"Με καλούν να δικαστώ στις 25 Σεπτεμβρίου στη Λευκάδα για επιστολή του 2018 υπογεγραμμένη από τους συντοπίτες μου με την οποία καταγγέλλω τη βαρβαρότητα των κυνηγών που ανεξέλεγκτοι κυνηγούσαν κάθε σαββατοκύριακο ανάμεσα στα σπίτια μας. Οι λειτουργοί της αδικίας έπεσαν πάνω μου με πρωτοφανή ζήλο, έχοντας πίσω τους πολυδύναμους κυνηγούς που όπως άκουσα χρηματοδοτούν κόμματα κι επιδιώκουν μέσω της δυνάμεως και του ψεύδους να με συντρίψουν. Παρακαλώ βοήθησε ώστε το θέμα να γίνει γνωστό και να φτάσει στ' αυτιά και στις συνειδήσεις των ανθρώπων"
Γιάννης Υφαντής (ποιητής) [email protected]
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΟΥ ΛΕΥΚΑΔΟΣ*
Θέμα:
ΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΝΤΕΣ ΚΥΝΗΓΟΙ
(Η επιστολή απευθύνεται: 1. Στο Υπουργειο Περιβάλλοντος, 2. Στο Υπουργειο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη 3. Στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, 4. Στον Περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων, 5. Στο Δασαρχείο Περιοχής Λευκάδος, 6. Στην Εισαγγελία Λευκάδος, 7. Στο Αστυνομικό Τμήμα Λευκάδος, 8. Στο τμήμα τουρισμού Δήμου Λευκάδος).
Καλαβρός Τσουκαλάδων, Λευκάδα 2013:
Κυρίες και Κύριοι,
μένουμε στη Λευκάδα, στην περιοχή ανάμεσα Τσουκαλάδες και Κάβαλο που λέγεται Καλαβρός. Σχεδόν σιωπηρά ομονοoύντες, χωρίς αποφάσεις συμβουλίων και πλειοψηφιών, χαιρόμαστε το καθαρό φως της μέρας, το καθαρό σκοτάδι της νύχτας, το φεγγαρόφωτο και τ’ άστρα, τη σιωπή, τον ήχο του ανέμου, τ’ αρώματα της θάλασσας και του βουνού, έχοντας γείτονες κουκουβάγιες, γκιώνηδες, κοτσύφια, τσίχλες, γερακίνες, καλογιάννους, κίσσες, λαγούς, αλεπούδες, χελώνες, ασβούς... (τα λίγα ζώα που για την ώρα κατάφεραν να επιβιώσουν).
Όμως αλλοίμονο! Κινδυνεύουμε από τους κυνηγούς. Από την πρώτη κιόλας μέρα της «κυνηγετικής περιόδου», έφτασαν από το ξημέρωμα... Γέμισε ο τόπος μας λαγωνικά, με τα κουδουνάκια τους να ηχούν, με τα στόματά τους να λακουμίζουν, με ανθρώπους ντυμένους τις ειδικές «στολές παραλλαγής» κρατώντας όπλα και κινητά, προτρέποντας με βάρβαρες φωνές, τουφεκίζοντας...
Πολλοί από εμάς που βρέθηκαν στον πρωινό τους περίπατο, δεν ξέραμε προς τα πού να κάνουμε. Καλέσαμε την Αστυνομία, το 100, το Δασαρχείο... Η πρώτη ερώτηση ήταν αν «κυνηγούν μέσα στην ιδιοκτησία» μας. Και τι έγινε που είπαμε «ναι»; Τι έγινε που ήρθαν, αν και καθυστερημένα (χρειάστηκε ξανά και ξανά να τηλεφωνήσουμε) και είδαν με τα μάτια τους; Τι έγινε που έκαμαν σύσταση σε μιαν ομάδα κυνηγών; Όταν υπάρχουν πενήντα ομάδες κυνηγών, τί βγήκε αν έγινε σύσταση στη μια; Τι έγινε που εμείς μη όντας τιμωροί κι εκδικητές (αλλ’ αντιμετωπίζοντας κατά βάθος με κατανόηση και συμπόνοια όλα τα όντα) δεν ζητήσαμε μηνύσεις; Τι έγινε που ζητήσαμε να λάβουν τα μέτρα τους οι αρχές, γιατί δεν είναι δυνατόν να ζούμε κάθε στιγμή ως υποψήφια θηράματα;
Τίποτε δεν έγινε.
*
Αλλά να ξαναπούμε στις εδώ αρχές, για ν’ ακούσουν και τα Υπουργεία:
1. Ότι οι κυνηγοί παραβιάζουν τις ιδιοκτησίες μας, ΘΕΤΟΝΤΑΣ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ. Όταν δεν μπαίνουν οι ίδιοι μέσα στις ιδιοκτησίες μας, μπαίνουν τα σκυλιά τους (που περνούν έξω από την πόρτα μας) μπαίνουν τα σκάγια τους (που χτυπούν στα κεραμίδια και τα παράθυρα των σπιτιών μας).
2. Ότι οι κυνηγοί παραβιάζουν τις ιδιοκτησίες εκείνων που, ναι μεν, δεν έχουν σπίτι, αλλά έχουν καλύβι, τροχόσπιτο, ζώα, έχουν αμπέλι και λιοστάσι, όπου εργάζονται (σκάβουν, κλαδεύουν, μαζεύουν τις ελιές τους, τρυγούν ). Ποιός θα προφυλάξει τους ανθρώπους αυτούς (κι εμάς), από εκείνους που τόσο συχνά, τυφλωμένοι από το πάθος του σπορ, σκοτώνονται μεταξύ τους;
3. Όταν οι αρχές, ύστερ’ από τηλεφωνήματά μας, ρωτούν, «κυνηγούν μέσα στην ιδιοκτησία σας;», τι εννοούν;
Ότι δηλαδή σημασία έχει μόνο το αν μπήκαν στην αυλή μας, ή στο κτήμα μας; Το αν μπήκαν στον περιφραγμένο μας χώρο; Αλλ’ αν κυνηγούν στα πενήντα μέτρα από το σπίτι μας, όπου κι ο φράχτης μας, αυτό, δεν έχει σημασία, αυτό είναι νόμιμο;
Ή μήπως εννοούν ότι η ιδιοκτησία του γείτονα δεν είναι ιδιοκτησία;
Ή μήπως εννοούν ότι οι ελαιώνες και τ’ αμπέλια είναι δημόσιο;
Ή μήπως εννοούν ότι ο δημόσιος τόπος ανήκει αποκλειστικά στους κυνηγούς; Η λέξη «δημόσιο», (αν οι αρχές γνωρίζουν ελληνικά) σημαίνει κάθε τι που ανήκει στον δήμο, δηλαδή στον λαό. Το δημόσιο ανήκει σε όλους τους πολίτες, δεν είναι τσιφλίκι των κυνηγών. Με ποιο δικαίωμα λοιπόν οι αρχές, χαρίζουν στους κυνηγούς, αυτό που ανήκει σε όλους;
Ναι, δεν μιλούμε για έρημες εκτάσεις, όπου μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να κάνουν το σπόρ τους (σκοτώνοντας αυτά που εμείς θέλουμε να ζήσουν ή ακόμη τα θεωρούμε αδέρφια μας). Δεν μιλούμε για έρημες εκτάσεις. Εκεί δεν θα τους βλέπαμε, δεν θα τους ακούγαμε, δεν θα μας ενοχλούσαν, δεν θα έβαζαν σε κίνδυνο τη ζωή μας. Μιλούμε για τόπο, αραιά κατοικημένο μεν, αλλά, κατοικημένο. Και βέβαια οι κάτοικοι αυτού του τόπου, συνειδητά επέλεξαν την αραιοκατοίκηση, τηρώντας από τη μια το νόμο, κι από την άλλη, δίνοντας την πρέπουσα σημασία στον ζωτικό χώρο, τον οποίο ενστικτωδώς χρειάζονται και διαφυλάσσουν με κάθε θυσία όλα τα όντα, και που όταν τον χάνουν, χάνουν το μέγιστο, δηλαδή την πρωταρχική τους φύση ή ακόμα και την ίδια τους τη ζωή.
Μιλούμε για τόπο αραιά κατοικημένο, με σπίτια κεραμοσκεπή, χαμηλά και σύμφωνα με την παράδοση, τροφοδοτούμενα δε τα περισσότερα από ενέργεια που δίνει ο Ήλιος κι ο άνεμος. Έτσι λοιπόν την περιοχή αυτή που συνειδητά την κρατήσαμε αραιοκατοικημένη, δεν την κρατήσαμε αραιοκατηκημένη για να έχουμε σ’ αυτήν συνιδιοκτήτες τους κυνηγούς.
4. Αλλά, ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι η περιοχή Καλαβρού ανάμεσα σε Τσουκαλάδες και Κάβαλο, στους τουριστικούς χάρτες χαρακτηρίζεται ως τόπος περιπάτου; Δεν ανησυχούν οι αρχές που πολλές φορές, περιπατητές ή κάμνοντες τζόκιγκ, γλύτωσαν στο παρά λίγο τον θάνατο ή τον τραυματισμό, όταν μπροστά τους έφτασε ο λαγός και πίσω του ο κυνηγός που τον πυροβολεί; Δεν ανησυχούν που ο περιπατητής είτε ακόμη κι ο οδηγός οχήματος διαβαίνει ανάμεσα σε κυνηγούς που με το όπλο κινούμενο νευρικά προς τα δω και προς τα κει, περιμένουν και πυροβολούν τα διερχόμενα πουλιά;
5. Δεν ανησυχούν οι αρχές για τα παιδιά, τα οποία είναι φυσικό, κι αν ακόμη δεν είναι περιπατητές, ή περιβολάρηδες, ως παιδιά γυρίζουν εδώ κι εκεί, ελεύθερα; Ή μήπως έχει επιτραπεί το κυνήγι ακόμη και στα πάρκα;
6. Δεν ανησυχούν οι αρχές, ούτε καν για το κυνήγι σ’ εποχή που αυτό απαγορεύεται;
Αν οι αρχές, δεν γνωρίζουν όλα τούτα, (παρόλο που απευθυνθήκαμε σ’ αυτές δεκάδες φορές), αν δεν ανησυχούν για τα όσα επικίνδυνα γίνονται, δεν επεμβαίνουν δραστικά για την προστασία του πολίτη, για τον οποίο υπάρχουν ως αρχές, τότε δεν είναι αρχές. Τότε είμαστε αναγκασμένοι να προστρέξουμε στις αρχές που δημιουργούν τις αρχές και να καταγγείλουμε σ’ αυτές, τις αρχές που δεν είναι αρχές.
*
Αν όντως απευθυνόμαστε σε αρχές, που ο λόγος υπάρξεώς των είναι να υπηρετούν και να προστατεύουν τον πολίτη, τότε ζητούμε:
1. Να στηθούν πινακίδες σε όλη την περιοχή οι οποίες θα προειδοποιούν ότι απαγορεύεται η θήρα.
2. Να ελέγχουν οι αρχές, αν τηρούνται αυτά που αναφέρονται στις πινακίδες.
3. Να αναφέρεται στις πινακίδες ότι η περιοχή είναι κατοικημένη, τόπος περιπάτου κι ότι απαγορεύεται αυστηρώς η θήρα.
4. Να συνεργαστούν οι αρχές με τις συναρμόδιες αρχές και να πληροφορήσουν τους κυνηγετικούς συλλόγους. (Δεν γίνεται να αντιμετωπίζουμε τους χιλιάδες κυνηγούς, τον καθένα χωριστά ή να γινόμαστε κυνηγοί των κυνηγών, ψάχνοντας για τις πινακίδες των αυτοκινήτων τους. Αυτά οδηγούν στην πολύ επικίνδυνη (μα και συμφέρουσα στις διάφορες επαγγελαματικές κλίκες) κατάληξη που λέγεται αυτοδικία.
*
Ελπίζουμε ότι θα λάβετε σοβαρά υπ’ όψιν το πρόβλημά μας, (που στην πραγματικότητα είναι δικό σας πρόβλημα το οποίο φορτώσατε σε μας). Αν δεν ανταποκριθείτε, αν δεν αναλάβετε τις υποχρεώσεις σας, θ’ αναγκαστούμε να χρησιμοποιήσουμε τη δημοσιότητα και τα δικαστήρια της χώρας κι όλου του κόσμου. Πράγμα που δεν θέλουμε να κάνουμε. Γιατί, δεν έχουμε καμμιάν όρεξη να σπαταλούμε πολύτιμο χρόνο από τη ζωή μας και τις εργασίες μας, για να κυνηγούμ’ εσάς, επειδή δεν κυνηγήσατε τους κυνηγούς, οι οποίοι μας αντιμετωπίζουν ως (παράπλευρα) θηράματα.
Οι δυνάμενοι (την ώρα τούτη) να υπογράψουν κάτοικοι της περιοχής:
Αντώνης Αντωνάκος, Κατερίνα Αντωνάκου, Πελοπίδας Αντωνάκος, Γιώργος Βόσος, Βάσω Δερμάνη, Θανάσης Καπνιάρης, Χρυσούλα Μπακάλη, Κώστας Πατρώνης, Σοφία Πατρώνη, Ηλίας Τσαλίκης, Βαρβάρα Τσακαλώτη, Αλεσάντρο Τσακαλώτης, Αριάδνη Υφαντή, Γιάννης Υφαντής, Ουρανία Χάτσιου, Betina Verikios, Silke Sagroda, Alexander Werth, Michael Golland, Jürgen Brünger…
________________________
Καλαβρός Τσουκαλάδων, Λευκάδα, Οκτώβριος 2015:
*Κύριε Υπουργέ, αυτή είναι η επιστολή που στείλαμε πριν δύο χρόνια. Όμως τίποτε δεν άλλαξε ως προς τους κυνηγούς. Τα πράγματα μάλιστα έγιναν χειρότερα. Οι αρχές φέρονται (Αστυνομία, Δασαρχείο), με μεγαλύτερη προθυμία, αλλ’ αδυνατούν να κάνουν κάτι αποτελέσματικό, διότι είναι φανερό πως οι νόμοι της εποχής των τσιφλικάδων και των αριστοκρατίας των κατακτητών καλύπτουν τους κυνηγούς, ενώ τους πολίτες οι ίδιοι νόμοι τους κατατάσσουν στα θηράματα.
Και δεν έχει αλλάξει τίποτε κύριε Υπουργέ, διότι «πολλά τα λεφτά», καθώς λένε, πίσω από τους αναίσθητους αυτούς sportsmen, που έχουν χόμπυ τους τον σκοτωμό ζώων, κι ως παράπλευρα θύματα τους πολίτες ή και τους ίδιους τούς συναδέλφους τους.
Γενιές και γενιές περιμέναμε, να βγάλουμε μιαν αριστερή κυβέρνηση, που θα βάλει σειρά στον τόπο και θα κόψει τα προνόμια των εχθρών της ζωής. Γι’ αυτό και αναμένουμε γρήγορες και αποφασιστικές κινήσεις προς την κατεύθυνση λύσης του προβλήματος. Κινήσεις που θα δώσουν ξανά το περιβάλλον σ’ εκείνους που το αγαπούν και κατέφυγαν σ’ αυτό για να ζήσουν δια βίου μαζί του και φιλικά προς όλα τα όντα που το κατοικούν. Να δοθεί τέλος στην απαράδεκτη αυτή κατάσταση, να μπαίνουν στα σπίτα μας οι βάρβαροι επιδρομείς του Σαββατοκύριακου, που βρίσκουν χαρά στην εξόντωση.
ΚΛΗΤΗΡΙΟ ΘΕΣΠΙΣΜΑ
Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΠΛΕΙΜ/ΚΩΝ ΛΕΥΚΑΔΑΣ σύμφωνα με τα άρθρα 245 και 321 Κ.Π.Δ
Καλούμε τον Υφαντή Ιωάννη του Δημητρίου, κάτοικο Αθηνών, οδός Φολεγάνδρου 3, να εμφανιστεί αυτοπροσώπως στο ακροατήριο του ΤΡ. Πλ. ΛΕΥΚ την 25ην Σεπτ. 2018 ημ. Τρίτη κα ώρα 09.00 π. μ. για να δικαστεί ως υπαίτιος του ότι:
Κατηγορείται ως υπαίτιος του ότι στη Λευκάδα την 19. 12. 2013 αναφερόμενος στην Αρχή εξέθεσε εν γνώσει του ψέματα αποκρύπτοντας την αλήθεια και συγκεκριμένα κατά τον παραπάνω χρόνο, υπέβαλε μεταξύ άλλων υπηρεσιών ως αποδεκτών περιφέρειας Λευκάδας και Ιονίων Νήσων στον Εισαγγελέα και στο Δασαρχείο Λευκάδας μια επιστολή προερχομένη δήθεν από τους «κατοίκους Καλαβρού Λευκάδας» αλλά ουσιαστικά συνταχθείσα από τον ίδιο, κατά το περιεχόμενό της οποίας και συνοπτικά ως προς τα ουσιώδη νοήματα, ανέφερεν ψευδώς και εν γνώσει των όσων ψευδών τελικά ισχυρίστηκε πως η περιοχή του Καλαβρού μεταξύ Τσουαλάδων και Κάβαλο Λευκάδας την περίοδο εκείνη Δεκεμβρίου του έτους 2013 διάφοροι κυνηγοί κατά την ενάσκηση του «χόμπυ» τους παραβίαζαν τις ιδιοκτησίες ων Καλαβριτών μπαίνοντας σε περιοχές οικισμών, επιπλέον δε οδηγώντας στην περιοχή και τα κυνηγετικά τους σκυλιά, ρίχνοντας μάλιστα και τα σκάγια των όπλων τους επί των κεραμοσκεπών των σπιτιών τους, ότι οι Αρχές με τη στάση τους απέναντι στις διαμαρτυρίες του κατηγορουμένου και των συντοπιτών του παρέχουν στους κυνηγούς το δικαίωμα να κυνηγούν σε δημόσιους χώρους «χαρίζοντας» τους αυτές τις περιοχές που κανονικά ανήκουν σε όλους κι όχι αποκλειστικά στους κυνηγούς, ενώ τελικά εφόσον (οι Αρχές) γνωρίζουν για τους κινδύνους του κυνηγιού σε κατοικημένες περιοχές ουσιαστικά δεν επεμβαίνουν δραστικά για την προστασία του πολίτη».
Όμως αυτές οι αιτιάσεις δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα καθόσον η Δ/ση Δασών Π. Ε. Λευκάδας πραγματοποίησε την εποχή εκείνη περιπολίες από 27-11 έως 12-12.2013 στην επίμαχη περιοχή χωρίς να εντοπισθούν κυνηγοί που να ασκούν θήρα παράνομα, ενώ και πολλοί που εξετάσθηκαν προανακριτικά λόγω σχηματισμού τελικά δικογραφίας για την υπόθεση αυτή ουδέποτε άκουσαν ή αντιλήφθησαν πυροβολισμούς κοντά σε κατοικημένες περιοχές εκτός ζωνών επιτρεπομένης θήρας.
Κατά παράβαση των άρθρων 14, 16, 18, 26/1α, 27/1, 51, 53, 57, 79, 80, 225/2. Π.Κ.
3.7.2017
Πελοπίδας Ανδρέου
Αντιεισαγγελέας πρωτοδικών
και 24.8.18
Μάρτυρες:
Γιάννης Υφαντής (ποιητής) [email protected]
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΟΥ ΛΕΥΚΑΔΟΣ*
Θέμα:
ΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΝΤΕΣ ΚΥΝΗΓΟΙ
(Η επιστολή απευθύνεται: 1. Στο Υπουργειο Περιβάλλοντος, 2. Στο Υπουργειο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη 3. Στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, 4. Στον Περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων, 5. Στο Δασαρχείο Περιοχής Λευκάδος, 6. Στην Εισαγγελία Λευκάδος, 7. Στο Αστυνομικό Τμήμα Λευκάδος, 8. Στο τμήμα τουρισμού Δήμου Λευκάδος).
Καλαβρός Τσουκαλάδων, Λευκάδα 2013:
Κυρίες και Κύριοι,
μένουμε στη Λευκάδα, στην περιοχή ανάμεσα Τσουκαλάδες και Κάβαλο που λέγεται Καλαβρός. Σχεδόν σιωπηρά ομονοoύντες, χωρίς αποφάσεις συμβουλίων και πλειοψηφιών, χαιρόμαστε το καθαρό φως της μέρας, το καθαρό σκοτάδι της νύχτας, το φεγγαρόφωτο και τ’ άστρα, τη σιωπή, τον ήχο του ανέμου, τ’ αρώματα της θάλασσας και του βουνού, έχοντας γείτονες κουκουβάγιες, γκιώνηδες, κοτσύφια, τσίχλες, γερακίνες, καλογιάννους, κίσσες, λαγούς, αλεπούδες, χελώνες, ασβούς... (τα λίγα ζώα που για την ώρα κατάφεραν να επιβιώσουν).
Όμως αλλοίμονο! Κινδυνεύουμε από τους κυνηγούς. Από την πρώτη κιόλας μέρα της «κυνηγετικής περιόδου», έφτασαν από το ξημέρωμα... Γέμισε ο τόπος μας λαγωνικά, με τα κουδουνάκια τους να ηχούν, με τα στόματά τους να λακουμίζουν, με ανθρώπους ντυμένους τις ειδικές «στολές παραλλαγής» κρατώντας όπλα και κινητά, προτρέποντας με βάρβαρες φωνές, τουφεκίζοντας...
Πολλοί από εμάς που βρέθηκαν στον πρωινό τους περίπατο, δεν ξέραμε προς τα πού να κάνουμε. Καλέσαμε την Αστυνομία, το 100, το Δασαρχείο... Η πρώτη ερώτηση ήταν αν «κυνηγούν μέσα στην ιδιοκτησία» μας. Και τι έγινε που είπαμε «ναι»; Τι έγινε που ήρθαν, αν και καθυστερημένα (χρειάστηκε ξανά και ξανά να τηλεφωνήσουμε) και είδαν με τα μάτια τους; Τι έγινε που έκαμαν σύσταση σε μιαν ομάδα κυνηγών; Όταν υπάρχουν πενήντα ομάδες κυνηγών, τί βγήκε αν έγινε σύσταση στη μια; Τι έγινε που εμείς μη όντας τιμωροί κι εκδικητές (αλλ’ αντιμετωπίζοντας κατά βάθος με κατανόηση και συμπόνοια όλα τα όντα) δεν ζητήσαμε μηνύσεις; Τι έγινε που ζητήσαμε να λάβουν τα μέτρα τους οι αρχές, γιατί δεν είναι δυνατόν να ζούμε κάθε στιγμή ως υποψήφια θηράματα;
Τίποτε δεν έγινε.
*
Αλλά να ξαναπούμε στις εδώ αρχές, για ν’ ακούσουν και τα Υπουργεία:
1. Ότι οι κυνηγοί παραβιάζουν τις ιδιοκτησίες μας, ΘΕΤΟΝΤΑΣ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ. Όταν δεν μπαίνουν οι ίδιοι μέσα στις ιδιοκτησίες μας, μπαίνουν τα σκυλιά τους (που περνούν έξω από την πόρτα μας) μπαίνουν τα σκάγια τους (που χτυπούν στα κεραμίδια και τα παράθυρα των σπιτιών μας).
2. Ότι οι κυνηγοί παραβιάζουν τις ιδιοκτησίες εκείνων που, ναι μεν, δεν έχουν σπίτι, αλλά έχουν καλύβι, τροχόσπιτο, ζώα, έχουν αμπέλι και λιοστάσι, όπου εργάζονται (σκάβουν, κλαδεύουν, μαζεύουν τις ελιές τους, τρυγούν ). Ποιός θα προφυλάξει τους ανθρώπους αυτούς (κι εμάς), από εκείνους που τόσο συχνά, τυφλωμένοι από το πάθος του σπορ, σκοτώνονται μεταξύ τους;
3. Όταν οι αρχές, ύστερ’ από τηλεφωνήματά μας, ρωτούν, «κυνηγούν μέσα στην ιδιοκτησία σας;», τι εννοούν;
Ότι δηλαδή σημασία έχει μόνο το αν μπήκαν στην αυλή μας, ή στο κτήμα μας; Το αν μπήκαν στον περιφραγμένο μας χώρο; Αλλ’ αν κυνηγούν στα πενήντα μέτρα από το σπίτι μας, όπου κι ο φράχτης μας, αυτό, δεν έχει σημασία, αυτό είναι νόμιμο;
Ή μήπως εννοούν ότι η ιδιοκτησία του γείτονα δεν είναι ιδιοκτησία;
Ή μήπως εννοούν ότι οι ελαιώνες και τ’ αμπέλια είναι δημόσιο;
Ή μήπως εννοούν ότι ο δημόσιος τόπος ανήκει αποκλειστικά στους κυνηγούς; Η λέξη «δημόσιο», (αν οι αρχές γνωρίζουν ελληνικά) σημαίνει κάθε τι που ανήκει στον δήμο, δηλαδή στον λαό. Το δημόσιο ανήκει σε όλους τους πολίτες, δεν είναι τσιφλίκι των κυνηγών. Με ποιο δικαίωμα λοιπόν οι αρχές, χαρίζουν στους κυνηγούς, αυτό που ανήκει σε όλους;
Ναι, δεν μιλούμε για έρημες εκτάσεις, όπου μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να κάνουν το σπόρ τους (σκοτώνοντας αυτά που εμείς θέλουμε να ζήσουν ή ακόμη τα θεωρούμε αδέρφια μας). Δεν μιλούμε για έρημες εκτάσεις. Εκεί δεν θα τους βλέπαμε, δεν θα τους ακούγαμε, δεν θα μας ενοχλούσαν, δεν θα έβαζαν σε κίνδυνο τη ζωή μας. Μιλούμε για τόπο, αραιά κατοικημένο μεν, αλλά, κατοικημένο. Και βέβαια οι κάτοικοι αυτού του τόπου, συνειδητά επέλεξαν την αραιοκατοίκηση, τηρώντας από τη μια το νόμο, κι από την άλλη, δίνοντας την πρέπουσα σημασία στον ζωτικό χώρο, τον οποίο ενστικτωδώς χρειάζονται και διαφυλάσσουν με κάθε θυσία όλα τα όντα, και που όταν τον χάνουν, χάνουν το μέγιστο, δηλαδή την πρωταρχική τους φύση ή ακόμα και την ίδια τους τη ζωή.
Μιλούμε για τόπο αραιά κατοικημένο, με σπίτια κεραμοσκεπή, χαμηλά και σύμφωνα με την παράδοση, τροφοδοτούμενα δε τα περισσότερα από ενέργεια που δίνει ο Ήλιος κι ο άνεμος. Έτσι λοιπόν την περιοχή αυτή που συνειδητά την κρατήσαμε αραιοκατοικημένη, δεν την κρατήσαμε αραιοκατηκημένη για να έχουμε σ’ αυτήν συνιδιοκτήτες τους κυνηγούς.
4. Αλλά, ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι η περιοχή Καλαβρού ανάμεσα σε Τσουκαλάδες και Κάβαλο, στους τουριστικούς χάρτες χαρακτηρίζεται ως τόπος περιπάτου; Δεν ανησυχούν οι αρχές που πολλές φορές, περιπατητές ή κάμνοντες τζόκιγκ, γλύτωσαν στο παρά λίγο τον θάνατο ή τον τραυματισμό, όταν μπροστά τους έφτασε ο λαγός και πίσω του ο κυνηγός που τον πυροβολεί; Δεν ανησυχούν που ο περιπατητής είτε ακόμη κι ο οδηγός οχήματος διαβαίνει ανάμεσα σε κυνηγούς που με το όπλο κινούμενο νευρικά προς τα δω και προς τα κει, περιμένουν και πυροβολούν τα διερχόμενα πουλιά;
5. Δεν ανησυχούν οι αρχές για τα παιδιά, τα οποία είναι φυσικό, κι αν ακόμη δεν είναι περιπατητές, ή περιβολάρηδες, ως παιδιά γυρίζουν εδώ κι εκεί, ελεύθερα; Ή μήπως έχει επιτραπεί το κυνήγι ακόμη και στα πάρκα;
6. Δεν ανησυχούν οι αρχές, ούτε καν για το κυνήγι σ’ εποχή που αυτό απαγορεύεται;
Αν οι αρχές, δεν γνωρίζουν όλα τούτα, (παρόλο που απευθυνθήκαμε σ’ αυτές δεκάδες φορές), αν δεν ανησυχούν για τα όσα επικίνδυνα γίνονται, δεν επεμβαίνουν δραστικά για την προστασία του πολίτη, για τον οποίο υπάρχουν ως αρχές, τότε δεν είναι αρχές. Τότε είμαστε αναγκασμένοι να προστρέξουμε στις αρχές που δημιουργούν τις αρχές και να καταγγείλουμε σ’ αυτές, τις αρχές που δεν είναι αρχές.
*
Αν όντως απευθυνόμαστε σε αρχές, που ο λόγος υπάρξεώς των είναι να υπηρετούν και να προστατεύουν τον πολίτη, τότε ζητούμε:
1. Να στηθούν πινακίδες σε όλη την περιοχή οι οποίες θα προειδοποιούν ότι απαγορεύεται η θήρα.
2. Να ελέγχουν οι αρχές, αν τηρούνται αυτά που αναφέρονται στις πινακίδες.
3. Να αναφέρεται στις πινακίδες ότι η περιοχή είναι κατοικημένη, τόπος περιπάτου κι ότι απαγορεύεται αυστηρώς η θήρα.
4. Να συνεργαστούν οι αρχές με τις συναρμόδιες αρχές και να πληροφορήσουν τους κυνηγετικούς συλλόγους. (Δεν γίνεται να αντιμετωπίζουμε τους χιλιάδες κυνηγούς, τον καθένα χωριστά ή να γινόμαστε κυνηγοί των κυνηγών, ψάχνοντας για τις πινακίδες των αυτοκινήτων τους. Αυτά οδηγούν στην πολύ επικίνδυνη (μα και συμφέρουσα στις διάφορες επαγγελαματικές κλίκες) κατάληξη που λέγεται αυτοδικία.
*
Ελπίζουμε ότι θα λάβετε σοβαρά υπ’ όψιν το πρόβλημά μας, (που στην πραγματικότητα είναι δικό σας πρόβλημα το οποίο φορτώσατε σε μας). Αν δεν ανταποκριθείτε, αν δεν αναλάβετε τις υποχρεώσεις σας, θ’ αναγκαστούμε να χρησιμοποιήσουμε τη δημοσιότητα και τα δικαστήρια της χώρας κι όλου του κόσμου. Πράγμα που δεν θέλουμε να κάνουμε. Γιατί, δεν έχουμε καμμιάν όρεξη να σπαταλούμε πολύτιμο χρόνο από τη ζωή μας και τις εργασίες μας, για να κυνηγούμ’ εσάς, επειδή δεν κυνηγήσατε τους κυνηγούς, οι οποίοι μας αντιμετωπίζουν ως (παράπλευρα) θηράματα.
Οι δυνάμενοι (την ώρα τούτη) να υπογράψουν κάτοικοι της περιοχής:
Αντώνης Αντωνάκος, Κατερίνα Αντωνάκου, Πελοπίδας Αντωνάκος, Γιώργος Βόσος, Βάσω Δερμάνη, Θανάσης Καπνιάρης, Χρυσούλα Μπακάλη, Κώστας Πατρώνης, Σοφία Πατρώνη, Ηλίας Τσαλίκης, Βαρβάρα Τσακαλώτη, Αλεσάντρο Τσακαλώτης, Αριάδνη Υφαντή, Γιάννης Υφαντής, Ουρανία Χάτσιου, Betina Verikios, Silke Sagroda, Alexander Werth, Michael Golland, Jürgen Brünger…
________________________
Καλαβρός Τσουκαλάδων, Λευκάδα, Οκτώβριος 2015:
*Κύριε Υπουργέ, αυτή είναι η επιστολή που στείλαμε πριν δύο χρόνια. Όμως τίποτε δεν άλλαξε ως προς τους κυνηγούς. Τα πράγματα μάλιστα έγιναν χειρότερα. Οι αρχές φέρονται (Αστυνομία, Δασαρχείο), με μεγαλύτερη προθυμία, αλλ’ αδυνατούν να κάνουν κάτι αποτελέσματικό, διότι είναι φανερό πως οι νόμοι της εποχής των τσιφλικάδων και των αριστοκρατίας των κατακτητών καλύπτουν τους κυνηγούς, ενώ τους πολίτες οι ίδιοι νόμοι τους κατατάσσουν στα θηράματα.
Και δεν έχει αλλάξει τίποτε κύριε Υπουργέ, διότι «πολλά τα λεφτά», καθώς λένε, πίσω από τους αναίσθητους αυτούς sportsmen, που έχουν χόμπυ τους τον σκοτωμό ζώων, κι ως παράπλευρα θύματα τους πολίτες ή και τους ίδιους τούς συναδέλφους τους.
Γενιές και γενιές περιμέναμε, να βγάλουμε μιαν αριστερή κυβέρνηση, που θα βάλει σειρά στον τόπο και θα κόψει τα προνόμια των εχθρών της ζωής. Γι’ αυτό και αναμένουμε γρήγορες και αποφασιστικές κινήσεις προς την κατεύθυνση λύσης του προβλήματος. Κινήσεις που θα δώσουν ξανά το περιβάλλον σ’ εκείνους που το αγαπούν και κατέφυγαν σ’ αυτό για να ζήσουν δια βίου μαζί του και φιλικά προς όλα τα όντα που το κατοικούν. Να δοθεί τέλος στην απαράδεκτη αυτή κατάσταση, να μπαίνουν στα σπίτα μας οι βάρβαροι επιδρομείς του Σαββατοκύριακου, που βρίσκουν χαρά στην εξόντωση.
ΚΛΗΤΗΡΙΟ ΘΕΣΠΙΣΜΑ
Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΠΛΕΙΜ/ΚΩΝ ΛΕΥΚΑΔΑΣ σύμφωνα με τα άρθρα 245 και 321 Κ.Π.Δ
Καλούμε τον Υφαντή Ιωάννη του Δημητρίου, κάτοικο Αθηνών, οδός Φολεγάνδρου 3, να εμφανιστεί αυτοπροσώπως στο ακροατήριο του ΤΡ. Πλ. ΛΕΥΚ την 25ην Σεπτ. 2018 ημ. Τρίτη κα ώρα 09.00 π. μ. για να δικαστεί ως υπαίτιος του ότι:
Κατηγορείται ως υπαίτιος του ότι στη Λευκάδα την 19. 12. 2013 αναφερόμενος στην Αρχή εξέθεσε εν γνώσει του ψέματα αποκρύπτοντας την αλήθεια και συγκεκριμένα κατά τον παραπάνω χρόνο, υπέβαλε μεταξύ άλλων υπηρεσιών ως αποδεκτών περιφέρειας Λευκάδας και Ιονίων Νήσων στον Εισαγγελέα και στο Δασαρχείο Λευκάδας μια επιστολή προερχομένη δήθεν από τους «κατοίκους Καλαβρού Λευκάδας» αλλά ουσιαστικά συνταχθείσα από τον ίδιο, κατά το περιεχόμενό της οποίας και συνοπτικά ως προς τα ουσιώδη νοήματα, ανέφερεν ψευδώς και εν γνώσει των όσων ψευδών τελικά ισχυρίστηκε πως η περιοχή του Καλαβρού μεταξύ Τσουαλάδων και Κάβαλο Λευκάδας την περίοδο εκείνη Δεκεμβρίου του έτους 2013 διάφοροι κυνηγοί κατά την ενάσκηση του «χόμπυ» τους παραβίαζαν τις ιδιοκτησίες ων Καλαβριτών μπαίνοντας σε περιοχές οικισμών, επιπλέον δε οδηγώντας στην περιοχή και τα κυνηγετικά τους σκυλιά, ρίχνοντας μάλιστα και τα σκάγια των όπλων τους επί των κεραμοσκεπών των σπιτιών τους, ότι οι Αρχές με τη στάση τους απέναντι στις διαμαρτυρίες του κατηγορουμένου και των συντοπιτών του παρέχουν στους κυνηγούς το δικαίωμα να κυνηγούν σε δημόσιους χώρους «χαρίζοντας» τους αυτές τις περιοχές που κανονικά ανήκουν σε όλους κι όχι αποκλειστικά στους κυνηγούς, ενώ τελικά εφόσον (οι Αρχές) γνωρίζουν για τους κινδύνους του κυνηγιού σε κατοικημένες περιοχές ουσιαστικά δεν επεμβαίνουν δραστικά για την προστασία του πολίτη».
Όμως αυτές οι αιτιάσεις δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα καθόσον η Δ/ση Δασών Π. Ε. Λευκάδας πραγματοποίησε την εποχή εκείνη περιπολίες από 27-11 έως 12-12.2013 στην επίμαχη περιοχή χωρίς να εντοπισθούν κυνηγοί που να ασκούν θήρα παράνομα, ενώ και πολλοί που εξετάσθηκαν προανακριτικά λόγω σχηματισμού τελικά δικογραφίας για την υπόθεση αυτή ουδέποτε άκουσαν ή αντιλήφθησαν πυροβολισμούς κοντά σε κατοικημένες περιοχές εκτός ζωνών επιτρεπομένης θήρας.
Κατά παράβαση των άρθρων 14, 16, 18, 26/1α, 27/1, 51, 53, 57, 79, 80, 225/2. Π.Κ.
3.7.2017
Πελοπίδας Ανδρέου
Αντιεισαγγελέας πρωτοδικών
και 24.8.18
Μάρτυρες:
- Ουρανία Χάτσιου του Γεωργίου
- Ιωάννης Υφαντήςτου Δημητρίου
- Ηλίας Τσαλίκης του Σταύρου
- Πελοπίδας Αντωνάκος του Χριστοφόρου
- Κωνσταντίνος Πατρώνης του Σωτηρίου
RSS Feed
