Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις επιτίθενται στις θέσεις των Κούρδων της Συρίας που προελαύνουν για να απελευθερώσουν τη Ράκα, το πρώην προπύργιο του Ισλαμικού Κράτους. Όλο και περισσότερο απομονωμένη, με μόνο οδηγό το αντικουρδικό της αίσθημα, η Άγκυρα γίνεται ακόμη πιο επιθετική. [Μετάφραση: Νίκος Λεγάκης]
Από την περασμένη Δευτέρα τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης συγχαίρουν «το τουρκικό πυροβολικό (που) σφυροκοπά στη Συρία τις θέσεις των αυτονομιστών τρομοκρατών της YPG» (η κουρδική πολιτοφυλακή, «Μονάδες προστασίας του λαού»). Η επισήμανσή τους ότι ο τουρκικός στρατός απαντά στις επιθέσεις που δέχεται από την YPG, διαψεύδεται από τον Σαλίχ Μουσλίμ, συμπρόεδρο του αριστερού κουρδικού Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας, PYD: «Εμείς δεν έχουμε ρίξει ούτε μια σφαίρα εναντίον τους. Αυτοί όμως, ενεργούν σα στρατός κατοχής στη Συρία και γίνονται ολοένα και πιο επιθετικοί, βλέποντας πως η απελευθέρωση της Ράκα δεν είναι μακριά. Οι επιθέσεις τους εναντίον μας έχουν στόχο να καθυστερήσουν την ήττα του Ισλαμικού Κράτους», αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Η Τουρκία βυθίζεται στο τέλμα του πολέμου στη Μέση Ανατολή χωρίς κανένα σχέδιο» υποστηρίζει ο ειδικός στο μεσανατολικό ζήτημα, Φεχίμ Ταστεκίν. «Δεν γνωρίζουμε καλά τον αραβικό κόσμο», παραδέχεται ο Γιασάρ Γιακίς, πρώην υπουργός Εξωτερικών της πρώτης περιόδου διακυβέρνησης του ΑΚΡ» (το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν, που βρίσκεται στην εξουσία από το 2002). «Στην πραγματικότητα, αυτή τη στιγμή στην Τουρκία δε διαθέτουμε παρά δύο πρέσβεις που μιλούν αραβικά, ενώ στη χώρα δεν υπάρχει ούτε ένα Ινστιτούτο Αραβικού Κόσμου». «Πρέπει», προσθέτει, «να λειτουργήσουμε θεωρώντας δεδομένη την ίδρυση ενός κουρδικού κράτους στο μέλλον».
Εδώ και καιρό, ο Πρόεδρος Ερντογάν επιμένει. «Δε θα επιτρέψουμε ποτέ τη δημιουργία ενός κράτους στα νότια σύνορά μας», δηλώνει, αναφερόμενος προφανώς στη Συρία, καθώς το Ιρακινό Κουρδιστάν αποτελεί ήδη ομοσπονδιακά αναγνωρισμένη ημιαυτόνομη περιοχή στο Ιράκ. Εντός Τουρκίας, συνεχίζει να πραγματοποιεί στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, PKK, που από το 1984 διεξάγει ένοπλο αγώνα ενάντια στο τουρκικό κράτος για τα δικαιώματα των Κούρδων.
Το πρόβλημα είναι, ότι υπό την ηγεσία του Ερντογάν, η Άγκυρα αποτυγχάνει διαρκώς στη Μέση Ανατολή από την Αραβική Άνοιξη κι έπειτα. Ο τουρκικός στρατός θέλησε μεν να συμμετάσχει στο συνασπισμό για τον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, αλλά τόσο ο Ομπάμα όσο και ο Τραμπ προτίμησαν να συνεργαστούν με τους Κούρδους της Συρίας. Η Άγκυρα επεδίωξε να ενισχύσει τους δεσμούς της με τη Μόσχα, αλλά ο Πούτιν επέλεξε επίσης να συμπορευθεί με τους Κούρδους της Συρίας στον αγώνα κατά των τζιχαντιστικών οργανώσεων που μάχονται τον Άσαντ. Απομονωμένη και παγιδευμένη, η Τουρκία είναι πλέον ολομόναχη στην περιοχή.
Μόσχα και Ουάσινγκτον, αλλά και ορισμένοι Τούρκοι και Κούρδοι δημοσιογράφοι, κατέχουν αποδείξεις σε μορφή κειμένου και εικόνας για τη μεταφορά και διάθεση όπλων και πυρομαχικών στους τζιχαντιστές της Συρίας. Η YPG ανακάλυψε κρυψώνες του Ισλαμικού Κράτους όπου φυλάσσονταν όπλα τουρκικής προέλευσης.
Τώρα, με την κατηγορία ότι αποτελούν συριακό σκέλος του ΡΚΚ, ο Ερντογάν πραγματοποιεί επιθέσεις κατά των Κούρδων της Συρίας που πολιτικά και στρατιωτικά τελούν υπό την προστασία των δύο υπερδυνάμεων.
Η τυφλή εχθρότητα εναντίον των Κούρδων δεν αποτελεί ίδιο του Ερντογάν. Στο όνομα της σχέσης έθνους-κράτους, της εθνικής ενότητας και της εδαφικής ακεραιότητας, η Άγκυρα καταπιέζει τον κουρδικό πληθυσμό της Τουρκίας από το 1925 και μετά. Η επίσημη τουρκική άποψη προπαγανδίζει ότι το PKK υποστηρίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία, την Κούβα, τη Νότια Αφρική...
Κατά γενική ομολογία, η τουρκική διπλωματία κατάφερε να δημιουργήσει μέτωπα εναντίον της λίγο-πολύ παντού. Το αντικουρδικό αίσθημα της Άγκυρας έκανε Ουάσινγκτον και Μόσχα να συνταχτούν με τους Κούρδους της Συρίας.
Περιττό να αναφερθεί, ότι το PYD δεν είναι μόνο το πιο σημαντικό και το πιο μεγάλο πολιτικό κόμμα των Κούρδων στη Συρία. Είναι επίσης, ο αρχιτέκτονας μιας νέας σύγχρονης κοινωνίας. Σε αυτήν, οι γυναίκες κατέχουν εξέχουσα θέση σε όλους τους τομείς της διοίκησης κι η οικολογία γίνεται σεβαστή. Στα τρία κουρδικά καντόνια της τουρκο-συριακής περιοχής του βόρειου τμήματος της Συρίας, ενθαρρύνεται η συμμετοχή στις Λαϊκές Συνελεύσεις όλων των θρησκευτικών, εθνοτικών και εθνικών ομάδων.
Ασφαλώς, Τεχεράνη, Βαγδάτη και Δαμασκός τάσσονται υπέρ της Άγκυρας και εναντίον των κουρδικών «πρωτοβουλιών για αυτονομία ή ανεξαρτησία». Επίσης, Μόσχα και Ουάσιγκτον δε βλέπουν με καλό μάτι τα βήματα που γίνονται προς την κατεύθυνση της ίδρυσης μιας πραγματικής δημοκρατίας εν μέσω μιας περιοχής που κυριαρχείται από βασιλιάδες, εμίρηδες και σεΐχηδες.
Η Μέση Ανατολή είναι μια περιοχή όπου οι πολιτικές και στρατιωτικές συμμαχίες μπορούν να συναφθούν και να ανατραπούν σε λιγότερο από 24 ώρες. Η απελευθέρωση πρώτα της Ράκα και μετά της Μοσούλης, καθώς και η εδραίωση «νέων αφεντικών» στις δύο αυτές εστίες του Ισλαμικού Κράτους μπορούν να μας προσφέρουν, βραχυπρόθεσμα βέβαια, νέες ειδήσεις και νέα οπτική σχετικά με την τύχη των Κούρδων και της ευρύτερης περιοχής.
http://tvxs.gr/news/kosmos/adieksodo-tis-toyrkias-sti-mesi-anatoli
Από την περασμένη Δευτέρα τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης συγχαίρουν «το τουρκικό πυροβολικό (που) σφυροκοπά στη Συρία τις θέσεις των αυτονομιστών τρομοκρατών της YPG» (η κουρδική πολιτοφυλακή, «Μονάδες προστασίας του λαού»). Η επισήμανσή τους ότι ο τουρκικός στρατός απαντά στις επιθέσεις που δέχεται από την YPG, διαψεύδεται από τον Σαλίχ Μουσλίμ, συμπρόεδρο του αριστερού κουρδικού Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας, PYD: «Εμείς δεν έχουμε ρίξει ούτε μια σφαίρα εναντίον τους. Αυτοί όμως, ενεργούν σα στρατός κατοχής στη Συρία και γίνονται ολοένα και πιο επιθετικοί, βλέποντας πως η απελευθέρωση της Ράκα δεν είναι μακριά. Οι επιθέσεις τους εναντίον μας έχουν στόχο να καθυστερήσουν την ήττα του Ισλαμικού Κράτους», αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Η Τουρκία βυθίζεται στο τέλμα του πολέμου στη Μέση Ανατολή χωρίς κανένα σχέδιο» υποστηρίζει ο ειδικός στο μεσανατολικό ζήτημα, Φεχίμ Ταστεκίν. «Δεν γνωρίζουμε καλά τον αραβικό κόσμο», παραδέχεται ο Γιασάρ Γιακίς, πρώην υπουργός Εξωτερικών της πρώτης περιόδου διακυβέρνησης του ΑΚΡ» (το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν, που βρίσκεται στην εξουσία από το 2002). «Στην πραγματικότητα, αυτή τη στιγμή στην Τουρκία δε διαθέτουμε παρά δύο πρέσβεις που μιλούν αραβικά, ενώ στη χώρα δεν υπάρχει ούτε ένα Ινστιτούτο Αραβικού Κόσμου». «Πρέπει», προσθέτει, «να λειτουργήσουμε θεωρώντας δεδομένη την ίδρυση ενός κουρδικού κράτους στο μέλλον».
Εδώ και καιρό, ο Πρόεδρος Ερντογάν επιμένει. «Δε θα επιτρέψουμε ποτέ τη δημιουργία ενός κράτους στα νότια σύνορά μας», δηλώνει, αναφερόμενος προφανώς στη Συρία, καθώς το Ιρακινό Κουρδιστάν αποτελεί ήδη ομοσπονδιακά αναγνωρισμένη ημιαυτόνομη περιοχή στο Ιράκ. Εντός Τουρκίας, συνεχίζει να πραγματοποιεί στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, PKK, που από το 1984 διεξάγει ένοπλο αγώνα ενάντια στο τουρκικό κράτος για τα δικαιώματα των Κούρδων.
Το πρόβλημα είναι, ότι υπό την ηγεσία του Ερντογάν, η Άγκυρα αποτυγχάνει διαρκώς στη Μέση Ανατολή από την Αραβική Άνοιξη κι έπειτα. Ο τουρκικός στρατός θέλησε μεν να συμμετάσχει στο συνασπισμό για τον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, αλλά τόσο ο Ομπάμα όσο και ο Τραμπ προτίμησαν να συνεργαστούν με τους Κούρδους της Συρίας. Η Άγκυρα επεδίωξε να ενισχύσει τους δεσμούς της με τη Μόσχα, αλλά ο Πούτιν επέλεξε επίσης να συμπορευθεί με τους Κούρδους της Συρίας στον αγώνα κατά των τζιχαντιστικών οργανώσεων που μάχονται τον Άσαντ. Απομονωμένη και παγιδευμένη, η Τουρκία είναι πλέον ολομόναχη στην περιοχή.
Μόσχα και Ουάσινγκτον, αλλά και ορισμένοι Τούρκοι και Κούρδοι δημοσιογράφοι, κατέχουν αποδείξεις σε μορφή κειμένου και εικόνας για τη μεταφορά και διάθεση όπλων και πυρομαχικών στους τζιχαντιστές της Συρίας. Η YPG ανακάλυψε κρυψώνες του Ισλαμικού Κράτους όπου φυλάσσονταν όπλα τουρκικής προέλευσης.
Τώρα, με την κατηγορία ότι αποτελούν συριακό σκέλος του ΡΚΚ, ο Ερντογάν πραγματοποιεί επιθέσεις κατά των Κούρδων της Συρίας που πολιτικά και στρατιωτικά τελούν υπό την προστασία των δύο υπερδυνάμεων.
Η τυφλή εχθρότητα εναντίον των Κούρδων δεν αποτελεί ίδιο του Ερντογάν. Στο όνομα της σχέσης έθνους-κράτους, της εθνικής ενότητας και της εδαφικής ακεραιότητας, η Άγκυρα καταπιέζει τον κουρδικό πληθυσμό της Τουρκίας από το 1925 και μετά. Η επίσημη τουρκική άποψη προπαγανδίζει ότι το PKK υποστηρίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία, την Κούβα, τη Νότια Αφρική...
Κατά γενική ομολογία, η τουρκική διπλωματία κατάφερε να δημιουργήσει μέτωπα εναντίον της λίγο-πολύ παντού. Το αντικουρδικό αίσθημα της Άγκυρας έκανε Ουάσινγκτον και Μόσχα να συνταχτούν με τους Κούρδους της Συρίας.
Περιττό να αναφερθεί, ότι το PYD δεν είναι μόνο το πιο σημαντικό και το πιο μεγάλο πολιτικό κόμμα των Κούρδων στη Συρία. Είναι επίσης, ο αρχιτέκτονας μιας νέας σύγχρονης κοινωνίας. Σε αυτήν, οι γυναίκες κατέχουν εξέχουσα θέση σε όλους τους τομείς της διοίκησης κι η οικολογία γίνεται σεβαστή. Στα τρία κουρδικά καντόνια της τουρκο-συριακής περιοχής του βόρειου τμήματος της Συρίας, ενθαρρύνεται η συμμετοχή στις Λαϊκές Συνελεύσεις όλων των θρησκευτικών, εθνοτικών και εθνικών ομάδων.
Ασφαλώς, Τεχεράνη, Βαγδάτη και Δαμασκός τάσσονται υπέρ της Άγκυρας και εναντίον των κουρδικών «πρωτοβουλιών για αυτονομία ή ανεξαρτησία». Επίσης, Μόσχα και Ουάσιγκτον δε βλέπουν με καλό μάτι τα βήματα που γίνονται προς την κατεύθυνση της ίδρυσης μιας πραγματικής δημοκρατίας εν μέσω μιας περιοχής που κυριαρχείται από βασιλιάδες, εμίρηδες και σεΐχηδες.
Η Μέση Ανατολή είναι μια περιοχή όπου οι πολιτικές και στρατιωτικές συμμαχίες μπορούν να συναφθούν και να ανατραπούν σε λιγότερο από 24 ώρες. Η απελευθέρωση πρώτα της Ράκα και μετά της Μοσούλης, καθώς και η εδραίωση «νέων αφεντικών» στις δύο αυτές εστίες του Ισλαμικού Κράτους μπορούν να μας προσφέρουν, βραχυπρόθεσμα βέβαια, νέες ειδήσεις και νέα οπτική σχετικά με την τύχη των Κούρδων και της ευρύτερης περιοχής.
http://tvxs.gr/news/kosmos/adieksodo-tis-toyrkias-sti-mesi-anatoli
RSS Feed
