Οι Ορεινοί
Απομεινάρια ενός κόσμου που χάνεται
Αχνό δείγμα του κόσμου που έρχεται
Ίσως και τα δυό, Ίσως και τίποτα απ’ αυτά
Κανείς δεν ξέρει από που βαστάει η σκούφια τους
Ούτε αυτοί οι ίδιοι θα μπορέσουν να σου πουν
Ούτε η Ιστορία, η δύστροπη, το ξεδιάλυνε
Και το μέλλον το σκιερό (πιστέψτε με) άκρη δεν θα βγάλει
Αναδύθηκαν δειλά δειλά (ήσυχα ήσυχα),
μέσα από (δίπλα από) τα ερείπια
της Μεγάλης Καταστροφής
Λες και παραμόνευαν την στιγμή
Λες κι αιώνες τώρα, σιωπηλά ετοιμάζονταν
Όπως σιωπηλά εμφανίστηκαν
Χωρίς φανφάρες, εκρήξεις και ταρατατζούμ
Δυό Δυό, Τρεις Τρεις,
Άρχισαν να χτίζουν νησίδες ουτοπίας
Μέσα στο ζόφο της πραγματικότητας
Την ίδια στιγμή, εκεί που έχτιζαν
Κι ενώ ο κόσμος έλεγε –
Εντάξει, δε βλέπετε; χτίζουν κι αυτοί
Την ίδια στιγμή, σιωπηλά όπως φάνηκαν,
Δούλευαν, τα βράδια, λαγούμια
Υπονομεύοντας τα θεμέλια
Της Λαμπρής Κοινωνίας του Τίποτα.
***
Σε αναζήτηση ορεινών κοιτασμάτων
Οι ορεινοί γνωρίζοντας καλά τις δυνατότητές, αλλά πιο πολύ τις αδυναμίες τους, έφτιαξαν τον κλεφτοπόλεμο, προσπαθώντας πάντα με λιγοστές δυνάμεις να ανασυγκροτηθούν και να αμυνθούν. Οι ορεινές με τη σειρά τους έπεσαν στο Σούλι, άλλες μετά έπλεκαν για τους ήρωες του 40, ορεινή ήταν η μάνα του αντάρτη και οι ορεινοί ήταν κυρίως αυτοί που μετανάστευσαν για τον καινούργιο κόσμο…
Οι ορεινοί δεν είναι νησιώτες, αν και υπάρχουν πολλοί ορεινοί νησιώτες. Ιδίως αυτοί οι ορεινοί νησιώτες είναι από τους λίγους που κατάφεραν να μην αλλοιωθούν από τις «τουρίστριες» και που χάρις στο συντηρητισμό τους ή την ορεινή τους κουλτούρα διατήρησαν τις ασχολίες τους και το χαρακτήρα τους. Οι ορεινοί είναι από τους λίγους που ξέρουν είτε με τα μαντριά, τα κοπάδια τους, είτε με την παρουσία τους, να διακόπτουν το τοπίο αλλά και το χρόνο των καλοκαιρινών διακοπών. Οι κατασκευές τους έρχονται να θυμίσουν πώς κάποιοι δουλεύουν όλο το χρόνο, παντός καιρού, σχεδόν από αρχαιοτάτων χρόνων και με την παρουσία τους, συνήθως ξεκομμένη από το “καλοκαιρινό τουριστικό κλίμα”, μας κλείνουν το μάτι, θυμίζοντας μας πόσο φλώροι και ψευτοαστοί μπορεί να είμαστε. Οι ορεινοί δεν είναι πάντα άγιοι, ίσως το αντίθετο, άλλες πάλι όπως οι συγγραφείς αυτού του ιστολογίου δεν είναι άλλο από ένα παράξενο κράμα ορεινών μεταλλαγμένων αστών..νοσταλγών του ροκ εν ρολ…. που μάταια αναζητούν το πόσο ορεινοί μπορεί να είμαστε…..
http://www.oreinoi.com/page/2
Απομεινάρια ενός κόσμου που χάνεται
Αχνό δείγμα του κόσμου που έρχεται
Ίσως και τα δυό, Ίσως και τίποτα απ’ αυτά
Κανείς δεν ξέρει από που βαστάει η σκούφια τους
Ούτε αυτοί οι ίδιοι θα μπορέσουν να σου πουν
Ούτε η Ιστορία, η δύστροπη, το ξεδιάλυνε
Και το μέλλον το σκιερό (πιστέψτε με) άκρη δεν θα βγάλει
Αναδύθηκαν δειλά δειλά (ήσυχα ήσυχα),
μέσα από (δίπλα από) τα ερείπια
της Μεγάλης Καταστροφής
Λες και παραμόνευαν την στιγμή
Λες κι αιώνες τώρα, σιωπηλά ετοιμάζονταν
Όπως σιωπηλά εμφανίστηκαν
Χωρίς φανφάρες, εκρήξεις και ταρατατζούμ
Δυό Δυό, Τρεις Τρεις,
Άρχισαν να χτίζουν νησίδες ουτοπίας
Μέσα στο ζόφο της πραγματικότητας
Την ίδια στιγμή, εκεί που έχτιζαν
Κι ενώ ο κόσμος έλεγε –
Εντάξει, δε βλέπετε; χτίζουν κι αυτοί
Την ίδια στιγμή, σιωπηλά όπως φάνηκαν,
Δούλευαν, τα βράδια, λαγούμια
Υπονομεύοντας τα θεμέλια
Της Λαμπρής Κοινωνίας του Τίποτα.
***
Σε αναζήτηση ορεινών κοιτασμάτων
Οι ορεινοί γνωρίζοντας καλά τις δυνατότητές, αλλά πιο πολύ τις αδυναμίες τους, έφτιαξαν τον κλεφτοπόλεμο, προσπαθώντας πάντα με λιγοστές δυνάμεις να ανασυγκροτηθούν και να αμυνθούν. Οι ορεινές με τη σειρά τους έπεσαν στο Σούλι, άλλες μετά έπλεκαν για τους ήρωες του 40, ορεινή ήταν η μάνα του αντάρτη και οι ορεινοί ήταν κυρίως αυτοί που μετανάστευσαν για τον καινούργιο κόσμο…
Οι ορεινοί δεν είναι νησιώτες, αν και υπάρχουν πολλοί ορεινοί νησιώτες. Ιδίως αυτοί οι ορεινοί νησιώτες είναι από τους λίγους που κατάφεραν να μην αλλοιωθούν από τις «τουρίστριες» και που χάρις στο συντηρητισμό τους ή την ορεινή τους κουλτούρα διατήρησαν τις ασχολίες τους και το χαρακτήρα τους. Οι ορεινοί είναι από τους λίγους που ξέρουν είτε με τα μαντριά, τα κοπάδια τους, είτε με την παρουσία τους, να διακόπτουν το τοπίο αλλά και το χρόνο των καλοκαιρινών διακοπών. Οι κατασκευές τους έρχονται να θυμίσουν πώς κάποιοι δουλεύουν όλο το χρόνο, παντός καιρού, σχεδόν από αρχαιοτάτων χρόνων και με την παρουσία τους, συνήθως ξεκομμένη από το “καλοκαιρινό τουριστικό κλίμα”, μας κλείνουν το μάτι, θυμίζοντας μας πόσο φλώροι και ψευτοαστοί μπορεί να είμαστε. Οι ορεινοί δεν είναι πάντα άγιοι, ίσως το αντίθετο, άλλες πάλι όπως οι συγγραφείς αυτού του ιστολογίου δεν είναι άλλο από ένα παράξενο κράμα ορεινών μεταλλαγμένων αστών..νοσταλγών του ροκ εν ρολ…. που μάταια αναζητούν το πόσο ορεινοί μπορεί να είμαστε…..
http://www.oreinoi.com/page/2
RSS Feed
