Μόλις το 1,6% των χρημάτων που λαμβάνει η χώρα από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, καταλήγει στον κρατικό προϋπολογισμό και κατ’ επέκταση στην πραγματική οικονομία. Όπως έχει τονίσει μελέτη του δικτύου Attac, τα συγκεκριμένα δάνεια προορίζονται για τη διάσωση των τραπεζών και όχι των απλών πολιτών. «Αυτή ήταν εξαρχής η λογική του προγράμματος», επισημαίνει ο καθηγητής Οικονομικών στο ΑΠΘ Δημήτρης Μάρδας.
Ο πίνακας πάνω φιλοξενείται σε δημοσίευμα της εφημερίδας Ελευθεροτυπία και περιγράφει την πορεία των οικονομικών πόρων οι οποίοι διοχετεύονται από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης στην Ελλάδα και τελικά επιστρέφουν στους πιστωτές.
Από τα 212 δις ευρώ που έχουν δοθεί έως σήμερα (Ιούλιος 2013) στην Ελλάδα ως δάνειο από την τρόικα, μόνο τα περίπου 18,6 δις (δηλαδή το 8,8%) πήγαν για την κάλυψη του πρωτογενούς ελλείμματος (μισθοί-συντάξεις κ.λπ.) και άλλα 4,9 δις (2,3% του ΑΕΠ) για τα ληξιπρόθεσμα κατέληξαν στην πραγματική οικονομία, δηλαδή μόλις το 11% του συνόλου.
Ωστόσο, και αυτό το ποσοστό είναι μάλλον εικονικό, καθώς τα 212 δις δεν αρκούν για να καλύψουν τις δανειακές ανάγκες των 239 δις της ίδιας περιόδου. Κατά μία έννοια, τα πρωτογενή ελλείμματα και τα ληξιπρόθεσμα χρηματοδοτήθηκαν εξ ολοκλήρου από την ιδιωτική χρηματοδότηση (κατά τα 5/6 από την πώληση δημόσιας περιουσίας), αφού η δανειακή βοήθεια δεν επαρκούσε για το σκοπό αυτό, υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος της Ελευθεροτυπίας Κώστας Καλλωνιάτης, ο οποίος συμπεραίνει πως αν δεν δοθούν νέα δάνεια ή δεν υπάρξει νέο «κούρεμα», τότε από το σύνολο της συνολικής επίσημης βοήθειας δεν θα έχει εισπραχθεί ούτε ένα ευρώ για τις άμεσες ανάγκες των Ελλήνων πολιτών, ενώ το χρέος θα παραμένει μη βιώσιμο.
«Ήταν εξαρχής γνωστή η λογική του προγράμματος: σε πρώτη φάση να μην χρεοκοπήσει η Ελλάδα, γεγονός που θα έπληττε το Ευρώ, και έπειτα να πάρουν όλοι οι δανειστές τα λεφτά τους πίσω», τονίζει ο Δημ.Μάρδας, ο οποίος θεωρεί ότι το 2010 η Αθήνα όφειλε – απλώς – να ανακοινώσει την πρόθεση για πτώχευση:
«Αν γινόταν αυτό, δεν θα ήμασταν εδώ σήμερα. Αλλά τότε δεν υπήρχε η γνώση της βαρύτητας η οποία αντιστοιχεί στην Ελλάδα σε σχέση με το Ευρώ. Αυτή η ιστορία εκ των πραγμάτων θα φτάσει σε ένα αδιέξοδο, με τη διαφορά ότι πλέον οι εταίροι έχουν προετοιμαστεί καλύτερα για μία έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, αν υποθέσουμε ότι αυτό μπορεί να συμβεί».
Πηγές: Tvxs, Ελευθεροτυπία, Deutsche Welle
Ο πίνακας πάνω φιλοξενείται σε δημοσίευμα της εφημερίδας Ελευθεροτυπία και περιγράφει την πορεία των οικονομικών πόρων οι οποίοι διοχετεύονται από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης στην Ελλάδα και τελικά επιστρέφουν στους πιστωτές.
Από τα 212 δις ευρώ που έχουν δοθεί έως σήμερα (Ιούλιος 2013) στην Ελλάδα ως δάνειο από την τρόικα, μόνο τα περίπου 18,6 δις (δηλαδή το 8,8%) πήγαν για την κάλυψη του πρωτογενούς ελλείμματος (μισθοί-συντάξεις κ.λπ.) και άλλα 4,9 δις (2,3% του ΑΕΠ) για τα ληξιπρόθεσμα κατέληξαν στην πραγματική οικονομία, δηλαδή μόλις το 11% του συνόλου.
Ωστόσο, και αυτό το ποσοστό είναι μάλλον εικονικό, καθώς τα 212 δις δεν αρκούν για να καλύψουν τις δανειακές ανάγκες των 239 δις της ίδιας περιόδου. Κατά μία έννοια, τα πρωτογενή ελλείμματα και τα ληξιπρόθεσμα χρηματοδοτήθηκαν εξ ολοκλήρου από την ιδιωτική χρηματοδότηση (κατά τα 5/6 από την πώληση δημόσιας περιουσίας), αφού η δανειακή βοήθεια δεν επαρκούσε για το σκοπό αυτό, υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος της Ελευθεροτυπίας Κώστας Καλλωνιάτης, ο οποίος συμπεραίνει πως αν δεν δοθούν νέα δάνεια ή δεν υπάρξει νέο «κούρεμα», τότε από το σύνολο της συνολικής επίσημης βοήθειας δεν θα έχει εισπραχθεί ούτε ένα ευρώ για τις άμεσες ανάγκες των Ελλήνων πολιτών, ενώ το χρέος θα παραμένει μη βιώσιμο.
«Ήταν εξαρχής γνωστή η λογική του προγράμματος: σε πρώτη φάση να μην χρεοκοπήσει η Ελλάδα, γεγονός που θα έπληττε το Ευρώ, και έπειτα να πάρουν όλοι οι δανειστές τα λεφτά τους πίσω», τονίζει ο Δημ.Μάρδας, ο οποίος θεωρεί ότι το 2010 η Αθήνα όφειλε – απλώς – να ανακοινώσει την πρόθεση για πτώχευση:
«Αν γινόταν αυτό, δεν θα ήμασταν εδώ σήμερα. Αλλά τότε δεν υπήρχε η γνώση της βαρύτητας η οποία αντιστοιχεί στην Ελλάδα σε σχέση με το Ευρώ. Αυτή η ιστορία εκ των πραγμάτων θα φτάσει σε ένα αδιέξοδο, με τη διαφορά ότι πλέον οι εταίροι έχουν προετοιμαστεί καλύτερα για μία έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, αν υποθέσουμε ότι αυτό μπορεί να συμβεί».
Πηγές: Tvxs, Ελευθεροτυπία, Deutsche Welle
RSS Feed