Η προετοιμασία του Μπαξέ
Ο Απρίλης είχε μπει, το έδαφος άρχισε να ζεσταίνεται και το ραντεβού για την προετοιμασία του μπαξέ είχε ορισθεί για το πρωί του Σαββάτου. Η Μαργαρίτα με το ποδήλατό της κατέφθασε στο αγρόκτημα χτυπώντας το κουδουνάκι της"γκλινγκ - γκλανγκ"!!! - Ναι!!! ναι!!! εδώ είμαστε, έλα στο μπαξέ" της φώναζε η Μυρτώ. Λες και ήταν συνεννοημένες, φορούσαν τζιν φόρμες, μπότες και καπέλα.
Ο κύριος Ηρακλής ερχόταν από την αποθήκη σπρώχνοντας ένα καροτσάκι με εργαλεία. - "Χαιρετώ τους πιο γλυκούς μπαξεβάνους της περιοχής". Είπες κεφάτα καθώς τις πλησίασε. Τα κορίτσια απάντησαν με πλατιά χαμόγελα. Ο μπαξές ήταν καλυμμένος από κομμένα αγριόχορτα. - Τι χόρτα είναι αυτά; ρώτησε η Μαργαρίτα - Όλα αυτά είχαν φυτρώσει εδώ και τα ξερίζωσα πριν δυο βδομάδες για να μπορέσουμε να δουλέψουμε. Το έκανα μόνος μου για να μην ταλαιπωρηθείτε. Θυμάστε εκείνες τις μέρες έβρεχε συνέχεια. Για βοηθείστε με τώρα να τα απομακρύνουμε. Θα τα στοιβάξουμε εκεί σε μια γωνιά γιατί θα τα χρειαστούμε αργότερα.
Η Αιμιλία, η Μυρτώ και η Μαργαρίτα, προσεκτικά για να μην "τζουνηθούν" από τις τσουκνίδες απομάκρυναν τα αγριόχορτα από το χώρο που σε λίγο θα γινόταν ο μπαξές τους. - "Κορίτσια τώρα θα χαράξουμε τις βραγιές και τους διαδρόμους", είπε ο κύριος Ηρακλής μόλις τελείωσαν. - "Μαργαρίτα, φέρε το σχέδιο και τη μετροταινία. Μυρτώ, εσύ θα μπήγεις σε κάθε γωνιά που θα σου λέμε από έναν πάσσαλο και συ Αιμιλάκι θα δένεις το σχοινί γύρω - γύρω. Για να μην έχουμε προβλήματα με τη σκιά που θα ρίχνει το ένα φυτό στο άλλο η μεγάλη πλευρά της βραγιάς θα πηγαίνει από βορρά προς το Νότο..." - "Στοπ - στοπ!! θα σας πω εγώ που είναι ο Βορράς". Πετάχτηκε η Μυρτώ. - "Και αν δεν μας χωρέσουν όλες οι βραγιές προς αυτή την κατεύθυνση;" προβληματίστηκε η Αιμιλία. - "Τότε θα τις κάνουμε από Ανατολή προς Δύση αλλά θα φυτέψουμε τα πιο κοντά φυτά στο Νότο και τα πιο ψηλά στο Βορρά ώστε η σκιά τους να πέφτει έξω από τον κήπο". Της απάντησε ο πατέρας της.
Το συνεργείο δούλευε οργανωμένα. Σε λίγο είχαν οριοθετηθεί οκτώ βραγιές και οι διάδρομοι. Η Μυρτώ και η Μαργαρίτα άρχισαν να κυνηγιούνται ανάμεσά τους! - "Κρατήστε τις δυνάμεις σας για το σκάψιμο" τις σταμάτησε ο κύριος Ηρακλής. "Αρχίζουμε την κατεργασία του εδάφους αλλά προηγουμένως θα πρέπει να σας πω ότι κατεργαζόμαστε το έδαφος όταν βρίσκεται σε κατάλληλες συνθήκες γιατί αλλιώς το βλάπτουμε αντί να του κάνουμε καλό. Το σκάβουμε ή το οργώνουμε όταν δεν είναι ούτε πολύ υγρό ούτε πολύ στεγνό γιατί καταστρέφουμε τη δομή του. Αν το οργώσουμε όταν είναι πολύ υγρό σχηματίζονται μεγάλα σβώλια. Αυτά όταν ξεραθούν δεν μπορούν να συγκρατήσουν νερό ή αέρα γιατί δεν έχουν πόρους. Σκεφτείτε ένα σφουγγάρι και κάντε τη σύγκριση. Αντίθετα αν το οργώσουμε στεγνό, το κάνουμε σκόνη. Εκτός από τον κατάλληλο χρόνο, μεγάλη σημασία έχει και ο κατάλληλος τρόπος για την κατεργασία του εδάφους γιατί επηρεάζονται οι μικροοργανισμοί που ζουν εκεί".
- "Μικροοργανισμοί; Δείξε μας μερικούς" ζήτησε η Μαργαρίτα. - "Δεν γίνεται γιατί τα βακτήρια για τα οποία θέλω να σας πω μπορούμε να τα δούμε μόνο στο μικροσκόπιο. Τα ωφέλιμα βακτήρια λοιπόν έχουν ανάγκη από αέρα για να ζήσουν γι αυτό και λέγονται αερόβια. Το 80% απ αυτά βρίσκονται στο επιφανειακό έδαφος σ ένα στρώμα πάχους 15 εκατοστών και τα περισσότερα το 60% απ αυτούς είναι 7-10 εκατοστά. Αν εμείς οργώνοντας προσθέσουμε οργανικά υλικά όπως κοπριά, κόμποστ, τριμμένα φύλλα και άλλα, είναι σαν να προμηθεύουμε με καύσιμα τους μικροοργανισμούς προκαλώντας τους να δουλέψουν πολύ και να αυξηθούν. Από την άλλη αν οργώνουμε χωρίς να προσθέτουμε οργανικά υλικά ελαττώνουμε την τροφή των μικροοργανισμών του εδάφους γιατί αυτοί δουλεύουν σαν μηχανή χωνέματος των οργανικών υλικών. Αυτή δουλεύει καλά όταν κατεργαζόμαστε ελαφρά το έδαφος και ταυτόχρονα το τροφοδοτούμε διαρκώς με οργανικά υλικά για να θρέψουμε τους μικροοργανισμούς που με τη σειρά τους εξαφανίζουν τη θρέψη των φυτών μας. Όμως προσθέτοντας τα στο έδαφος έχουμε κι άλλα καλά όπως ότι παρέχουμε τροφή στα φυτά μας με τέτοιο τρόπο που μπορούν να την πάρουν οπότε τη χρειάζονται. Αφραταίνουμε το έδαφος και το βοηθάμε να στραγγίζει από το παραπανίσιο νερό της βροχής και να αερίζεται καλά. Βοηθάμε στο να μειώνονται τα προβλήματα των φυτών που οφείλονται σε αρρώστιες και έντομα και βέβαια ενθαρρύνουμε την παρουσία των γαιοσκωλήκων στο χώμα μας.
Τέρμα τα λόγια. Για πιάστε το πατόφτυαρο κι ελάτε να σας δείξω το "διπλό σκάψιμο". Ξεκινάμε αφαιρώντας με το πατόφτυαρο μια λωρίδα χώματος σε 20 βάθος εκατοστών κατά μήκος της βραγιάς. Το χώμα αυτό θα το βάλουμε πάνω στο καρότσι, θα φροντίσουμε μόνο να αφαιρέσουμε τα χορταράκια που έχουν φυτρώσει. Αφού έχουμε αφαιρέσει αυτό το χώμα μετά το εργαλείο που λέγεται πιρούνα τρυπάμε το από κάτω έδαφος αφραταίνοντας το σε βάθος 20περίπου εκατοστά. Μετά σκάβουμε μια άλλη λουρίδα ακριβώς δίπλα στην πρώτη και το επιφανειακό χώμα που παίρνουμε το ρίχνουμε στην προηγούμενη τάφρο γεμίζοντας τη. Μετά αφραταίνουμε το χώμα της Β και σκάβοντας μια τρίτη λωρίδα για να ολοκληρωθεί η βραγιά προσθέτουμε το χώμα της Γ στη Β. Αφραταίνουμε τη Γ και το χώμα από την Α που βάλαμε στο καροτσάκι το ρίχνουμε σαν επιφανειακό της Γ. Πάνω στη βραγιά απλώνουμε ένα στρώμα χωνεμένης κοπριάς που πήραμε από την κιβωτό πάχους 8 εκατοστών σκορπάμε και μερικές χούφτες από τα πετρώματα και τη στάχτη των ξύλων και κάνουμε ένα τελευταίο σκάψιμο για την ενσωμάτωση αυτών των υλικών στο χώμα. Μετά είμαστε έτοιμοι να σπείρουμε και να φυτέψουμε.
- "Ωραία, εγώ θα τρυπάω το χώμα" λέει η Μυρτώ. - "Εγώ θα σε βοηθήσω στο σκάψιμο μπαμπά" λέει η Αιμιλία. - "Κι εγώ θα καθαρίζω τα χορταράκια και θα σκορπάω την κοπριά και τις στάχτες "λέει η Μαργαρίτα. - "Θαυμάσια" λέει ο κύριος Ηρακλής και το συνεργείο ξαναπιάνει δουλειά με πολύ όρεξη. Όταν κόντευαν να τελειώσουν η Μαργαρίτα δεν άντεξε.... "Τι θα γίνει δεν θα φάμε τίποτε σήμερα;" - "Ναι κι εγώ πείνασα λέει η Αιμιλία πάω να φέρω την πίτα της γιαγιάς". Οι υπόλοιποι κάθισαν στη σκιά πάνω σε κάτι ξύλα. - "Τι ξύλα είναι αυτά; ρώτησε η Μαργαρίτα. - Είναι παλιοί στρωτήρες, τα ξύλα που βάζουν ανάμεσα στις σιδηροδρομικές γραμμές, χοντρά και γερά δεν σαπίζουν ποτέ. Θα τα βάλουμε γύρω από τις βραγιές για να συγκρατήσουμε τα χώματα. - Θα φτάσουν για όλες; αναρωτήθηκε η Μυρτώ. - Μάλλον όχι αλλά μπορούμε για τον ίδιο λόγο να χρησιμοποιήσουμε μεγάλες πέτρες η τσιμεντόλιθα. Σκεφτείτε το κι εσείς και ίσως το επόμενο Σάββατο ασχοληθούμε μ αυτό.
Η δουλειά άνοιξε την όρεξη όλων αλλά και η πίτα ήταν πεντανόστιμη. Ήταν ένα καταπληκτικό πρωινό. Ο ουρανός ήταν καταγάλανος, φυσούσε ένα ελαφρύ αεράκι και ο ήλιος έλαμπε. Μια περαστική χελώνα κοντοστάθηκε για λίγο βάλτε κάτι παραπάνω και για μένα σκέφτηκε και μετά συνέχισε το δρόμο της. Η Ζωζώ η γάτα της Μυρτώς "μάζευε" ήλιο ξαπλωμένη στο χώμα που άχνιζε. Τα κορίτσια κατευχαριστημένα μόλις τελείωσαν το κολατσιό τους συνέχισαν να δουλεύουν ακούραστα σπέρνοντας και φυτεύοντας ότι είχαν προγραμματίσει με τη βοήθεια του κυρίου Ηρακλή.
Μια χαρούμενη παρέα
Σήμερα οι εργασίες ξεκίνησαν πρωί - πρωί και η παρέα ήταν μεγαλύτερη. Χθες Παρασκευή, ο Διόνυσος, ο Θοδωρής και ο Φίλωνας με τους γονείς τους είχαν φιλοξενηθεί στο αγρόκτημα του κυρίου Ηρακλή. Έτσι σήμερα που είχαν πολλές δουλειές να κάνουν στο μπαξέ, ένα χεράκι βοήθειας από τα συνομήλικα αγόρια ήταν "ταμάμ", ότι έπρεπε. Η Μαργαρίτα για να μη χάσει το πανηγύρι είχε κοιμηθεί και κείνη το βράδυ στρωματσάδα στις φίλες της.
- "Λοιπόν παιδιά ας οργανωθούμε, έχουμε πολλές δουλειές και μπορεί να μας βρει το απόγευμα", πήρε την πρωτοβουλία ο κύριος Ηρακλής. - "Τι λέει το πρόγραμμα μάστορα;" ρώτησε με ύφος ο γαλανομάτης Διόνυσος. - "Θα στηρίξουμε τις βραγιές", πετάχτηκε η Μυρτώ. - "Και όχι μόνο. Θα καλύψουμε τα μονοπάτια, θα κάνουμε εδαφοκάλυψη, σκωληκοτροφείο και θα ψεκάσουμε με φύκια τα λαχανικά μας" συμπλήρωσε ο μάστορας χαμογελώντας.
- "Γιατί μαζέψατε έτσι το χώμα;" ρώτησε ο Θοδωρής. - Δεν το μαζέψαμε, απλά κάναμε αφράτεμα σε τμήματα του μπαξέ δημιουργώντας κλίνες, έτσι το έδαφος αερίζεται καλύτερα, οι ρίζες των φυτών αναπτύσσονται περισσότερο ενώ οι μικροοργανισμοί του εδάφους και οι γαιοσκώληκες βρίσκουν τη χαρά τους. Κερδίζουμε χώρο γιατί μπορούμε να φυτέψουμε πιο πυκνά τα φυτά μας και παίρνουμε μεγαλύτερες παραγωγές. Αλλά για να διατηρηθεί αυτή η κατάσταση προσθέτουμε τακτικά οργανικά υλικά κάνοντας τις κλίνες να ψηλώνουν 7-10 πόντους κάθε χρόνο". - "... Και τι; Κάποια στιγμή θα γίνουν ίσα με μένα;" Διέκοψε η Μαργαρίτα. - "Όχι γιατί αυτά σιγά - σιγά σαπίζουν και χάνονται. Ένα άλλο πλεονέκτημα" συνέχισε ο κύριος Ηρακλής, "είναι ότι ποτίζονται πιο καλά κι αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τα βαριά εδάφη,(όπως λέγονται αυτά που όταν είναι βρεγμένα τα πλάθουμε σαν πηλό), γιατί δεν στραγγίζουν εύκολα και πλημμυρίζουν. Επίσης το χώμα στις κλίνες ζεσταίνεται πιο πολύ και πιο γρήγορα την Άνοιξη έτσι παίρνουμε πιο πρώιμες παραγωγές ενώ το Φθινόπωρο παρατείνεται η συγκομιδή".
- "Ναι εμένα η γιαγιά μου που σπέρνει να όπως είναι το γήπεδο και σε αυλάκια, αν βρέχει πολύ την Άνοιξη και το Φθινόπωρο, δεν μπορεί να μπει στο μπαξέ για να κάνει τις δουλειές που θέλει και φτιάχνει σπιτάκια με νάιλον για να κερδίσει το χρόνο" είπε η Μαργαρώ. - "Εμένα η μαμά μου επειδή στο μέρος που ζούμε δεν έχουμε πολλές βροχές κάνει το ανάποδο απ αυτό που κάνετε εσείς εδώ". - "Έχεις δίκιο Φίλωνα. Αυτές οι υπερυψωμένες κλίνες έχουν το μειονέκτημα ότι ξεραίνονται γρηγορότερα το καλοκαίρι απ ότι όταν καλλιεργούμε στο επίπεδο του εδάφους, στο γήπεδο που λέει η Μαργαρίτα, ειδικά αν το χωράφι έχει πολύ άμμο και δεν κρατάει το νερό. Σ αυτή την περίπτωση κάνουμε λεκάνες (εικόνα 1). Αφού απομακρύνουμε το επιφανειακό χώμα σε πάχος περίπου 7 εκατοστών, μαζεύουμε το κάτω στρώμα πάχους 7 εκατοστών και σχηματίζουμε περιφερειακά ανάχωμα ύψους τουλάχιστον 30 εκατοστών για να συγκρατεί το νερό. Τρυπάμε με την τσουγκράνα το υπέδαφος και προσθέτουμε πάλι το επιφανειακό μαζί με κόμποστ ή κοπριά και άλλα υλικά".
"Δηλαδή διαλέγουμε και κάνουμε ανάλογα με το τι χώμα έχουμε στο χωράφι και το πόσο φυσάει, βρέχει ή πόση πολύ ζέστη κάνει στην περιοχή μας. Εύκολο φαίνεται", συμπέρανε η Αιμιλία. - "Ίσως όχι και τόσο. Θα πρέπει να είμαστε παρατηρητικοί, να συμβουλευόμαστε τους παλιούς μπαξεβάνους της περιοχής και να καταλήγουμε σε ότι κρίνουμε πιο καλό χωρίς να φοβόμαστε τις δοκιμές και χρόνο με το χρόνο θα αποκτάμε πολύτιμη εμπειρία".
- "Τι να κουβαλήσουμε εμείς μάστορα;" ρώτησαν ο Διόνυσος με το Θοδωρή που άρχισαν να σκαλίζουν τις στοίβες με τα διάφορα υλικά. - "Λέω μάστορες να στερεώσουμε τα χώματα γύρω από τις κλίνες με ότι συγκέντρωσαν μαζί με τα κορίτσια από τη γύρω περιοχή όπως πέτρα από τις ξερολιθιές, τσιμεντόλιθα και παλιόξυλα που περίσσεψαν από τη διπλανή οικοδομή, Φαϊμπερ - γκλας από ένα παλιό υπόστεγο και την ξυλεία των τρένων. Προτείνω να διαλέξετε από μια κλίνη και να χτίσετε γύρω - γύρω με ένα από τα υλικά που βλέπουμε" είπε ο αρχιμάστορας.
Δεν ήταν και τόσο εύκολη δουλειά. Οι στρωτήρες από τις γραμμές των τρένων ήταν βαριοί, η πέτρα ήθελε μαστοριά, τα ξύλα ήθελαν κάρφωμα, το πλαστικό στερέωμα. Στο τέλος μετά από ένα μικρό κομφούζιο τα κατάφεραν. - "Τι όμορφα που είναι" είπε η Μυρτώ και συμφώνησαν και οι υπόλοιποι. (εικόνα 2). Αφού έκαναν ένα διάλειμμα για κολατσιό ήρθε η ώρα για το στρώσιμο των μονοπατιών. Τα παιδιά φόρεσαν τα καπέλα τους γιατί ο ήλιος άρχισε να καίει. - "Απ ότι καταλάβατε θα πρέπει να καλύψουμε τα μονοπάτια για να κυκλοφορούμε καλύτερα. Μπορούμε να το κάνουμε με διάφορα πράγματα φαντασία χρειάζεται. Θα μπορούσαμε ίσως να χρησιμοποιήσουμε πλάκες πέτρας, τσιμέντο, χαλίκια, κεραμίδια, πισσόχαρτο, άμμο, λωρίδες από παλιές μοκέτες, σανίδες, καλαμποκιές με πέτρες στις άκρες. Μπορούμε ακόμη να σπείρουμε χαμομήλι ή τριφυλλάκι που δεν ψηλώνει ή γρασίδι. - "Χοντρό χαρτόνι" - "Πολλές εφημερίδες" - "Πλαστικό" πρότειναν τα παιδιά - "Ναι και από πάνω να τα καλύψουμε με διάφορα οργανικά υπολείμματα, πελεκούδια και άλλα και το πλαστικό καλύτερα να είναι μαύρο", συμπλήρωσε ο κύριος Ηρακλής.
- "Εμείς βάζουμε άχυρο ή ροκανίδια σ ένα παχύ στρώμα και όταν αυτό σαπίζει ή χάνεται με το ποδοπάτημα, το ρίχνουμε στο μπαξέ και το αναπληρώνουμε με φρέσκο" συμπλήρωσε ο Φίλωνας που μετρούσε τις κουβέντες του. - "Θαυμάσια ιδέα", συμφώνησε ο κύριος Ηρακλής "Εμείς ας είναι καλά ο γείτονας που έχτισε δίπλα μας, θα κουβαλήσουμε με το καροτσάκι χαλίκια, άμμο, σπασμένα κεραμίδια. Έτσι θα του καθαρίσουμε και τα μπάζα".
Επειδή το καροτσάκι ήταν ένα και ήθελαν να συμμετέχουν όλοι βρήκαν κουβάδες και άρχισαν σαν τα μυρμηγκάκια να πηγαινοέρχονται. Τα μάγουλα κοκκίνισαν στην αρχή τραβήχτηκαν πάνω τα μανίκια, μετά βγήκαν εντελώς τα πουλόβερ, η Μυρτώ και η Μαργαρίτα κοντράρονταν με τον Διόνυσο και το Θοδωρή, δεν έλειψαν και τα μικροατυχήματα αλλά στο τέλος το αποτέλεσμα ήταν κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό !!! Τα παιδιά καμάρωναν ευχαριστημένα για τη δουλειά του, είχε πια μεσημεριάσει και ευτυχώς για όλους τους φώναξαν για φαγητό. Τι φαγητό ήταν αυτό... μέλι. Και πέτρες να τους έδιναν θα τις έτρωγαν, τόση όρεξη είχαν. - "Τι ωραία που περνάμε" σκεφτόταν η Αιμιλία, "πως θα μπορούσαμε να κάνουμε μόνιμη αυτή την κατάσταση;" Κουρασμένα όπως ήταν μετά το γεύμα χαλάρωσαν λίγο τα μισά ακούγοντας την κουβέντα των μεγάλων και τα άλλα μισά περιεργαζόμενα τα παιχνίδια και τα βιβλία των κοριτσιών.
Όταν ξανάρχισαν να ζωηρεύουν πριν αρχίσει η παλαίστρα και το κυνηγητό τους φώναξε ο κύριος Ηρακλής να συνεχίσουν. - "Τι έχει σειρά μάστορα" ρώτησε πειραχτικά η Μυρτώ καθώς προχωρούσαν για το μπαξέ. - "Σειρά έχει η εργασία που λέγεται εδαφοκάλυψη", απάντησε ο κύριος Ηρακλής και επειδή θα έχετε απορίες πρέπει να σας πω κάποια πράγματα πριν ξεκινήσουμε. Λοιπόν από τη στιγμή που θα έχουμε "χτίσει" το έδαφος σκοπός μας είναι να το διατηρήσουμε και αυτό γίνεται με την εδαφοκάλυψη, τρόπος φτηνός και εύκολος γιατί δεν χρειάζεται σκάψιμο ή όργωμα και γίνεται χωρίς κόστος. Πιο συγκεκριμένα με την εδαφοκάλυψη διατηρούμε την υγρασία του εδάφους, γιατί ο ήλιος και ο άνεμος το ξεραίνουν και το νερό είναι πολύτιμο. Επιπλέον έτσι προστατεύουμε το χώμα από τη διάβρωση που προκαλεί ο άνεμος και η βροχή".
- "Τι είναι η διάβρωση" - "Είναι το φαινόμενο εκείνο κατά το οποίο παρασύρεται το επιφανειακό χώμα από τον άνεμο ή τη βροχή και καταλήγει στη θάλασσα. Έχει υπολογιστεί ότι το χώμα που χάνεται κάθε χρόνο στην Ελλάδα είναι τόσο όσο το νησί Χίος. - "Απίστευτο" είπε ο Διόνυσος εντυπωσιασμένος. - Ο κύριος Ηρακλής συνέχισε, "Ένα άλλο θετικό είναι ότι δυσκολεύουμε τα αγριόχορτα να φυτρώσουν γιατί τους λείπει το φως και αν φυτρώσουν κάποια είναι αδύνατα και τα ξεριζώνουμε. Ακόμη με την εδαφοκάλυψη ρυθμίζεται κάπως και η θερμοκρασία του εδάφους, κρατιέται πιο δροσερό το καλοκαίρι και πιο ζεστό το χειμώνα ενώ οι ρίζες των πολυετών φυτών προστατεύονται από τον παγετό. Και βέβαια το έδαφος κρατιέται αφράτο".
- "Με τι το σκεπάζουμε κύριε Ηρακλή", ρώτησε η Μαργαρίτα. - "Μπορούμε να το καλύψουμε με κόμποστ έτοιμο από σωρό που θα έχουν φτιάξει ή σκορπώντας τα διάφορα υλικά που αποτελούν το κόμποστ ένα - ένα στην επιφάνεια του εδάφους. Με φύλλα αφού έχουν αφεθεί για αρκετούς μήνες, άχυρο ή θρυμματισμένες φλούδες από δέντρα ή κομμένες εφημερίδες και από πάνω ροκανίδια. Ένας άλλος τρόπος είναι να σπείρουμε εκείνο το τριφύλλι που έρπει. Εν τω μεταξύ είναι πολύ σημαντικό πριν ξεριζώσουμε ένα λαχανικό να έχουμε προηγουμένως σπείρει τον αντικαταστάτη του. Μ αυτό τον τρόπο έχουμε συνέχεια καλυμμένο το έδαφος"
- "Ν αρχίσουμε να κουβαλάμε;" ρώτησαν τα παιδιά. - "Ναι μπράβο πάρτε κουβάδες και το καρότσι και γεμίστε τα με φύλλα Φθινοπωρινά από δω μέσα αλλά και απ έξω. Καλό είναι να τα τρίβεται προηγουμένως". Σε λίγο ήρθαν οι πρώτοι κουβάδες "που το ρίχνουμε;" ρώτησε η Αιμιλία. - "Θα το απλώσετε γύρω από τις ντοματιές, πιπεριές, αγγουριές και τα κολοκυθάκια αλλά όχι γύρω από τα νεαρά φυτά που δεν έχουν ψηλώσει αρκετά γιατί από την υγρασία μπορεί να σαπίσουν τα φυτάρια. Ακόμη πρέπει να φροντίσουμε να τα απομακρύνουμε από κει που σπείραμε μόλις αρχίσουν να βγαίνουν τα φυντάνια. Η εδαφοκάλυψη καλό είναι να γίνεται νωρίς την Άνοιξη και να επαναλαμβάνεται τον Ιούλιο".
Η Αιμιλία καθιστή πάνω στις πέτρες άπλωνε προσεχτικά ένα παχύ στρώμα από τριμμένα φύλλα - "Πολύ βολικό έτσι που το κάνουμε μπαμπά" Εδώ και λίγη ώρα μαζεύονταν μαύρα σύννεφα στον ουρανό και πριν προλάβουν καλά -καλά να τελειώσουν ξέσπασε μπόρα. "Παιδιά τρέξτε στο σπίτι. Το σκωληκοτροφείο θα μείνει για την άλλη φορά. Βλέπετε η δουλειά του γεωργού εξαρτάται πολύ από τον καιρό και πρέπει να είμαστε πάντοτε προετοιμασμένοι για όλα".
...συνεχίζεται
Ο Απρίλης είχε μπει, το έδαφος άρχισε να ζεσταίνεται και το ραντεβού για την προετοιμασία του μπαξέ είχε ορισθεί για το πρωί του Σαββάτου. Η Μαργαρίτα με το ποδήλατό της κατέφθασε στο αγρόκτημα χτυπώντας το κουδουνάκι της"γκλινγκ - γκλανγκ"!!! - Ναι!!! ναι!!! εδώ είμαστε, έλα στο μπαξέ" της φώναζε η Μυρτώ. Λες και ήταν συνεννοημένες, φορούσαν τζιν φόρμες, μπότες και καπέλα.
Ο κύριος Ηρακλής ερχόταν από την αποθήκη σπρώχνοντας ένα καροτσάκι με εργαλεία. - "Χαιρετώ τους πιο γλυκούς μπαξεβάνους της περιοχής". Είπες κεφάτα καθώς τις πλησίασε. Τα κορίτσια απάντησαν με πλατιά χαμόγελα. Ο μπαξές ήταν καλυμμένος από κομμένα αγριόχορτα. - Τι χόρτα είναι αυτά; ρώτησε η Μαργαρίτα - Όλα αυτά είχαν φυτρώσει εδώ και τα ξερίζωσα πριν δυο βδομάδες για να μπορέσουμε να δουλέψουμε. Το έκανα μόνος μου για να μην ταλαιπωρηθείτε. Θυμάστε εκείνες τις μέρες έβρεχε συνέχεια. Για βοηθείστε με τώρα να τα απομακρύνουμε. Θα τα στοιβάξουμε εκεί σε μια γωνιά γιατί θα τα χρειαστούμε αργότερα.
Η Αιμιλία, η Μυρτώ και η Μαργαρίτα, προσεκτικά για να μην "τζουνηθούν" από τις τσουκνίδες απομάκρυναν τα αγριόχορτα από το χώρο που σε λίγο θα γινόταν ο μπαξές τους. - "Κορίτσια τώρα θα χαράξουμε τις βραγιές και τους διαδρόμους", είπε ο κύριος Ηρακλής μόλις τελείωσαν. - "Μαργαρίτα, φέρε το σχέδιο και τη μετροταινία. Μυρτώ, εσύ θα μπήγεις σε κάθε γωνιά που θα σου λέμε από έναν πάσσαλο και συ Αιμιλάκι θα δένεις το σχοινί γύρω - γύρω. Για να μην έχουμε προβλήματα με τη σκιά που θα ρίχνει το ένα φυτό στο άλλο η μεγάλη πλευρά της βραγιάς θα πηγαίνει από βορρά προς το Νότο..." - "Στοπ - στοπ!! θα σας πω εγώ που είναι ο Βορράς". Πετάχτηκε η Μυρτώ. - "Και αν δεν μας χωρέσουν όλες οι βραγιές προς αυτή την κατεύθυνση;" προβληματίστηκε η Αιμιλία. - "Τότε θα τις κάνουμε από Ανατολή προς Δύση αλλά θα φυτέψουμε τα πιο κοντά φυτά στο Νότο και τα πιο ψηλά στο Βορρά ώστε η σκιά τους να πέφτει έξω από τον κήπο". Της απάντησε ο πατέρας της.
Το συνεργείο δούλευε οργανωμένα. Σε λίγο είχαν οριοθετηθεί οκτώ βραγιές και οι διάδρομοι. Η Μυρτώ και η Μαργαρίτα άρχισαν να κυνηγιούνται ανάμεσά τους! - "Κρατήστε τις δυνάμεις σας για το σκάψιμο" τις σταμάτησε ο κύριος Ηρακλής. "Αρχίζουμε την κατεργασία του εδάφους αλλά προηγουμένως θα πρέπει να σας πω ότι κατεργαζόμαστε το έδαφος όταν βρίσκεται σε κατάλληλες συνθήκες γιατί αλλιώς το βλάπτουμε αντί να του κάνουμε καλό. Το σκάβουμε ή το οργώνουμε όταν δεν είναι ούτε πολύ υγρό ούτε πολύ στεγνό γιατί καταστρέφουμε τη δομή του. Αν το οργώσουμε όταν είναι πολύ υγρό σχηματίζονται μεγάλα σβώλια. Αυτά όταν ξεραθούν δεν μπορούν να συγκρατήσουν νερό ή αέρα γιατί δεν έχουν πόρους. Σκεφτείτε ένα σφουγγάρι και κάντε τη σύγκριση. Αντίθετα αν το οργώσουμε στεγνό, το κάνουμε σκόνη. Εκτός από τον κατάλληλο χρόνο, μεγάλη σημασία έχει και ο κατάλληλος τρόπος για την κατεργασία του εδάφους γιατί επηρεάζονται οι μικροοργανισμοί που ζουν εκεί".
- "Μικροοργανισμοί; Δείξε μας μερικούς" ζήτησε η Μαργαρίτα. - "Δεν γίνεται γιατί τα βακτήρια για τα οποία θέλω να σας πω μπορούμε να τα δούμε μόνο στο μικροσκόπιο. Τα ωφέλιμα βακτήρια λοιπόν έχουν ανάγκη από αέρα για να ζήσουν γι αυτό και λέγονται αερόβια. Το 80% απ αυτά βρίσκονται στο επιφανειακό έδαφος σ ένα στρώμα πάχους 15 εκατοστών και τα περισσότερα το 60% απ αυτούς είναι 7-10 εκατοστά. Αν εμείς οργώνοντας προσθέσουμε οργανικά υλικά όπως κοπριά, κόμποστ, τριμμένα φύλλα και άλλα, είναι σαν να προμηθεύουμε με καύσιμα τους μικροοργανισμούς προκαλώντας τους να δουλέψουν πολύ και να αυξηθούν. Από την άλλη αν οργώνουμε χωρίς να προσθέτουμε οργανικά υλικά ελαττώνουμε την τροφή των μικροοργανισμών του εδάφους γιατί αυτοί δουλεύουν σαν μηχανή χωνέματος των οργανικών υλικών. Αυτή δουλεύει καλά όταν κατεργαζόμαστε ελαφρά το έδαφος και ταυτόχρονα το τροφοδοτούμε διαρκώς με οργανικά υλικά για να θρέψουμε τους μικροοργανισμούς που με τη σειρά τους εξαφανίζουν τη θρέψη των φυτών μας. Όμως προσθέτοντας τα στο έδαφος έχουμε κι άλλα καλά όπως ότι παρέχουμε τροφή στα φυτά μας με τέτοιο τρόπο που μπορούν να την πάρουν οπότε τη χρειάζονται. Αφραταίνουμε το έδαφος και το βοηθάμε να στραγγίζει από το παραπανίσιο νερό της βροχής και να αερίζεται καλά. Βοηθάμε στο να μειώνονται τα προβλήματα των φυτών που οφείλονται σε αρρώστιες και έντομα και βέβαια ενθαρρύνουμε την παρουσία των γαιοσκωλήκων στο χώμα μας.
Τέρμα τα λόγια. Για πιάστε το πατόφτυαρο κι ελάτε να σας δείξω το "διπλό σκάψιμο". Ξεκινάμε αφαιρώντας με το πατόφτυαρο μια λωρίδα χώματος σε 20 βάθος εκατοστών κατά μήκος της βραγιάς. Το χώμα αυτό θα το βάλουμε πάνω στο καρότσι, θα φροντίσουμε μόνο να αφαιρέσουμε τα χορταράκια που έχουν φυτρώσει. Αφού έχουμε αφαιρέσει αυτό το χώμα μετά το εργαλείο που λέγεται πιρούνα τρυπάμε το από κάτω έδαφος αφραταίνοντας το σε βάθος 20περίπου εκατοστά. Μετά σκάβουμε μια άλλη λουρίδα ακριβώς δίπλα στην πρώτη και το επιφανειακό χώμα που παίρνουμε το ρίχνουμε στην προηγούμενη τάφρο γεμίζοντας τη. Μετά αφραταίνουμε το χώμα της Β και σκάβοντας μια τρίτη λωρίδα για να ολοκληρωθεί η βραγιά προσθέτουμε το χώμα της Γ στη Β. Αφραταίνουμε τη Γ και το χώμα από την Α που βάλαμε στο καροτσάκι το ρίχνουμε σαν επιφανειακό της Γ. Πάνω στη βραγιά απλώνουμε ένα στρώμα χωνεμένης κοπριάς που πήραμε από την κιβωτό πάχους 8 εκατοστών σκορπάμε και μερικές χούφτες από τα πετρώματα και τη στάχτη των ξύλων και κάνουμε ένα τελευταίο σκάψιμο για την ενσωμάτωση αυτών των υλικών στο χώμα. Μετά είμαστε έτοιμοι να σπείρουμε και να φυτέψουμε.
- "Ωραία, εγώ θα τρυπάω το χώμα" λέει η Μυρτώ. - "Εγώ θα σε βοηθήσω στο σκάψιμο μπαμπά" λέει η Αιμιλία. - "Κι εγώ θα καθαρίζω τα χορταράκια και θα σκορπάω την κοπριά και τις στάχτες "λέει η Μαργαρίτα. - "Θαυμάσια" λέει ο κύριος Ηρακλής και το συνεργείο ξαναπιάνει δουλειά με πολύ όρεξη. Όταν κόντευαν να τελειώσουν η Μαργαρίτα δεν άντεξε.... "Τι θα γίνει δεν θα φάμε τίποτε σήμερα;" - "Ναι κι εγώ πείνασα λέει η Αιμιλία πάω να φέρω την πίτα της γιαγιάς". Οι υπόλοιποι κάθισαν στη σκιά πάνω σε κάτι ξύλα. - "Τι ξύλα είναι αυτά; ρώτησε η Μαργαρίτα. - Είναι παλιοί στρωτήρες, τα ξύλα που βάζουν ανάμεσα στις σιδηροδρομικές γραμμές, χοντρά και γερά δεν σαπίζουν ποτέ. Θα τα βάλουμε γύρω από τις βραγιές για να συγκρατήσουμε τα χώματα. - Θα φτάσουν για όλες; αναρωτήθηκε η Μυρτώ. - Μάλλον όχι αλλά μπορούμε για τον ίδιο λόγο να χρησιμοποιήσουμε μεγάλες πέτρες η τσιμεντόλιθα. Σκεφτείτε το κι εσείς και ίσως το επόμενο Σάββατο ασχοληθούμε μ αυτό.
Η δουλειά άνοιξε την όρεξη όλων αλλά και η πίτα ήταν πεντανόστιμη. Ήταν ένα καταπληκτικό πρωινό. Ο ουρανός ήταν καταγάλανος, φυσούσε ένα ελαφρύ αεράκι και ο ήλιος έλαμπε. Μια περαστική χελώνα κοντοστάθηκε για λίγο βάλτε κάτι παραπάνω και για μένα σκέφτηκε και μετά συνέχισε το δρόμο της. Η Ζωζώ η γάτα της Μυρτώς "μάζευε" ήλιο ξαπλωμένη στο χώμα που άχνιζε. Τα κορίτσια κατευχαριστημένα μόλις τελείωσαν το κολατσιό τους συνέχισαν να δουλεύουν ακούραστα σπέρνοντας και φυτεύοντας ότι είχαν προγραμματίσει με τη βοήθεια του κυρίου Ηρακλή.
Μια χαρούμενη παρέα
Σήμερα οι εργασίες ξεκίνησαν πρωί - πρωί και η παρέα ήταν μεγαλύτερη. Χθες Παρασκευή, ο Διόνυσος, ο Θοδωρής και ο Φίλωνας με τους γονείς τους είχαν φιλοξενηθεί στο αγρόκτημα του κυρίου Ηρακλή. Έτσι σήμερα που είχαν πολλές δουλειές να κάνουν στο μπαξέ, ένα χεράκι βοήθειας από τα συνομήλικα αγόρια ήταν "ταμάμ", ότι έπρεπε. Η Μαργαρίτα για να μη χάσει το πανηγύρι είχε κοιμηθεί και κείνη το βράδυ στρωματσάδα στις φίλες της.
- "Λοιπόν παιδιά ας οργανωθούμε, έχουμε πολλές δουλειές και μπορεί να μας βρει το απόγευμα", πήρε την πρωτοβουλία ο κύριος Ηρακλής. - "Τι λέει το πρόγραμμα μάστορα;" ρώτησε με ύφος ο γαλανομάτης Διόνυσος. - "Θα στηρίξουμε τις βραγιές", πετάχτηκε η Μυρτώ. - "Και όχι μόνο. Θα καλύψουμε τα μονοπάτια, θα κάνουμε εδαφοκάλυψη, σκωληκοτροφείο και θα ψεκάσουμε με φύκια τα λαχανικά μας" συμπλήρωσε ο μάστορας χαμογελώντας.
- "Γιατί μαζέψατε έτσι το χώμα;" ρώτησε ο Θοδωρής. - Δεν το μαζέψαμε, απλά κάναμε αφράτεμα σε τμήματα του μπαξέ δημιουργώντας κλίνες, έτσι το έδαφος αερίζεται καλύτερα, οι ρίζες των φυτών αναπτύσσονται περισσότερο ενώ οι μικροοργανισμοί του εδάφους και οι γαιοσκώληκες βρίσκουν τη χαρά τους. Κερδίζουμε χώρο γιατί μπορούμε να φυτέψουμε πιο πυκνά τα φυτά μας και παίρνουμε μεγαλύτερες παραγωγές. Αλλά για να διατηρηθεί αυτή η κατάσταση προσθέτουμε τακτικά οργανικά υλικά κάνοντας τις κλίνες να ψηλώνουν 7-10 πόντους κάθε χρόνο". - "... Και τι; Κάποια στιγμή θα γίνουν ίσα με μένα;" Διέκοψε η Μαργαρίτα. - "Όχι γιατί αυτά σιγά - σιγά σαπίζουν και χάνονται. Ένα άλλο πλεονέκτημα" συνέχισε ο κύριος Ηρακλής, "είναι ότι ποτίζονται πιο καλά κι αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τα βαριά εδάφη,(όπως λέγονται αυτά που όταν είναι βρεγμένα τα πλάθουμε σαν πηλό), γιατί δεν στραγγίζουν εύκολα και πλημμυρίζουν. Επίσης το χώμα στις κλίνες ζεσταίνεται πιο πολύ και πιο γρήγορα την Άνοιξη έτσι παίρνουμε πιο πρώιμες παραγωγές ενώ το Φθινόπωρο παρατείνεται η συγκομιδή".
- "Ναι εμένα η γιαγιά μου που σπέρνει να όπως είναι το γήπεδο και σε αυλάκια, αν βρέχει πολύ την Άνοιξη και το Φθινόπωρο, δεν μπορεί να μπει στο μπαξέ για να κάνει τις δουλειές που θέλει και φτιάχνει σπιτάκια με νάιλον για να κερδίσει το χρόνο" είπε η Μαργαρώ. - "Εμένα η μαμά μου επειδή στο μέρος που ζούμε δεν έχουμε πολλές βροχές κάνει το ανάποδο απ αυτό που κάνετε εσείς εδώ". - "Έχεις δίκιο Φίλωνα. Αυτές οι υπερυψωμένες κλίνες έχουν το μειονέκτημα ότι ξεραίνονται γρηγορότερα το καλοκαίρι απ ότι όταν καλλιεργούμε στο επίπεδο του εδάφους, στο γήπεδο που λέει η Μαργαρίτα, ειδικά αν το χωράφι έχει πολύ άμμο και δεν κρατάει το νερό. Σ αυτή την περίπτωση κάνουμε λεκάνες (εικόνα 1). Αφού απομακρύνουμε το επιφανειακό χώμα σε πάχος περίπου 7 εκατοστών, μαζεύουμε το κάτω στρώμα πάχους 7 εκατοστών και σχηματίζουμε περιφερειακά ανάχωμα ύψους τουλάχιστον 30 εκατοστών για να συγκρατεί το νερό. Τρυπάμε με την τσουγκράνα το υπέδαφος και προσθέτουμε πάλι το επιφανειακό μαζί με κόμποστ ή κοπριά και άλλα υλικά".
"Δηλαδή διαλέγουμε και κάνουμε ανάλογα με το τι χώμα έχουμε στο χωράφι και το πόσο φυσάει, βρέχει ή πόση πολύ ζέστη κάνει στην περιοχή μας. Εύκολο φαίνεται", συμπέρανε η Αιμιλία. - "Ίσως όχι και τόσο. Θα πρέπει να είμαστε παρατηρητικοί, να συμβουλευόμαστε τους παλιούς μπαξεβάνους της περιοχής και να καταλήγουμε σε ότι κρίνουμε πιο καλό χωρίς να φοβόμαστε τις δοκιμές και χρόνο με το χρόνο θα αποκτάμε πολύτιμη εμπειρία".
- "Τι να κουβαλήσουμε εμείς μάστορα;" ρώτησαν ο Διόνυσος με το Θοδωρή που άρχισαν να σκαλίζουν τις στοίβες με τα διάφορα υλικά. - "Λέω μάστορες να στερεώσουμε τα χώματα γύρω από τις κλίνες με ότι συγκέντρωσαν μαζί με τα κορίτσια από τη γύρω περιοχή όπως πέτρα από τις ξερολιθιές, τσιμεντόλιθα και παλιόξυλα που περίσσεψαν από τη διπλανή οικοδομή, Φαϊμπερ - γκλας από ένα παλιό υπόστεγο και την ξυλεία των τρένων. Προτείνω να διαλέξετε από μια κλίνη και να χτίσετε γύρω - γύρω με ένα από τα υλικά που βλέπουμε" είπε ο αρχιμάστορας.
Δεν ήταν και τόσο εύκολη δουλειά. Οι στρωτήρες από τις γραμμές των τρένων ήταν βαριοί, η πέτρα ήθελε μαστοριά, τα ξύλα ήθελαν κάρφωμα, το πλαστικό στερέωμα. Στο τέλος μετά από ένα μικρό κομφούζιο τα κατάφεραν. - "Τι όμορφα που είναι" είπε η Μυρτώ και συμφώνησαν και οι υπόλοιποι. (εικόνα 2). Αφού έκαναν ένα διάλειμμα για κολατσιό ήρθε η ώρα για το στρώσιμο των μονοπατιών. Τα παιδιά φόρεσαν τα καπέλα τους γιατί ο ήλιος άρχισε να καίει. - "Απ ότι καταλάβατε θα πρέπει να καλύψουμε τα μονοπάτια για να κυκλοφορούμε καλύτερα. Μπορούμε να το κάνουμε με διάφορα πράγματα φαντασία χρειάζεται. Θα μπορούσαμε ίσως να χρησιμοποιήσουμε πλάκες πέτρας, τσιμέντο, χαλίκια, κεραμίδια, πισσόχαρτο, άμμο, λωρίδες από παλιές μοκέτες, σανίδες, καλαμποκιές με πέτρες στις άκρες. Μπορούμε ακόμη να σπείρουμε χαμομήλι ή τριφυλλάκι που δεν ψηλώνει ή γρασίδι. - "Χοντρό χαρτόνι" - "Πολλές εφημερίδες" - "Πλαστικό" πρότειναν τα παιδιά - "Ναι και από πάνω να τα καλύψουμε με διάφορα οργανικά υπολείμματα, πελεκούδια και άλλα και το πλαστικό καλύτερα να είναι μαύρο", συμπλήρωσε ο κύριος Ηρακλής.
- "Εμείς βάζουμε άχυρο ή ροκανίδια σ ένα παχύ στρώμα και όταν αυτό σαπίζει ή χάνεται με το ποδοπάτημα, το ρίχνουμε στο μπαξέ και το αναπληρώνουμε με φρέσκο" συμπλήρωσε ο Φίλωνας που μετρούσε τις κουβέντες του. - "Θαυμάσια ιδέα", συμφώνησε ο κύριος Ηρακλής "Εμείς ας είναι καλά ο γείτονας που έχτισε δίπλα μας, θα κουβαλήσουμε με το καροτσάκι χαλίκια, άμμο, σπασμένα κεραμίδια. Έτσι θα του καθαρίσουμε και τα μπάζα".
Επειδή το καροτσάκι ήταν ένα και ήθελαν να συμμετέχουν όλοι βρήκαν κουβάδες και άρχισαν σαν τα μυρμηγκάκια να πηγαινοέρχονται. Τα μάγουλα κοκκίνισαν στην αρχή τραβήχτηκαν πάνω τα μανίκια, μετά βγήκαν εντελώς τα πουλόβερ, η Μυρτώ και η Μαργαρίτα κοντράρονταν με τον Διόνυσο και το Θοδωρή, δεν έλειψαν και τα μικροατυχήματα αλλά στο τέλος το αποτέλεσμα ήταν κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό !!! Τα παιδιά καμάρωναν ευχαριστημένα για τη δουλειά του, είχε πια μεσημεριάσει και ευτυχώς για όλους τους φώναξαν για φαγητό. Τι φαγητό ήταν αυτό... μέλι. Και πέτρες να τους έδιναν θα τις έτρωγαν, τόση όρεξη είχαν. - "Τι ωραία που περνάμε" σκεφτόταν η Αιμιλία, "πως θα μπορούσαμε να κάνουμε μόνιμη αυτή την κατάσταση;" Κουρασμένα όπως ήταν μετά το γεύμα χαλάρωσαν λίγο τα μισά ακούγοντας την κουβέντα των μεγάλων και τα άλλα μισά περιεργαζόμενα τα παιχνίδια και τα βιβλία των κοριτσιών.
Όταν ξανάρχισαν να ζωηρεύουν πριν αρχίσει η παλαίστρα και το κυνηγητό τους φώναξε ο κύριος Ηρακλής να συνεχίσουν. - "Τι έχει σειρά μάστορα" ρώτησε πειραχτικά η Μυρτώ καθώς προχωρούσαν για το μπαξέ. - "Σειρά έχει η εργασία που λέγεται εδαφοκάλυψη", απάντησε ο κύριος Ηρακλής και επειδή θα έχετε απορίες πρέπει να σας πω κάποια πράγματα πριν ξεκινήσουμε. Λοιπόν από τη στιγμή που θα έχουμε "χτίσει" το έδαφος σκοπός μας είναι να το διατηρήσουμε και αυτό γίνεται με την εδαφοκάλυψη, τρόπος φτηνός και εύκολος γιατί δεν χρειάζεται σκάψιμο ή όργωμα και γίνεται χωρίς κόστος. Πιο συγκεκριμένα με την εδαφοκάλυψη διατηρούμε την υγρασία του εδάφους, γιατί ο ήλιος και ο άνεμος το ξεραίνουν και το νερό είναι πολύτιμο. Επιπλέον έτσι προστατεύουμε το χώμα από τη διάβρωση που προκαλεί ο άνεμος και η βροχή".
- "Τι είναι η διάβρωση" - "Είναι το φαινόμενο εκείνο κατά το οποίο παρασύρεται το επιφανειακό χώμα από τον άνεμο ή τη βροχή και καταλήγει στη θάλασσα. Έχει υπολογιστεί ότι το χώμα που χάνεται κάθε χρόνο στην Ελλάδα είναι τόσο όσο το νησί Χίος. - "Απίστευτο" είπε ο Διόνυσος εντυπωσιασμένος. - Ο κύριος Ηρακλής συνέχισε, "Ένα άλλο θετικό είναι ότι δυσκολεύουμε τα αγριόχορτα να φυτρώσουν γιατί τους λείπει το φως και αν φυτρώσουν κάποια είναι αδύνατα και τα ξεριζώνουμε. Ακόμη με την εδαφοκάλυψη ρυθμίζεται κάπως και η θερμοκρασία του εδάφους, κρατιέται πιο δροσερό το καλοκαίρι και πιο ζεστό το χειμώνα ενώ οι ρίζες των πολυετών φυτών προστατεύονται από τον παγετό. Και βέβαια το έδαφος κρατιέται αφράτο".
- "Με τι το σκεπάζουμε κύριε Ηρακλή", ρώτησε η Μαργαρίτα. - "Μπορούμε να το καλύψουμε με κόμποστ έτοιμο από σωρό που θα έχουν φτιάξει ή σκορπώντας τα διάφορα υλικά που αποτελούν το κόμποστ ένα - ένα στην επιφάνεια του εδάφους. Με φύλλα αφού έχουν αφεθεί για αρκετούς μήνες, άχυρο ή θρυμματισμένες φλούδες από δέντρα ή κομμένες εφημερίδες και από πάνω ροκανίδια. Ένας άλλος τρόπος είναι να σπείρουμε εκείνο το τριφύλλι που έρπει. Εν τω μεταξύ είναι πολύ σημαντικό πριν ξεριζώσουμε ένα λαχανικό να έχουμε προηγουμένως σπείρει τον αντικαταστάτη του. Μ αυτό τον τρόπο έχουμε συνέχεια καλυμμένο το έδαφος"
- "Ν αρχίσουμε να κουβαλάμε;" ρώτησαν τα παιδιά. - "Ναι μπράβο πάρτε κουβάδες και το καρότσι και γεμίστε τα με φύλλα Φθινοπωρινά από δω μέσα αλλά και απ έξω. Καλό είναι να τα τρίβεται προηγουμένως". Σε λίγο ήρθαν οι πρώτοι κουβάδες "που το ρίχνουμε;" ρώτησε η Αιμιλία. - "Θα το απλώσετε γύρω από τις ντοματιές, πιπεριές, αγγουριές και τα κολοκυθάκια αλλά όχι γύρω από τα νεαρά φυτά που δεν έχουν ψηλώσει αρκετά γιατί από την υγρασία μπορεί να σαπίσουν τα φυτάρια. Ακόμη πρέπει να φροντίσουμε να τα απομακρύνουμε από κει που σπείραμε μόλις αρχίσουν να βγαίνουν τα φυντάνια. Η εδαφοκάλυψη καλό είναι να γίνεται νωρίς την Άνοιξη και να επαναλαμβάνεται τον Ιούλιο".
Η Αιμιλία καθιστή πάνω στις πέτρες άπλωνε προσεχτικά ένα παχύ στρώμα από τριμμένα φύλλα - "Πολύ βολικό έτσι που το κάνουμε μπαμπά" Εδώ και λίγη ώρα μαζεύονταν μαύρα σύννεφα στον ουρανό και πριν προλάβουν καλά -καλά να τελειώσουν ξέσπασε μπόρα. "Παιδιά τρέξτε στο σπίτι. Το σκωληκοτροφείο θα μείνει για την άλλη φορά. Βλέπετε η δουλειά του γεωργού εξαρτάται πολύ από τον καιρό και πρέπει να είμαστε πάντοτε προετοιμασμένοι για όλα".
...συνεχίζεται
RSS Feed
