Η υπόθεση της κοινόχρηστης χρήσης του οικοπέδου με αριθμό ΧΕΥ 9 και η επιπόλαιη και ευκαιριακή εκμετάλλευση κάποιων δημοτικών παρατάξεων λόγω εκλογών για το θέμα της χρήσης του.
Συνήθως η πρώτη ασυλλόγιστη αντίδραση διαφόρων κοινωνικών ομάδων για αποφάσεις της Πολιτείας τοπικού ενδιαφέροντος είναι το "όχι". Κι αυτό όταν αισθανθούν ότι προσβάλλονται τα συμφέροντά τους , ο περίγυρος και οι περιουσίες τους. Όσον αφορά την διαχείριση των απορριμμάτων η άρνηση αυτή γίνεται κανόνας, χωρίς συχνά να αντιπροτείνεται μια εναλλακτική λύση ή να διαφαίνεται μέσα από ένα πρόγραμμα ανακύκλωσης το ενδιαφέρον τους για μια τοπική και δίκαιη επίλυση στο σημαντικό πρόβλημα της διαχείρισης των σκουπιδιών τους. Η νοοτροπία αυτή που συναντιέται συχνά και στο εξωτερικό, τού να φορτώνω τα δικά μου απορρίμματα αλλού, ονομάζεται «not in my backyard» που σημαίνει πηγαίνετέ τα όπου αλλού θέλετε αλλά «όχι στο κατώφλι μου».
Ας επικεντρωθούμε όμως στον τόπο μας. Επί σειρά ετών οι μόνες υποδομές που σχεδιάζονταν ήταν οι χώροι ταφής των απορριμμάτων1. Δηλ. στην αρχή τα ΧΥΤΑ (Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων) και τώρα τα ΧΥΤΥ (Χώροι Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων). Ποια όμως είναι η διαφορά μεταξύ των ΧΥΤΑ και των ΧΥΤΥ; ΧΥΤΑ λέμε τους παλαιότερους χώρους ταφής απορριμμάτων όπου δεν είχε προηγηθεί η σωστή ανακύκλωση δηλ. η προδιαλογή των σκουπιδιών, ούτως ώστε να μειώνονται σημαντικά τα σκουπίδια που πετιούνται στους πράσινους κάδους και που λέγονται "σύμμεικτα".
Αν αναλογιστεί κανείς ότι πολλά ΧΥΤΑ δεν τηρούν τους νόμιμους κανόνες ασφαλείας αφήνοντας στο έλεος της τύχης τους την υγεία των περίοικων και την προστασία του περιβάλλοντος με αποτέλεσμα να υπάρχει στη γύρω περιοχή μια ανθυγιεινή, δύσοσμη και αποκρουστική ατμόσφαιρα που χειροτερεύει και θέτει σε κίνδυνο τη διαβίωση των κατοίκων, τότε όλοι μας έχουμε μια γενικά άσχημη εντύπωση για αυτούς τους χώρους.
Τα ΧΥΤΥ είναι οι χώροι ταφής όπου έχει προηγηθεί η προδιαλογή για τα ανακυκλώσιμα υλικά, γι' αυτό και ονομάζονται "υπολείμματα" και όχι "απορρίμματα". Η διαδικασία αυτή που συχνά ακούγεται και ως «διαλογή στην πηγή» όπου "πηγή" νοείται το κάθε νοικοκυριό, προβλέπεται από τον αναθεωρημένο ΕΣΔΑ (Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Απορριμμάτων) με την Υπουργική Απόφαση 4684 του 2015. Η διαφορά όμως αυτή μεταξύ ΧΥΤΑ και ΧΥΤΥ, καθώς και οι δύσκολες, πολλές φορές ακατανόητες ορολογίες όπως τα ΚΔΑΥ, το ΕΣΔΑ, τα ΠΕΣΔΑ και ΤΣΔΑ, ΕΜΑΚ, ΕΟΑΝ κλπ., είναι εντελώς άγνωστα στον περισσότερο κόσμο και σε συνδυασμό με τα παραπάνω γίνονται έως και απωθητικά.
Κανείς λοιπόν δεν πετάει από την χαρά του όταν ακούει ότι κοντά στο σπίτι του σχεδιάζεται ένας χώρος διαχείρισης απορριμμάτων. Λίγοι ενδιαφέρονται για μια σωστή πληροφόρηση πριν αποφασίσουν ποια στάση θα τηρήσουν. Οι περισσότεροι είτε αδιαφορούν είτε αντλώντας αρνητικές μνήμες απ' όλα αυτά, στο μόνο που είναι σίγουροι είναι ότι «όλα τα σκουπίδια είναι ανθυγιεινά και όσο πιο μακριά από μας τόσο το καλύτερο». Όταν μάλιστα υπάρχουν αντιπολιτευτικές δημοτικές παρατάξεις που συμφωνούν μαζί τους κι επαυξάνουν τις ανησυχίες τους, συρόμενες από μια τύπου "Μαυρογιαλούρου" προεκλογική αντιπαράθεση ... τότε και η παραμικρή διάθεση διαβούλευσης με την διοίκηση που μπορεί να υπάρξει μετατρέπεται σε σιγουριά για το δίκιο της αντίδρασής τους . Ως ένα λοιπόν βαθμό είναι δικαιολογημένη η άρνηση και οι επιφυλάξεις των κατοίκων που αντιδρούν όταν ακούν για χώρους υποδοχής απορριμμάτων στην περιοχή τους
Αλλά δεν πρέπει να μένουμε στα παλιά. Τώρα σχεδιάζουμε και δουλεύουμε για το μέλλον. Ο κόσμος και η τεχνολογία όπως και ο τρόπος διαχείρισης των απορριμμάτων έχει αλλάξει. Πόσο μάλλον που στο Πάτημα Χαλανδρίου, στο ΧΕΥ 9, έχουμε να κάνουμε για δραστηριότητες ήπιας διαχείρισης, δραστηριότητες που δεν προκαλούν δυσάρεστες οσμές και δεν ρυπαίνουν. Εκεί μιλάμε για χώρο μετεγκατάστασης του αμαξοστασίου, σταθμού μεταφόρτωσης απορριμμάτων (ΣΜΑ) και κέντρο διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών (ΚΔΑΥ). Άλλο σημαντικό θέμα διαχείρισης είναι τα "πράσινα σημεία" που έχουν συμπεριληφθεί στο τοπικό σχέδιο διαχείρισης (ΤΣΔ) του δήμου Χαλανδρίου και ήδη έχει αγοραστεί γι' αυτό ένας χώρος κοντά στο Κοιμητήριο. Εκεί θα μαζεύονται ξεχωριστά υλικά, σε ξεχωριστούς κάδους το πλαστικό, το χαρτί, το αλουμίνιο, όπως επίσης τα τηγανέλαια, τα υλικά που μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν κλπ.
Όλες αυτές είναι ήπιες δραστηριότητες που ούτε ενοχλούν, ούτε ανθυγιεινές είναι και που κάλλιστα μπορούν να χωροθετηθούν μέσα στον οικιστικό ιστό. Για ποιο λόγο δεν μπορεί να υπάρχει ένας χώρος μέσα στην πόλη που θα συγκεντρώνονται το χαρτί, το αλουμίνιο και το πλαστικό ή θα διαχωρίζονται τα ανακυκλώσιμα υλικά; Η εικόνα λοιπόν τού «όχι στο κατώφλι μου» είναι τελείως ανεδαφική και ιδίως για όσους ζούμε στην Αττική και γνωρίζουμε ότι η κρίση διαχείρισης των απορριμμάτων είναι προ των πυλών αφού όλοι μας ξεφορτώνουμε τα σκουπίδια μας στην Φυλή της Δυτικής Αθήνας .
Κάθε μέρα, για μισό αιώνα 5.000 τόνοι απορρίμματα από όλη την Αττική εναποτίθενται στο ΧΥΤΑ της Φυλής σε ένα χώρο όπου η Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε έκθεσή της το 2014 χαρακτήρισε «μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου, τουλάχιστον για τις επόμενες τρεις γενιές»2. Η Φυλή δεν αντέχει άλλο και αν συνεχίσει η διοίκηση σε όλες τις βαθμίδες της την αδιάφορη στάση που έχει δείξει μέχρι σήμερα για την ανακύκλωση και ανάκτηση υλικών, η οποία παραμένει στα απίστευτα χαμηλά επίπεδα του 7% των συνολικών απορριμμάτων, θα ζήσουμε όλοι μέσα στο 2019 μια δραματική κατάσταση όπως τότε που είχε γίνει η απεργία των δημοτικών υπαλλήλων καθαριότητας και η Αττική ήταν μια τεράστια χαβούζα με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ο δήμος Χαλανδρίου είναι μέσα στις φωτεινές εξαιρέσεις των δήμων της Αττικής που με σωστό σχεδιασμό εφαρμόζει και προγραμματίζει σε μεγάλο βαθμό την ανακύκλωση και την μείωση των σύμμεικτων απορριμμάτων του. Αντί λοιπόν να είμαστε περήφανοι για τη σημαντική αυτή συμβολή του στο πρόβλημα της κρίσης που καραδοκεί, υπάρχουν δημοτικές παρατάξεις που υποθάλπουν εγωιστικές και απαράδεκτες νοοτροπίες για καθαρά μικροκομματικούς λόγους και ενάντια στις επιταγές που επιβάλλει ο πολιτισμός. Η αρνητική στάση για τέτοιου είδους χωροθετήσεις είναι τελείως υποκριτική, τουλάχιστον για κείνες τις περιπτώσεις που δεν υπάρχει άγνοια αλλά συστηματική αγνόηση. Διότι στην περίπτωση της αγνόησης η αντίδραση είναι καθαρά υπολογιστική και πιο επικίνδυνη ενώ στην περίπτωση που υπάρχει άγνοια, είναι ενστικτώδης και ασυλλόγιστη και θα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με ενημέρωση.
Η λογική στα περιβαλλοντικά ζητήματα γενικά, και στην διαχείριση των απορριμμάτων ειδικότερα είναι η αρχή της μικρής κλίμακας και της εγγύτητας. Αυτές είναι οι βιώσιμες πολιτικές που είναι κρίσιμες, και δεν πρόκειται να συναινέσουμε σε αντιλήψεις που οδηγούν στην αλόγιστη και εγκληματική υπερσυγκέντρωση σε έναν χώρο έξω από τον δικό μας (για τα δικά μας) με αντιπεριβαλλοντική και ανήθικη διαχείριση.
1. Αφήνουμε κατά μέρος τους χώρους καύσης των σκουπιδιών, μια και βάσει των εντολών της Ε.Ε. θα πρέπει να λειτουργούν υπό προϋποθέσεις που δεν είναι συμβατές με το μεσογειακό μας κλίμα.
2. Πηγή από www.notimetowaste.gr
Γιάννα Νίκης-Σαραντοπούλου
σημ. του stasi.gr: Η Γ.Νίκης είναι μέλος των Οικολόγων Πράσινων και υποψήφια δημοτική σύμβουλος Χαλανδρίου με την Αντίσταση στις δημοτικές εκλογές του 2019
Συνήθως η πρώτη ασυλλόγιστη αντίδραση διαφόρων κοινωνικών ομάδων για αποφάσεις της Πολιτείας τοπικού ενδιαφέροντος είναι το "όχι". Κι αυτό όταν αισθανθούν ότι προσβάλλονται τα συμφέροντά τους , ο περίγυρος και οι περιουσίες τους. Όσον αφορά την διαχείριση των απορριμμάτων η άρνηση αυτή γίνεται κανόνας, χωρίς συχνά να αντιπροτείνεται μια εναλλακτική λύση ή να διαφαίνεται μέσα από ένα πρόγραμμα ανακύκλωσης το ενδιαφέρον τους για μια τοπική και δίκαιη επίλυση στο σημαντικό πρόβλημα της διαχείρισης των σκουπιδιών τους. Η νοοτροπία αυτή που συναντιέται συχνά και στο εξωτερικό, τού να φορτώνω τα δικά μου απορρίμματα αλλού, ονομάζεται «not in my backyard» που σημαίνει πηγαίνετέ τα όπου αλλού θέλετε αλλά «όχι στο κατώφλι μου».
Ας επικεντρωθούμε όμως στον τόπο μας. Επί σειρά ετών οι μόνες υποδομές που σχεδιάζονταν ήταν οι χώροι ταφής των απορριμμάτων1. Δηλ. στην αρχή τα ΧΥΤΑ (Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων) και τώρα τα ΧΥΤΥ (Χώροι Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων). Ποια όμως είναι η διαφορά μεταξύ των ΧΥΤΑ και των ΧΥΤΥ; ΧΥΤΑ λέμε τους παλαιότερους χώρους ταφής απορριμμάτων όπου δεν είχε προηγηθεί η σωστή ανακύκλωση δηλ. η προδιαλογή των σκουπιδιών, ούτως ώστε να μειώνονται σημαντικά τα σκουπίδια που πετιούνται στους πράσινους κάδους και που λέγονται "σύμμεικτα".
Αν αναλογιστεί κανείς ότι πολλά ΧΥΤΑ δεν τηρούν τους νόμιμους κανόνες ασφαλείας αφήνοντας στο έλεος της τύχης τους την υγεία των περίοικων και την προστασία του περιβάλλοντος με αποτέλεσμα να υπάρχει στη γύρω περιοχή μια ανθυγιεινή, δύσοσμη και αποκρουστική ατμόσφαιρα που χειροτερεύει και θέτει σε κίνδυνο τη διαβίωση των κατοίκων, τότε όλοι μας έχουμε μια γενικά άσχημη εντύπωση για αυτούς τους χώρους.
Τα ΧΥΤΥ είναι οι χώροι ταφής όπου έχει προηγηθεί η προδιαλογή για τα ανακυκλώσιμα υλικά, γι' αυτό και ονομάζονται "υπολείμματα" και όχι "απορρίμματα". Η διαδικασία αυτή που συχνά ακούγεται και ως «διαλογή στην πηγή» όπου "πηγή" νοείται το κάθε νοικοκυριό, προβλέπεται από τον αναθεωρημένο ΕΣΔΑ (Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Απορριμμάτων) με την Υπουργική Απόφαση 4684 του 2015. Η διαφορά όμως αυτή μεταξύ ΧΥΤΑ και ΧΥΤΥ, καθώς και οι δύσκολες, πολλές φορές ακατανόητες ορολογίες όπως τα ΚΔΑΥ, το ΕΣΔΑ, τα ΠΕΣΔΑ και ΤΣΔΑ, ΕΜΑΚ, ΕΟΑΝ κλπ., είναι εντελώς άγνωστα στον περισσότερο κόσμο και σε συνδυασμό με τα παραπάνω γίνονται έως και απωθητικά.
Κανείς λοιπόν δεν πετάει από την χαρά του όταν ακούει ότι κοντά στο σπίτι του σχεδιάζεται ένας χώρος διαχείρισης απορριμμάτων. Λίγοι ενδιαφέρονται για μια σωστή πληροφόρηση πριν αποφασίσουν ποια στάση θα τηρήσουν. Οι περισσότεροι είτε αδιαφορούν είτε αντλώντας αρνητικές μνήμες απ' όλα αυτά, στο μόνο που είναι σίγουροι είναι ότι «όλα τα σκουπίδια είναι ανθυγιεινά και όσο πιο μακριά από μας τόσο το καλύτερο». Όταν μάλιστα υπάρχουν αντιπολιτευτικές δημοτικές παρατάξεις που συμφωνούν μαζί τους κι επαυξάνουν τις ανησυχίες τους, συρόμενες από μια τύπου "Μαυρογιαλούρου" προεκλογική αντιπαράθεση ... τότε και η παραμικρή διάθεση διαβούλευσης με την διοίκηση που μπορεί να υπάρξει μετατρέπεται σε σιγουριά για το δίκιο της αντίδρασής τους . Ως ένα λοιπόν βαθμό είναι δικαιολογημένη η άρνηση και οι επιφυλάξεις των κατοίκων που αντιδρούν όταν ακούν για χώρους υποδοχής απορριμμάτων στην περιοχή τους
Αλλά δεν πρέπει να μένουμε στα παλιά. Τώρα σχεδιάζουμε και δουλεύουμε για το μέλλον. Ο κόσμος και η τεχνολογία όπως και ο τρόπος διαχείρισης των απορριμμάτων έχει αλλάξει. Πόσο μάλλον που στο Πάτημα Χαλανδρίου, στο ΧΕΥ 9, έχουμε να κάνουμε για δραστηριότητες ήπιας διαχείρισης, δραστηριότητες που δεν προκαλούν δυσάρεστες οσμές και δεν ρυπαίνουν. Εκεί μιλάμε για χώρο μετεγκατάστασης του αμαξοστασίου, σταθμού μεταφόρτωσης απορριμμάτων (ΣΜΑ) και κέντρο διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών (ΚΔΑΥ). Άλλο σημαντικό θέμα διαχείρισης είναι τα "πράσινα σημεία" που έχουν συμπεριληφθεί στο τοπικό σχέδιο διαχείρισης (ΤΣΔ) του δήμου Χαλανδρίου και ήδη έχει αγοραστεί γι' αυτό ένας χώρος κοντά στο Κοιμητήριο. Εκεί θα μαζεύονται ξεχωριστά υλικά, σε ξεχωριστούς κάδους το πλαστικό, το χαρτί, το αλουμίνιο, όπως επίσης τα τηγανέλαια, τα υλικά που μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν κλπ.
Όλες αυτές είναι ήπιες δραστηριότητες που ούτε ενοχλούν, ούτε ανθυγιεινές είναι και που κάλλιστα μπορούν να χωροθετηθούν μέσα στον οικιστικό ιστό. Για ποιο λόγο δεν μπορεί να υπάρχει ένας χώρος μέσα στην πόλη που θα συγκεντρώνονται το χαρτί, το αλουμίνιο και το πλαστικό ή θα διαχωρίζονται τα ανακυκλώσιμα υλικά; Η εικόνα λοιπόν τού «όχι στο κατώφλι μου» είναι τελείως ανεδαφική και ιδίως για όσους ζούμε στην Αττική και γνωρίζουμε ότι η κρίση διαχείρισης των απορριμμάτων είναι προ των πυλών αφού όλοι μας ξεφορτώνουμε τα σκουπίδια μας στην Φυλή της Δυτικής Αθήνας .
Κάθε μέρα, για μισό αιώνα 5.000 τόνοι απορρίμματα από όλη την Αττική εναποτίθενται στο ΧΥΤΑ της Φυλής σε ένα χώρο όπου η Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε έκθεσή της το 2014 χαρακτήρισε «μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου, τουλάχιστον για τις επόμενες τρεις γενιές»2. Η Φυλή δεν αντέχει άλλο και αν συνεχίσει η διοίκηση σε όλες τις βαθμίδες της την αδιάφορη στάση που έχει δείξει μέχρι σήμερα για την ανακύκλωση και ανάκτηση υλικών, η οποία παραμένει στα απίστευτα χαμηλά επίπεδα του 7% των συνολικών απορριμμάτων, θα ζήσουμε όλοι μέσα στο 2019 μια δραματική κατάσταση όπως τότε που είχε γίνει η απεργία των δημοτικών υπαλλήλων καθαριότητας και η Αττική ήταν μια τεράστια χαβούζα με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ο δήμος Χαλανδρίου είναι μέσα στις φωτεινές εξαιρέσεις των δήμων της Αττικής που με σωστό σχεδιασμό εφαρμόζει και προγραμματίζει σε μεγάλο βαθμό την ανακύκλωση και την μείωση των σύμμεικτων απορριμμάτων του. Αντί λοιπόν να είμαστε περήφανοι για τη σημαντική αυτή συμβολή του στο πρόβλημα της κρίσης που καραδοκεί, υπάρχουν δημοτικές παρατάξεις που υποθάλπουν εγωιστικές και απαράδεκτες νοοτροπίες για καθαρά μικροκομματικούς λόγους και ενάντια στις επιταγές που επιβάλλει ο πολιτισμός. Η αρνητική στάση για τέτοιου είδους χωροθετήσεις είναι τελείως υποκριτική, τουλάχιστον για κείνες τις περιπτώσεις που δεν υπάρχει άγνοια αλλά συστηματική αγνόηση. Διότι στην περίπτωση της αγνόησης η αντίδραση είναι καθαρά υπολογιστική και πιο επικίνδυνη ενώ στην περίπτωση που υπάρχει άγνοια, είναι ενστικτώδης και ασυλλόγιστη και θα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με ενημέρωση.
Η λογική στα περιβαλλοντικά ζητήματα γενικά, και στην διαχείριση των απορριμμάτων ειδικότερα είναι η αρχή της μικρής κλίμακας και της εγγύτητας. Αυτές είναι οι βιώσιμες πολιτικές που είναι κρίσιμες, και δεν πρόκειται να συναινέσουμε σε αντιλήψεις που οδηγούν στην αλόγιστη και εγκληματική υπερσυγκέντρωση σε έναν χώρο έξω από τον δικό μας (για τα δικά μας) με αντιπεριβαλλοντική και ανήθικη διαχείριση.
1. Αφήνουμε κατά μέρος τους χώρους καύσης των σκουπιδιών, μια και βάσει των εντολών της Ε.Ε. θα πρέπει να λειτουργούν υπό προϋποθέσεις που δεν είναι συμβατές με το μεσογειακό μας κλίμα.
2. Πηγή από www.notimetowaste.gr
Γιάννα Νίκης-Σαραντοπούλου
σημ. του stasi.gr: Η Γ.Νίκης είναι μέλος των Οικολόγων Πράσινων και υποψήφια δημοτική σύμβουλος Χαλανδρίου με την Αντίσταση στις δημοτικές εκλογές του 2019
RSS Feed
