Απόσπασμα από ένα μεγαλύτερο κείμενο του Δημήτρη Αργυρού στο http://efimeridadrasi.blogspot.gr/2013/03/blog-post_18.html:
Τι είναι όμως η έννοια των κοινό αγαθό ή σκέτα κοινό; Ετυμολογικά κοινό αγαθό, και κοινοκτημοσύνη, δηλαδή κομμουνισμός, είναι το ίδιο πράγμα. Είναι η κοινωνία που κυριαρχεί από την μια η συλλογική ιδιοκτησία των ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών και από την άλλη η δημόσια κτήση και όχι ιδιοκτησία του φυσικού και πολιτιστικού πλούτου(νερό, χώροι, τόποι, , λιβάδια, βουνά, παραλίες, Ήλιος, πολιτιστική και ιστορική κληρονομία).
Δημόσια, ομότιμη κτήση είναι και τα άυλα προϊόντα της ανθρώπινης επινοητικότητας, τα αποτελέσματα της κοινωνικής παραγωγής. Ο ελεύθερος χρόνος , η συμμετοχή στα κοινά δρώμενα και στην πολιτεία, η τέχνη και η καλλιτεχνία, οι γνώσεις, οι κώδικες επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης, τα πνευματικά προϊόντα του ιντερνέτ, τα φάρμακα.
Οτιδήποτε είναι ή μπορεί να υπάρξει σε αφθονία ή σε σχετική αφθονία συνειδητής λιτότητας στο βαθμό που όχι μόνο δεν είναι αναγκαία η συσσώρευση του, αλλά είναι αναγκαία μετατροπή του σε δώρο, σε ένα δώρο που ελεύθερα ο καθένας μας ατομικά και συλλογικά, μα το κυριότερο συνειδητά, το χρησιμοποιεί ή το μοιράζεται ή το βιώνει ή επικοινωνεί με αυτό για να ικανοποιήσει τις ανάγκες και τις επιθυμίες του.
Ναι μόλις περιγράψαμε τι είναι κομμουνισμός ή κοινοκτημοσύνη και που ως συλλογική ιδιοκτησία και ως δημόσια κτήση ή μοίρασμα δεν είχε καμιά σχέση με τα καθεστώτα του ανύπαρκτα «υπαρκτού σοσιαλισμού». Που ήταν καθεστώτα κρατικής ιδιοκτησίας, κρατικοκεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης ανθρώπου- φύσης και επιστήμης και ιδιωτικού κομμουνισμού των κρατικογραφειοκρατών.
Ό,τι περιγράψαμε ως κοινό αγαθό, που ετυμολογικά ταυτίζεται με την κοινοκτημοσύνη γεννιέται μέσα από τις αντιφάσεις, τις αντιθέσεις και την κοινωνική παραγωγή μέσα στα σπλάχνα του υπάρχοντος συστήματος ή υπάρχει ελεύθερο στην φύση. Είναι ένας αντικειμενικός κομμουνισμός που γεννιέται μέσα τα διάκενα του συστήματος και διαρκώς δέχεται την επίθεση από αυτό που επιχειρεί με ποικίλους τρόπους να το περιφράξει, να το αλλοτριώσει και να το μετατρέψει σε εμπόρευμα.
Άλλωστε η κυριαρχία του κεφαλαίου ξεκίνησε από την περίφραξη των δημόσιων γαιών το 15 αιώνα που μετέτρεψαν τους κτηνοτρόφους- παραγωγούς της Αγγλίας σε μισθωτούς σκλάβους. Το έργο το έχουμε ξαναδεί και διαρκώς θα το βλέπουμε μέχρι την στιγμή που θα ανατρέψουμε το σύστημα.
Νομίζω, έχω την υποψία, πως η υπεράσπιση αλλά και η ενδυνάμωση αυτών των αντικειμενικών κομμουνιστικών τάσεων, είναι το πεδίο που ο μαρξικός κομμουνισμός και ο αναρχισμός μπορούν να συναντηθούν και να οικοδομήσουν μαχόμενες αγωνιστικές κοινότητες που δεν θα οδηγούν τα επιμέρους αυτοδιαχειριστικά εγχειρήματα σε απομόνωση, εκφυλισμό ή και ενσωμάτωση, όπως συνέβη λόγου χάρη στην Ιταλία. Αλλά θα διαμορφώνουν και θα ενδυναμώνουν ένα νέο πολιτισμό και μαχόμενο τοπίο που σε κάποια στιγμή θα διεκδικήσει επαναστατικά την συνολική εξουσία από το κεφάλαιο.
Τι είναι όμως η έννοια των κοινό αγαθό ή σκέτα κοινό; Ετυμολογικά κοινό αγαθό, και κοινοκτημοσύνη, δηλαδή κομμουνισμός, είναι το ίδιο πράγμα. Είναι η κοινωνία που κυριαρχεί από την μια η συλλογική ιδιοκτησία των ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών και από την άλλη η δημόσια κτήση και όχι ιδιοκτησία του φυσικού και πολιτιστικού πλούτου(νερό, χώροι, τόποι, , λιβάδια, βουνά, παραλίες, Ήλιος, πολιτιστική και ιστορική κληρονομία).
Δημόσια, ομότιμη κτήση είναι και τα άυλα προϊόντα της ανθρώπινης επινοητικότητας, τα αποτελέσματα της κοινωνικής παραγωγής. Ο ελεύθερος χρόνος , η συμμετοχή στα κοινά δρώμενα και στην πολιτεία, η τέχνη και η καλλιτεχνία, οι γνώσεις, οι κώδικες επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης, τα πνευματικά προϊόντα του ιντερνέτ, τα φάρμακα.
Οτιδήποτε είναι ή μπορεί να υπάρξει σε αφθονία ή σε σχετική αφθονία συνειδητής λιτότητας στο βαθμό που όχι μόνο δεν είναι αναγκαία η συσσώρευση του, αλλά είναι αναγκαία μετατροπή του σε δώρο, σε ένα δώρο που ελεύθερα ο καθένας μας ατομικά και συλλογικά, μα το κυριότερο συνειδητά, το χρησιμοποιεί ή το μοιράζεται ή το βιώνει ή επικοινωνεί με αυτό για να ικανοποιήσει τις ανάγκες και τις επιθυμίες του.
Ναι μόλις περιγράψαμε τι είναι κομμουνισμός ή κοινοκτημοσύνη και που ως συλλογική ιδιοκτησία και ως δημόσια κτήση ή μοίρασμα δεν είχε καμιά σχέση με τα καθεστώτα του ανύπαρκτα «υπαρκτού σοσιαλισμού». Που ήταν καθεστώτα κρατικής ιδιοκτησίας, κρατικοκεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης ανθρώπου- φύσης και επιστήμης και ιδιωτικού κομμουνισμού των κρατικογραφειοκρατών.
Ό,τι περιγράψαμε ως κοινό αγαθό, που ετυμολογικά ταυτίζεται με την κοινοκτημοσύνη γεννιέται μέσα από τις αντιφάσεις, τις αντιθέσεις και την κοινωνική παραγωγή μέσα στα σπλάχνα του υπάρχοντος συστήματος ή υπάρχει ελεύθερο στην φύση. Είναι ένας αντικειμενικός κομμουνισμός που γεννιέται μέσα τα διάκενα του συστήματος και διαρκώς δέχεται την επίθεση από αυτό που επιχειρεί με ποικίλους τρόπους να το περιφράξει, να το αλλοτριώσει και να το μετατρέψει σε εμπόρευμα.
Άλλωστε η κυριαρχία του κεφαλαίου ξεκίνησε από την περίφραξη των δημόσιων γαιών το 15 αιώνα που μετέτρεψαν τους κτηνοτρόφους- παραγωγούς της Αγγλίας σε μισθωτούς σκλάβους. Το έργο το έχουμε ξαναδεί και διαρκώς θα το βλέπουμε μέχρι την στιγμή που θα ανατρέψουμε το σύστημα.
Νομίζω, έχω την υποψία, πως η υπεράσπιση αλλά και η ενδυνάμωση αυτών των αντικειμενικών κομμουνιστικών τάσεων, είναι το πεδίο που ο μαρξικός κομμουνισμός και ο αναρχισμός μπορούν να συναντηθούν και να οικοδομήσουν μαχόμενες αγωνιστικές κοινότητες που δεν θα οδηγούν τα επιμέρους αυτοδιαχειριστικά εγχειρήματα σε απομόνωση, εκφυλισμό ή και ενσωμάτωση, όπως συνέβη λόγου χάρη στην Ιταλία. Αλλά θα διαμορφώνουν και θα ενδυναμώνουν ένα νέο πολιτισμό και μαχόμενο τοπίο που σε κάποια στιγμή θα διεκδικήσει επαναστατικά την συνολική εξουσία από το κεφάλαιο.
RSS Feed
