Ακούω συνεχώς γύρω μου τους ανθρώπους να ρωτούν ο ένας τον άλλο και να μιλούν για το πως περνούν και τι κάνουν αυτές τις μέρες του περιορισμού, των απαγορεύσεων, του αναγκαστικού εγκλεισμού... πως την παλεύουν, αν φοβούνται, τι σκέφτονται για όλη αυτή την "πρωτόγνωρη" κατάσταση (!?)...
...και ειλικρινά, απορώ και αναρωτιέμαι, άραγε αυτός που ρωτά όλα αυτά, πριν από αυτές τις "παράξενες" μέρες, είχε την εντύπωση, είχε την αίσθηση, ότι ζούσε σε μια κοινωνία ελεύθερη χωρίς περιορισμούς και απαγορεύσεις??
Η ανθρωπότητα, ιδιαίτερα τα τελευταία 40-50 χρόνια, έχει παρουσιάσει πολύ σαφή δείγματα της συγκεκριμένης κατεύθυνσης που έχει πάρει, μιας κατεύθυνσης πολύ επικίνδυνης σε ότι αφορά όλες τις αξίες και τα πρότυπά της, τις ανθρώπινες σχέσεις, τις άλλες μορφές ζωής, τις σχέσεις μας με τα φυσικά οικοσυστήματα και τους φυσικούς πόρους αυτού του πλανήτη.
Όλα αυτά τα χρόνια, σταδιακά και μεθοδευμένα, ο πλούτος, ο έλεγχος και η δύναμη συγκεντρώνονται σε όλο και πιο λίγους ανθρώπους, και πιο συγκεκριμένα σε μια καλτ ευνοούμενη και αυθαίρετη ως προς τις πράξεις της ελίτ, η οποία διατηρεί για τον εαυτό της το προνόμιο να θεωρεί ότι αυτός ο πλανήτης, όπως και κάθε τι επάνω σ αυτόν, της ανήκει και μπορεί να τα εκμεταλλεύεται με όποιο τρόπο θέλει.
Την ίδια στιγμή, η ποιότητα της ζωής των πολιτών σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο υποβαθμίζεται σταθερά στην ουσία της, το κυρίαρχο καταναλωτικό μοντέλο τους πιέζει να αναζητούν διαρκώς περισσότερα εισοδήματα, ο ελεύθερος χρόνος τους συνεχώς μειώνεται, τα εργασιακά τους δικαιώματα καταρρέουν, οι πραγματικές αξίες καταρρέουν, η "Δημοκρατία" μειώνεται δραματικά, η επιτήρηση και η σκλαβοποίηση αυξάνονται, το ίδιο και η ανασφάλεια, ο φόβος και η βαρβαρότητα κλπ κλπ
Για τους ιδιοκτήτες και τους εξουσιαστές αυτού του κόσμου αυτό που έχει σημασία στη σχέση τους με τους πολίτες, είναι αυτοί, οι πολίτες, να έχουν μόνο την ψευδαίσθηση της ελευθερίας, της επιλογής, της δημοκρατίας, της ίδιας τους της ζωής.
Μιλώ καθημερινά τούτες τις μέρες με διάφορους ανθρώπους και αυτό που διαπιστώνω όλο και πιο πολύ είναι τα διαφορετικά επίπεδα κατανόησης και αντίληψης με τα οποία καθένας προσεγγίζει όλη αυτή την ακραία κατάσταση με τα επιβαλλόμενα μέτρα που έχουν παρθεί από τις κυβερνήσεις.
Καταλαβαίνω λοιπόν ότι, όπως πάντα, ο κάθε άνθρωπος ερμηνεύει αυτά που συμβαίνουν ενισχύοντας απλά την ήδη υπάρχουσα εγκατεστημένη στο μυαλό του αντίληψη.
Βλέπω μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων να προσεγγίζει την παρούσα κατάσταση σαν μια ευκαιρία ατομικής και συλλογικής αφύπνισης, μια ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τις σχέσεις μας, τις αξίες μας, τη φύση, τα ζώα, τον πλανήτη και όλα αυτά τα σημαντικά ζητήματα... όμως είμαι σχεδόν βέβαιος ότι αυτή η ρομαντική τους προσέγγιση θα κρατήσει μέχρι η κατάσταση αυτή να επανέλθει στην προηγούμενη βάρβαρη "κανονικότητα" της.
Είμαι πια πεπεισμένος ότι εμείς οι άνθρωποι έχουμε εκπαιδευτεί να έχουμε πολύ κοντή μνήμη και όταν το "κακό" περάσει να λησμονούμε την ουσία και τις αληθινές αιτίες που το δημιούργησαν επαναλαμβάνοντας στη συνέχεια τις ίδιες λανθασμένες επιλογές.
Φαύλο κύκλο το λένε...
Γι αυτό αν κάποιος, στην παρούσα φάση, πιστεύει ότι αυτός ο "θανατηφόρος" ιός, που έχει δημιουργήσει όλο αυτό το χάος και το φόβο, την ενίσχυση της κρατικής επιτήρησης, του ελέγχου και της απαγόρευσης, είναι ικανός να κάνει το ανθρώπινο είδος, ατομικά και συλλογικά, να αλλάξει ριζικά και θεμελιακά κατεύθυνση, πολύ φοβάμαι ότι είναι πολύ βαθιά νυχτωμένος.
Βιώσαμε σαν είδος κάθε βαρβαρότητα, ακραία φτώχια, ανισότητες, γενοκτονίες, παγκόσμιους πολέμους, φυσικές καταστροφές, πυρηνικά ατυχήματα, αρρώστιες, πανδημίες, οικονομικές, πολιτικές και κλιματικές κρίσεις και σχεδόν δεν κουνήθηκε φύλο...η ανθρωπότητα δεν τόλμησε σε καμία απ όλες αυτές τις περιπτώσεις να αμφισβητήσει τα θεμέλιά της, ν αλλάξει το κυρίαρχο αφήγημά της, να πάψει πια να βλέπει τη ζωή και τον κόσμο εγωκεντρικά και ανθρωποκεντρικά.
Ζούμε και σκεφτόμαστε κυρίως με όρους οικονομικούς και όχι ανθρώπινους και ηθικούς.
Λυπάμαι αλλά δεν πιστεύω ότι κάτι θα αλλάξει ριζικά τώρα, γιατί πολύ απλά οι πολίτες του κόσμου μας είναι διαιρεμένοι και διαχωρισμένοι, με μοναδικό ενδιαφέρον να προφυλάσσουν τις κατασκευασμένες επινοήσεις και τα μικροσυμφέροντά τους, η ακαδημαϊκή και επιστημονική κοινότητα, ξεπουλώντας ολοκληρωτικά την ουσία και τους σκοπούς της απέναντι στην ανθρωπότητα, έχει παραδώσει τη γνώση και την τεχνολογία στις ορέξεις των ιδιοκτητών και των κυρίαρχων και αυτοί με τη σειρά τους ενδιαφέρονται μονάχα να διατηρούν τα πλούτη τους, τα προνόμιά τους και τον έλεγχο του πλανήτη.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι σ αυτό τον πανέμορφο και ξεχωριστό πλανήτη τα πάντα κυριολεκτικά, όλα τα φυσικά οικοσυστήματα, όλες οι μορφές ζωής, αλλάζουν διαρκώς, η αλλαγή είναι το μόνο σίγουρο πράγμα σ αυτό τον κόσμο.
Δυστυχώς όμως, υπάρχει και κάτι που δεν αλλάζει, που δυσκολεύεται τρομερά, και αυτό είναι το συμμορφωμένο, φοβισμένο, βολεμένο, συνηθισμένο, αμόρφωτο και εγωκεντρικό ανθρώπινο μυαλό.
Το μυαλό εκείνο που το έβαλαν πάνω στις ράγες, του έδωσαν και λίγα ψίχουλα υλικής απόλαυσης και δεν τολμά για κανένα λόγο να αμφισβητήσει ή να ανατρέψει την καθορισμένη του πορεία.
Αυτό το μυαλό, αυτός ο σαπισμένος νους, είναι τρομερά επικίνδυνος και καταστροφικός, είναι αυτός που δεν επιτρέπει στο είδος μας να γίνει αληθινά πολιτισμένο.
Για να είναι σε θέση να αλλάξει ένας τόσο επιφανειακά διαμορφωμένος και συμμορφωμένος νους απαιτούνται πολύ βαθιές και εσωτερικές επιγνώσεις, απαιτούνται ειλικρινείς προσωπικές παραδοχές, που το πιθανότερο είναι να οδηγήσουν στο γκρέμισμα του προσωπικού οικοδομήματος.
Απαραίτητη βασική υπενθύμιση λοιπόν.
Κι εσύ κι εγώ και όλοι μας γεννηθήκαμε σε μια "φυλακή".
Σε μια φυλακή με ήδη διαμορφωμένες και εγκατεστημένες αξίες, πρότυπα, συνήθειες, παραδόσεις, προσδοκίες άλλων, πίστεις άλλων, ιδέες άλλων, μυαλά άλλων...
Και μέσα σ όλα αυτά μας "βαφτίσανε", ή αν το θες καλύτερα, όλα αυτά, σαν προγράμματα, μας τα εγκατέστησαν μέσα στο αθώο και αμόρφωτο μυαλό μας.
Και έπρεπε να συμμορφωθούμε με όλα αυτά, να προσαρμοστούμε με όλα αυτά, οι δικές τους πεποιθήσεις να γίνουν και δικές μας, να ήμαστε καλά και υπάκουα πιθηκάκια...
Αν θες λοιπόν να λευτερωθείς πραγματικά το πρώτο που νομίζω ότι οφείλεις να κάνεις είναι να έχεις αυτή την επίγνωση.
"Γεννήθηκα μέσα σε μια κατασκευασμένη κοινωνική φυλακή και είμαι το πειραματόζωό της, οι ιδιοκτήτες μου με χρησιμοποιούν όσο θέλουν και μετά πολύ απλά με πετούν."
Σκληρό, απάνθρωπο και άδικο? Απολύτως!!
Κοινωνική πραγματικότητα? Ξεκάθαρα!!
Γι αυτό πρέπει να ξαναγεννηθείς ο εαυτός σου, να ελέγχεις και να ορίζεις εσύ το νου σου, να τον απαλλάξεις από όλα τα κοινωνικά βαρίδια και τις επινοημένες ταμπέλες που του φόρτωσαν.
Από αυτό το συγκλονιστικό σημείο θα μπορούσαμε, άνθρωποι που γκρέμισαν ολοκληρωτικά τον παλιό κόσμο μέσα τους, άνθρωποι αιρετικοί και ασυμβίβαστοι, με ολιστικά πια οράματα, να δούμε και να σχεδιάσουμε αληθινά και μαζί την επόμενη μέρα και τον κόσμο με άλλα μάτια.
Ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε γύρω μας δεν είναι παρά σχέσεις και οι σχέσεις αυτές, με καθαρό πια μυαλό, χρειάζονται θεμελιακό επαναπροσδιορισμό.
Φιλοξενούμαστε σ αυτό τον πλανήτη μαζί με όλα τα υπόλοιπα πλάσματα και τα φυσικά οικοσυστήματα και δεν μας ανήκει τίποτα απ όλα αυτά.
Οφείλουμε να τα χρησιμοποιήσουμε με νοημοσύνη και συμβιωτικότητα για να επιβιώσουμε και να προοδέψουμε όλοι μαζί λιτά και ουσιαστικά, προφυλάσσοντας από τη θυσία και το έγκλημα όλες τις συναισθανόμενες μορφές ζωής, αφήνοντας πάνω στα φυσικά οικοσυστήματα το ελάχιστο βλαπτικό αποτύπωμα, σεβόμενοι το φυσικό κύκλο αναπλήρωσής τους.
Οι παλιές μορφές οργάνωσης των κοινωνιών που βασίστηκαν σε σύνορα, έθνη, κράτη, μικροσυμφέροντα, στρατούς, επεκτατισμούς, διαρκείς ανταγωνισμούς, πολιτικές και θρησκευτικές αντιπαλότητες και διακυβερνήσεις και φυσικά ένα παντελώς καταστροφικό, απέναντι στους πολίτες και τη φύση, οικονομικό -παραγωγικό μοντέλο, έχουν ολοκληρωτικά αποτύχει σε όλα τα επίπεδα.
Οι κάθε μορφής εξουσίες οδήγησαν στην σύγχρονη κατάρρευση των αξιών, τον ανόητο ανταγωνισμό και στην ανασφάλεια.
Απεχθάνομαι τις εξουσίες γιατί αναφέρονται σε ανόητους ιδιώτες και όχι υπεύθυνους πολίτες.
Για όλους τους παραπάνω λόγους και επειδή, για όσο ακόμα αναπνέουμε σ αυτή τη γη, η αλλαγή θα είναι πάντα εφικτή, το δικό μου όραμα είναι πλέον προσανατολισμένο μονάχα σε μια ολιστική οικολογική οπτική που τοποθετεί το είδος μας στην θέση του μέρους και όχι του κυρίαρχου.
Θεωρώ ότι οι λύσεις των προβλημάτων μας και η ουσιαστική μας πρόοδος, επανασυνδεδεμένοι και πάλι με τη φύση και τις διαδικασίες της, βρίσκονται στον κοινοτισμό (μικρές, μεσαίες και μεγάλες συνδεδεμένες και συνεργαζόμενες κοινότητες), στην δημιουργία αυτάρκειας και αφθονίας αγαθών και υπηρεσιών μέσα σ αυτές, στην εξάλειψη της κατασκευασμένης σπανιότητας, στην άμεση και χωρίς πρόσβαση όλων σε όλα, στην αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων με τη φύση και την τεχνολογία.
Για να μπορέσει να συμβεί αυτό θα χρειαστεί ένα άλλο μοντέλο οικονομίας που θα βασίζεται στους υπάρχοντες φυσικούς πόρους, στις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες και στις υπαρκτές τεχνολογικές μας δυνατότητες.
Οι επιστήμες και η τεχνολογία οφείλουν να εργάζονται για τη ζωή και τη φροντίδα της και όχι για την ελίτ και αυτό πρέπει να είναι αυτονόητη απαίτηση.
Όταν μιλώ για κοινοτισμό δεν αναφέρομαι σε παλιές δομές ούτε στο να επιστρέψουμε στις σπηλιές ούτε στις σκληρές και κοπιαστικές εργασίες.
Η τεχνολογία είναι σε θέση να μας απαλλάξει απ όλα αυτά. Αυτός είναι ο ρόλος της.
Πολύ φοβάμαι ότι όποια άλλη επιλογή, που θα διατηρεί ακόμα βαρίδια και αναποτελεσματικές δομές του παλιού κόσμου, είναι καταδικασμένη να επαναλαμβάνει συνεχώς τα ίδια λάθη.
Λοιπόν, σε τι κόσμο θέλεις να ξημερώσεις την επόμενη μέρα...??
Υ.Γ. Το μόνο αληθινό πράγμα που έχουμε σ αυτή τη ζωή είναι μονάχα ο ένας τον άλλο...
Tasos Petridis
...και ειλικρινά, απορώ και αναρωτιέμαι, άραγε αυτός που ρωτά όλα αυτά, πριν από αυτές τις "παράξενες" μέρες, είχε την εντύπωση, είχε την αίσθηση, ότι ζούσε σε μια κοινωνία ελεύθερη χωρίς περιορισμούς και απαγορεύσεις??
Η ανθρωπότητα, ιδιαίτερα τα τελευταία 40-50 χρόνια, έχει παρουσιάσει πολύ σαφή δείγματα της συγκεκριμένης κατεύθυνσης που έχει πάρει, μιας κατεύθυνσης πολύ επικίνδυνης σε ότι αφορά όλες τις αξίες και τα πρότυπά της, τις ανθρώπινες σχέσεις, τις άλλες μορφές ζωής, τις σχέσεις μας με τα φυσικά οικοσυστήματα και τους φυσικούς πόρους αυτού του πλανήτη.
Όλα αυτά τα χρόνια, σταδιακά και μεθοδευμένα, ο πλούτος, ο έλεγχος και η δύναμη συγκεντρώνονται σε όλο και πιο λίγους ανθρώπους, και πιο συγκεκριμένα σε μια καλτ ευνοούμενη και αυθαίρετη ως προς τις πράξεις της ελίτ, η οποία διατηρεί για τον εαυτό της το προνόμιο να θεωρεί ότι αυτός ο πλανήτης, όπως και κάθε τι επάνω σ αυτόν, της ανήκει και μπορεί να τα εκμεταλλεύεται με όποιο τρόπο θέλει.
Την ίδια στιγμή, η ποιότητα της ζωής των πολιτών σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο υποβαθμίζεται σταθερά στην ουσία της, το κυρίαρχο καταναλωτικό μοντέλο τους πιέζει να αναζητούν διαρκώς περισσότερα εισοδήματα, ο ελεύθερος χρόνος τους συνεχώς μειώνεται, τα εργασιακά τους δικαιώματα καταρρέουν, οι πραγματικές αξίες καταρρέουν, η "Δημοκρατία" μειώνεται δραματικά, η επιτήρηση και η σκλαβοποίηση αυξάνονται, το ίδιο και η ανασφάλεια, ο φόβος και η βαρβαρότητα κλπ κλπ
Για τους ιδιοκτήτες και τους εξουσιαστές αυτού του κόσμου αυτό που έχει σημασία στη σχέση τους με τους πολίτες, είναι αυτοί, οι πολίτες, να έχουν μόνο την ψευδαίσθηση της ελευθερίας, της επιλογής, της δημοκρατίας, της ίδιας τους της ζωής.
Μιλώ καθημερινά τούτες τις μέρες με διάφορους ανθρώπους και αυτό που διαπιστώνω όλο και πιο πολύ είναι τα διαφορετικά επίπεδα κατανόησης και αντίληψης με τα οποία καθένας προσεγγίζει όλη αυτή την ακραία κατάσταση με τα επιβαλλόμενα μέτρα που έχουν παρθεί από τις κυβερνήσεις.
Καταλαβαίνω λοιπόν ότι, όπως πάντα, ο κάθε άνθρωπος ερμηνεύει αυτά που συμβαίνουν ενισχύοντας απλά την ήδη υπάρχουσα εγκατεστημένη στο μυαλό του αντίληψη.
Βλέπω μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων να προσεγγίζει την παρούσα κατάσταση σαν μια ευκαιρία ατομικής και συλλογικής αφύπνισης, μια ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τις σχέσεις μας, τις αξίες μας, τη φύση, τα ζώα, τον πλανήτη και όλα αυτά τα σημαντικά ζητήματα... όμως είμαι σχεδόν βέβαιος ότι αυτή η ρομαντική τους προσέγγιση θα κρατήσει μέχρι η κατάσταση αυτή να επανέλθει στην προηγούμενη βάρβαρη "κανονικότητα" της.
Είμαι πια πεπεισμένος ότι εμείς οι άνθρωποι έχουμε εκπαιδευτεί να έχουμε πολύ κοντή μνήμη και όταν το "κακό" περάσει να λησμονούμε την ουσία και τις αληθινές αιτίες που το δημιούργησαν επαναλαμβάνοντας στη συνέχεια τις ίδιες λανθασμένες επιλογές.
Φαύλο κύκλο το λένε...
Γι αυτό αν κάποιος, στην παρούσα φάση, πιστεύει ότι αυτός ο "θανατηφόρος" ιός, που έχει δημιουργήσει όλο αυτό το χάος και το φόβο, την ενίσχυση της κρατικής επιτήρησης, του ελέγχου και της απαγόρευσης, είναι ικανός να κάνει το ανθρώπινο είδος, ατομικά και συλλογικά, να αλλάξει ριζικά και θεμελιακά κατεύθυνση, πολύ φοβάμαι ότι είναι πολύ βαθιά νυχτωμένος.
Βιώσαμε σαν είδος κάθε βαρβαρότητα, ακραία φτώχια, ανισότητες, γενοκτονίες, παγκόσμιους πολέμους, φυσικές καταστροφές, πυρηνικά ατυχήματα, αρρώστιες, πανδημίες, οικονομικές, πολιτικές και κλιματικές κρίσεις και σχεδόν δεν κουνήθηκε φύλο...η ανθρωπότητα δεν τόλμησε σε καμία απ όλες αυτές τις περιπτώσεις να αμφισβητήσει τα θεμέλιά της, ν αλλάξει το κυρίαρχο αφήγημά της, να πάψει πια να βλέπει τη ζωή και τον κόσμο εγωκεντρικά και ανθρωποκεντρικά.
Ζούμε και σκεφτόμαστε κυρίως με όρους οικονομικούς και όχι ανθρώπινους και ηθικούς.
Λυπάμαι αλλά δεν πιστεύω ότι κάτι θα αλλάξει ριζικά τώρα, γιατί πολύ απλά οι πολίτες του κόσμου μας είναι διαιρεμένοι και διαχωρισμένοι, με μοναδικό ενδιαφέρον να προφυλάσσουν τις κατασκευασμένες επινοήσεις και τα μικροσυμφέροντά τους, η ακαδημαϊκή και επιστημονική κοινότητα, ξεπουλώντας ολοκληρωτικά την ουσία και τους σκοπούς της απέναντι στην ανθρωπότητα, έχει παραδώσει τη γνώση και την τεχνολογία στις ορέξεις των ιδιοκτητών και των κυρίαρχων και αυτοί με τη σειρά τους ενδιαφέρονται μονάχα να διατηρούν τα πλούτη τους, τα προνόμιά τους και τον έλεγχο του πλανήτη.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι σ αυτό τον πανέμορφο και ξεχωριστό πλανήτη τα πάντα κυριολεκτικά, όλα τα φυσικά οικοσυστήματα, όλες οι μορφές ζωής, αλλάζουν διαρκώς, η αλλαγή είναι το μόνο σίγουρο πράγμα σ αυτό τον κόσμο.
Δυστυχώς όμως, υπάρχει και κάτι που δεν αλλάζει, που δυσκολεύεται τρομερά, και αυτό είναι το συμμορφωμένο, φοβισμένο, βολεμένο, συνηθισμένο, αμόρφωτο και εγωκεντρικό ανθρώπινο μυαλό.
Το μυαλό εκείνο που το έβαλαν πάνω στις ράγες, του έδωσαν και λίγα ψίχουλα υλικής απόλαυσης και δεν τολμά για κανένα λόγο να αμφισβητήσει ή να ανατρέψει την καθορισμένη του πορεία.
Αυτό το μυαλό, αυτός ο σαπισμένος νους, είναι τρομερά επικίνδυνος και καταστροφικός, είναι αυτός που δεν επιτρέπει στο είδος μας να γίνει αληθινά πολιτισμένο.
Για να είναι σε θέση να αλλάξει ένας τόσο επιφανειακά διαμορφωμένος και συμμορφωμένος νους απαιτούνται πολύ βαθιές και εσωτερικές επιγνώσεις, απαιτούνται ειλικρινείς προσωπικές παραδοχές, που το πιθανότερο είναι να οδηγήσουν στο γκρέμισμα του προσωπικού οικοδομήματος.
Απαραίτητη βασική υπενθύμιση λοιπόν.
Κι εσύ κι εγώ και όλοι μας γεννηθήκαμε σε μια "φυλακή".
Σε μια φυλακή με ήδη διαμορφωμένες και εγκατεστημένες αξίες, πρότυπα, συνήθειες, παραδόσεις, προσδοκίες άλλων, πίστεις άλλων, ιδέες άλλων, μυαλά άλλων...
Και μέσα σ όλα αυτά μας "βαφτίσανε", ή αν το θες καλύτερα, όλα αυτά, σαν προγράμματα, μας τα εγκατέστησαν μέσα στο αθώο και αμόρφωτο μυαλό μας.
Και έπρεπε να συμμορφωθούμε με όλα αυτά, να προσαρμοστούμε με όλα αυτά, οι δικές τους πεποιθήσεις να γίνουν και δικές μας, να ήμαστε καλά και υπάκουα πιθηκάκια...
Αν θες λοιπόν να λευτερωθείς πραγματικά το πρώτο που νομίζω ότι οφείλεις να κάνεις είναι να έχεις αυτή την επίγνωση.
"Γεννήθηκα μέσα σε μια κατασκευασμένη κοινωνική φυλακή και είμαι το πειραματόζωό της, οι ιδιοκτήτες μου με χρησιμοποιούν όσο θέλουν και μετά πολύ απλά με πετούν."
Σκληρό, απάνθρωπο και άδικο? Απολύτως!!
Κοινωνική πραγματικότητα? Ξεκάθαρα!!
Γι αυτό πρέπει να ξαναγεννηθείς ο εαυτός σου, να ελέγχεις και να ορίζεις εσύ το νου σου, να τον απαλλάξεις από όλα τα κοινωνικά βαρίδια και τις επινοημένες ταμπέλες που του φόρτωσαν.
Από αυτό το συγκλονιστικό σημείο θα μπορούσαμε, άνθρωποι που γκρέμισαν ολοκληρωτικά τον παλιό κόσμο μέσα τους, άνθρωποι αιρετικοί και ασυμβίβαστοι, με ολιστικά πια οράματα, να δούμε και να σχεδιάσουμε αληθινά και μαζί την επόμενη μέρα και τον κόσμο με άλλα μάτια.
Ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε γύρω μας δεν είναι παρά σχέσεις και οι σχέσεις αυτές, με καθαρό πια μυαλό, χρειάζονται θεμελιακό επαναπροσδιορισμό.
Φιλοξενούμαστε σ αυτό τον πλανήτη μαζί με όλα τα υπόλοιπα πλάσματα και τα φυσικά οικοσυστήματα και δεν μας ανήκει τίποτα απ όλα αυτά.
Οφείλουμε να τα χρησιμοποιήσουμε με νοημοσύνη και συμβιωτικότητα για να επιβιώσουμε και να προοδέψουμε όλοι μαζί λιτά και ουσιαστικά, προφυλάσσοντας από τη θυσία και το έγκλημα όλες τις συναισθανόμενες μορφές ζωής, αφήνοντας πάνω στα φυσικά οικοσυστήματα το ελάχιστο βλαπτικό αποτύπωμα, σεβόμενοι το φυσικό κύκλο αναπλήρωσής τους.
Οι παλιές μορφές οργάνωσης των κοινωνιών που βασίστηκαν σε σύνορα, έθνη, κράτη, μικροσυμφέροντα, στρατούς, επεκτατισμούς, διαρκείς ανταγωνισμούς, πολιτικές και θρησκευτικές αντιπαλότητες και διακυβερνήσεις και φυσικά ένα παντελώς καταστροφικό, απέναντι στους πολίτες και τη φύση, οικονομικό -παραγωγικό μοντέλο, έχουν ολοκληρωτικά αποτύχει σε όλα τα επίπεδα.
Οι κάθε μορφής εξουσίες οδήγησαν στην σύγχρονη κατάρρευση των αξιών, τον ανόητο ανταγωνισμό και στην ανασφάλεια.
Απεχθάνομαι τις εξουσίες γιατί αναφέρονται σε ανόητους ιδιώτες και όχι υπεύθυνους πολίτες.
Για όλους τους παραπάνω λόγους και επειδή, για όσο ακόμα αναπνέουμε σ αυτή τη γη, η αλλαγή θα είναι πάντα εφικτή, το δικό μου όραμα είναι πλέον προσανατολισμένο μονάχα σε μια ολιστική οικολογική οπτική που τοποθετεί το είδος μας στην θέση του μέρους και όχι του κυρίαρχου.
Θεωρώ ότι οι λύσεις των προβλημάτων μας και η ουσιαστική μας πρόοδος, επανασυνδεδεμένοι και πάλι με τη φύση και τις διαδικασίες της, βρίσκονται στον κοινοτισμό (μικρές, μεσαίες και μεγάλες συνδεδεμένες και συνεργαζόμενες κοινότητες), στην δημιουργία αυτάρκειας και αφθονίας αγαθών και υπηρεσιών μέσα σ αυτές, στην εξάλειψη της κατασκευασμένης σπανιότητας, στην άμεση και χωρίς πρόσβαση όλων σε όλα, στην αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων με τη φύση και την τεχνολογία.
Για να μπορέσει να συμβεί αυτό θα χρειαστεί ένα άλλο μοντέλο οικονομίας που θα βασίζεται στους υπάρχοντες φυσικούς πόρους, στις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες και στις υπαρκτές τεχνολογικές μας δυνατότητες.
Οι επιστήμες και η τεχνολογία οφείλουν να εργάζονται για τη ζωή και τη φροντίδα της και όχι για την ελίτ και αυτό πρέπει να είναι αυτονόητη απαίτηση.
Όταν μιλώ για κοινοτισμό δεν αναφέρομαι σε παλιές δομές ούτε στο να επιστρέψουμε στις σπηλιές ούτε στις σκληρές και κοπιαστικές εργασίες.
Η τεχνολογία είναι σε θέση να μας απαλλάξει απ όλα αυτά. Αυτός είναι ο ρόλος της.
Πολύ φοβάμαι ότι όποια άλλη επιλογή, που θα διατηρεί ακόμα βαρίδια και αναποτελεσματικές δομές του παλιού κόσμου, είναι καταδικασμένη να επαναλαμβάνει συνεχώς τα ίδια λάθη.
Λοιπόν, σε τι κόσμο θέλεις να ξημερώσεις την επόμενη μέρα...??
Υ.Γ. Το μόνο αληθινό πράγμα που έχουμε σ αυτή τη ζωή είναι μονάχα ο ένας τον άλλο...
Tasos Petridis
RSS Feed
