Το σύστημα στη φύση - δυστυχώς - θεωρείται ανθρωποκεντρικό∙ και έτσι λειτουργεί Κι αυτό αποδεικνύεται καθημερινά. Οι δε νόμοι προσαρμόζονται διαρκώς στα δεδομένα του ανθρωποκεντρισμού... Με αυτή την έννοια η επικήρυξη των αδέσποτων σε όλη την χώρα φοβάμαι ότι θα γίνει σύντομα. Είναι θέμα χρόνου πια! Αν δεν γίνει άμεσα με νόμο, θα εφαρμοστεί πιο ανοιχτά η έμμεση «επικήρυξη» κάνοντας τα στραβά μάτια και δείχνοντας ανοχή προς τους αυθαίρετα παρανομούντες, ιδιώτες, δήμους κλπ με το επιχείρημα της «αποτελεσματικής διαχείρισης του προβλήματος των αδέσποτων».
Η έμμεση «επικήρυξη» σε ένα βαθμό ισχύει και γίνεται, κυρίως στην περιφέρεια, με την ευθανασία χωρίς πολλές αναστολές, είτε από τους φερόμενους «ιδιοκτήτες», κυνηγούς, βοσκούς κλπ, είτε στους δρόμους από τα αυτοκίνητα με κίνδυνο σοβαρών ατυχημάτων, είτε στους κάδους των σκουπιδιών που είναι επίσης ένα σύνηθες φαινόμενο. Οι ρεματιές και οι όχθες των ποταμών κοντά στους οικισμούς είναι γεμάτα πτώματα σκύλων. Είναι μια τραγική πραγματικότητα. Ας μην εντοπίζουμε το κακό μόνο στα λεγόμενα κυνοκομεία. Όμως το θέμα είναι: τι πρέπει να γίνει;
Πρέπει να γίνει μια οργανωμένη προσπάθεια για τη σταδιακή μείωση του αριθμού των αδέσποτων - μέχρι να μηδενιστεί ο αριθμός! Να γίνει με οργανωμένο τρόπο, με τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών και των φιλοζωικών οργανώσεων, επιβάλλοντας την εφαρμογή του νόμου και καλλιεργώντας την κουλτούρα της πραγματικής αγάπης και του σεβασμού στα δικαιώματα των ζώων. Όλων των ζώων. Τέτοια μέτρα, όπως ο έλεγχος με την πλήρη σήμανση και καταγραφή των ζώων συντροφιάς, το Μητρώο των Ζώων συντροφιάς σε κάθε δήμο, η στείρωση, προβλέπονται από τη νομοθεσία. Γιατί δεν απαιτείται και γιατί δεν τηρείται η εφαρμογή τους;;
Έχω την άποψη ότι οι φιλοζωικές οργανώσεις πρέπει να αλλάξουν τη ρητορική τους και να επιμείνουν στη ρίζα του φαινομένου, με όρους πρόληψης και όχι καταστολής. Το βασικό πρόβλημα σήμερα είναι ο πολλαπλασιασμός των αδέσποτων και όχι τόσο η διαχείριση των αδέσποτων. Τα αδέσποτα πολλαπλασιάζονται καθημερινά. Αναφέρεται ενδεικτικά ότι ένα θηλυκό σκυλί κατά μέσο όρο γεννά 4 κουτάβια κάθε 6 μήνες. Αν το συντηρούμε με λίγο φαγητό, μπορεί, μαζί με τους απογόνους του, να παράγει περισσότερα από 5.000 σκυλιά μέσα σε 5 χρόνια ζωής.
Το βάρος αυτής της υπόθεσης καλούνται να το σηκώσουν οι δήμοι. Θα έλεγα όμως ότι το βάρος ανήκει πρωτίστως στον εισαγγελέα και στην αστυνομία, που καλούνται να εποπτεύσουν την εφαρμογή του νόμου. Αποδείχτηκε επίσης ότι δεν αρκεί η στείρωση μόνο των αδέσποτων. Πρέπει να επιμείνουμε στη στείρωση και των δεσποζόμενων. Επειδή πολλοί επικαλούνται το κόστος στείρωσης - και πράγματι είναι σημαντικό για πολλές οικογένειες - θα μπορούσε οι δήμοι με κάποια προγράμματα να επιδοτήσουν αυτή την καμπάνια στείρωσης ελαφρύνοντας με κάποιον τρόπο το κόστος για τους ιδιώτες. Ίσως θα μπορούσε να το κάνει η ίδια η πολιτεία και το υπουργείο.
Στη βάση αυτή θα μπορούσε να γίνει ένας ήπιος και ειλικρινής οργανωμένος διάλογος, χωρίς ακρότητες, να μπουν οι στόχοι και να εφαρμοστούν προγράμματα μετρώντας τα αποτελέσματα. Και να μην στήνουμε στον τοίχο τον δήμαρχο της Κοζάνης ή τον αντιδήμαρχο της Σπάρτης, διότι σε όλη την Ελλάδα παρατηρείται η ίδια περίπου εικόνα.
Τέλος, η ενημέρωση των πολιτών και των νέων ανθρώπων δεν πρέπει να σταματάει μόνο στην αγάπη για τα ζώα συντροφιάς, αλλά να επεκτείνεται κατά προτεραιότηταστο τι σημαίνει υιοθεσία, τι ευθύνες έχει όποιος υιοθετεί ένα ζώο συντροφιάς και τι λέει ο νόμος. Είναι απαραίτητο να γίνονται ημερίδες και συνέδρια με το θέμα αυτό, ανάλυση της νομοθεσίας και των μέτρων για μια ολοκληρωμένη αντίληψη, σεβασμό και σωστή αντιμετώπιση των δικαιωμάτων των ζώων.
Ενημέρωση, ενημέρωση και πρόληψη, αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας με ήπιο και ειλικρινή οργανωμένο διάλογο, χωρίς ακρότητες.
Λαμία, 15.11.2018
Στέφανος Σταμέλλος
http://www.e-ecology.gr
https://www.facebook.com/stefanos.stamellos
Η έμμεση «επικήρυξη» σε ένα βαθμό ισχύει και γίνεται, κυρίως στην περιφέρεια, με την ευθανασία χωρίς πολλές αναστολές, είτε από τους φερόμενους «ιδιοκτήτες», κυνηγούς, βοσκούς κλπ, είτε στους δρόμους από τα αυτοκίνητα με κίνδυνο σοβαρών ατυχημάτων, είτε στους κάδους των σκουπιδιών που είναι επίσης ένα σύνηθες φαινόμενο. Οι ρεματιές και οι όχθες των ποταμών κοντά στους οικισμούς είναι γεμάτα πτώματα σκύλων. Είναι μια τραγική πραγματικότητα. Ας μην εντοπίζουμε το κακό μόνο στα λεγόμενα κυνοκομεία. Όμως το θέμα είναι: τι πρέπει να γίνει;
Πρέπει να γίνει μια οργανωμένη προσπάθεια για τη σταδιακή μείωση του αριθμού των αδέσποτων - μέχρι να μηδενιστεί ο αριθμός! Να γίνει με οργανωμένο τρόπο, με τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών και των φιλοζωικών οργανώσεων, επιβάλλοντας την εφαρμογή του νόμου και καλλιεργώντας την κουλτούρα της πραγματικής αγάπης και του σεβασμού στα δικαιώματα των ζώων. Όλων των ζώων. Τέτοια μέτρα, όπως ο έλεγχος με την πλήρη σήμανση και καταγραφή των ζώων συντροφιάς, το Μητρώο των Ζώων συντροφιάς σε κάθε δήμο, η στείρωση, προβλέπονται από τη νομοθεσία. Γιατί δεν απαιτείται και γιατί δεν τηρείται η εφαρμογή τους;;
Έχω την άποψη ότι οι φιλοζωικές οργανώσεις πρέπει να αλλάξουν τη ρητορική τους και να επιμείνουν στη ρίζα του φαινομένου, με όρους πρόληψης και όχι καταστολής. Το βασικό πρόβλημα σήμερα είναι ο πολλαπλασιασμός των αδέσποτων και όχι τόσο η διαχείριση των αδέσποτων. Τα αδέσποτα πολλαπλασιάζονται καθημερινά. Αναφέρεται ενδεικτικά ότι ένα θηλυκό σκυλί κατά μέσο όρο γεννά 4 κουτάβια κάθε 6 μήνες. Αν το συντηρούμε με λίγο φαγητό, μπορεί, μαζί με τους απογόνους του, να παράγει περισσότερα από 5.000 σκυλιά μέσα σε 5 χρόνια ζωής.
Το βάρος αυτής της υπόθεσης καλούνται να το σηκώσουν οι δήμοι. Θα έλεγα όμως ότι το βάρος ανήκει πρωτίστως στον εισαγγελέα και στην αστυνομία, που καλούνται να εποπτεύσουν την εφαρμογή του νόμου. Αποδείχτηκε επίσης ότι δεν αρκεί η στείρωση μόνο των αδέσποτων. Πρέπει να επιμείνουμε στη στείρωση και των δεσποζόμενων. Επειδή πολλοί επικαλούνται το κόστος στείρωσης - και πράγματι είναι σημαντικό για πολλές οικογένειες - θα μπορούσε οι δήμοι με κάποια προγράμματα να επιδοτήσουν αυτή την καμπάνια στείρωσης ελαφρύνοντας με κάποιον τρόπο το κόστος για τους ιδιώτες. Ίσως θα μπορούσε να το κάνει η ίδια η πολιτεία και το υπουργείο.
Στη βάση αυτή θα μπορούσε να γίνει ένας ήπιος και ειλικρινής οργανωμένος διάλογος, χωρίς ακρότητες, να μπουν οι στόχοι και να εφαρμοστούν προγράμματα μετρώντας τα αποτελέσματα. Και να μην στήνουμε στον τοίχο τον δήμαρχο της Κοζάνης ή τον αντιδήμαρχο της Σπάρτης, διότι σε όλη την Ελλάδα παρατηρείται η ίδια περίπου εικόνα.
Τέλος, η ενημέρωση των πολιτών και των νέων ανθρώπων δεν πρέπει να σταματάει μόνο στην αγάπη για τα ζώα συντροφιάς, αλλά να επεκτείνεται κατά προτεραιότηταστο τι σημαίνει υιοθεσία, τι ευθύνες έχει όποιος υιοθετεί ένα ζώο συντροφιάς και τι λέει ο νόμος. Είναι απαραίτητο να γίνονται ημερίδες και συνέδρια με το θέμα αυτό, ανάλυση της νομοθεσίας και των μέτρων για μια ολοκληρωμένη αντίληψη, σεβασμό και σωστή αντιμετώπιση των δικαιωμάτων των ζώων.
Ενημέρωση, ενημέρωση και πρόληψη, αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας με ήπιο και ειλικρινή οργανωμένο διάλογο, χωρίς ακρότητες.
Λαμία, 15.11.2018
Στέφανος Σταμέλλος
http://www.e-ecology.gr
https://www.facebook.com/stefanos.stamellos
RSS Feed
