Το πήρα με μαιηλ από τον φίλο νίκο:
Ένα αυθόρμητο ρεπορτάζ για τις νέες γενιές ...
Είμαι ακόμα όρθιος, αλλά στην πλατεία της République (που δεν σημαίνει δημοκρατία όπως μεταφράζουν συνήθως) οι νέοι ήταν καθιστοί ! Κατά τη διάρκεια της «λαϊκής συνέλευσης».
Είναι αλήθεια ότι είχα μια ιδέα περί τίνος πρόκειται. Σήμερα έχουμε σχεδόν όλα τα μέσα για να είμαστε πληροφορημένοι. Τίποτα όμως δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει την άμεση εμπειρία. Πήγα, μ’εντελώς ανοικτό μυαλό.
Είναι αλήθεια επίσης ότι έχω μια «καταραμένη» εμπειρία για τις συλλογικές κινητοποιήσεις. Και μεγάλες απαιτήσεις ίσως.
Γράφω τελείως συνοπτικά αυτά που είδα.
Τα έχουν όλα ιδιοποιηθεί και τα ελέγχουν οι αυτόκλητοι ακτιβιστές. Δεν πρόκειται για μια δημοκρατική αγορά, αλλά μάλλον για παζάρι. Ο πολιτικός προσανατολισμός όλης της υπόθεσης, αν αυτό είναι πολιτική, είναι προφανής. Τον δίνει ένα μέρος της λεγόμενης επαναστατικής άκρας αριστεράς. Οι λεγόμενες επιτροπές είναι όλες ελεγχόμενες και κατευθυνόμενες.
Κατά τη διάρκεια της λεγόμενης λαϊκής συνέλευσης, όση ώρα ήμουν εκεί (18.00-19.30), μιλούσαν μόνο οι εκπρόσωποι των επιτροπών, οι οποίες είχαν υποτίθεται συνεδριάσει πριν. Είχαμε δικαίωμα μόνο για προετοιμασμένους λόγους, ορισμένοι ήταν γραπτοί, που μιλούσαν τη γνωστή ξύλινη γλώσσα.
Ένα κορίτσι μίλησε ακόμα και για τη σεξουαλική παρενόχληση, (θα ήταν της επιτροπής ηθών), για να προφέρει τη μνημειώδη φράση : «Δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε καμάκι» !!!* Προς μεγάλη μου έκπληξη, το ακροατήριο, κυρίως νέα αγόρια, την καταχειροκρότησε ! Μια άλλη κοπέλα μίλησε για «ισοτιμία» μεταξύ ανδρών και γυναικών. (Οι γερομαλάκηδες, όπως εγώ, δεν έχουν το λόγο.)
Υπήρχε μια μικρή ομάδα, οργανωμένη και καλά ελεγχόμενη επίσης, μ’ ένα πίνακα στον οποίο κάποιος έγραφε τα σημαντικά σημεία ομιλιών κατά την κρίση του. Το θέμα της συζήτησης ήταν η δημοκρατία. Αλλά, ευθύς εξ αρχής, προτάθηκε η ιδέα της «συμμετοχικής δημοκρατίας», και κανείς δεν κατάφερε να τη σβήσει, ούτε κι εγώ. Κάθε ομιλητής είχε «δικαίωμα» ν’ ακούσει μιαν άμεση απάντηση απ’ τους ηγέτες της ομάδας. Έτσι, η δημοκρατία λειτουργούσε τέλεια.
Πρέπει να πω ότι μια οργάνωση τέλεια και πλούσια σ’ εξοπλισμό (ραδιόφωνο, τηλεόραση, μικρόφωνα, μετάφραση στη γλώσσα των κωφών, κλπ.) μαρτυρά, κατά την άποψή μου, ότι ένας «οργανισμός», έστω άτυπος, είναι πίσω απ’ όλα αυτά.
Ευτυχώς, πριν φύγω, ένας «περιθωριακός» νεαρός, που βλέπετε στη φωτογραφία, ανάρτησε ένα πανό με τη φράση : «Δημοκρατία πού είσαι ; » Κατά πάσαν πιθανότητα (αν και ποτέ δεν ξέρουμε), αυτός ο νέος απευθύνει την ερώτησή του στην κοινωνία ή στην εξουσία. Εγώ, όμως, την απευθύνω στην πλατεία της République και στους Όρθιους της νύχτας.
Θα σας δω αργότερα, φιλιά
νίκος
Για τη μετάφραση, Παρίσι, 17 Απριλίου 2016
* Δεν μπορώ να μην το προσθέσω.
Είναι νέοι, σφύζουν από ζωή – λένε –, περνούν μαζί όλη τη νύχτα ! – έτσι διάλεξαν. Και έχουν το κομφορμιστικότατο θράσος να λένε και να χειροκροτάνε : «Δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε καμάκι». Άβυσσος χωρίζει τη σεξουαλική παρενόχληση απ’ το καμάκι.
(Πώς να μην το θυμηθώ. Τσίπρας, σε μια συνέντευξή του, απ’ τις πρώτες, στα ΝΕΑ : «Όταν, στο γυμνάσιο, οι άλλοι έκαναν καμάκι, εγώ πουλούσα τον Οδηγητή.» Νοέμβρη ζεις εσύ μας οδηγείς…)
Τίποτα δεν θυμούνται απ’ το «Κάντε έρωτα όχι πόλεμο» ; Τίποτα δεν διάβασαν για το Μάη του ’68 ; «Όσο πιο πολύ κάνω έρωτα, τόσο πιο πολύ έχω επιθυμία να κάνω επανάσταση. Όσο πιο πολύ κάνω επανάσταση, τόσο πιο πολύ έχω επιθυμία να κάνω έρωτα.» (Plus je fais l’amour, plus j’ai envie de faire la révolution. Plus je fais la révolution, plus j’ai envie de faire l’amour.) La beauté est dans la rue.
Άλλαξαν τόσο πολύ οι εποχές, και τα νέα αγόρια πεινάνε τόσο πολύ σεξουαλικά που «παρενοχλούν σεξουαλικά» τα κορίτσια ; Είμαστε, όπως είπε ο Καστοριάδης στην εποχή του γενικευμένου κομφορμισμού ; Όχι ! Είμαστε στην εποχή που εκδιπλώνεται ανενδοίαστα, απροκάλυπτα, ο φοβερός συντηρητισμός των πολιτικοποιημένων και οργανωμένων της αριστεράς. Αυτού που λέγεται σήμερα αριστερά.
Ένα αυθόρμητο ρεπορτάζ για τις νέες γενιές ...
Είμαι ακόμα όρθιος, αλλά στην πλατεία της République (που δεν σημαίνει δημοκρατία όπως μεταφράζουν συνήθως) οι νέοι ήταν καθιστοί ! Κατά τη διάρκεια της «λαϊκής συνέλευσης».
Είναι αλήθεια ότι είχα μια ιδέα περί τίνος πρόκειται. Σήμερα έχουμε σχεδόν όλα τα μέσα για να είμαστε πληροφορημένοι. Τίποτα όμως δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει την άμεση εμπειρία. Πήγα, μ’εντελώς ανοικτό μυαλό.
Είναι αλήθεια επίσης ότι έχω μια «καταραμένη» εμπειρία για τις συλλογικές κινητοποιήσεις. Και μεγάλες απαιτήσεις ίσως.
Γράφω τελείως συνοπτικά αυτά που είδα.
Τα έχουν όλα ιδιοποιηθεί και τα ελέγχουν οι αυτόκλητοι ακτιβιστές. Δεν πρόκειται για μια δημοκρατική αγορά, αλλά μάλλον για παζάρι. Ο πολιτικός προσανατολισμός όλης της υπόθεσης, αν αυτό είναι πολιτική, είναι προφανής. Τον δίνει ένα μέρος της λεγόμενης επαναστατικής άκρας αριστεράς. Οι λεγόμενες επιτροπές είναι όλες ελεγχόμενες και κατευθυνόμενες.
Κατά τη διάρκεια της λεγόμενης λαϊκής συνέλευσης, όση ώρα ήμουν εκεί (18.00-19.30), μιλούσαν μόνο οι εκπρόσωποι των επιτροπών, οι οποίες είχαν υποτίθεται συνεδριάσει πριν. Είχαμε δικαίωμα μόνο για προετοιμασμένους λόγους, ορισμένοι ήταν γραπτοί, που μιλούσαν τη γνωστή ξύλινη γλώσσα.
Ένα κορίτσι μίλησε ακόμα και για τη σεξουαλική παρενόχληση, (θα ήταν της επιτροπής ηθών), για να προφέρει τη μνημειώδη φράση : «Δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε καμάκι» !!!* Προς μεγάλη μου έκπληξη, το ακροατήριο, κυρίως νέα αγόρια, την καταχειροκρότησε ! Μια άλλη κοπέλα μίλησε για «ισοτιμία» μεταξύ ανδρών και γυναικών. (Οι γερομαλάκηδες, όπως εγώ, δεν έχουν το λόγο.)
Υπήρχε μια μικρή ομάδα, οργανωμένη και καλά ελεγχόμενη επίσης, μ’ ένα πίνακα στον οποίο κάποιος έγραφε τα σημαντικά σημεία ομιλιών κατά την κρίση του. Το θέμα της συζήτησης ήταν η δημοκρατία. Αλλά, ευθύς εξ αρχής, προτάθηκε η ιδέα της «συμμετοχικής δημοκρατίας», και κανείς δεν κατάφερε να τη σβήσει, ούτε κι εγώ. Κάθε ομιλητής είχε «δικαίωμα» ν’ ακούσει μιαν άμεση απάντηση απ’ τους ηγέτες της ομάδας. Έτσι, η δημοκρατία λειτουργούσε τέλεια.
Πρέπει να πω ότι μια οργάνωση τέλεια και πλούσια σ’ εξοπλισμό (ραδιόφωνο, τηλεόραση, μικρόφωνα, μετάφραση στη γλώσσα των κωφών, κλπ.) μαρτυρά, κατά την άποψή μου, ότι ένας «οργανισμός», έστω άτυπος, είναι πίσω απ’ όλα αυτά.
Ευτυχώς, πριν φύγω, ένας «περιθωριακός» νεαρός, που βλέπετε στη φωτογραφία, ανάρτησε ένα πανό με τη φράση : «Δημοκρατία πού είσαι ; » Κατά πάσαν πιθανότητα (αν και ποτέ δεν ξέρουμε), αυτός ο νέος απευθύνει την ερώτησή του στην κοινωνία ή στην εξουσία. Εγώ, όμως, την απευθύνω στην πλατεία της République και στους Όρθιους της νύχτας.
Θα σας δω αργότερα, φιλιά
νίκος
Για τη μετάφραση, Παρίσι, 17 Απριλίου 2016
* Δεν μπορώ να μην το προσθέσω.
Είναι νέοι, σφύζουν από ζωή – λένε –, περνούν μαζί όλη τη νύχτα ! – έτσι διάλεξαν. Και έχουν το κομφορμιστικότατο θράσος να λένε και να χειροκροτάνε : «Δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε καμάκι». Άβυσσος χωρίζει τη σεξουαλική παρενόχληση απ’ το καμάκι.
(Πώς να μην το θυμηθώ. Τσίπρας, σε μια συνέντευξή του, απ’ τις πρώτες, στα ΝΕΑ : «Όταν, στο γυμνάσιο, οι άλλοι έκαναν καμάκι, εγώ πουλούσα τον Οδηγητή.» Νοέμβρη ζεις εσύ μας οδηγείς…)
Τίποτα δεν θυμούνται απ’ το «Κάντε έρωτα όχι πόλεμο» ; Τίποτα δεν διάβασαν για το Μάη του ’68 ; «Όσο πιο πολύ κάνω έρωτα, τόσο πιο πολύ έχω επιθυμία να κάνω επανάσταση. Όσο πιο πολύ κάνω επανάσταση, τόσο πιο πολύ έχω επιθυμία να κάνω έρωτα.» (Plus je fais l’amour, plus j’ai envie de faire la révolution. Plus je fais la révolution, plus j’ai envie de faire l’amour.) La beauté est dans la rue.
Άλλαξαν τόσο πολύ οι εποχές, και τα νέα αγόρια πεινάνε τόσο πολύ σεξουαλικά που «παρενοχλούν σεξουαλικά» τα κορίτσια ; Είμαστε, όπως είπε ο Καστοριάδης στην εποχή του γενικευμένου κομφορμισμού ; Όχι ! Είμαστε στην εποχή που εκδιπλώνεται ανενδοίαστα, απροκάλυπτα, ο φοβερός συντηρητισμός των πολιτικοποιημένων και οργανωμένων της αριστεράς. Αυτού που λέγεται σήμερα αριστερά.
RSS Feed