Στο παρόν και στο επόμενο χρονικό διάστημα η λιτότητα και το χρέος θα χρησιμοποιηθεί σαν όπλο για να ξεπουληθούν τα δικαιώματα και ο πλούτος της χώρας, όπως τα υπόγεια μεταλλεύματα, το πετρέλαιο ή το φυσικό αέριο, χάριν των πολυεθνικών των ορυκτών καυσίμων.
Λαμβάνοντας υπόψη την κλιματική αλλαγή που θα επέλθει σίγουρα αν συνεχίσει η ανθρωπότητα να στηρίζεται στα ορυκτά καύσιμα, καθώς και τη μόλυνση του περιβάλλοντος από τις εξορύξεις τους, δεν θα έπρεπε κανονικά όλα αυτά να θεωρούνται σαν ανεκμετάλλευτος πλούτος για την κοινωνία και τους ανθρώπους της-προσοχή τους ανθρώπους σαν όντα και όχι σαν καταναλωτές.
Ανεκμετάλλευτος κοινωνικός πλούτος θα έπρεπε να θεωρούνται οι αειφορικές και μη επιβαρυντικές μορφές ενέργειας, στις οποίες μπορούν να στηριχθούν οι μελλοντικές γενιές των ανθρώπων για να μπορέσουν να επιβιώσουν σε ένα πεπερασμένο πλανήτη που διαθέτουν.
Είναι φανερό όμως ότι οι οικονομικές ελίτ δεν το θέλουν αυτό. Και προσπαθούν να πείσουν τους "αποκάτω" ότι ο μοναδικός πλούτος που έχουν είναι η αποθηκευμένη στον φλοιό της γης πρώην ηλιακή ενέργεια με τη μορφή του άνθρακα. Και μάλιστα βαφτίζουν αυτό τον υποτιθέμενο πλούτο σαν "εθνικό" -και όχι σαν κοινό-συλλογικό-κοινωνικό πλούτο όλων των μελών μιας κοινωνίας, όπως είναι πραγματικά- γιατί προβάλλοντας "εθνικούς λόγους" και "εθνικές αναγκαιότητες", μπορούν σε αυτή τη συγκυρία της όξυνσης της οικονομικής κρίσης και των χρεών, μπορούν να τον μετετρέπουν σε δικό τους ιδιωτικό πλούτο, υποσχόμενες "ψίχουλα κατανώλωσης" στους υπόλοιπους που αποτελούν το "έθνος"
Έχοντας οι "αποπάνω" μετατρέψει μέχρι τώρα σε ατομική ιδιοκτησία την επιφάνεια της γης, μετατρέπουν τώρα και το υπέδαφος και τους πυθμένες των θαλασσώνσε ατομική ιδιοκτησία, αναδεικνύοντας τους αντίστοιχους κοινούς πόρους τους-κοινούς για όλους τους ανθρώπους και τις άλλες μορφές ζωής-σε πηγές κέρδους για τους ίδιους, που είναι η συντριπτική μειοψηφία.
Για αυτό η συντριπτική πλειοψηφία των "αποκάτω" στη χώρα θα χρειασθεί να αντισταθεί συνδυάζοντας δύο παράγοντες: αντίσταση στο ξεπούλημα του κοινού πλούτου-αν θεωρούμε ακόμα πλούτο υλικά και μορφές ενέργειας που μας οδηγούν στη καταστροφή- αλλά και αντίσταση στην εξόρυξή του. Υπέρ της οικολογικής ισορροπίας και της αποανάπτυξης, της μόνης διεξόδου για τη μελλοντική επιβίωση και τη μη "πτώχευση" της "μάνας γαίας".
Λαμβάνοντας υπόψη την κλιματική αλλαγή που θα επέλθει σίγουρα αν συνεχίσει η ανθρωπότητα να στηρίζεται στα ορυκτά καύσιμα, καθώς και τη μόλυνση του περιβάλλοντος από τις εξορύξεις τους, δεν θα έπρεπε κανονικά όλα αυτά να θεωρούνται σαν ανεκμετάλλευτος πλούτος για την κοινωνία και τους ανθρώπους της-προσοχή τους ανθρώπους σαν όντα και όχι σαν καταναλωτές.
Ανεκμετάλλευτος κοινωνικός πλούτος θα έπρεπε να θεωρούνται οι αειφορικές και μη επιβαρυντικές μορφές ενέργειας, στις οποίες μπορούν να στηριχθούν οι μελλοντικές γενιές των ανθρώπων για να μπορέσουν να επιβιώσουν σε ένα πεπερασμένο πλανήτη που διαθέτουν.
Είναι φανερό όμως ότι οι οικονομικές ελίτ δεν το θέλουν αυτό. Και προσπαθούν να πείσουν τους "αποκάτω" ότι ο μοναδικός πλούτος που έχουν είναι η αποθηκευμένη στον φλοιό της γης πρώην ηλιακή ενέργεια με τη μορφή του άνθρακα. Και μάλιστα βαφτίζουν αυτό τον υποτιθέμενο πλούτο σαν "εθνικό" -και όχι σαν κοινό-συλλογικό-κοινωνικό πλούτο όλων των μελών μιας κοινωνίας, όπως είναι πραγματικά- γιατί προβάλλοντας "εθνικούς λόγους" και "εθνικές αναγκαιότητες", μπορούν σε αυτή τη συγκυρία της όξυνσης της οικονομικής κρίσης και των χρεών, μπορούν να τον μετετρέπουν σε δικό τους ιδιωτικό πλούτο, υποσχόμενες "ψίχουλα κατανώλωσης" στους υπόλοιπους που αποτελούν το "έθνος"
Έχοντας οι "αποπάνω" μετατρέψει μέχρι τώρα σε ατομική ιδιοκτησία την επιφάνεια της γης, μετατρέπουν τώρα και το υπέδαφος και τους πυθμένες των θαλασσώνσε ατομική ιδιοκτησία, αναδεικνύοντας τους αντίστοιχους κοινούς πόρους τους-κοινούς για όλους τους ανθρώπους και τις άλλες μορφές ζωής-σε πηγές κέρδους για τους ίδιους, που είναι η συντριπτική μειοψηφία.
Για αυτό η συντριπτική πλειοψηφία των "αποκάτω" στη χώρα θα χρειασθεί να αντισταθεί συνδυάζοντας δύο παράγοντες: αντίσταση στο ξεπούλημα του κοινού πλούτου-αν θεωρούμε ακόμα πλούτο υλικά και μορφές ενέργειας που μας οδηγούν στη καταστροφή- αλλά και αντίσταση στην εξόρυξή του. Υπέρ της οικολογικής ισορροπίας και της αποανάπτυξης, της μόνης διεξόδου για τη μελλοντική επιβίωση και τη μη "πτώχευση" της "μάνας γαίας".
RSS Feed
