Οι λαοί των κλασσικών πολιτειών μοιράζονταν πρόσωπο με πρόσωπο τη συμμετοχή σε ένα κοινό πρόγραμμα και είχαν οικοδομηθεί μέσω προσωπικών επαφών, μόνιμων κινητοποιήσεων ενάντια στους ξένους, ιεροτελεστίες αλληλεγγύης και σκόπιμη εμφύσηση του πατριωτισμού (Oldfield 1990; Rahe 1992). Ο Rousseau επέμενε στην ανάγκη μιας «πολιτικής θρησκείας» ακόμα και στα περιορισμένα όρια μιας πόλης-κράτους. Οι Ιακωβίνοι ακόλουθοί του ξεκίνησαν ως εχθροί του έθνους-κράτους, αλλά γρήγορα εξελίχθηκαν ως Γάλλοι εθνικιστές όταν ανακάλυψαν την ικανότητα ενός έθνους να κινητοποιείται (Hont 1994). Τίποτα από
... περισσότερα »
... περισσότερα »