Γιώργος Στάμκος
“Η αποστολή μου είναι να σκοτώνω το χρόνο και η δική του να με σκοτώνει με τη σειρά του. Καλά είναι μεταξύ δολοφόνων”. E. M. Cioran
Οι περισσότεροι άνθρωποι τον θεωρούν αμείλικτο εχθρό τους. Κάποιοι, λιγότερο ματαιόδοξοι, τον θεωρούν φίλο και δάσκαλο. Σε κάθε περίπτωση πάντως η σχέση του ανθρώπου με το χρόνο είναι «δολοφονική»: μας σκοτώνει κι εμείς τον «σκοτώνουμε» με τη σειρά μας. Συνήθως τον σπαταλούμε σε ανοησίες και μετά παραπονιόμαστε πως δεν μας είναι αρκετός. Κι εκείνος, με τη σειρά του, μας φέρνει την κάθε στιγμή που περνάει όλο και πιο κοντά στο θάνατό μας. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος φίλος, και ταυτόχρονα όμως κι ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου. Φίλος, όταν του δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσει, να ωριμάσει και να εξελιχθεί. Κι εχθρός, όταν του υπενθυμίζει τη ματαιοδοξία του, εφόσον όλα τα ανθρώπινα δημιουργήματα –και φυσικά κι ο ίδιος– υπόκεινται στο φθοροποιό έργο του χρόνου.
…
https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/poioi-listeyoyn-xrono-mas
Σχόλιο: ένα μέτρο για την ευζωία μας είναι η επιβράδυνση στον χρόνο, πράγμα που δεν κάνει ο κυρίαρχος ανθρωπολογικός τύπος του σήμερα αφού έχει ενστερνισθεί το σύνθημα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης : περισσότερα, πιο μακριά, πιο γρήγορα. Από την άλλη κάποια ελίτ του εικονικού χωρόχρονου μας υπόσχεται την τεχνητή επιμήκυνση του χρόνου διακηρύσσοντας τον «θάνατο του θανάτου»: http://www.topikopoiisi.eu/902rhothetarhoalpha/1247577