Θεσσαλoνίκη: Έξι ωραίες Aυτοδιαχειριζόμενες Iστορίες της πόλης

Μια από τις αισιόδοξες ιστορίες που γεννήθηκαν μέσα στην κρίση είναι και οι αυτοδιαχειριζόμενες, συνεταιριστικές επιχειρήσεις. Στήθηκαν από ομάδες ανθρώπων σε μια προσπάθεια να αντικαταστήσουν την ατομικότητα  και την συσώρρευση κέρδους με τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη.  Κάποιοι άλλοι εργαζόμενοι ανέλαβαν επιχειρήσεις μετά την πτώχευσή τους για να τις λειτουργήσουν με διαφορετικούς κανόνες από ότι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Κανόνας πρώτος και βασικός αυτού του είδους των επιχειρήσεων: Δεν υπάρχουν προϊστάμενοι και υφιστάμενοι, είναι όλοι αφεντικά του εαυτού τους. Όλες οι σημαντικές αποφάσεις παίρνονται έπειτα από γενική συνέλευση.
Σκοπός τους είναι αφενός ο βιοπορισμός των συμμετεχόντων και αφετέρου η κάλυψη κοινωνικών αναγκών που δεν στοχεύει στην συσσώρευση κέρδους. Η κοινωνική αλληλέγγυα οικονομία αποσκοπεί στη βάση της στον εξανθρωπισμό της καπιταλιστικής οικονομίας. Οι συμμετέχοντες διαχειρίζονται οι ίδιοι το προϊόν της εργασίας τους, δηλαδή το τί και το πώς θα παράγουν, στη βάση μιας ελευθεριακής σχέσης ισότιμης συνεργασίας.
Αν και οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων διαφέρουν από εγχείρημα σε εγχείρημα, το βασικό όργανό τους είναι η γενική συνέλευση στην οποία παίρνονται οι αποφάσεις που αφορούν στην επιχείρηση. Η ιδιοκτησία είναι συλλογική, ενώ δεν υφίστανται σχέσεις εξαρτημένης και μισθωτής εργασίας.
Η συνέχεια στο:
http://parallaximag.gr/thessaloniki/exi-orees-aftodiachirizomenes-istories-tis-polis/
​

---