Του Θόδωρου Μαράκη
Οι πρόσφατες επιθετικές δηλώσεις του Ερντογάν, αποτέλεσμα της ρευστότητας που επικρατεί στην περιοχή και που εντείνεται εξ αιτίας του Συριακού και Ιρακινού πολέμου, έφεραν στην επιφάνεια, ανάμεσα σ’ άλλα και τον ανταγωνισμό της τουρκικής με την ελληνική άρχουσα τάξη. Αποκάλυψαν την κρίση και τα αδιέξοδα του καθεστώτος του Ερντογάν καθώς και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια της τουρκικής άρχουσας τάξης.
Ανάμεσα σε άλλα δήλωσε:
«Φέραμε στην επιφάνεια τη Λοζάνη[1] και το Εθνικό Συμβόλαιο[2]. Φαίνεται πως κάποιες αλήθειες μας τις έμαθαν λάθος. Θέλω η νεολαία μας να εξετάσει τη Λοζάνη κι ας ενοχληθούν κάποιοι. Τα λάθη πρέπει να τα ξέρουμε».
Κι ακόμα ότι:
«Το 2016 δεν μπορούμε να κινούμαστε με τη λογική του 1923 (…) Όταν αλλάζουν τα πάντα στον κόσμο δεν μπορούμε να βρισκόμαστε στο σημείο που βρεθήκαμε τότε.»
Αυτές οι δηλώσεις δείχνουν τις επιδιώξεις της τούρκικης αστικής τάξης να αναβαθμίσει τη θέση της στο φόντο των ενδοιμπεριαλιστκών ανταγωνισμών στην περιοχή και να πάρει μερτικό από την μελλοντική λεία. Κάτι που το λέει ξεκάθαρα παρακάτω:
«Για να εξασφαλίσουμε το μέλλον μας πρέπει να είμαστε σήμερα εκεί που πρέπει. Και σήμερα είναι η Μοσούλη».
Το πραξικόπημα – «ευκαιρία» για εκκαθαρίσεις και καταστολή
Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, όλα αυτά έχουν σχέση και με το αποτυχημένο πραξικόπημα που επιχειρήθηκε εναντίον του Ερντογάν στις 15 του περασμένου Ιούλη.
Το πραξικόπημα έφερε στην επιφάνεια τη διάσπαση μέσα στις γραμμές της αστικής τάξης καθώς και την φθορά του καθεστώτος του Ερντογάν. Ο Ερντογάν κατάφερε να καταστείλει το πραξικόπημα και στη συνέχεια προχώρησε σε μαζικές εκκαθαρίσεις στο στρατό, τα σώματα ασφαλείας και στον ευρύτερο κρατικό μηχανισμό, για να εδραιώσει τη θέση του.
Ο απολογισμός είναι 40.000 προσαγωγές, 20.000 προφυλακίσεις, 80.000 απολύσεις, κλείσιμο 45 εφημερίδων, 35 ραδιοφωνικών σταθμών, 30 τηλεοπτικών καναλιών, 15 περιοδικών, 29 εκδοτικών οίκων και 3 ειδησεογραφικών πρακτορείων. Έγιναν προσαγωγές 100 δημοσιογράφων και από αυτούς οι 37 κρίθηκαν προφυλακιστέοι.
Σε 28 δήμους αντικατέστησε τους εκλεγμένους τοπικούς συμβούλους επειδή στην μεγάλη τους πλειοψηφία ελέγχονταν από το αριστερό φιλοκουρδικό κόμμα HDP και διορίστηκαν Επίτροποι φίλα προσκείμενοι στο ΑΚΡ!! Διόρισε νέους αστυνομικούς διευθυντές σε 61 από τις 81 επαρχίες
Ταυτόχρονα βέβαια κλιμακώνει την επίθεσή του ενάντια στο εργατικό και λαϊκό κίνημα με την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και προχωρά σε ανοικτό πόλεμο με τους Κούρδους εντός και εκτός Τουρκίας. Είναι χιλιάδες οι αριστεροί και οι συνδικαλιστές ανάμεσα στους απολυμένους από το δημόσιο.
Το πιο πρόσφατο συμβάν είναι η σύλληψη των 13 βουλευτών του αριστερού κόμματος HDP μεταξύ των οποίων και των δύο προέδρων του (δείτε σχετικά: http://net.xekinima.org/tourkia-o-erntogan-sullambanei-tin-ig/).
Εθνικισμός και ιμπεριαλισμός
Πίσω από όλα αυτά βρίσκεται κύρια η ανάγκη της τουρκικής άρχουσας τάξης για έξοδο του τουρκικού στρατού στη βόρεια Συρία για να εμποδίσει τη δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους και η προσπάθεια επέκτασης των επιχειρήσεων για την ανακατάληψη της Μοσούλης.
Αυτά επιβάλλουν στο καθεστώς του Ερντογάν από τη μια την ενδυνάμωση της καταπίεσης στο αριστερό και κουρδικό κίνημα στο εσωτερικό της Τουρκίας και από την άλλη την ανάπτυξη του εθνικισμού και της μεγάλης ιδέας, που συνοψίζεται στη φράση του,
«τα σύνορά μας είναι η Τουρκία της καρδιάς μας».
Έτσι, συσπειρώνει την κομματική και εκλογική του βάση αλλά και τμήματα της Κεμαλικής δεξιάς ενώ την ίδια στιγμή εμποδίζει την ανάπτυξη αντιπολεμικού κινήματος. Στα πλαίσια αυτής της νέας εθνικιστικής στροφής «θυμήθηκε» και τη Συμφωνία της Λοζάνης και καθώς και την Οθωμανική Αυτοκρατορία!
Η Αριστερά στην Ελλάδα χρειάζεται να απαντήσει, ενωτικά, στον εθνικισμό του Ερντογάν με σειρά εκδηλώσεων αλληλεγγύης στον δοκιμαζόμενο τούρκικο λαό και ιδιαίτερα στους Κούρδους και το αριστερό κίνημα, με διαμαρτυρίες που θα καταλήγουν στην τουρκική πρεσβεία και τα προξενεία.
Σημειώσεις
[1] Η Συνθήκη της Λοζάννη υπογράφτηκε στις 24 Ιούλη 1923 από την Ελλάδα και την Τουρκία και τις άλλες χώρες που πολέμησαν στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο και οριοθέτησαν τα σύνορα της Τουρκίας – αυτά που μέχρι σήμερα έχει.
[2] Απόφαση της οθωμανικής Βουλής, το 1920 λίγο πριν από τη διάλυση της, η οποία προέβλεπε την διαμόρφωση των συνόρων του εθνικού κράτους που θα συγκροτούνταν στα σύνορα που βρίσκονταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά την συνθηκολόγηση της στο τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, στα οποία περιλαμβανόταν και η Μοσούλη.
Οι πρόσφατες επιθετικές δηλώσεις του Ερντογάν, αποτέλεσμα της ρευστότητας που επικρατεί στην περιοχή και που εντείνεται εξ αιτίας του Συριακού και Ιρακινού πολέμου, έφεραν στην επιφάνεια, ανάμεσα σ’ άλλα και τον ανταγωνισμό της τουρκικής με την ελληνική άρχουσα τάξη. Αποκάλυψαν την κρίση και τα αδιέξοδα του καθεστώτος του Ερντογάν καθώς και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια της τουρκικής άρχουσας τάξης.
Ανάμεσα σε άλλα δήλωσε:
«Φέραμε στην επιφάνεια τη Λοζάνη[1] και το Εθνικό Συμβόλαιο[2]. Φαίνεται πως κάποιες αλήθειες μας τις έμαθαν λάθος. Θέλω η νεολαία μας να εξετάσει τη Λοζάνη κι ας ενοχληθούν κάποιοι. Τα λάθη πρέπει να τα ξέρουμε».
Κι ακόμα ότι:
«Το 2016 δεν μπορούμε να κινούμαστε με τη λογική του 1923 (…) Όταν αλλάζουν τα πάντα στον κόσμο δεν μπορούμε να βρισκόμαστε στο σημείο που βρεθήκαμε τότε.»
Αυτές οι δηλώσεις δείχνουν τις επιδιώξεις της τούρκικης αστικής τάξης να αναβαθμίσει τη θέση της στο φόντο των ενδοιμπεριαλιστκών ανταγωνισμών στην περιοχή και να πάρει μερτικό από την μελλοντική λεία. Κάτι που το λέει ξεκάθαρα παρακάτω:
«Για να εξασφαλίσουμε το μέλλον μας πρέπει να είμαστε σήμερα εκεί που πρέπει. Και σήμερα είναι η Μοσούλη».
Το πραξικόπημα – «ευκαιρία» για εκκαθαρίσεις και καταστολή
Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, όλα αυτά έχουν σχέση και με το αποτυχημένο πραξικόπημα που επιχειρήθηκε εναντίον του Ερντογάν στις 15 του περασμένου Ιούλη.
Το πραξικόπημα έφερε στην επιφάνεια τη διάσπαση μέσα στις γραμμές της αστικής τάξης καθώς και την φθορά του καθεστώτος του Ερντογάν. Ο Ερντογάν κατάφερε να καταστείλει το πραξικόπημα και στη συνέχεια προχώρησε σε μαζικές εκκαθαρίσεις στο στρατό, τα σώματα ασφαλείας και στον ευρύτερο κρατικό μηχανισμό, για να εδραιώσει τη θέση του.
Ο απολογισμός είναι 40.000 προσαγωγές, 20.000 προφυλακίσεις, 80.000 απολύσεις, κλείσιμο 45 εφημερίδων, 35 ραδιοφωνικών σταθμών, 30 τηλεοπτικών καναλιών, 15 περιοδικών, 29 εκδοτικών οίκων και 3 ειδησεογραφικών πρακτορείων. Έγιναν προσαγωγές 100 δημοσιογράφων και από αυτούς οι 37 κρίθηκαν προφυλακιστέοι.
Σε 28 δήμους αντικατέστησε τους εκλεγμένους τοπικούς συμβούλους επειδή στην μεγάλη τους πλειοψηφία ελέγχονταν από το αριστερό φιλοκουρδικό κόμμα HDP και διορίστηκαν Επίτροποι φίλα προσκείμενοι στο ΑΚΡ!! Διόρισε νέους αστυνομικούς διευθυντές σε 61 από τις 81 επαρχίες
Ταυτόχρονα βέβαια κλιμακώνει την επίθεσή του ενάντια στο εργατικό και λαϊκό κίνημα με την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και προχωρά σε ανοικτό πόλεμο με τους Κούρδους εντός και εκτός Τουρκίας. Είναι χιλιάδες οι αριστεροί και οι συνδικαλιστές ανάμεσα στους απολυμένους από το δημόσιο.
Το πιο πρόσφατο συμβάν είναι η σύλληψη των 13 βουλευτών του αριστερού κόμματος HDP μεταξύ των οποίων και των δύο προέδρων του (δείτε σχετικά: http://net.xekinima.org/tourkia-o-erntogan-sullambanei-tin-ig/).
Εθνικισμός και ιμπεριαλισμός
Πίσω από όλα αυτά βρίσκεται κύρια η ανάγκη της τουρκικής άρχουσας τάξης για έξοδο του τουρκικού στρατού στη βόρεια Συρία για να εμποδίσει τη δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους και η προσπάθεια επέκτασης των επιχειρήσεων για την ανακατάληψη της Μοσούλης.
Αυτά επιβάλλουν στο καθεστώς του Ερντογάν από τη μια την ενδυνάμωση της καταπίεσης στο αριστερό και κουρδικό κίνημα στο εσωτερικό της Τουρκίας και από την άλλη την ανάπτυξη του εθνικισμού και της μεγάλης ιδέας, που συνοψίζεται στη φράση του,
«τα σύνορά μας είναι η Τουρκία της καρδιάς μας».
Έτσι, συσπειρώνει την κομματική και εκλογική του βάση αλλά και τμήματα της Κεμαλικής δεξιάς ενώ την ίδια στιγμή εμποδίζει την ανάπτυξη αντιπολεμικού κινήματος. Στα πλαίσια αυτής της νέας εθνικιστικής στροφής «θυμήθηκε» και τη Συμφωνία της Λοζάνης και καθώς και την Οθωμανική Αυτοκρατορία!
Η Αριστερά στην Ελλάδα χρειάζεται να απαντήσει, ενωτικά, στον εθνικισμό του Ερντογάν με σειρά εκδηλώσεων αλληλεγγύης στον δοκιμαζόμενο τούρκικο λαό και ιδιαίτερα στους Κούρδους και το αριστερό κίνημα, με διαμαρτυρίες που θα καταλήγουν στην τουρκική πρεσβεία και τα προξενεία.
Σημειώσεις
[1] Η Συνθήκη της Λοζάννη υπογράφτηκε στις 24 Ιούλη 1923 από την Ελλάδα και την Τουρκία και τις άλλες χώρες που πολέμησαν στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο και οριοθέτησαν τα σύνορα της Τουρκίας – αυτά που μέχρι σήμερα έχει.
[2] Απόφαση της οθωμανικής Βουλής, το 1920 λίγο πριν από τη διάλυση της, η οποία προέβλεπε την διαμόρφωση των συνόρων του εθνικού κράτους που θα συγκροτούνταν στα σύνορα που βρίσκονταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά την συνθηκολόγηση της στο τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, στα οποία περιλαμβανόταν και η Μοσούλη.
RSS Feed
