Η ΕΕ φαίνεται ότι υπό την ηγεσία της Μέρκελ εξαρτάται από τις βλέψεις της τούρκικης ελίτ και του Ερντογάν, ενώ υπό την ηγεσία του Τουσκ από τις βλέψεις της ακροδεξιάς και του Ορμπάν-αν στηριχθεί κανείς στις δηλώσεις τους.
Ανάλογα του πως καταλαβαίνει κανείς τα ευρωπαϊκά ανακοινωθέντα, μπορεί να καταλήξει στο ένα ή στο άλλο συμπέρασμα. Και αυτό δείχνει το αδιέξοδο που έχει φτάσει η Ευρώπη. Ταυτόχρονα και το αδιέξοδο της γερμανικής κυβέρνησης.
Οι μανούβρες της Μέρκελ-συνεπικουρούμενη και από τον Τσίπρα- κατά την συνάντηση κορυφής της ΕΕ για το προσφυγικό με την Τουρκία, ανέδειξαν τον συνομιλητή Νταβούτογλου στον κυρίαρχο του παιχνιδιού.
Οι μανούβρες του Τουσκ-πιθανά συνεπικουρούμενου όχι μόνο από τους αρχηγούς των χωρών του Βίζενγκραντ, αλλά και από την CSU το αδελφό κόμμα με το οποίο κυβερνά η Μέρκελ-οδήγησαν στο κλείσιμο της βαλκανικής διαδρομής των προσφύγων προς τη Γερμανία («Οι παράτυπες ροές μεταναστών κατά μήκος του διαδρόμου των Δυτικών Βαλκανίων έχει πλέον τερματιστεί»).
Ξαφνικά όμως δε θα έχουμε μόνο κλειστά σύνορα, αλλά και μετατροπή της Ευρώπης σε μια διακηρυγμένη ζώνη «ελεύθερη από κρίσεις». Το έχει πολύ ανάγκη η γερμανική κυβέρνηση αυτό. Η Μέρκελ έχοντας στο μυαλό της τις εκλογές της κυριακής σε τρία ομόσπονδα κρατίδια, άλλαξε κυριολεκτικά την κατεύθυνσή της, προκαλώντας σοκ στο εσωτερικό της Γερμανίας. Το καινούργιο σχέδιό της, αν υλοποιηθεί, έχει στόχο την ανάθεση της πολιτικής του ασύλου της ΕΕ στην Τουρκία. Για κάθε «παράνομο» πρόσφυγα που θα στέλνει πίσω στην Τουρκία η Ελλάδα, θα πρέπει ένας «νόμιμος» πρόσφυγας από την Τουρκία να φεύγει για κάπου στην Ευρώπη (για το που ακριβώς δεν έχει συμφωνηθεί). Ακούγεται καλά αυτό, αλλά πόσο θανατηφόρο είναι στην πραγματικότητα!
Η «ένας προς έναν» ανταλλαγή είναι εντελώς έξω από τις ρυθμίσεις για το ευρωπαϊκό άσυλο. Μέχρι τώρα στα πλαίσια τους, αντιμετωπιζόταν ξεχωριστά η κάθε αίτηση ασύλου. Τώρα τις μετατρέπουν σε μια ρύθμιση «μαζικών επαναπροωθήσεων». Αυτό είναι νομικά αμφισβητήσιμο, ηθικά δε απαράδεκτο! Και αυτό το έχουν διατυπώσει τόσο η οργάνωση «Pro Asyl», όσο και η υπηρεσία για τους πρόσφυγες του ΟΗΕ- η UNHCR. Προειδοποιούν ότι πρόκειται για ένα «βρώμικο Ντηλ». Αλλά αυτό το μεγάλο «Ντηλ» ήθελε ο συνομιλητής της Μέρκελ Νταβούτογλου και φαίνεται ότι το πέτυχε. Μαζί με τα νέα δις. Ευρώ, η ΕΕ θα παραχωρήσει ελεύθερη βίζα για τους υπηκόους του και θα ανοίξει και τα «κεφάλαια της ένταξης» της Τουρκίας. Και αυτό μάλιστα όταν η κυβέρνησή του κάνει εσωτερικό πόλεμο ενάντια στους Κούρδους της τούρκικης επικράτειας-και βομβαρδίζει και τους Κούρδους της Συρίας-και καταργεί και την ελευθερία του τύπου στην Τουρκία.
Στη Γερμανία είναι ακατανόητο γιατί η Μέρκελ «παρασύρθηκε» σε ένα τέτοιο σχέδιο συμφωνίας. Με αυτό δεν αποδιοργανώνει μόνο τα κυβερνητικά κόμματα στη Γερμανία CDU και CSU, που μέχρι τώρα ήταν ενάντια στην εισδοχή της Τουρκίας στην ΕΕ, αλλά παρασέρνει όλη την Ευρώπη σε έναν κατήφορο. Μπορεί να μετατέθηκαν οι αποφάσεις για την επόμενη σύνοδο, σε μια βδομάδα, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός της εξάρτησης της ΕΕ από την Τουρκία, υπό την καθοδήγηση της Μέρκελ. Η ΕΕ αποδυναμώθηκε και μπορεί πια να εκβιάζεται από έναν Ερντογάν, ο οποίος έχοντας αποτύχει να ηγηθεί και στη Μέση Ανατολή διώχνοντας τον Άσαντ, έχει γίνει επικίνδυνος για τις τύχες των λαών της περιοχής εκβιάζοντας δίχως όρια. Η Μέρκελ νομίζει ότι η συμφωνία αυτή είναι πια το μοναδικό ανάχωμα προς την ανερχόμενη δύναμη AfD της Γερμανίας (προβλέπεται να αναδειχθεί σε τρίτη δύναμη αυτό το νέο κόμμα της δεξιάς-ακροδεξιάς και της «φυλετικής καθαρότητας») και την ανάληψη της ηγεσίας της Ευρώπης από πολιτικούς τύπου Ορμπάν, Φίσκο ή Λεπέν. Ταυτόχρονα, μετά το λάθος της-έτσι το θεωρεί η ίδια αφού της δημιούργησε πολλά προβλήματα ακόμα και με το κόμμα της-να καλέσει τον Σεπτέμβριο όλους τους πρόσφυγες στη Γερμανία, διευκολύνεται από το κλείσιμο των συνόρων στα Βαλκάνια, τουλάχιστον μικρο-μεσοπρόθεσμα -λόγω και των εκλογών που προαναφέραμε- εφόσον μειώνεται δραστικά ο αριθμός των προσφύγων προς τη Γερμανία.
Προς το παρόν ανέλαβαν να βγάλουν «τα κάστανα από τη φωτιά» ο Τουσκ και οι Χώρες του Βιζεγκραντ. Αλλά πόσο θα κρατήσει αυτό; Θα δεχθούν οι άλλοι «μεγάλοι» της ΕΕ, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Αυστρία ή οι Κάτω Χώρες τους εκβιασμούς του Ερντογάν και την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρώπη; Τότε είναι που τα ηνία της θα προσπαθήσει να τα πάρει η ακροδεξιά με αρκετές πιθανότητες επιτυχίας, επειδή θα καθορίζει την πολιτική ατζέντα στα επόμενα χρόνια των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία.
Η Ελλάδα από την άλλη, παρόλο που οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις είχαν στηρίξει την πολιτική τους απέναντι στην Τουρκία, αποβλέποντας στη στήριξη και τις «πλάτες» της ΕΕ, τώρα βλέπει ότι το «πάνω χέρι» στις ευρωτουρκικές σχέσεις αρχίζει να το παίρνει η Τουρκία. Πως μπορεί να αντεπεξέλθει στις πιέσεις της, που τώρα δεν αφορούν μόνο στη χώρα, αλλά όλη την ΕΕ; Σίγουρα όχι με συναντήσεις και συμφωνίες τύπου Σμύρνης, όπου ο Τσίπρας-Νταβούτογλου μοίραζαν λουλούδια στους δημοσιογράφους, εντελώς προβοκατόρικα, τιμώντας την «ανεξαρτησία» του τύπου που προωθεί η τούρκικη κυβέρνηση. Ενώ την ίδια ώρα οι Κούρδισες γυναίκες στην Κωνσταντινούπολη συγκρούονταν με την αστυνομία διαμαρτυρόμενες για τους βομβαρδισμούς στη κούρδικη περιοχή Ροχάβα της Συρίας από την Τουρκία, καθώς και τον αποκλεισμό των κούρδικων πόλεων και περιοχών της Ν. Α. Τουρκίας από τον τούρκικο στρατό με βαρέα όπλα και θανάτους.
Ανάλογα του πως καταλαβαίνει κανείς τα ευρωπαϊκά ανακοινωθέντα, μπορεί να καταλήξει στο ένα ή στο άλλο συμπέρασμα. Και αυτό δείχνει το αδιέξοδο που έχει φτάσει η Ευρώπη. Ταυτόχρονα και το αδιέξοδο της γερμανικής κυβέρνησης.
Οι μανούβρες της Μέρκελ-συνεπικουρούμενη και από τον Τσίπρα- κατά την συνάντηση κορυφής της ΕΕ για το προσφυγικό με την Τουρκία, ανέδειξαν τον συνομιλητή Νταβούτογλου στον κυρίαρχο του παιχνιδιού.
Οι μανούβρες του Τουσκ-πιθανά συνεπικουρούμενου όχι μόνο από τους αρχηγούς των χωρών του Βίζενγκραντ, αλλά και από την CSU το αδελφό κόμμα με το οποίο κυβερνά η Μέρκελ-οδήγησαν στο κλείσιμο της βαλκανικής διαδρομής των προσφύγων προς τη Γερμανία («Οι παράτυπες ροές μεταναστών κατά μήκος του διαδρόμου των Δυτικών Βαλκανίων έχει πλέον τερματιστεί»).
Ξαφνικά όμως δε θα έχουμε μόνο κλειστά σύνορα, αλλά και μετατροπή της Ευρώπης σε μια διακηρυγμένη ζώνη «ελεύθερη από κρίσεις». Το έχει πολύ ανάγκη η γερμανική κυβέρνηση αυτό. Η Μέρκελ έχοντας στο μυαλό της τις εκλογές της κυριακής σε τρία ομόσπονδα κρατίδια, άλλαξε κυριολεκτικά την κατεύθυνσή της, προκαλώντας σοκ στο εσωτερικό της Γερμανίας. Το καινούργιο σχέδιό της, αν υλοποιηθεί, έχει στόχο την ανάθεση της πολιτικής του ασύλου της ΕΕ στην Τουρκία. Για κάθε «παράνομο» πρόσφυγα που θα στέλνει πίσω στην Τουρκία η Ελλάδα, θα πρέπει ένας «νόμιμος» πρόσφυγας από την Τουρκία να φεύγει για κάπου στην Ευρώπη (για το που ακριβώς δεν έχει συμφωνηθεί). Ακούγεται καλά αυτό, αλλά πόσο θανατηφόρο είναι στην πραγματικότητα!
Η «ένας προς έναν» ανταλλαγή είναι εντελώς έξω από τις ρυθμίσεις για το ευρωπαϊκό άσυλο. Μέχρι τώρα στα πλαίσια τους, αντιμετωπιζόταν ξεχωριστά η κάθε αίτηση ασύλου. Τώρα τις μετατρέπουν σε μια ρύθμιση «μαζικών επαναπροωθήσεων». Αυτό είναι νομικά αμφισβητήσιμο, ηθικά δε απαράδεκτο! Και αυτό το έχουν διατυπώσει τόσο η οργάνωση «Pro Asyl», όσο και η υπηρεσία για τους πρόσφυγες του ΟΗΕ- η UNHCR. Προειδοποιούν ότι πρόκειται για ένα «βρώμικο Ντηλ». Αλλά αυτό το μεγάλο «Ντηλ» ήθελε ο συνομιλητής της Μέρκελ Νταβούτογλου και φαίνεται ότι το πέτυχε. Μαζί με τα νέα δις. Ευρώ, η ΕΕ θα παραχωρήσει ελεύθερη βίζα για τους υπηκόους του και θα ανοίξει και τα «κεφάλαια της ένταξης» της Τουρκίας. Και αυτό μάλιστα όταν η κυβέρνησή του κάνει εσωτερικό πόλεμο ενάντια στους Κούρδους της τούρκικης επικράτειας-και βομβαρδίζει και τους Κούρδους της Συρίας-και καταργεί και την ελευθερία του τύπου στην Τουρκία.
Στη Γερμανία είναι ακατανόητο γιατί η Μέρκελ «παρασύρθηκε» σε ένα τέτοιο σχέδιο συμφωνίας. Με αυτό δεν αποδιοργανώνει μόνο τα κυβερνητικά κόμματα στη Γερμανία CDU και CSU, που μέχρι τώρα ήταν ενάντια στην εισδοχή της Τουρκίας στην ΕΕ, αλλά παρασέρνει όλη την Ευρώπη σε έναν κατήφορο. Μπορεί να μετατέθηκαν οι αποφάσεις για την επόμενη σύνοδο, σε μια βδομάδα, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός της εξάρτησης της ΕΕ από την Τουρκία, υπό την καθοδήγηση της Μέρκελ. Η ΕΕ αποδυναμώθηκε και μπορεί πια να εκβιάζεται από έναν Ερντογάν, ο οποίος έχοντας αποτύχει να ηγηθεί και στη Μέση Ανατολή διώχνοντας τον Άσαντ, έχει γίνει επικίνδυνος για τις τύχες των λαών της περιοχής εκβιάζοντας δίχως όρια. Η Μέρκελ νομίζει ότι η συμφωνία αυτή είναι πια το μοναδικό ανάχωμα προς την ανερχόμενη δύναμη AfD της Γερμανίας (προβλέπεται να αναδειχθεί σε τρίτη δύναμη αυτό το νέο κόμμα της δεξιάς-ακροδεξιάς και της «φυλετικής καθαρότητας») και την ανάληψη της ηγεσίας της Ευρώπης από πολιτικούς τύπου Ορμπάν, Φίσκο ή Λεπέν. Ταυτόχρονα, μετά το λάθος της-έτσι το θεωρεί η ίδια αφού της δημιούργησε πολλά προβλήματα ακόμα και με το κόμμα της-να καλέσει τον Σεπτέμβριο όλους τους πρόσφυγες στη Γερμανία, διευκολύνεται από το κλείσιμο των συνόρων στα Βαλκάνια, τουλάχιστον μικρο-μεσοπρόθεσμα -λόγω και των εκλογών που προαναφέραμε- εφόσον μειώνεται δραστικά ο αριθμός των προσφύγων προς τη Γερμανία.
Προς το παρόν ανέλαβαν να βγάλουν «τα κάστανα από τη φωτιά» ο Τουσκ και οι Χώρες του Βιζεγκραντ. Αλλά πόσο θα κρατήσει αυτό; Θα δεχθούν οι άλλοι «μεγάλοι» της ΕΕ, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Αυστρία ή οι Κάτω Χώρες τους εκβιασμούς του Ερντογάν και την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρώπη; Τότε είναι που τα ηνία της θα προσπαθήσει να τα πάρει η ακροδεξιά με αρκετές πιθανότητες επιτυχίας, επειδή θα καθορίζει την πολιτική ατζέντα στα επόμενα χρόνια των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία.
Η Ελλάδα από την άλλη, παρόλο που οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις είχαν στηρίξει την πολιτική τους απέναντι στην Τουρκία, αποβλέποντας στη στήριξη και τις «πλάτες» της ΕΕ, τώρα βλέπει ότι το «πάνω χέρι» στις ευρωτουρκικές σχέσεις αρχίζει να το παίρνει η Τουρκία. Πως μπορεί να αντεπεξέλθει στις πιέσεις της, που τώρα δεν αφορούν μόνο στη χώρα, αλλά όλη την ΕΕ; Σίγουρα όχι με συναντήσεις και συμφωνίες τύπου Σμύρνης, όπου ο Τσίπρας-Νταβούτογλου μοίραζαν λουλούδια στους δημοσιογράφους, εντελώς προβοκατόρικα, τιμώντας την «ανεξαρτησία» του τύπου που προωθεί η τούρκικη κυβέρνηση. Ενώ την ίδια ώρα οι Κούρδισες γυναίκες στην Κωνσταντινούπολη συγκρούονταν με την αστυνομία διαμαρτυρόμενες για τους βομβαρδισμούς στη κούρδικη περιοχή Ροχάβα της Συρίας από την Τουρκία, καθώς και τον αποκλεισμό των κούρδικων πόλεων και περιοχών της Ν. Α. Τουρκίας από τον τούρκικο στρατό με βαρέα όπλα και θανάτους.
RSS Feed
