Τάσος Τσακίρογλου
Μπορεί το σύνθημα «η φαντασία στην εξουσία» να κοσμούσε τους τοίχους της Σορβόνης στον γαλλικό Μάη του 1968 και να πυρπολούσε το φαντασιακό εκατομμυρίων νέων σε όλο τον πλανήτη, όμως, επειδή η Ιστορία έχει γυρίσματα, ήταν οι αστοί και όχι οι εξεγερμένοι φοιτητές και εργάτες εκείνοι που το εφάρμοσαν όλα τα τελευταία χρόνια. Η εξουσία έχει δείξει τέτοια αχαλίνωτη φαντασία που ούτε οι πλέον επαναστατικές δυνάμεις θα ονειρεύονταν.
Μ' αυτά και μ' αυτά ο καπιταλισμός μπόρεσε όχι μόνο επιβιώσει, αλλά και να τα αλλάξει όλα στο πέρασμα των χρόνων, προς το χειρότερο εννοείται. Και αυτό το χειρότερο τείνει προς το άπειρο, αφού οι επιδείνωση των συνθηκών ζωής και η«συσσώρευση μέσω της απόσπασης πόρων και δικαιωμάτων», όπως λέει ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ, μοιάζει με βαρέλι δίχως πάτο.
Στα καθ' ημάς, ο μετρ του ευφημισμού, Κώστας Σημίτης, είχε εφεύρει την περίοδο του «εκσυγχρονισμού» την έννοια του «απασχολήσιμου», δηλαδή του εργαζόμενου η ζωή του οποίου τείνει να γίνει λάστιχο: ελαστικά ωράρια, απλήρωτη υπερεργασία, εκ περιτροπής δουλειά, εντατικοποίηση, άνισες αμοιβές για ίση δουλειά και πάει λέγοντας. Επρόκειτο για την πλέον εργαλειακή προσέγγιση του όντος άνθρωπος, τον οποίο η εργοδοσία αντιμετωπίζει ως μια εύπλαστη ύλη που μπορεί να «ζυμώσει» στα χέρια της.
Τη σκυτάλη πήρε στη συνέχεια ο άρχων της παρόλας, Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος από την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, τον Σεπτέμβριο του 2011, εισήγαγε την έννοια του «ενός εργαζόμενου ανά οικογένεια». Είχε βέβαια προηγηθεί ο άθλος του να μας βάλει σε «πρόγραμμα» και η ιστορία να τον καταγράψει ως τον αφέτη του μνημονιακού μαραθωνίου που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Τον «καλό αγώνα» παρατείνει τώρα η, ελέω ΣΥΡΙΖΑ, πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών. Η κυρία Λούκα Κατσέλη έσπευσε να καθησυχάσει όσους κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους λόγω κατάσχεσης ότι κανένας «συνεργάσιμος»δεν έχει να φοβάται τον πλειστηριασμό της κατοικίας του. Άλλωστε είναι γνωστό ότι οι Τράπεζες είναι φίλες μας, αρκεί να θέλουμε να συνεργαστούμε μαζί τους. Στη μακρά πλέον παράδοση του ευφημισμού σ' αυτή τη χώρα, οι «μεταρρυθμίσεις» φέρνουν ανάπτυξη, οι «απασχολήσιμοι» εισφέρουν στην εθνική προσπάθεια και οι «συνεργάσιμοι» βοηθούν στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Όπως θα έλεγε και ο μακαρίτης Χρόνης Μίσσιος, «χαμογέλα ρε, τι σού ζητάνε;».
http://www.efsyn.gr/arthro/apasholisimoi-synergasimoi-kai-oi-files-mas-oi-trapezes
Μπορεί το σύνθημα «η φαντασία στην εξουσία» να κοσμούσε τους τοίχους της Σορβόνης στον γαλλικό Μάη του 1968 και να πυρπολούσε το φαντασιακό εκατομμυρίων νέων σε όλο τον πλανήτη, όμως, επειδή η Ιστορία έχει γυρίσματα, ήταν οι αστοί και όχι οι εξεγερμένοι φοιτητές και εργάτες εκείνοι που το εφάρμοσαν όλα τα τελευταία χρόνια. Η εξουσία έχει δείξει τέτοια αχαλίνωτη φαντασία που ούτε οι πλέον επαναστατικές δυνάμεις θα ονειρεύονταν.
Μ' αυτά και μ' αυτά ο καπιταλισμός μπόρεσε όχι μόνο επιβιώσει, αλλά και να τα αλλάξει όλα στο πέρασμα των χρόνων, προς το χειρότερο εννοείται. Και αυτό το χειρότερο τείνει προς το άπειρο, αφού οι επιδείνωση των συνθηκών ζωής και η«συσσώρευση μέσω της απόσπασης πόρων και δικαιωμάτων», όπως λέει ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ, μοιάζει με βαρέλι δίχως πάτο.
Στα καθ' ημάς, ο μετρ του ευφημισμού, Κώστας Σημίτης, είχε εφεύρει την περίοδο του «εκσυγχρονισμού» την έννοια του «απασχολήσιμου», δηλαδή του εργαζόμενου η ζωή του οποίου τείνει να γίνει λάστιχο: ελαστικά ωράρια, απλήρωτη υπερεργασία, εκ περιτροπής δουλειά, εντατικοποίηση, άνισες αμοιβές για ίση δουλειά και πάει λέγοντας. Επρόκειτο για την πλέον εργαλειακή προσέγγιση του όντος άνθρωπος, τον οποίο η εργοδοσία αντιμετωπίζει ως μια εύπλαστη ύλη που μπορεί να «ζυμώσει» στα χέρια της.
Τη σκυτάλη πήρε στη συνέχεια ο άρχων της παρόλας, Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος από την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, τον Σεπτέμβριο του 2011, εισήγαγε την έννοια του «ενός εργαζόμενου ανά οικογένεια». Είχε βέβαια προηγηθεί ο άθλος του να μας βάλει σε «πρόγραμμα» και η ιστορία να τον καταγράψει ως τον αφέτη του μνημονιακού μαραθωνίου που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Τον «καλό αγώνα» παρατείνει τώρα η, ελέω ΣΥΡΙΖΑ, πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών. Η κυρία Λούκα Κατσέλη έσπευσε να καθησυχάσει όσους κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους λόγω κατάσχεσης ότι κανένας «συνεργάσιμος»δεν έχει να φοβάται τον πλειστηριασμό της κατοικίας του. Άλλωστε είναι γνωστό ότι οι Τράπεζες είναι φίλες μας, αρκεί να θέλουμε να συνεργαστούμε μαζί τους. Στη μακρά πλέον παράδοση του ευφημισμού σ' αυτή τη χώρα, οι «μεταρρυθμίσεις» φέρνουν ανάπτυξη, οι «απασχολήσιμοι» εισφέρουν στην εθνική προσπάθεια και οι «συνεργάσιμοι» βοηθούν στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Όπως θα έλεγε και ο μακαρίτης Χρόνης Μίσσιος, «χαμογέλα ρε, τι σού ζητάνε;».
http://www.efsyn.gr/arthro/apasholisimoi-synergasimoi-kai-oi-files-mas-oi-trapezes
RSS Feed
