Ο Ιπποκράτης το έλεγε αυτό πρίν από περισσότερα από 2.000 χρόνια, αλλά εμείς τώρα μόλις κατανοούμε το πόσο δίκιο είχε…..
Και όχι μόνο ο Ιπποκράτης, αλλά και ένα παλιό ρητό αιώνες πιο πρίν τόσο της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής (TCM) αλλά και της Aγιουβερδικής ιατρικής της Ινδίας, έλεγε ότι:
Η ρίζα της καλής και της κακής υγείας κατοικεί στο έντερο.
Οι έρευνες κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχουν αποκαλύψει ότι η υγεία του εντέρου είναι κρίσιμης σημασίας για τη γενική υγεία, και ότι ένα νοσηρό έντερο συμβάλλει σε ένα ευρύ φάσμα ασθενειών όπως ο διαβήτης, η παχυσαρκία, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο αυτισμός, διαταραχή φάσματος, η κατάθλιψη και το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης.
Στην πραγματικότητα, πολλοί ερευνητές (συμπεριλαμβανομένου και εμού) πιστεύουν ότι η υποστήριξη της υγείας του εντέρου και η αποκατάσταση της ακεραιότητας του εντερικού φραγμού θα είναι ένας από τους πιο σημαντικούς στόχους της ιατρικής του 21ου αιώνα.
Υπάρχουν δύο στενά συνδεδεμένες μεταβλητές που καθορίζουν την υγεία του εντέρου μας: η εντερική μικροχλωρίδα, ή «εντερική χλωρίδα», και το φράγμα του εντέρου.
Ας συζητήσουμε για το κάθε ένα από αυτά με τη σειρά τους.
Η χλωρίδα του εντέρου: ένας υγιής κήπος χρειάζεται υγιές έδαφος.
Το έντερο μας είναι το σπίτι σε περίπου 100,000,000,000,000 μικροοργανισμούς.
Αυτός είναι ένα τόσο μεγάλος αριθμός για τον ανθρώπινο εγκέφαλο μας, που δεν μπορεί να τον κατανοήσει πραγματικά.
Το ανθρώπινο έντερο περιέχει 10 φορές περισσότερα βακτήρια από όλα τα ανθρώπινα κύτταρα, που βρίσκονται σε ολόκληρο το σώμα, με πάνω από 400 γνωστά ποικίλα είδη βακτηρίων.
Στην πραγματικότητα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είμαστε περισσότερο βακτήρια από ό, τι άνθρωποι.
Έχουμε μόλις πρόσφατα αρχίσει να κατανοούμε την έκταση του ρόλου της χλωρίδας του εντέρου στην ανθρώπινη υγεία και στην ασθένεια.
Μεταξύ άλλων, η χλωρίδα του εντέρου προωθεί την κανονική γαστρεντερική λειτουργία, παρέχει προστασία από τις μολύνσεις, ρυθμίζει το μεταβολισμό και συμβάλλει σε περισσότερο από 75% του ανοσοποιητικού μας συστήματος.
Η απορυθμισμένη χλωρίδα του εντέρου έχει συνδεθεί με ασθένειες που κυμαίνονται από αυτισμό και κατάθλιψη εως αυτοάνοσες παθήσεις όπως, η ασθένεια φλεγμονώδους εντέρου, η Hashimoto και ο διαβήτης τύπου 1.
Δυστυχώς, πολλά χαρακτηριστικά του σύγχρονου τρόπου ζωής συμβάλλουν άμεσα στην ανθυγιεινή χλωρίδα του εντέρου:
-Τα αντιβιοτικά και άλλα φάρμακα, όπως τα αντισυλληπτικά και τα ΜΣΑΦ. (μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα)
-Οι δίαιτες με υψηλή περιεκτικότητα σε επεξεργασμένους υδατάνθρακες, ζάχαρη και τα επεξεργασμένα τρόφιμα.
-Δίαιτες χαμηλές σε τρόφιμα, τα οποία έχουν υποστεί ζύμωση. Κεφίρ, γιαούρτι, τουρσιά.
-Χρόνιο στρες
-Χρόνιες λοιμώξεις
Τα αντιβιοτικά είναι ιδιαίτερα επιβλαβή για την χλωρίδα του εντέρου.
Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η χρήση αντιβιοτικών προκαλεί μια βαθιά και ταχεία απώλεια της ποικιλομορφίας και μια αλλαγή στη σύνθεση της χλωρίδας του εντέρου. Εξού και οι μυκητιάσεις, μετά την λήψη αντιβιοτικών.
Η ποικιλομορφία αυτή δεν ανακτάται μετά από χρήση αντιβιοτικών χωρίς παρέμβαση.
Αυτός είναι και ο λόγος που σε άλλες χώρες τα αντιβιοτικά λαμβάνονται πάντα με προβιοτικά.
Γνωρίζουμε επίσης ότι τα βρέφη που δεν θηλάζουν και έχουν γεννηθεί από μητέρες με κακή εντερική χλωρίδα είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν ανθυγιεινά βακτήρια του εντέρου, και ότι από αυτές τις διαφορές της εντερικής χλωρίδας, μπορούμε να προβλέψουμε αν κάποιος θα είναι υπέρβαρος, η πρόκειται να αποκτήσει διαβήτη, έκζεμα / ψωρίαση, ακόμα και κατάθλιψη, όπως και άλλα προβλήματα υγείας στο μέλλον.
Το φράγμα του εντέρου: ο θυρωρός που αποφασίζει τι περνάει και τι μένει έξω.
Έχετε σκεφτεί ποτέ το γεγονός ότι το περιεχόμενο του εντέρου βρίσκεται τεχνικά έξω από το σώμα;
Το έντερο είναι ένας κοίλος σωλήνα που περνάει από το στόμα έως τον πρωκτό.
Οτιδήποτε που πηγαίνει στο στόμα και δεν χωνεύεται θα βγεί αμέσως έξω από το άλλο άκρο.
Αυτή είναι, στην πραγματικότητα, μία από τις πιο σημαντικές λειτουργίες του εντέρου: να αποτρέψει τις ξένες ουσίες από την είσοδο τους στο σώμα.
Όταν ο εντερικός φραγμός γίνεται διαπερατός (δηλαδή, έχουμε ” το σύνδρομο διαρρέοντος εντέρου”), μεγάλα μόρια άπεπτης στην ουσία πρωτεΐνης διαφεύγουν στην κυκλοφορία του αίματος.
Δεδομένου ότι αυτές οι πρωτεΐνες δεν ανήκουν και δεν χρησιμεύουν πουθενά εκτός του εντέρου, το σώμα αντιδρά με μια ανοσολογική απόκριση και επιτίθεται σε αυτά τα ξένα μόρια.
Οι μελέτες δείχνουν ότι αυτές οι επιθέσεις παίζουν ένα ρόλο στην ανάπτυξη αυτοάνοσων νόσων, όπως του Hashimoto και του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, μεταξύ άλλων.
Στην πραγματικότητα, οι εμπειρογνώμονες στην βιολογία των βλεννογόνων, όπως Alessio Fasano τώρα πιστεύουν ότι, το διαρρέον έντερο αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη οτιδήποτε αυτοάνοσου:
Υπάρχουν όλο και περισσότερες ενδείξεις ότι η αυξημένη εντερική διαπερατότητα παίζει παθογόνο ρόλο σε διάφορες αυτοάνοσες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένων της κοιλιοκάκης και του διαβήτη τύπου 1.
Επομένως, υποθέτουμε ότι εκτός από τους γενετικούς και τους περιβαλλοντικούς παράγοντες, η απώλεια της λειτουργίας του εντερικού φραγμού είναι αναγκαία να αναπτυχθεί κάποιο αυτοάνοσο.
Η φράση “διαρρέον έντερο» χρησιμοποιείται και περιορίζεται στις εξωτερικές παρυφές της ιατρικής, που χρησιμοποιούνται από τους εναλλακτικούς επαγγελματίες με τίτλους όπως DC, ND L.Ac μετά τα ονόματά τους.
Οι συμβατικοί ερευνητές και οι γιατροί αρχικά χλεύαζαν την ιδέα ότι ένα διαρρέον εντέρου συμβάλλει στα αυτοάνοσα προβλήματα, αλλά τώρα μασάνε πλέον τα λόγια τους.
Έχει αποδειχθεί επανειλημμένα σε αρκετές καλά σχεδιασμένες μελέτες ότι η ακεραιότητα του εντερικού φραγμού είναι ένας σημαντικός παράγοντας για τα αυτοάνοσα νοσήματα.
Αυτή η νέα θεωρία υποστηρίζει ότι ο εντερικός φραγμός καθορίζει σε μεγάλο βαθμό εάν ανεχόμαστε ή εάν το σώμα μας θα αντιδράσει σε τοξικές ουσίες που καταναλώνουμε από το περιβάλλον.
Η παραβίαση του εντερικού φραγμού (η οποία είναι δυνατή μόνο με ένα “διαρρέον έντερο”) από τις τοξίνες των τροφίμων, όπως την γλουτένη και τις χημικές ουσίες όπως το αρσενικό ή BPA προκαλεί ανοσολογική απόκριση η οποία επηρεάζει όχι μόνο το ίδιο το έντερο, αλλά και άλλα όργανα και ιστούς.
Αυτά περιλαμβάνουν το σκελετικό σύστημα, το πάγκρεας, τα νεφρά, το ήπαρ και τον εγκέφαλο.
Περισσότερα: εδώ
Και όχι μόνο ο Ιπποκράτης, αλλά και ένα παλιό ρητό αιώνες πιο πρίν τόσο της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής (TCM) αλλά και της Aγιουβερδικής ιατρικής της Ινδίας, έλεγε ότι:
Η ρίζα της καλής και της κακής υγείας κατοικεί στο έντερο.
Οι έρευνες κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχουν αποκαλύψει ότι η υγεία του εντέρου είναι κρίσιμης σημασίας για τη γενική υγεία, και ότι ένα νοσηρό έντερο συμβάλλει σε ένα ευρύ φάσμα ασθενειών όπως ο διαβήτης, η παχυσαρκία, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο αυτισμός, διαταραχή φάσματος, η κατάθλιψη και το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης.
Στην πραγματικότητα, πολλοί ερευνητές (συμπεριλαμβανομένου και εμού) πιστεύουν ότι η υποστήριξη της υγείας του εντέρου και η αποκατάσταση της ακεραιότητας του εντερικού φραγμού θα είναι ένας από τους πιο σημαντικούς στόχους της ιατρικής του 21ου αιώνα.
Υπάρχουν δύο στενά συνδεδεμένες μεταβλητές που καθορίζουν την υγεία του εντέρου μας: η εντερική μικροχλωρίδα, ή «εντερική χλωρίδα», και το φράγμα του εντέρου.
Ας συζητήσουμε για το κάθε ένα από αυτά με τη σειρά τους.
Η χλωρίδα του εντέρου: ένας υγιής κήπος χρειάζεται υγιές έδαφος.
Το έντερο μας είναι το σπίτι σε περίπου 100,000,000,000,000 μικροοργανισμούς.
Αυτός είναι ένα τόσο μεγάλος αριθμός για τον ανθρώπινο εγκέφαλο μας, που δεν μπορεί να τον κατανοήσει πραγματικά.
Το ανθρώπινο έντερο περιέχει 10 φορές περισσότερα βακτήρια από όλα τα ανθρώπινα κύτταρα, που βρίσκονται σε ολόκληρο το σώμα, με πάνω από 400 γνωστά ποικίλα είδη βακτηρίων.
Στην πραγματικότητα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είμαστε περισσότερο βακτήρια από ό, τι άνθρωποι.
Έχουμε μόλις πρόσφατα αρχίσει να κατανοούμε την έκταση του ρόλου της χλωρίδας του εντέρου στην ανθρώπινη υγεία και στην ασθένεια.
Μεταξύ άλλων, η χλωρίδα του εντέρου προωθεί την κανονική γαστρεντερική λειτουργία, παρέχει προστασία από τις μολύνσεις, ρυθμίζει το μεταβολισμό και συμβάλλει σε περισσότερο από 75% του ανοσοποιητικού μας συστήματος.
Η απορυθμισμένη χλωρίδα του εντέρου έχει συνδεθεί με ασθένειες που κυμαίνονται από αυτισμό και κατάθλιψη εως αυτοάνοσες παθήσεις όπως, η ασθένεια φλεγμονώδους εντέρου, η Hashimoto και ο διαβήτης τύπου 1.
Δυστυχώς, πολλά χαρακτηριστικά του σύγχρονου τρόπου ζωής συμβάλλουν άμεσα στην ανθυγιεινή χλωρίδα του εντέρου:
-Τα αντιβιοτικά και άλλα φάρμακα, όπως τα αντισυλληπτικά και τα ΜΣΑΦ. (μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα)
-Οι δίαιτες με υψηλή περιεκτικότητα σε επεξεργασμένους υδατάνθρακες, ζάχαρη και τα επεξεργασμένα τρόφιμα.
-Δίαιτες χαμηλές σε τρόφιμα, τα οποία έχουν υποστεί ζύμωση. Κεφίρ, γιαούρτι, τουρσιά.
-Χρόνιο στρες
-Χρόνιες λοιμώξεις
Τα αντιβιοτικά είναι ιδιαίτερα επιβλαβή για την χλωρίδα του εντέρου.
Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η χρήση αντιβιοτικών προκαλεί μια βαθιά και ταχεία απώλεια της ποικιλομορφίας και μια αλλαγή στη σύνθεση της χλωρίδας του εντέρου. Εξού και οι μυκητιάσεις, μετά την λήψη αντιβιοτικών.
Η ποικιλομορφία αυτή δεν ανακτάται μετά από χρήση αντιβιοτικών χωρίς παρέμβαση.
Αυτός είναι και ο λόγος που σε άλλες χώρες τα αντιβιοτικά λαμβάνονται πάντα με προβιοτικά.
Γνωρίζουμε επίσης ότι τα βρέφη που δεν θηλάζουν και έχουν γεννηθεί από μητέρες με κακή εντερική χλωρίδα είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν ανθυγιεινά βακτήρια του εντέρου, και ότι από αυτές τις διαφορές της εντερικής χλωρίδας, μπορούμε να προβλέψουμε αν κάποιος θα είναι υπέρβαρος, η πρόκειται να αποκτήσει διαβήτη, έκζεμα / ψωρίαση, ακόμα και κατάθλιψη, όπως και άλλα προβλήματα υγείας στο μέλλον.
Το φράγμα του εντέρου: ο θυρωρός που αποφασίζει τι περνάει και τι μένει έξω.
Έχετε σκεφτεί ποτέ το γεγονός ότι το περιεχόμενο του εντέρου βρίσκεται τεχνικά έξω από το σώμα;
Το έντερο είναι ένας κοίλος σωλήνα που περνάει από το στόμα έως τον πρωκτό.
Οτιδήποτε που πηγαίνει στο στόμα και δεν χωνεύεται θα βγεί αμέσως έξω από το άλλο άκρο.
Αυτή είναι, στην πραγματικότητα, μία από τις πιο σημαντικές λειτουργίες του εντέρου: να αποτρέψει τις ξένες ουσίες από την είσοδο τους στο σώμα.
Όταν ο εντερικός φραγμός γίνεται διαπερατός (δηλαδή, έχουμε ” το σύνδρομο διαρρέοντος εντέρου”), μεγάλα μόρια άπεπτης στην ουσία πρωτεΐνης διαφεύγουν στην κυκλοφορία του αίματος.
Δεδομένου ότι αυτές οι πρωτεΐνες δεν ανήκουν και δεν χρησιμεύουν πουθενά εκτός του εντέρου, το σώμα αντιδρά με μια ανοσολογική απόκριση και επιτίθεται σε αυτά τα ξένα μόρια.
Οι μελέτες δείχνουν ότι αυτές οι επιθέσεις παίζουν ένα ρόλο στην ανάπτυξη αυτοάνοσων νόσων, όπως του Hashimoto και του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, μεταξύ άλλων.
Στην πραγματικότητα, οι εμπειρογνώμονες στην βιολογία των βλεννογόνων, όπως Alessio Fasano τώρα πιστεύουν ότι, το διαρρέον έντερο αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη οτιδήποτε αυτοάνοσου:
Υπάρχουν όλο και περισσότερες ενδείξεις ότι η αυξημένη εντερική διαπερατότητα παίζει παθογόνο ρόλο σε διάφορες αυτοάνοσες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένων της κοιλιοκάκης και του διαβήτη τύπου 1.
Επομένως, υποθέτουμε ότι εκτός από τους γενετικούς και τους περιβαλλοντικούς παράγοντες, η απώλεια της λειτουργίας του εντερικού φραγμού είναι αναγκαία να αναπτυχθεί κάποιο αυτοάνοσο.
Η φράση “διαρρέον έντερο» χρησιμοποιείται και περιορίζεται στις εξωτερικές παρυφές της ιατρικής, που χρησιμοποιούνται από τους εναλλακτικούς επαγγελματίες με τίτλους όπως DC, ND L.Ac μετά τα ονόματά τους.
Οι συμβατικοί ερευνητές και οι γιατροί αρχικά χλεύαζαν την ιδέα ότι ένα διαρρέον εντέρου συμβάλλει στα αυτοάνοσα προβλήματα, αλλά τώρα μασάνε πλέον τα λόγια τους.
Έχει αποδειχθεί επανειλημμένα σε αρκετές καλά σχεδιασμένες μελέτες ότι η ακεραιότητα του εντερικού φραγμού είναι ένας σημαντικός παράγοντας για τα αυτοάνοσα νοσήματα.
Αυτή η νέα θεωρία υποστηρίζει ότι ο εντερικός φραγμός καθορίζει σε μεγάλο βαθμό εάν ανεχόμαστε ή εάν το σώμα μας θα αντιδράσει σε τοξικές ουσίες που καταναλώνουμε από το περιβάλλον.
Η παραβίαση του εντερικού φραγμού (η οποία είναι δυνατή μόνο με ένα “διαρρέον έντερο”) από τις τοξίνες των τροφίμων, όπως την γλουτένη και τις χημικές ουσίες όπως το αρσενικό ή BPA προκαλεί ανοσολογική απόκριση η οποία επηρεάζει όχι μόνο το ίδιο το έντερο, αλλά και άλλα όργανα και ιστούς.
Αυτά περιλαμβάνουν το σκελετικό σύστημα, το πάγκρεας, τα νεφρά, το ήπαρ και τον εγκέφαλο.
Περισσότερα: εδώ