Ο πασίγνωστος διάλογος , ανατριχιαστικά επίκαιρος....
416 π.Χ. Πελοποννησιακός Πόλεμος.
Οι Αθηναίοι θέλουν μαζί τους τη Μήλο.
Οι Μήλιοι αντιστέκονται. Ο Θουκυδίδης καταγράφει τον διάλογο. Ο ισχυρός απέναντι στον αδύνατο. Παρατίθεται μια σύνοψη αυτής της διαπραγμάτευσης . Ημέρες που είναι.
Αθηναίοι: «Επιβάλλεται να επιδιώξουμε το εφικτό, αφού και οι δύο γνωρίζουμε ότι το επιχείρημα της δικαιοσύνης έχει αξία μόνο μεταξύ ίσων και ότι οι ισχυροί επιβάλλουν τη δύναμή τους και ο αδύνατος παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του».
Μήλιοι: «Αφού μιλάμε για το συμφέρον και όχι το δίκαιο, θεωρούμε χρήσιμο να μην παραγνωρίσετε το κοινό συμφέρον».
Αθηναίοι: «Είμαστε εδώ για το συμφέρον της ηγεμονίας μας αλλά επιδιώκουμε και τη σωτηρία σας, επειδή θέλουμε χωρίς κόπο να σας εξουσιάσουμε για το συμφέρον και των δύο μας».
Μήλιοι: «Πώς γίνεται να έχουμε κοινό συμφέρον εμείς δούλοι και εσείς κυρίαρχοι;».
Αθηναίοι: «Επειδή θα έχετε δυνατότητα να υποταχθείτε,αποφεύγοντας χειρότερες συμφορές και εμείς αν δεν σας καταστρέψουμε θα έχουμε κέρδος».
Μήλιοι: «Ετσι σκέπτονται οι υπήκοοί σας για το σωστό;».
Αθηναίοι: «Ναι, γιατί λόγια για το δίκαιο όλοι τα λένε. Οσοι διατηρούν την ελευθερία τους, όμως, το οφείλουν στη δύναμή τους».
Μήλιοι: «Εμείς που είμαστε ακόμα ελεύθεροι, θα θεωρηθούμε τελείως ανίκανοι και δειλοί αν δεν φθάσουμε στα έσχατα για να μην υποδουλωθούμε».
Αθηναίοι: «Δεν χρειάζεται, αν σκεφθείτε συνετά. Αγωνίζεστε για τη σωτηρία σας, επομένως δεν πρέπει να αντισταθείτε σε πολύ ανωτέρους σας».
Μήλιοι: «Αν χωρίς αντίσταση υποχωρήσουμε δεν έχουμε καμιά ελπίδα, αν όμως αντισταθούμε υπάρχει ελπίδα να σωθούμε».
Αθηναίοι: «Η ελπίδα την ώρα του κινδύνου είναι παρηγοριά στον άρρωστο. Οσοι τα παίζουν όλα για όλα, όπως στα ζάρια, στηριγμένοι στην ελπίδα, όταν διαψευστούν βλέπουν ότι καταστράφηκαν και δεν τους έχει μείνει τίποτα».
Μήλιοι: «Οι Σπαρτιάτες θα μας βοηθήσουν».
Αθηναίοι: «Είστε πολύ αφελείς. Οι Σπαρτιάτες όταν έχουν να κάνουν με άλλους, κοιτάνε το συμφέρον τους». Μήλιοι: «Μπορεί να μας στείλουν άλλους συμμάχους τους».
Αθηναίοι: «Αυτά που αραδιάζετε ως ακλόνητα επιχειρήματα είναι μελλοντικές ελπίδες. Πολλοί έπεσαν με τη θέλησή τους σε συμφορές και δοκίμασαν χειρότερη ντροπή, υποδουλωμένοι με δική τους απόφαση. Να μη θεωρήσετε άπρεπο να υποταχθείτε σε ισχυρότατη πόλη που σας κάνει ήπιες προτάσεις, να είσαστε σύμμαχοι, να κατέχετε τη χώρα σας και να καταβάλλετε φόρους. Σας δόθηκε ευκαιρία να επιλέξετε μεταξύ πολέμου και ειρήνης. Μην επιλέξετε το χειρότερο».
Οι Μήλιοι τελικώς αρνήθηκαν. Οι Αθηναίοι κατέστρεψαν ολοσχερώς τη Μήλο, βοηθούμενοι και από Μηλίους που δεν συμφωνούσαν με την αδιάλλακτη στάση των ηγετών τους.
416 π.Χ. Πελοποννησιακός Πόλεμος.
Οι Αθηναίοι θέλουν μαζί τους τη Μήλο.
Οι Μήλιοι αντιστέκονται. Ο Θουκυδίδης καταγράφει τον διάλογο. Ο ισχυρός απέναντι στον αδύνατο. Παρατίθεται μια σύνοψη αυτής της διαπραγμάτευσης . Ημέρες που είναι.
Αθηναίοι: «Επιβάλλεται να επιδιώξουμε το εφικτό, αφού και οι δύο γνωρίζουμε ότι το επιχείρημα της δικαιοσύνης έχει αξία μόνο μεταξύ ίσων και ότι οι ισχυροί επιβάλλουν τη δύναμή τους και ο αδύνατος παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του».
Μήλιοι: «Αφού μιλάμε για το συμφέρον και όχι το δίκαιο, θεωρούμε χρήσιμο να μην παραγνωρίσετε το κοινό συμφέρον».
Αθηναίοι: «Είμαστε εδώ για το συμφέρον της ηγεμονίας μας αλλά επιδιώκουμε και τη σωτηρία σας, επειδή θέλουμε χωρίς κόπο να σας εξουσιάσουμε για το συμφέρον και των δύο μας».
Μήλιοι: «Πώς γίνεται να έχουμε κοινό συμφέρον εμείς δούλοι και εσείς κυρίαρχοι;».
Αθηναίοι: «Επειδή θα έχετε δυνατότητα να υποταχθείτε,αποφεύγοντας χειρότερες συμφορές και εμείς αν δεν σας καταστρέψουμε θα έχουμε κέρδος».
Μήλιοι: «Ετσι σκέπτονται οι υπήκοοί σας για το σωστό;».
Αθηναίοι: «Ναι, γιατί λόγια για το δίκαιο όλοι τα λένε. Οσοι διατηρούν την ελευθερία τους, όμως, το οφείλουν στη δύναμή τους».
Μήλιοι: «Εμείς που είμαστε ακόμα ελεύθεροι, θα θεωρηθούμε τελείως ανίκανοι και δειλοί αν δεν φθάσουμε στα έσχατα για να μην υποδουλωθούμε».
Αθηναίοι: «Δεν χρειάζεται, αν σκεφθείτε συνετά. Αγωνίζεστε για τη σωτηρία σας, επομένως δεν πρέπει να αντισταθείτε σε πολύ ανωτέρους σας».
Μήλιοι: «Αν χωρίς αντίσταση υποχωρήσουμε δεν έχουμε καμιά ελπίδα, αν όμως αντισταθούμε υπάρχει ελπίδα να σωθούμε».
Αθηναίοι: «Η ελπίδα την ώρα του κινδύνου είναι παρηγοριά στον άρρωστο. Οσοι τα παίζουν όλα για όλα, όπως στα ζάρια, στηριγμένοι στην ελπίδα, όταν διαψευστούν βλέπουν ότι καταστράφηκαν και δεν τους έχει μείνει τίποτα».
Μήλιοι: «Οι Σπαρτιάτες θα μας βοηθήσουν».
Αθηναίοι: «Είστε πολύ αφελείς. Οι Σπαρτιάτες όταν έχουν να κάνουν με άλλους, κοιτάνε το συμφέρον τους». Μήλιοι: «Μπορεί να μας στείλουν άλλους συμμάχους τους».
Αθηναίοι: «Αυτά που αραδιάζετε ως ακλόνητα επιχειρήματα είναι μελλοντικές ελπίδες. Πολλοί έπεσαν με τη θέλησή τους σε συμφορές και δοκίμασαν χειρότερη ντροπή, υποδουλωμένοι με δική τους απόφαση. Να μη θεωρήσετε άπρεπο να υποταχθείτε σε ισχυρότατη πόλη που σας κάνει ήπιες προτάσεις, να είσαστε σύμμαχοι, να κατέχετε τη χώρα σας και να καταβάλλετε φόρους. Σας δόθηκε ευκαιρία να επιλέξετε μεταξύ πολέμου και ειρήνης. Μην επιλέξετε το χειρότερο».
Οι Μήλιοι τελικώς αρνήθηκαν. Οι Αθηναίοι κατέστρεψαν ολοσχερώς τη Μήλο, βοηθούμενοι και από Μηλίους που δεν συμφωνούσαν με την αδιάλλακτη στάση των ηγετών τους.
RSS Feed
