I.Kουμής – Σ.Kανελλοπούλου: οι ξεχασμένοι νεκροί της αστυνομικής βίας στην πορεία του Πολυτεχνείου το 1980

Με τον Ιάκωβο είμασταν αυτό που τότε αποκαλούσαμε "σύντροφοι". Συμμετείχαμε στις διεργασίες έκδοσης του περιοδικού "Τετράδια έρευνας και προβληματισμού", στην Αθήνα που ζούσα τότε.
Μετά τον θανάσιμο τραυματισμό του, επί μια βδομάδα περιφρουρούσαμε το δωμάτιο της εντατικής του Λαϊκού, όπου βρίσκονταν σε κώμα, μαζί με τη σύντροφό του τη Μαρία,γιατί φοβόμασταν μην δράσει καμμία "σκοτεινή δύναμη" και τον "στείλει", ώστε να μην γίνει πρόβλημα για την τότε κυβέρνηση, αν επιζούσε. Ελπίζαμε βέβαια οτι θα συνέλθει για να μιλήσει και να καταγγείλει τις συνθήκες τραυματισμού του, όμως φάνηκε τελικά ότι τα ΜΑΤ είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους.
Στη μνήμη του αναρτώ το παρακάτω κείμενο της Έλλης Ισμαηλίδου, όχι γιατί περιγράφει ακριβώς τη ροή των τότε γεγονότων, αλλά γιατί δεν είμαι σε θέση να τα αναμοχλεύσω από τη μεριά μου:...
Περισσότερα στο :
http://topikopoiisi.blogspot.de/2010/11/blog-post_4496.html

---