Τα συγκεντρωτικά κοινωνικά δίκτυα όπως το Facebook, Instagram και Twitter διαμορφώνουν την κοινή γνώμη εκατομμυρίων ανθρώπων ενώ παράλληλα κερδίζουν πουλώντας τα προσωπικά μας δεδομένα. Είναι όμως η μόνη λύση ; Υπάρχουν εναλλακτικές που σέβονται τα προσωπικά μας δεδομένα ;
Η συνέχεια στο:
https://privacy.ellak.gr/2021/02/17/fediverse-enallaktika-tou-facebook-instagram-ke-twitter-me-sevasmo-sta-prosopika-dedomena/
Η συνέχεια στο:
https://privacy.ellak.gr/2021/02/17/fediverse-enallaktika-tou-facebook-instagram-ke-twitter-me-sevasmo-sta-prosopika-dedomena/
Σχόλιο:
Κλιμακώθηκε πολύ γρήγορα η λογοκρισία π.χ. στο φ/β και μάλλον μας βρήκε απροετοίμαστους.
Όσο όμως βάσιμο είναι το κάλεσμα για μετάβαση σε νέα/εναλλακτικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν λαμβάνει υπόψη ότι τα παλιά είναι de facto μια δημόσια σφαίρα, παρά το γεγονός ότι αποτελούν ιδιωτικούς οργανισμούς που λειτουργούν με αδιαφανείς και αυθαίρετες διαδικασίες.
Οι απόπειρα του φβ που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό δεν είναι σε καμία περίπτωση ουδέτερη, είναι απόπειρα διαμόρφωσης του περιεχομένου και των ορίων του δημόσιου διαλόγου στα μέτρα των κυβερνώντων.
Τα προβλήματα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι πλέον γνωστά, και ιδιαίτερα αυτά που αφορούν την αλγοριθμική διαχείριση και έλεγχο της προσοχής μας. Ωστόσο, διακρίνουμε και τα πλεονεκτήματα που προσφέρουν: Στην Ελλάδα. πχ, η παρούσα κυβέρνηση σε μεγάλο βαθμό ελέγχει και κατευθύνει τους σημαντικότερους ειδησεογραφικούς ομίλους, και έτσι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι από τα ελάχιστα αντιπολιτευτικά πεδία που έχουν απομείνει. Εκεί αναδύονται θέματα που αλλιώς θα θάβονταν, διακινείται πληροφορία, δημιουργείται αντίλογος, συντονίζονται ενημερωτικές εκστρατείες, κτλ. Εκεί, επίσης, εκφέρεται ο κυρίαρχος λόγος, και δημιουργείται έτσι το πεδίο για την αμφισβήτηση του. Η πανδημία και ο εγκλεισμός έχουν κάνει τα μεγάλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ακόμα πιο σημαντικά.
Για αυτό θα πρέπει να μην παραιτηθούμε, και να διεκδικήσουμε αυτόν τον παράδοξο δημόσιο χώρο με κάθε τρόπο, κυρίως συλλογικά μέσα από ψηφιακές κοινότητες και μέσα ίσως από ένα συνδυασμό επικοινωνιακού "ανταρτοπόλεμου" --με πολλαπλά προφίλ/ομάδες και ταυτόχρονες καμπάνιες, ώστε η λογοκρισία και καταστολή να γίνει δύσκολη-- με πολιτικοποίηση του ίδιου του ζητήματος της λογοκρισίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ανάδειξη δηλαδή με πολιτικούς όρους των δυστοπικών προεκτάσεων της προσπάθειας διαχείρισης από τη μεριά τους
Κλιμακώθηκε πολύ γρήγορα η λογοκρισία π.χ. στο φ/β και μάλλον μας βρήκε απροετοίμαστους.
Όσο όμως βάσιμο είναι το κάλεσμα για μετάβαση σε νέα/εναλλακτικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν λαμβάνει υπόψη ότι τα παλιά είναι de facto μια δημόσια σφαίρα, παρά το γεγονός ότι αποτελούν ιδιωτικούς οργανισμούς που λειτουργούν με αδιαφανείς και αυθαίρετες διαδικασίες.
Οι απόπειρα του φβ που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό δεν είναι σε καμία περίπτωση ουδέτερη, είναι απόπειρα διαμόρφωσης του περιεχομένου και των ορίων του δημόσιου διαλόγου στα μέτρα των κυβερνώντων.
Τα προβλήματα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι πλέον γνωστά, και ιδιαίτερα αυτά που αφορούν την αλγοριθμική διαχείριση και έλεγχο της προσοχής μας. Ωστόσο, διακρίνουμε και τα πλεονεκτήματα που προσφέρουν: Στην Ελλάδα. πχ, η παρούσα κυβέρνηση σε μεγάλο βαθμό ελέγχει και κατευθύνει τους σημαντικότερους ειδησεογραφικούς ομίλους, και έτσι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι από τα ελάχιστα αντιπολιτευτικά πεδία που έχουν απομείνει. Εκεί αναδύονται θέματα που αλλιώς θα θάβονταν, διακινείται πληροφορία, δημιουργείται αντίλογος, συντονίζονται ενημερωτικές εκστρατείες, κτλ. Εκεί, επίσης, εκφέρεται ο κυρίαρχος λόγος, και δημιουργείται έτσι το πεδίο για την αμφισβήτηση του. Η πανδημία και ο εγκλεισμός έχουν κάνει τα μεγάλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ακόμα πιο σημαντικά.
Για αυτό θα πρέπει να μην παραιτηθούμε, και να διεκδικήσουμε αυτόν τον παράδοξο δημόσιο χώρο με κάθε τρόπο, κυρίως συλλογικά μέσα από ψηφιακές κοινότητες και μέσα ίσως από ένα συνδυασμό επικοινωνιακού "ανταρτοπόλεμου" --με πολλαπλά προφίλ/ομάδες και ταυτόχρονες καμπάνιες, ώστε η λογοκρισία και καταστολή να γίνει δύσκολη-- με πολιτικοποίηση του ίδιου του ζητήματος της λογοκρισίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ανάδειξη δηλαδή με πολιτικούς όρους των δυστοπικών προεκτάσεων της προσπάθειας διαχείρισης από τη μεριά τους