Καζάν ντι προλεταρί

Όπως αυξάνει η πίεση σ’ ετούτο το καζάνι
αυξάνει μέσα στον ντουνιά, στου κόσμου το μποστάνι
Σαν τσάμπουρα μας βράζουνε κι αυτοί επαέ γλεντούνε
δεν κάτεχαν καρντάση μου τί έκρηξη θα δούνε
Μα δεν θα βγούμ’ στα γράδα τους για την φλωρορακί τους
είμαστε όλοι οινόπνευμα, σπάμε την κεφαλή τους
Μεις θέμε ένα καζάνεμα μέσα ούλοι να μπούμε
τα πνέματά μας να ενωθούν χαμόγελα να βγούνε
Χαμόγελα και αγκαλιές ο κόσμος μας εξατμίζει
και όχι κάκιες και αδικιές όπως τουτονών βρωμίζει
Γιαυτό επαέ θα σκάσουμε του κόσμου το καζάνι
ξανά να μαστορέψουμε στης γης μας το μποστάνι