Αν Αποανάπτυξη σημαίνει ότι εμείς οι άνθρωποι πρέπει να απελευθερωθούμε από τα δεσμά του αναπτυξιακού εξαναγκασμού, και αν ακτιβιστές-στριες παίρνουν πρωτοβουλίες για περισσότερη κοινοτικοποίηση στον κόσμο, τότε θα πρέπει σίγουρα να βάλουμε στον εαυτό μας τα ακόλουθα ερωτήματα: Από ποια ανάπτυξη πρέπει να απαλλαγούμε; Τι χρειαζόμαστε περισσότερο; Πώς θα μπορούσε αυτό να λειτουργήσει; Ποιος τάσσεται υπέρ;
Στους δρώντες φαίνεται ότι υπάρχει ένας υψηλός βαθμός αμοιβαίας αντίληψης και συμπάθειας. Ειδικότερα, το πιο κριτικό και προοδευτικό τμήμα του κινήματος της Αποανάπτυξης φαίνεται να εναρμονίζεται με το αντι-καπιταλιστικό τμήμα του κινήματος των Κοινών. Και τα δύο τα ενδιαφέρει το σπάσιμο των παλιών προτύπων, τα οποία βασίζονται στη λογική του παρόντος κοινωνικού συστήματος και επηρεάζουν μέχρι τις ατομικές δράσεις και σκέψεις. Στους κύκλους της Αποανάπτυξης καταγγέλλονται οι εξαναγκασμοί της ανάπτυξης. Το κίνημα των Κοινών επικρίνει τους εξαναγκασμούς εκμετάλλευσης της σημερινής κοινωνίας. Ότι και τα δύο είναι όψεις του ίδιου νομίσματος, είναι προφανές.
Μπορεί να μη δόθηκε και τόση μεγάλη προσοχή από τον «μέσο» πολίτη στο εναλλακτικό πρόταγμα της αποανάπτυξης, αλλά με τον Κοινοτισμό και τα Κοινά αντίθετα, είναι δυνατόν να μπει στο φαντασιακό των ανθρώπων ένας κόσμος, στον οποίο οι συνθήκες ζωής μας θα παράγονται και αναπαράγονται σε μη-καπιταλιστικού τύπου κοινωνικοοικονομικές σχέσεις, πέρα από τους εξαναγκασμούς της ανάπτυξης. Με αυτή την έννοια η Κοινοτικοποίηση θεωρείται πολύ συχνά ως αναπόσπαστο μέρος στη διαμόρφωση μιας κοινωνίας μετα-ανάπτυξης. Ειδικά οι συχνά, στο πλαίσιο της Αποανάπτυξης, διατυπωμένες εκτιμήσεις για την ευζωία, έχουν αξιοσημείωτες ομοιότητες με τις προσεγγίσεις και αρχές των Commons( Κοινών).
Αλλά μπορεί κανείς επίσης να ανιχνεύσει διαφορές. Κύκλοι της Αποανάπτυξης επικεντρώνονται στην ανθεκτικότητα και την επάρκεια. Στην Κοινοτικοποίηση και τα Κοινά αυτά ενσωματώνονται μάλλον σιωπηρά, σαν επιθετικό ατού στη συζήτηση για την έννοια των οικολογικών ορίων της Γης. Από την άποψη των Commons μπορεί πάλι να υποστηριχθεί ότι τμήματα του κινήματος της Αποανάπτυξης δεν αντιμετωπίζουν και τόσο κριτικά την καπιταλιστική λογική δημιουργίας αξιών, καθώς επίσης ότι εστιάζουν πάρα πολύ στους μηχανισμούς ελέγχου από το κράτος. Κατά κάποιον τρόπο, εδώ πρόκειται τόσο για μια (που εφαρμόζεται ακόμα και στη θεωρία) διαφορετική εστίαση των προβλημάτων, όσο και για μια διαφορετική προσέγγιση όσον αφορά το ζήτημα της στρατηγικής μετασχηματισμού.
Στους δρώντες φαίνεται ότι υπάρχει ένας υψηλός βαθμός αμοιβαίας αντίληψης και συμπάθειας. Ειδικότερα, το πιο κριτικό και προοδευτικό τμήμα του κινήματος της Αποανάπτυξης φαίνεται να εναρμονίζεται με το αντι-καπιταλιστικό τμήμα του κινήματος των Κοινών. Και τα δύο τα ενδιαφέρει το σπάσιμο των παλιών προτύπων, τα οποία βασίζονται στη λογική του παρόντος κοινωνικού συστήματος και επηρεάζουν μέχρι τις ατομικές δράσεις και σκέψεις. Στους κύκλους της Αποανάπτυξης καταγγέλλονται οι εξαναγκασμοί της ανάπτυξης. Το κίνημα των Κοινών επικρίνει τους εξαναγκασμούς εκμετάλλευσης της σημερινής κοινωνίας. Ότι και τα δύο είναι όψεις του ίδιου νομίσματος, είναι προφανές.
Μπορεί να μη δόθηκε και τόση μεγάλη προσοχή από τον «μέσο» πολίτη στο εναλλακτικό πρόταγμα της αποανάπτυξης, αλλά με τον Κοινοτισμό και τα Κοινά αντίθετα, είναι δυνατόν να μπει στο φαντασιακό των ανθρώπων ένας κόσμος, στον οποίο οι συνθήκες ζωής μας θα παράγονται και αναπαράγονται σε μη-καπιταλιστικού τύπου κοινωνικοοικονομικές σχέσεις, πέρα από τους εξαναγκασμούς της ανάπτυξης. Με αυτή την έννοια η Κοινοτικοποίηση θεωρείται πολύ συχνά ως αναπόσπαστο μέρος στη διαμόρφωση μιας κοινωνίας μετα-ανάπτυξης. Ειδικά οι συχνά, στο πλαίσιο της Αποανάπτυξης, διατυπωμένες εκτιμήσεις για την ευζωία, έχουν αξιοσημείωτες ομοιότητες με τις προσεγγίσεις και αρχές των Commons( Κοινών).
Αλλά μπορεί κανείς επίσης να ανιχνεύσει διαφορές. Κύκλοι της Αποανάπτυξης επικεντρώνονται στην ανθεκτικότητα και την επάρκεια. Στην Κοινοτικοποίηση και τα Κοινά αυτά ενσωματώνονται μάλλον σιωπηρά, σαν επιθετικό ατού στη συζήτηση για την έννοια των οικολογικών ορίων της Γης. Από την άποψη των Commons μπορεί πάλι να υποστηριχθεί ότι τμήματα του κινήματος της Αποανάπτυξης δεν αντιμετωπίζουν και τόσο κριτικά την καπιταλιστική λογική δημιουργίας αξιών, καθώς επίσης ότι εστιάζουν πάρα πολύ στους μηχανισμούς ελέγχου από το κράτος. Κατά κάποιον τρόπο, εδώ πρόκειται τόσο για μια (που εφαρμόζεται ακόμα και στη θεωρία) διαφορετική εστίαση των προβλημάτων, όσο και για μια διαφορετική προσέγγιση όσον αφορά το ζήτημα της στρατηγικής μετασχηματισμού.
RSS Feed
