Οκτώ φορές περισσότεροι πρόσφυγες, διπλάσιοι πνιγμένοι: Τα Κανάρια Νησιά πρόκειται να γίνουν το επόμενο hotspot της ΕΕ.
Η κατάσταση στις Καναρίους Νήσους που ανήκουν στην Ισπανία αρχίζει να μοιάζει με εκείνη των ελληνικών νησιών. Ήδη 16.000 άνθρωποι έχουν φθάσει εκεί φέτος, οι περισσότεροι από τον Οκτώβριο. Πέρυσι ήταν μόλις 2000. Η διαμονή είναι εξίσου ανεπαρκής όπως στη Λέσβο και στα γειτονικά ελληνικά νησιά του Αιγαίου. Τα εργαλεία που χρησιμοποιεί η ΕΕ για να ανταποκριθεί στο νέο hotspot φαίνεται επίσης να είναι τα ίδια.
Στην περίπτωση των Καναρίων Νήσων, είναι για άλλη μια φορά εμφανείς, όλες οι αδυναμίες της ευρωπαϊκής πολιτικής για το προσφυγικό. Όπως και με τον αποκλεισμό στα ελληνικά νησιά, 2000 άνθρωποι πρόκειται τώρα να φιλοξενηθούν σε ένα στρατόπεδο που έχει σχεδιαστεί μόνο για 400, για να μην τους επιτραπεί σε καμία περίπτωση, όπως και στην Ελλάδα, να πάνε στην ισπανική ηπειρωτική χώρα. Θα πρέπει να παραμείνουν στα νησιά μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία ασύλου, λένε, αλλά για αυτό μπορεί να χρειαστούν χρόνια, όπως συμβαίνει και εδώ.
Τελικά τα πράγματα εξελίσσονται όπως και στην Ελλάδα. Συσσωρεύεται εξίσου σημαντική κοινωνική έκρηξη στις Καναρίους Νήσους. Ο τουρισμός ήταν μηδενικός λόγω της πανδημίας Covid, πολλοί άνεργοι εργαζόμενοι έχουν χάσει τα σπίτια τους και έχουν κατασκηνώσει στα αυτοκίνητά τους. Και επειδή οι αρχές αντιμετωπίζοντας τη δεινή θέση των προσφύγων, εγκατέστησαν τους περισσότερους πρόσφυγες στα κενά ξενοδοχειακά συγκροτήματα, η οργή των ντόπιων αυξήθηκε.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, οι περισσότεροι από τους περίπου 16.000 πρόσφυγες στα Κανάρια νησιά αυτό το χρόνο, προέρχονται από χώρες της Δυτικής Αφρικής. Ορισμένοι είχαν εγκαταλείψει την μη ασφαλή περιοχή του Σαχέλ. «Οι συνέπειες της πανδημίας Covid-19, η επισφαλής επισιτιστική κατάσταση και η κλιματική αλλαγή είναι οι παράγοντες αυτής της εξέλιξης», ανέφεραν εκπρόσωποι του ΟΗΕ (των οργανώσεών του ΙΟΜ και UNHCR ) κατά την έναρξη της επίσκεψής τους στην περιοχή. Αν και οι αριθμοί έχουν αυξηθεί, η κατάσταση "θα παραμείνει διαχειρίσιμη μέσω της αλληλεγγύης και μιας πολιτικής βασισμένης στα ανθρώπινα δικαιώματα", δήλωσαν με βεβαιότητα.
Αυτό δεν ισχύει για τον αριθμό των νεκρών. Ο IOM εξέφρασε ανησυχία για την αύξηση των θανάτων στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας. Οι 500 θάνατοι που έχουν καταμετρηθεί μέχρι στιγμής, οι περισσότεροι τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο, είναι ήδη υπερ-διπλάσιοι σε σχέση με το 2019, όταν η οργάνωση καταμέτρησε 210 θύματα κατά το πέρασμα στα νησιά . Αλλά ο αριθμός αυτός είναι πιθανώς μόνο ένα μέρος των πραγματικών απωλειών ζωής. Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να συλλεχθούν δεδομένα σχετικά με τη διαδρομή τους από τη Δυτική Αφρική, «ειδικά όταν λαμβάνουμε αναφορές για σκάφη που εξαφανίζονται χωρίς ίχνος», δήλωσε ο Frank Laczko, ο επικεφαλής της GMDAC, της μονάδας ανάλυσης δεδομένων της οργάνωσης.
Το τελευταίο ναυάγιο-ατύχημα καταγράφηκε από τον IOM στις 15 Νοεμβρίου στα ανοικτά των ακτών του Πράσινου Ακρωτηρίου, όπου 66 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων τρία παιδιά, μεταφέρθηκαν από το κατεστραμμένο σκάφος τους. Ωστόσο, σύμφωνα με τους επιζώντες και τα ευρήματα των αρχών του Πράσινου Ακρωτηρίου, είχαν ξεκινήσει 130 με αυτό το πλοίο. Όλοι κατάγονταν από τη Σενεγάλη, εκτός από τρεις που ήταν από τη Γκάμπια.
Από τα Κανάρια Νησιά προκύπτει ότι παρά τις αρνητικές εμπειρίες των ελληνικών νησιών, η ΕΕ εξακολουθεί να μεγαλώνει τα γνωστά προβλήματά της. Δεν επαναλαμβάνει μόνο τα λάθη που έχουν ήδη γίνει και θα γίνουν με τα ελληνικά νησιά. Η κατάσταση και εκεί δείχνει ότι η πολιτική των επαναπροωθήσεων στα σύνορα μέσω του εξοπλισμού και της χρηματοδότησης της προστασίας των συνόρων για τα κράτη της Βόρειας Αφρικής, δεν λειτουργεί. Η συνοριακή πολιτική της ΕΕ κάνει τη μετανάστευση όλο και πιο δύσκολη και επικίνδυνη. Αλλά παρόλα αυτά οι άνθρωποι αναζητούν νέους δρόμους και κάνουν ακόμη πιο επικίνδυνες διαδρομές, χωρίς να σταματούν να αναζητούν την ελπίδα διαφυγής τους.
Η κατάσταση στις Καναρίους Νήσους που ανήκουν στην Ισπανία αρχίζει να μοιάζει με εκείνη των ελληνικών νησιών. Ήδη 16.000 άνθρωποι έχουν φθάσει εκεί φέτος, οι περισσότεροι από τον Οκτώβριο. Πέρυσι ήταν μόλις 2000. Η διαμονή είναι εξίσου ανεπαρκής όπως στη Λέσβο και στα γειτονικά ελληνικά νησιά του Αιγαίου. Τα εργαλεία που χρησιμοποιεί η ΕΕ για να ανταποκριθεί στο νέο hotspot φαίνεται επίσης να είναι τα ίδια.
Στην περίπτωση των Καναρίων Νήσων, είναι για άλλη μια φορά εμφανείς, όλες οι αδυναμίες της ευρωπαϊκής πολιτικής για το προσφυγικό. Όπως και με τον αποκλεισμό στα ελληνικά νησιά, 2000 άνθρωποι πρόκειται τώρα να φιλοξενηθούν σε ένα στρατόπεδο που έχει σχεδιαστεί μόνο για 400, για να μην τους επιτραπεί σε καμία περίπτωση, όπως και στην Ελλάδα, να πάνε στην ισπανική ηπειρωτική χώρα. Θα πρέπει να παραμείνουν στα νησιά μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία ασύλου, λένε, αλλά για αυτό μπορεί να χρειαστούν χρόνια, όπως συμβαίνει και εδώ.
Τελικά τα πράγματα εξελίσσονται όπως και στην Ελλάδα. Συσσωρεύεται εξίσου σημαντική κοινωνική έκρηξη στις Καναρίους Νήσους. Ο τουρισμός ήταν μηδενικός λόγω της πανδημίας Covid, πολλοί άνεργοι εργαζόμενοι έχουν χάσει τα σπίτια τους και έχουν κατασκηνώσει στα αυτοκίνητά τους. Και επειδή οι αρχές αντιμετωπίζοντας τη δεινή θέση των προσφύγων, εγκατέστησαν τους περισσότερους πρόσφυγες στα κενά ξενοδοχειακά συγκροτήματα, η οργή των ντόπιων αυξήθηκε.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, οι περισσότεροι από τους περίπου 16.000 πρόσφυγες στα Κανάρια νησιά αυτό το χρόνο, προέρχονται από χώρες της Δυτικής Αφρικής. Ορισμένοι είχαν εγκαταλείψει την μη ασφαλή περιοχή του Σαχέλ. «Οι συνέπειες της πανδημίας Covid-19, η επισφαλής επισιτιστική κατάσταση και η κλιματική αλλαγή είναι οι παράγοντες αυτής της εξέλιξης», ανέφεραν εκπρόσωποι του ΟΗΕ (των οργανώσεών του ΙΟΜ και UNHCR ) κατά την έναρξη της επίσκεψής τους στην περιοχή. Αν και οι αριθμοί έχουν αυξηθεί, η κατάσταση "θα παραμείνει διαχειρίσιμη μέσω της αλληλεγγύης και μιας πολιτικής βασισμένης στα ανθρώπινα δικαιώματα", δήλωσαν με βεβαιότητα.
Αυτό δεν ισχύει για τον αριθμό των νεκρών. Ο IOM εξέφρασε ανησυχία για την αύξηση των θανάτων στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας. Οι 500 θάνατοι που έχουν καταμετρηθεί μέχρι στιγμής, οι περισσότεροι τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο, είναι ήδη υπερ-διπλάσιοι σε σχέση με το 2019, όταν η οργάνωση καταμέτρησε 210 θύματα κατά το πέρασμα στα νησιά . Αλλά ο αριθμός αυτός είναι πιθανώς μόνο ένα μέρος των πραγματικών απωλειών ζωής. Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να συλλεχθούν δεδομένα σχετικά με τη διαδρομή τους από τη Δυτική Αφρική, «ειδικά όταν λαμβάνουμε αναφορές για σκάφη που εξαφανίζονται χωρίς ίχνος», δήλωσε ο Frank Laczko, ο επικεφαλής της GMDAC, της μονάδας ανάλυσης δεδομένων της οργάνωσης.
Το τελευταίο ναυάγιο-ατύχημα καταγράφηκε από τον IOM στις 15 Νοεμβρίου στα ανοικτά των ακτών του Πράσινου Ακρωτηρίου, όπου 66 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων τρία παιδιά, μεταφέρθηκαν από το κατεστραμμένο σκάφος τους. Ωστόσο, σύμφωνα με τους επιζώντες και τα ευρήματα των αρχών του Πράσινου Ακρωτηρίου, είχαν ξεκινήσει 130 με αυτό το πλοίο. Όλοι κατάγονταν από τη Σενεγάλη, εκτός από τρεις που ήταν από τη Γκάμπια.
Από τα Κανάρια Νησιά προκύπτει ότι παρά τις αρνητικές εμπειρίες των ελληνικών νησιών, η ΕΕ εξακολουθεί να μεγαλώνει τα γνωστά προβλήματά της. Δεν επαναλαμβάνει μόνο τα λάθη που έχουν ήδη γίνει και θα γίνουν με τα ελληνικά νησιά. Η κατάσταση και εκεί δείχνει ότι η πολιτική των επαναπροωθήσεων στα σύνορα μέσω του εξοπλισμού και της χρηματοδότησης της προστασίας των συνόρων για τα κράτη της Βόρειας Αφρικής, δεν λειτουργεί. Η συνοριακή πολιτική της ΕΕ κάνει τη μετανάστευση όλο και πιο δύσκολη και επικίνδυνη. Αλλά παρόλα αυτά οι άνθρωποι αναζητούν νέους δρόμους και κάνουν ακόμη πιο επικίνδυνες διαδρομές, χωρίς να σταματούν να αναζητούν την ελπίδα διαφυγής τους.