Το πρώτο ζήτημα το οποίο κατά τη γνώμη μου πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι είμαστε τελείως αποπροσανατολισμένοι και χρειαζόμαστε επειγόντως να βρούμε ξανά τις φυσικές μας συντεταγμένες. Να σταθούμε λοιπόν κατά κάποιον τρόπο, όπως κάναμε παιδιά, με τα χέρια ανοιχτά σαν φτερά και με το βλέμμα στην ανατολή, ώστε να ξαναλάβουμε τη φυσική μας θέση.
Γνώρισα κάποτε έναν άνθρωπο που παρήγαγε δέντρα σπορόφυτα, φυτεύοντας δηλαδή κουκούτσια σε αυτοσχέδιες γλάστρες. Όταν τα δενδρύλια άρχιζαν να παίρνουν λίγο μπόι, όταν το κορμουδάκι τους μέστωνε και αποκτούσε κάποιαν υπόσταση, περνούσε ο άνθρωπος με ένα πινελάκι και τα σημάδευε με μια κουκίδα άσπρης μπογιάς. Ήταν όλα τα δενδρύλια σημαδεμένα και όλα προς την ίδια μεριά του κορμού τους. Όταν λοιπόν τον ρώτησα για ποιο λόγο τα μαρκάρει κατ’ αυτό τον τρόπο, μου απάντησε ότι σημαδεύει την ανατολή, ώστε να γνωρίζει τον προσανατολισμό του δένδρου αυτός που θα το πάρει για να το μεταφυτέψει, διότι το δεντράκι από τότε που φύτρωσε γνωρίζει ότι η ανατολή είναι από τη συγκεκριμένη μεριά και έτσι έχει οριστεί η ύπαρξή του, με βάση αυτό το δεδομένο έχει καθορίσει τις λειτουργίες του και την υπόστασή του. Αν το μεταφυτέψει λοιπόν κάποιος κάπου αλλού όπως να ‘ναι και του αλλάξει προσανατολισμό, το δεντράκι θα ζαλιστεί, θα χαθεί, θα χρειαστεί να περάσει αρκετός καιρός μέχρι να ξαναβρεί την ισορροπία του, ίσως, κάποια από αυτά τα νεαρά δενδρύλια να μην τη βρουν ποτέ και να πεθάνουν κατά τη διάρκεια του μεταφυτευτικού αυτού σοκ.
Ανάλογο μοιραίο αποπροσανατολισμό έχουμε υποστεί και οι περισσότεροι από εμάς. Ενώ γεννηθήκαμε φυσικά πλάσματα, σπορόφυτοι κι εμείς, αναπόσπαστα μέλη του αυθύπαρκτου και μόνου αληθινού συστήματος, του Οκοσυστήματος, που είναι το Γενικό Σύνολο, το Όλον, και του οποίου οι απαράβατοι και απαραβίαστοι Νόμοι και Ρυθμοί μας ορίζουν και μας διέπουν σε κάθε στιγμή της ζωή μας, βρεθήκαμε μέσα από κάποιες κοινωνικοπολιτικές και εκπαιδευτικές διαδικασίες να το έχουμε εντελώς λησμονήσει αυτό, να μην γνωρίζουμε καν την φυσική μας υπόσταση και να διαβιούμε πλέον περιορισμένοι εντός ενός τεχνητού από εμάς τους ίδιους Υποσυνόλου Του, του Χρηματοοικονομικού μας συστήματος δηλαδή, και σε περιβάλλοντα μη φυσικά θεωρώντας τον εαυτό μας πάνω και έξω από τη φύση, ταυτόχρονα όμως πολιτισμένο και ανεπτυγμένο. Αυτή είναι και η μέγιστη πλάνη μας, την οποία θα αναλύσουμε παρακάτω.
Προς το παρόν λοιπόν καλό είναι να αρχίσουμε τη διαδικασία επαναπροσανατολισμού προς την αρχέγονη και βασική φυσική μας υπόσταση και να νιώσουμε τη θέση και τον ρόλο μας μέσα στο Οικοσύστημα, ανάμεσα στα άλλα πλάσματα και στους φυσικούς πόρους, να γνωρίσουμε ή να ξαναθυμηθούμε τους Ορισμούς Του, τους οποίους έχουμε αντιστρέψει ή διαβάλει καθώς μεταπηδήσαμε από την απεραντοσύνη και την τελειότητά Του και αυτοπεριοριστήκαμε εντός του στενάχωρου και ατελούς Υποσυνόλου Του.
Όσοι από εμάς γεννήθηκαν και πέρασαν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους σε φυσικά περιβάλλοντα, έχουν μνήμες και βιώματα που τους βοηθούν οπωσδήποτε στην συνειδητοποίηση του προβλήματος αλλά και στον επαναπροσανατολισμό προς τη φυσική τους υπόσταση. Για όσους όμως γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία του καταναλωτισμού, από γονείς καταναλωτές, οι οποίοι κατά το πλείστον διαβιούσαν σε αστικά, μη φυσικά περιβάλλοντα είναι λίγο πιο δύσκολη η άσκηση, πολύ πιο δύσκολη δε είναι για όσους ανήκουν σε δεύτερη ή και τρίτη γενιά γεννημένων εντός του συστήματος, με καταπιεσμένη από γονείς και από παππούδες ακόμη την φυσική τους υπόσταση και καλλιεργημένη μοναχά την καταναλωτική. (Οι περισσότεροι από μας έχουμε πλέον και άλλη μία υπόσταση, σύγχρονη, σημείο των καιρών και της τεχνολογικής εξέλιξης, την ψηφιακή μας υπόσταση, την οποίαν και αυτήν καλλιεργούμε και φροντίζουμε επιμελώς καθημερινά άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο).
Ως τρισυπόστατοι λοιπόν σύγχρονοι άνθρωποι έχουμε χρέος καταρχήν να συνειδητοποιήσουμε ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της καθημερινής μας διαβίωσης φροντίζουμε, καλλιεργούμε και υποστηρίζουμε τις δύο τεχνητές και δευτερεύουσες υποστάσεις μας, την καταναλωτική και την ψηφιακή ενώ λησμονούμε εντελώς την πρωταρχική και βασική φυσική μας υπόσταση, έχοντας αφήσει την Ευθύνη για την ύπαρξή της σε χέρια άλλων, κερδοσκόπων και δίχως ηθικούς φραγμούς, οι οποίοι αποτελούν την κορυφή της συστημικής μας πυραμίδας και με διάφορους τρόπους απλούς και καθημερινούς που θα αναλύσουμε, μας χειραγωγούν και “πλουτίζουν” οικονομικά από την ίδια μας την ύπαρξή ακόμη και την μη ύπαρξη.
Άσκηση 1
Ξυπνάμε το πρωί και δεν σηκωνόμαστε αμέσως από το κρεβάτι. Ανοίγουμε τα μάτια, νιώθουμε ότι γεννιόμαστε από την αρχή καθώς αντικρίζουμε το φως της νέας μέρας και προσπαθούμε να θυμηθούμε ποιος ήχος μας ξύπνησε και τι ήχους ακούμε αυτά τα πρώτα λεπτά, αν είναι φυσικοί ήχοι του Οικοσυστήματος ή τεχνητοί ήχοι του Συστήματος, το δουλεύουμε λίγο στο μυαλό μας, αφήνουμε τον νου και την ψυχή μας να ταξιδέψει σε κάποια πρωινά που ξυπνήσαμε και έχουν γράψει ανεξίτηλα μέσα μας
** Διευκρινίζω ότι δεν νιώθω ούτε είμαι δάσκαλος κανενός, δεν έχω ικανότητες, ούτε γνώσεις για να διδάξω κανέναν. Απλώς θέτω ζητήματα για προσωπική άσκηση, αφορμές αναζήτησης και συζήτησης και αναμένω με σειρά μου τις απόψεις, τις εμπειρίες και τις προτάσεις σας.
http://yiannismakridakis.gr/?p=6757
Γνώρισα κάποτε έναν άνθρωπο που παρήγαγε δέντρα σπορόφυτα, φυτεύοντας δηλαδή κουκούτσια σε αυτοσχέδιες γλάστρες. Όταν τα δενδρύλια άρχιζαν να παίρνουν λίγο μπόι, όταν το κορμουδάκι τους μέστωνε και αποκτούσε κάποιαν υπόσταση, περνούσε ο άνθρωπος με ένα πινελάκι και τα σημάδευε με μια κουκίδα άσπρης μπογιάς. Ήταν όλα τα δενδρύλια σημαδεμένα και όλα προς την ίδια μεριά του κορμού τους. Όταν λοιπόν τον ρώτησα για ποιο λόγο τα μαρκάρει κατ’ αυτό τον τρόπο, μου απάντησε ότι σημαδεύει την ανατολή, ώστε να γνωρίζει τον προσανατολισμό του δένδρου αυτός που θα το πάρει για να το μεταφυτέψει, διότι το δεντράκι από τότε που φύτρωσε γνωρίζει ότι η ανατολή είναι από τη συγκεκριμένη μεριά και έτσι έχει οριστεί η ύπαρξή του, με βάση αυτό το δεδομένο έχει καθορίσει τις λειτουργίες του και την υπόστασή του. Αν το μεταφυτέψει λοιπόν κάποιος κάπου αλλού όπως να ‘ναι και του αλλάξει προσανατολισμό, το δεντράκι θα ζαλιστεί, θα χαθεί, θα χρειαστεί να περάσει αρκετός καιρός μέχρι να ξαναβρεί την ισορροπία του, ίσως, κάποια από αυτά τα νεαρά δενδρύλια να μην τη βρουν ποτέ και να πεθάνουν κατά τη διάρκεια του μεταφυτευτικού αυτού σοκ.
Ανάλογο μοιραίο αποπροσανατολισμό έχουμε υποστεί και οι περισσότεροι από εμάς. Ενώ γεννηθήκαμε φυσικά πλάσματα, σπορόφυτοι κι εμείς, αναπόσπαστα μέλη του αυθύπαρκτου και μόνου αληθινού συστήματος, του Οκοσυστήματος, που είναι το Γενικό Σύνολο, το Όλον, και του οποίου οι απαράβατοι και απαραβίαστοι Νόμοι και Ρυθμοί μας ορίζουν και μας διέπουν σε κάθε στιγμή της ζωή μας, βρεθήκαμε μέσα από κάποιες κοινωνικοπολιτικές και εκπαιδευτικές διαδικασίες να το έχουμε εντελώς λησμονήσει αυτό, να μην γνωρίζουμε καν την φυσική μας υπόσταση και να διαβιούμε πλέον περιορισμένοι εντός ενός τεχνητού από εμάς τους ίδιους Υποσυνόλου Του, του Χρηματοοικονομικού μας συστήματος δηλαδή, και σε περιβάλλοντα μη φυσικά θεωρώντας τον εαυτό μας πάνω και έξω από τη φύση, ταυτόχρονα όμως πολιτισμένο και ανεπτυγμένο. Αυτή είναι και η μέγιστη πλάνη μας, την οποία θα αναλύσουμε παρακάτω.
Προς το παρόν λοιπόν καλό είναι να αρχίσουμε τη διαδικασία επαναπροσανατολισμού προς την αρχέγονη και βασική φυσική μας υπόσταση και να νιώσουμε τη θέση και τον ρόλο μας μέσα στο Οικοσύστημα, ανάμεσα στα άλλα πλάσματα και στους φυσικούς πόρους, να γνωρίσουμε ή να ξαναθυμηθούμε τους Ορισμούς Του, τους οποίους έχουμε αντιστρέψει ή διαβάλει καθώς μεταπηδήσαμε από την απεραντοσύνη και την τελειότητά Του και αυτοπεριοριστήκαμε εντός του στενάχωρου και ατελούς Υποσυνόλου Του.
Όσοι από εμάς γεννήθηκαν και πέρασαν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους σε φυσικά περιβάλλοντα, έχουν μνήμες και βιώματα που τους βοηθούν οπωσδήποτε στην συνειδητοποίηση του προβλήματος αλλά και στον επαναπροσανατολισμό προς τη φυσική τους υπόσταση. Για όσους όμως γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία του καταναλωτισμού, από γονείς καταναλωτές, οι οποίοι κατά το πλείστον διαβιούσαν σε αστικά, μη φυσικά περιβάλλοντα είναι λίγο πιο δύσκολη η άσκηση, πολύ πιο δύσκολη δε είναι για όσους ανήκουν σε δεύτερη ή και τρίτη γενιά γεννημένων εντός του συστήματος, με καταπιεσμένη από γονείς και από παππούδες ακόμη την φυσική τους υπόσταση και καλλιεργημένη μοναχά την καταναλωτική. (Οι περισσότεροι από μας έχουμε πλέον και άλλη μία υπόσταση, σύγχρονη, σημείο των καιρών και της τεχνολογικής εξέλιξης, την ψηφιακή μας υπόσταση, την οποίαν και αυτήν καλλιεργούμε και φροντίζουμε επιμελώς καθημερινά άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο).
Ως τρισυπόστατοι λοιπόν σύγχρονοι άνθρωποι έχουμε χρέος καταρχήν να συνειδητοποιήσουμε ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της καθημερινής μας διαβίωσης φροντίζουμε, καλλιεργούμε και υποστηρίζουμε τις δύο τεχνητές και δευτερεύουσες υποστάσεις μας, την καταναλωτική και την ψηφιακή ενώ λησμονούμε εντελώς την πρωταρχική και βασική φυσική μας υπόσταση, έχοντας αφήσει την Ευθύνη για την ύπαρξή της σε χέρια άλλων, κερδοσκόπων και δίχως ηθικούς φραγμούς, οι οποίοι αποτελούν την κορυφή της συστημικής μας πυραμίδας και με διάφορους τρόπους απλούς και καθημερινούς που θα αναλύσουμε, μας χειραγωγούν και “πλουτίζουν” οικονομικά από την ίδια μας την ύπαρξή ακόμη και την μη ύπαρξη.
Άσκηση 1
Ξυπνάμε το πρωί και δεν σηκωνόμαστε αμέσως από το κρεβάτι. Ανοίγουμε τα μάτια, νιώθουμε ότι γεννιόμαστε από την αρχή καθώς αντικρίζουμε το φως της νέας μέρας και προσπαθούμε να θυμηθούμε ποιος ήχος μας ξύπνησε και τι ήχους ακούμε αυτά τα πρώτα λεπτά, αν είναι φυσικοί ήχοι του Οικοσυστήματος ή τεχνητοί ήχοι του Συστήματος, το δουλεύουμε λίγο στο μυαλό μας, αφήνουμε τον νου και την ψυχή μας να ταξιδέψει σε κάποια πρωινά που ξυπνήσαμε και έχουν γράψει ανεξίτηλα μέσα μας
** Διευκρινίζω ότι δεν νιώθω ούτε είμαι δάσκαλος κανενός, δεν έχω ικανότητες, ούτε γνώσεις για να διδάξω κανέναν. Απλώς θέτω ζητήματα για προσωπική άσκηση, αφορμές αναζήτησης και συζήτησης και αναμένω με σειρά μου τις απόψεις, τις εμπειρίες και τις προτάσεις σας.
http://yiannismakridakis.gr/?p=6757
RSS Feed
