Σήμερα ο Τραμπ διεκδικώντας τον ρόλο του παγκόσμιου πρωταγωνιστή στη σκηνή που είχε στήσει το σύστημα των παγκόσμιων ΜΜΕ, τον κέρδισε. Ήταν ένας πρωταγωνιστής που μας θυμιζε έναν άλλον πρωταγωνιστή, τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Και αυτός είχε κερδίσει 2-3 φορές αυτό τον ρόλο στην Ιταλία. Τον έβγαζε πάντα η ιταλική μεσαία τάξη, που στο πρόσωπό του έβλεπε να πραγματοποιείται το όνειρο κάθε μεσοαστού: ξεκινώντας από χαμηλά να ανέβει στα ψηλότερα σκαλοπάτια της κοινωνικής κλίμακας.
Το ίδιο και τα αμερικάνικα μεσοστρώματα, έβγαλαν τον Τραμπ γιατί ξαναέστησε στα πόδια του το "αμερικάνικο όνειρο". Ιδίως εκείνα τα μεσοστρώματα των λευκών ανδρών, που όντας οι ηττημένοι της παγκοσμιοποίησης, έχαναν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Ο Τραμπ τους υποσχέθηκε την ανανέωση της ελπίδας-που είχαν χάσει εντωμεταξύ- για κοινωνική ανέλιξη μέσα από την ανάδειξη των αξιών και των συμπεριφορών τους σε κυρίαρχη θέση στο αξιακό σύστημα των ΗΠΑ, καθώς και μέσω της υπόσχεσης για πρωταγωνιστικό ρόλο στην οικονομική δραστηριότητα, κόντρα στα "γκόλντεν μπόϋς" της Γουώλ Στριιτ και των έγχρωμων-μειονοτικών-παράνομων εργαζομένων, κόντρα στις συμφωνίες τύπου ΤΤΙΡ ( Ο Τραμπ δήλωνε προεκλογικά: «οι πολιτικοί μας προώθησαν με πείσμα μια πολιτική παγκοσμιοποίησης που πλούτισε την οικονομική ελίτ η οποία χρηματοδοτεί τις εκστρατείες τους. Ενώ εκατομμύρια Αμερικανοί εργάτες δεν πήραν ως αντάλλαγμα παρά τη μιζέρια»).
Η αποκαθήλωσή του δε θα αργήσει βέβαια, όπως έγινε με τον Μπερλουσκόνι (http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/ypirxe-enas-tramp-prin-ton-tramp-o-mperloyskoni), εκτός εάν ευθυγραμισθεί γρήγορα με τα συμφέροντα της χρηματοπιστωτικής ελίτ και καθυστερήσει. Ή αν αναπτυχθεί περισσότερο το κίνημα των αμερικανών "από κάτω", που μαθαίνοντας από τα λάθη της υποστήριξης του Σάντερς, θα αναδειχθεί σε ανεξάρτητο από το αμερικάνικο πολιτικό σύστημα σαρωτικό κίνημα κοινωνικής-πολιτικής αλλαγής!
Το ίδιο και τα αμερικάνικα μεσοστρώματα, έβγαλαν τον Τραμπ γιατί ξαναέστησε στα πόδια του το "αμερικάνικο όνειρο". Ιδίως εκείνα τα μεσοστρώματα των λευκών ανδρών, που όντας οι ηττημένοι της παγκοσμιοποίησης, έχαναν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Ο Τραμπ τους υποσχέθηκε την ανανέωση της ελπίδας-που είχαν χάσει εντωμεταξύ- για κοινωνική ανέλιξη μέσα από την ανάδειξη των αξιών και των συμπεριφορών τους σε κυρίαρχη θέση στο αξιακό σύστημα των ΗΠΑ, καθώς και μέσω της υπόσχεσης για πρωταγωνιστικό ρόλο στην οικονομική δραστηριότητα, κόντρα στα "γκόλντεν μπόϋς" της Γουώλ Στριιτ και των έγχρωμων-μειονοτικών-παράνομων εργαζομένων, κόντρα στις συμφωνίες τύπου ΤΤΙΡ ( Ο Τραμπ δήλωνε προεκλογικά: «οι πολιτικοί μας προώθησαν με πείσμα μια πολιτική παγκοσμιοποίησης που πλούτισε την οικονομική ελίτ η οποία χρηματοδοτεί τις εκστρατείες τους. Ενώ εκατομμύρια Αμερικανοί εργάτες δεν πήραν ως αντάλλαγμα παρά τη μιζέρια»).
Η αποκαθήλωσή του δε θα αργήσει βέβαια, όπως έγινε με τον Μπερλουσκόνι (http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/ypirxe-enas-tramp-prin-ton-tramp-o-mperloyskoni), εκτός εάν ευθυγραμισθεί γρήγορα με τα συμφέροντα της χρηματοπιστωτικής ελίτ και καθυστερήσει. Ή αν αναπτυχθεί περισσότερο το κίνημα των αμερικανών "από κάτω", που μαθαίνοντας από τα λάθη της υποστήριξης του Σάντερς, θα αναδειχθεί σε ανεξάρτητο από το αμερικάνικο πολιτικό σύστημα σαρωτικό κίνημα κοινωνικής-πολιτικής αλλαγής!