Ο Καστοριάδης μελετώντας την αρχαία Ελληνική δημοκρατία ξεχώρισε σαν θετικότερο στοιχείο της την αυτονομία. Αυτήν θεώρησε και σαν κεντρικό σημείο ενός σύγχρονου προτάγματος για την καθολική χειραφέτηση του ανθρώπου, που πρότεινε. Έκανε επίθεση στο Κράτος, ως διαχωρισμένου μηχανισμού από την κοινωνία, η χειραφέτηση της οποίας δεν έχει σχέση με τον κρατισμό και τις εξουσιαστικές δομές.
Καταδίκασε τον κοινοβουλευτισμό και την αντιπροσώπευση ως αλλοτρίωση του ανθρώπου από την άμεση ενασχόλησή του με ότι τον αφορά. Η συμμετοχή στις εκλογές (μέσω του κομματικού συστήματος) αποτελεί μια θεμελιώδη αντίφαση. Συμβάλλει στη διατήρηση της διάκρισης μεταξύ «ειδικών» και «μη-ειδικών», δηλαδή της πλειοψηφίας του λαού.
Απέναντι σε αυτό προτείνει την άμεση δημοκρατία- τη πραγματική χωρίς επίθετα δημοκρατία- των επιτροπών , των ανακλητών συμβουλίων και των γενικών συνελεύσεων. Από τον τρόπο με τον οποίον η γραφειοκρατία έγινε κυρίαρχη στις χώρες του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού», έβγαλε το συμπέρασμα ότι οι σχέσεις κυριαρχίας δεν είναι απλά αντανάκλαση των σχέσεων παραγωγής και η βάση τους η οικονομία. Κυριάρχησε πρώτα στο εποικοδόμημα μέσω του «κόμματος των επαναστατών» και στη συνέχεια ολοκλήρωσε τις παραγωγικές σχέσεις, ώστε να αντιστοιχούν στην εξουσία της. Από αυτήν την άποψη για τον Καστοριάδη, ο αγώνας για την καθολική χειραφέτηση του ανθρώπου δεν κατευθύνεται μόνον εναντίον της ταξικής κοινωνίας και του Κράτους της, αλλά και εναντίον κάθε είδους κυριαρχίας.
Ο Μπούκτσιν τον συμπλήρωσε κατά τη γνώμη μας σε ένα αποφασιστικό σημείο: η άμεση δημοκρατία των συνελεύσεων και των ανακλητών εκπροσώπων είναι σήμερα υλοποιήσιμη στα πλαίσια της κοινοτικής οργάνωσης της κοινωνίας με τη διαδικασία της ομοσπονδοποίησης των χωρικών κοινοτήτων και των δήμων(χωρισμός των πόλεων σε μικρούς δήμους) μέσω αυτού που ο ίδιος ονόμασε Ομοσπονδιακό Κοινοτισμό(Κομμουναλισμό).
Καταδίκασε τον κοινοβουλευτισμό και την αντιπροσώπευση ως αλλοτρίωση του ανθρώπου από την άμεση ενασχόλησή του με ότι τον αφορά. Η συμμετοχή στις εκλογές (μέσω του κομματικού συστήματος) αποτελεί μια θεμελιώδη αντίφαση. Συμβάλλει στη διατήρηση της διάκρισης μεταξύ «ειδικών» και «μη-ειδικών», δηλαδή της πλειοψηφίας του λαού.
Απέναντι σε αυτό προτείνει την άμεση δημοκρατία- τη πραγματική χωρίς επίθετα δημοκρατία- των επιτροπών , των ανακλητών συμβουλίων και των γενικών συνελεύσεων. Από τον τρόπο με τον οποίον η γραφειοκρατία έγινε κυρίαρχη στις χώρες του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού», έβγαλε το συμπέρασμα ότι οι σχέσεις κυριαρχίας δεν είναι απλά αντανάκλαση των σχέσεων παραγωγής και η βάση τους η οικονομία. Κυριάρχησε πρώτα στο εποικοδόμημα μέσω του «κόμματος των επαναστατών» και στη συνέχεια ολοκλήρωσε τις παραγωγικές σχέσεις, ώστε να αντιστοιχούν στην εξουσία της. Από αυτήν την άποψη για τον Καστοριάδη, ο αγώνας για την καθολική χειραφέτηση του ανθρώπου δεν κατευθύνεται μόνον εναντίον της ταξικής κοινωνίας και του Κράτους της, αλλά και εναντίον κάθε είδους κυριαρχίας.
Ο Μπούκτσιν τον συμπλήρωσε κατά τη γνώμη μας σε ένα αποφασιστικό σημείο: η άμεση δημοκρατία των συνελεύσεων και των ανακλητών εκπροσώπων είναι σήμερα υλοποιήσιμη στα πλαίσια της κοινοτικής οργάνωσης της κοινωνίας με τη διαδικασία της ομοσπονδοποίησης των χωρικών κοινοτήτων και των δήμων(χωρισμός των πόλεων σε μικρούς δήμους) μέσω αυτού που ο ίδιος ονόμασε Ομοσπονδιακό Κοινοτισμό(Κομμουναλισμό).
RSS Feed