκογλύφους¨ δανειστές μας.
Έκθεση της Deutsche Bank, στηριζόμενη σε ελληνική μελέτη που, όμως, αμφισβητείται, εκτιμούσε την αξία των κοιτασμάτων στα 427 δισ. με όφελος 214 δισ. ευρώ. Η έκθεση αυτή στη συνέχεια διαψεύστηκε ενώ υποστηρίχθηκε ότι η Deutsche Bank ήθελε να προσφέρει οικονομικά επιχειρήματα στην κυβέρνησή της για την βοήθεια προς την Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ακόμα και τα μισά να είναι, τα οφέλη είναι υπερβολικά…
Ανάλογες εκθέσεις και εκτιμήσεις θα βλέπουμε συχνά από εδώ και πέρα στο φως της δημοσιότητας. Προχθές η Deutsche Bank επανήλθε με νέα έκθεσή της, διατηρώντας όμως κάποιες επιφυλάξεις για το πετρελαϊκό δυναμικό της χώρας μας. Και δυστυχώς παπαγαλάκια πάντα θα υπάρχουν. Έμμεσα ή άμεσα, ηθελημένα ή όχι θα συμμετέχουν σε χρηματιστηριακά παιγνίδια, σε γεωπολιτικές τακτικές και στρατηγικές που εύχομαι να μην έχουν αρνητικά αποτελέσματα για τη χώρα μας.
Γιατί τώρα; Γιατί ανοίχτηκε σήμερα ένα τέτοιο θέμα όταν είναι γνωστό, από τις 17 Δεκεμβρίου του 1973, πριν σαράντα χρόνια δηλαδή, ότι «κάτι υπάρχει στο Αιγαίο».
Οι λόγοι είναι πολλοί. Οι κυριότεροι είναι πολιτικοί και γεωπολιτικοί. Υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα, που αφορούν τις «επτά αδελφές» που εκμεταλλεύονται παγκόσμια τους υδρογονάνθρακες. Υπάρχουν τα συμφέροντα των ρωσικών και των παρακασπίων εταιριών και η διείσδυσή τους στην Ευρώπη. Υπάρχει το δόγμα της απεξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο. Υπάρχουν βεβαίως και λόγοι καθαρά οικονομικοί. Για παράδειγμα, έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια, να ανέβουν πολύ οι τιμές, για να καταστεί συμφέρουσα η εκμετάλλευση του κοιτάσματος του Πρίνου.
Πόσο κινδυνεύουμε οικολογικά από πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, ιδιαίτερα σε μια χώρα τουριστική; Περιμένουμε 17 εκ. τουρίστες το 2013...
Πράγματι, εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ έχουμε ιδιαίτερη ευαισθησία σε σχέση με το περιβάλλον. Ο κίνδυνος μιας αστοχίας από την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων και κατά συνέπεια αντίστοιχες περιβαλλοντικές επιπτώσεις είναι πάντα υπαρκτός. Οι ιδιαιτερότητες και η ευαισθησία του ελληνικού χερσαίου, νησιωτικού και θαλάσσιου χώρου, επιβάλλουν την ανάγκη λήψης υψηλών μέτρων ασφαλείας για την προστασία του θαλάσσιου ή παράκτιου περιβάλλοντος, καθώς και μέτρων ετοιμότητας για την αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης τόσο κατά την φάση των ερευνών, όσο και κατά τη διάνοιξη των γεωτρήσεων αλλά και κατά τη διάρκεια της εκμετάλλευσης.
Όμως ο βίος και η πολιτεία του ΥΠΕΚΑ, εν ονόματι της επιτάχυνσης των επενδύσεων, κάθε άλλο παρά μας διαβεβαιώνουν ότι ενδιαφέρεται ειλικρινά για την προστασία του περιβάλλοντος. Ο πρώην υπουργός κ. Παπακωνσταντίνου θα μείνει στην ιστορία, εκτός των άλλων, και ως ο κατ’ εξοχήν περιβαλλοντοκτόνος.
Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ή της ΑΟΖ δεν προσκρούει στις γνωστές δυσκολίες με την Τουρκία; Και η Αλβανία, άλλωστε, πήρε πίσω την υπογραφή της για την ΑΟΖ και θέλει εκ νέου συνομιλίες.
Το θέμα της ΑΟΖ είναι ένα ιδιαίτερα λεπτό θέμα. Η εκμετάλλευση υποθαλάσσιων ορυκτών πόρων είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ΑΟΖ. Η Τουρκία προβάλλει πάντα τις γνωστές της αξιώσεις στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο. Από την άλλη μεριά όμως, η Τουρκία έχει έρθει σε συμφωνία με τις χώρες που βρέχονται από τη Μαύρη θάλασσα κι εκεί έχει οριοθετηθεί η ΑΟΖ. Η Αλβανία μετά την καθοδήγηση της από την Τουρκία, πράγματι δεν προχώρησε στην υπογραφή των όσων είχαν συμφωνηθεί με τη χώρα μας. Εμπλοκές φαίνονται να υπάρχουν και στις συζητήσεις μας με τη Λιβύη. Ίσως η τακτική που ακολούθησε η Κυπριακή κυβέρνηση θα πρέπει να είναι ο οδηγός μας. Η Κύπρος προχώρησε σε μυστικές, και ταχείες, διμερείς συζητήσεις με Ισραήλ, Αίγυπτο κλπ. και κατέληξε σε συμφωνίες που φαίνεται ότι τής εξασφαλίζουν κυριαρχικά δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο. Όμως τα γεωπολιτικά παιγνίδια είναι μεγάλα. Χρειάζονται προσεκτικά βήματα με την ΑΟΖ και σωστές εκτιμήσεις.