Aνασταίνοντας την Oμoρφιά του γιοφυριού

Παραήταν αυθάδης η ομορφιά του μονότοξου γεφυριού της Πλάκας· συναγωνιζόταν την αγριότητα και την ηρεμία, δόξαζε το θαυμαστό ακατέργαστο της φύσης. Μοναχικό και υπερήφανο, άντεξε ιστορία και επιβλητικότητα για εκατόν πενήντα χρόνια. Ζάλιζε το άνοιγμα του τόξου του, τύφλωνε τους επισκέπτες οδηγώντας τους στη μύηση της συγκίνησης. Οι πολλοί εσωτερίκευαν το μικρό τούτο αρχιτεκτονικό θαύμα και όταν το αποχαιρετούσαν ήσαν πιο καλοί άνθρωποι, έβαζαν μια ανυψωτική αισθητική στο κορμί τους. Ενοποιό και αγέρωχο, ζείδωρο και συμφιλιωτικό, πολιτισμικό και κοινοτιστικό· αυθαίρετο και υψηλό, φτιαγμένο από έμπειρο τεχνίτη με μάτι έμπυρο και χέρι στιβαρό...
περισσότερα