Ποτέ δεν είναι αργά για να κατανοήσουμε επιτέλους ότι δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσει ποτέ το γαϊτανάκι των μέτρων, της φτωχοποίησης, της υποβάθμισης, της εκποίησης, τουλάχιστον μέχρι να μη μείνει ούτε ένας πολίτης αυτής της χώρας με κινητή και ακίνητη περιουσία στην ιδιοκτησία του.
Το μέλλον μας είναι προδιαγεγραμμένο από το 2002 που συνδεθήκαμε με το ευρώ. Όταν συνδέεσαι με ένα σκληρό νόμισμα, πόσω μάλλον και όταν δεν έχεις παραγωγή, το μέλλον σου είναι η φτωχοποίηση και η μετατροπή σε αποικία. Κινητή και ακίνητη δημόσια και ιδιωτική περιουσία των πολιτών αυτής της χώρας θα γίνει λοιπόν νομοτελειακά και πολύ σύντομα κτήμα άλλων, των λεγόμενων δανειστών αν δεν μπει ένα τέλος σε αυτή την κατάσταση των μνημονιακών κυβερνήσεων άμεσα και αν δεν εκμεταλλευτούμε την πρόταση που καταθέτει ο Σόιμπλε, ο οποίος την κάνει εκ του ασφαλούς βέβαια, αφού ξέρει ότι είναι τόσο εθελόδουλοι μέχρι στιγμής οι Έλληνες και τόσο χυδαίοι σαν αυτόν οι πολιτικάντηδές τους, που τρέμουν στην προοπτική του grexit και άρα μπορεί να υποστηρίζει ο ίδιος ψευδώς, ως απειλή, ότι το θέλει, χωρίς όμως να κινδυνεύει να πραγματοποιηθεί αυτό και να τον ζημιώσει ανεπανόρθωτα πολιτικά και οικονομικά.
Το να πάρει η Ελλάδα σήμερα 50 δις ευρώ ανθρωπιστική βοήθεια, συν ένα γενναίο κούρεμα χρέους και να βγει από το ευρώ, όπως μας λέει ο Σόιμπλε, είναι η καλύτερη προοπτική που μπορεί να μας συμβεί.
Αφενός επειδή και μέσα στο ευρώ που είμαστε, δεν απολαμβάνουμε κανενός είδους αλληλεγγύη, ούτε οικονομικής φύσης, ούτε πολιτικής πχ υποστήριξη ως προς τις σχέσεις μας με την Τουρκία, απεναντίας βιώνουμε μια εκφυλιστική πορεία που οδηγεί στην οριστική και πλήρη απώλεια της πατρίδας και της ζωής μας, αφετέρου δε επειδή το ευρώ θα διαλυθεί πολύ σύντομα είτε μείνουμε είτε φύγουμε, αφού δεν είναι τίποτε άλλο παρά το σύγχρονο βαρύ όπλο του γερμανικού επεκτατισμού, ο οποίος θα φάει πάλι τα μούτρα του και θα ζητάει συγνώμη από την ανθρωπότητα για άλλη μια φορά, θα βαράνε πάλι για πολλά χρόνια καθημερινά στα μεγάφωνα του λιμανιού του Αμβούργου, ως σύμβολο συγνώμης, τους εθνικούς ύμνους των κρατών, οι σημαίες των οποίων κυματίζουν στην πρύμνη των βαποριών που εισέρχονται.
Για να λειτουργήσει όμως μια χώρα, είτε με ευρώ είτε με οποιοδήποτε άλλο νόμισμα χρειάζεται παραγωγή. Οι νεοέλληνες που ξέρουν μόνο να ανοίγουν καφενεία και μπαρ και ψαγμένα εστιατόρια, όπως δυστυχώς βλέπουμε να βαδίζει εδώ και χρόνια η ντόπια επιχειρηματικότητα, πρέπει να συνειδητοποιήσουν άμεσα ότι δεν έχουν κανένα μέλλον, όχι μόνο στο ευρώ αλλά ούτε στον πλανήτη, ότι θα μείνουν όλοι τους άστεγοι πολύ σύντομα, και ότι καλό είναι να αλλάξουν ρότα το γρηγορότερο.
Έχουμε μια χώρα χαρισματική. Με κλίμα εξαιρετικό, με φυσικό και πολιτισμικό κεφάλαιο σπουδαίο, και θα μπορούσαμε να ζούμε μόνον από αυτά. Ένα τεράστιο σύνολο από μονάδες πολύ μικρής, μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας γύρω από την πρωτογενή παραγωγή αγνών, φυσικών, αμόλυντων προϊόντων γης και πνεύματος, καθώς και ενέργειας, αλλά και γύρω από την φιλοξενία, την ξενάγηση, την παρατήρηση, την εκμάθηση, την επικοινωνία των επισκεπτών με το τοπίο και τους ανθρώπους του και τους πόρους του, επίσης γύρω από την προστασία των τόπων και την ανάδειξή τους, αυτό το τεράστιο αναπτυξιακό σύνολο θα έπρεπε να αποτελεί την ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας. Μια χώρα, σύνολο μικρών παραδείσων, μπορεί να υπάρξει, να προοδεύσει και να ευημερήσει με κάθε νόμισμα.
http://yiannismakridakis.gr/?p=9102
Το μέλλον μας είναι προδιαγεγραμμένο από το 2002 που συνδεθήκαμε με το ευρώ. Όταν συνδέεσαι με ένα σκληρό νόμισμα, πόσω μάλλον και όταν δεν έχεις παραγωγή, το μέλλον σου είναι η φτωχοποίηση και η μετατροπή σε αποικία. Κινητή και ακίνητη δημόσια και ιδιωτική περιουσία των πολιτών αυτής της χώρας θα γίνει λοιπόν νομοτελειακά και πολύ σύντομα κτήμα άλλων, των λεγόμενων δανειστών αν δεν μπει ένα τέλος σε αυτή την κατάσταση των μνημονιακών κυβερνήσεων άμεσα και αν δεν εκμεταλλευτούμε την πρόταση που καταθέτει ο Σόιμπλε, ο οποίος την κάνει εκ του ασφαλούς βέβαια, αφού ξέρει ότι είναι τόσο εθελόδουλοι μέχρι στιγμής οι Έλληνες και τόσο χυδαίοι σαν αυτόν οι πολιτικάντηδές τους, που τρέμουν στην προοπτική του grexit και άρα μπορεί να υποστηρίζει ο ίδιος ψευδώς, ως απειλή, ότι το θέλει, χωρίς όμως να κινδυνεύει να πραγματοποιηθεί αυτό και να τον ζημιώσει ανεπανόρθωτα πολιτικά και οικονομικά.
Το να πάρει η Ελλάδα σήμερα 50 δις ευρώ ανθρωπιστική βοήθεια, συν ένα γενναίο κούρεμα χρέους και να βγει από το ευρώ, όπως μας λέει ο Σόιμπλε, είναι η καλύτερη προοπτική που μπορεί να μας συμβεί.
Αφενός επειδή και μέσα στο ευρώ που είμαστε, δεν απολαμβάνουμε κανενός είδους αλληλεγγύη, ούτε οικονομικής φύσης, ούτε πολιτικής πχ υποστήριξη ως προς τις σχέσεις μας με την Τουρκία, απεναντίας βιώνουμε μια εκφυλιστική πορεία που οδηγεί στην οριστική και πλήρη απώλεια της πατρίδας και της ζωής μας, αφετέρου δε επειδή το ευρώ θα διαλυθεί πολύ σύντομα είτε μείνουμε είτε φύγουμε, αφού δεν είναι τίποτε άλλο παρά το σύγχρονο βαρύ όπλο του γερμανικού επεκτατισμού, ο οποίος θα φάει πάλι τα μούτρα του και θα ζητάει συγνώμη από την ανθρωπότητα για άλλη μια φορά, θα βαράνε πάλι για πολλά χρόνια καθημερινά στα μεγάφωνα του λιμανιού του Αμβούργου, ως σύμβολο συγνώμης, τους εθνικούς ύμνους των κρατών, οι σημαίες των οποίων κυματίζουν στην πρύμνη των βαποριών που εισέρχονται.
Για να λειτουργήσει όμως μια χώρα, είτε με ευρώ είτε με οποιοδήποτε άλλο νόμισμα χρειάζεται παραγωγή. Οι νεοέλληνες που ξέρουν μόνο να ανοίγουν καφενεία και μπαρ και ψαγμένα εστιατόρια, όπως δυστυχώς βλέπουμε να βαδίζει εδώ και χρόνια η ντόπια επιχειρηματικότητα, πρέπει να συνειδητοποιήσουν άμεσα ότι δεν έχουν κανένα μέλλον, όχι μόνο στο ευρώ αλλά ούτε στον πλανήτη, ότι θα μείνουν όλοι τους άστεγοι πολύ σύντομα, και ότι καλό είναι να αλλάξουν ρότα το γρηγορότερο.
Έχουμε μια χώρα χαρισματική. Με κλίμα εξαιρετικό, με φυσικό και πολιτισμικό κεφάλαιο σπουδαίο, και θα μπορούσαμε να ζούμε μόνον από αυτά. Ένα τεράστιο σύνολο από μονάδες πολύ μικρής, μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας γύρω από την πρωτογενή παραγωγή αγνών, φυσικών, αμόλυντων προϊόντων γης και πνεύματος, καθώς και ενέργειας, αλλά και γύρω από την φιλοξενία, την ξενάγηση, την παρατήρηση, την εκμάθηση, την επικοινωνία των επισκεπτών με το τοπίο και τους ανθρώπους του και τους πόρους του, επίσης γύρω από την προστασία των τόπων και την ανάδειξή τους, αυτό το τεράστιο αναπτυξιακό σύνολο θα έπρεπε να αποτελεί την ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας. Μια χώρα, σύνολο μικρών παραδείσων, μπορεί να υπάρξει, να προοδεύσει και να ευημερήσει με κάθε νόμισμα.
http://yiannismakridakis.gr/?p=9102
RSS Feed