Σάββατο 15/1 στις 12 το μεσημέρι στα Προπύλαια
 
H "Πρωτοβουλία Δράσης Ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό και τα κατασταλτικά μέτρα" καλεί στην διαδήλωση ενάντια σε υποχρεωτικότητες, διαχωρισμούς, επιτήρηση και πρόστιμα που οργανώνει η "Πρωτοβουλία Ενάντια στο Υγειονομικό Απαρτχάιντ" το Σάββατο 15/1 στις 12:00 στα Προπύλαια

 https://oxikatastaltikametra.wordpress.com/

από το προσωπικό ιστολόγιο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
Αν πιστέψουμε τα ισχυρότερα αγγλόφωνα μέσα, αυτό που διαδραματίζεται στο Καζακστάν είναι μια ακόμη «έγχρωμη επανάσταση» αθώων διαδηλωτών σε πρώην σοσιαλιστική χώρα, την οποία απειλεί να συντρίψει η πάντα επίφοβη ρωσική αρκούδα. Το μενού των δυτικών πρακτορείων καταπίνουν αμάσητα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, για να επιβεβαιώσουν άλλη μία φορά πόσο φτηνή και αναξιόπιστη έχει καταντήσει η εγχώρια δημοσιογραφία την τελευταία δεκαετία. Οι εξελίξεις στο Καζακστάν είναι όντως δραματικές και εγκυμονούν σοβαρές διεθνείς επιπτώσεις, αλλά δεν μπορούν να ερμηνευτούν με παρωχημένα, ψυχροπολεμικά στερεότυπα.
Κατ’ αρχάς, δυο λόγια για τη σημασία της υπό συζήτηση χώρας. Με έκταση λίγο μεγαλύτερη από το σύνολο της Δυτικής Ευρώπης, το Καζακστάν δεσπόζει στην Κεντρική Ασία, βασικό θέατρο του «Μεγάλου Παιχνιδιού» ανάμεσα στη Ρωσική και τη Βρετανική Αυτοκρατορία, στον 19ο αιώνα. Στη σύγχρονη εποχή, μήλο της έριδος για τις μεγάλες δυνάμεις και τις πολυεθνικές εταιρείες αποτελούν ο τεράστιος πλούτος της χώρας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, αλλά και σε πλήθος μεταλλευμάτων, συμπεριλαμβανομένου του ουρανίου της, το οποίο τροφοδοτεί τους πυρηνικούς αντιδραστήρες της Ιαπωνίας, της Γαλλίας, του Καναδά, της Ινδίας και άλλων χωρών.
Παραδοσιακά χώρα νομάδων, που απέκτησε εθνική υπόσταση μόνο μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, ως ομόσπονδη Δημοκρατία της ΕΣΣΔ (ίσως πρέπει να ξαναδούμε την κριτική της Ρόζα Λούξεμπουργκ στους μπολσεβίκους, ότι με την πολιτική τους για την αυτοδιάθεση των εθνών θα δημιουργούσαν εθνικισμούς και εκεί όπου δεν υπήρξαν, αλλά αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση), το Καζακστάν είχε πάντα στενή σχέση με τη Ρωσία. Στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, περίπου το 36% του πληθυσμού του ήταν Ρώσοι. Σήμερα το ποσοστό αυτό έχει μειωθεί περίπου στο 25%, αλλά τα ρωσικά είναι η δεύτερη επίσημη γλώσσα του κράτους. Ο επί μακρόν ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης Λεονίντ Μπρέζνιεφ διετέλεσε, μεταπολεμικά, επικεφαλής του ΚΚ στο Καζακστάν, το οποίο δεν είχε εκδηλώσει ποτέ διαθέσεις ανεξαρτησίας και ήταν η τελευταία σοβιετική Δημοκρατία που ανακηρύχτηκε ανεξάρτητη. Στο Καζακστάν βρίσκεται το ρωσικό διαστημικό κέντρο του Μπαϊκονούρ και φιλοξενούνται ρωσικές βάσεις, ενώ η χώρα ανήκει στο μετασοβιετικό, στρατιωτικό Σύμφωνο Συλλογικής Ασφάλειας, μαζί με Ρωσία, Λευκορωσία, Αρμενία, Κιργιστάν και Τατζικιστάν.
Μετά την ανακήρυξη ανεξαρτησίας, ο ηγέτης του Καζακστάν Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ (ένα από τα μέλη της ηγεσίας του ΚΚΣΕ που πήραν από μία σοβιετική Δημοκρατία ο καθένας και τη λεηλάτησαν μαζί μ’ αυτούς που έγιναν ολιγάρχες σε μια νύχτα, στο αμόκ των ιδιωτικοποιήσεων για ένα κομμάτι ψωμί) ακολούθησε μια πολιτική δύο ταχυτήτων. Στο στρατιωτικό πεδίο, εμφανιζόταν πιστός σύμμαχος της Ρωσίας για να μη διακινδυνεύσει επεισόδια με την ισχυρή ρωσική μειονότητα, όπως συνέβη σε Γεωργία, Ουκρανία και Μολδαβία, με την εμφάνιση ντε φάκτο ανεξάρτητων ρωσόφωνων περιοχών. Στο εσωτερικό, όμως, προωθούσε τον καζάκικο εθνικισμό σε βάρος των Ρώσων, ενώ στις διεθνείς σχέσεις προσπαθούσε να εξισορροπήσει τη ρωσική επιρροή με ανοίγματα προς άλλα κέντρα ισχύος, αρχικά κυρίως το Πεκίνο. Διψώντας για ενέργεια και ορυκτά, η ανερχόμενη Κίνα επένδυσε ισχυρά στο Καζακστάν, το οποίο λόγω γεωγραφικής θέσης αποτελεί σημαντικό κρίκο στο μεγαλεπήβολο σχέδιο του Σι Τζινπίνγκ για τον καινούργιο Δρόμο του Μεταξιού.
Τα τελευταία χρόνια, το Καζακστάν ενίσχυσε ιδιαίτερα τις σχέσεις του και με την Τουρκία, ερεθίζοντας τη Ρωσία. Το ιστορικό υπόβαθρο ήταν γόνιμο. Το πρώτο τουρκικό χανάτο ιδρύθηκε, τον έκτο αιώνα μ.Χ., στα εδάφη που βρίσκονται σήμερα στο νότιο Καζακστάν, το Κιργιζιστάν, το Ουζμπεκιστάν και τη δυτική Μογγολία. Στην τουρκική μυθολογία του Εργκένεγκον, η λύκαινα Ασένα, από τις στέπες της Κεντρικής Ασίας, είναι εκείνη που διασώζει και μεγαλώνει τους πρώτους Τούρκους- από εδώ και το έμβλημα των Γκρίζων Λύκων. Το επικρατούν θρήσκευμα του σύγχρονου Καζακστάν είναι το σουνιτικό Ισλάμ, αν και οι θρησκευόμενοι είναι μειοψηφία και οι μαντήλες στους δρόμους όχι μόνο σπανίζουν, αλλά δεν αντιμετωπίζονται και ευνοϊκά από τις αρχές. Τελευταία το Καζακστάν προμηθεύτηκε drones και τεθωρακισμένα οχήματα από την ΝΑΤΟϊκή Τουρκία, πράγμα που θορύβησε ακόμη περισσότερο το Κρεμλίνο. Εδώ και χρόνια, το Καζακστάν συμμετέχει στο Συμβούλιο Τουρκικών Κρατών, που εκφράζει το παλιό όραμα του Τουργκούτ Οζάλ για αναβίωση του παντουρκισμού, «από την Αδριατική μέχρι το Σινικό Τείχος».
Αλλά η «πολυεπίπεδη» εξωτερική πολιτική του Ναζαρμπάγεφ δεν άφηνε έξω από τον ορίζοντά του ούτε τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Δύσης. Ο μέχρι το 2019 πρόεδρος του Καζακστάν καλλιεργούσε καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ, ανέθεσε στη Chevron την εκμετάλλευση του μεγαλύτερου πετρελαϊκού κοιτάσματος της χώρας του και συμφώνησε δημοσίως με τους πολέμους των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ο ίδιος και οι ολιγάρχες που τον στήριζαν έβγαλαν τις περιουσίες τους στο Σίτι του Λονδίνου και επένδυσαν μαζικά στη βρετανική αγορά ακινήτων. Η εταιρεία πολιτικών συμβούλων του Τόνι Μπλερ εγκαταστάθηκε, με το αζημίωτο, στην πρωτεύουσα του Καζακστάν, που τότε λεγόταν Αστάνα, το 2011 και στήριζαν τις επικοινωνιακές κινήσεις του στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Μετά την άγρια καταστολή διαδηλωτών, τον Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου, όπου κάμποσοι διαδηλωτές έχασαν τη ζωή τους, ο ίδιος ο Μπλερ του έστειλε επιστολή (την έβγαλε στο φως της δημοσιότητας τρία χρόνια αργότερα ο Guardian), όπου μεταξύ άλλων του έγραφε: «Όσο τραγικό κι αν είναι αυτό το γεγονός, δεν θα πρέπει να συσκοτίσει την τεράστια πρόοδο που έχει συντελεστεί στο Καζακστάν τα τελευταία χρόνια». Ακολουθούσαν οδηγίες για τη διαχείριση της επικοινωνιακής ζημιάς.
Δεν είναι περίεργο που οι δυτικές κυβερνήσεις δεν εξέφρασαν καμία δυσφορία όταν ο Ναζαρμπάγεφ εκλεγόταν πρόεδρος με ποσοστά από 97% και πάνω, όταν καθιστούσε εθνική γιορτή της χώρας τη μέρα της πρώτης εκλογής του, όταν μετονόμαζε την πρωτεύουσα σε Νουρσουλτάν (το μικρό του όνομα, σαν να κάναμε την Αθήνα, Κυριάκος), ή όταν αναγορευόταν σε ισόβιο Ηγέτη του Έθνους μετά τη θεωρητική αποχώρησή του από την εξουσία, το 2019. Λέμε θεωρητική, γιατί μπορεί μεν να παρέδωσε την προεδρία σ’ έναν δικό του άνθρωπο, τον σημερινό πρόεδρο Κάσιμ-Γιομάρτ Τοκάγεφ, αλλά εννοούσε να οδηγεί από το πίσω κάθισμα: συνέχισε να είναι ο ίδιος πρόεδρος του ισχυρότατου Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, άφησε την κόρη του πρόεδρο της Γερουσίας (και πιθανή διάδοχο του Τοκάγεφ), ενώ στενοί σύμμαχοί του συνέχισαν να ελέγχουν τους κρίσιμους τομείς των μυστικών υπηρεσιών, του τραπεζικού συστήματος και των υδρογονανθράκων.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, το Καζακστάν εξελίχθηκε, παρά τον αυταρχισμό και τη διαφθορά, στην πιο σταθερή από τις χώρες της Κεντρικής Ασίας, με ένα κατά κεφαλήν εισόδημα στα επίπεδα χωρών όπως το Μεξικό και η Μαλαισία, δηλαδή των σχετικά σταθερότερων χωρών της περιφέρειας. Ωστόσο η υπερεξάρτηση από τους υδρογονάθρακες και τα ορυκτά είχε το τίμημά της, με την κατάρρευση των τιμών, από το 2014 και μετά. Η κατάσταση έβραζε υπογείως από καιρό και το φιτίλι που άναψε τη μεγάλη πυρκαγιά της τελευταίας εβδομάδας ήταν η απόφαση της κυβέρνησης να απελευθερώσει τις τιμές των καυσίμων. Αυτό είχε ως συνέπεια να διπλασιαστεί μέσα σε ένα βράδυ η τιμή του υγροποιημένου αερίου που χρησιμοποιούν τα ΙΧ, γεγονός που εξόργισε τον κόσμο και έβγαλε στους δρόμους, πρώτα στο δυτικό τμήμα της χώρας, μετά και στη μεγαλύτερη πόλη, το Αλμάτι, πλήθη διαδηλωτών.
Προσπαθώντας να εκτονώσει το αντιπολιτευτικό κίνημα, ο Τοκάγεφ άλλαξε πρωθυπουργό και κυβέρνηση, ακύρωσε την απόφαση για απελευθέρωση των καυσίμων και εξήγγειλε φιλολαϊκά μέτρα. Ήταν όμως αργά. Το κίνημα είχε ριζοσπαστικοποιηθεί, αποκτώντας καθαρά πολιτικό , αντικαθεστωτικό χαρακτήρα. Διαδηλωτές φώναζαν «να φύγει ο γέρος», εννοώντας τον 81χρονο Ναζαρμπάγεφ, γκρέμιζαν αγάλματά του και καταλάμβαναν δημόσια κτίρια. Γρήγορα άρχισαν οι βανδαλισμοί τραπεζών και επιχειρήσεων, οι εμπρησμοί κρατικών κτιρίων και εμφανίστηκαν ένοπλες ομάδες που πυροβολούσαν αστυνομικούς. Σύμφωνα με τις αρχές, τουλάχιστον 16 αστυνομικοί σκοτώθηκαν από σφαίρες, ενώ ένας από αυτούς αποκεφαλίστηκε. 


Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο βασικός παράγοντας που τροφοδότησε τις ταραχές ήταν η οργή και απόγνωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού για την οικονομική του κατάσταση, τη διαφθορά και την καταπίεση. Ωστόσο είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι μια πολιτικά ακέφαλη κοινωνική διαμαρτυρία, σε μια σχετικά ήρεμη, τις προηγούμενες δεκαετίες χώρα φτάνει μέσα σε μια νύχτα σε τέτοια επίπεδα οργάνωσης που να καταλαμβάνει σειρά δημοσίων κτιρίων και να επιδίδεται σε αντάρτικο των πόλεων. Οι υπόνοιες για ανάμιξη ξένων κέντρων είναι εύλογες. 
Με την πλάτη στον τοίχο, ο Τοκάγεφ αναγκάστηκε να καλέσει το Σύμφωνο Συλλογικής Ασφάλειας, δηλαδή τη Ρωσία, να στείλει στρατεύματα για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της ένοπλης εξέγερσης. Η παρουσία 2.500 Ρώσων αλεξιπτωτιστών και άλλων δυνάμεων από πρώην σοβιετικές δημοκρατίες είναι βέβαιο ότι θα επιταχύνει την εκτόνωση της παρούσας κρίσης. Οι πολιτικές επιπτώσεις της, όμως, θα ξετυλιχτούν σε βάθος χρόνου.
Η πιο άμεση επίπτωση θα είναι το τέλος της εποχής Ναζαρμπάγεφ. Ήδη, ο Τοκάγεφ τον παραμέρισε και ανέλαβε ο ίδιος το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, ενώ ο Ηγέτης του Έθνους είναι άφαντος και πολλοί λένε ότι έφυγε κρυφά, με την οικογένειά του, στο εξωτερικό. Όσο για τον διάδοχό του, μάλλον θα έχει την τύχη του Λουκασένκο. Ο πρόεδρος της Λευκορωσίας προσπαθούσε για χρόνια να ισορροπήσει ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση, εξασφαλίζοντας οφέλη και από τους δύο (δεν είναι τυχαίο ότι Γάλλοι και Γερμανοί έκλεισαν με τους Ρώσους τη συμφωνία για την ειρήνευση στην Ουκρανία όχι στο Παρίσι ή το Βερολίνο, αλλά στο Μινσκ της Λευκορωσίας), αλλά έγινε πολιτικός όμηρος του Πούτιν από τη στιγμή που στηρίχτηκε στα στρατεύματα και τις μυστικές υπηρεσίες του για την αντιμετώπιση του μεγάλου αντιπολιτευτικού κινήματος που τον αμφισβητούσε. Το ίδιο θα συμβεί με τον Τοκάγεφ, ο οποίος, αν και κινεζόφιλος (ήταν πρεσβευτής στο Πεκίνο και μιλάει κινέζικα), κάλεσε το υπό ρωσική ηγεμονία Σύμφωνο Συλλογικής Άμυνας και όχι το Σύμφωνο της Σαγκάης, στο οποίο επίσης μετέχει το Καζακστάν, για να τον διασώσει. 
Η συγκυρία της παρούσας κρίσης επίσης προβληματίζει, καθώς την ερχόμενη Δευτέρα αρχίζουν στη Γενεύη οι κρίσιμες διαπραγματεύσεις ΗΠΑ-Ρωσίας για το Ουκρανικό, και όχι μόνο: ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει ήδη προτείνει, από τις 17 Δεκεμβρίου, κάτι σαν μια «νέα Γιάλτα», αξιώνοντας από τον Τζο Μπάιντεν να δεσμευτεί ότι δεν θα υπάρξει περαιτέρω επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, κι ότι η Ουκρανία θα μείνει στρατιωτικά ουδέτερη. Από την πλευρά του, ο Μπάιντεν έχει δώσει κάποιες ενδείξεις ότι θα μπορούσε να συμβιβαστεί με μια πιο διαλλακτική γραμμή έναντι της Ρωσίας για να αποτρέψει τον στρατηγικό εναγκαλισμό της με τον πιο επικίνδυνο αντίπαλο της Αμερικής στον 21ο αιώνα, την Κίνα. Τη στιγμή λοιπόν που η Ρωσία ετοιμάζεται να διαπραγματευτεί για το μεγάλο πρόβλημα στο δυτικό της μέτωπο, έρχεται η κρίση στο Καζακστάν να της ανοίξει ένα καινούργιο μέτωπο, στο μαλακό της υπογάστριο, στο Νότο. Χώρια που, ύστερα από τις περιπέτειες της Λευκορωσίας, η κρίση στο Καζακστάν θα έχει ήδη αναζωπυρώσει τους φόβους του Πούτιν ότι η αμφισβήτηση των σαθρών, μετασοβιετικών καθεστώτων μπορεί κάποια μέρα να φτάσει και μέχρι τα τείχη του Κρεμλίνου.

​Ακόμη 400 δισ. δολάρια έβαλαν πέρυσι στα χρηματοκιβώτιά τους οι 10 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου, εξακολουθώντας να δίνουν… ψίχουλα σε φόρους ● Πρώτος ο «τεχνοβασιλιάς της Tesla», τελευταίος στη δεκάδα ο 91χρονος Γουόρεν Μπάφετ που δηλώνει «αναρμόδιος» να παρέμβει υπέρ των εργαζομένων που διεκδικούν αξιοπρεπείς συμβάσεις σε εργοστάσιο ιδιοκτησίας του!Πάνω από 400 δισ. δολάρια πρόσθεσαν στον συνολικό πλούτο τους τον δεύτερο χρόνο της πανδημίας οι 10 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου. Σύμφωνα με τα τελικά στοιχεία του Bloomberg Billionaires Index, οι 10 κορυφαίοι μεγιστάνες της υφηλίου –με περιουσία πάνω από 100 δισ. δολάρια έκαστος– συσσώρευσαν πέρυσι στα θησαυροφυλάκιά τους ακόμη 402,17 δισ. δολάρια. Η πλειονότητά τους όμως συνέχισε χάρη στα παραθυράκια της φορολογικής νομοθεσίας –με τα οποία τους πριμοδοτούν κυβερνήσεις και πολιτικές ελίτ σε όλον τον κόσμο– να πληρώνει εξευτελιστικά ελάχιστο φόρο.
Πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου αναδείχτηκε ο Ελον Μασκ, συνιδρυτής και επικεφαλής της γνωστής κατασκευάστριας ηλεκτρικών αυτοκινήτων Tesla. Ο Μασκ –που τον περασμένο Μάρτιο άλλαξε τον τίτλο του από διευθύνων σύμβουλος σε… «τεχνοβασιλιάς της Tesla»– αύξησε την περιουσία του το 2021 κατά 121 δισ. δολάρια, στα 277 δισ. δολάρια. Στη διετία της πανδημίας (2020-21) σχεδόν 20πλασίασε τον πλούτο του, από 16 δισ. δολάρια σε πάνω από 300 δισ. δολάρια (το περασμένο φθινόπωρο).
+60% για την TeslaΤο απίστευτο αβγάτισμα αντικατοπτρίζει την εκρηκτική άνοδο της μετοχής της Tesla που μόνο το 2021 αυξήθηκε κατά 60%, εκτοξεύοντας την κεφαλαιοποίηση της εταιρείας για πρώτη φορά πάνω από το 1 τρισ. δολάρια (τον περασμένο Οκτώβριο). Ο Μασκ, που διαμαρτύρεται δημοσίως τους τελευταίους μήνες για υπερφορολόγηση του μεγάλου πλούτου, πλήρωσε –σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη– φόρο ίσο μόλις με το 3,27% των 13 δισ. δολαρίων που κέρδισε στην περίοδο 2014-18.
Στην ίδια περίοδο ο Τζεφ Μπέζος, δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου το 2021, είχε καταβάλει αντίστοιχα φόρο ίσο με το 0,97% των εισοδημάτων που κέρδισε (99 δισ. δολάρια). Πέρυσι ο ιδρυτής της Amazon αύξησε την περιουσία του κατά 5 δισ. δολάρια, στα 195 δισ.
Τρίτος πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου ήταν ο Γάλλος Μπερνάρ Αρνό. Ο επικεφαλής του γνωστού ομίλου πολυτελών αγαθών LVMH, στον οποίο ανήκουν οι εμπορικές επωνυμίες όπως οι Louis Vuitton, Christian Dior και Givenchy, αύξησε τον πλούτο του κατά 61 δισ. δολάρια, στα 176 δισ. δολάρια. Είναι ο πλουσιότερος Ευρωπαίος και ο μοναδικός μη Αμερικανός στην κορυφαία δεκάδα. Στην 4η θέση κατετάγη ο Μπίλ Γκέιτς ο οποίος, αν και έχασε ένα σημαντικό μέρος της περιουσίας του λόγω του διαζυγίου του, κατάφερε και να αυξήσει τον πλούτο του το 2021 κατά 7 δισ., στα 139 δισ. δολάρια. Το αβγάτισμα ήταν και εδώ απόρροια της ανόδου (πάνω από 50%) που κατέγραψε η μετοχή της Microsoft, στην οποία ο Γκέιτς κατέχει πλέον λίγο περισσότερο από 1%.
Ο συνιδρυτής της Google, Λάρι Πέιτζ, ακολούθησε στην 5η θέση. Αύξησε την περιουσία του κατά 47 δισ. δολάρια, στα 130 δισ. δολάρια χάρη στην ισχυρή άνοδο της Alphabet, η χρηματιστηριακή αξία της οποίας ξεπέρασε τα 2 τρισ. δολάρια πέρυσι τον Νοέμβριο. Εκτος ήταν ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ της Facebook. O νεότερος της ομάδας των 10 μεγιστάνων αύξησε τον πλούτο του κατά 23 δισ. δολάρια, στα 128 δισ. δολάρια. Κατέχει το 13% της Meta, μητρικής εταιρείας των Facebook και Instagram, που η αξία της αυξήθηκε το 2021 πάνω από 20%.
Ο Σεργκέι Μπριν, συνιδρυτής της Google, και ο Στιβ Μπάλμερ, συνιδρυτής της Microsoft, ήταν αντίστοιχα ο 7ος και ο 8ος πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου. Ο μεν πρώτος αύξησε την περιουσία του κατά 45 δισ. δολάρια, στα 125 δισ. δολάρια, ενώ ο δεύτερος κατά 41 δισ. δολάρια, στα 122 δισ. δολάρια.
Στην ένατη θέση ήταν ο ιδρυτής και πρόεδρος της Oracle, Λάρι Ελισον, ο οποίος κατάφερε να αυξήσει πέρυσι τον πλούτο του κατά 29 δισ. δολάρια, στα 109 δισ. δολάρια, χάρη στα ισχυρά κέρδη του αμερικανικού κολοσσού software.
Φόρος μόλις 0,1%!Τη δεκάδα συμπλήρωσε ο γνωστός υπερήλικας επενδυτής Γουόρεν Μπάφετ. Στα 91 του χρόνια ο Μπάφετ συνέχισε και πέρυσι να αυξάνει την περιουσία του, κατά 21 δισ. δολάρια, στα 109 δισ. δολάρια. Ο διευθύνων σύμβουλος της Berkshire Hathaway διεμήνυσε πάντως ότι… δεν θα τα πάρει μαζί του στον τάφο και ότι σχεδιάζει να χαρίσει μεγάλο μέρος της περιουσίας του, όμως για την ώρα δεν βοηθά η… απόδοση των μετοχών της εταιρείας του. Ο Μπάφετ, που σε αντίθεση με τον Μασκ ζητά να φορολογηθούν περισσότερο οι πλούσιοι, είχε δει στην τετραετία 2014-18 την περιουσία του να αυξάνεται κατά 24 δισ. δολάρια. Κατέβαλε όμως ο αθεόφοβος φόρο ίσο μόλις με το… 0,1% αυτών.
Τον ξεμπρόστιασε τις τελευταίες ημέρες ο γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς. Με ανοιχτή επιστολή του ο γερουσιαστής ζήτησε από τον Μπάφετ να παρέμβει προκειμένου να σταματήσει η απεργία 450 μεταλλεργατών σε εργοστάσιο της Precision Castparts, η οποία ανήκει στην Berkshire. Οι εργαζόμενοι απεργούν 3 μήνες διεκδικώντας μια αξιοπρεπή σύμβαση εργασίας, αλλά η διοίκηση τους κοροϊδεύει. «Σε μια εποχή που αυτή η εταιρεία και η Berkshire Hathaway πάνε πολύ καλά, δεν υπάρχει κανένας λόγος οι εργαζόμενοι που απασχολούνται από εσάς να ανησυχούν για το αν θα μπορούν να ταΐσουν τα παιδιά τους ή αν θα έχουν υγειονομική περίθαλψη… Ξέρω ότι εσείς και η Berkshire Hathaway μπορείτε να κάνετε κάτι», έγραψε ο Σάντερς… Ο Μπάφετ απάντησε με δική του επιστολή στην οποία δήλωνε… αναρμόδιος.

Τον μεγάλο βηματισμό της στον τομέα της κυκλικής οικονομίας ξεδιπλώνει η έκθεση βιώσιμης ανάπτυξης της ΕΥΔΑΠ για το 2020 με στόχο να καταστεί μια επιχείρηση net zero έως το 2050. Η δημόσια επιχείρηση ύδρευσης και αποχέτευσης που έχει αναθέσει στη Mckinsey μελέτη για αναζήτηση νέων πεδίων δραστηριοτήτων, έχει ήδη να επιδείξει σημαντική πρόοδο στον τομέα της εξοικονόμησης ενέργειας και της μείωσης του ανθρακικού αποτυπώματος.

Διαβάστε ολόκληρη την ανάρτηση στο sekes-eydap.gr

Μισό βήμα πίσω και τρεις «λεπτομέρειες».Αντώνης Φουρλής
....
​Γιατί έχει σημασία η αμερικανική στάσηΟι αμερικανικές προθέσεις έχουν μεγάλη σημασία για δύο λόγους:
1. Η ενεργός συμμετοχή και εμπλοκή της Exxon προσφέρει βαρύτητα στον αγωγό Eastmed, ανοίγει τον δρόμο για την χρηματοδότηση σε σημαντικό βαθμό, ενώ επιβεβαιώνει την αξία της ανατολικής Μεσογείου ως πεδίου ενεργειακής συνεργασίας. Η ExxonMobil είναι αμερικανική πολυεθνική εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου που εδρεύει στο Ίρβινγκ του Τέξας. Είναι ο μεγαλύτερος άμεσος απόγονος της εταιρεία Standard Oil του Τζον Ντ. Ροκφέλερ, και διαμορφώθηκε στις 30 Νοεμβρίου του 1999 από τη συγχώνευση της Exxon και της Mobil.
....

Λεπτομέρεια 3:
Πρόεδρος στις ΗΠΑ είναι πλέον ο Τζο Μπάιντεν. Η Ουάσιγκτον μεταβάλει σταδιακά στάση έναντι του προβλήματος της κλιματικής αλλαγής. Την παραδέχεται και αναγνωρίζει τον κίνδυνο της κλιματικής κρίσης. Η κοινή γνώμη στις ΗΠΑ μεταστρέφεται και πιέζει για αποφάσεις. Ενεργειακοί κολοσσοί δέχονται αντίστοιχα ασφυκτική πίεση για να προσαρμοστούν. Μπαίνοντας στην ιστοσελίδα της Exxon Mobil το αντιλαμβάνεται κάποιος από την πρώτη ματιά. Η εταιρεία επιχειρεί να αναδείξει ως προτεραιότητα την μετάβαση στην καθαρή ενέργεια. Είναι ειλικρινής; Μπορούμε άνετα να αμφιβάλουμε και να θεωρούμε ότι σε μεγάλο ποσοστό πρόκειται για επικοινωνιακή προσπάθεια, μέχρι να γίνει ουσιαστική προσπάθεια συν τω χρόνω. Πάντως, στην Ευρώπη πλήθαιναν εσχάτως οι φωνές για τα περιβαλλοντικά προβλήματα που ίσως γεννούσε η κατασκευή του Eastmed (όπως επισημαίνεται εδώ σε άρθρο του Investigate Europe) και αυτό έχει να κάνει καθαρά με την τάση που αναπτύσσεται παγκοσμίως υπέρ της καθαρής ενέργειας....

περισσότερα

Του Γιώργου Μητραλιά
“Χάος”, “Εξέγερση”, “Επίθεση Όχλου”...ένα χρόνο αργότερα, τα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ και οι απανταχού γης καγκελαρίες εξακολουθούν να περιγράφουν με αφθονία χαρακτηρισμών τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου 2021, ξεχνώντας όμως συστηματικά ένα χαρακτηρισμό, εκείνον που είναι εξάλλου και ο μόνος σωστός: Πραξικόπημα. Καραμπινάτο πραξικόπημα ή μάλλον απόπειρα πραξικοπήματος. Γιατί όμως όλος αυτός ο καλός κόσμος επιμένει να “ξεχνάει” το προφανές όταν τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους και ένας ολόκληρος Νόαμ Τσόμσκι δεν διστάζει να δηλώσει ότι η περσινή επίθεση στο Καπιτώλιο ...“είναι ο ορισμός του πραξικοπήματος”; (1)
Η απάντηση είναι απλή: Εκείνα τα γεγονότα έπρεπε -πάσει θυσία- να υποβαθμιστούν! Να μην μαθευτεί η ιστορικών διαστάσεων πολιτική σημασία τους. Ή μάλλον, να γίνουν τα πάντα για να μάθουν δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη που τα παρακολούθησαν ...σε ζωντανή μετάδοση, να πιστεύουν αυτά που τους λένε τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί τους και όχι... τα ίδια τους τα μάτια! Και αυτό επειδή έπρεπε -και πρέπει- να προστατευθεί ο μύθος της σταθερής και ακλόνητης (αμερικανικής) “μεγαλύτερης δημοκρατίας του κόσμου”, του στυλοβάτη του “ελεύθερου κόσμου”. Γιατί; Μα, επειδή θα ήταν άκρως επικίνδυνο και αποσταθεροποιητικό να γίνει κοινή συνείδηση ότι αυτή “η μεγαλύτερη δημοκρατία” απειλήθηκε άμεσα -και εξακολουθεί να απειλείται- να καταλυθεί σαν να ήταν μια κοινή Μπανανία, μια χώρα που αρχίζει εξάλλου να μοιάζει σαν δυο σταγόνες νερό με τη Γερμανία της δεκαετίας του 1930!…
Πραξικόπημα λοιπόν, που δεν αποτέλεσε όμως κεραυνό εν αιθρία καθώς προετοιμάστηκε και περίπου... αναγγέλθηκε δημόσια από τον εμπνευστή και πρωτεργάτη του Ντόναλντ Τραμπ δεκάδες φορές στους πολλούς μήνες που προηγήθηκαν της αποφράδας 6ης Ιανουαρίου 2021. Ωστόσο, και πάλι τα ίδια ΜΜΕ και οι ίδιοι πολιτικοί ούτε άκουσαν ούτε είδαν να έρχεται η μεγάλη θύελλα. Μάλιστα, έκαναν κάτι χειρότερο: ανάλωσαν τις δυνάμεις τους προσπαθώντας να πείσουν ότι οι απειροελάχιστοι που διαπίστωναν την καλπάζουσα εμφυλιοπολεμική κατάσταση και προειδοποιούσαν για το επερχόμενο πραξικόπημα ήταν περίπου γραφικοί, αναξιόπιστοι και εκτός αμερικανικής πραγματικότητας. Και πάντα με το αποστομωτικό επιχείρημα “τέτοια πράγματα δεν γίνονται στην Αμερική”...
Θα μπορούσαμε να πούμε πως όλα αυτά είναι μεν θλιβερά αλλά ανήκουν στο παρελθόν. Θα ήταν όντως έτσι, αν δεν υπήρχε η συνέχεια, δηλαδή αν δεν βλέπαμε τα ίδια ΜΜΕ, τους ίδιους πολιτικούς και τους ίδιους εμβριθείς “ειδικούς αναλυτές” να αποσιωπούν επιμελώς την επερχόμενη καταστροφή! Γιατί; Μα, επειδή ο Μπάϊντεν και το Δημοκρατικό του κόμμα πάνε κατά διαόλου, και οι αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις φέρνουν τον Τραμπ να κατατροπώνει τον Δημοκρατικό αντίπαλό του αν γίνονταν τώρα προεδρικές εκλογές!
Δεν είναι όμως μόνο οι δημοσκοπήσεις που προμηνύουν μεγάλα δεινά. Είναι και αυτό που αποκαλεί -και πάλι- ο Τσόμσκι “υπό εξέλιξη μαλακό πραξικόπημα”(soft coup), δηλαδή το έρπον πραξικόπημα των Ρεπουμπλικάνων, που συνίσταται στην προετοιμασία της επικράτησης τους σε όλες τις προσεχείς εκλογές ακόμα και αν χάνουν καθαρά σε ψήφους και ποσοστά., μέσω σειράς ποικίλων μεθοδεύσεων που στοχεύουν στον αποκλεισμό από τις εκλογές εκατομμυρίων ψηφοφόρων που ανήκουν σε κοινότητες που παραδοσιακά καταψηφίζουν τους Ρεπουμπλικάνους (Αφροαμερικανοί, Λατίνοι, Ιθαγενείς, άποροι, άνεργοι, κ.ά.). Αυτό το “υπό εξέλιξη μαλακό πραξικόπημα”, που τουλάχιστον προς το παρόν είναι εντελώς αδιανόητο στη Γηραιά μας ήπειρο, δεν διεξάγεται εν κρυπτώ αλλά αντίθετα, γίνεται στο φως της ημέρας και έχει προχωρήσει ήδη πάρα πολύ με τις φροντίδες των ηγεσιών των περισσότερων Πολιτειών της χώρας που ελέγχονται από τους οπαδούς του Τραμπ. Ενδεικτικό της εφιαλτικής ατμόσφαιρας που επικρατεί είναι μάλιστα το γεγονός ότι οι Ρεπουμπλικάνοι πρωτεργάτες αυτού του “μαλακού πραξικοπήματος” αισθάνονται τόσο σίγουροι για την ατιμωρησία και τη δύναμή τους ώστε δεν διστάζουν να το υπερασπίζονται δημόσια με καραμπινάτα ρατσιστικά “επιχειρήματα” περί του αναγκαίου περιορισμού του δικαιώματος ψήφου μόνο στην “ανώτερη λευκή φυλή”, κλπ. Όχι μόνο αφαιρούν συστηματικά, Πολιτεία με Πολιτεία, το δικαίωμα ψήφου από εκατομμύρια πολίτες αλλά και δηλώνουν ...περήφανοι και ιστορικά δικαιωμένοι για το “επίτευγμα” τους, που παραπέμπει σε καιρούς που προηγήθηκαν του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου (1861-1865)!…​

Γεγονός είναι ότι ένα χρόνο μετά την εκλογική ήττα του, ο Τραμπ ελέγχει τώρα το Ρεπουμπλικανικό κόμμα περισσότερο από όσο όταν ήταν πρόεδρος. Χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να τρομοκρατήσει και να συντρίψει την παραμικρή ενδοκομματική αμφισβήτηση του, ο Τραμπ έχει μετατρέψει το Ρεπουμπλικανικό κόμμα σε ένα εντελώς προσωπικό του μηχανισμό που έχει πια χάσει τα περισσότερα παραδοσιακά κομματικά του χαρακτηριστικά. Ωστόσο, θα ήταν λάθος να αποδώσουμε αυτές τις επιτυχίες Τραμπ αποκλειστικά και μόνο στις μαφιόζικες μεθόδους που χρησιμοποιεί ενάντια στους αντιπάλους του. Στην πραγματικότητα, ο Τραμπ αντλεί κυρίως τη δύναμη του από την τυφλή υποστήριξη που -σύμφωνα με εκατοντάδες δημοσκοπήσεις, μελέτες και έρευνες- του προσφέρει αδιάλειπτα εδώ και 5-6 χρόνια το 30% -33% του πληθυσμού, δηλαδή πολλές δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανών πολιτών! Πρόκειται για τον αμετακίνητο σκληρό πυρήνα του τραμπισμού, που δεν είχε ποτέ κανένα πρόβλημα να συμμεριστεί και να υποστηρίξει φανατικά ακόμα και τις πιο απίστευτες τερατολογίες του ηγέτη και γκουρού του. Ένα σκληρό πυρήνα μέσα στον οποίο ζει, κινείται, στρατολογεί και αναπτύσσεται η πανσπερμία των νεοφασιστικών, ναζιστικών, ρατσιστικών, ακροδεξιών και συνωμοσιολογικών (συχνά πάνοπλων) οργανώσεων και κινημάτων που απειλούν πια ανοικτά να αφανίσουν μια και καλή ό,τι απομένει από την αμερικανική κοινοβουλευτική δημοκρατία, και μαζί της τους αντιρατσιστές, τους αντιφασίστες, τις φεμινίστριες, τους οικολόγους, και κατά προτεραιότητα, τους αριστερούς…
Φυσικά, η ηγεσία του Δημοκρατικού κόμματος και ο ίδιος ο Μπάιντεν έχουν τεράστιες ευθύνες καθώς δεν τόλμησαν και δεν τολμούν να αντιταχθούν ανοικτά και ουσιαστικά στον Τραμπ και στον τραμπισμό επειδή δεν θέλουν με τίποτα να διασπάσουν την αστική τάξη, να ανοίξουν τους κοινωνικούς ασκούς του Αιόλου και να διακινδυνεύσουν να πυροδοτήσουν μια λαϊκή έκρηξη χωρίς προηγούμενο, που θα μπορούσε να συμπαρασύρει και τους ίδιους μαζί με ολάκερο το αμερικανικό κατεστημένο. Για αυτό εξάλλου, και αθετούν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις τη μια μετά την άλλη χάνοντας σταδιακά την υποστήριξη των εργαζομένων και των καταπιεσμένων χάρη στους οποίους κατάφερε να εκλεγεί πέρυσι ο Μπάιντεν. Με αποτέλεσμα να πηγαίνουν από υποχώρηση σε υποχώρηση και από ήττα σε ήττα, κατευθείαν προς τη μεγάλη και εφιαλτική ανατροπή του 2024…(2)
Για όλα αυτά και για πολλά άλλα φυσικά και δεν έχετε ακούσει λέξη ούτε από τους πολιτικούς μας, ούτε από τα καλά μας ΜΜΕ που προτιμούν να διαιωνίζουν το μύθο της, παρά τα προβλήματα της, πάντα ακμάζουσας και σταθερής “μεγαλύτερης δημοκρατίας του κόσμου”. Το κακό είναι μάλιστα ότι, πλην κάποιων λίγων τιμητικών εξαιρέσεων, δεν λέει λέξη ούτε και η αριστερά, που προτιμά να πιστεύει -και αυτή!- ακράδαντα ότι στην Αμερική “δεν (μπορούν να) γίνονται τέτοια πράγματα”. Όμως, το πρόβλημα δεν είναι το τι λένε και τι δεν λένε για τα τεκταινόμενα στις ΗΠΑ οι πολιτικοί, τα ΜΜΕ ή η αριστερά. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η ήδη διαγραφόμενη στον ορίζοντα επιστροφή του Τραμπ στο Λευκό Οίκο θα πυροδοτήσει ανάλογες τρομακτικές εξελίξεις στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς μάλιστα το έδαφος είναι ήδη προετοιμασμένο και γεμάτο από ιδιαίτερα εύφλεκτα υλικά. Και αυτό για ένα λόγο που οι πάντες δεν θέλουν ή “ξεχνάνε” να αναφέρουν: Επειδή η τραμπικής έμπνευσης σύμπραξη του πολύ μεγάλου κεφαλαίου με τα πιο αντιδραστικά και αντιδημοκρατικά κέντρα εξουσίας αποτελεί εδώ και μερικά χρόνια το ιδεολογικό κέντρο, τον επιχειρησιακό συντονιστή και τον κύριο χρηματοδότη των απανταχού Ευρώπης και γης αυταρχικών, αντιδημοκρατικών, ρατσιστικών και σκοταδιστικών δυνάμεων που έχουν ήδη εισβάλει στο πιο καυτό προσκήνιο της κοινωνικής και πολιτικής επικαιρότητας! (3) Με πιο απλά λόγια, επειδή έχουμε να κάνουμε με μια πραγματική Μαύρη Διεθνή το κέντρο της οποίας βρίσκεται στις ΗΠΑ και είναι ο Τραμπ και το δίκτυο των τεράστιων οικονομικών συμφερόντων που τον στηρίζουν…
Συμπέρασμα: όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο πιο γρήγορα θα αρχίσουμε -επιτέλους- να αναζητούμε λύσεις στο γρίφο της αποτελεσματικής αντιμετώπισης του ακροδεξιού, ρατσιστικού και νεοφασιστικού κτήνους που ξανασηκώνει κεφάλι…
Σημειώσεις
1. Βλέπε Noam Chomsky: GOP’s Soft Coup Is Still Underway One Year After Capitol Assault:
https://truthout.org/articles/noam-chomsky-gops-soft-coup-is-still-underway-one-year-after-capitol-assault/
2. Η παρούσα κατάσταση και οι προοπτικές της αμερικανικής αριστεράς, στις οποίες δεν αναφερόμαστε σήμερα, θα μπορούσαν να απασχολήσουν κάποιο προσεχές άρθρο μας.
3. Για το ρόλο που παίζει αυτό το τραμπικό διεθνές κέντρο σε δύο κεντρικής σημασίας πολιτικά μέτωπα, εκείνα της πανδημίας και της κλιματικής κρίσης, βλέπε δύο κείμενά μας: https://www.contra-xreos.gr/arthra/2885-pandimia-otan-neofileleytheroi-kai-akrodeksioi-ethizoun-sto-thanato-kai-stin-apaksiosi-tis-zois
https://www.contra-xreos.gr/arthra/1404-to-misos-enantia-stin-gkreta
ΠΗΓΗ: www.contra-xreos.gr

Γιώργος Κολέμπας*
Η Γαλλία, με την υποστήριξη Ελλάδας, Τσεχίας, Ισπανίας κι άλλων χωρών, προτείνει στην ΕΕ επενδύσεις σε «κάθε μορφή ενέργειας» που δεν εκπέμπει άνθρακα, συμπεριλαμβανομένης της πυρηνικής. Σαν η χώρα που έχει μάλιστα την προεδρία αυτό το εξάμηνο, πιέζει την ΕΕ κι τις άλλες χώρες να στραφούν πάλι προς την πυρηνική ενέργεια για να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή. Σε αυτό αντιδρούν χώρες όπως η Γερμανία και η Αυστρία.
Αν και πρόσφατα, ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης δήλωσε ότι η πυρηνική ενέργεια δεν αφορά την Ελλάδα, η συζήτηση για την πυρηνική ενέργεια και το ρόλο της στο μέλλον, μας αφορά όλους, και τους Έλληνες, αφού οι επιπτώσεις δεν γνωρίζουν σύνορα.

περισσότερα στο:
https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/326943_i-epikairi-syzitisi-gia-tin-pyriniki-energeia
 

Ο Μιχάλης Κρητικός γράφει για τις νέες ευκαιρίες που προσφέρουν τα ανοικτά δεδομένα στην διαχείριση της Πανδημίας, τους λόγους πίσω από την κακή απόδοση της  Ελλάδας σε αυτόν τον τομέα και τονίζει την αναγκαιότητα της ανοιχτότητας των δεδομένων για την αντιμετώπιση της παρούσας κρίσης.

Διαβάστε το άρθρο εδώ.

Η έκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1566, μετά το θάνατο του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς

Το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα, και κυρίως το διάστημα από τις τελευταίες δεκαετίες του μέχρι την πρώτη δεκαετία του 17ου αιώνα, χαρακτηρίζεται από την πολυσχιδή δραστηριότητα των οπλισμένων με πυροβόλα όπλα ανέργων νέων της υπαίθρου. Οι νέοι αυτοί εγκατέλειπαν τα χωριά τους, πιεσμένοι από την οικονομική κρίση και αναζητώντας καλύτερες διεξόδους ως μισθοφόροι (levend, sekban). Αφού πολέμησαν στα άτακτα σώματα του οθωμανικού στρατού είτε ως μισθοφόροι στο πλευρό τοπικών αξιωματούχων αλλά και διεκδικητών της εξουσίας (κυρίως το 1558, στον εμφύλιο μεταξύ των δύο γιων του Σουλεϊμάν), σταδιακά προχώρησαν στη σύσταση συμμοριών, οι οποίες περιφέρονταν στη μικρασιατική ύπαιθρο διαπράττοντας ληστείες και άλλες εγκληματικές πράξεις.
Ήδη από τα τέλη της βασιλείας του Σουλεϊμάν (1520-1566) οι σπουδαστές των επαρχιακών ιεροδιδασκαλείων (σοφτάδες) άρχισαν να οργανώνονται σε συμμορίες που λυμαίνονταν την ύπαιθρο. Οι συμμορίες των σοφτάδων παρήκμασαν εν τέλει μόλις κατά την τελευταία δεκαετία του 16ου αιώνα, δίνοντας τη θέση τους στους πιο μαζικούς, καλύτερα οργανωμένους και εξοπλισμένους τζελαλήδες (celâlî). Συνακόλουθα, εξεγέρσεις των τζελαλήδων ονομάστηκαν διάφορα κινήματα ενόπλων συμμοριών που για δεκαετίες λυμαίνονταν την Μικρασία και αποτέλεσαν σοβαρό κίνδυνο για την ενότητα της αυτοκρατορίας.
Τυπικά τα κινήματα των τζελαλήδων θεωρείται ότι ξεκινούν με τη μάχη του Κερεστές (στα τουρκικά Haçova) στη σημερινή Ουγγαρία (1596), η οποία έληξε με νίκη των Οθωμανών. Όσοι στρατιώτες δεν παρουσιάστηκαν την επόμενη μέρα κηρύχθηκαν λιποτάκτες (firârî)· μεγάλες μάζες έμπειρων και οπλισμένων πολεμιστών βρέθηκαν έτσι να περιπλανιόνται χωρίς κύριο στα Βαλκάνια και (καθώς οι περισσότεροι ήταν Μικρασιάτες) στην Ανατολία. Για πάνω από δέκα χρόνια, οι διάφοροι τζελαλήδες ηγέτες αντιμετώπιζαν επιτυχώς σουλτανικές εκστρατείες εναντίον τους και πραγματοποιούσαν επιδρομές που έφτασαν μέχρι και την Προύσα, μέχρι την οριστική ήττα τους το 1608.

Η "βασιλεία της βίας"
Οι τζελαλήδες (celali) περίπου 1550-1700
Μετάφραση - Eπιμέλεια: Γιάννης Καψόπουλο

Κατεβάστε το αρχείο pdf